• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 37
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 50
  • 50
  • 50
  • 50
  • 36
  • 29
  • 15
  • 14
  • 9
  • 9
  • 9
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

The modulor in the mirror

Oliveira, Tânia Mara Guerra de January 1999 (has links)
No description available.
12

La Construction des villes Le Corbusier's erstes städtebauliches Traktat von 1910/11 /

Schnoor, Christopher, Le Corbusier, January 1900 (has links)
Texte remanié de : Dissertation : Kunstgeschichte? : Berlin, Technische Universiẗat : 2002. / Bibliogr. p. 615-621.
13

¿De la planta libre a la sección libre?. El espacio indecible

Asensi Roig, Joaquín 04 May 2016 (has links)
[EN] This work aims to build a research process based on three concepts: "Le Plan Libre," "Le Coupe Libre 'and' L 'Espace indicible" through analysis-synthesis architecture projects developed habitat house the time 1914-1929 by Le Corbusier with his cousin Pierre Jeanneret and partner with which it forms study in 1922, when the latter leaves the Perret brothers, and moved in 1924 to the Architecture Workshop 35 rue Sèvres in Paris, where the Jeanneret "sea and mountain" begin pedaling together. The conceptual framework is bounded on three generating ideas or concepts supra-projective "Le Plan Libre" included in the manifesto "Les cinq points d'une architecture nouvelle" published in 1927; "Le Coupe Libre" never stated or by Le Corbusier, Pierre Jeanneret nor, like Adolf Loos never enunciated the concept of RAUMPLAN; and 'L' Espace indicible "enunciated by Le Corbusier in 1945 "Je suis l'inventeur de l'expression « l'espace indicible » qui est une réalité que j'ai découverte en cours de route. Lorsqu'une Oeuvre est à son maximum d'intensité, de proportion, de qualité d'exécution, de perfection, il se produit un phénomène d'espace indicible : les lieux se mettent à rayonner, physiquement, ils rayonnent. Ils déterminent ce que j'appelle « l'espace indicible », c'est-à-dire qui ne dépend pas des dimensions mais de la qualité de perfection : c'est du domaine de l'ineffable." The study adopts two processes of experimentation, the first supra-proyectual following the evolution of the three concepts through single family habitat projects 1914-1929 timeframe, the Domino to Savoye, from the source to the house manifesto collects "Les cinq points d'une architecture nouvelle"; and a second process linked to a case study, the Villa Baizeau, which has the peculiarity of including two different projects to the same location, program and client develop for two partis linked to our subject, the free section in the first project, and open plan, in the second, analyzing their Untold space. How the idea of free plant is built? What is an open floor plan? Does the manifesto of five points is "a priori" or "a posteriori" of works? Just as there are the concepts of free and open floor facade Does the concept of free section? What is "L'Espace indicible"? Is there any connection between "Le Plan Libre," "Le Coupe Libre 'and' L 'Espace indicible "? These are questions to answer. / [ES] Este trabajo tiene como objetivo construir un proceso de investigación en torno a tres conceptos : «Le Plan Libre», «Le Coupe Libre» y «L 'Espace Indicible» a través del análisis-síntesis de los proyectos de Arquitectura de habitad unifamiliar desarrollados en el periodo 1914-1929 por Le Corbusier junto con su primo y socio Pierre Jeanneret con el que forma estudio en 1922, cuando este último abandona a los hermanos Perret, y se trasladan en 1924 al Taller de Arquitectura de 35 rué Sèvres de Paris, donde los Jeanneret "el mar y la montaña" comienzan a pedalear juntos. El marco conceptual se acota a tres ideas generadoras o conceptos supra-proyectuales: «Le Plan Libre» incluido dentro del manifiesto «Les cinq points d'une architecture nouvelle» publicado en 1927; «Le Coupe Libre», nunca enunciado ni por Le Corbusier, ni por Pierre Jeanneret, al igual que Adolf Loos nunca enunció el concepto de RAUMPLAN; y «L 'Espace Indicible» enunciado por Le Corbusier en 1945. "Je suis l'inventeur de l'expression « l'espace indicible » qui est une réalité que j'ai découverte en cours de route. Lorsqu'une Oeuvre est à son maximum d'intensité, de proportion, de qualité d'exécution, de perfection, il se produit un phénomène d'espace indicible : les lieux se mettent à rayonner, physiquement, ils rayonnent. Ils déterminent ce que j'appelle « l'espace indicible », c'est-à-dire qui ne dépend pas des dimensions mais de la qualité de perfection : c'est du domaine de l'ineffable." El trabajo adopta dos procesos de experimentación, el primero supra-proyectual siguiendo la evolución de los tres conceptos a través de los proyectos de habitad unifamiliar del marco temporal 1914 hasta 1929, de la Domino a la Savoye, desde el origen hasta la casa manifiesto que recoge «Les cinq points d'une architecture nouvelle»; y un segundo proceso vinculado a un caso de estudio, la Villa Baizeau, que presenta la singularidad de incluir dos proyectos diferentes para el mismo lugar, programa y cliente que se desarrollan desde dos partís vinculados a nuestro objeto de estudio, La Sección Libre, en el primer proyecto, y la Planta libre, en el segundo, analizando su espacio Indecible. ¿Cómo se construye la idea de planta libre? ¿Qué es una planta libre? ¿El manifiesto de los cinco puntos es "a priori" o "a posteriori" de las obras? Al igual que existen los conceptos de fachada libre y planta libre ¿Existe el concepto de sección Libre?¿Qué es «L'Espace Indicible»?¿Existe alguna relación entre «Le Plan Libre», «Le Coupe Libre» y «L'Espace Indicible»? , estas son preguntas a responder. / [CA] Aquest treball té com a objectiu construir un procés d'investigació al voltant de tres conceptes: «Le Plan Libre», «Le Coupe Libre» i «L 'Espace Indicible» a través de l'anàlisi-síntesi dels projectes d'Arquitectura de habitad unifamiliar desenvolupats en el període 1914-1929 per Le Corbusier juntament amb el seu cosí i soci Pierre Jeanneret amb el qual forma estudi a 1922, quan aquest últim abandona als germans Perret, i es traslladen a 1924 al Taller d'Arquitectura de 35 rue Sèvres de Paris, on els Jeanneret "el mar i la muntanya" comencen a pedalar junts. El marc conceptual es delimita a tres idees generadores o conceptes supra-projectuals: «Le Pla Lliure» inclòs dins el manifest «Les cinq points d'uneix architecture nouvelle» publicat el 1927; «Le Coupe Lliure», mai enunciat ni per Le Corbusier, ni per Pierre Jeanneret, igual que Adolf Loos mai va enunciar el concepte de Raumplan; i «L 'Espace Indicible» enunciat per Le Corbusier el 1945 "Je suis l'inventeur de l'expression « l'espace indicible » qui est une réalité que j'ai découverte en cours de route. Lorsqu'une Oeuvre est à son maximum d'intensité, de proportion, de qualité d'exécution, de perfection, il se produit un phénomène d'espace indicible : les lieux se mettent à rayonner, physiquement, ils rayonnent. Ils déterminent ce que j'appelle « l'espace indicible », c'est-à-dire qui ne dépend pas des dimensions mais de la qualité de perfection : c'est du domaine de l'ineffable." El treball adopta dos processos d'experimentació, el primer supra-projectual seguint l'evolució dels tres conceptes a través dels projectes de habitad unifamiliar del marc temporal 1914-1929, de la Domino a la Savoye, des de l'origen fins a la casa manifest que recull «Els cinq points d'uneix architecture nouvelle»; i un segon procés vinculat a un cas d'estudi, la Vila Baizeau, que presenta la singularitat d'incloure dos projectes diferents per al mateix lloc, programa i client que es desenvolupen des de dos partí vinculats al nostre objecte d'estudi, La Secció Lliure, en el primer projecte, i la Planta lliure, en el segon, analitzant el seu espai fora mida. Com es construeix la idea de planta lliure? Què és una planta lliure? ¿El manifest dels cinc punts és "a priori" o "a posteriori" de les obres? Igual que existeixen els conceptes de façana lliure i planta lliure Existeix el concepte de secció Lliure? Què és «L'Espace Indicible»? Hi ha alguna relació entre «Le Pla Libre», «Le Coupe Libre» i «L 'Espace Indicible »? , Aquestes són preguntes a respondre. / Asensi Roig, J. (2016). ¿De la planta libre a la sección libre?. El espacio indecible [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63444
14

Paradoxos de uma modernidade longínqua : Le Corbusier e o imaginário urbano corbusiano - uma análise de suas interações com o Brasil

Cabral, Gilberto Flores January 2002 (has links)
Este trabalho enfoca o processo de intercâmbio ocorrido entre Le Corbusier e os arquitetos modernistas brasileiros agrupados em torno de Lúcio Costa, enquanto significativo exemplo de troca cultural no marco da modernidade . A análise centra-se nos projetos urbanísticos como modalidades do imaginário moderno, carreando, em suas imagens e idéias, significados muito além dos propósitos específicos e pragmáticos que os justificam. Os projetos excepcionais e exemplares com referência no urbano são tomados como verdadeiras elaborações de sonhos, desejos de p.rogresso e coesão social, voltados a induzir e representar um futuro imaginário coletivo. Reconhece-se nestes projetos traços da utopia como discurso que coloca no espaço alternativas de um devir social, considerando-se as transformações do discurso utópico a partir do iluminismo, no sentido de busca ativa de realização de estados sociais desejáveis . As três viagens deLe Corbusier ao Brasil, em 1929, 1936 e 1962, e as intensas relações desse com a paisagem local e os brasileiros, são analisadas em suas diversas facetas, como um primeiro movimento na trajetória de uma troca cultural que redundaria posteriormente na emergência inesperada de uma versão peculiar da arquitetura e urbanismo modernistas com grande repercussão internacional, emanando de um lugar até então marginalizado do processo de criação cultural . São enfocadas as mudanças que o contato com o Brasil e os brasileiros teriam estimulado ou reforçado na obra corbusiana e, no sentido inverso, a sua influência decisiva na formação de uma arquitetura e urbanismo modernistas de fõlego no país. A relação dos modernistas brasileiros com o arquiteto franco-suíço é vista como inserida em um esforço das vanguardas nacionais a partir dos anos vinte, tendo o duplo objetivo de realizar ou representar um processo de criação cultural autóctone e sancionado conforme os padrões modernistas internacionais. Os paradoxos e tensões advenientes de tal bipolaridade são enfatizados no trabalho, considerados típicos de uma modernidade como acelerada transformação . O Brasil do periodo, antes de constituir-se lugar "externo" à cultura moderna, representa espaço da suprema manifestação de uma transformação avassaladora, onde tudo sempre se projeta para o futuro. O intercâmbio enfocado é visto como de mútua influência, e não como relação unilateral entre mestres e discípulos, interação criativa que não elimina a autonomia de ambas as partes. / This work focuses on a process of exchange that involved Le Corbusier and brazilian architects Iead by Lucio Costa. It is considered as an example of cultural relationship in the context ofmodemity. The analysis is centered on urban projects which are viewed as imaginary expressions, encompassing, by the ideas and images they convey, meanings far beyond their alleged specific purposes. These exeptional urban projects are thus exarnined and viewed as expressions of collective dreamings of a society eager for progress and development, seeking cohesion based on certain ideas and images of its own future.We recognise in these urban and architectural "heroic" designs, a defined utopian character. We consider "utopia" as a discourse anda set ofimages that creates new space pattems as representations of desired future states of a society. This is related to new forros of utopian thought, that have evolved since the eigtheenth century, in the sense of active and forcefull realization. The three joumeys of Le Corbusier to Brazil, in 1929, 1936 and finally in 1962, and the intense interaction the architect established with the .brazilian landscape and people, is analised from different and multiple angles. These visits are considered as a beginning of a process that eventually led to an "improbable" and unexpected emergence of the Brazilian modernist urban design and architecture. The present work approaches the changes in latter Corbusian work and life provoked or reinforced by his brazilian experience. At the same time it focuses on the influence ofLe Corbusier in the emergence of Brazilian modemist architecture and urbanism. This peculiar version of what is a largely recognized as an "intemational" cultural forro has had exeptional repercussions throughout the world. This fact, deserves further analysis and explanation considering that Brazil has always been marginalized from the mainstream production of cultural standards. The relationship between the French architect and the Brazilian modernists is viewed as an episode of a long struggle led by brazilian avant garde, in na effort to create and induce the forroation of a culture at the same time expressing authentic Brazilian values, as well as of perfect insertion into intemational modem standards. These paradoxical intents and goals have generated tensions considered typical of "modernity" as an ever moving cultural and existential condition. In this sense, the Brazil of the period studied emerges, not as a marginal and provincial place, removed from the modem world, but an environment where modernity achieves its maximum pace, projecting itself constantly into the future.
15

Paradoxos de uma modernidade longínqua : Le Corbusier e o imaginário urbano corbusiano - uma análise de suas interações com o Brasil

Cabral, Gilberto Flores January 2002 (has links)
Este trabalho enfoca o processo de intercâmbio ocorrido entre Le Corbusier e os arquitetos modernistas brasileiros agrupados em torno de Lúcio Costa, enquanto significativo exemplo de troca cultural no marco da modernidade . A análise centra-se nos projetos urbanísticos como modalidades do imaginário moderno, carreando, em suas imagens e idéias, significados muito além dos propósitos específicos e pragmáticos que os justificam. Os projetos excepcionais e exemplares com referência no urbano são tomados como verdadeiras elaborações de sonhos, desejos de p.rogresso e coesão social, voltados a induzir e representar um futuro imaginário coletivo. Reconhece-se nestes projetos traços da utopia como discurso que coloca no espaço alternativas de um devir social, considerando-se as transformações do discurso utópico a partir do iluminismo, no sentido de busca ativa de realização de estados sociais desejáveis . As três viagens deLe Corbusier ao Brasil, em 1929, 1936 e 1962, e as intensas relações desse com a paisagem local e os brasileiros, são analisadas em suas diversas facetas, como um primeiro movimento na trajetória de uma troca cultural que redundaria posteriormente na emergência inesperada de uma versão peculiar da arquitetura e urbanismo modernistas com grande repercussão internacional, emanando de um lugar até então marginalizado do processo de criação cultural . São enfocadas as mudanças que o contato com o Brasil e os brasileiros teriam estimulado ou reforçado na obra corbusiana e, no sentido inverso, a sua influência decisiva na formação de uma arquitetura e urbanismo modernistas de fõlego no país. A relação dos modernistas brasileiros com o arquiteto franco-suíço é vista como inserida em um esforço das vanguardas nacionais a partir dos anos vinte, tendo o duplo objetivo de realizar ou representar um processo de criação cultural autóctone e sancionado conforme os padrões modernistas internacionais. Os paradoxos e tensões advenientes de tal bipolaridade são enfatizados no trabalho, considerados típicos de uma modernidade como acelerada transformação . O Brasil do periodo, antes de constituir-se lugar "externo" à cultura moderna, representa espaço da suprema manifestação de uma transformação avassaladora, onde tudo sempre se projeta para o futuro. O intercâmbio enfocado é visto como de mútua influência, e não como relação unilateral entre mestres e discípulos, interação criativa que não elimina a autonomia de ambas as partes. / This work focuses on a process of exchange that involved Le Corbusier and brazilian architects Iead by Lucio Costa. It is considered as an example of cultural relationship in the context ofmodemity. The analysis is centered on urban projects which are viewed as imaginary expressions, encompassing, by the ideas and images they convey, meanings far beyond their alleged specific purposes. These exeptional urban projects are thus exarnined and viewed as expressions of collective dreamings of a society eager for progress and development, seeking cohesion based on certain ideas and images of its own future.We recognise in these urban and architectural "heroic" designs, a defined utopian character. We consider "utopia" as a discourse anda set ofimages that creates new space pattems as representations of desired future states of a society. This is related to new forros of utopian thought, that have evolved since the eigtheenth century, in the sense of active and forcefull realization. The three joumeys of Le Corbusier to Brazil, in 1929, 1936 and finally in 1962, and the intense interaction the architect established with the .brazilian landscape and people, is analised from different and multiple angles. These visits are considered as a beginning of a process that eventually led to an "improbable" and unexpected emergence of the Brazilian modernist urban design and architecture. The present work approaches the changes in latter Corbusian work and life provoked or reinforced by his brazilian experience. At the same time it focuses on the influence ofLe Corbusier in the emergence of Brazilian modemist architecture and urbanism. This peculiar version of what is a largely recognized as an "intemational" cultural forro has had exeptional repercussions throughout the world. This fact, deserves further analysis and explanation considering that Brazil has always been marginalized from the mainstream production of cultural standards. The relationship between the French architect and the Brazilian modernists is viewed as an episode of a long struggle led by brazilian avant garde, in na effort to create and induce the forroation of a culture at the same time expressing authentic Brazilian values, as well as of perfect insertion into intemational modem standards. These paradoxical intents and goals have generated tensions considered typical of "modernity" as an ever moving cultural and existential condition. In this sense, the Brazil of the period studied emerges, not as a marginal and provincial place, removed from the modem world, but an environment where modernity achieves its maximum pace, projecting itself constantly into the future.
16

Edifício moderno brasileiro : a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier 1936-57

Bahima, Carlos Fernando Silva January 2002 (has links)
O modo como a Arquitetura Moderna Brasileira urbanizou os cinco pontos de Le Corbusier na cidade tradicional é o foco central desse trabalho. Desde a observação de um grande número de edifícios erguidos no eixo Rio-São Paulo, no período que se inicia com o projeto da Associação Brasileira de Imprensa (ABI) e se extende até o concurso de Brasília, é possível demonstrar a capacidade da forma moderna em construir a cidade muito além dos limites dos seus edifícios, relacionando-se com o seu entorno. Ao contrário das críticas ocorridas a partir dos anos 60, que atribuíam à Arquitetura Moderna uma incapacidade para ordenar os espaços urbanos - ligada a uma obsessão pelo objeto isolado presente na sua cidade teórica da Carta de Atenas. O trabalho inicia com um exame dos dois paradigmas urbanos envolvidos nessa tensão: de um lado a cidade tradicional e de outro a cidade funcional. A seguir, o edifício moderno é investigado pelas suas três formulações ligadas ao volume, relacionadas com a aplicação literal da teoria dos cinco pontos de Le Corbusier, através do bloco tripartido. Essa teoria é então detalhada na sua obra, verificando quando e como passa a fundamentar as suas investidas na edificação, nos fragmentos urbanos e nas suas teorias sobre a cidade. Como termo comparativo, a pesquisa analisa os edifícios construídos por arquitetos brasileiros. Enquanto síntese de um sistema estético da obra corbusiana, que intermedia uma primeira coesão estética na produção doméstica com a sua criação teórica mais importante no âmbito urbano, a Cidade Radiosa, os cinco pontos, na sua tropicalização, receberam uma incrível ampliação de soluções: os pilotis absolutamente abertos encontraram no quarteirão densificado uma porosidade muito mais sugerida do que muitas vezes real; o teto-jardim ganha a plasticidade dos jardins de Burle Marx; a planta livre, na sua dualidade implícita, é utilizada em vários graus de expressão, aumentando as possibilidades de flexibilidade real embutida no esquema Dom-ino; a janela corrida e a fachada livre se vinculam aos espaços públicos da rua, normalmente ligados à porção de menor subdivisão dos programas. Implantando-se em diversas posições no quarteirão tradicional ou em ruas de encosta de morro, o edifício moderno brasileiro: a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier (1936 - 57), ao invés de se constituir numa submissão às regras da cidade tradicional, é revelador da essência fundamental da obra moderna: um sistema de relações visuais que não possuem escala e que não se esgotam nos limites volumétricos dos seus artefatos, porque encontram nos elementos essenciais do lugar as condições específicas à sua concepção.
17

Paradoxos de uma modernidade longínqua : Le Corbusier e o imaginário urbano corbusiano - uma análise de suas interações com o Brasil

Cabral, Gilberto Flores January 2002 (has links)
Este trabalho enfoca o processo de intercâmbio ocorrido entre Le Corbusier e os arquitetos modernistas brasileiros agrupados em torno de Lúcio Costa, enquanto significativo exemplo de troca cultural no marco da modernidade . A análise centra-se nos projetos urbanísticos como modalidades do imaginário moderno, carreando, em suas imagens e idéias, significados muito além dos propósitos específicos e pragmáticos que os justificam. Os projetos excepcionais e exemplares com referência no urbano são tomados como verdadeiras elaborações de sonhos, desejos de p.rogresso e coesão social, voltados a induzir e representar um futuro imaginário coletivo. Reconhece-se nestes projetos traços da utopia como discurso que coloca no espaço alternativas de um devir social, considerando-se as transformações do discurso utópico a partir do iluminismo, no sentido de busca ativa de realização de estados sociais desejáveis . As três viagens deLe Corbusier ao Brasil, em 1929, 1936 e 1962, e as intensas relações desse com a paisagem local e os brasileiros, são analisadas em suas diversas facetas, como um primeiro movimento na trajetória de uma troca cultural que redundaria posteriormente na emergência inesperada de uma versão peculiar da arquitetura e urbanismo modernistas com grande repercussão internacional, emanando de um lugar até então marginalizado do processo de criação cultural . São enfocadas as mudanças que o contato com o Brasil e os brasileiros teriam estimulado ou reforçado na obra corbusiana e, no sentido inverso, a sua influência decisiva na formação de uma arquitetura e urbanismo modernistas de fõlego no país. A relação dos modernistas brasileiros com o arquiteto franco-suíço é vista como inserida em um esforço das vanguardas nacionais a partir dos anos vinte, tendo o duplo objetivo de realizar ou representar um processo de criação cultural autóctone e sancionado conforme os padrões modernistas internacionais. Os paradoxos e tensões advenientes de tal bipolaridade são enfatizados no trabalho, considerados típicos de uma modernidade como acelerada transformação . O Brasil do periodo, antes de constituir-se lugar "externo" à cultura moderna, representa espaço da suprema manifestação de uma transformação avassaladora, onde tudo sempre se projeta para o futuro. O intercâmbio enfocado é visto como de mútua influência, e não como relação unilateral entre mestres e discípulos, interação criativa que não elimina a autonomia de ambas as partes. / This work focuses on a process of exchange that involved Le Corbusier and brazilian architects Iead by Lucio Costa. It is considered as an example of cultural relationship in the context ofmodemity. The analysis is centered on urban projects which are viewed as imaginary expressions, encompassing, by the ideas and images they convey, meanings far beyond their alleged specific purposes. These exeptional urban projects are thus exarnined and viewed as expressions of collective dreamings of a society eager for progress and development, seeking cohesion based on certain ideas and images of its own future.We recognise in these urban and architectural "heroic" designs, a defined utopian character. We consider "utopia" as a discourse anda set ofimages that creates new space pattems as representations of desired future states of a society. This is related to new forros of utopian thought, that have evolved since the eigtheenth century, in the sense of active and forcefull realization. The three joumeys of Le Corbusier to Brazil, in 1929, 1936 and finally in 1962, and the intense interaction the architect established with the .brazilian landscape and people, is analised from different and multiple angles. These visits are considered as a beginning of a process that eventually led to an "improbable" and unexpected emergence of the Brazilian modernist urban design and architecture. The present work approaches the changes in latter Corbusian work and life provoked or reinforced by his brazilian experience. At the same time it focuses on the influence ofLe Corbusier in the emergence of Brazilian modemist architecture and urbanism. This peculiar version of what is a largely recognized as an "intemational" cultural forro has had exeptional repercussions throughout the world. This fact, deserves further analysis and explanation considering that Brazil has always been marginalized from the mainstream production of cultural standards. The relationship between the French architect and the Brazilian modernists is viewed as an episode of a long struggle led by brazilian avant garde, in na effort to create and induce the forroation of a culture at the same time expressing authentic Brazilian values, as well as of perfect insertion into intemational modem standards. These paradoxical intents and goals have generated tensions considered typical of "modernity" as an ever moving cultural and existential condition. In this sense, the Brazil of the period studied emerges, not as a marginal and provincial place, removed from the modem world, but an environment where modernity achieves its maximum pace, projecting itself constantly into the future.
18

Edifício moderno brasileiro : a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier 1936-57

Bahima, Carlos Fernando Silva January 2002 (has links)
O modo como a Arquitetura Moderna Brasileira urbanizou os cinco pontos de Le Corbusier na cidade tradicional é o foco central desse trabalho. Desde a observação de um grande número de edifícios erguidos no eixo Rio-São Paulo, no período que se inicia com o projeto da Associação Brasileira de Imprensa (ABI) e se extende até o concurso de Brasília, é possível demonstrar a capacidade da forma moderna em construir a cidade muito além dos limites dos seus edifícios, relacionando-se com o seu entorno. Ao contrário das críticas ocorridas a partir dos anos 60, que atribuíam à Arquitetura Moderna uma incapacidade para ordenar os espaços urbanos - ligada a uma obsessão pelo objeto isolado presente na sua cidade teórica da Carta de Atenas. O trabalho inicia com um exame dos dois paradigmas urbanos envolvidos nessa tensão: de um lado a cidade tradicional e de outro a cidade funcional. A seguir, o edifício moderno é investigado pelas suas três formulações ligadas ao volume, relacionadas com a aplicação literal da teoria dos cinco pontos de Le Corbusier, através do bloco tripartido. Essa teoria é então detalhada na sua obra, verificando quando e como passa a fundamentar as suas investidas na edificação, nos fragmentos urbanos e nas suas teorias sobre a cidade. Como termo comparativo, a pesquisa analisa os edifícios construídos por arquitetos brasileiros. Enquanto síntese de um sistema estético da obra corbusiana, que intermedia uma primeira coesão estética na produção doméstica com a sua criação teórica mais importante no âmbito urbano, a Cidade Radiosa, os cinco pontos, na sua tropicalização, receberam uma incrível ampliação de soluções: os pilotis absolutamente abertos encontraram no quarteirão densificado uma porosidade muito mais sugerida do que muitas vezes real; o teto-jardim ganha a plasticidade dos jardins de Burle Marx; a planta livre, na sua dualidade implícita, é utilizada em vários graus de expressão, aumentando as possibilidades de flexibilidade real embutida no esquema Dom-ino; a janela corrida e a fachada livre se vinculam aos espaços públicos da rua, normalmente ligados à porção de menor subdivisão dos programas. Implantando-se em diversas posições no quarteirão tradicional ou em ruas de encosta de morro, o edifício moderno brasileiro: a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier (1936 - 57), ao invés de se constituir numa submissão às regras da cidade tradicional, é revelador da essência fundamental da obra moderna: um sistema de relações visuais que não possuem escala e que não se esgotam nos limites volumétricos dos seus artefatos, porque encontram nos elementos essenciais do lugar as condições específicas à sua concepção.
19

Edifício moderno brasileiro : a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier 1936-57

Bahima, Carlos Fernando Silva January 2002 (has links)
O modo como a Arquitetura Moderna Brasileira urbanizou os cinco pontos de Le Corbusier na cidade tradicional é o foco central desse trabalho. Desde a observação de um grande número de edifícios erguidos no eixo Rio-São Paulo, no período que se inicia com o projeto da Associação Brasileira de Imprensa (ABI) e se extende até o concurso de Brasília, é possível demonstrar a capacidade da forma moderna em construir a cidade muito além dos limites dos seus edifícios, relacionando-se com o seu entorno. Ao contrário das críticas ocorridas a partir dos anos 60, que atribuíam à Arquitetura Moderna uma incapacidade para ordenar os espaços urbanos - ligada a uma obsessão pelo objeto isolado presente na sua cidade teórica da Carta de Atenas. O trabalho inicia com um exame dos dois paradigmas urbanos envolvidos nessa tensão: de um lado a cidade tradicional e de outro a cidade funcional. A seguir, o edifício moderno é investigado pelas suas três formulações ligadas ao volume, relacionadas com a aplicação literal da teoria dos cinco pontos de Le Corbusier, através do bloco tripartido. Essa teoria é então detalhada na sua obra, verificando quando e como passa a fundamentar as suas investidas na edificação, nos fragmentos urbanos e nas suas teorias sobre a cidade. Como termo comparativo, a pesquisa analisa os edifícios construídos por arquitetos brasileiros. Enquanto síntese de um sistema estético da obra corbusiana, que intermedia uma primeira coesão estética na produção doméstica com a sua criação teórica mais importante no âmbito urbano, a Cidade Radiosa, os cinco pontos, na sua tropicalização, receberam uma incrível ampliação de soluções: os pilotis absolutamente abertos encontraram no quarteirão densificado uma porosidade muito mais sugerida do que muitas vezes real; o teto-jardim ganha a plasticidade dos jardins de Burle Marx; a planta livre, na sua dualidade implícita, é utilizada em vários graus de expressão, aumentando as possibilidades de flexibilidade real embutida no esquema Dom-ino; a janela corrida e a fachada livre se vinculam aos espaços públicos da rua, normalmente ligados à porção de menor subdivisão dos programas. Implantando-se em diversas posições no quarteirão tradicional ou em ruas de encosta de morro, o edifício moderno brasileiro: a urbanização dos cinco pontos de Le Corbusier (1936 - 57), ao invés de se constituir numa submissão às regras da cidade tradicional, é revelador da essência fundamental da obra moderna: um sistema de relações visuais que não possuem escala e que não se esgotam nos limites volumétricos dos seus artefatos, porque encontram nos elementos essenciais do lugar as condições específicas à sua concepção.
20

A sala bem temperada interior moderno e sensibilidade eclética

Peixoto, Marta Silveira January 2006 (has links)
A ambientação de interiores é uma dimensão fundamental da arquitetura moderna que está interessada no desaparecimento da fronteira entre interior e exterior, na continuidade espacial, na transparência, na redução das paredes e na flexibilidade dos espaços; tudo isto sob a regência de um espírito único e harmonioso, comandado pelo arquiteto. Este trabalho, então, analisa as ambientações projetadas para os salões de algumas das casas consagradas produzidas entre 1930 e 1950, especialmente, e procura estabelecer as possíveis relações desta produção, entre contemporâneos e deles com seus antecedentes históricos. O ponto de partida é a constatação inicial de que há diferentes maneiras de tratar o assunto. A inserção desta variável, ambientação de interiores, amplia o espectro de análise da arquitetura moderna, possibilitando uma visão mais abrangente e completa de sua produção, além de buscar e organizar o material relativo ao assunto. A opção pelo tema residencial é consequência da importância que ele asssume no período, estabelecendo-se como programa preponderante e valioso campo de experimentação de idéias. As casas são aquelas de uma elite, não apenas econômica, mas também cultural, disposta a patrocinar e identificar-se com a vanguarda arquitetônica, e o foco da análise recai nos ambientes socias e de representação. / The interior design is a fundamental dimension of modern architecture that is interested in the disappearing of the barriers between the interior and exterior, in the space continuity, in the transparency, in the reduction of the walls and in the flexibility of the spaces; all that under the regency of a unique and harmonious spirit, led by the architect. This work, then, analyses the designs created for the rooms of some of the well-known houses produced specially between 1930 and 1950, and intends to establish the possible relations of this production among the contemporaries and from them with their historical antecedents. The starting point is the initial understanding that there are different ways of dealing with the presented subject. The insertion of this variable, the interior design, extends the spectrum of the analysis of modern architecture, enabling a more including and complete vision of its production, and also searches and organizes the material related to the subject. The option for the residential theme is a consequence of the importance it takes in the period, establishing itself as a preponderant program and valuable field of experimenting of ideas. The houses are those from the elite, not only economical, but also cultural, willing to sponsor and identify to the architectural avant guard, and the focus of the analysis falls on the social and representative rooms.

Page generated in 0.0327 seconds