• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 4
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Ação da miricetina na maturação in vitro de oócitos bovinos

MEIRELES, Camila Marinho de Miranda Oliveira 03 August 2018 (has links)
Submitted by Mario BC (mario@bc.ufrpe.br) on 2018-09-28T14:25:40Z No. of bitstreams: 1 Camila Marinho de Miranda Oliveira Meireles.pdf: 464901 bytes, checksum: 9bb8e3230a97cbb0fbffb30a583b2748 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-09-28T14:25:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Camila Marinho de Miranda Oliveira Meireles.pdf: 464901 bytes, checksum: 9bb8e3230a97cbb0fbffb30a583b2748 (MD5) Previous issue date: 2018-08-03 / In the in vitro embryo production systems (PIVE), culture maturation (IVM) is one of the limiting steps, specially due to the action of EROs produced in the system. Myricetin is one of the natural flavonoids, known for its antioxidant potential, which may improve the PIVE, being supplemented in the medium of IVM. In order to test the effects of myricetin on bovine IVM, oocytes were matured for 24 h in the presence (1, 5 and 10 μM) or in the absence (control group) of myricetin. The oocytes were stained with Hoechst and visualized under a fluorescence microscope for nuclear evaluation. The percentage of nuclear maturation did not differ between the control group (64.5%), and treatments 1 μM (66.9%) and 5 μM (70.8%), but treatment with 10 μM (42.7%) was damaging for oocytes. Regarding the evaluation of the embryonic development, the oocytes were fertilized and cultured in vitro, being the embryonic development rates determined after 7 days of culture. In the embryo production phase, only myricetin 1 μM was used. Relative to embryonic development rates, there was not difference (P > 0.05) between control group (47.2%) and treatment 1 μM (33.3%). The embryos were stained by the TUNEL technique, in order to evaluate cell apoptosis signs, revealing that the myricetin 1 μM treatment resulted in a lower rate of apoptotic blastomers (27%) when compared to the control group (41.2%) (P < 0.05). It was concluded that the IVM supplementation with 10 μM myricetin interferes in oocyte maturation rate, however, 1 μM myricetin does not interfere in the rate of blastocyst production and decreases the number of apoptotic blastomers. / Nos sistemas in vitro de produção de embriões (PIVE), a maturação oocitária (MIV) é um dos passos limitantes, inclusive devido à agressão de EROs produzidas no sistema. A miricetina é um dos flavonoides naturais, conhecida por seu potencial antioxidante, que pode proporcionar avanços na PIVE, sendo suplementada no meio de MIV. Com o objetivo de testar os efeitos da miricetina sobre a MIV de bovinos, oócitos foram maturados por 24 h na presença (1, 5 e 10 μM) ou na ausência (grupo controle) de miricetina. Os oócitos foram corados com Hoechst e visualizados em microscópio de fluorescência para avaliação nuclear. A percentagem de maturação nuclear não diferiu entre os grupos controle (64,5%), e tratamentos 1 μM (66,9%) e 5 μM (70.8%), porém o tratamento com 10 μM (42,7%) mostrou-se desfavorável para os oócitos. Quanto à avaliação do desenvolvimento embrionário, os oócitos foram fertilizados e cultivados in vitro, sendo as taxas de desenvolvimento embrionário determinadas no sétimo dia de cultivo. Na fase de produção de embriões foi-se testado apenas o tratamento controle e o 1 μM de miricetina, onde não houve variação significativa (P < 0,05) nas as taxas de desenvolvimento embrionário, entre o grupo controle (47,2%) e o tratamento 1 μM (33,3%). Os embriões produzidos foram corados pela técnica do TUNEL, a fim de avaliar sinais de apoptose celular, revelando que, o grupo tratamento 1 μM apresenta menor taxa de blastômeros apoptóticos (27%), quando comparados ao grupo controle (41,2%) (P < 0,05). Conclui-se que a suplementação da maturação in vitro com antioxidante miricetina em dose de 10 μM de miricetina interfere na taxa de maturação oocitária, já quanto a produção embrionária, o uso de 1 μM de miricetina não interfere a taxa de produção de blastocistos e diminui o número de blastômeros apoptóticos.
2

Uso de miricetina em meio de criopreservação de sêmen ovino

ARRUDA, Lúcia Cristina Pereira 23 February 2018 (has links)
Submitted by Mario BC (mario@bc.ufrpe.br) on 2018-06-13T13:25:06Z No. of bitstreams: 1 Lucia Cristina Pereira Arruda.pdf: 996319 bytes, checksum: 616f336889e4a925389d4de5babc78e7 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-06-13T13:25:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lucia Cristina Pereira Arruda.pdf: 996319 bytes, checksum: 616f336889e4a925389d4de5babc78e7 (MD5) Previous issue date: 2018-02-23 / Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq / Ram semen was diluted (200 x 106 sperm/mL) in Tris-egg yolk (5% glycerol), added of myicetin (0.1, 10, 20, 30, 40, 100, 200, 300, 400 and 1000 nM) and frozen (-196 ° C). After thawing (37°C/30s), kinetics, iMPA, PMM, iROS, LPO, eMP and fertility in vivo (0 and 100 nM myricetin) were evaluated. The analyzes of 0, 1, 10, 100 and 1000 nM of myricetin showed: 10nM myricetin showed lower % RAP (P≤0.05), than 1000nM. Samples of control showed higher (P≤0.05) VAP than 10nM, while samples with 10, 100 and 1000nM of myicetin showed higher BCF (P≤0.05), when compared to control. Miricetin 1000nM presented higher percentage (P <0.05) of cells with LPO, than the control. For 0, 20, 30, 40, 100, 200, 300 and 400 here was no treatment effect (P>0.05) for kinetics and flow cytometry (P> 0.05), there were also no interactions between treatment and time (P> 0.05). For both there was effect of the incubation time, in some evaluated parameters, the PM, VCL, VSL, VAP, LIN, ALH, percentage of cells with intact plasma and acrosomal membrane, oxidative stress and membrane stability were reduced (P <0.05) in all groups, while BCF (P <0.05) increased in all groups.. The pregnancy rate in the 100 nM myricetin group was 50% (5/10) and that of the 10% control (1/10). In the in vitro analysis, it was concluded that myricetin has no antioxidant effect on cryopreserved spermatozoa. However, it improves the pregnancy rate of inseminated sheep. / Sêmen ovino foi diluído (200 x 106 espermatozoides/mL) em Tris-gema de ovo (5% de glicerol), acrescido de miricetina (0, 1, 10, 20, 30, 40, 100, 200, 300, 400 e 1000 nM) e congelado (-196 °C). Após descongelação (37°C/30s), avaliou-se cinética, iMPA, PMM, iROS, LPO, eMP e fertilidade in vivo (0 e 100 nM miricetina). As analises de 0, 1, 10, 100 e 1000 nM de miricetina evidenciaram: miricetina 10nM apresentou menor %RAP (P≤0,05), do que 1000nM. Amostras do controle apresentaram maior (P≤0,05) VAP que o 10nM, enquanto amostras com 10, 100 e 1000nM de miricetina evidenciaram maior BCF (P≤0,05), quando comparadas ao controle. Miricetina 1000nM apresentou maior percentual (P<0,05) de células com LPO, do que o controle. Para 0, 20, 30, 40, 100, 200, 300 e 400 não houve efeito do tratamento (P>0,05) para cinética e citometria de fluxo (P>0,05), também não houve interações entre tratamento x tempo (P>0,05). Para ambos houve efeito do tempo de incubação, em alguns parâmetros avaliados a MP, VCL, VSL, VAP, LIN, ALH, porcentual de células com membrana plasmática e acrossomal intactas, estresse oxidativo e estabilidade de membrana foram reduzidos (P <0,05) em todos os grupos, enquanto que o BCF (P <0,05) aumentou em todos os grupos. A taxa de prenhez no grupo 100 nM de miricetina foi de 50% (5/10) e a do controle 10% (1/10). Nas análises in vitro, conclui-se que a miricetina não tem efeito antioxidante sobre os espermatozoides criopreservados. No entanto, melhora a taxa de prenhez de ovelhas inseminadas.
3

A atividade antiplaquetária do extrato rico em polifenois das folhas de Syzygium cumini é potencialmente mediada pela inibição da proteína dissulfeto isomerase / The antiplatelet activity of the Polyphenols from the leaves of Syzygium cumini is Potentially mediated by protein inhibition Disulfide isomerase

Silva, Samira Abdalla da 07 April 2017 (has links)
Submitted by Rosivalda Pereira (mrs.pereira@ufma.br) on 2017-05-22T16:51:30Z No. of bitstreams: 1 SamiraAbdala.pdf: 3051742 bytes, checksum: 816c5c802400bcf5a75deb6a99de0617 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-05-22T16:51:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 SamiraAbdala.pdf: 3051742 bytes, checksum: 816c5c802400bcf5a75deb6a99de0617 (MD5) Previous issue date: 2017-04-07 / Fundação de Amparo à Pesquisa e ao Desenvolvimento Científico e Tecnológico do Maranhão (FAPEMA) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPQ) / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Platelets, the blood cells involved in maintaining hemostasis, play a key role in the development of acute ischemic coronary, cerebrovascular events and are critically involved in the thrombosis process. In response to vascular injury, changes in blood flow or chemical stimuli, platelets trigger three functional mechanisms: adhesion, activation and aggregation. After platelet capture, a rapid stabilization of adhesion is required for thrombus formation to occur. Platelet activation results from conformational changes dependent of the protein disulfide isomerase (PDI), so that it has recently been proposed as a molecular target in platelet antiaggregant activity. The use of plant species rich in phenolic compounds as a source of bioactive substances is a promising strategy for the development of new therapeutic alternatives for thromboembolic diseases. Previously, we have shown that Syzygium cumini (L.) Skeels leaf contains multiple polyphenols, which support its use for antiplatelet purposes. Therefore, this study sought to evaluate the effects of polyphenol-rich extract (PESc) from S. cumini leaf on platelet activation and aggregation, as well as on PDI reductase activity. Platelet-rich plasma from healthy volunteers (n=5) was incubated with PESc (10-1000 μg/mL), for 25 min, before activation with ADP, thrombin or PMA. To analyze PESc effect on integrin αIIbβ3 activation, flow citometry protocols were conducted in washed platelets pre-treated with PESc (10-1000μg/mL) and activated with thrombin before tagging with PAC–1 antibody. Finally, PESc (0.1-100 μg/mL) effects on PDI reductase activity were assessed in absence or presence of polyphenolic standards gallic acid, myricetin and quercetin. PESc dose-dependently inhibited platelet aggregation despite the agonist used, even though lower agonist concentration potentiated PESc inhibitory effects to a maximal 77% inhibition at 2.5 μM ADP. Similarly, PESc dose-dependently reduced the proportion of activated αIIbβ3 molecules per platelet up to one third of control at 1000 μg/mL. These effects correlated with the strong inhibitory action of PESc on PDI activity, an effect synergically augmented in presence of standards. Therefore, our data show that PESc reduces platelet aggregation and activation, probably through PDI inhibition, strengthening its prominent antiplatelet activity. / As plaquetas, células sanguíneas envolvidas na manutenção da hemostase, exercem uma função essencial no desenvolvimento de eventos isquêmicos agudos coronarianos, cerebrovasculares e estão criticamente envolvidas no processo de formação da trombose. Em resposta à lesão vascular, às alterações no fluxo sanguíneo ou a estímulos químicos, as plaquetas desencadeiam três mecanismos funcionais: adesão, ativação e agregação. Após a captura da plaqueta, uma rápida estabilização da adesão é necessária para que ocorra a formação do trombo. A ativação plaquetária resulta de alterações conformacionais dependentes da proteína dissulfeto isomerase (PDI), de tal modo, que recentemente foi proposto o seu uso como alvo molecular na atividade antiagregante plaquetária. O uso de espécies vegetais ricas em compostos fenólicos como fonte de substâncias bioativas apresenta-se como uma estratégia promissora para o desenvolvimento de novas alternativas terapêuticas das doenças tromboembólicas. Anteriormente, temos mostrado que as folhas de Syzygium cumini (L.) Skeels contém múltiplos polifenóis, que apoiam a sua utilização para fins antiplaquetários. Portanto, este estudo procurou avaliar os efeitos do extrato rico em polifenóis (ERP) da folha de S. cumini sobre a ativação e agregação plaquetária, bem como, sobre a atividade redutase da PDI. Para tanto, plasma rico em plaquetas de voluntários saudáveis foi incubado com ERP (10 - 1000μg/mL), durante 25 min, antes da ativação com ADP, trombina ou PMA. Para analisar o efeito de ERP sobre a ativação da integrina αIIbβ3, os protocolos de citometria de fluxo foram conduzidos em plaquetas lavadas pré-tratadas com ERP (10 -1000 μg/mL) e ativadas com trombina antes da marcação com anticorpo PAC-1. Finalmente, os efeitos de ERP (0,1-100 μg/mL) na atividade redutase da PDI foram avaliados na ausência ou presença de padrões polifenólicos de ácido gálico, miricetina e quercetina. ERP inibiu a agregação plaquetária dependente da dose apesar do agonista utilizado, embora uma menor concentração de agonistas potencializasse os efeitos inibitórios de ERP até uma inibição máxima de 77% a 2,5 μM de ADP. De modo semelhante, o ERP reduziu a dose proporcionalmente a proporção de moléculas de αIIbβ3 ativadas por plaquetas até um terço do controle a 1000μg/mL. Estes efeitos correlacionaram-se com a forte ação inibitória de ERP na atividade da PDI, um efeito sinergicamente aumentado na presença de padrões. Portanto, nossos dados mostram que o ERP reduz a agregação e ativação plaquetária, provavelmente através da inibição da PDI, fortalecendo sua proeminente atividade antiplaquetária.
4

Selección y mejora de ecotipos de pimiento (Capsicum sp.) para agricultura sostenible y calidad nutricional y organoléptica

Ribes Moya, Ana María 25 January 2021 (has links)
[ES] La actual problemática medioambiental está demandando sistemas de producción más sostenibles, como los de la agricultura ecológica. Una buena alternativa para estos sistemas son las variedades tradicionales de pimiento, con rasgos de calidad característicos y de amplia variabilidad genética, fundamental en los programas de mejora, concretamente para la adaptación a la producción ecológica. En la presente tesis se ha estudiado la calidad nutricional y organoléptica del cultivo del pimiento (Capsicum sp.) en los dos estados de madurez comercial y bajo diferentes prácticas culturales (sistemas ecológico y convencional). Se han analizado los principales compuestos nutricionales de los frutos de pimiento: el ácido ascórbico, los compuestos fenólicos y los carotenoides; así como la fracción volátil, y se ha estudiado su variación en una amplia colección varietal. Adicionalmente, se ha estudiado la fertilidad biológica del suelo a través de las actividades enzimáticas de la fosfatasa alcalina y la catalasa en interacción con el cultivo del pimiento bajo los sistemas de cultivo convencional y ecológico. El estudio de la calidad nutricional mostró amplios rangos de variación según el factor genotipo, aunque el estado de maduración y el sistema de cultivo también contribuyeron a las diferencias observadas. En general, los frutos maduros presentaron niveles superiores de compuestos bioactivos, especialmente para el ácido ascórbico. Asimismo, el cultivo ecológico proporcionó, en general, niveles más altos de ácido ascórbico y compuestos fenólicos en estado maduro. La notable interacción genotipo × sistema de cultivo para el contenido en ácido ascórbico y fenoles totales, y en menor intensidad para el contenido en flavonoides individuales, permitió la selección de varias accesiones con alto rendimiento en estos compuestos, bajo condiciones de cultivo ecológico en ambos estados de maduración. Por el contrario, los efectos del sistema de cultivo y la interacción genotipo × sistema de cultivo no resultaron significativos en los niveles de carotenoides, cuya variación se debió principalmente al factor genotipo. El estudio de la composición volátil permitió encontrar amplias diferencias cuantitativas y cualitativas para este factor de calidad organoléptica en los frutos de pimiento, dependiendo principalmente del factor genético y del estado de maduración, mientras que el sistema de cultivo afectó en menor medida y significativamente a algunos compuestos volátiles individuales. Se encontraron un total de 124 y 122 volátiles en estado inmaduro y maduro, respectivamente. Los cambios en el perfil volátil con la maduración fueron evidentes y muy diversos según el genotipo. En general, el sistema de cultivo ecológico favoreció la acumulación de compuestos volátiles en ambos estados de maduración y durante el proceso de maduración. Las actividades enzimáticas fosfatasa alcalina y catalasa aumentaron durante la fase de cultivo, con actividades máximas generales en la fase intermedia, especialmente para la fosfatasa alcalina. El sistema de cultivo tuvo una mayor contribución a la variación, resultado significativo y superior para el sistema convencional en fase intermedia para ambas actividades y estando generalmente seguido del factor genotipo, significativo para la fosfatasa alcalina en fase intermedia. La interacción genotipo × sistema de cultivo permitiría seleccionar variedades, con capacidad para que los suelos acumularan mayores valores de las actividades enzimáticas fosfatasa alcalina y catalasa, en el sistema de cultivo ecológico. En definitiva, los resultados de este trabajo proporcionarán información de especial utilidad para programas de investigación en hortalizas de alto valor añadido y programas de mejora de la calidad en agricultura ecológica, así como para el control de autenticidad de variedades tradicionales. / [CA] L'actual problemàtica mediambiental està demandant sistemes de producció més sostenibles, com els de l'agricultura ecològica. Una bona alternativa per a aquests sistemes són les varietats tradicionals de pebrot, amb trets de qualitat característics i d'àmplia variabilitat genètica, fonamental en els programes de millora, concretament per a l'adaptació a la producció ecològica. En la present tesi s'ha estudiat la qualitat nutricional i organolèptica del cultiu del pebrot (Capsicum sp.) en els dos estats de maduresa comercial i sota diferents pràctiques culturals (sistemes ecològic i convencional). S'han analitzat els principals compostos nutricionals dels fruits de pebrot: l'àcid ascòrbic, els compostos fenòlics i els carotenoides; així com la fracció volàtil, i s'ha estudiat la seva variació en una àmplia col·lecció varietal. Addicionalment, s'ha estudiat la fertilitat biològica de terra a través de les activitats enzimàtiques de la fosfatasa alcalina i la catalasa en interacció amb el cultiu del pebrot sota els sistemes de cultiu convencional i ecològic. L'estudi de la qualitat nutricional mostrar amplis rangs de variació segons el factor genotip, encara que l'estat de maduració i el sistema de cultiu també van contribuir a les diferències observades. En general, els fruits madurs van presentar nivells superiors de compostos bioactius, especialment per a l'àcid ascòrbic. Així mateix, el cultiu ecològic va proporcionar, en general, nivells més alts d'àcid ascòrbic i compostos fenòlics en estat madur. La notable interacció genotip × sistema de cultiu per al contingut en àcid ascòrbic i fenols totals, i en menor intensitat per al contingut en flavonoides individuals, va permetre la selecció de diverses accessions amb alt rendiment en aquests compostos, sota condicions de cultiu ecològic en els dos estats de maduració. Per contra, els efectes de el sistema de cultiu i la interacció genotip × sistema de cultiu no van resultar significatius en els nivells de carotenoides, la variació es va deure principalment al factor genotip. L'estudi de la composició volàtil va permetre trobar àmplies diferències quantitatives i qualitatives per aquest factor de qualitat organolèptica en els fruits de pebrot, depenent principalment del factor genètic i de l'estat de maduració, mentre que el sistema de cultiu va afectar en menor mesura i significativament a alguns compostos volàtils individuals. Es van trobar un total de 124 i 122 volàtils en estat immadur i madur, respectivament. Els canvis en el perfil volàtil amb la maduració van ser evidents i molt diversos segons el genotip. En general, el sistema de cultiu ecològic va afavorir l'acumulació de compostos volàtils en els dos estats de maduració i durant el procés de maduració. Les activitats enzimàtiques fosfatasa alcalina i catalasa van augmentar durant la fase de cultiu, amb activitats màximes generals en la fase intermèdia, especialment per a la fosfatasa alcalina. El sistema de cultiu va tenir una major contribució a la variació, resultat significatiu i superior per al sistema convencional en fase intermèdia per a ambdues activitats i estant generalment seguit del factor genotip, significatiu per a la fosfatasa alcalina en fase intermèdia. La interacció genotip × sistema de cultiu permetria seleccionar varietats, amb capacitat perquè els sòls acumulessin grans valors de les activitats enzimàtiques fosfatasa alcalina i catalasa, en el sistema de cultiu ecològic. En definitiva, els resultats d'aquest treball proporcionaran informació d'especial utilitat per a programes d'investigació en hortalisses d'alt valor afegit i programes de millora de la qualitat en agricultura ecològica, així com per al control d'autenticitat de varietats tradicionals. / [EN] The current environmental problem is demanding more sustainable production systems, such as organic farming. A good alternative for these systems are the traditional varieties of pepper, with characteristic quality traits and wide genetic variability, essential in breeding programs, specifically for adaptation to organic production. In this thesis, the nutritional and organoleptic quality of the pepper crop (Capsicum sp.) at the two ripening stages and under different cultural practices (ecological and conventional systems) has been studied. The main nutritional compounds of pepper fruits have been analysed: ascorbic acid, phenolic compounds and carotenoids; as well as the volatile fraction, and its variation has been studied in a wide varietal collection. Additionally, the biological fertility of the soil has been studied through the enzymatic activities of alkaline phosphatase and catalase in interaction with pepper cultivation under conventional and ecological growing systems. The study of nutritional quality showed wide ranges of variation according to the genotype factor, although the ripening stage and the growing system also contributed to the differences observed. In general, fully ripe fruits presented higher levels of bioactive compounds, especially for ascorbic acid. Also, organic farming provided, in general, higher levels of ascorbic acid and phenolic compounds at the fully ripe stage. The remarkable genotype × growing system interaction for the content of ascorbic acid and total phenolics, and to a lesser extent for the content of individual flavonoids, allowed the selection of several accessions with high yield in these compounds, under organic farming conditions at both ripening stages. On the contrary, the effects of the growing system and the genotype × growing system interaction were not significant in carotenoid levels, whose variation was mainly due to the genotype factor. The study of the volatile composition allowed to find wide quantitative and qualitative differences for this organoleptic quality factor in pepper fruits, depending mainly on the genetic factor and the ripening stage, while the growing system affected to a lesser extent and significantly some individual volatile compounds. A total of 124 and 122 volatiles were found at unripe and fully ripe stages, respectively. The changes in the volatile profile with ripening were evident and very diverse depending on the genotype. In general, the organic growing system favoured the accumulation of volatile compounds at both ripening stages and during the ripening process. Alkaline phosphatase and catalase enzymatic activities increased during the growing phase, with overall peak activities in the intermediate phase, especially for alkaline phosphatase. The growing system had a greater contribution to variation, a significant and superior result for the conventional system in the intermediate phase for both activities and being generally followed by the genotype factor, significant for alkaline phosphatase in the intermediate phase. The genotype × growing system interaction would allow the selection of varieties, with the capacity for soils to accumulate higher values of the enzymatic activities alkaline phosphatase and catalase, in the organic growing system. In conclusion, the results of this work will provide information of special use for research programs in vegetables with high added value and quality breeding programs in organic farming, as well as for the authenticity control of traditional varieties. / Authors thank seeds providers included in Table 1, like P.W. Bosland, S. Lanteri, François Jourdan, I. Ruiz de Galarreta and the different Regulatory Boards of the PDOs and GPIs included in this study. Authors also thank LA UNIÓ for the availability of experimental fields and the technical support from Manuel Figueroa, Rafael Hurtado, Antonio Muñoz and Ricard Ballester in the trials. Finally, the advice of Prof. Jaime Prohens in statistical procedures is also thanked. / Ribes Moya, AM. (2020). Selección y mejora de ecotipos de pimiento (Capsicum sp.) para agricultura sostenible y calidad nutricional y organoléptica [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/159886 / TESIS

Page generated in 0.0547 seconds