• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 86
  • 26
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 132
  • 132
  • 82
  • 81
  • 34
  • 31
  • 23
  • 19
  • 18
  • 17
  • 16
  • 16
  • 16
  • 16
  • 15
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
71

Digestion de l'amidon et des parois végétales du maïs fourrage chez les ruminants : conséquences sur l'évaluation de sa valeur nutritive / Starch and cell wall digestion of maize forage in ruminants : consequences on its nutritive value evaluation

Peyrat, Julie 21 November 2014 (has links)
L’ensilage de maïs, fourrage principal dans les rations hivernales des ruminants à haut niveau de production, est composé de deux fractions énergétiques : l’amidon et les parois végétales. Les proportions relatives de ces deux fractions varient selon le stade de maturité de la plante à la récolte, la variété cultivée et les conditions de culture. Proposé dans les années 1990, le système de prévision de la valeur nutritive de l’ensilage de maïs, basé sur l’estimation de la digestibilité de la matière organique (dMO) dans le tube digestif total, nécessite d’être amélioré pour prendre en compte de façon explicite la contribution respective de l’amidon et des parois végétales à la MO digérée, et permettre d’estimer la part de l’amidon dégradée dans le rumen. Par ailleurs, la validité des équations actuellement utilisées doit être vérifiée sur les nouvelles variétés de maïs et pour des pratiques de récolte qui ont sensiblement évolué par rapport aux années 1980. Les objectifs de la thèse étaient 1) d’acquérir de nouvelles données de référence de la dMO et des fractions amidon et parois végétales de l’ensilage de maïs mesurées in vivo, 2) de préciser la partition de la digestion de l’amidon et des parois végétales entre le rumen et les intestins et 3) de rechercher de nouveaux critères de prévision du devenir de l’amidon et des parois végétales dans le tube digestif. La digestibilité in vivo chez le mouton a été mesurée pour 36 ensilages de maïs résultant pour 32 d’entre eux de la culture 2 années consécutives en un même site de 4 variétés récoltées à 4 stades de maturité ; 4 ensilages supplémentaires ont été réalisées sur un second site de culture avec 2 variétés et 2 stades de maturité. La dégradabilité ruminale in sacco de l’amidon et des parois a également été mesurée chez la vache pour ces 36 maïs avec une méthodologie mise au point pour les fourrages riches en amidon. Pour les 4 ensilages de maïs cultivés sur le second site, un bilan digestif complet au niveau du rumen et des intestins a été réalisé sur vaches. Par rapport aux données des Tables INRA 2007 issues des mesures réalisées sur le maïs en vert à la fin des années 1980, les maïs utilisés dans cette thèse se caractérisent par une teneur en amidon plus élevée, une teneur en parois végétales plus faible, une dMO comparable, mais une digestibilité des parois végétales plus faible. La relative stabilité de la dMO avec le stade de maturité à la récolte s’explique par un phénomène de compensation entre l’augmentation de la quantité d’amidon digestible et la diminution de la quantité de parois digestibles. Le type de variété et le stade de maturité à la récolte influencent la partition de la digestion avec une dégradabilité ruminale de l’amidon plus faible pour les stades de récolte tardifs, ce qui induit des profils fermentaires différents. Bien que la composition chimique des maïs ait évolué, l’équation de prévision de la dMO proposée par l’INRA en 1996, à partir de la digestibilité pepsine-cellulase mesurée au laboratoire, a pu être validée sur les données in vivo et reste pertinente pour prévoir la dMO en pratique. Les nouvelles données de référence acquises sur animaux qui ont été mises en relation avec des critères chimiques et enzymatiques mesurés au laboratoire et avec des critères agronomiques seront utilisées pour mieux caractériser la valeur nutritive des maïs fourrage dans SYSTALI, le nouveau système d’alimentation proposé par l’INRA. / Maize silage, commonly used in the diet of high-yielding ruminants, provides two energetic fractions: starch and cell wall (NDF). The proportion of the two energetic fractions in the whole plant varies with the stage ofmaturity at harvest, type of hybrid and climatic conditions. The prediction system of maize silage’s nutritive value developed in the 1990s, is based on the estimation of in vivo total tract organic matter digestibility (Omd). This system needs to be revised to better take into account the respective contribution of starch and cell wall in the digested organic matter and therefore to allow the prediction of the starch degradation in the rumen. Moreover, validity of prediction equations requires to be tested with current hybrids of maize and harvest practices which changed compared to 1980s. The aims of the thesis were to 1) obtain new references on Omd and on in vivo digestibility of starch and cell wall, 2) specify partition of starch and cell wall digestion between rumen and intestines, 3) investigate new prediction criteria of starch and cell wall digestion. In vivo digestibility in sheep was measured on 36 maize silages. Thirty-two maize silages were obtained from 4 hybrids that were cultivated for 2 consecutive years in the same location and harvested at 4 stages of maturity. Four additional silages (2 hybrids and 2 maturity stages) were produced in different location. In sacco starch and cell wall degradability in the rumen was measured in cows for the 36 maize silages with an adapted methodology developed in this thesis for high starch content forages. For the 4 maize silages harvested in the second location, the digestion in the rumen and in the intestines was quantified in vivo on cows. Maize silages of this thesis were characterized by higher starch content, lower cell wall content, similar OMd but lower in vivo digestibility of cell walls compared to INRA 2007 data, obtained from measures on fresh plant in 1980s. The relative stability of OMd with stage of maturity was explained by the compensation between the increase in the content of digestible starch and the decrease in digestible cell wall content. Type of hybrid and maturity stage at harvest affected digestive partition with lower starch degradability in the rumen for late maturity stages involving differences in fermentation profiles in the rumen. Although chemical composition of maize has changed, the INRA equation used to predict OMd from laboratory pepsin-cellulase digestibility has been validated on the in vivo data of the thesis and, therefore remains relevant for OMd prediction. New in vivo datas, in relation to chemical, enzymatic and agronomy parameters, will allow better evaluation of the nutritive value of maize silage in the future feed evaluation systems developed by INRA.
72

Processo de ensilagem de sobras da cultura do repolho na alimentação animal / Ensiling process cabbage crop remains in animal feed

SILVA, M. R. M.;SILVA, MAX ROSSI MACHADO DA 21 November 2014 (has links)
Submitted by biblioteca unifenas (biblioteca@unifenas.br) on 2016-06-07T13:43:27Z No. of bitstreams: 1 Max Rossi Machado da Silva Dissertacao.pdf: 586061 bytes, checksum: 07eb3dd4a73c8570c128c16054b1e40f (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-07T13:43:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Max Rossi Machado da Silva Dissertacao.pdf: 586061 bytes, checksum: 07eb3dd4a73c8570c128c16054b1e40f (MD5) Previous issue date: 2014-11-21 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The objective of this research was to evaluate the chemical composition, the fermentation and aerobic stability profile of cabbage treated silages with ground corn inoculated or not Wirth BAL. the treatments evaluated were: cabbage silage with 200, 300, 400, 500 and 600 g/kg of ground corn (based on fresh material), associated or not to application of bacterial inoculant. The experiment was conducted at the Faculty of Agronomy of the University José do Rosário Vellano-UNIFENAS, Campus de Alfenas-MG organized in a factorial scheme 5x2 and driven in a completely randomized design, with four replicates. We used experimental silos made of PVC pipes with a capacity of 4 L of forages. The chemical composition, differences between forage and silage, fermentative profile, IVDMD coefficients and maximum pH data were analyzed with a mixed model using the PROC mixed of SAS (v 9.2), considering level of corn meal and inoculant as fixed effects and the residual error as a random effect. As expected, corn meal addition increased the DM content of cabbage silages, observing higher values for the highest level of addition. Conversely, CP, aNDF, ADF and lignin contents decreased with corn meal addition. Because the considerable reduction on the aNDF content, the IVDMD coefficients slight increased (P < 0.10), but all cabbage silages showed digestibility higher than 740 g/kg of DM. Relative to fermentative process, the pH values of cabbage silages linearly increased due to high levels of corn meal addition. Cabbage ensiled with 200 and 300 g/kg of corn meal had high ammonia N production, and the inoculant also increased the ammonia N concentration in these levels. Similarly, cabbage silages treated with low amount of corn meal (200 and 300 g/kg) showed great effluent and gas losses, where, insofar corn meal was added, fermentative losses decreased. Overall, cabbage silages treated with 600 g/kg of corn meal had lower maximum pH during aerobic exposure, but all silages had the same aerobic stability (12 h). The ensiling of cabbage is possible, but we recommended to apply 400 g/kg of corn meal to improve the silage quality, whereas the use of inoculant is unnecessary. / Objetivou-se com essa pesquisa avaliara composição química, o perfil fermentativo e estabilidade aeróbia de silagens de repolho tratadas com fubá de milho, inoculada ou não com bactérias ácido lácticas. Os tratamentos avaliados foram: repolho ensilado com 200, 300,400, 500 e600 g/kg de fubá de milho (como base na matéria fresca), associada ou não a aplicação de inoculante bacteriano. O experimento foi conduzido na faculdade de Agronomia da Universidade José do Rosário Vellano - UNIFENAS, Campus de Alfenas - MG organizado em um esquema fatorial 5x2 e conduzido em delineamento inteiramente casualizado, com quatro repetições. Utilizou-se silos experimentais confeccionados em tubos de PVC com capacidade para 4 L de forragem. A composição química, as diferenças entre forragem e silagem, perfil fermentativo, os coeficientes de digestibilidade e pH foram analisados com um modelo misto usando o PROC MIXED do SAS (v 9.2), considerando-se nível de fubá de milho e inoculante como efeitos fixos e o erro experimental como um efeito aleatório. Como esperado, a adição de fubá de milho aumentou o teor de MS da silagem de repolho, observando-se valores mais elevados para o nível mais alto de adição. Por outro lado, teores de PB, FDN, FDA e lignina diminuíram coma adição de fubá. Devido à redução considerável no conteúdo de FDN, os coeficientes de DIVMS sofreram um aumento linear (P<0,10), mas todas as silagens mostraram digestibilidade superior a740g/kg de MS. Em relação ao processo fermentativo, os valores de pH das silagens de repolho aumentaram linearmente devido aos altos níveis de adição de fubá de milho. O repolho ensilado com 200 e 300 g/kg de fubá de milho teve uma alta produção de N amoniacal, o inoculante também aumentou a concentração de N amoniacal nestes níveis. Da mesma forma, as silagens de repolho tratadas com pequena quantidade de fubá de milho (200 e 300 g/kg) apresentaram grandes perdas de efluentes e gases, onde, à medida que o fubá de milho foi adicionado, as perdas fermentativas diminuíram. Em geral, as silagens tratadas com 600 g/kg de fubá de milho teve um pH mais baixo durante a exposição aeróbia, mas todas as silagens tiveram a mesma estabilidade aeróbica (12 h). A ensilagem de repolho é possível, mas recomenda-se aplicar 400 g/kg de fubá de milho para melhorar a qualidade da silagem, enquanto que o uso de inoculante é desnecessário.
73

Avaliação nutricional da cana-de-açúcar submetida a métodos de colheita para produção animal / Nutritional evaluation of sugarcane (Saccharum ssp.) submitted to harvesting methods for animal production

Rodrigo Dener Ribeiro Tabone Thiago 05 October 2009 (has links)
O objetivo desta pesquisa foi estudar a composição químico-bromatológica sobre a variedade de cana-de-açúcar IAC86-2480 submetida a três métodos de colheita. Os tratamentos corresponderam a três métodos de colheita: colheita manual (MAN), colheita mecanizada (MEC) e colheita mecanizada seguido de rebaixamento manual (MEC+MAN). O tratamento relativo ao corte manual foi efetuado na região do colo da planta, rente ao solo, com uso de podão.No caso do corte mecanizado, foi utilizada uma colhedora de forragem regulada para altura de corte de 20 cm. O terceiro tratamento foi aquele em que as plantas foram submetidas ao procedimento de corte mecanizado, e na seqüência, a porção remanescente do colmo (toco) foi cortada rente ao solo com o uso de podão. A área experimental (0,34 ha) foi constituída por seis blocos, com 3 parcelas cada. As parcelas eram formadas por 8 linhas de plantio com 15 m de comprimento em espaçamento entrelinhas de 1,3 m. Os perfilhos eram então separados em 3 frações: colmo, folha e planta inteira. Para a determinação da composição químico-bromatológica (PB, FDN, FDA, DVIVMS e MM) utilizou-se o método de espectroscopia de reflectância de infravermelho proximal (NIRS). O Brix foi determinado em refratômetro digital e a Pol a partir da leitura sacarimétrica do caldo. O Brix, a Pol, o teor de MS, PB, MM, FDN, FDA, DVIVMS, e as relações FDN/Pol e FDN/Brix foram similares (P>0,05) entre os tratamentos. O Brix e a Pol apresentaram comportamento semelhante, revelando os maiores valores na fração colmo, onde também foram encontradas as menores relações FDN/Brix e FDN/Pol. O teor de MM das 3 frações estudadas apresentou oscilações durante o ciclo da cultura, com o maior valor observado na planta inteira aos 90 DAC (8,34%). O teor de PB revelou declínio ao longo do ciclo da cultura, com efeito menos pronunciado observado na fração folha. Do início das avaliações aos 90 DAC, houve decréscimo no teor de MS, atingindo seu menor valor nesta data (16,4%). A partir de então, a cultura apresentou aumento no teor de MS, atingindo 32,3% aos 360 DAC planta inteira. O teor de FDN apresentou queda de 34,8 unidades percentuais, do maior valor (79,7%) para o menor valor encontrado (44,9%) na planta inteira. Dos 90 aos 360 DAC, a DVIVMS aumentou 24,5 unidades percentuais, com média de 2,7 unidades percentuais/mês, atingindo então 66,2% de DVIVMS aos 360 DAC na planta inteira. O método de colheita imposto à variedade de cana-de-açúcar IAC86-2480 não influenciou a composição químico-bromatológica e a planta atingiu valor nutritivo elevado a partir de 270 DAC. O Brix do colmo revelou-se como estimador adequado das relações FDN/Pol e FDN/Brix da planta inteira, que mostraram-se satisfatórias como critério de avaliação nutricional da variedade IAC86- 2480. / The aim of this research was to study the chemical composition of a sugarcane variety (IAC86-2480) under three harvesting methods: manual harvesting (MAN), mechanical harvesting (MEC) and mechanical harvesting followed by manual (MEC + MAN). In manual harvesting (MAN) plants were harvested to ground level, using a cutter. In the case of mechanical harvest, the harvester (adjusted for a cutting height of 20 cm) was pulled by a tractor. For mechanical harvesting followed by manual (MEC+MAN) the same procedures for MEC were followed, however, after cutting, the remaining stalks were cut to ground level with a cutter. The experimental units (0.34 ha) was composed of six blocks, with 3 plots each. The plots were formed by 8 rows with 15 m length spaced by 1.3 m. The tillers were then separated into 3 fractions: stem, leaf and whole plant. To determine the chemical composition (CP, NDF, ADF, IVDDM and Ash) dried samples were scanned through the near infrared reflectance spectroscopy technique (NIRS). The Brix was determined by digital light refractometer and the Pol was determined based on the predicted sacarose from the plant juice. The Brix, the Pol, the content of DM, CP, Ash, NDF, ADF, IVDDM, and the relationships NDF/Pol and NDF/Brix were similar (P>0.05) across all treatments. The Brix and Pol showed similar trends, with the highest value observed in the stem fraction, where the lowest NDF/Pol and NDF/Brix ratios were also observed. The Ash content, of the 3 fractions studied, showed a range of altered values during the crop cycle, reaching the maximum value (8.34%) at 90 DAH (days after harvesting). The mean content of CP declined across the maturity stages studied, with less pronounced effect observed in the leaf fraction. From the beginning of the assessments to the 90 DAH, there was a decrease in the DM content, reaching its lowest (16.4%). Further, the crop tended to increase the DM content, reaching 32.3% for the whole plant at 360 DAH. The content of NDF showed a decrease of 34.8 percentage units, from the highest value (79.7%) to the lowest value found (44.9%) in the whole plant. From d-90 to d-360 DAH, the IVDDM increased 24.5 percentage units, with an average of 2.7 percentage units per month, reaching 66.2% of IVDDM at 360 DAH, in the whole plant. The method of harvesting applied to the variety of sugarcane IAC86-2480 did not affect its chemical composition and the whole plant reached its high standard of nutritive value after 270 DAH. The Brix from the stem was a appropriate predictor of the NDF/Brix and NDF/Pol from the whole plant, which in turn, became reliable criteria for nutritional analysis from the variety IAC86-2480.
74

Valor nutritivo e cinética ruminal de gramíneas tropicais manejadas intensivamente / Nutritional value and ruminal kinetics of tropical grasses intensively managed

Arlindo José Dias Pacheco Junior 10 December 2009 (has links)
Estudos foram conduzidos com o objetivo de caracterizar a composição morfológica e química, as frações de carboidratos e proteínas e as taxas de degradação em amostras de estrato pastejável de capim Colonião, Marandu e Mulato manejados com altas taxas de lotação e com intervalos de desfolhas variáveis (95% de IL) durante a primavera, verão e outono. Foi realizada avaliação comparativa dos capins quanto a sua composição morfológica, produção de massa de forragem (kg MS.ha-1), composição química, frações protéicas e de carboidratos, assim como o fracionamento in situ e as taxas de degradação da PB, FDN e MS e ainda as taxas de degradação in vitro das frações protéicas entre as estações da primavera, verão e outono. No primeiro experimento, a massa de forragem e componentes morfológicos variaram com a estação do ano (P<0,05). A composição química do capim variou (P<0,05) entre as estações do ano, para teores de MS, FDN, EE, PB, NIDN, NIDA e MM. As frações de carboidratos (CHOT, frações A, B1 e B2) e as frações protéicas (A, B1, B2 e B3) foram afetadas pelas estações do ano (P<0,1). Os valores das taxas de degradação da proteína (B1, B2, B3 e B1+B2) e os valores estimados pelo método in situ para MS, FDN e PB não variaram (P<0,1) entre as estações do ano. No entanto, os valores de degradabilidade efetiva (DE) da MS e FDN foram significativos. No segundo experimento a estação do ano causou variação (P<0,05) para a massa de forragem, para os teores de MS, FDN, FDA, EE, MM e para as frações A+B1 e CHOT. Apenas a fração B1 das frações protéicas foi afetada (P<0,1) entre as estações do ano. Os valores das taxas de degradação da proteína (B1, B2 e B3) não variaram (P<0,1) entre as estações do ano. As variáveis estimadas pelo método in situ para MS, PB e FDN não variaram (P<0,1) entre as estações do ano. No terceiro experimento houve efeito (P<0,05) para massa de forragem, entre as estações do ano. Quanto a composição morfológica houve variação (P<0,05) na proporção de colmos, sendo maior no outono. A composição química apresentou efeito significativo (P<0,05) para os teores de MS, FDN, FDA, PB e MM. As frações A+B1 e B2 de carboidratos variaram (P<0,05), da mesma forma que as frações de proteína (P<0,1) também variaram conforme as estações do ano. Os valores das taxas de degradação da proteína (B1, B2 e B3) não variaram (P<0,1) entre as estações do ano. As variáveis estimadas pelo método in situ para MS, PB e FDN variaram (P<0,1) para Lambda, taxa de degradação (kdNRC) e degradabilidade efetiva (DE), entre as estações do ano. As forrageiras estudadas apresentaram-se pobre em frações de carboidratos de alta fermentabilidade ruminal (A+B1), enquanto que o teor de proteína prontamente degradada no rúmen foi elevado (A, B1 e B2). Isto pode limitar a eficiência de uso da proteína degradável no rúmen das forragens, especialmente quando adubadas intensamente com N para a obtenção de altas taxas de lotação animal. / Studies were conducted in order to characterize the morphological and chemical composition, carbohydrate and protein fractions and the degradation rate of potentially degradable CP in samples of grazed stratum of Colonião, Marandu and Mulato grasses intensively grazed at high stocking rates and variable defoliation intervals ( 95% LI) during spring, summer and autumn. Comparative analyses for grasses chemical and morphological composition forage mass production (kg MS.ha-1), protein and carbohydrates fractions, in situ fractionation and CP, NDF and MS degradation rates, and protein fractions in vitro degradation rates during seasons. On first trial, statistical effects among seasons were found for forage mass and morphological components (P<0.05), DM, NDF, fat, CP, NDIN, NIDA and ash chemical contents (P<0.05), and for carbohydrates (TC, A, B1 and B2) and protein (A, B1, B2 and B3) (P<0.1) fractions. Protein degradation rates (B1, B2, B3 and B1+B2) and the values estimated by in situ degradation method for DM, NDF and CP did not differ (P<0.1) among seasons. However, statistical effects were found for effective degradability (ED) of DM and NDF (P<0.1). On second trial statistical effects were found among season for forage mass yield, DM, NDF, ADF, fat and ash, A+B1 and TC fractions (P<0.05). Only B1 protein fraction was affected (P<0.1) by seasons. Values of protein fractions degradation rates (B1, B2 and B3) did not differ (P<0.1) among seasons. Estimation of in situ degradability of DM, CP and NDF did not differ (P<0.1) among seasons. On third trial, statistical effects were not observed for forage mass yield among seasons. In relation to morphological composition, stems proportion presented the higher values in autumn (P<0.05). Statistical effects were found among seasons for DM, NDF, ADF, fat and ash, A+B1 and B2 carbohydrate fractions (P<0.05) and for A, B1 and B2 protein fractions (P<0.1). The values of protein fraction degradation rates (B1, B2, B3 and B1 + B2) did not differ (P <0.1) among seasons. The estimation of in situ degradability of DM, CP and NDF showed statistical effects (P <0.1) for Lambda, degradation rate (kdNRC) and effective degradability (ED) among seasons. The grasses evaluated have low proportion of high ruminal degradability carbohidrates (A+B1), while the values for rapidly degraded protein fractions (A, B1 e B2) was high. As consequence, a limitation on efficiency of use of degradable protein on rumen may occur, especially when pastures were intensively fertilized with N to elevate stocking rate.
75

Forage Herbage Accumulation and Nutritive Value Dynamics of a Mixed Cool-Season Grass Sward across Seasons

La Guardia Nave, Renata 27 June 2012 (has links)
No description available.
76

Uticaj termičke obrade na nutritivnu vrednost i oksidativnu stabilnost ulja semena uljane tikve golice Cucurbita pepoL. / Influence of thermal treatment of pumkin seed Cucurbita pepo L. on nutritive value and oxidative stability of oil

Vujasinović Vesna 27 September 2011 (has links)
<p>Jedno od specijalnih jestivih ulja koje se proizvodi isključivo mehaničkim postupkom i koje se može uvrstiti u grupu funkcionalnih prehrambenih proizvoda je ulje semena tikve. Ovo ulje je veoma atraktivno za potro&scaron;ace, pre svega zbog svoje karakteristične arome, visoke nutritivne vrednosti i dokazanog blagotvornog delovanja na zdravlje. Cilj istraživanja u okviru ove teze je bio da se izvr&scaron;i karakterizacija senzorsko nutritivnog kvaliteta i oksidativne stabilnosti hladno presovanih i devičanskih ulja tikve sa trži&scaron;ta, ispita uticaj termičke obrade semena na kvalitet, nutritivnu vrednost i održivost devičanskog tikvinog ulja i da se defini&scaron;u senzorska svojstva i održivost hladno presovanog ulja semena tikve. U cilju karakterizacije ulja ispitivanja su sprovedena na većem broju uzoraka hladno presovanih i devičanskih ulja semena<br />tikve nabavljenih neposredno, slučajnim izborom sa domaćeg i inostranog trži&scaron;ta. Definisana su osnovna svojstva i najbitnije kvalitativne razlike između ove dve kategorije ulja proizvedenih različitom tehnologijom. Iako se proizvode iz iste sirovine tikvina ulja se međusobno bitno razlikuju po brojnim kvalitativnim, a naročito senzorskim svojstvima (ukus, miris, aroma i boja) &scaron;to može da stvori zabune kod<br />potro&scaron;aca. Ispitivanjima uticaja različite termičke obrade semena utvrđeno je da proces pečenja mlevenog materijala neposredno pre presovanja bitno utiče na kvalitativna svojstva i održivost devičanskog ulja. Termička obrada mlevenog semena pri temperaturi u interval od 90 do 130 <sup>o</sup>C i vremenu od 30 do 70 min pokazala je različit uticaj na senzorski kvalitet, sadržaj bioaktivnih komponenata i oksidativnu stabilnost ulja ispoljavajući kako negativan, tako i pozitivan efekat. U delu istraživanja vezanih za definisanje senzorskih svojstava i određivanje održivosti ulja izdvojenog postupkom hladnog presovanja osu&scaron;enog semena tikve na pužnoj presi, ustanovljeno je da se najkvalitetnije ulje dobije pri prvom presovanju, buduci da je aroma ulja najbolja, pri tom su kiselinski i peroksidni broj najmanji, a indukcioni period najduži. Ovo se potvrdilo, kako pri presovanju samo semena golice, tako i pri presovanju golice sa dodatkom semena sa ljuskom. Promene najbitnijih pokazatelja u cilju odredivanja održivosti ulja praćene su periodično u trajanju od 2 godine. U<br />tom periodu do&scaron;lo je do izvesnog pogor&scaron;anja senzorskog kvaliteta ulja, određenog porasta kiselinskog i peroksidnog broja, kao i do smanjenja indukcionog perioda. Medutim, bez obzira na intenzitet nastalih promena, ulja su odgovarala svim zakonskim normama kvaliteta i nakon dve godine čuvanja. Ipak, radi obezbeđenja vrhunskog kvaliteta za rok trajanja hladno presovanih ulja semena tikve golice može se preporuciti period najvi&scaron;e do godinu dana.</p> / <p> Pumpkin seed oil is one of the specialty oils produced only by mechanical procedure and can be classified in the group of functional food products. This oil is very attractive (interesting) for the consumers first of all for its characteristic flavour, high nutritive value and proved beneficial effect on health. The aim of the investigations in the scope of this thesis was to characterize the sensoric-nutritive quality and oxidative<br /> stability of cold pressed and virgin pumpkin seed oils from the market, to investigate the effect (influence) of heat treatment of seed on quality, nutritive value and stability of virgin pumpkin seed oil and to define the sensory characteristics and stability of cold pressed pumpkin seed oil. Aiming to characterize the oil, a number of cold pressed and virgin pumpkin seed oil samples, randomly taken from the domestic and foreign market, were investigated (analyzed). The basic characteristics and most important qualitative differences between these two categories of oils produced applying different technologies were defined. Both types of pumpkin seed oils are produced from the same raw material, however, they differ significantly regarding a number of<br /> quality, and expecially sensory proterties (taste, odour, flavour and colour), so the consumers may become embarrassed. Investigating the influence of different heat treatment of seed, it was found that the roasting of ground material before the pressing affects significantly the quality characteristics and stability of virgin oil. The heat treatment of ground seed at temperatures 90 to 130 &deg;C, for 30 to 70 min, showed different influence on sensory quality, content of bioactive components and oxidative stability of oil, exhibiting both negative and positive effect. In the part dealing with the defining of sensory characteristics and stability determination of oil obtained by cold pressure of dried pumpkin seed on screw press, it was found that most quality oil was obtained by the first pressing process, the oil flavur is the best, with lowest acid and peroxide value, and the induction period is the longest. This was confirmed by pressing both hull-less pumpkin and hull-less with the addition<br /> of pumpkin seed with hull. The most important characteristics for oil stability were<br /> followed for two years. In this period a certain deterioration of sensory quality was found, the acid and peroxide value increased, and the induction period decreased. However, disregarding the intensity of changes, the oil samples are in accordance with all legal quality normatives even after two years from the production date. However, in order to maintain the high (first-class) quality of cold pressed oil of hull-less pumpkin seed, the recomended period for the shelf-life of oil is one year.</p>
77

Intervalo entre cortes em capim-marandu (Brachiaria brizantha (Hochst. ex A. Rich.) Stapf cv. Marandu): produção, valor nutritivo e perdas associadas à fermentação da silagem. / Cutting intervals in marandu grass (brachiaria brizantha (hochst. ex a. rich.) stapf cv. marandu): dry matter yield, nutritive value and silage fermentation losses.

Mari, Lucas José 26 September 2003 (has links)
Os objetivos do estudo foram avaliar os efeitos do intervalo entre cortes e da estação do ano, sobre a produção de matéria seca (MS), composição morfológica e químico-bromatológica do capim-Marandu. Os tratamentos consistiram em seis intervalos entre cortes (T15, T30, T45, T60 T75 e T90), com forragens colhidas, respectivamente, aos 15, 30, 45, 60, 75 e 90 dias de rebrotação, conduzidos ao longo de 12 meses. Parte da forragem colhida foi ensilada em janeiro (verão) e julho (inverno), exceto T75. Foram realizados dois ensaios, no primeiro houve a caracterização da produção de MS, composição morfológica e químico-bromatológica da forragem. Num segundo ensaio foi caracterizada a composição químico-bromatológica das silagens de capim-Marandu e foram avaliados alguns parâmetros físicos das mesmas, como densidade da massa verde (DMV), da massa seca (DMS), tamanho médio das partículas, condutividade elétrica (CE) e atividade de água (Aw). O processo fermentativo foi avaliado indiretamente através da quantificação das perdas por gases, produção de efluente e taxa de recuperação de MS das silagens. O delineamento experimental constituiu-se de blocos completos casualizados avaliando seis tratamentos para o primeiro ensaio e cinco no segundo. Para o ensaio de produção e qualidade da forragem os dados foram agrupados em ciclos de cortes de 90 dias para efeito de comparação entre os tratamentos. As produções de MS nos tratamentos T30 e T45 (21 t ha -1 ano -1 ) foram inferiores (P<0,01) aos demais (27 t ha -1 ano -1 ) e a produção de MS digestível (16,2 t ha -1 ano -1 ) seguiu a mesma tendência. As alterações encontradas nas variáveis estudadas foram, sobretudo, decorrentes das variações ambientais, que levaram a alterações na composição morfológica e químico-bromatológica. Em geral, maiores intervalos entre cortes proporcionaram redução na porcentagem de folhas e aumento na de hastes que, como conseqüência, levaram ao declínio nos teores de proteína bruta (PB) e na digestibilidade verdadeira in vitro da matéria seca (DVIVMS), além de aumentos nos teores de fibra em detergente neutro (FDN). A silagem de inverno promoveu discreta alteração na composição químico-bromatológica entre os tratamentos, restringindo-se a variações nos teores de PB, FDN e celulose que levaram a alterações na DVIVMS. Na silagem de verão observou-se consistência de redução do valor nutritivo com a maior extensão do intervalo entre cortes da forragem ensilada, com aumento das frações da parede celular, exceto hemicelulose, e diminuição nos componentes do conteúdo celular. Os valores de pH (4,9), apesar de elevados, estiveram dentro da amplitude de variação esperada para silagens de capins tropicais. O menor tamanho de partículas (31 mm) proporcionou maiores (P<0,01) DMV (633 kg m -3 ). Os maiores teores de MS nas silagens confeccionadas no inverno levaram a maiores perdas por gases e menores produções de efluente, com maiores taxas de recuperação de MS. A otimização do intervalo entre cortes, visando conciliar elevada produção de MS e valor nutritivo satisfatório, ocorreu ao redor dos 60 dias de crescimento vegetativo, quando a baixa digestibilidade (63,1%) foi compensada pela maior produção de MS (27 t ha -1 ano -1 ) e menores perdas (3,45% MS) no processo fermentativo. / The objectives of this study were to evaluate cutting intervals and season of the year on dry matter (DM) yield, morphological and chemical composition of Marandu grass. Treatments consisted of Marandu grass harvested at 15, 30, 45, 60, 75 and 90-d intervals and was carried out during 12 months. Part of the harvested forage was ensiled, both in the summer (January) and in the winter (July) cuts, except that of 75-d interval. In the first trial was evaluated the dry matter (DM) yield, morphological composition and nutritive value of Marandu grass. In the second trial, silage samples were submitted to chemical and physical analysis (electrical conductivity - EC, water activity - Aw, particle size - PS, fresh matter density - FMD, dry matter density - DMD, effluent yield, gases losses and dry matter recovery rate-DMRR). Randomized blocks with six treatments in the first trial and five treatments in the second one was the experimental design chosen. In the first trial data were pooled in 90-d interval to compare treatments. DM yield was lower (P<0.01) at 30 and 45-d interval (21 t ha -1 year -1 ) as compared to 15, 60, 75 and 90-d interval (27 t ha -1 year -1 ). Digestible DM yield (16.2 t ha -1 year -1 ) followed the same pattern. Values observed in the measured parameters were probably due to environmental conditions, leading to morphological and chemical composition changes. In general, samples harvested at longer cutting intervals showed a decrease in leaves, crude protein (CP) content and in vitro true DM digestibility (IVTDMD) and an increase in stems and neutral detergent fiber (NDF) content. Among treatments, the winter cut silages showed minor chemical composition changes as compared to the summer cut silages. The summer cut silages showed a trend for increasing cell wall fractions, except hemicellulose and decreasing cell soluble contents as the cutting intervals were increased. Average silage pH values were 4.9. Small particle size (31 mm) silages had higher (P<0.01) FMD (633 kg m -3 ). The higher DM content observed in the winter cut silages led to increased gases losses and DMRR and lower effluent yield. The 60-d cutting interval is recommended based on productivity (27 t ha -1 year -1 ), digestibility (63.1%) and fermentation losses (3.4% DM) values.
78

Acúmulo, composição morfológica, e valor nutritivo da forragem do capim Convert HD 364 em resposta ao manejo do pastejo sob lotação contínua e rotativa / Forage accumulation, plant-part composition, and nutritive value of Mulato II brachiariagrass in response to grazing management under continuous and rotational stocking

Almeida, Otávio Goulart de 09 February 2018 (has links)
Métodos de pastejo, tanto por lotação contínua quanto rotativa, visam controlar a altura do dossel, que tem sido relacionada de maneira consistente com respostas em produtividade e valor nutritivo da forragem. O presente estudo teve como objetivo descrever e explicar variações em acúmulo e valor nutritivo da forragem, assim como em estrutura do dossel forrageiro de Brachiaria híbrida Convert HD 364 (cv. Mulato II) sob lotação contínua e rotativa, com taxas de lotação variável. O experimento foi realizado em área do Departamento de Zootecnia da Escola Superior de Agricultura \"Luiz de Queiroz\", Universidade de São Paulo, em Piracicaba, SP, no período de 09 de janeiro a 06 de abril de 2017. O delineamento experimental foi em blocos completos casualizados, com tratamentos em arranjo fatorial 2 × 3, correspondendo a duas alturas médias de dossel (20 e 30 cm) e três métodos de pastejo, sendo eles LC = lotação contínua, LRL = lotação rotativa leniente e LRS = lotação rotativa severa, com três repetições, totalizando 18 unidades experimentais de 200 m2 cada. O método de pastejo por LC foi imposto por variação de ±10% entorno das alturas médias; o método de pastejo por LRL foi imposto por 40% de intensidade de desfolhação, ou seja, pastos com altura média de 20 cm tiveram alturas de 25 e 15 cm para pré- e pós-pastejo, respectivamente, e pastos com altura média de 30 cm tiveram alturas de 37 e 23 cm para pré- e pós-pastejo, respectivamente; o método de pastejo por LRS foi imposto por 57% de intensidade de desfolhação, ou seja, pastos com altura média de 20 cm tiveram alturas de 28 e 12 cm para pré- e pós-pastejo, respectivamente, e pastos com altura média de 30 cm tiveram alturas de 42 e 18 cm para pré- e pós-pastejo, respectivamente. As variáveis avaliadas foram massa, acúmulo e taxa de acúmulo de forragem, composição morfológica, índice de área foliar, interceptação de luz pelo dossel, ângulo da folhagem, distribuição vertical dos componentes morfológicos e valor nutritivo da forragem. A interceptação de luz pelo dossel apresentou pequena variação entre as alturas médias, entretanto, entre os métodos de pastejo, houve efeito significativo. Os maiores valores de acúmulo e taxa de acúmulo de forragem foram registrados para LC, 7409 kg MS ha ano-1 e 86 kg MS ha dia-1, respectivamente, enquanto a LRL apresentou os menores valores e a LRS, valores intermediários. Os pastos manejados sob LC apresentaram maior proporção de colmos e material morto, e menor proporção de folhas para ambas as alturas médias. A distribuição vertical dos componentes morfológicos do dossel diferiu entre os métodos de pastejo, de modo que à medida que se aumenta a altura de manejo, os componentes colmo e material morto aparecem em mais estratos do dossel. Os pastos manejados sob LC tiveram maior concentração de proteína bruta (PB), digestibilidade in vitro da matéria orgânica (DIVMO) e menor fibra em detergente neutro (FDN). Para a condição de pós-pastejo, pastos manejados sob LRL apresentaram maior índice de área foliar (IAF) e, consequentemente, maior proporção de folhas. Adicionalmente, os resultados obtidos nesse experimento mostram que, tanto sob lotação contínua quanto sob lotação rotativa, o capim Mulato II, quando manejado mais baixo (altura média de dossel de 20 cm), apresenta melhor desempenho. / Stocking methods, continuous or rotational, aim at controlling canopy heights, which have been consistently related to forage productivity and nutritive value. The objective of the present study was to describe and explain variations in canopy structure, forage accumulation and nutritive value of Mulato II brachiariagrass (Convert HD 364) under continuous and rotational stocking with variable stocking rates. The experiment was carried out in Piracicaba, São Paulo, Brazil, at the Department of Animal Science of the \"Luiz de Queiroz\" College of Agriculture, University of São Paulo, from 09 January to 06 April 2017. The experimental design was a randomized complete block, with treatments composed by 2 x 3 factorial arrangement between two mean canopy heights (20 and 30 cm) and three stocking methods (continuous stocking - CS, lenient rotational stocking - LRS - and hard rotational stocking - HRS), with three replications, totaling 18 experimental units of 200 m2. The CS treatments were imposed with ±10% variations around the mean canopy heights; LRS treatments were imposed with defoliation intensities of 40%, so that canopies with mean heights of 20 cm had 25 and 15 cm as pre and post grazing canopy heights, respectively, and canopies with mean heights of 30 cm had 37 and 23 cm as pre and post grazing canopy heights, respectively; HRS treatments were imposed by defoliation intensities of 57%, so that canopies with mean heights of 20 cm had 28 and 12 cm as pre and post grazing canopy heights, respectively, and canopies with mean heights of 30 cm had 37 and 23 cm as pre and post grazing canopy heights, respectively. The variables assessed were: forage mass, forage accumulation, forage accumulation rate, canopy morphological composition, leaf area index, canopy light interception, leaf angle, vertical distribution of morphological components and forage nutritive value. Canopy light interception varied slightly between mean canopy heights, but there were significant effects of stocking methods. The highest values for forage accumulation and forage accumulation rate were recorded for CS (7,409 kg DM ha year-1 and 86 kg DM ha day-1, respectively), while LRS and HRS presented the lowest and intermediate values, respectively. Canopies in the CS treatment presented the highest proportions of stems and dead material, and the lowest proportions of leaves for both mean canopy heights. The vertical distribution of canopy morphological components differed between stocking methods, in a way that, as pre-grazing canopy heights increased, so did the presence of stems and dead material on higher canopy layers. Canopies under CS showed greater concentrations of crude protein, in vitro organic matter digestibility and lower concentrations of neutral detergent fiber. In the post-grazing conditions, canopies under LRS had greater leaf area index and, consequently, greater proportions of leaves. Additionally, the results obtained in this study show that under both stocking methods Mulato II brachiariagrass performed better when kept with lower canopy heights (mean canopy heights of 20 cm).
79

Avaliação da fração carboidratos solúveis em cana-de-açúcar para animais / The evaluation of sugarcane soluble carbohydrate fraction for animal feeding

Cabezas-Garcia, Edward Hernando 03 October 2011 (has links)
Objetivou-se com este estudo comparar diferentes métodos de determinação de carboidratos solúveis (CS) em cana-de-açúcar com o intuito de predizer valor nutritivo da forragem: conteúdo de sólidos solúveis (BRIX), conteúdo aparente de sacarose (POL), carboidratos não fibrosos (CNF), carboidratos solúveis em extrato aquoso (CSA) e carboidratos solúveis em extrato alcoólico (CSOH). Foram conduzidos dois experimentos envolvendo amostras da fração colmo e planta inteira. O primeiro avaliou o valor nutritivo da variedade IAC 86-2480 (terceiro corte) em resposta a dois métodos de colheita: colheita manual (MAN) e colheita mecânica (MEC) durante as fases de cultivo: 150, 180, 210, 240, 270, 300, 330 e 360 dias após colheita (DAC). As estimativas do CS, composição bromatológica (MS, CP, FDN, FDA, DIVMS e DIVMO), assim como da relação FDN/CS foram similares (P>0,05) entre os tratamentos, exceto para CSOH e FDN/CSOH para a fração colmo, e FDN/POL (P<0,05) para a planta inteira. O conteúdo de CS da planta inteira representou aproximadamente 80% do teor observado na fração colmo. Foram identificados três padrões de acúmulo de CS: a) POL e CSOH, b) BRIX, c) CNF. O modelo logístico não ajustou na predição de CSA. Até os 240 e 270 DAC, as relações entre FDN/BRIX e FDN/POL seguiram a mesma tendência para os métodos MAN e MEC respectivamente. Relações entre FDN/CS foram altamente correlacionadas com a digestibilidade da forragem, especialmente a relação FDN/CNF (r>0,8). A análise de componentes principais provou ser ferramenta útil para selecionar variáveis com o intuito de caracterizar valor alimentar em cana-de-açúcar. De acordo com o primeiro componente principal, o valor nutritivo é uma resposta de variáveis bromatológicas da fração fibrosa (ex. FDN, FDA), correspondendo a 54,4 e 64% da variância total da fração colmo e planta inteira respectivamente. No segundo experimento, foram avaliadas possíveis relações entre medidas morfológicas e químicas da planta visando explicar o acúmulo de CS e o valor nutricional da cana-de-açúcar (variedade IAC 93-3046), estabelecida sob dois níveis de adubação no plantio (NPK e NPK associada com esterco 120 kg N ha-1) ao longo da fase de maturação da planta em cana de primeiro corte. As amostras foram colhidas manualmente durante os períodos de 300, 360, 420 e 540 dias após plantio (DAP). Não houve efeito (P>0,05) da adubação na concentração de CS, a exceção das folhas secas (FS), CSA e minerais, na fração colmo. Três padrões de acúmulo de CS foram identificados nas duas frações morfológicas da planta: a) BRIX e CSOH; b) CNF E c) CSA. Embora POL não fosse considerada nesse experimento, as análises das curvas de CS (BRIX e CSOH) confirmaram que a cana atingiu a maturidade no mês de setembro como reportado na literatura. Regressões simples e múltiplas foram consideradas para predizer o acúmulo de CS, MS e o valor nutricional (digestibilidade). O modelo univariado apenas considerou variáveis químicas na predição, exceto para o teor de BRIX. Equações do tipo stepwise melhoraram o ajuste dos modelos (R2 e RQMR) ao considerar variáveis morfológicas, sendo a mais importante nas predições, o número de nós da fração colmo (NN). As equações para MS e CSA tiveram o menor poder de predição tanto nas regressões simples quanto nas múltiplas. A fração FDA foi a principal variável que explicou o valor nutritivo em amostras de cana-deaçúcar. / The objective of this research was to compare some potentialities of soluble carbohydrate (SC) methods currently used in sugarcane for animal feeding purposes: soluble solid content (BRIX), apparent sucrose content (POL), non fibrous carbohydrates (NFC), water soluble carbohydrates (WSC) and ethanol soluble carbohydrates (EtOH). Two trials involving stalk and whole plant sugarcane samples were conducted. The first trial evaluated the nutritive value of IAC 86-2480 variety (second growth) in response to two harvesting methods: manual (MAN) and mechanical (MEC) along of crop growing phase: 150, 180, 210, 240, 270, 300, 330 and 360 days after harvesting (DAH). The SC estimative, chemical composition (DM, CP, NDF, ADF, IVDDM and IVOMD) and NDF/SC relationships were similar (P>0.05) across treatments, except for EtOH and NDF/EtOH relationship at stalk and NDF/POL (P<0.05) at whole plant being MAN and MEC of those cases, respectively more advantageous for each. The whole plant SC content reached represents closer to 80% of total content observed in the stalk fraction. Were identified three typical SC accumulation patterns: a) POL and EtOH, b) BRIX, c) NFC. Until 240 (MAN) and 270 (MEC) DAH, the standardized NDF/BRIX and NDF/POL stalk relationships followed the same trend. NDF/SC relationships were highly correlated with forage digestibility, especially NDF/NFC (r > 0.8). Principal Component Analysis proved to be an useful tool to select variables in order to explain sugarcane feeding value. Therefore as described at the first principal component, the sugarcane feed value is in function of forage fibrous fraction (ex. NDF, ADF), corresponding to 54.4% (stalk) and 64.0% (whole plant) of total variance respectively. The second trial studied possible relationships established between both morphological as chemical plant measurements that could explain SC accumulation and feeding value of IAC 93- 3046 variety, under two levels of fertilisation at planting (NPK and NPK associated with cattle manure 120 kg N ha-1) along of ripening phase under plant crop conditions. Forage samples were collected manually at 300, 360, 420 and 540 days after planting (DAP). There was no effect (P>0.05) of fertilisation on SC dynamics, chemical composition and morphological crop variables, with the exception to dry leaves (DLEAF), water soluble carbohydrates (WSC) and minerals (ASH), in stalk fraction (P<0.05). The age of plant was the main factor responsible of the observed variability. Three SC patterns in sugarcane during this phase were identified: a) BRIX and EtOH, b) NFC e c) WSC. Although POL was not considered in this trial, the analysis of SC curves showed that BRIX and EtOH also reached to maturity in September conforming literature. Simple and multiple (stepwise) regressions were considered to predict SC, DM accumulation and feeding value (digestibility). The univariate models only considered chemical variables to prediction, except to BRIX. Stepwise equations have account also morphological crop variables to improve statistical prediction (R2, RMSE), being the most important: number of nodes (NN). Predictions of DM and WSC had the lowest power performed through simple and multiple equations. ADF fraction best fitted to feeding value prediction (IVDMD, IVOMD) in sugarcane samples.
80

Intensidade e frequência de desfolhação como definidores da estrutura do dossel, da morfogênese e do valor nutritivo da Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk sob lotação intermitente / Defoliation intensity and frequency as determinants of sward structure, morphogenesis, and forage nutritive value of Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk under intermittent grazing

Portela, Jorge Nunes 19 November 2010 (has links)
O capim-braquiária (Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk) tem grande importância para sistemas de produção pecuários no Brasil, notadamente em regiões com baixa fertilidade natural do solo. O objetivo do presente trabalho foi estudar efeitos de duas intensidades (5 e 10 cm de altura pós-pastejo) e duas frequências de desfolhação (descanso até 95 e 100% de interceptação luminosa, IL, para início do pastejo) como definidores da estrutura do dossel, da morfogênese e do valor nutritivo da B.decumbens cv. Basilisk sob lotação intermitente. O estudo foi conduzido em Brotas - SP. O período experimental foi de Jan 2007 a Ago 2008, compreendendo sete épocas (Verão/2007, Outono/2007, Inverno/2007, Final de primavera/2007, Verão/2008, Outono/2008 e Inverno/2008) para as variáveis: produção de forragem, composição morfológica, índice de área foliar (IAF), altura de dossel, IL e valor nutritivo de folhas. Para características morfogênicas, densidade e demografia de perfilhos, o período foi de Ago 2007 a Ago 2008 e para valor nutritivo da forragem de Jan 2008 a Ago 2008. Os tratamentos foram quatro combinações possíveis entre as duas intensidades e frequências de desfolhação, em arranjo fatorial, com quatro repetições num delineamento inteiramente casualizado.O manejo com 100% IL resultou em produção total de 17,1 Mg MS ha-1, enquanto que para 95% IL a produção foi de 14,2 Mg MS ha-1. Pastos sob a estratégia 100% IL resultaram em maior produção de colmos e material morto, e maior IAF-pré pastejo. A intensidade de 10 cm promoveu maior produção de forragem e colmos (16,6 e 4,4 Mg MS ha-1), e maior IL e IAF no pós-pastejo. As maiores taxas de aparecimento de folhas (TAPF) e menores taxas de senescência foliar (TSF), alongamento (TALC) e acúmulo de colmo (TAFCM), na primavera de 2007 até outono de 2008 foram obtidas para 95% IL.As maiores taxas de acúmulo de folhas (TAFLM)no final da primavera ocorreram em pastos submetidos a 95% de IL e no verão e outono para o tratamento 10/95 (24,3, 26,8 e 23,3 kg MS ha-1 dia-1). De forma geral, o tratamento 10/95 resultou em altas taxas de aparecimento e de sobrevivência de perfilhos basais nas épocas com maior disponibilidade nos fatores de crescimento, épocas em que também foram encontrados os maiores teoresem proteína bruta (PB) de folhas para 95% IL, enquanto adigestibilidade in vitro da matéria orgânica (DIVMO)de folhas foi maior para a intensidade de 10 cm. As menores DIVMOs da forragem foram encontradas nos pastos que receberam a combinação 5/100, indicando que períodos longos de descanso e intensidades altasde pastejo resultam na produção de forragem de baixo valor nutritivo. A altura de dossel no pré-pastejo para o manejo com 95% IL ficou próximo a 16 cm e para 100% IL em 22 cm. A desfolhação do capim-braquiária deve ser realizada até10 cm uma vez que isto resulta em rebrotações rápidas e, quando associado à frequência de 95% IL, permite que animais em pastejo tenham acesso a forragem com maior participação de folhas e menor de material morto e colmo. / Signalgrass (Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk) is an important forage resource in Brazilian livestock systems, mainly where soil natural fertility is low. The objective in this study was to investigate the effects of two intensities (5 and 10 cm stubble) and two frequencies of defoliation (rest periods determined by 95 or 100% light interception LI by the canopy) as determinants of sward structure, morphogenesis, and forage nutritive value of B.decumbens cv. Basilisk under intermittent grazing. The work was carried out in Brotas, SP. The experimental period was from Jan 2007 through Aug 2008, divided in seven seasons (Summer/2007, Autumn/2007, Winter/2007, Late Spring/2007, Summer/2008, Autumn/2008 and Winter/2008) for the response variables: forage production, plant-part composition, leaf area index (LAI), sward height, LI, and leaf nutritive value. For the morphogenetic characteristics, tiller density, and tiller demography, the experimental period was from Aug 2007 through Aug 2008. For forage nutritive value, it was from Jan 2008 through Aug 2008. Treatments included all possible combinations among two grazing frequencies and two intensities, in a factorial arrangement of a completely randomized design. The 100% LI management resulted in total yield of 17.1 Mg DM ha-1, whereas for the 95% LI treatments total production was 14.2 Mg DM ha-1. Pastures under the 100% LI strategy produced more stem and dead material, as well as higher pregraze LAI. The 10-cm stubble resulted in higher forage and stem yield (16.6 and 4.4 Mg DM ha-1, respectively), as well as higher postgraze LI and LAI.The highest leaf appearance rates and lowest rates of leaf senescence, leaf elongation, and stem accumulation from Spring 2007 through Autumn 2008 were recorded for 95%LI. The highest rates of leaf accumulation in late spring were found in pastures under 95% LI, and in the summer and autumn for the 10/95 treatment (24.3, 26.8 and 23.3 kg DM ha-1 d-1, respectively). In general, the 10/95 treatment resulted in high rates of basal tiller appearance and survival, when the environmental conditions were favorable, which was also when crude protein concentration in leaves was highest under 95% LI, whereas in vitroorganic matter digestibility (IVOMD) of leaves was higher for the 10 cm stubble. The lowest IVOMDs were found in pastures receiving the 5/100 treatment combination, indicating that long rest periods combined with high grazing intensities result in forage of low nutritive value. Pregraze sward height for the 95%-LI managements was around 16 cm and for the 100%-LI, around 22 cm. Defoliation of signalgrass should not be lower than 10 cm height, since this results in rapid regrowth and, when associated with the 95%-LI frequency, allows animals to harvest forage with high proportion of leaves and low proportion of stem and dead material.

Page generated in 0.0652 seconds