• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 74
  • 4
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 82
  • 20
  • 19
  • 16
  • 16
  • 16
  • 13
  • 12
  • 11
  • 10
  • 9
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
71

Tolerância do pepino enxertado à salinidade em ambiente protegido e controle da salinização do solo. / Salinity tolerance of grafted cucumber in greenhouse and control of soil salinization.

Flávio Favaro Blanco 03 February 2000 (has links)
A aplicação de fertilizantes via água de irrigação é prática comum para cultivos em ambiente protegido, o que pode resultar na salinização do solo se o manejo da irrigação não for adequado. Com isso, é de grande importância que se estabeleça a tolerância das culturas à salinidade e o controle eficiente da irrigação para cada cultura a fim de se promover a lixiviação do excesso de sais da zona radicular até um nível tolerado pelas plantas. O presente trabalho teve o objetivo de estabelecer um manejo adequado da fertilização e da irrigação para a cultura do pepino enxertado em ambiente protegido, visando o controle da salinidade do solo, e avaliar métodos de recuperação do solo salinizado. Para isso, foi conduzido um experimento em uma estufa de 110 m 2 para estudar o efeito de diferentes salinidades da água de irrigação (S1=1,58 dS.m -1, S2=3,08 dS.m -1 e S3=5,13 dS.m -1 ), diferentes lâminas de água (L0=1,00.ETc e L1=1,25.ETc) e duas frequências de aplicação da lâmina L1 (F1=em todas as irrigações e F2=quando a lâmina de irrigação acumulada em L0 for igual a 100 mm) no desenvolvimento vegetativo e produção do pepino, cv. Hokushin, enxertado em Cucurbita spp., híbrido Excite-Ikki. O manejo da irrigação foi realizado através de tensiômetros instalados a 15 e 30 cm de profundidade e da evaporação de um tanque reduzido, instalado no interior da estufa. Os resultados obtidos demonstraram que o aumento de uma unidade de salinidade da água de irrigação reduziu a produção total e comercial em 2,83 e 2,99%, respectivamente, não apresentando diferenças significativas. O número de frutos comerciais por planta foi reduzido em 3,32% para cada incremento de uma unidade de salinidade. A salinidade também afetou significativamente a área foliar unitária e o índice de área foliar, bem como a altura e o diâmetro do colo da planta. As diferentes lâminas de irrigação e frequências de aplicação de L1 não resultaram em diferenças significativas para a produção e componentes de produção da cultura. O aumento de uma unidade de salinidade do solo reduziu a produção e o número de frutos por planta, comercial e total, em 7,24 e 6,71% e 8,04 e 7,58%, respectivamente, os quais foram bem inferiores aos valores citados na literatura. A pequena redução na produção e a ausência de diferenças significativas entre os níveis de salinidade não permitiram definir a tolerância do pepino à salinidade e o manejo da lâmina de irrigação quando a água utilizada apresenta alto teor salino. A salinidade do solo aumentou proporcionalmente com o aumento da salinidade da água, sendo que as lâminas de irrigação e as frequências de aplicação de L1 não foram suficientes para reduzir a salinidade do solo, embora a frequência F2 tenha resultado em um aumento mais lento da salinidade. A lixiviação do excesso de sais do solo após o cultivo demonstrou que a aplicação da lâmina de lavagem por gotejamento foi mais eficiente do que a inundação na redução da salinidade do solo. Concluiu-se que a lâmina relativa de lavagem e o valor do coeficiente k a serem utilizados são, respectivamente, de 0,9 e 0,1 para gotejamento e 1,3 e 0,2 para inundação, com base na lâmina calculada pela equação de Rhoades & Loveday (1990). / Fertilizers application through irrigation water is a very common practice for greenhouse cultivation conditions, which can result in the soil salinization if irrigation management is not appropriated. It is very important to establish the crop tolerance to salinity and the efficient irrigation control for each crop to promote leaching of excess salts from the root zone until a tolerated level by plants. The present work had the aim to establish an adapted management of fertilization and irrigation for grafted cucumber cultivated in greenhouse, in order to control the soil salinity, and to evaluate methods of salinized soil reclamation. An experiment has been carried out in a 110 m 2 greenhouse to study the effects of different irrigation water salinity (S1=1,58 dS.m -1 , S2=3,08 dS.m -1 and S3=5,13 dS.m -1 ), different irrigation water depth (L0=1,00.ETc and L1=1,25.ETc) and two applications frequencies of L1 (F1=at every irrigations and F2=when accumulated irrigation water depth in L0 reaches 100 mm) on vegetative development and yield of cucumber, cv. Hokushin, grafted onto Cucurbita spp., hybrid Excite-Ikki. Irrigation management was made by tensiometers installed at 15 and 30 cm deep and by a reduced pan evaporation, installed inside the greenhouse. The results showed that the increment of one unit of irrigation water salinity reduced the total and marketable yield at 2,83 and 2,99%, respectively, not showing significantly reduction. Marketable fruits number per plant was reduced at 3,32% for each increment of one unit of salinity. Salinity also affected significantly the unitary leaf area and the leaf area index, as the height and stem diameter of the plants. The different irrigation water depths and frequencies of L1 application did not result in differences for yield and yield components. Each increment of one unit of salinity reduced yield and fruit number per plant, marketable and total, of 7,24 and 6,71% and 8,04 and 7,58%, respectively, which were smaller than that found on literature. Little reduction in yield and the lack of significantly differences between the levels of salinity did not allow to define cucumber tolerance to salinity and the irrigation management for high salinity irrigation water. Soil salinity increased proportionally to irrigation water salinity increasing, but irrigation water depths and application frequencies of L1 were not sufficient to reduce soil salinity, though the frequency F2 resulted in a slower increasing of soil salinity. Leaching of excess salts after cultivation showed that the application of leaching water depth by drip irrigation was more effective than the application by flooding on soil salinity reduction. We concluded that the relative leaching depth and the k coefficient value to be adopted are, respectively, 0,9 and 0,1 for drip irrigation and 1,3 and 0,2 for flooding, based on water depth calculated by equation of Rhoades & Loveday (1990).
72

Desarrollo de herramientas morfológicas y genómicas para el estudio del pepino dulce (Solanum muricatum) y especies relacionadas. Caracterización de su valor nutracéutico

Herraiz García, Francisco Javier 21 March 2016 (has links)
[EN] The reduction of agricultural biodiversity is a serious problem for our agriculture. Increasingly fewer species are cultivated, and these are also increasingly homogeneous. The introduction of new crops for the horticultural diversification is one of the activities that can be implemented to minimize the impact of this variability loss. In this regard, pepino (Solanum muricatum) is a crop that may be of interest to our horticulture and neighboring markets. It is a species of Andean origin, usually propagated vegetatively, and that can be grown in the Mediterranean area. The pepino is used for its juicy, sweet and aromatic fruits, which in addition presents significant amounts of beneficial compounds for health. The COMAV genebank has a collection of pepino and wild relatives accessions. At present, morphological descriptors are available for proper characterization of these materials, but it was necessary to develop phenological descriptors as the ones presented in this work. In particular, the BBCH scale developed in this thesis is a key that allow us to describe and define the various stages of phenological development in the species, displaying numerous applications. On the other hand, a correct characterization of the accessions preserved in the genebank was necessary. For this reason, and in addition to carrying out a morphological characterization, a molecular characterization using SSR markers derived from tomato was performed. In this case, the benefit of the genetic proximity between the two species allowed us to transfer the tomato markers (widely studied species) to pepino, allowing us to differentiate morphologically and molecularly the wild species from the cultivated one, and within the latter, differentiate modern and traditional types. A limitation in the study of the genetics of pepino was the small number of DNA sequences available in the databases. For this reason, we sequenced the transcriptome of a variety of pepino (Sweet Long) as well as the species that is considered the wild ancestor of the pepino, S. caripense. The sequencing and subsequent assembly of the transcriptome has allowed an initial comparative analysis between pepino and its closely related species, tomato and potato, a phylogenetic study of cultivated Solanaceae, a comparative analysis of some genes of agronomic interest, and the massive development of molecular markers. Because of the potential nutraceutical properties of the pepino fruit, we decided to perform a characterization using the previously studied collection. We have evaluated the dry matter, protein, antioxidants, pigments and minerals contents. On the other hand, considering that polyphenols are one of the most important antioxidant compounds, we conducted a study trying to elucidate the profile of polyphenols and their antioxidant activity in four pepino and one S. caripense entries. We also measured the effect of the pepino extracts on macrophage cells subjected to oxidative stress. The results obtained revealed a significant reduction in nitric oxide production, which indicates the existence of an anti-inflammatory effect. These beneficial properties of pepino are its main strength and, together with a high organoleptic quality and good promotion can encourage the introduction and development of this crop. In summary, in this thesis we have obtained relevant information about the diversity of pepino and we have studied its phenological, morphological, molecular, genomic, nutritional and nutraceutical characteristics. / [ES] La reducción en la diversidad agrícola es un problema grave en nuestra agricultura. Cada vez se cultiva un menor número de especies distintas, y estas además son cada vez más homogéneas. Una de las actividades que se pueden llevar a cabo para minimizar el impacto de esta pérdida de variabilidad es la introducción de nuevos cultivos para la diversificación hortícola. En este sentido, el pepino dulce (Solanum muricatum) es un cultivo que puede tener interés para nuestra horticultura y para los mercados vecinos. Se trata de una especie de origen andino que normalmente se propaga vegetativamente, y que se puede cultivar en el área mediterránea. El pepino dulce se aprovecha por sus frutos jugosos, dulces y muy aromáticos, además de ello presenta cantidades relevantes de compuestos beneficiosos para la salud. El banco de germoplasma del COMAV conserva una colección de entradas de pepino dulce y de especies silvestres relacionadas. En la actualidad se disponen de descriptores morfológicos para la correcta caracterización de estos materiales, pero se hacía necesario disponer descriptores fenológicos como los desarrollados en este trabajo. En particular, la escala BBCH desarrollada es una clave que permite describir y delimitar los distintos estadios de desarrollo fenológico en la especie, presentando numerosas aplicaciones. Por otro lado era necesaria una correcta caracterización de estas entradas conservadas en el banco de germoplasma, para ello y como complemento a la realización de una caracterización morfológica, se llevó a cabo una caracterización molecular empleando marcadores SSR derivados de tomate. En este caso, se sacó beneficio de la proximidad genética entre ambas especies para transferir los marcadores de tomate (especie ampliamente estudiada) a pepino dulce, permitiendo diferenciar tanto morfológicamente, como molecularmente las especies silvestres de la cultivada, y dentro de esta los tipos modernos de los tradicionales. Una limitación en el estudio de la genética del pepino dulce era el número reducido de secuencias de ADN disponibles en las bases de datos, razón por la cual se proyectó la secuenciación del transcriptoma de una variedad de pepino dulce (Sweet Long) y de una entrada de la especie que se considera el ancestro silvestre del pepino dulce S. caripense. Esta secuenciación y posterior ensamblaje del transcriptoma ha permitido realizar un estudio inicial donde se ha realizado un análisis comparativo entre pepino dulce y sus especies cercanas tomate y patata, un estudio filogenético entre Solanáceas cultivadas, un análisis comparativo de algunos genes de interés agronómico, así como el desarrollo masivo de marcadores moleculares. Debido a las potenciales propiedades nutracéuticas de los frutos de pepino dulce, se decidió realizar una caracterización de la misma en la colección de entradas estudiada anteriormente. Por un lado se ha evaluado el contenido en materia seca, proteínas, antioxidantes, pigmentos y minerales; por otro lado, teniendo en cuenta que los polifenoles son unos de los compuestos con mayor poder antioxidante, se llevó a cabo un estudio que pretendió dilucidar el perfil de polifenoles en cuatro entradas de pepino dulce y una entrada de S. caripense, así como su poder antioxidante. Como complemento a esto último se evaluó el efecto de extractos de pepino dulce sobre células de macrófagos sometidas a estrés oxidativo, observándose una reducción significativa en la producción de óxido nítrico, lo cual indica la existencia de un efecto antiinflamatorio. Estas propiedades beneficiosas del pepino dulce son su mayor virtud, y junto con una elevada calidad organoléptica y una buena promoción, pueden favorecer la introducción y desarrollo de este cultivo. En definitiva, esta tesis supone la obtención de información relevante sobre la diversidad del pepino dulce, además de un estudio en distintos aspectos, como el fenológico, morfol / [CAT] La reducció en la diversitat agrícola és un problema greu en la nostra agricultura. Cada vegada es cultiva un menor nombre d'espècies diferents, i aquestes a més són cada vegada més homogènies. Una de les activitats que es poden dur a terme per a minimitzar l'impacte d'aquesta pèrdua de variabilitat és la introducció de nous cultius per a diversificació hortícola. En aquest sentit, el cogombre dolç (Solanum muricatum) és un cultiu que pot tenir interès per a la nostra horticultura i per als mercats veïns. Es tracta d'una espècie d'origen andí que normalment es propaga vegetativament, i que es pot cultivar en l'àrea mediterrània. El cogombre dolç s'aprofita pels seus fruits sucosos, dolços i molt aromàtics, a més d'això presenta quantitats rellevants de compostos beneficiosos per a la salut. El banc de germoplasma del COMAV conserva una col·lecció d'entrades de cogombre dolç i d'espècies silvestres relacionades. En l'actualitat es disposen de descriptors morfològics per a la correcta caracterització d'aquests materials, però es feia necessari disposar descriptors fenològics com els desenvolupats en aquest treball. En particular, l'escala BBCH desenvolupada és una clau que permet descriure i delimitar els diferents estadis de desenvolupament fenològic en l'espècie, presentant nombroses aplicacions. D'altra banda era necessària una correcta caracterització d'aquestes entrades conservades en el banc de germoplasma, per a això i com a complement a la realització d'una caracterització morfològica es va dur a terme una caracterització molecular emprant marcadors SSR derivats de tomaca. En aquest cas, es va traure benefici de la proximitat genètica entre ambdues espècies per a transferir els marcadors de tomaca (espècie àmpliament estudiada) a cogombre dolç, permetent diferenciar tant morfològicament, com molecularment les espècies silvestres de la cultivada, i dins d'aquesta els tipus moderns dels tradicionals. Una limitació en l'estudi de la genètica del cogombre dolç era el nombre reduït de seqüències d'ADN disponibles en les bases de dades, raó per la qual es va projectar la seqüenciació del transcriptoma d'una varietat de cogombre dolç (Sweet Long) i d'una entrada de l'espècie que es considera l'ancestre silvestre del cogombre dolç, S. caripense. Aquesta seqüenciació i posterior assemblatge del transcriptoma ha permès realitzar un estudi inicial on s'ha realitzat una anàlisi comparativa entre cogombre dolç i les seues espècies properes tomaca i creïlla, un estudi filogenètic entre solanàcies cultivades, una anàlisi comparativa d'alguns gens d'interès agronòmic, així com el desenvolupament massiu de marcadors moleculars. A causa de les potencials propietats nutracèutiques dels fruits de cogombre dolç, es va decidir realitzar una caracterització de la mateixa en la col·lecció d'entrades estudiada anteriorment. D'una banda s'ha avaluat el contingut en matèria seca, proteïnes, antioxidants, pigments i minerals; d'altra banda, tenint en compte que els polifenols són uns dels compostos amb major poder antioxidant, es va dur a terme un estudi que va pretendre dilucidar el perfil de polifenols en quatre entrades de cogombre dolç i una entrada de S. caripense, així com el seu poder antioxidant. Com a complement a això últim es va avaluar l'efecte d'extractes de cogombre dolç sobre cèl·lules de macròfags sotmeses a estrès oxidatiu, observant-se una reducció significativa en la producció d'òxid nítric, la qual cosa indica l'existència d'un efecte antiinflamatori. Aquestes propietats beneficioses del cogombre dolç són la seua major virtut, i juntament amb una elevada qualitat organolèptica i una bona promoció, poden afavorir la introducció i desenvolupament d'aquest cultiu. En definitiva, aquesta tesi suposa l'obtenció d'informació rellevant sobre la diversitat del cogombre dolç, a més d'un estudi en diferents aspectes, com el feno / Herraiz García, FJ. (2016). Desarrollo de herramientas morfológicas y genómicas para el estudio del pepino dulce (Solanum muricatum) y especies relacionadas. Caracterización de su valor nutracéutico [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61962 / TESIS
73

Resíduos de deltametrina, aplicada em diferentes formulações, em compartimentos da cultura do pepino (Cucumis sativus L.) tutorado e ação do inseticida no controle da broca-das-cucurbitáceas Diaphania nitidalis (Cramer, 1782) (Lepidoptera: Crambidae). / Deltamethrin residues applied in different formulations, in staked cucumber (Cucumis sativus L.) crop compartments and the insecticide action on the control of the pickleworm, Diaphania nitidalis (Cramer, 1782) (Lepidoptera: Crambidae).

Franco, André Andrade 17 September 2004 (has links)
O desenvolvimento da agricultura, a modernização dos meios dos cultivos, buscando atender a um mercado exigente, tem-se baseado no uso de insumos agrícolas para garantir a produção de alta qualidade e de quantidade. Tais culturas demandam o uso de pesticidas, cujos resíduos, principalmente em hortaliças e frutas, são motivo de preocupação com a saúde dos consumidores e de operários que necessitam retornar às culturas tratadas com esses agrotóxicos. Os objetivos deste estudo foram: a) estudar o comportamento dos resíduos de deltametrina, de diferentes formulações, em frutos, folhas e solo; b) avaliar os resíduos deslocáveis do inseticida nas folhas, como ponto de partida para estudos de exposição ocupacional; c) correlacionar os teores de deltametrina nos frutos com o controle da broca-das-cucurbitáceas e d) correlacionar os resíduos nos frutos com o limite máximo de resíduo (LMR) e o intervalo de segurança (período de carência) estabelecidos pela legislação. Os tratamentos foram: a) testemunha; b) três aplicações da formulação em concentrado emulsionável Decis 25 CE na dosagem de 30 mL p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina.100 L-1 de água); c) três aplicações da formulação em concentrado emulsionável Decis Ultra 100 CE na dosagem de 7,5 mL p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina.100 L-1 de água); e d) três aplicações da formulação em suspensão concentrada Decis 200 SC na dosagem de 3,75 mL de p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina 100 L-1 de água). As amostras de fruto e de solo foram colhidas a (-1); zero; 1; 3; 5 e 7 dias após a última aplicação; as amostras de folhas e as de para estudos de resíduos deslocáveis nestas foram tomadas a (-1); zero; 1; 3; 5; 7 e 14 dias. O método analítico constou da extração dos resíduos de deltametrina de acetato de etila, limpeza dos extratos por técnica de cromatografia de permeação em gel (GPC), com eluição feita com uma mistura de acetato de etila/ciclohexano. A determinação quantitativa por cromatografia de gás. Para a avaliação da eficiência do inseticida, foram feitas seis levantamentos de infestação, determinando-se a porcentagem de frutos brocados. Os resultados indicaram que os resíduos de deltametrina no fruto, embora em baixos níveis, encontravam-se acima do LMR (0,03 mg.kg-1), mesmo um dia após o término do intervalo de segurança (2 dias) para as formulações do inseticida. Nas folhas, os resíduos resultantes das aplicações da formulação SC foram sempre maiores do que ambas CE (10-20 vezes), sendo de 15-80 vezes mais altas do que nos frutos. No solo, os resíduos foram também baixos (0,01-0,05 mg.kg-1), e semelhantes nas três formulações, entretanto, com baixa dissipação. Os resíduos deslocáveis de deltametrina nas folhas foram muito elevados quando de aplicações em SC, comparadas com as formulações CE (4-20 vezes), com valores de meias-vida de 2,8; 3,8 e 32,2 dias, respectivamente para as formulações Decis 25 CE, Decis Ultra 100 CE e Decis 200 SC. O inseticida, nas formulações em que foi aplicado, foi eficiente no controle da praga durante todo o período de avaliação. / The agriculture development, the modernization of cultivation means, trying to meet a demanding market, has been based on the use of agricultural supplies to assure a high quality and quantity production. Such crops demand the use of pesticides, whose residues, especially in fruit and vegetable production, raise worries about the consumers’ health and of the workers who need to return to the treated crop with these pesticides. The objectives of this study were: a) to study the behavior of deltamethrin residues applied in different formulations in fruits, leaves and soil; b) to evaluate the dislodgeable residues of the insecticide in leaves, as a starting point for occupational exposure studies; c) to correlate deltamethrin concentration in fruit with the pickleworm control and d) to correlate residues in fruit with the maximum residue level (MRL) and the safety interval established by the legislation. The treatments were: a) control ; b) three applications of the emulsifiable concentrate formulation Decis 25 CE.100-1 at the dosage of 30 mL of c.p.100 L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin.100L-1 water); c) three applications of the emulsifiable formulation of Decis Ultra 100 CE at the dosage of 7.5 mL of p.c.100 L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin.100. L-1 water) and d) three applications of the concentrate suspension formulation Decis 200 SC at the dosage of 3.75 mL of c.p.100.L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin 100L-1 water). The fruit and soil samples were taken at (-1); zero; 1; 3; 5 and 7 days after the last application; leaf samples and also those for the studies of dislodgeable residues on them were collected at (-1); zero; 1; 3; 5; 7 and 14 days after the last application. The analytical method consisted of the extraction of deltamethrin residues in ethyl acetate, clean-up of the extracts by gel permeation chromatography (GPC), with elutition made with a mixture of ethyl acetate/cyclohexane. The quantitative determination was made by gas chromatograph. To evaluate the insecticide efficacy six infestation surveys were carried out, based on the percentage of infested fruit . The results indicate that the deltamethrin residues in fruit, though in low levels, were found higher than the MRL (0.03 mg.kg-1), for the three insecticide formulations, even a day after the end of the safety interval (2 days). In the leaves the resulting residues of the applications of SC formulation were always bigger than both CE (10-20 times), being 15-80 times higher in the fruits. In the soil, the residues were also low (0.01-0.05 mg kg-1), and similar in the three formulations, however with low dissipation. The dislodgeable residues of deltamethrin in leaves were higher in SC as compared to both CE (4-20 times), with half-life values of 2.8; 3.8 and 32.2 days, respectively for the formulation Decis 25 CE, Decis Ultra 100 CE and Decis 200 SC. The insecticide in the formulations applied was efficient in the pest control during the whole evaluation period.
74

Potencial dos cogumelos Lentinula edodes (Shiitake) e Agaricus blazei (cogumelo-do-sol) no controle de doenças em plantas de pepino, maracujá e tomate, e a purificação parcial de compostos biologicamente ativos. / Potential of the mushrooms Lentinula edodes (shiitake) and Agaricus blazei (royal mushroom) in the control of diseases in cucumber, passion fruit and tomato plants, and the partial purification of biologically active compounds.

Piero, Robson Marcelo Di 08 September 2003 (has links)
Os cogumelos Lentinula edodes (shiitake) e Agaricus blazei (cogumelo-do-sol) apresentam substâncias no corpo de frutificação (basidiocarpo) e no micélio com atividades antibióticas e imuno-regulatórias, havendo uma série de relatos sobre a atuação das mesmas no controle de doenças em animais. Em vegetais, não há informações sobre o efeito protetor do cogumelo-do-sol contra fitopatógenos. No caso de shiitake, embora pouco numerosos, os estudos mostraram o potencial do cogumelo para o controle de doenças de plantas, tais como a murcha bacteriana do tomateiro, a murcha de feijão-lima, além de doenças fúngicas em sorgo e da bacteriose do maracujazeiro. Os objetivos do presente trabalho foram o de avaliar o efeito de diferentes preparações obtidas a partir de L. edodes e de A. blazei em patossistemas agrícolas, visando o controle de moléstias de interesse econômico como a antracnose do pepineiro, a mancha bacteriana do tomateiro e o endurecimento dos frutos do maracujazeiro. Obtida a proteção, os estudos buscaram elucidar o modo de ação das preparações de interesse, bem como purificá-las parcialmente, na tentativa de se concentrar o princípio ativo. Em plantas de pepino, extratos aquosos de basidiocarpos, obtidos a partir de diferentes isolados dos cogumelos, reduziram a severidade da antracnose, na dependência da concentração do extrato. Os extratos não afetaram adversamente o agente causal da doença, Colletotrichum lagenarium, mas provocaram o acúmulo de peroxidases e quitinases nas folhas tratadas e sistemicamente. Utilizando-se precipitação fracionada do extrato aquoso bruto de basidiocarpos de shiitake com sulfato de amônio e cromatografia de troca aniônica, obteve-se uma fração de proteínas, apresentando massa molecular de 29 a 35 kDa, com atividade elicitora de peroxidases em cotilédones de pepino. Em plantas de tomate, o isolado ABL 99/28 de A. blazei foi quem, em média, conferiu maior proteção contra Xanthomonas vesicatoria, a qual foi dependente das concentrações de extrato do cogumelo e de células bacterianas empregadas nos testes. Novamente, o extrato aquoso de basidiocarpos do isolado efetivo não atuou diretamente sobre o patógeno, mas desencadeou o aumento na atividade de b-1,3- glucanases nas folhas tratadas, sugerindo que o mecanismo de ação em pepineiro e tomateiro envolveu a indução de resistência. Já no caso do maracujazeiro, os extratos de basidiocarpos, obtidos a partir de diferentes isolados de ambos os cogumelos, protegeram localmente plantas inoculadas mecanicamente com o Passion fruit woodiness vírus (PWV), por reduzirem a infectividade viral, o que foi comprovado em testes conduzidos com Chenopodium quinoa, hospedeiro de lesão local do vírus. Entretanto, não houve proteção sistêmica em plantas de maracujá, nos experimentos de inoculação mecânica, reduzindo as possibilidades do uso dos cogumelos para o controle dessa virose no campo. De forma geral, os resultados mostraram que os cogumelos L. edodes e A. blazei apresentam compostos que ativam as respostas de defesa em plantas e podem auxiliar no controle de doenças vegetais, dependendo da natureza do agente causal. / The mushrooms Lentinula edodes and Agaricus blazei have substances in the fruiting body and in the mycelia exhibiting antibiotic activity and others able to stimulate the immune system in animals. There are many reports about the performance of these substances in the control of animal diseases. In vegetables, there are no information about the protecting effect of the royal mushroom against plant pathogens. In the case of shiitake, although few in number, the studies showed the potential of the mushroom for the control of plant diseases, such as tomato bacterial wilt, sorghum leave spots and bacterial disease of the passion fruit plant. The objectives of the present work were to evaluate the effect of different preparations from L. edodes and A. blazei to control the diseases cucumber anthracnose, tomato bacterial spot and passion fruit woodiness. As the protection of the plants was obtained, the studies tried to elucidate the way of action of the preparations, as well as partially purify them, in an attempt to concentrate the active compound. In cucumber plants, fruiting body aqueous extracts, from different mushroom isolates, reduced anthracnose severity, depending upon the extract concentration. The extracts did not affect adversely the disease causal agent, Colletotrichum lagenarium, but induced the peroxidase and quitinase accumulation in the treated leaves and systemically. By using fractional precipitation of the shiitake fruiting body aqueous extracts with ammonium sulfate, and anion exchange chromatography, a protein fraction exhibiting molecular mass around 29 to 35 kDa and peroxidase elicitor activity in cucumber cotyledons was obtained. In tomato plants, the isolate ABL 99/28 of A. blazei was the one that, on average, gave higher protection against Xanthomonas vesicatoria, which was dependent upon the extract and bacterial cell concentrations. Again, the fruiting body aqueous extract of ABL 99/28 did not act directly onto the pathogen, but it caused an increase in b-1,3-glucanase activity in the treated leaves, suggesting that the mushroom action in cucumber and tomato plants involved the induced resistance. On the other hand, the fruiting body extracts, obtained from different isolates of both mushrooms, protected locally passion fruit plants inoculated mechanically with the Passion fruit woodiness virus (PWV) by reducing viral infectivity, what was proven through tests carried out with Chenopodium quinoa, a PWV local lesion host. However, there was no systemic protection in passion fruit plants against the virus in the experiments involving mechanical inoculation, reducing the possibilities of the mushroom use for the PWV control in the field. In a general way, the results showed that the mushrooms L. edodes and A. blazei have substances that activate the plant defense mechanisms and they show some potential in the control of vegetable diseases, depending upon the nature of the pathogen.
75

Análise econômica da produção de pepino (Cucumis sativus) tipo alongado em projeto de assentamento /

Capetti, Leonel, 1975- January 2008 (has links)
Resumo: A agricultura familiar é representativa em termos de produção agrícola e otimização da utilização do solo, contribuindo significativamente para a oferta nacional de alimentos e matéria-prima, sendo responsável por grande parte da geração de emprego e renda na área rural. Essa capacidade produtiva pode ser observada nos produtores familiares assentados que, além de produzirem para subsistência, possuem potencial para geração de excedentes. Entretanto, ainda existem gargalos que impedem o aproveitamento deste potencial, como dificuldade de acesso a assistência técnica, linhas de crédito de custeio e aquisição de máquinas e implementos, mercado de seguro rural ainda restrito, entre outros. Na contramão dessa problemática, pode-se identificar produtores rurais, como os do Assentamento Reunidas, que buscam ser competitivos, adotando melhores tecnologias de produção. A partir de um acompanhamento detalhado dos custos de produção junto a alguns produtores familiares assentados foi possível identificar potencialidades técnicas e econômicas destes produtores. O presente trabalho objetivou realizar uma análise econômica da produção de pepino tipo alongado, na exploração em campo aberto e em estufa para identificar a viabilidade desta atividade dentro do assentamento. As duas técnicas de cultivo diferenciamse em termos técnicos. A renda obtida nestas atividades foi comparada com a classificação proposta para a agricultura familiar e observou-se que, dos produtores familiares assentados que participaram do estudo, um foi classificado como produtor familiar capitalizado e quatro foram classificados como produtores familiares em vias de capitalização. Os resultados obtidos mostraram que os produtores familiares assentados possuem potencial para serem competitivos a partir das atividades desenvolvidas dentro de seus lotes...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The familiar agriculture is representative in terms of agricultural production and optimization of the soil utilization, it contributes significantly to the national offer of food and it is responsible for a great part of job creation and income in the rural area. This productive capacity may be observed in the settled familiar producers, who besides produce to the subsistence might have a great potential to creation of the excess. Nevertheless, there are still bottlenecks that obstruct the utilization of this potential, as a difficulty of the access to the technical assistance, cost line of credit and acquisition of machines and implements, market of rural insurance still restricted, among other things. Against this problematic, we can indentify rural producers, as in Assentamento Reunidas, who search to be competitive, adopting better technologies of production. Through a detailed follow-up of the production costs together some of the settled familiar producers, it was possible to identify the technical and economical potentialities of these products. Thus, this work aimed to accomplish an economic analysis of the production of cucumber in the exploration in open field and in the greenhouse to indentify the viability of this activity inside the settling. The two techniques of cultivation are different in technical terms. The gained income in these activities was compared with the classification propose to the familiar agriculture and it was observed that among the settled familiar producers, who participated of this study, one of them was classified as the capitalized producer and four of them were classified as the familiar producers in the way to capitalization. The obtained results present that the settled familiar producers owe a potential to be competitive through the developed activities inside their lots. The control of the costs is primordial to the profitability...(Complete abstract click electronic access below) / Orientador: Maura Seiko Tsutsui Esperancini / Coorientador: Osmar de Carvalho Bueno / Banca: Maria Inez Espagnoli Geraldo Martins / Banca: Elias José Simon / Mestre
76

Fisiologia do pepineiro japonês, com e sem enxertia, tratado com fungicida boscalida /

Sirtoli, Luchele Furlan, 1981- January 2011 (has links)
Orientador: João Domingos Rodrigues / Banca: Elizabeth Orika Ono / Banca Rumy Goto / Banca: Juliano Tadeu Vilela de Resende / Banca: Rerison Catarino da Hora / Resumo: A Lippia alba (Mill.) N.E.Br. ex Britt & Wilson é uma importante espécie medicinal de uso popular conhecida como erva cidreira brasileira. Trata-se de um arbusto, cujas folhas frescas ou secas e inflorescências são utilizadas na forma de chás, macerados, compressas, pomadas, banhos e extratos alcoólicos. Suas folhas apresentam ação antiespasmódica, moluscicida, fungicida, calmante e digestiva. Considerando, a) a inexistência de estudos sobre a L. alba em hidroponia b) a utilização de solução nutritiva para atender as necessidades da espécie, fornecendo nutrientes de maneira balanceada e possibilitando a produção de plantas com adequada qualidade e em menor espaço de tempo, c) a necessidade de produção de matéria prima para uso medicinal popular e farmacêutico, o presente estudo objetivou avaliar o desenvolvimento e as trocas gasosas de L. alba submetida à variação das concentrações dos nutrientes a partir da diluição da solução nutritiva de Hoagland e Arnon (1950). Assim, as plantas foram cultivadas em quatro tratamentos, constituídos pela variação de nutrientes na solução nutritiva n°2 de Hoagland e Arnon (1950), ou seja, em solução completa (100%) e diluída à 80%, 60% e 40% em relação à completa. As variáveis avaliadas foram área foliar, massas secas dos diferentes órgãos, razão de área foliar (RAF), área foliar específica (AFE), razão de massa foliar (RMF), taxa de crescimento absoluto (TCA), taxa assimilatória líquida (TAL), taxa de crescimento relativo (TCR), taxa de assimilação de CO2 (A, mmolCO2 m-2 s-1), condutância estomática (gs, mol m-2s-1), transpiração (E, mmol H2O m-2 s-1), concentração intercelular de CO2 na folha (Ci, mmolCO2 mol-1ar) e eficiência de uso da água (EUA). Os resultados obtidos permitem concluir que: 1. As concentrações dos nutrientes na solução nutritiva, de maneira geral, foram excessivas ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The present study aimed to evaluate physiological effects of the boscalida-based fungicide on phytotechnical, physiological and biochemical aspects of grafted and ungrafted Japanese cucumber plants. The experiment was carried out under protected cultivation at São Manuel Experimental Farm, Faculty of Agronomical Sciences (FCA), São Paulo State University (UNESP), Botucatu Campus, São Paulo State, Brazil. Both the cucumber hybrid 'Tsuyataro' grafted onto the pumpkin 'Excite Ikky' and ungrafted plants were subjected to different levels (0, 25, 50, 75 and 100 g a.i. ha-1) of the boscalida fungicide through leaf application at weekly intervals. Experimental design was in randomized blocks, in a 5x2 factorial arrangement, with four replicates and six plants per plot, so that the four central plants were considered in the evaluation. Higher CO2 assimilation and water use efficiency and lower internal CO2 concentration were observed in grafted plants at 39 DAT. The levels 75 and 100 g a.i. ha-1 favored CO2 assimilation in grafted plants and led to lower internal CO2 concentration in the substomatal chamber. Grafted plants had higher total soluble protein concentration and a linear response to boscalida levels at 81 D.A.T. SOD and CAT activities were higher in ungrafted plants, whereas the highest boscalida levels, especially 100 g a.i. ha-1, led to a decrease in the activity of both enzymes. POD activity was higher in grafted plants and decreased as the fungicide levels increased. Higher activity of nitrate reductase was ... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
77

Resíduos de deltametrina, aplicada em diferentes formulações, em compartimentos da cultura do pepino (Cucumis sativus L.) tutorado e ação do inseticida no controle da broca-das-cucurbitáceas Diaphania nitidalis (Cramer, 1782) (Lepidoptera: Crambidae). / Deltamethrin residues applied in different formulations, in staked cucumber (Cucumis sativus L.) crop compartments and the insecticide action on the control of the pickleworm, Diaphania nitidalis (Cramer, 1782) (Lepidoptera: Crambidae).

André Andrade Franco 17 September 2004 (has links)
O desenvolvimento da agricultura, a modernização dos meios dos cultivos, buscando atender a um mercado exigente, tem-se baseado no uso de insumos agrícolas para garantir a produção de alta qualidade e de quantidade. Tais culturas demandam o uso de pesticidas, cujos resíduos, principalmente em hortaliças e frutas, são motivo de preocupação com a saúde dos consumidores e de operários que necessitam retornar às culturas tratadas com esses agrotóxicos. Os objetivos deste estudo foram: a) estudar o comportamento dos resíduos de deltametrina, de diferentes formulações, em frutos, folhas e solo; b) avaliar os resíduos deslocáveis do inseticida nas folhas, como ponto de partida para estudos de exposição ocupacional; c) correlacionar os teores de deltametrina nos frutos com o controle da broca-das-cucurbitáceas e d) correlacionar os resíduos nos frutos com o limite máximo de resíduo (LMR) e o intervalo de segurança (período de carência) estabelecidos pela legislação. Os tratamentos foram: a) testemunha; b) três aplicações da formulação em concentrado emulsionável Decis 25 CE na dosagem de 30 mL p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina.100 L-1 de água); c) três aplicações da formulação em concentrado emulsionável Decis Ultra 100 CE na dosagem de 7,5 mL p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina.100 L-1 de água); e d) três aplicações da formulação em suspensão concentrada Decis 200 SC na dosagem de 3,75 mL de p.c.100 L-1 de água (0,75 g i.a. deltametrina 100 L-1 de água). As amostras de fruto e de solo foram colhidas a (-1); zero; 1; 3; 5 e 7 dias após a última aplicação; as amostras de folhas e as de para estudos de resíduos deslocáveis nestas foram tomadas a (-1); zero; 1; 3; 5; 7 e 14 dias. O método analítico constou da extração dos resíduos de deltametrina de acetato de etila, limpeza dos extratos por técnica de cromatografia de permeação em gel (GPC), com eluição feita com uma mistura de acetato de etila/ciclohexano. A determinação quantitativa por cromatografia de gás. Para a avaliação da eficiência do inseticida, foram feitas seis levantamentos de infestação, determinando-se a porcentagem de frutos brocados. Os resultados indicaram que os resíduos de deltametrina no fruto, embora em baixos níveis, encontravam-se acima do LMR (0,03 mg.kg-1), mesmo um dia após o término do intervalo de segurança (2 dias) para as formulações do inseticida. Nas folhas, os resíduos resultantes das aplicações da formulação SC foram sempre maiores do que ambas CE (10-20 vezes), sendo de 15-80 vezes mais altas do que nos frutos. No solo, os resíduos foram também baixos (0,01-0,05 mg.kg-1), e semelhantes nas três formulações, entretanto, com baixa dissipação. Os resíduos deslocáveis de deltametrina nas folhas foram muito elevados quando de aplicações em SC, comparadas com as formulações CE (4-20 vezes), com valores de meias-vida de 2,8; 3,8 e 32,2 dias, respectivamente para as formulações Decis 25 CE, Decis Ultra 100 CE e Decis 200 SC. O inseticida, nas formulações em que foi aplicado, foi eficiente no controle da praga durante todo o período de avaliação. / The agriculture development, the modernization of cultivation means, trying to meet a demanding market, has been based on the use of agricultural supplies to assure a high quality and quantity production. Such crops demand the use of pesticides, whose residues, especially in fruit and vegetable production, raise worries about the consumers’ health and of the workers who need to return to the treated crop with these pesticides. The objectives of this study were: a) to study the behavior of deltamethrin residues applied in different formulations in fruits, leaves and soil; b) to evaluate the dislodgeable residues of the insecticide in leaves, as a starting point for occupational exposure studies; c) to correlate deltamethrin concentration in fruit with the pickleworm control and d) to correlate residues in fruit with the maximum residue level (MRL) and the safety interval established by the legislation. The treatments were: a) control ; b) three applications of the emulsifiable concentrate formulation Decis 25 CE.100-1 at the dosage of 30 mL of c.p.100 L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin.100L-1 water); c) three applications of the emulsifiable formulation of Decis Ultra 100 CE at the dosage of 7.5 mL of p.c.100 L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin.100. L-1 water) and d) three applications of the concentrate suspension formulation Decis 200 SC at the dosage of 3.75 mL of c.p.100.L-1 water (0.75 g a.i. deltamethrin 100L-1 water). The fruit and soil samples were taken at (-1); zero; 1; 3; 5 and 7 days after the last application; leaf samples and also those for the studies of dislodgeable residues on them were collected at (-1); zero; 1; 3; 5; 7 and 14 days after the last application. The analytical method consisted of the extraction of deltamethrin residues in ethyl acetate, clean-up of the extracts by gel permeation chromatography (GPC), with elutition made with a mixture of ethyl acetate/cyclohexane. The quantitative determination was made by gas chromatograph. To evaluate the insecticide efficacy six infestation surveys were carried out, based on the percentage of infested fruit . The results indicate that the deltamethrin residues in fruit, though in low levels, were found higher than the MRL (0.03 mg.kg-1), for the three insecticide formulations, even a day after the end of the safety interval (2 days). In the leaves the resulting residues of the applications of SC formulation were always bigger than both CE (10-20 times), being 15-80 times higher in the fruits. In the soil, the residues were also low (0.01-0.05 mg kg-1), and similar in the three formulations, however with low dissipation. The dislodgeable residues of deltamethrin in leaves were higher in SC as compared to both CE (4-20 times), with half-life values of 2.8; 3.8 and 32.2 days, respectively for the formulation Decis 25 CE, Decis Ultra 100 CE and Decis 200 SC. The insecticide in the formulations applied was efficient in the pest control during the whole evaluation period.
78

Potencial dos cogumelos Lentinula edodes (Shiitake) e Agaricus blazei (cogumelo-do-sol) no controle de doenças em plantas de pepino, maracujá e tomate, e a purificação parcial de compostos biologicamente ativos. / Potential of the mushrooms Lentinula edodes (shiitake) and Agaricus blazei (royal mushroom) in the control of diseases in cucumber, passion fruit and tomato plants, and the partial purification of biologically active compounds.

Robson Marcelo Di Piero 08 September 2003 (has links)
Os cogumelos Lentinula edodes (shiitake) e Agaricus blazei (cogumelo-do-sol) apresentam substâncias no corpo de frutificação (basidiocarpo) e no micélio com atividades antibióticas e imuno-regulatórias, havendo uma série de relatos sobre a atuação das mesmas no controle de doenças em animais. Em vegetais, não há informações sobre o efeito protetor do cogumelo-do-sol contra fitopatógenos. No caso de shiitake, embora pouco numerosos, os estudos mostraram o potencial do cogumelo para o controle de doenças de plantas, tais como a murcha bacteriana do tomateiro, a murcha de feijão-lima, além de doenças fúngicas em sorgo e da bacteriose do maracujazeiro. Os objetivos do presente trabalho foram o de avaliar o efeito de diferentes preparações obtidas a partir de L. edodes e de A. blazei em patossistemas agrícolas, visando o controle de moléstias de interesse econômico como a antracnose do pepineiro, a mancha bacteriana do tomateiro e o endurecimento dos frutos do maracujazeiro. Obtida a proteção, os estudos buscaram elucidar o modo de ação das preparações de interesse, bem como purificá-las parcialmente, na tentativa de se concentrar o princípio ativo. Em plantas de pepino, extratos aquosos de basidiocarpos, obtidos a partir de diferentes isolados dos cogumelos, reduziram a severidade da antracnose, na dependência da concentração do extrato. Os extratos não afetaram adversamente o agente causal da doença, Colletotrichum lagenarium, mas provocaram o acúmulo de peroxidases e quitinases nas folhas tratadas e sistemicamente. Utilizando-se precipitação fracionada do extrato aquoso bruto de basidiocarpos de shiitake com sulfato de amônio e cromatografia de troca aniônica, obteve-se uma fração de proteínas, apresentando massa molecular de 29 a 35 kDa, com atividade elicitora de peroxidases em cotilédones de pepino. Em plantas de tomate, o isolado ABL 99/28 de A. blazei foi quem, em média, conferiu maior proteção contra Xanthomonas vesicatoria, a qual foi dependente das concentrações de extrato do cogumelo e de células bacterianas empregadas nos testes. Novamente, o extrato aquoso de basidiocarpos do isolado efetivo não atuou diretamente sobre o patógeno, mas desencadeou o aumento na atividade de b-1,3- glucanases nas folhas tratadas, sugerindo que o mecanismo de ação em pepineiro e tomateiro envolveu a indução de resistência. Já no caso do maracujazeiro, os extratos de basidiocarpos, obtidos a partir de diferentes isolados de ambos os cogumelos, protegeram localmente plantas inoculadas mecanicamente com o Passion fruit woodiness vírus (PWV), por reduzirem a infectividade viral, o que foi comprovado em testes conduzidos com Chenopodium quinoa, hospedeiro de lesão local do vírus. Entretanto, não houve proteção sistêmica em plantas de maracujá, nos experimentos de inoculação mecânica, reduzindo as possibilidades do uso dos cogumelos para o controle dessa virose no campo. De forma geral, os resultados mostraram que os cogumelos L. edodes e A. blazei apresentam compostos que ativam as respostas de defesa em plantas e podem auxiliar no controle de doenças vegetais, dependendo da natureza do agente causal. / The mushrooms Lentinula edodes and Agaricus blazei have substances in the fruiting body and in the mycelia exhibiting antibiotic activity and others able to stimulate the immune system in animals. There are many reports about the performance of these substances in the control of animal diseases. In vegetables, there are no information about the protecting effect of the royal mushroom against plant pathogens. In the case of shiitake, although few in number, the studies showed the potential of the mushroom for the control of plant diseases, such as tomato bacterial wilt, sorghum leave spots and bacterial disease of the passion fruit plant. The objectives of the present work were to evaluate the effect of different preparations from L. edodes and A. blazei to control the diseases cucumber anthracnose, tomato bacterial spot and passion fruit woodiness. As the protection of the plants was obtained, the studies tried to elucidate the way of action of the preparations, as well as partially purify them, in an attempt to concentrate the active compound. In cucumber plants, fruiting body aqueous extracts, from different mushroom isolates, reduced anthracnose severity, depending upon the extract concentration. The extracts did not affect adversely the disease causal agent, Colletotrichum lagenarium, but induced the peroxidase and quitinase accumulation in the treated leaves and systemically. By using fractional precipitation of the shiitake fruiting body aqueous extracts with ammonium sulfate, and anion exchange chromatography, a protein fraction exhibiting molecular mass around 29 to 35 kDa and peroxidase elicitor activity in cucumber cotyledons was obtained. In tomato plants, the isolate ABL 99/28 of A. blazei was the one that, on average, gave higher protection against Xanthomonas vesicatoria, which was dependent upon the extract and bacterial cell concentrations. Again, the fruiting body aqueous extract of ABL 99/28 did not act directly onto the pathogen, but it caused an increase in b-1,3-glucanase activity in the treated leaves, suggesting that the mushroom action in cucumber and tomato plants involved the induced resistance. On the other hand, the fruiting body extracts, obtained from different isolates of both mushrooms, protected locally passion fruit plants inoculated mechanically with the Passion fruit woodiness virus (PWV) by reducing viral infectivity, what was proven through tests carried out with Chenopodium quinoa, a PWV local lesion host. However, there was no systemic protection in passion fruit plants against the virus in the experiments involving mechanical inoculation, reducing the possibilities of the mushroom use for the PWV control in the field. In a general way, the results showed that the mushrooms L. edodes and A. blazei have substances that activate the plant defense mechanisms and they show some potential in the control of vegetable diseases, depending upon the nature of the pathogen.
79

Aplicação de bioestimulante vegetal sobre o desenvolvimento de pepineiro (Cucumis sativus) enxertado e não enxertado /

Junglaus, Richard Willian, 1975- January 2007 (has links)
Orientador: Rumy Goto / Banca: João Domingos Rodrigues / Banca: Haroldo Tavares Elias / Resumo: Avaliou-se o efeito de reguladores vegetais em pepineiro, em um hibrido tipo japonês 'Tsuyataro', a campo e em ambiente de cultivo protegido, avaliando-se as aplicações de reguladores vegetais em plantas enxertadas e não enxertadas, sobre o número de frutos e peso de frutos comerciais e totais. Aplicou-se o Stimulate® em diferentes concentrações via foliar, aos 30 dias pós transplante. Observou-se aumentos significativos com a concentração de 375 mL de Stimulate® ha -1, para número de frutos, massa de frutos totais e comercias por metro quadrado em plantas não enxertadas. / Abstract: Evaluate the effect of plant regulators in cucumber, in a hybrid type japanese 'Tsuyataro', the field and on environment of cultivation protected, evaluating the applications of regulators vegetable on plants grafted and non-grafted, above the number of fruit, and fruit weight and total trade. Applies is the Stimulate ®, in different concentrations merry way, at 30 days post transplant, is observed significant increases with the concentration of 375 mL of Stimulate ® ha -1, for number of fruit, total weight of fruits and total trade by square meter for non-grafted plants. / Mestre
80

Engineering Plant Virus " Vaccines" Using Pepino mosaic virus as a Model

Chewachong, Godwill Mih January 2013 (has links)
No description available.

Page generated in 0.0968 seconds