Spelling suggestions: "subject:"cublic managemement "" "subject:"cublic managementment ""
241 |
The application of decision support systems in the Eritrean public sectorSahle Habtemichael, Faniel 12 1900 (has links)
Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: The traditional skills required in government-wide local knowledge, sound political
judgment and concern for the welfare of people-are still essential in the global information
society. But, to be more effective, these skills now have to be supported by the new
decision-making techniques of operations research and decision support systems. The
capacity of the human mind to handle complex issues is limited. This situation of
complexity and incapacity makes the application of operations research techniques and
electronic DSS essential for good governance outcomes.
Operations research is a multidisciplinary discipline that requires a team approach to
decision making. It is based on systems analysis approach because of its preoccupation with
interconnections among parts rather than within the parts themselves. This systems
approach allows the optimization of an organization's overall goals, not just those of
isolated departments.
Optimization is one of the functions of operations research techniques. Linear programming
models are most effective at the operational level of decision making with a single objective
where scarce or limited resources must be allocated or used in an optimal manner. At the
policy level where there are many uncertainties and conflicting objectives, multiobjective
programming is more suitable. On the other hand, dynamic programming is flexible and is
particularly applied whenever a sequence of decisions must be made and the goal is to find
the combination of decisions that optimizes the overall effectiveness of the entire set of
decisions. However, when a problem is too complex to be treated by numerical optimization
techniques, simulation is used. That is when the problem either cannot be formulated for
optimization, because the formulation is too large, there are too many interactions among
the variables, or the problem is stochastic (probabilistic) in nature. Despite the analytical
power of operations research, many real-world problems are not amenable to direct
analytical solution by known mathematical techniques. Hence, in the absence of exact
methods to solutions, we usually resort to heuristics, i.e. finding a good but not necessarily
the best solution.
Other problems encountered by public sector agencies include service stations (waiting
lines), inventory levels, forecasting, and project scheduling, which all need decision support
systems. To reduce the adverse impact of waiting to acceptable levels one has to minimize costs associated with providing service and those associated with waiting time. For smooth
operations, inventory of goods must be kept to an acceptable level to minimize setup or
ordering, inventory holding, and shortage (public complaints, and loss of good will and
sales) costs. Forecasting is crucial as most managerial decisions are based on projected
information and policy analysis is almost always about future outcomes. Many government
policies and programs are implemented through projects. Project managers must know how
long a specific project will take to finish, what the critical tasks are, and what the
probability of completing the project within a given time span is.
Successful applications of operations research and decision support systems in the public
sector have been recorded including in the areas of the military, transportation, crime and
justice, police units, energy, natural resources, facility location, and land use planning.
However, operations research applications are not without impediments. Technical and
institutional barriers are some of the problems encountered in the effort to apply operations
research in the public sector. Similarly, reasons for the slow growth of decision support
systems include lack of user demand, lack of system designer motivation, lack of system
designer expertise, reluctance to change, and increased risk of failure
In the Eritrean public sector, the low level of awareness of operations research and decision
support systems is reflected in the inadequacy of addressing multicriteria decision
processes, the lack and lor inappropriate selection of decision support systems, improper
project management techniques, suboptimal facility locations and service stations, the low
level of multidisciplinary approach, and the absence of national standards for pollution
control. In general, constraints such as the lack of capacity, awareness, know-how, and
software, are rampant.
The study concludes that policy-making processes should incorporate opportunities to
exercise choices and explore rational options. These rational options are the results of
appropriate interface of human, operations research and decision support systems. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die tradisionele vaardighede wat van 'n regering verwag word - wye kennis van plaaslike
omstandighede, goeie politieke oordeel en besorgdheid oor die welvaart van mense - was
nog altyd belangrik in die moderne wêreld. Hierdie vaardighede moet egter ondersteun
word deur die nuwe besluitnemingstegnieke van operasionele navorsing en besluitnemings
ondersteuningstelsels om effektief te wees. Die vermoë van die menslike brein om
komplekse kwessies te hanteer, is beperk. Hierdie situasie van kompleksheid aan die een
kant en onvermoë aan die ander kant maak die aanwending van operasionele navorsingstegnieke
en elektroniese besluitneming nodig vir goeie regeringsuitkomste.
Operasionele navorsing is 'n multidisiplinêre disipline wat 'n spanbenadering tot
besluitneming benodig. Dit is baseer op die sisteemanalise benadering omdat dit gaan oor
interkonneksies tussen onderdele en nie soseer oor die onderdele self nie. Hierdie
sisteembenadering maak die optimisering van die sisteem se oorhoofse doelwitte moontlik,
nie net die doelwitte van geïsoleerde departemente nie
Optimisasie is een van die funksies van operasionele navorsing. Liniêre programmeringsmodelle
is meer effektief op die operasionele vlak van besluitneming met 'n enkel doelwit
waar skaars of beperkte bronne toegewys of gebruik moet word op 'n optimale wyse. Op
die beleidsvlak waar baie onsekerhede en botsende doelwitte voorkom, is multi-doelwit
programmering meer geskik. Aan die ander kant is dinamiese programmering meer
toepaslik en buigsaam, veral as dit toegepas word waar 'n reeks besluite geneem moet word
en die doel is om 'n kombinasie van besluite te vind wat die oorhoofse effektiwiteit van die
hele stel besluite optimiseer. Sekere probleme is egter te kompleks om met numeriese
optimisering op te los, omdat die probleem nie geprogrammeer kan word vir optimisering
nie, omdat die formulasie te groot is, daar te veel interaksies tussen die veranderlikes is, of
die probleem stogasties van aard is. Dan kan simulasies oorweeg word om oplossings te
probeer vind. Ten spyte van die analitiese krag van operasionele navorsing, kan baie
werklike probleme nie direk deur analitiese wiskundige tegnieke opgelos word nie - altans
nie deur bekende wiskundige tegnieke nie. As 'n presiese oplossing nie moontlik is nie, kan
kan 'n heuristiese oplossing ondersoek word, d.w.s. 'n goeie, maar nie noodwendig die
beste oplossing nie. Ander probleme wat deur die openbare sektor ondervind word, sluit in diensstasies,
inventarisvlakke, voorspellings, en projekskedulering. Hulle benodig almal
besluitnemingsstelsels vir effektiewe oplossings. Om die wagtydperk te verminder tot 'n
aanvaarbare vlak moet die koste verbonde aan die verskaffing van die diens en die koste
verbonde aan wagtydperke minirniseer word. Om 'n operasie glad te laat verloop moet die
inventaris van goedere op 'n aanvaarbare vlak gehou word om die koste van bestellings, die
byhou van voorrade en tekorte (klagtes van die publiek, die verlies aan vertroue en
verkope) te minirniseer. Voorspelling is van die uiterste belang vir hierdie doel, omdat
bestuursbesluite baseer is op geskatte syfers en beleidsontleding betrekking het op
toekomstige uitkomste. Baie regeringsbeleide en -programme word deur projekte
geïmplementeer. Projekbestuurders moet weet hoe lank dit sal neem om 'n projek te
voltooi, wat die belangrike take is en hoe waarskynlik dit is dat die projek betyds voltooi
sal word.
Operasionele navorsing en besluitnemingsondersteuning stelsels is al suksesvol aangewend
in die volgende openbare sektore: militêre funksies, vervoer, misdaad en justisie, die
polisie, energie, natuurlike hulpbronne, en die beplanning van grondgebruik. Tegniese en
ander hindernisse word egter soms ondervind by die gebruik van operasionele
navorsingstegnieke in die openbare sektor. Redes hoekom die gebruik van sulke stelsels so
stadig toeneem, sluit in die gebrek aan aanvraag van verbruikers, die gebrek aan
stelselontwerp motivering, die gebrek aan stelselontwerp vaardighede, onwilligheid om te
verander en die groter risiko van mislukking.
In die openbare sektor van Eritrea word die lae vlak van bewustheid van operasionele
navorsing en besluitnemingsondersteuning stelsels gereflekteer in 'n onvermoë om dit te
gebruik, die gebrek aan of verkeerde keuse van sulke hulpmiddels, verkeerde
bestuurstegnieke, suboptimale plasing van dienspunte, die afwesigheid van multi-disiplinêre
benaderings, en die afwesigheid van nasionale standaarde vir die beheer van besoedeling.
Beperkings soos 'n gebrek aan kapasiteit, bewustheid, kennis en sagteware kom algemeen
voor.
In hierdie studie word daar tot die gevolgtrekking gekom dat beleidmakende prosesse die
geleentheid behoort in te sluit om keuses te maak en om verskillende opsies te toets.
Hierdie rasionele opsies is die gevolg van die regte interaksie tussen die mens, operasionele
navorsing en besluitnemingsondersteuning stelsels.
|
242 |
Urban water security in the city of WindhoekVan Rensburg, Francois 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2006. / ENGLISH ABSTRACT: Urbanisation is a complex phenomenon and is a trend witnessed across the globe. Africa particularly has been experiencing the world’s most rapid rate of urbanization and cities are faced with the resulting pressure on natural resources. Water is one of the resources under pressure and the provision thereof is complicated by the deteriorating quality and quantity thereof.
This study takes a brief look at the water situation in a water scarce region in Africa and concentrates on the urban water supply sector. It takes an in depth look at the measures used to secure water supply to a city in this very dry part of the world.
The area under study is Windhoek, the capital of Namibia, situated in the southwestern corner of Africa. Namibia is the driest country in Sub-Saharan Africa and is characterised by a semi-arid nature, which results in a very hot and dry climate with erratic rainfall patterns. Windhoek has a low average rainfall associated with very high evaporation rates. No permanent water bodies exist near the city and the bulk of Windhoek’s water supply comes from storage dams quite a distance from the capital. Most of these sources of supply have been developed and are nearing the limit of their potential. A desperate need therefore exists to develop reliable additional water resources to secure the water supply especially during periods of prolonged drought.
The case study gives examples of the initiatives taken by water authorities to improve the security of supply and keep up with the growing demand in the city. These initiatives include a dual pipe system for the distribution of semi-purified sewage for irrigation, reclamation of domestic sewerage, aquifer recharge and the implementation of Water Demand Management principles. An analysis of the most efficient and cost-effective means of supply augmentation namely aquifer recharge, have been balanced against the potential water savings of Water Demand Management in the city. The study also takes a brief look at the principles of Integrated Water Resource Management and how it is incorporated in the strategies used to augment supply to the city.
The research found aquifer recharge as the most efficient and cost-effective means to augment supply to the city and together with Water Demand Management creates an approach complying with the goals of Integrated Water Resource management. The study concludes by identifying gaps in demand management in the city. It also suggests relevant recommendations on how to increase the effectiveness of Water Demand management. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Verstedeliking is ‘n komplekse verskynsel en ‘n tendens wat regoor die wêreld voorkom. Die hoogste voorkoms van verstedeliking vind in Afrika plaas wat groot druk plaas op die natuurlike hulpbronne van stede.
Water is een van die hulpbronne onder druk en die voorsiening daarvan word bemoeilik deur die verswakking van die kwaliteit en die beskikbaarheid daarvan.
Hierdie studie konsentreer op die watersituasie in ‘n waterskaars streek in Afrika en die stedelike watervoorsieningssektor. Dit behels ‘n in diepte ondersoek na metodes wat gebruik word om die watervoorraad van die stad te verseker in hierdie droogte gesteisterd deel van die wêreld.
Die gebied onder bespreking is Windhoek, die hoofstad van Namibië, wat geleë is in die Suidwestelike deel van Afrika. Namibië is die droogste land in die Sub-Saharastreek en word gekenmerk deur gereelde droogtes met ‘n gepaardgaande warm droë klimaat en onreëlmatige reënvalpatrone. Windhoek word gekenmerk deur ‘n lae gemiddelde reënval met ‘n baie hoë verdampingstempo. Geen permanente waterbronne kom in die nabyheid van die stad voor nie en die watervoorraad word gestoor in opgaardamme wat redelik ver van die hoofstad geleë is.
Hierdie voorsieningsbronne is voortdurend in gebruik en die voorraad is beperk. Daar onstaan dus ‘n dringende behoefte aan betroubare bykomende waterbronne om voortdurende voorsiening aan die stad te verseker veral gedurende aanhoudende droogtes. Die gevallestudie konsentreer op voorbeelde en inisiatiewe wat deur die Water Owerhede geneem word om die voorsiening van water, aan die immergroeiende behoeftes van die stad te verbeter en te verseker.
Hierdie pogings sluit in,‘n dubbele pyplynsisteem vir die verspreiding van halfgesuiwerde rioolwater vir besproeiingsdoeleindes, herwinning van huishoudelike rioolwater, herlaai van ondergrondse watervoorraad en die implimentering van wateraanvraag bestuursmaatreëls.
Die geskiktste en mees koste-effektiewe metode van verhoogde watervoorsiening naamlik die herlaai van ondergrondse waterbronne, is ontleed, en die voordele opgeweeg teen die potensiële waterbesparing deur die Bestuur van Wateraanvraag in die stad.
Daar is ook kortliks gekyk na die beginsels van Geintigreerde Water Bronne Bestuur en hoe dit by bestaande strategieë ingelyf is om uitbreiding van voorsiening aan die stad te verseker.
Die navorsing het bevind dat die herlaai van ondergrondse waterbronne as die geskikste en mees koste-effektiewe metode beskou kan word om die verhoogde aanvraag van die stad die hoof te bied.
Die studie word afgesluit deur die tekortkominge in die Water Aanvraagbestuur van die stad te identifiseer. Relevante aanbevelings word gemaak van hoe om die effektiwiteit van hierdie betrokke strategie te verbeter.
|
243 |
The effect of centralization of fiscal powers on developmental activities of the Okavango Regional CouncilChaka, Lister Lutombi 03 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: This theoretically guided qualitative and quantitative study aims at
investigating the extent to which centralization of fiscal powers in the
Namibian State has been detrimental to development activities of the
Okavango Regional Council. A further aim is to make recommendations and
suggest balanced inter-governmental fiscal relations between central and
regional governments in Namibia.
The significance" of this study lies in the fact that, since the abolition of
homelands in Namibia by the incumbent goven:rrnent in the 1990s, no
comprehensive study has been carried out to analyze the socio-economic
implications of such centralization of powers by central government.
The study demonstrates that the degree of autonomy afforded to regional
governments in Namibia stagnates their role as socio-economic development
agents/facilitators. The study also examines the causes of disparities between
centnil and regional governments. Important among the causes is the legal
framework, which does not specify a fixed sharing formula.
A number of corrective measures are suggested by the study. Among these
measures are the decentralisation of functions that can be efficiently
performed by regional governments, assignment of taxes to regional
governments and amendment of existing legislation to allow for a balanced
inter-governmental relations policy. The study further suggests that
decentralization of functions to regions needs to be carefully planned and
implemented because to lack of resource endowment and experienced
personnel in the regions. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie teoreties-gefundeerde kwalitatiewe en kwantitatiewe studie is daarop
gemik om te bepaal tot watter mate die sentralisering van fiskale magte in
die Namibiese regering 'n nadelige effek op die ontwikkelings-aktiwiteite
van die Okavango Streeksraad gehad het. Nog 'n doelwit (van die studie) is
om aanbevelings en voorstelle te maak vir die daarstelling van
gebalanseerde inter-regeringsverhoudings tussen sentrale- en
streeksowerhede in Namibië.
Die waarde van hierdie studie lê in die feit dat, sedert die afskaffing van
tuislande in Namibië deur die huidge regering in die 1990s, geen
omvattende ondersoek nog gedoen is om die sosio-ekonomiese implikasies
van so 'n sentralisering van magte deur die sentrale regering te ontleed nie.
Die studie dui aan dat die mate van selfbestuur wat aan streeksowerhede in
Namibië toegeken is, hulle rol as die agente/fasiliteersders van sosio-ekonomiese
ontwikkeling kniehalter. Die studie ondersoek ook die oorsake
van die verskille wat tans tussen sentrale- en streeksowerehede bestaan. Een
van die hoofredes hiervoor blyk te wees die feit dat die bestaande
resraamwerk/statutêre nie 'n vaste formule (vir die deling van mag) bepaal
nie.
'n Aantal korrektiewe maatreëls word deur die studie aan die hand gedoen.
Die aanbevelings sluit onder andere in maatreëls om dié funskies te
densentraliseer wat effektief deur streeksowerhede gedoen kan word, die
toekenning van belasting aan streeksowerhede en die wysiging van bestaande
wetgewing om voorsiening te maak vir 'n gebalanseerde interregeringsverhoudingsbeleid.
Die studie beveel verder aan dat die
desentralisering van funkies na streke noukeurig beplan en geimplementeer
moet word in die lig van 'n gebrek aan middele en ervare personneel in die
streke.
|
244 |
Economic empowerment of housing beneficiariesAdams, Junay 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: A premise of this thesis is that too much emphasis is still placed on dealing with the
crisis of housing provision, rather than planning for housing development in South
Africa. Little consideration is given to the economic improvement of the housing
beneficiaries. The following research question was posed: What can and should be
done in order for housing beneficiaries to become economically empowered?
Government has the obligation to enhance and maintain the personal social welfare of
its inhabitants. Housing is part of a package of social welfare services that includes
physical health as well as the incorporeal element within a human being. Housing is
also a process of how people came to be housed, starting at the moment when they
first apply for a house.
Economic empowerment should be linked to the four dimensions of development, i.e.
equity, capacity-building, participation, self-reliance. Equity leads to economic
empowerment by providing equal access to economic opportunities. capacity-building
has aspects of developing skills, providing access to, and establishing supportive
structures for economic empowerment. Participation is concerned with achieving
power to influence decisions. Finally, self-reliance is linked to economic empowerment
because it refers to the ability of people to produce most of its basic needs as well as
producing surpluses with which to trade for those commodities and services which it
does not produce efficiently itself (Burkey, 1993:51).
Economic empowerment of housing beneficiaries implies a micro, individual level focus
of economic development. According to Gildenhuys (1993:26) economic welfare refers
to the development of the economic and material welfare and prosperity of the
individual. Apart from a micro focus, a multi-objective focus is required for
sustainability. According to Dalal-Clayton and Bass (2000:12), sustainable
development entails balancing economic, social and environmental objectives. Finally,
there are two dimensions to economic empowerment, namely, empowerment of the
housing beneficiaries, as well as empowerment of development facilitators.
Evidence of shortcomings of development projects relating to economic empowerment
was provided in this thesis by means of applying the findings of an empirical research
project in Wesbank to economic empowerment. The research explored the
management processes that were implemented that eventually resulted in outcomes
not being desirable. It was explained that the initial "scattering" of opportunities to
emerging contractors was not part of a concerted approach for the primary
beneficiaries to become economically empowered. This housing development project
did not only fail to ensure economic empowerment, but also denied the housing
beneficiaries what little economic activity they were involved in prior to the move. The
Wesbank evidence was also linked to the views and findings of various authoritative
sources that confirmed that government development projects in general, have an
unfortunate track record when it comes to economic empowerment of so-called
beneficiaries.
Two case studies from the United States were used to illustrate that integrated
development provides the context for the economic empowerment of housing
beneficiaries.
Four economic development foci then provided the framework within which solutions
were formulated: residential dispersal and mobility, enhancing the capacity of housing
beneficiaries, investing in economic empowerment of women, and changing the
mindset of the developers. This framework embodies the how of economic
empowerment of housing beneficiaries. / AFRIKAANSE OPSOMMING: 'n Aanname van hierdie tesis is dat te veel klem steeds geplaas word op die hantering
van krisisse t.o.v behuisingsvoorsiening, eerder as beplanning vir
behuisingsontwikkeling, met min inagneming vir ekonomiese bemagtiging van
behuisingsbegunstigdes. Die volgende navorsingsvraag word gestel: Wat kan en moet
gedoen word ten einde ekonomiese bemagtiging vir behuisingsbegunstigdes te
bewerkstellig?
Regerings het 'n plig om die persoonlike sosiale welsyn van landsinwoners te bevorder
en te handhaaf. Behuising is deel van 'n pakket van sosiale welsynsdienste wat fisiese
gesondheid sowel as die psigiese element van mens wees insluit. Behuising is ook 'n
proses wat begin die oomblik wanneer 'n persoon die eerste keer aansoek doen vir 'n
huis.
Ekonomiese bemagtiging moet gekoppel word aan die vier dimensies van ontwikkeling,
naamlik gelykheid, kapasiteitsbou, deelname, en onafhanklikheid. Gelykheid lei tot
ekonomiese bemagtiging deurdat dit gelyke toegang tot ekonomiese geleenthede
bevorder. Kapasiteitsbou sluit in ontwikkeling van vaardighede, verskaffing van
toegang, en die oprig van ondersteunende strukture vir ekonomiese bemagtiging.
Deelname bevorder die toename in mag om besluite te beïnvloed. Onafhanklikheid
word gekoppel aan ekonomiese bemagtiging omdat dit verwys na die vermoë van
mense om self in die meeste van hul basiese behoeftes te voorsien.
Ekonomiese bemagtiging van behuisingsbegunstigdes impliseer 'n mikro, individuele
vlak fokus op ekonomiese ontwikkeling. Volgens Gildenhuys (1993:26) verwys
ekonomiese welvaart na die ontwikkeling van die ekonomiese en materiële welvaart en
vooruitstrewendheid van die individu. Behalwe 'n mikro fokus, is 'n multi-doelwit fokus
ook noodsaaklik vir volhoubaarheid. Volhoubare ontwikkeling behels die balansering
van ekonomiese, sosiale en omgewings doelwitte. Daar is twee dimensies van
ekonomiese bemagtiging, naamlik bemagtiging van die behuisingsbegunstigdes, sowel
as bemagtiging van ontwikkelingsfasiliteerders.
Bewyse van tekortkominge in ontwikkelingsprojekte aangaande ekonomiese
bemagtiging word voorsien d.m.v die toepassing van bevindinge van 'n empiriese
navorsingsprojek in Wesbank op ekonomiese bemagtiging. Die navorsing het die
bestuursprosesse ondersoek wat gevolg was in die projek en uiteindelik ook veroorsaak
het dat die uitkomste onwenslik was. Die aanvanklike verspreiding van geleenthede
teenoor opkomende kontrakteurs was nie deel van 'n gefokusde plan vir die primêre
begunstigdes om ekonomies bemagtig te word nie. Die behuisingsprojek het nie net
daarin gefaal om ekonomiese bemagtiging te bewerkstellig nie, maar het ook die
bietjie ekonomiese aktiwiteit waarin begunstigdes betrokke was voor die skuif na
Wesbank, weggeneem. Die bewyse in Wesbank word ook gekoppel aan die sieninge
en bevindinge van verskeie gesaghebbende bronne wat bevestig dat
regeringsontwikkelingsprojekte oor die algemeen 'n swak rekord het wat betref
ekonomiese bemagtiging van sogenaamde begunstigdes.
Twee gevallestudies van die VSA is na verwys om te illustreer dat geïntegreerde
ontwikkeling die konteks verskaf vir ekonomiese bemagtiging van behuisings
begunstigdes.
Vier ekonomiese bemagtiging fokus areas verskaf 'n raamwerk waarin oplossings
geformuleer is: verspreiding en mobiliteit, verbetering van kapasiteit van
begunstigdes, ekonomiese bemagtiging van vroue, en verandering van die
denkpatroon van ontwikkelingsfasiliteerders. Hierdie raamwerk stel voor die hoe van
ekonomiese bemagtiging van behuisingsbegunstigdes.
|
245 |
An evaluation of the extent to which the National Skills Development Strategy has been implemented - the case of AngloGold LimitedDube, Tobias 03 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The research project, conducted at AngloGold Limited, a Johannesburg based
international mining company, was an evaluation of the extent to which the company had
i'hlplemented the National Skills Development Strategy. It was prompted by the general
perception that companies were lagging behind in the implementation of this strategy.
The research problem therefore was: To what extent is AngloGold Limited progressing
or lagging behind in the implementation of the National Skills Development Strategy?
As the project sought to evaluate implementation progress, an evaluation research
design was used. Since persons with in-depth knowledge of the implementation of the
National Skills Development Strategy were available at AngloGold Limited, a purposive
sampling method was used. Two techniques were used to gather information: individual
semistructured interviews were conducted with AngloGold Limited personnel and union
members, and an unstructured in-depth interview with a representative of the Mining
Qualifications Authority. Documents of AngloGold Limited and of the Mining
Qualifications Authority were also analysed, and a general review of pertinent literature
was conducted.
The literature traces the history of formal education and training in South Africa back to
1922, when the Apprenticeship Act (Act No. 26 of 1922) was enacted. Notable in the
history of training in South Africa prior to the current dispensation of the National Skills
Development Strategy was the Manpower Training Act (Act No. 56 of 1981.
Notwithstanding its shortcomings, this Act provided a platform from which the current
legislative framework for human resource education and training and subsequently the
National Skills Development Strategy evolved. The National Skills Development
Strategy, which is the government's education and training reform agenda, is one
component of the all-encompassing Human Resources Development Strategy. This
agenda is not modelled on the experience of any particular country; however, there is
evidence that its conceptualisation was influenced to some extent by international
practices. The National Skills Development Strategy is underpinned by three pieces of legislation,
the South African Qualification Act (Act No. 58 of 1995), the Skills Development Act (Act
No. 97 of 1998) and the Skills Development Levies Act (Act No.9 of 1999). The
Employment Equity Act and the Further Education and Development Act also have a
bearing on the National Skills Development Strategy. The Skills Development Act
prescribes what is expected of workplaces/companies in the implementation of the
National Skills Development Strategy. Workplaces play their part in the implementation
of this strategy within the parameters of the implementation process at the macro level.
At this level, the implementation process is progressing fairly well.
The evaluation of the implementation of skills development at AngloGold Limited against
what is expected of workplaces placed it among companies that are progressing well in
the implementation of the National Skills Development Strategy. The company has so far
complied with most of the implementation requirements, except for the strategy for
company-wide communication of the National Skills Development Strategy process. The
company needs to develop an effective and efficient information dissemination strategy
to this end. Moreover, the company needs to move beyond reporting on training in terms
of numbers to providing information on the actual skills acquired. Learnerships also need
to be extended beyond the engineering discipline. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die navorsingsprojek was om vas te stel in hoe ver die maatskappy
AngloGold Bpk, 'n internasionale mynboumaatskappy gesetel in Johannesburg, die
Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie tot op hede geïmplementeer het. Die
navorsing is aangespoor deur die algemene persepsie dat maatskappye in hierdie opsig
besig is om agter te raak. Die probleemstelling was dus: In watter mate is AngloGold
Beperk by of agter met die implementering van die Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie?
Aangesien die oogmerk van die projek was om vordering met die implementering te
evalueer, is 'n evalueringsontwerp gebruik. Vanweë die beskikbaarheid van persone by
AngloGold Beperk met 'n diepgaande kennis van die implementering van die Nasionale
Vaardigheidsontwikkeling strategie, is 'n doelbewuste steekproef geneem. Twee
tegnieke is gebruik om inligting te verkry: individuele, semigestruktureerde onderhoude
is met personeel van AngloGold Beperk gevoer en 'n ongestruktureerde, diepgaande
onderhoud met 'n verteenwoordiger van die Mynboukwalifikasie-owerheid. Dokumente
van AngloGold Beperk en van die Mynboukwalifikasie-owerheid is ook ontleed en 'n
algemene oorsig oor die tersaaklike literatuur is onderneem.
Die literatuur spoor die geskiedenis van formele opleiding en onderwys in Suid-Afrika
terug tot 1922, toe die Vakleerlingwet (Wet Nr 26 van 1922) uitgevaardig is. 'n Baken in
die geskiedenis van opleiding in Suid-Afrika voor die huidige bedeling van die Nasionale
Vaardigheidsontwikkelingstrategie was die Wet op Mannekragopleiding (Wet 56 van
1981). Ondanks sy tekortkomings het hierdie wet die grondslag gelê waarop die huidige
wetgewing op die opleiding en onderwys van menslike hulpbronne voortgebou het en
die huidige Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie ontwikkel is. Die Nasionale
Vaardigheidsontwikkelingstrategie is een komponent van die oorhoofse Menslike
Hulpbronontwikkelingstrategie, wat die regering se agenda vir die hervorming van
onderwys en opleiding vorm. Hierdie agenda is nie geskoei op die ondervinding van
enige besondere land nie, maar daar is aanduidings dat die konsepsualisering daarvan
in 'n mate deur internasionale praktyke beïnvloed is. Die Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie word gerugsteun deur drie wette,
naamlik die Suid-Afrikaanse Kwalifikasiewet (Wet Nr 58 van 1995), die Wet op
Vaardigheidsontwikkeling (Wet Nr 97 van 1998) en die Wet op Vaardigheidsontwikkelingsheffings
(Wet Nr 9 van 1999). Die Wet op Diensbillikheid en die Wet op
Voortgesette Onderwys en Ontwikkeling het ook betrekking op die Nasionale
Vaardigheidsontwikkelingstrategie. Die Wet op Vaardigheidsontwikkeling skryf voor wat
van werkplekke/maatskappye verwag word ten opsigte van die implementering van die
Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie. Werkplekke speel hul rol in die
implementering van hierdie strategie binne die parameters van die implementeringsproses op makrovlak. Op hierdie vlak verloop die implementeringsproses redelik vlot.
Die evaluering van die implementering van vaardigheidsontwikkeling by AngloGold
Beperk vergeleke met wat van werkplekke verwag word, het die maatskappy onder dié
geplaas wat goed vorder met die implementering van die Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie.
Tot dusver het die maatskappy die meeste van die
implementeringsvereistes nagekom, behalwe die strategie vir maatskappy wye
kommunikasie van die proses van die Nasionale Vaardigheidsontwikkelingstrategie. Die
maatskappy moet dus 'n doeltreffende en effektiewe strategie ontwikkel om inligting oor
die strategie te versprei. Daarbenewens moet die maatskappy verder gaan as die blote
numeriese rapportering oor opleiding en ook inligting verskaf oor die vaardighede wat
werklik verwerf is. Leerlingskappe moet ook verder strek as die ingenieursdissipline.
|
246 |
Community policing as a crime prevention strategy for the Cape Town City PoliceVisser, A. J. (Abraham Johannes) 03 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The purpose of the study is to establish if community policing is being
implemented by the Cape Town City Police and if so, to what extent. The study
further aims to establish whether the full implementation of community policing
could be expected to have a positive impact on the reduction of crime in Cape
Town.
To this end, the reader is presented with a brief overview of local government in
South Africa, an in-depth discussion of the transformation process which resulted
in the current municipal structures, and an introduction to the non-traditional local
government function of crime prevention. Local government's increasing
involvement in crime prevention and the resulting establishment of municipal
police services are discussed and it is argued that crime prevention strategies of
municipal police services should build on existing local government efforts and
should therefore focus on removing the root causes of crime.
Further to the above, a detailed discussion of community policing is embarked
upon. This section provides a theoretical account of what community policing
entails, as well as a theoretical framework against which the researcher's
empirical study with regard to the implementation of community policing by the
Cape Town City Police, can be planned, executed and the results thereof be
evaluated. It deals with the relevant historical perspectives, presents a workable definition for community policing that will direct the further conduct of the
research and provides detailed discussions on each of the elements of
community policing. Implementation of this policing method with specific
reference to South Africa, the requirements of a community police officer, as well
as the relationship between fear, disorder and crime are also dealt with here.
The results of the researcher's empirical study are furthermore presented and it
is concluded that certain steps have indeed been taken by the Cape Town City
Police towards the institutionalisation of community policing and that the full
implementation of community policing by this service can be expected to have a
significant impact on the prevention of crime in Cape Town.
In closing, the reader is presented with practical recommendations which will
ensure the effective implementation of community policing by the Cape Town
City Police. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die studie is om vas te stel of gemeenskapspolisieëring tans deur
die Kaapstad Stadspolisie toegepas word, en indien wel, tot watter mate. Die
studie poog verder om vas te stel of dit verwag kan word dat die implementering
van gemeenskapspolisieëring 'n positiewe impak op die vermindering van
misdaad in Kaapstad sal hê.
Om hieraan te voldoen, word die leser voorsien van 'n oorsig van plaaslike
regering in Suid-Afrika, 'n in-diepte bespreking van die transformasieproses wat
gelei het tot die huidige munisipale strukture, asook 'n bekendstelling van die nie-tradisionele
plaaslike regeringsfunksie van misdaadvoorkoming. Plaaslike
regering se toenemende betrokkenheid by misdaadvoorkoming en die gevolglike
vestiging van munisipale polisiedienste word bespreek en dit word aangevoer dat
misdaadvoorkomingstrategieë van munisipale polisiedienste behoort te bou op
bestaande plaaslike regeringspogings en behoort derhalwe te fokus op die
verwydering van die onderliggende oorsake van misdaad.
In aansluiting met bogemelde word 'n breedvoerige bespreking van
gemeenskapspolisieëring aangebied. Hierdie afdeling voorsien 'n teoretiese
oorsig oor wat gemeenskapspolisieëring behels, asook 'n teoretiese raamwerk
waarteen die navorser se empiriese studie ten opsigte van die implementering
van gemeenskapspolisieëring deur die Kaapstad Stadspolisie, beplan, uitgevoer en die resultate daarvan ge-evalueer kan word. Dit bied 'n oorsig van die
relevante historiese perspektiewe, 'n werkbare definisie van gemeenskapspolisieëring
wat die verdere navorsing sal rig, asook 'n breedvoerige bespreking
van die elemente van gemeenskapspolisieëring. Implementering van hierdie
metode van polisieëring met spesifieke verwysing na Suid-Afrika, die vereistes
van 'n gemeenskapspolisieëringsbeampte, asook die verwantskap tussen vrees,
wanorde en misdaad word ook hier behandel.
Die resultate van die navorser se empiriese studie word verder aangebied en die
gevolgtrekking word gemaak dat sekere stappe wel geneem is deur die
Kaapstad Stadspolisie ten opsigte van die instelling van gemeenskapspolisieëring
en dat verwag kan word dat die volle implementering van
gemeenskapspolisieëring 'n daadwerklike impak op die voorkoming van misdaad
in Kaapstad sal hê.
Ten slotte word praktiese aanbevelings aangebied wat die effektiewe
implementering van gemeenskapspolisieëring deur die Kaapstad Stadspolisie sal
verseker.
|
247 |
Strategic options for trade unions in the Namibian Police ServiceKafidi, W. 03 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Freedom of association is a constitutional fundamental freedom denied the members
of the Namibian Police Service. This led to the researcher to conduct a study on
current labour practices in the said organisation. The aim thereof was to establish
whether the inexistence of unions has a detrimental effect on labour relations, and also
to explore possibilities of introducing trade unions in the Police Service.
A study was conducted within a qualitative approach with the data obtained from
existing literature as well as through interviewing police officers and other public
office bearers. It was ultimately found that the entire organisation is fraught with
labour related problems, which would have been handled differently within unionism.
The study therefore recommends that a union be formed for the Namibian Police
members. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Vryheid van assosiasie is 'n konsitusionele fundamentele vryheid wat die lede van die
Namibiese Polisiediens ontsê is. Dit was aanleidend tot die navorser se ondersoek van
bestaande werkspraktyke in die gemelde organisasie. Die studie is daarop gerig om
vas te stel of die bestaan van unies nadelig inwerk op werksverhoudings asook om die
moontlikheid van die instelling van vakunies in die polisiediens te ondersoek.
Die studie is met 'n kwalitatiewe benadering onderneem en data is bekom uit
bestaande literatuur asook onderhoudsvoering met polisiebeamptes en ander openbare
ampsdraers. Daar is uiteindelik bevind dat die hele organisasie gebuk gaan ander
werksverwante probleme wat binne vakunie-verband anders hanteer sou word. Die
studie beveel dan ook aan dat 'n unie vir die lede van die Namibiese Polisie ingestel
moet word.
|
248 |
Water scarcity and electricity generation in South Africa.Wassung, Natalie 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil (Public Management and Planning))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: South Africa has a mean annual precipitation far lower than the global average. This is a
fundamental constraint to development, especially when the country has already run out of surplus
water and dilution capacity. To add further pressure, southern Africa’s water resources are expected
to decrease as a result of climate change. Despite the potential devastation, the country’s response
to climate change has been limited. South Africa’s energy sector is dominated by coal power stations
and is the country’s primary emitter of carbon dioxide. Given the significantly higher water usage of
coal-fired power plants compared to that of most renewable energy power plants, the transition to a
clean energy infrastructure might be more successfully motivated by water scarcity than by the
promise of reduced carbon emissions. This article analyses more critically the impact of coal-fired
electricity generation on South Africa’s water resources, by estimating a water-use figure that
extends backwards from the power plant to include water used during extraction of the coal. This
figure can then be compared to the water usage of alternative electricity generation options. It is
then possible to estimate how much water could be saved by substituting these alternatives in place
of additional coal-fired plants. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Suid-Afrika se gemiddelde jaarlikse neerslag is baie laer as die wêreldwye gemiddelde. Dit plaas ’n
wesenlike beperking op ontwikkeling, veral aangesien die land se surplus water- en
verdunningskapasiteit reeds uitgeput is. Om die saak verder te vererger, word verwag dat Suidelike
Afrika se waterbronne gaan kleiner word as gevolg van klimaatsverandering. Ten spyte van die
potensiële ramp, was die land se reaksie op klimaatsverandering tot dusver baie beperk.
Steenkoolkragstasies, wat Suid-Afrika se energiesektor oorheers, is die land se primêre bron van
koolstofdioksieduitlating. Gegewe die beduidend hoër waterverbruik van steenkoolkragstasies
teenoor dié van die meeste kragstasies wat met hernubare energie werk, kan die verandering na ’n
skoonenergie-infrastruktuur meer suksesvol gemotiveer word deur waterskaarste as deur die
belofte van verminderde koolstofuitlatings. Hierdie artikel analiseer die impak van
steenkoolgedrewe elektrisiteitsopwekking op Suid-Afrika se waterbronne meer krities deur te
beraam hoeveel water verbruik word van die kragstasie terug tot by die ontginning van die
steenkool. Hierdie syfer kan dan vergelyk word met die waterverbruik van alternatiewe
kragopwekkingsopsies. Dit is dan moontlik om te beraam hoeveel water gespaar kan word deur
hierdie alternatiewe op te rig in plaas van bykomende steenkoolkragstasies.
|
249 |
n Ontleding van direkte Kleurlingverteenwoordiging op die munisipale vlak in Suid-Afrika tot 1971 / An analysis of the direct representation of the coloured population group at the municipal level in South Africa until 1971Cloete, Gideon Stephanus 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 1976. / ENGLISH ABSTRACT: In this study the representation of the Coloured population group in
the local evaluation process in South Africa until 1971, is analysecd
to determine the effectiveness of this system of representation.
In theory representatives selected in an open democratic election
are supposed to act in the interest of the voters they represent,
in a manner responsive to them. In this way the voters or citizens
have access to and control over the decision-making centres of
government, and are represented in the legislative structures of
government. Representation can be analysed in two ways. / INLEIDING: Gedurende die periode 1960 - 1972 was die Kaapprovinsie die enigste
provinsie binne die Republiek van Suid-Afrika waar Kleurlinge (en
Indiërs) saam met Blankes deelgeneem het aan die plaaslike bestuursprosesse,
sonder dat daar formeel ‘n rasse- of kleuronderskeid gemaak
is tussen munisipale kiesers. Hierdie gesamentlike deelname het
egter nie sonder "wrywing" plaasgevind nie, en dit was dan ook een
van die redes vir die verwydering van die Kleurlingkiesers op 14
Januarie 1972 vanaf die gemeenskaplike munisipale kieserslys en die
ontneming daardeur van hul direkte stemreg op die plaaslike bestuursvlak
ten gunste van verteenwoordiging in sekere adviserende bestuurs- of
raadplegende komitees vir Kleurlinge wat in ‘n ondergeskikte
posisie teenoor die munisipale- of afdelingsraad in die betrokke
plasslike owerheidsgebied verkeer.
|
250 |
Alternative sources of finance for sustainable development in South Africa with specific reference to carbon tradingDu Preez, David H. 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: The world has been engaged in a global ‘development project’ since the late 1940s. This process
gained new momentum with the end of colonialism and the emergence of newly independent
countries, all of them plagued with high levels of poverty. Traditional models of economic growth
based on industrialization and import-substitution did not deliver the expected results to reduce
poverty, especially in Africa. New ways of engaging with development emerged; in particular the
basic needs approach in the 1970s and later the human development approach.
Independently a new environmental movement surfaced in the 1960s, responding to the rallying call
of global environmental destruction as a result of economic activities. For the first time a global
language on the limitations nature presents to development emerged. The ‘movement’ received
particular traction with the emergence of global climate disruption as the single largest global
environmental issue. ‘Human needs’, represented by the anthropocentrists, and ‘environmental
limitations’, represented by environmentalists were merged in an uncomfortable union to give birth to
the notion of sustainable development. Yet, as a result of a large variety of perspectives, no
agreement has been reached on what sustainable development means or should achieve.
There is agreement though that developmental needs and environmental challenges are both urgent.
An important unanswered question is how the world will pay for sustainable development
interventions. Some interesting ideas on alternative sources of development finance has been
around for a while, yet has not found practical application. Carbon finance, an innovative new source
of funding, is an exception.
This exploratory research was conducted by reviewing existing relevant literature using the inductive
logic technique. It was initiated as a result of specific experiences leading the researcher to some
general ‘truths’.
The findings revealed that carbon markets, which are primarily focussed on reducing carbon
emissions and which in itself makes a positive contribution to sustainability, has over the last few
years successfully leveraged billions of dollars for investment in sustainable development projects
globally. Some of these have the added advantage of co-benefits for the poor. Its role is set to expand as a source of development finance. South Africa has the potential to earn large amounts
from carbon trading, assisting the country to move to a more sustainable development trajectory. The
findings concluded that realising this potential will require a more focussed approach, especially from
the South African Government. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die wêreld is sedert die 1940s besig met ‘n grootskaalse ‘ontwikkelingsprojek’. Die proses het nuwe
momentum gekry teen die einde van die koloniale tydperk. Die nuut onafhanklike state het almal
gebuk gegaan onder hoë vlakke van armoede. Tradisionele modelle van ekonomiese groei
gebasseer op industrialisasie en invoer vervanging, het nie die verwagte resultate in terme van
armoede verligting - veral in Afrika - gehad nie. Nuwe benaderings tot ontwikkeling - spesifiek die
‘basiese behoeftesbenadering’ in die 1970s en later die menslike ontwikkelingsbenadering – is
ontwikkel met die hoop dat dit beter resultate sal lewer om armoede hok te slaan.
Terselfdertyd het ‘n nuwe omgewingsbeweging in die 1960s ontstaan, in reaksie op die vernietig van
die natuur deur die mens se ekonomiese aktiwiteite. Die gevolg was dat daar ‘n internasionale taal
onstaan het wat die beperkinge wat die natuur op ontwikkeling plaas kon verwoord. Dit het veral
momentum gekry met die bewuswording dat aardverwarming die wêreld se grootste
omgewingsuitdaging bied. Mense se behoeftes soos verwoord deur antroposentriste, en
omgewingsbeperkings soos verwoord deur omgewingskundiges, het bymekaargekom om die nuwe
konsep van volhoubare ontwikkeling te vorm. As gevolg van ‘n groot verskeidenheid van
interpretasies is daar geen ooreenstemming oor wat volhoubare ontwikkeling beteken of behoort te
bereik nie.
Waaroor daar wel ooreenstemming is, is die feit dat die wêreld se behoefte aan ontwikkeling sowel as
die omgewingsuitdagings beide dringend is. ‘n Belangrike vraag wat niemand nog kon beantwoord
nie, is hoe die wêreld gaan betaal vir volhoubare ontwikkelingsprojekte. Alhoewel daar ‘n paar
kreatiewe idees vir alternatiewe bronne van ontwikkelingsfinansiering die rondte doen, het nog nie
een daarvan praktiese beslag gekry nie. Die enigste vindingryke nuwe bron van
ontwikkelingsfinansiering wat wel geïmplimenteer is, is koolstof finansiering.
Dié ondersoekende navorsing is gedoen deur middel van ‘n literatuur studie van bestaande relevante
materiaal, deur gebruik te maak van die induktiewe logika tegniek. Die studie is geïnisieer as gevolg
van spesifieke ondervindings wat die navorser gelei het na algemene ‘waarhede’. Bevindinge uit die studie het aangedui dat koolstof markte, wat primêr ten doel het om die vrystel van
aardverwarmingsgasse te beperk en dus opsigself ‘n positiewe bydrae tot volhoubaarheid lewer, oor
die laaste paar jaar daarin geslaag het om miljarde dollars beskikbaar te maak vir volhoubare
ontwikkelingsprojekte wêreldwyd. Sommige hiervan het die voordeel dat dit arm gemeenskappe
bevoordeel. Die rol van die koolstofmarkte gaan in die toekoms toeneem. Suid Afrika het die
potensiaal om groot bedrae te verdien uit koolstof finansiering, wat die land behoort te help om op ‘n
meer volhoubare ontwikkelingspad voort te gaan. Die bevindinge sluit af deur aan te dui dat die
realisering van dié potensiaal ‘n baie meer gefokusde benadering deur veral die Suid Afrikaanse
Regering gaan vereis.
|
Page generated in 0.0818 seconds