Introduction: Systemic sclerosis (SSc) is a generalized connective tissue disease affecting the skin and internal organs. The pathogenesis of SSc is characterized by inflammation, vasculopathy and fibrosis. To date, none of the tested drugs have demonstrated convincing efficacy in the treatment of SSc. S100A4 is involved in the regulation of cell motility, proliferation, apoptosis, angiogenesis and remodeling of the extracellular matrix. It was originally described as a promoter of metastasis in tumors, however, its pro-inflammatory properties have recently been demonstrated in inflammatory rheumatic diseases. The aim of this study was to assess the role of S100A4 in pathological activation of fibroblasts in SSc and in experimental models of dermal fibrosis. Results: The expression of S100A4 was increased in the skin of SSc patients, in SSc fibroblasts and in experimental fibrosis in a TGF-β / Smad dependent manner. Overexpression of S100A4 or stimulation with recombinant S100A4 induced an activated phenotype in resting normal fibroblasts. In contrast, inhibition of S100A4 or its complete deficit abrogated the pro-fibrotic effects of TGF-β and decreased the release of collagen. S100A4 knock-out mice (S100A4-/- ) were protected from bleomycin-induced skin fibrosis with reduced dermal thickening,...

Introduction: Systemic sclerosis (SSc) is a generalized connective tissue disease affecting the skin and internal organs. The pathogenesis of SSc is characterized by inflammation, vasculopathy and fibrosis. To date, none of the tested drugs have demonstrated convincing efficacy in the treatment of SSc. S100A4 is involved in the regulation of cell motility, proliferation, apoptosis, angiogenesis and remodeling of the extracellular matrix. It was originally described as a promoter of metastasis in tumors, however, its pro-inflammatory properties have recently been demonstrated in inflammatory rheumatic diseases. The aim of this study was to assess the role of S100A4 in pathological activation of fibroblasts in SSc and in experimental models of dermal fibrosis. Results: The expression of S100A4 was increased in the skin of SSc patients, in SSc fibroblasts and in experimental fibrosis in a TGF-β / Smad dependent manner. Overexpression of S100A4 or stimulation with recombinant S100A4 induced an activated phenotype in resting normal fibroblasts. In contrast, inhibition of S100A4 or its complete deficit abrogated the pro-fibrotic effects of TGF-β and decreased the release of collagen. S100A4 knock-out mice (S100A4-/- ) were protected from bleomycin-induced skin fibrosis with reduced dermal thickening,...

No description available.

No description available.

Rôle de la NADPH oxydase NOX4 dans la régulation de l'expression du symporteur sodium/iode (NIS) dans le cas du cancer papillaire de la thyroïde (PTC). L’activation autocrine de la voie TGF-β induite par BRAFV600E régule négativement l’expression du symporteur sodium/iode (NIS) via une production de ROS dépendante de la NOX4 dans le cancer papillaire de la thyroïde. Résumé : Le cancer papillaire de la thyroïde (PTC) est la pathologie thyroïdienne la plus répandue. Les mutations ponctuelles de BRAF sont retrouvées dans 40 à 60 % des cas de PTC. La transversion BRAFT1799A est la mutation de BRAF la plus fréquente. Les tumeurs porteuses de la mutation BRAFV600E sont souvent associées avec une diminution significative de l’expression du transporteur sodium/iode (NIS). Les résultats cliniques sur les patients atteints d’un cancer de la thyroïde porteur de la mutation BRAFV600E ont montré que l’inhibition de la voie MAPK ne permet pas de rétablir de manière assez importante l’expression du NIS induite par BRAFV600E. L’expression de BRAFV600E induit la sécrétion de TGF-β fonctionnel, qui inhibe l’expression des protéines thyroïdiennes impliquées dans le métabolisme de l’iode, et particulièrement le NIS. La NOX4 est surexprimée dans un nombre croissant de tumeurs, et particulièrement dans les cas de PTC. Dans le cas du cancer du sein, les mécanismes critiques pour le développement du cancer impliquent la régulation par le TGF-β de la NOX4 au niveau transcriptionnel via le facteur de transcription Smad3. Ces données nous mènent à considérer la NOX4 comme un candidat sérieux pour le rôle de système générateur de ROS contrôlé par la boucle autocrine TGF-β induite par BRAFV600E. Dans cette étude, nous avons tout d’abord observé une corrélation entre la présence de l’oncogène BRAFV600E, la surexpression de la NOX4 et l’inhibition de l’expression du NIS dans les cancers papillaires de la thyroïde. Puis, en utilisant la lignée BCPAP comme modèle in vitro de PTC, nous avons démontré BRAFV600E contrôle l’expression de la NOX4 et de la p22phox par l’intermédiaire de la signalisation TGF-β/Smads. La boucle TGF-β induite par BRAFV600E induit l’expression de la NOX4 et de la p22phox au niveau transcriptionnel via phosphorylated SMAD3. L’expression constitutive de la NOX4 et de la p22phox, qui forment ensemble un complexe NADPH oxydase fonctionnel, contribue au stress oxydatif observé dans les cellules BCPAP. Le traitement des cellules BCPAP par des scavengers de ROS comme le N-acetyl cysteine (NAC) et le Tiron permettent d’augmenter l’expression du NIS au niveau transcriptionnel et de rétablir l’expression d’une protéine fonctionnelle permettant la captation d’iode, ce qui indique que les ROS sont impliqués dans l’inhibition de l’expression du NIS. L’inhibition spécifique de la NOX4 par siRNA permet de réinduire l’expression de l’ARN messager et de la protéine NIS. Ces résultats montrent pour la première fois que les ROS produits par la NOX4 jouent un rôle critique dans l’inhibition de l’expression du NIS induite par BRAFV600E via la signalisation TGF-β/SMAD3. / BRAFV600E induced-TGF-β secretion down-regulates sodium iodide symporter (NIS) expression via NOX4-dependent ROS generation in papillary thyroid carcinoma. Abstract : Papillary thyroid cancer (PTC) is the most common thyroid pathology and BRAF point mutations account for 40-60% of tumors. BRAFT1799A is the most frequent BRAF mutation and BRAFV600E positive tumors are often associated with a significant loss of sodium/iodide symporter (NIS) expression. Clinical results on patients harboring thyroid cancer with BRAF mutation have recently shown that MAPK pathway inhibition does not fully reverts the BRAF-induced NIS repression. BRAFV600E expression induces secretion of functional TGF-β which is a repressor of thyroid specific genes such as NIS. Importantly, NOX4 has been shown to be prominently expressed in an increasing number of tumors, in particular in PTCs. In breast cancer cells, a critical mechanism for cancer development involves the transcriptional regulation of NOX4 by TGF-β. This result prompted us to test NOX4 as a ROS-producing candidate induced by BRAF-induced TGF-β. In this report, we first show in PTCs a correlation between BRAFV600E status, NOX4 overexpression, and low NIS expression level. Then, using BCPAP cells as an in vitro PTC model, we demonstrate that BRAFV600E controls NOX4 and p22phox expression via TGF-β signalling. The TGF-β autocrine loop activated by BRAFV600E induces NOX4 and p22phox expression at the transcriptional level via phosphorylated SMAD3. Both constitutively expressed proteins form a functional NADPH oxidase which produces high intracellular ROS levels. ROS scavengers increase the NIS expression at both mRNA and protein levels, and rescue a functional NIS, indicating that ROS are involved in the repression of NIS. Knocking down NOX4 with specific siRNAs reinduces NIS expression at both mRNA and protein levels. Altogether, these results show for the first time that NOX4-dependent ROS generation has a critical role in BRAF-induced NIS repression via the TGF-β/SMAD3 oncogenic signalling.

The vitamin D metabolite 1,25(OH)2D3 has long been known to inhibit growth of prostate cancer cells and this mainly through a VDR-mediated pathway controlling target gene expression, resulting in cell cycle arrest, apoptosis and differentiation. Another major way in which 1,25(OH)2D3 inhibits cell growth in prostate cancer is via membrane-initiated steroid signalling, which triggers activation of signal cascades upon steroid binding to a receptor complex, leading to induction of genes regulating cell growth, proliferation and apoptosis. The main prostate cancer inhibiting membrane-initiated route is the TGFβ signalling pathway, elicited by the protein TGFβ. Two other important proteins downstream in this cascade are Smad2 and Smad3. In this study the early effects of 1,25(OH)2D3 on activated Smad2/3 levelsin PC-3 prostate cancer cells were examined. PC-3 cells were incubated for 3, 5, 10, 30 and 60 minutes as well as 38 hours both together with 1,25(OH)2D3 of the concentrations 10-10 and 10-7 M and without. Western Blots were then performed on supernatants from the cells treated followed by treatment of the membranes with primary antibodies against phosphorylated Smad2/3 C-terminal linker regions, alkaline phosphatase conjugated secondary antibodies and finally visualization with BCIP/ NBT tablets. As the downstream cascade protein JNK is a proposed activator of Smad2/3, this procedure was also repeated with a JNK inhibitor. This is a follow-up to an earlier study which examined the influence of 1,25(OH)2D3 on TGFβ levels using the same doses and time points and which found that 1,25(OH)2D3 initially lowered the level of active TGFβ, then increased it. The results of this study indicated a 1,25(OH)2D3 mediated induction of the same pattern in the levels of active Smad2 and 3, both with and without JNK inhibitor. The results did not indicate that 1,25(OH)2D3 activates the Smad2/3 C-terminal linker region via the JNK pathway.

The vitamin D metabolite 1,25(OH)2D3 has long been known to inhibit growth of prostate cancer cells and this mainly through a VDR-mediated pathway controlling target gene expression, resulting in cell cycle arrest, apoptosis and differentiation. Another major way inwhich 1,25(OH)2D3 inhibits cell growth in prostate cancer is via membrane-initiated steroid signalling, which triggers activation of signal cascades upon steroid binding to a receptor complex, leading to induction of genes regulating cell growth, proliferation and apoptosis. The main prostate cancer inhibiting membrane-initiated route is the TGFβ signalling pathway, elicited by the protein TGFβ. Another important protein downstream in this cascade is Smad2. In this study the early effects of 1,25(OH)2D3 on activated Smad2 levels in PC-3 prostate cancer cells were examined. PC-3 cells were incubated for 5, 10, 30 and 60 minutes as well as 24 and 40 hours both together with 1,25(OH)2D3 of the concentrations 10-10 and 107 M and without. An ELISA assay scanning for activated Smad2 was then performed on supernatants from both treated and untreated cells. This is a follow-up to an earlier study which examined the influence of 1,25(OH)2D3 on TGFβ levels using the same doses and similar time points and which found that 1,25(OH)2D3 initially lowered the level of active TGFβ, then increased it. The results of this study showed a statistically insignificant, time delayed 1,25(OH)2D3 mediated induction of the same pattern in the levels of active Smad2. / Project Work in Biomedicine, Advanced Level, 7.5 ECTS

<p>The vitamin D metabolite 1,25(OH)2D3 has long been known to inhibit growth of prostate cancer cells and this mainly through a VDR-mediated pathway controlling target gene expression, resulting in cell cycle arrest, apoptosis and differentiation. Another major way in which 1,25(OH)2D3 inhibits cell growth in prostate cancer is via membrane-initiated steroid signalling, which triggers activation of signal cascades upon steroid binding to a receptor complex, leading to induction of genes regulating cell growth, proliferation and apoptosis. The main prostate cancer inhibiting membrane-initiated route is the TGFβ signalling pathway, elicited by the protein TGFβ. Two other important proteins downstream in this cascade are Smad2 and Smad3. In this study the early effects of 1,25(OH)2D3 on activated Smad2/3 levelsin PC-3 prostate cancer cells were examined. PC-3 cells were incubated for 3, 5, 10, 30 and 60 minutes as well as 38 hours both together with 1,25(OH)2D3 of the concentrations 10-10 and 10-7 M and without. Western Blots were then performed on supernatants from the cells treated followed by treatment of the membranes with primary antibodies against phosphorylated Smad2/3 C-terminal linker regions, alkaline phosphatase conjugated secondary antibodies and finally visualization with BCIP/ NBT tablets. As the downstream cascade protein JNK is a proposed activator of Smad2/3, this procedure was also repeated with a JNK inhibitor. This is a follow-up to an earlier study which examined the influence of 1,25(OH)2D3 on TGFβ levels using the same doses and time points and which found that 1,25(OH)2D3 initially lowered the level of active TGFβ, then increased it. The results of this study indicated a 1,25(OH)2D3 mediated induction of the same pattern in the levels of active Smad2 and 3, both with and without JNK inhibitor. The results did not indicate that 1,25(OH)2D3 activates the Smad2/3 C-terminal linker region via the JNK pathway.</p>

<p>The vitamin D metabolite 1,25(OH)2D3 has long been known to inhibit growth of prostate cancer cells and this mainly through a VDR-mediated pathway controlling target gene expression, resulting in cell cycle arrest, apoptosis and differentiation. Another major way inwhich 1,25(OH)2D3 inhibits cell growth in prostate cancer is via membrane-initiated steroid signalling, which triggers activation of signal cascades upon steroid binding to a receptor complex, leading to induction of genes regulating cell growth, proliferation and apoptosis. The main prostate cancer inhibiting membrane-initiated route is the TGFβ signalling pathway, elicited by the protein TGFβ. Another important protein downstream in this cascade is Smad2. In this study the early effects of 1,25(OH)2D3 on activated Smad2 levels in PC-3 prostate cancer cells were examined. PC-3 cells were incubated for 5, 10, 30 and 60 minutes as well as 24 and 40 hours both together with 1,25(OH)2D3 of the concentrations 10-10 and 107 M and without. An ELISA assay scanning for activated Smad2 was then performed on supernatants from both treated and untreated cells. This is a follow-up to an earlier study which examined the influence of 1,25(OH)2D3 on TGFβ levels using the same doses and similar time points and which found that 1,25(OH)2D3 initially lowered the level of active TGFβ, then increased it. The results of this study showed a statistically insignificant, time delayed 1,25(OH)2D3 mediated induction of the same pattern in the levels of active Smad2.</p> / Project Work in Biomedicine, Advanced Level, 7.5 ECTS

Οι σπειραματονεφρίτιδες (ΣΝ) αποτελούν μια ομάδα νοσημάτων του σπειράματος ανοσολογικής αιτιολογίας που σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν στην πλήρη καταστροφή του νεφρικού παρεγχύματος με αποτέλεσμα τη νεφρική ίνωση και την ανάγκη υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας με μεθόδους εξωνεφικής κάθαρσης. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην ανίχνευση των μοριακών μηχανισμών που οδηγούν στη νεφρική ίνωση. Κεντρικό ρόλο στη διαδικασία αυτή φαίνεται να διαδραματίζει το Smad σηματοδοτικό μονοπάτι που διαμεσολαβεί τα σήματα του TGF-β στα νεφρικά κύτταρα. Ο ρόλος του TGF-β στη νεφρική βλάβη είναι πλέον καλά τεκμηριωμένος. Αντίθετα ελάχιστα είναι γνωστά για την έκφραση και τη λειτουργία του Smad σηματοδοτικού μονοπατιού στις ανθρώπινες ΣΝ. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της έκφρασης των παραγόντων pSmad2/3, p300, Sp1, Smad7 και Ski (μορίων που συμμετέχουν στο Smad σηματοδοτικό μονοπάτι) σε νεφρικές βιοψίες ασθενών με ΣΝ και η ανίχνευση της δράσης τους όσον αφορά την παθογένεση και την εξέλιξη της νεφρικής βλάβης. Χρησιμοποιήθηκαν 157 βιοψίες ασθενών με ΣΝ και 15 φυσιολογικά νεφρικά δείγματα από ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε νεφρεκτομή για καρκίνο του νεφρού. Οι σπειραματονεφρίτιδες κατηγοριοποιήθηκαν σε πρωτοπαθείς (n=91) και δευτεροπαθείς (n=66) ή υπερπλαστικές (n=86) και μη υπερπλαστικές (n=71). Η μελέτη της έκφρασης των pSmad2/3, p300, Sp1, Smad7 και Ski έγινε με τη χρήση ανοσοϊστοχημικής μεθόδου. Έγιναν συσχετίσεις με κλινικά δεδομένα των ασθενών (κρεατινίνη ορού και λεύκωμα ούρων 24ώρου), καθώς και δείκτες ιστολογικής βλάβης (σπειραματοσκλήρυνση, διάμεση ίνωση, σωληναριακή ατροφία και διάμεση φλεγμονή). Παρατηρήθηκε πολύ μεγάλη αύξηση της έκφρασης των pSmad2/3, Sp1 και p300 σε όλα τα σπειραματικά κύτταρα των ΣΝ σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Επίσης, αυξήθηκε η έκφραση του πυρηνικού Smad7 στις υπερπλαστικές κυρίως ΣΝ με ταυτόχρονη εξάλειψη της κυτταροπλασματικής έκφρασής του σε όλες τις ΣΝ και παράλληλη μείωση της έκφρασης του Ski. Όσον αφορά τα σωληνάρια, στα εγγύς παρατηρήθηκε αύξηση της έκφρασης των pSmad2/3, Sp1 και p300 σε όλες τις ΣΝ και αύξηση του πυρηνικού Smad7 στις υπερπλαστικές, ενώ στα άπω και τα αθροιστικά παρατηρήθηκε αύξηση της έκφρασης του pSmad2/3 και του πυρηνικού Smad7 με ταυτόχρονη μείωση του κυτταροπλασματικού Smad7. Το Ski παρουσίασε σημαντική μείωση της έκφρασής του στις ΣΝ σε όλους τους τύπους σωληναρίων. Η σπειραματική έκφραση των pSmad2/3, p300 και του πυρηνικού Smad7 ήταν αυξημένη στις υπερπλαστικές ΣΝ και κυρίως τις δευτεροπαθείς. Η σωληναριακή έκφραση των pSmad2/3 και Smad7 και η εγγύς σωληναριακή των p300, Sp1 και του κυτταροπλασματικού Smad7 ήταν επίσης αυξημένες στις υπερπλαστικές ΣΝ. Αντίθετα, το Ski δεν παρουσίασε διαφορές στην έκφραση μεταξύ των υπερπλαστικών και μη υπερπλαστικών ΣΝ. Ακόμη, ανιχνεύθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ μεταξύ της έκφρσης των pSmad2/3, p300, Sp1 και Smad7 στο σπείραμα και τα εγγύς σωληνάρια. Η σπειραματική και εγγύς σωληναριακή έκφραση των pSmad2/3, Sp1 και η σπειραματική του πυρηνικού Smad7 έδειξαν να συσχετίζονται θετικά με τα επίπεδα της κρεατινίνης του ορού, ενώ η έκφραση αυτών και του p300 σε διαφόρους τύπους σωληναρίων εμφάνισαν θετική στσχέτιση με δείκτες ιστολογικής βλάβης. Τέλος η έκφραση όλων των μορίων (εκτός του Ski) ήταν συχνότατη στις στοιχειώδεις σπειραματικές βλάβες. Συμπερασματικά, το Smad σηματοδοτικό μονοπάτι φαίνεται να ενεργοποιείται στις ανθρώπινες ΣΝ. Μάλιστα, η ενεργοποίησή του αυτή πιθανώς συμβάλλει στην παθογένεση αλλά και την εξέλιξη της νεφρικής βλάβης. Μελλοντικές θεραπευτικές στρατηγικές που θα στοχεύουν στην αναστολή του μονοπατιού αυτού ίσως συμβάλλουν στην παρεμπόδιση της εξέλιξης και τη θεραπεία των ανθρωπίνων ΣΝ. / -