Thesis (MScConEcol)--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: The fire-prone mediterranean-type climate regions of the world are immensely biodiverse. Changes in fire frequency due to anthropogenic ignitions and climate change are one of the factors threatening the plant diversity of these regions. Many postfire regeneration studies have focused on seedling recruitment, whereas much can still be learned about regeneration through resprouting. This project focused on resprouters after a fire and assessed if there are differences between the obligate (OS) and facultative (FS) resprouting life history types. OS species have to resprout after fire, as their seeds are not fire resistant and seedling recruitment takes place in fire-free periods, whereas FS species have the ability to resprout and recruit seedlings after a fire. My analyses found a significant difference in postfire resprout success between OS species and FS species, supporting the division of woody resprouting shrubs into these two life history types. OS species had minimal fire-related mortality and this was related to their ability to resprout early and vigorously after fire. OS species had no postfire mortality, which points to traits that enable them to endure the hot and dry summer months. The FS species varied in their response to fire and had greater fire induced mortality than the OS species. Postfire mortality (post-sprouting) was also greater compared to OS species, especially towards the end of the long dry summer suggesting a link to water stress. A postfire seedling survey of target FS, OS and non-sprouters (NS), revealed that NS species had seedling/adult ratios that were orders of magnitude higher ranging between 40-200 seedlings per adult against less than 1-10 seedlings per adults for FS, with OS species recruiting no seedlings directly postfire, as is consistent with their life history type. Although the NS species do not sprout and the FS species had some mortality, the population was at or above replacement two-year postfire on account of seedling recruitment. OS species maintained their pre-fire population by successfully resprouting and by experiencing almost no postfire mortality. These results provide strong justification for grouping woody resprouters into OS and FS species in future studies seeking to understand the underlying differences in postfire recovery. Postfire flowering phenology was also observed during the two year study period. Geophytes, mostly belonging to the Iridaceae and Orchidaceae were overrepresented within the first year postfire, many displaying fire-stimulated flowering. This suggests that some geophytes limit their reproductive cycle to the immediate postfire environment, when nutrients and light are abundant. Smaller resprouting shrubs generally flowered earlier than larger resprouting shrubs. Many non-sprouting shrubs did not reach maturity within the study period and those that did mostly belonged to the Fabaceae and Asteraceae families. This study added 71 species to the existing Paarl Mountain species list, including eight new red listed species, highlighting the importance of early postfire field surveys. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Veldbrande is ‘n natuurlike verskynsel in die meditereense klimaatstreke van die wereld. Hierdie areas is ook bekend vir hulle ryk biodiversiteit. Veranderinge in die vuur frekwensie as gevolg van klimaatsverandering en veldbrande wat deur mense veroorsaak word, bedreig die plantdiversiteit van hierdie streke. Vorige veldbrandstudies het meestal gefokus op saailinge en daar bestaan ‘n groot leemte om regenerasie deur herspruiting beter te verstaan. Hierdie navorsingsprojek fokus op herspruiting van fynbos plante as ‘n oorlewingstrategie na ‘n veldbrand. Spesifiek word daar gekyk na verskille tussen verpligte (VH) en nie-verpligte (fakultatiewe) herspruiters (FH). VH spesies moet herspruit na vuur om hulle populasie stabiel te hou, aangesien hulle saad nie vuurbestand is nie. FH spesies het die vermoë om te herspruit sowel as saailinge te werf na ‘n brand. Die studie bevindinge dui op betekenisvolle verskille tussen hierdie twee lewensgeskiedenistipes en regverdig die groepering van houtagtige herspruiter spesies as VH of FH. VH het minimale mortaliteit getoon na die veldbrand. Bykans alle plante het vinnig en kragtig herspruit. VH besit ook eienskappe wat hulle in staat stel om die warm, droeë somers te oorleef. Die oorlewing van FH was wisselvallig, met mortaliteit as gevolg van direkte vuurskade en verdere mortaliteit gedurende die lang somermaande, moonlik as gevolg van water stress. ‘n Saailingstudie van VH, FH en ook nie-spruiters (NS) het getoon dat die saailing/volwasse verhoudings van NS ordes hoër is as die van FH. VH het geen saailinge direk na die vuur geproduseer nie. Twee jaar na die vuur was FH en NS saailing getalle steeds heelwat meer as die aantal volwasse plante wat dood is in die veldbrand. VH het hul populasie stabiliteit gehandhaaf deurdat alle volwasse plante suksesvol herspruit het. Hierdie bevindinge regverdig die verdeling van herspruitende fynbos spesies as VH of FH. Verdere studies is belangrik om die onderliggende ekofisiologiese verskille tussen die twee lewensgeskiedenistipes beter te verstaan. Die blompatrone van verskillende spesies is ook aangeteken tydens die tweejaar studieperiode. Bolplante, veral in die iris- (Iridaceae) en orgidee (Orchidaceae) families het oorheers gedurende die eerste jaar na die brand, aanduidend van ‘n vuur-gestimuleerde blompatroon. Sommige bolplante mag hul voorplantingssiklus beperk tot die periode direk na veldbrand, terwyl daar genoeg lig is en die grond verryk is met voedingsstowwe. Kleiner herspruitende struike het in die algemeen vroeër geblom as groter struike. Nieherspruitende struike het meestal nie seksuele volwassenheid bereik binne twee jaar na die veldbrand nie, buiten sommige in die ertjie- (Fabaceae) en asterfamilies (Asteraceae). Die studie het 71 nuwe spesies tot die bestaande Paarlberg spesielys gevoeg, waarvan agt rooidataspesies was, wat die waarde van plantopnames direk na ‘n veldbrand beklemtoon.

Η Μεσόγειος θάλασσα είναι μια κλειστή θάλασσα που μπορεί να χωριστεί σε δυτικό και ανατολικό τμήμα. Η ανατολική Μεσόγειος είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος από την δυτική και παρουσιάζει έντονο γεωλογικό ενδιαφέρον σε διάφορους τομείς. Συγκεκριμένα η νοτιοανατολική Μεσόγειος με την παρουσία της Μεσογειακής ράχης, της Λεκάνης Λεβαντίνης, του αβυσσικού πεδίου του Ηροδότου, του κώνου του Νείλου και του ηπειρωτικού μπλοκ του Ερατοσθένη αποτελεί ένα μεγάλο πεδίο ερευνών. Ένας τομέας ερευνών που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια έξαρση είναι η ύπαρξη πεδίων υδρογονανθράκων στην περιοχή. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εστιάζεται στη γεωλογική εξέλιξη δυο λεκανών, της Λεβαντίνης νοτιοανατολικά της Κύπρου και του Ηροδότου νοτιοδυτικά της Κύπρου. Οι δυο αυτές λεκάνες σχηματίστηκαν την ίδια γεωλογική περίοδο ως λεκάνες προχώρας λόγω της καταβύθισης της Αφρικανικής πλάκας κάτω από την Ευρασία. Φιλοξενούν το ίδιο περίπου πάχος ιζημάτων όπως και ίδιους τύπους ιζημάτων. Έχουν διαφορετική γεωμετρία με την λεκάνη του Ηροδότου να είναι βαθύτερη και διπλάσια σε έκταση από την λεκάνη της Λεβαντίνης. Για την λεκάνη της Λεβαντίνης υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την στρωματογραφία της, και τη δυνατότητα της να αναπτύξει πεδία υδρογονανθράκων, καθώς και πιστοποιημένα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μέσω αυτών των στοιχείων και γνωρίζοντας ότι η λεκάνη Ηροδότου έχει ίδια ηλικία σχηματισμού συγκρίναμε τις δυο λεκάνες όσον αφορά την παλαιογεωγραφική τους εξέλιξη και την στρωματογραφία τους με σκοπό να εκτιμήσουμε τα αποθέματα που μπορεί να φιλοξενεί η λεκάνη του Ηροδότου. Σύγχρονα λαμβάνουμε υπόψη και το ρόλο που διαδραματίζουν στην εξέλιξη των λεκανών αλλά και της ευρύτερης περιοχής, το ηπειρωτικό μπλοκ του Ερατοσθένη και ο κώνος του Νείλου Παρουσιάζονται επίσης σεισμικά δεδομένα στα οποία φαίνονται άμεσοι δείκτες υδρογονανθράκων DHI (Direct Hydrocarbons Indicators) αλλά και άλλα στοιχεία που αφορούν την εξέλιξη των λεκανών. Αυτοί οι δείκτες συνδέονται άμεσα με σημεία στα οποία υπάρχουν διαφυγές υδρογονανθράκων, όπου πιθανά να υπάρχουν πεδία υδρογονανθράκων. Επίσης αναφέρεται ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια ούτως ώστε να αναπτυχθούν υδρογονάνθρακες. Τέλος παρουσιάζεται ένας συγκεντρωτικός πίνακας με όλα τα συγκριτικά στοιχεία των δυο λεκανών, που μας δείχνει τα πιστοποιημένα στοιχεία της λεκάνης της Λεβαντίνης και τις εκτιμήσεις για την λεκάνη του Ηροδότου μέσα από την σύγκριση της με τη λεκάνη Λεβαντίνης. / The Mediterranean Sea is an close sea that can be divided into western and eastern part. The Eastern Mediterranean is larger in size than the west and has a big geological interest in various fields. Specifically, the southeastern Mediterranean in the presence of the Mediterranean ridge, the Levantine basin, the Herodotus abyssal plain, the Nile cone and the Eratosthenes continental block, is a large field of investigation. One of the main interesting topics is the genesis and the development of hydrocarbon fields in the area. The major focus is on the palaeogeographic evolution of two major basins, such as Levantine basin and Herodotus basin. These two basins were formed in the same geological period as foreland basins due to subduction of the African plate beneath Eurasia. Accommodate approximately the same sediment thickness and the same sediment types. They have different geometry with Herodotus basin is deeper and doubles in size from the Levantine basin. For the Levantine basin there is enough evidence for the stratigraphy, and the ability to develop oil fields and they are certified reserves of petroleum and natural gas. Through these elements and knowing that Herodotus basin formed in the same age we compared the palaeogeographic evolution and stratigraphy of the two basins with a view to assess the stocks that can accommodate the Herodotus basin. At the same time we take into account the role they played in the evolution of the basins, the Eratosthenes continental block and the Nile cone. Seismic data are also presented which show direct hydrocarbon indicators DHI (Direct Hydrocarbons Indicators) and other data concerning the evolution of the two basins. These indicators are directly linked to places where there are leaks of hydrocarbons, which are thought to be hydrocarbon fields. Finally we present a table summarizing all the comparisons of the two basins, which shows us the certified data of the Levantine basin and the estimated oil and gas reserves of Herodotus basin through the comparison of the Levantine basin.

Η εκτίμηση της παραγωγικότητας των χερσαίων οικοσυστημάτων προϋποθέτει τη δημιουργία αξιόπιστων μοντέλων παραγωγικότητας. Τα μοντέλα παραγωγικότητας τροφοδοτούνται με μια σειρά βιοτικών (φωτοσυνθετική ταχύτητα, συγκέντρωση χλωροφύλλης, ειδική μάζα φύλλου) και αβιοτικών παραμέτρων (θερμοκρασία, ένταση φωτός, βροχόπτωση) των φυτικών ειδών και του περιβάλλοντος. Μία από τις σημαντικότερες βιοτικές παραμέτρους αποτελεί η μέγιστη φωτοσυνθετική ταχύτητα κάτω από κορεσμένες εντάσεις φωτός, σε φυσιολογικές συγκεντρώσεις CO2 και στις επικρατούσες θερμοκρασίες (Asat). Η μέτρηση της Asat στο πεδίο με τις κλασσικές μεθόδους (αναλυτής αερίων) είναι επίπονη και χρονοβόρος διαδικασία. Για το λόγο αυτό νέοι τρόποι υπολογισμού της Asat προτείνονται. Στην παρούσα εργασία διερευνήθηκε η δυνατότητα εκτίμησης της Asat ορισμένων μεσογειακών φυτών μέσω της ανάλυσης της ταχείας φάσης ανόδου του φθορισμού της χλωροφύλλης (JIP-test). Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν τα ετήσια είδη Malva sylvestris και Capparis spinosa, το φυλλοβόλο είδος Cercis siliquastrum, το ημιφυλλοβόλο είδος Phlomis fruticosa, και τα σκληρόφυλλα είδη Nerium oleander, Ceratonia siliqua και Ligustrum japonicum. Οι μετρήσεις της Asat πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση αναλυτή αερίων ανοικτού τύπου (LI-6400, LICOR), ενώ για τη μέτρηση της ταχείας φάσης ανόδου του φθορισμού χρησιμοποιήθηκε φθορισμόμετρο υψηλής χρονικής ανάλυσης (HandyPEA, Hansatech). Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε εποχιακή βάση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πειραμάτων μας, δεν βρέθηκε κάποια παράμετρος του JIP-test που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γενικευμένος δείκτης της Asat, αντίθετα η Asat εμφάνισε πολύ καλή συσχέτιση με τη στοματική αγωγιμότητα. Εντούτοις, στα σκληρόφυλλα είδη και το ημιφυλλοβόλο είδος βρέθηκε καλή συσχέτιση μεταξύ της Asat και των δεικτών ψΕ0, δR0 και φR0 για τα χειμερινή ομάδα μετρήσεων. Η δυσμενέστερη περίοδος για τα πολυετή είδη φαίνεται πως είναι το καλοκαίρι. Τέλος, ο δείκτης VK/VJ μπορεί να υποδείξει τις κύριες καταπονητικές περιόδους. / The evaluation of the productivity of terrestrial ecosystems presupposes the creation of reliable productivity models. The productivity models are supplied with a series of biotic (photosynthetic rate, chlorophyll concentration, specific leaf mass) and abiotic parameters (temperature, light intensity, rainfall) of the plant species and of the environment. One of the most important biotic parameters is the maximum photosynthetic rate under saturated light intensities, under ambient CO2 concetration and under the prevailing temperatures (Asat). The measurement of Asat under field conditions using the traditional methods (gas analyzer) is a laborious and time consuming process. For this reason new methods of Asat calculation are suggested. In the present study the possibility of Asat estimation in some Mediterranean species with the use of the fast chlorophyll fluorescence transient (JIP-test) has been examined. For this purpose, the annual species Malva sylvestris and Capparis spinosa, the deciduous species Cercis siliquastrum, the semi-deciduous species Phlomis fruticosa, and the sclerophyllous species Nerium oleander, Ceratonia siliqua και Ligustrum japonicum have been used. The Asat measurements have been carried out with the use of an open gas exchange analyzer (LI-6400, LICOR), while for the measurement of the fast chlorophyll fluorescence transient a high-time resolution fluorometer (HandyPEA, Hansatech) has been used. The measurements were carried out on a seasonal basis. According to the results of our experiments, no JIP-test parameter has shown to act as a generalized index of Asat, while Asat has shown a very good correlation with stomatal conductance. However, at the sclerophyllous and the semi-deciduous species, a good correlation between Asat and ψΕ0, δR0 και φR0 indices has been shown for the winter team. The most adverse period of the year for the perennial species is summer. Finally, VK/VJ index is indicative of the most stressful periods for our species.

Στη παρούσα εργασία παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της καταγραφής των επιπλεόντων απορριμμάτων σε δύο θαλάσσιες περιοχές της Δυτικής Ελλάδος: (α) το δυτικό Κορινθιακό κόλπο και (β) το βόρειο τμήμα του Στενού Κέρκυρας Ηγουμενίτσας. Ο δυτικός Κορινθιακός κόλπος χαρακτηρίζεται από ισχυρή συμβολή χερσαίων πηγών ρύπανσης (ποταμοί) ενώ οι ναυσιπλοϊακές γραμμές συνιστούν μια αξιοσημείωτη θαλάσσια πηγή ρύπανσης. Η περιοχή του βόρειου στενού Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας ελέγχεται κυρίως από θαλάσσιες πηγές ρύπανσης (ναυσιπλοΐα). Το πλαστικό διαπιστώνεται ότι είναι το κυρίαρχο υλικό και στις δύο περιοχές (83%-82%) ενώ οι γενικές συσκευασίες (23%-21%) και οι συσκευασίες ποτών/αναψυκτικών (32%-22%) οι κυρίαρχες χρήσεις τους. Αναπτύχθηκαν μέθοδοι για τον υπολογισμό και την παρουσίαση της επιφανειακής πυκνότητας των απορριμμάτων και οι μετρήσεις αυτές ερμηνεύτηκαν με βάση τις κυρίαρχες πηγές ρύπανσης. Μέθοδοι στατιστικής ανάλυσης εφαρμόστηκαν για την σύγκριση της σύστασης (υλικό) των επιπλεόντων απορριμμάτων. / In this study, the results of the recording of floating litter in two maritime regions of West Greece are presented: (a) in the west Corinthian gulf and (b) in the north part of the narrow region between Corfu and Igoumenitsa. The west Corinthian gulf is characterized by powerful contribution of overland polluted sources (rivers) while the navigational lines institute one notable maritime source of pollution. The region of the north narrow region between Corfu and Igoumenitsa is controlled mainly from maritime sources of pollution (navigation). It is concluded that the plastic is the predominant material in both regions (83%-82%) while the general packaging (23%-21%) and the beverage packaging (32%-22%) their main uses. Methods have beendeveloped for the calculation and the presentation of the surface density of the litter and these measurements have been interpreted according to the predominant sources of pollution. Methods of statistical analysis have been implemented for the comparison of the consistency (material) of the floating litter.

Η εντερική χλωρίδα θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα μικροβιακό όργανο, μείζονος σημασίας για την ομοιόσταση του οργανισμού, εξαιτίας της συμμετοχής του σε πολλαπλές και διαφορετικές λειτουργιές όπως η πέψη, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών, η αποβολή των άχρηστων ουσιών και η φυσική ανοσία. Η σύστασή της έχει παρατηρηθεί ότι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ενώ οι κυριότεροι παράγοντες που διαμορφώνουν το τελικό μικροβιακό περιεχόμενο περιλαμβάνουν την ηλικία, το περιβάλλον, τις διαιτητικές συνήθειες, το γενετικό υπόβαθρο, την καταγωγή, την χρήση αντιβιοτικών, πρεβιοτικών ή προβιοτικών, την έκθεση σε ποικιλλία μικροβίων και τις χειρουργικές επεμβάσεις. Η ανθρώπινη εντερική χλωρίδα αποτελείται κατά κύριο λόγο από μόλις τέσσερα φύλα βακτηρίων, τα Bacteroidetes (23%), τα Firmicutes (64%), τα Actinobacteria (3%), και τα Proteobacteria (8%). Τα τελευταία χρόνια αρκετό είναι το ερευνητικό ενδιαφέρον στην μελέτη της σχέσης μεταξύ της σύνθεσης της εντερικής χλωρίδας και της παχυσαρκίας. Η έρευνα των πιθανών μηχανισμών αλληλεπίδρασης του μικροβιακού περιεχομένου και του ξενιστή εκτελείσεται τόσο με την χρήση πειραματοζώων όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Έχει αποδειχθεί ότι σε παχύσαρκα άτομα υπάρχει χαμηλότερο ποσοστό Bacteroidetes και μεγαλύτερο Firmicutes, σε σύγκριση με άτομα κανονικού βάρους. Αν και έχουν επίσης διατυπωθεί αντίθετα αποτελέσματα. Οι διαιτητικές συνήθεις είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που επηρεάζουν την σύσταση της εντερικής χλωρίδας. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι το μοντέλο της οικογένειας και το γονεϊκό πρότυπο είναι καθοριστικής σημασίας στην διαμόρφωση διαιτητικών και διατροφικών επιλογών. Στην παρούσα μελέτη στόχος ήταν να ερευνήσουμε την επιρροή του οικογενειακού περιβάλλοντος, της μεσογειακής διατροφής και της παχυσαρκίας στην σύσταση της εντερικής χλωρίδας. Στην έρευνα συμμετείχαν 35 άτομα, από 12 οικογένειες, ηλικίας από 18 ετών έως και 77 ετών. Όλοι είναι μέλη οικογενειών που κατοικούν στην περιοχή της Πάτρας, και αφού πληροφορήθηκαν εκτενώς για τον σκοπό και την μεθεδολογιά της, συνένεσαν εθελοντικά. Μετρήθηκαν τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά κάθε εθελοντή, και υπολογίστηκε ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), καταγράφηκαν, μέσω ερωτηματολογίων, δημογραφικά, κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία και οι διαιτητικές-διατροφικές τους συνήθειες. Ακόμα έγινε συλλογή κοπράνων, από όπου απομονώθηκε DNA και αναλύθηκε με την χρήση Real Time PCR. Μετά την στατιστική επεξεργασία, δεν επιβεβαιώθηκε η αρχική εκτίμηση για παρόμοια βακτηριακή κατανομή μεταξύ των μελών της κάθε οικογένειας και τελικά δεν σχετίστηκε στατιστικά σημαντικά η υιοθέτηση της Μεσογειακής διατροφής (MedDiet score) με την σύσταση της εντερικής χλωρίδας. / The intestinal flora is a microbial organ of major importance for the homeostasis of human organism, because of its participation in multiple and diverse functions such as digestion, absorption of nutrients, elimination of waste products and immunity. Gut flora is affected by various factors, such as the age, environment, dietary habits, host’s genotype, origin, using of antibiotics, prebiotics or probiotics, exposure to a variety of microbes and surgeries. Human intestinal flora consists primarily of four bacterial genders: the Bacteroidetes (23%), the Firmicutes (64%), the Actinobacteria (3%), and the Proteobacteria (8%). In the last years, many scientists study the correlation between the gut microbiota and obesity. Although, there are conflicting results, there is evidence that obese people have lower percentage of Bacteroides and higher percentage of Firmicutes, when compared with normal weight. It is known that dietary habits affect the composition of gut flora. Furthermore, it has also been proved that type of family and/or parenting model are crucial factors in shaping dietary and nutritional choices. The objective of this study was to investigate the correlation between the Mediterranean diet, obesity and family’s environment with gut microbiota. The survey involved 35 people, from 12 different families, aged from 18 years to 77 years. We measured anthropometric characteristics of each volunteer, calculated body mass index (BMI) and then demographic, socio-economic data and dietary-nutritional habits were recorded through questionnaires. We collected stool sample from every partitipant, DNA was isolated and analyzed using Real-Time PCR. Statistical analysis did not confirm the initial estimate for similar bacterial distribution among the members of each family, and eventually the adherence to Mediterranean Diet (MedDiet score) was not significally related with changes of the intestinal flora.

This research was born out of a need for me to know, as a London-born Greek Cypriot, why the archaeology and history of my place of origin have no shades of grey. The history I learned at school – British school – was fluid, it was about how different actors felt, why they did things; we learnt role play and empathy. At home, and in Greek school, history was black and white, them vs us, Turks vs Greeks and this was the way it had been throughout history. I wanted to known and understand history, not have it ask me questions. I went to university to study archaeology, hoping that by studying the distant past I would find my answers, but I just found more questions. The central research questions of this thesis are: what effect do political events have on state representations of the archaeological and historical record? How can these be analysed? What effect does politics have on archaeology as practiced in Cyprus? This research has addressed these questions by focusing on state uses of the past in Cyprus from 1878 until the present through the analysis of education, the mass media and tourism. The central premise is that states are involved in the creation and maintenance of national and group identities and that by studying these, one is able to understand the uses to which academic areas of study have been put. My research provides an assessment of how the pasts of Cyprus have been used by the British colonial administration and the government of the Republic of Cyprus in attempts to create particular identities relating to colonialism and nationalism. In my analysis I have focused on the three moments that are repeatedly represented as being central to Greek Cypriot literature about the history of Cyprus: the late Bronze Age Mycenaean ‘colonisation’; the classical period; and the folk image. These have been assessed with reference to three media used by all states in the creation and maintenance of national identities: education, the mass media; and tourism.

This paper reviewed the mechanisms of systemic inflammation and the nutritional status of the individuals who suffer from chronic diseases including rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematous, chronic obstructive pulmonary disease, irritable bowel diseases include ulcerative colitis and Crohn’s disease, asthma, and atherosclerosis. Treatment modalities such as diet regimens will also be discussed. The Anti-Inflammatory diet, Mediterranean Diet, and the Dash diet will be discussed. Nutritional status and inflammation go hand in hand according to the findings available today. There is still more research required to completely understand the mechanisms that occur in inflammation.

In August, 1944, the Allies embarked on one of the "two supreme operations of 1944," Operation Anvil/Dragoon. It is an operation that almost did not happen. Envisioned as a direct supporting operation of Overlord, Anvil soon ran into troubles. Other operations taking away resources away from Anvil in addition to opposition from the highest levels of Allied command threatened Anvil. This thesis chronicles the evolution of this debate, as well as shed light on one of the most overlooked and successful operations the Allies embarked on in World War II.

This thesis examines the changes forced upon the Roman elite in the evolving political climate of Ostrogothic Italy. It examines what mechanisms the Roman elite employed to renegotiate their position of influence within the state. The relationship the elite had with the past provides evidence for wider changes in society. I assert that, using the language and landscape of the past, the elite formed discourses which responded to, and which attempted to facilitate a realignment in, a changing environment. The education system still provided the Roman elite with a mechanism through which they could define themselves and prepare for what they considered to be the important aspects of the world outside the classroom. Religious discussions and debate in the post-imperial Italy of Late Antiquity were increasingly directed toward attempts to reunite the fractured Roman Empire through a unified empire of Orthodox faith. Having such a close relationship with the Roman Empire and its political and philosophical culture, education and religion are particularly suitable fields to reflect the changes to the political map of the Roman Empire. Focusing on the elite’s relationship with education and religion, this thesis will uncover examples of continuity and change which are implied by the construction of, and interaction with, discourses designed to facilitate the elite’s renegotiation strategies. Reconstructing the education of prominent members of the elite from their writings provides the evidence for such discourses. The emphasis on this part of the thesis is on discovering how the discourses circulating in relation to education responded to the political and philosophical problems through the language of the past and what these responses tell us about changes in the present. The religious discussion focuses on the attempts of the opinion formers in Italy to create and direct narratives designed to establish the superiority of one religious world-view over another. An examination of the language of tradition in the construction of these narratives provides evidence for the potency of the past in the decision-making process and ideology- forming strategies of the Roman elite. It also provides evidence for the changes in society to which the strategies were responding. A final-chapter case study provides an opportunity to see evidence of the effectiveness of these discourse-forming strategies. In this chapter we see a contemporary historical source interacting with those narratives and discourses we witnessed the elite employing in the education and religion chapters. It also provides an opportunity to see how the past is used to justify the actions of the Roman elite in Ostrogothic Italy to a post-Gothic audience (as the work was composed in the immediate aftermath of the fall of Ostrogothic Italy). This final consideration provides an instructive contrast which brings into sharp focus the extent and nature of continuity and change brought about by the Ostrogothic state.

Les changements climatiques et socio-économiques dans la région méditerranéenne constituent une menace importante pour les écosystèmes forestiers en affectant leur fonctionnement direct (augmentation de la sècheresse) et le régime des perturbations (incendies). Les interactions entre végétation, sécheresse, régime des feux et activités anthropiques ont été étudiées à l'échelle régionale sur la région Languedoc-Roussillon (LR) à partir des observations durant les dernières décennies (1971-2006) et de scénarios climatiques pour la fin du 21ième siècle (2071-2100). Les résultats montrent que l'évolution récente du climat dans la région LR est caractérisée par une augmentation des conditions de sècheresse présentant une variabilité spatiale importante. Ces tendances climatiques ont entrainé des modifications des caractéristiques de la période de sècheresse des écosystèmes (augmentation de l'intensité, décalage de la saisonnalité). Malgré cette augmentation des conditions favorables à l'occurrence et au développement des incendies, un nouvelle politique de suppression des incendies initié en 1987 a entrainé une diminution du nombre de départs de feux et des surfaces brulées. Cette politique a également modifié les facteurs explicatifs du développement des feux qui, auparavant majoritairement contrôlés par l'état hydrique de la végétation, sont désormais déterminés par la cooccurrence de la sècheresse et d'épisodes venteux. D'autre part, nos résultats ont pu quantifier la contribution relative des caractéristiques spatiales des activités humaines (densité des infrastructures, interface habitat forêt), de la végétation (composition, continuité) et des conditions météorologiques sur la distribution spatiale des incendies. Ainsi, les prédictions de l'évolution du régime des feux sur le siècle prochain sont fortement dépendantes des futures trajectoires de l'activité anthropique, des stratégies d'occupation du territoire mais également de l'incertitude liée à la régionalisation des modèles climatiques. / Climate and socio-economic changes in the Mediterranean region are expected to affect the functioning of forested ecosystems (increased drought) and the disturbance regime (wildfire). The interactions between vegetation, drought, fire regime and human activities were studied at regional scale in the Languedoc-Roussillon region (LR; Southern France) from observations over recent decades (1971-2006) and climate scenarios for the end of the 21st century (2071-2100). Recent climate changes in the LR region are characterized by an increase in drought conditions with a high spatial variability. These climate changes modified the features of the major drought period in forested ecosystems (increasing intensity, shifting seasonality). However, despite this increase in fire prone conditions, a new policy of fire suppression started in 1987 led to a decrease in the number of fire starts and burnt areas in LR region. This policy also changed the relative contribution of factors explaining fire spread, which previously mainly controlled by the water status of vegetation, are now determined by the co-occurrence of drought and windy events. Furthermore, our results could quantify the relative contribution of the spatial patterns of human activities (infrastructure density, forest habitat interface), vegetation (composition, fuel continuity) and weather on the regional distribution of fires. Thus, predictions on the future fire regime in the region should be mainly controlled by changes in human activities and settlements, as well as climate forecasts and their related uncertainty in downscaling methods, which have a significant impact on predictions of drought of forested ecosystems.