Η παρούσα εργασία έχει στόχο τη συλλογή και τη μελέτη των κριτικών των παραστάσεων της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας που σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολομός για το Εθνικό Θέατρο και οι οποίες παραστάθηκαν στο θέατρο της Επιδαύρου από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, οπότε το Φεστιβάλ της Επιδαύρου άνοιξε τις πύλες του σε νέους θιάσους. Μέσα από τη συλλογή των κυριότερων σημείων της κριτικογραφίας η εργασία καταγράφει και συνθέτει μια γραπτή ‘εικόνα’ της παράστασης. Το πρόβλημα που προκύπτει από τις κριτικές μελέτες είναι διττό: Καταρχάς εξαρτάται στην επιστημονική εγκυρότητα της κριτικής. Αρκετοί είναι αυτοί που αρκούνται σε μια κριτική αμιγώς υποκειμενική. Κάθε κριτική αξιολογείται με βάση την εγκυρότητα, (η οποία κρίνεται σύμφωνα με την αντικειμενική – επιστημονική διαδικασία τεκμηρίωσης του συλλογισμού), καθώς και την ειδίκευση του κάθε μελετητή, αν για παράδειγμα είναι φιλόλογος, σκηνοθέτης, ή άλλης συναφούς ιδιότητας. Στη συνέχεια ο δεύτερος άξονας αφορά στη συχνότητα που οι ίδιοι κριτικοί ασχολούνται με τις παραστάσεις του Σολομού. Είναι άξιο παρατήρησης ότι σχεδόν για δύο δεκαετίες η πλειονότητα των κριτικών που γράφουν για τον εξεταζόμενο σκηνοθέτη παραμένει η ίδια, με συνέπεια η κριτικογραφία να μην είναι παραγωγική και να μην εγείρει δημιουργικούς προβληματισμούς. Με την πάροδο των χρόνων δε, χαρακτηρίζεται από στασιμότητα και επανάληψη. Η εργασία διαρθρώνεται ως εξής: Ακολουθείται η χρονολογική κατάταξη των Αριστοφανικών παραστάσεων, έχοντας ως αφετηρία το 1957 όπου ο Αλέξης Σολομός σκηνοθετεί τις Εκκλησιάζουσες αρχικά για το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και ακολούθως για τα Επιδαύρια. Οι συντελεστές παρουσιάζονται μέσα από τις κριτικές που δημοσιεύτηκαν στον τύπο εκείνη την περίοδο. Επομένως, η κάθε παράσταση είναι ένα διαφορετικό υποκεφάλαιο, του οποίου η δομή προκύπτει από την παρουσίαση των συντελεστών της παραγωγής. Στην εισαγωγή των υποκεφαλαίων αναφέρονται αμιγώς γενικές συνθήκες και γεγονότα της παράστασης. / The method of Alexis Solomos for Aristophanes' comedies that have played at Epidauros Theater with the National Theater of Greece from 1957 to 1973.

According to Alexis de Tocqueville, humanity is entering a new age of political and social equality, a new epoch in which the human race has no historical example or experience. As a result, he holds humanity's future will be largely determined by the political and moral choices made in this transitional time. For Tocqueville, the new egalitarian era is a forgone conclusion, but for him, the pressing question is whether humanity will choose a future in which it enchains itself to new forms of tyranny, or, whether the human race can establish the political and moral institutions designed to assure human freedom and dignity. In Tocqueville's view, liberty or slavery are the two choices modern men and women have in front of them, and it is the intent of this dissertation to explore Tocqueville's warning in regard to the latter choice. Tocqueville warns us that modern democratic peoples must beware of the moral and political effects of a new type of political philosophy, a political theory he terms democratic pantheism. Democratic pantheism is a philosophic doctrine that treats egalitarianism as a "religion" in which all social and political striving is directed toward realizing a providentially ordained strict equality of conditions. To attain this end, modern humanity gives up its right to self-government to an all-powerful "representative" state that will unconsciously (and as a result, unjustly) force equality on unequal human beings. Because this philosophy informs the core "soul" of a pantheistic social state, the vast majority of individuals are blissfully unaware that their humanity is diminished and their freedom is lost. The effect is a political and intellectual torpor wherein democratic citizens fall prey to a deterministic and insipid existence; and any thoughts of true independence and freedom of action are eventually extinguished--all due to the unknowing acceptance of a hidden social and political philosophy.

Thesis advisor: R. Shep Melnick / Many political thinkers have suggested that religion is a necessary prerequisite for the proper functioning of American democracy. Foremost among them is Alexis de Tocqueville who argues, in particular, that religion serves as a counterbalance to individualism and crass acquisitiveness—two of the most worrisome aspects of American democracy. Yet, Tocqueville’s own analysis bids us to ask whether religion still serves this beneficial purpose nearly 200 years later, or whether democratization and individualism have not remade religion itself. The primary theme of the dissertation is therefore to investigate whether democratization and individualism have wrought changes of real significance in American religion and religious institutions. In the first part, I argue against the secularization thesis on the grounds that contemporary developments in American religion, such as the so-called rise of the “nones” and the growing distrust of organized religion, are explicable not by secularization but by democratization and individualism. To understand this phenomenon better, I return to the French liberal tradition of Benjamin Constant and Alexis de Tocqueville to articulate a theory of democratic deformalization—a process whereby American democracy breaks down the “formal” elements of religion. In the second part, I argue that individualism has caused a host of quantitative changes in American religion, including declining church membership, dwindling church participation, and a collapse in the perceived importance of organized religion itself. There are notable qualitative changes as well, including increasingly tenuous connections to churches, a proliferation of religious options within churches, and a new megachurch model that is better able to cater to individual taste and preference. In the third and most substantial part, I take up the question of whether individualism itself has changed or evolved over time, in predictable or unpredictable ways. Here, I argue that there has been a general shift from utilitarian individualism towards expressive individualism, with profound consequences for religious institutions and for society itself. The former, with its connection to the Protestant work ethic and Puritan social philosophy tends to cause an inclination in individuals to partake in community, submit to institutions, and follow moral and religious rules; the latter, with its belief in authenticity, causes a profound disdain for communal sources of authority, social institutions, and moral constraints. I conclude by arguing that the anthropology of expressive individualism, and its historical growth since the 1960s, proves to be the fundamental cause behind all these changes. / Thesis (PhD) — Boston College, 2020. / Submitted to: Boston College. Graduate School of Arts and Sciences. / Discipline: Political Science.

No description available.

No description available.

Ce mémoire s'intéresse à ce qu'on appelle communément la crise des autorités traditionnelles. Notre thèse principale est que Tocqueville est un auteur privilégié pour aborder ce problème. L'intérêt d'étudier Tocqueville sous cet angle naît du peu d'études qui lui ont été accordées autant chez les commentateurs qui réfléchissent à cette question que chez les spécialistes de son œuvre. Tocqueville, vivant au carrefour de l'Ancien monde et du Nouveau, pose un regard original sur la transformation sociale qui secoue l'Occident depuis plusieurs siècles, la révolution démocratique. Dans le premier chapitre, nous regarderons les thèses générales de la réflexion tocquevilienne. Cela signifie avant tout la compréhension du passage de l'état social inégalitaire à l'état social égalitaire. Puis, nous regarderons la structure politique que préconise Tocqueville pour la nouvelle société, soit la démocratie politique. Dans le deuxième chapitre, nous nous intéresserons à toutes les facettes du problème de l'autorité. Premièrement, nous y analyserons la transformation fondamentale qui se fait par la révolution démocratique dans le rapport de l'individu et de la société à l'autorité. Les sections suivantes feront ressortir les problèmes consécutifs à ce changement : le développement de l'hédonisme et de l'individualisme, l'ouverture à l'esprit révolutionnaire et, enfin, la création d'une incertitude propre aux Modernes. La dernière section portera sur les nouvelles autorités démocratiques, celles devant être créées et celle qui naîtra d'elle-même. Le troisième chapitre s'intéressera au rapport qu'entretient la pensée même de Tocqueville à l'autorité en général.

When Alexis de Tocqueville observed the spread of modern democracy across France, England, and the United States, he saw that democracy would give rise to a new state of letters, and that this new state of letters would influence how democratic citizens and statesmen would understand the new political world. As he reflected on this new intellectual sphere, Tocqueville became concerned that democracy would foster changes in language and thought that would stifle concepts and ideas essential to the preservation of intellectual and political liberty. In an effort to direct, refine, and reshape political thought in democracy, Tocqueville undertook a critique of the democratic state of letters, assessing intellectual life and contributing his own ideas and concepts to help citizens and statesmen think more coherently about democratic politics. Here, I analyze Tocqueville's critique and offer an account of his effort to reshape democratic political thought. I show that through his analyses of the role of intellectuals in democratic regimes, the influence of modern science on democratic public life, the intellectual habits that democracy fosters, and the power of literary works for shaping democratic self-understanding, Tocqueville succeeds in reshaping democratic language and thought in a manner that contributes to the preservation of intellectual and political liberty within the modern democratic world.

Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2001. / Vita. Includes bibliographical references (leaves 239-249). Available also in a digital version from Dissertation Abstracts.

Thesis (M. Div.)--St. Vladimir's Orthodox Theological Seminary, Crestwood, N.Y., 1997. / Includes bibliographical references (leaves 84-88).

No description available.