• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 18
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 22
  • 15
  • 12
  • 12
  • 11
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Controle do desgaste com inibidores de proteases e agente de estabelecimento de ligações cruzadas entre fibrilas de colágeno na resistência de união do conjunto adesivo-resina composta à dentina erodida / Wear control with protease inhibitors and collagen cross-linking agent on bond strength of an adhesive plus a resin composite to eroded dentin

Landmayer, Karin 01 February 2019 (has links)
Buscou-se minimizar ou prevenir a degradação das fibrilas colágenas, tanto no controle da progressão do desgaste erosivo em dentina, quanto na preservação das interfaces adesivas aí estabelecidas, por meio do uso de agentes antiproteolíticos (clorexidina/CHX e epigalocatequina-3-galato/EGCG) ou, ao mesmo tempo, promotores de ligações cruzadas entre elas (proantocianidina/PAC). O papel de algumas dessas estratégias no estabelecimento, e conservação, de interfaces adesivas em dentina erodida, substrato adverso à interação com materiais adesivos, tem sido, porém, pouquíssimas vezes reportado. Este estudo in vitro propôs-se a avaliar, pois, o efeito de tais agentes, usados como estratégias para prevenção/controle do desgaste, na resistência de união (RU) do conjunto sistema adesivo condicione e lave simplificado-resina composta à dentina erodida, comparada à normal. A dentina superficial oclusal de terceiros molares foi apenas submetida à ação de uma lixa de SiC (granulação 600; 1 min; N: substrato normal) ou sequencialmente a desafio erosivo inicial (Coca-Cola®; 5 min). Recebeu, então, ou não (C: controle/sem aplicação), a aplicação de um dos géis com os seguintes princípios ativos - P: placebo/sem princípio ativo; CHX: digluconato de clorexidina a 0,12%; EGCG: epigalocatequina-3-galato a 400 ?m; PAC: proantocianidina a 10%. Aquela de início desmineralizada ainda foi submetida a ciclagem de pH (Coca-Cola®; imersões de 5 min, 3x/dia, 5 dias; E: substrato erodido). Após condicionamento (H3PO4 a 37%; 15 s; lavagem 30 s; secagem com papel absorvente), o adesivo AdperTM Single Bond 2® foi aplicado em todos os espécimes e a porção coronária, reconstruída com a resina FiltekTM Z350®. Transcorridas 24 h (água destilada/37?C), os espécimes foram seccionados em palitos e testados (?TBS; 0,5 mm/min). As superfícies fraturadas de cada palito foram avaliadas utilizando-se um microscópio digital (50x de aumento). Os valores de RU obtidos foram organizados considerando- se cada dente como unidade experimental e os testes de Análise de Variância a 2 critérios e de Tukey aplicados (?=0,05). Um dente extra para cada grupo foi tratado exatamente como os outros, mas o corante fluorescente rodamina B foi previamente adicionado (0,16 mg/mL) ao sistema adesivo para permitir a avaliação qualitativa da interface adesiva por meio de Microscopia Confocal de Varredura a Laser. Analisando-se os dados obtidos pôde-se observar que, diferentemente da variável aplicação de géis para prevenção/controle do desgaste erosivo (p=0,076), a variável condição do substrato dentinário exerceu influência significante sobre os resultados (p<0,001). Ademais, não houve interação entre elas (p=0,979). Os valores imediatos de RU ao substrato erodido foram, pois, sempre inferiores que aqueles ao substrato normal, independentemente da aplicação, ou não, de qualquer um dos géis para prevenção/controle do desgaste erosivo. Quanto ao padrão de fratura dos palitos testados, as falhas adesivas e mistas foram predominantes em relação às coesivas, independentemente se em dentina ou em resina. Menores porcentagens de falhas coesivas ainda puderam ser verificadas para o substrato erodido, com relação ao normal. No que se refere à análise qualitativa, observou-se, para o erodido, comparado ao normal, independetemente do tratamento para controle do desgaste, camada escura subjacente à de adesivo propriamente, representação da menor concentração de material marcado por rodamina B, bem como tags resinosos com maior comprimento e em maior quantidade. Assim sendo, conclui-se, por ora, que as estratégias estudadas não foram capazes de favorecer, tampouco de prejudicar, o estabelecimento de interface adesiva em dentina erodida. / In order to minimize the degradation of collagen fibrils, both to control the progression of the dentin erosive wear and to preserve adhesive interfaces established there, antiproteolytic (chlorhexidine/CHX and epigallocatechin-3-gallate/EGCG) or, at the same time, collagen cross-linking agents (grape seed proanthocyanidin extract/PAC) started to be successfully used. Some of these strategies in the establishment and preservation of adhesive interfaces on eroded dentin, a substrate adverse to the interaction with adhesive materials, has been seldom reported yet. This in vitro study aimed to evaluate, thus, the effect of such agents, used as strategies for wear preventing/controlling, on bond strength (BS) of a simplified etch-and-rinse adhesive system adhesive plus a resin composite to eroded, and normal (parameter for comparisons) dentin. Superficial occlusal dentin of third molars was only ground with a SiC paper (600-grit; 1 min; N: normal substrate), or subsequently submitted to an initial erosive challenge (Coca-Cola®; 5 min). It, then, received or not (C: control/without application), application of one of the gels with the following active principles - P: placebo/without active principle; CHX: 0.012% chlorhexidine digluconate; EGCG: epigallocatechin-3-gallate at 400 ?m; PAC: 10% proanthocyanidin. Initial demineralized dentin was still submitted to a pH cycling (Coca-Cola®, 5 min immersions, 3x/day, 5 days, E: eroded substrate). After acid-etched (37% H3PO4; 15 sec; 30 sec washing; drying with absorbent paper), the adhesive Adper(TM) Single Bond 2® was applied in all specimens and resin composite buildups were constructed with Filtek(TM)Z350®. After 24 h (distilled water/37?C), specimens were sectioned in beams and tested (?TBS; 0.5 mm/min). Obtained BS values were organized considering each tooth as an experimental unit and two-way ANOVA and Tukey tests were applied (?=0.05). An extra tooth for each group was treated just like the others, but the adhesive system was marked by the addition of rhodamine B (0.16 mg/mL) to allow qualitative evaluation of the adhesive interface by means of Confocal Laser Scanning Microscopy. As opposed to the variable application of gels for wear preventing/controlling (p=0.076), the condition of the dentin substrate had a significant influence on the results (p<0.001). In addition, there was no interaction between them (p=0.979). Immediate BS values to the eroded substrate were always lower than that to the normal substrate, regardless of the application or not of any of the gels for wear preventing/controlling. As for the fracture pattern of the tested beams, adhesive and mixed failures were predominant in relation to the cohesive failures, regardless of whether in dentin or in resin. Lower percentages of cohesive failures could still be verified for the eroded substrate, relative to the normal one. Concerning the qualitative analysis, it was observed, for the eroded substrate, compared to the normal, independently of the treatment for wear preventing/controlling, a dark layer underlying that of the adhesive itself, which represents a lower concentration of rhodamine B-labeled material, as well as resinous tags with greater length and in greater quantity. Therefore, studied strategies were not able either to improve, neither to impair, the establishment of adhesive interface on eroded dentin.
22

Modulación de vías de señalización celular que controlan el metabolismo energético por compuestos bioactivos presentes en soja y té verde: Implicaciones para la prevención del síndrome metabólico

Gonzalo Benito, Hugo 15 June 2012 (has links)
L’estil de vida que durant les últimes dècades s’està imposant a la nostra societat afavoreix el desequilibri del balanç energètic i en conseqüència l’aparició de la síndrome metabòlica, amb les implicacions que suposa no només en salut pública sinó també a nivell socioeconòmic. Malgrat que existeixen treballs que evidencien afectes beneficiosos sobre paràmetres de la síndrome metabòlica atribuïts al consum de soja i te verd, les vies moleculars d’actuació dels seus principals biocompostos no han estat encara totalment caracteritzades. En aquesta tesi s’ha descrit que les vies d’actuació i els mecanismes en els que participen les isoflavones genisteïna, daidzeïna i el seu metabòlit equol, contribuirien a una millora de la hiperglucèmia, la hiperlipidèmia, la inflamació i l’esteatosi hepàtica, importants components de la fisiopatologia de la síndrome metabòlica en humans. Per altra banda, s’ha demostrat que la principal catequina del te verd, el gal•lat d’epigal•locatequina, actua mitjançant la seva autooxidació, com a senyalitzador cel•lular, induint un desacoblament mitocondrial compensat per un augment de l’activació d’AMPK. Aquestes troballes contribueixen a una descripció dels mecanismes d’acció que podrien explicar els efectes beneficiosos sobre les alteracions del metabolisme energètic associats al consum de soja i te verd. / El estilo de vida que durante las últimas décadas se está imponiendo en nuestra sociedad favorece el desequilibrio del balance energético y con ello el desarrollo del síndrome metabólico, cuyas patologías asociadas son la principal causa de muerte en los países desarrollados. Aunque existen trabajos que evidencian efectos beneficiosos sobre parámetros del síndrome metabólico atribuidos al consumo de soja y té verde, las vías moleculares de actuación de sus principales biocompuestos no han sido aún caracterizadas. En esta tesis se ha descrito no sólo las vías sino también los mecanismos mediados por las isoflavonas genisteína, daidzeína y su metabolito equol, en modelos in vitro insulinorresistentes de los principales tejidos diana de la acción insulínica. Por su parte, se ha demostrado que la principal catequina del té verde, el galato de epigalocatequina, actúa mediante su autooxidación, como señalizador celular, induciendo un desacoplamiento mitocondrial, que se compensa por un incremento de la activación de AMPK. Estos hallazgos contribuyen a la descripción más de los mecanismos de acción que podrían explicar los efectos beneficiosos sobre los desajustes del metabolismo energético asociados al consumo de soja y té verde / Changes in Life style during the last decades in our society has lead to a shift of the energy balance directly associated to the development of metabolic syndrome that nowadays are the main cause of death in developed countries. Although beneficial effects of soy and green tea ingestion have been described previously, the molecular mechanisms of their main biocompounds have not been completely characterized yet. The aim of this thesis is to provide knowledge to help dilucidate them. In this context, the mechanism of action of the isoflavones genistein, daidzein and its metabolite equol have been described with potential interest to improve hyperglycemia, hyperlipidemia, inflammation and hepatic steatosis. On the other hand, it has been demonstrated that the main catechin of green tea, epigallocatequin gallate, through its autooxidation products, modifies cell signalling, leading to a mitochondrial uncoupling compensated by activation of AMPK. In conclusion, these findings offer a more detailed description of the action mechanisms that justify part of the beneficial effects of soy and green tea ingestion on alterations of energy metabolism.

Page generated in 0.0493 seconds