• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 62
  • 13
  • 11
  • 7
  • 5
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 113
  • 56
  • 51
  • 29
  • 27
  • 22
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Caracterización fenotípica y genética de aislados de levaduras del género candida, presuntivamente identificados como Candida glabrata, provenientes de sujetos afectados con periodontitis

Matamala Peña, Magdalena January 2011 (has links)
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista / Autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento / Las levaduras del género Candida son patógenos oportunistas que se encuentran como comensales en la cavidad oral. Candida glabrata ha emergido como un importante agente patogénico en la mucosa oral. Recientemente, se ha descrito la colonización por levaduras en pacientes con periodontitis, estimándose que aproximadamente un 20 % de éstos portan levaduras en sacos periodontales. Hay pocos estudios que identifiquen aislados de C. glabrata en sujetos con periodontitis. En un estudio previo realizado en el laboratorio de Bioquímica y Biología Oral, se identificaron presuntivamente 60 aislados de la especie C. glabrata en diversos nichos orales de sujetos periodontalmente sanos y pacientes con periodontitis crónica y agresiva. El propósito de este estudio fue corroborar la identidad de las especies presuntivamente identificadas y medir la variabilidad genética y diversidad genotípica de estos aislados dentro y entre individuos. La re-identificación de levaduras se realizó mediante la prueba bioquímica API ID32C y la técnica de PCR-RFLP, amplificando la región ITS1-5.8S-ITS2 rDNA y cortando el amplicón con la enzima MspI. La variabilidad genética, la diversidad genotípica y el análisis de agrupamiento se realizaron mediante la técnica de RAPD-PCR, usando dos partidores de la serie operón y la asistencia del programa computacional TreeCon. De los 60 aislados analizados, sólo el 93,3 % fue re-identificado como C. glabrata, el resto, 6,7 %, correspondió a 4 aislados de un sujeto periodontalmente sano que fueron identificados como C. albicans. El coeficiente de similitud promedio ( S ) fue de 0,849. Se obtuvieron 10 genotipos en total y dos clusters genotípicos principales, constituidos por aislados no relacionados entre sí, evidenciando heterogeneidad genética de éstos dentro y entre individuos. El mayor S promedio y la mayor diversidad genotípica ( G ) fueron encontrados en los aislados de levaduras recuperados de un paciente con periodontitis crónica y agresiva, respectivamente. La realización de este estudio es importante porque permitirá aportar al conocimiento de esta especie, sus características fenotípicas y genéticas y ayudar AB 1 AB así a esclarecer la posible relación entre la presencia de levaduras del género Candida en sitios subgingivales enfermos.
2

The effects of parasite dose, host size and method of exposure on the reproductive capacity and survival of Biomphalaria glabrata infected with the incompatible digenean, Plagiorchis elegans /

Platero, Idalia Ada January 2004 (has links)
The digenean parasite, Plagiorchis elegans can establish infections in the incompatible snail, Biomphalaria glabrata , a vector of human schistosomiasis. Although embryonic development is arrested at the sporocyst stage, infection with a single parasite egg reduced reproductive success of this incompatible host to 64%. Heavier doses reduced this to 45%. Biomphalaria glabrata quickly acquired large numbers of parasites by ad libitum browsing on egg-contaminated substrates. Age of the host at exposure affected subsequent reproductive success and survival. Snails exposed as young (3mm), produced 54% fewer eggs, and suffered relatively high mortality. Adults (9mm) were affected only marginally. Plagiorchis elegans shares its ability to establish truncated infections in incompatible hosts with at least one other plagiorchiid. Haematoloechus medioplexus castrated the snail Stagnicola elodes, but not B. glabrata. Findings are discussed in the context of using incompatible digenean parasites as agents in the biological control of snails and snail-borne diseases, and ecological consequences of these infections.
3

Caracterização e quantificação dos compostos polifenólicos e triterpênicos em extratos obtidos a partir das folhas, cascas, frutos e talos de caraipa densifolia mart.

Silveira, Cleoni Virginio da January 2010 (has links)
SILVEIRA, C. V. Caracterização e quantificação dos compostos polifenólicos e triterpênicos em extratos obtidos a partir das folhas, cascas, frutos e talos de caraipa densifolia mart. 2010. 103 f. Tese (Doutorado em Química) - Centro de Ciências, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2010. / Submitted by José Jairo Viana de Sousa (jairo@ufc.br) on 2014-11-04T18:26:20Z No. of bitstreams: 1 2010_tese_cvsilveira.pdf: 4675845 bytes, checksum: e8d8b698e7ae73d9e2790f93555d968a (MD5) / Approved for entry into archive by José Jairo Viana de Sousa(jairo@ufc.br) on 2015-03-26T22:06:01Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2010_tese_cvsilveira.pdf: 4675845 bytes, checksum: e8d8b698e7ae73d9e2790f93555d968a (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-26T22:06:01Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2010_tese_cvsilveira.pdf: 4675845 bytes, checksum: e8d8b698e7ae73d9e2790f93555d968a (MD5) Previous issue date: 2010 / Thirty three secondary plant substances were detected in various extracts of the leaves,fruits, stem and bark of Caraipa densifolia Mart. Phenolic compounds were preliminarily identified and quantitated by HPLC-ESI-MS after column chromatography on Sephadex LH-20. Structures of the compounds, purified by semi-preparative HPLC, were further characterized by nano-ESI-MS-MS. The presence of gallic acid, 3,4-dihydroxybenzoic acid, chlorogenic acid (plus an isomer), methyl gallate, p-coumaric acid quinate, epicatechin, procaynidin dimer B2, procyanidin trimer C1, syringic acid, 1, 2, 3, 6-tetragallate glucoside, 1, 3, 4, 6-tetragallate glucoside, corilagin, ellagic acid, methyl ellagic acid rhamnoside, quercetin-3-O-rhamnoside, two apigenin-C-glycosides (vitexin and isovitexin), three further apigenin,cucumerin A cucumerin B e cucumerin C, two luteolin-C-glycosides (orientin and isoorientin) are reported in this species for the first time. In addition, the previously reported following terpenoids, lupeol, lupenone, betulinic acid, betulin, friedelin and a previously non-characterized terpenoid in this species, friedelinol were identified and quantitated by GC-MS. A previously identified sterol was -sitosterol along with stigmasterol in this species for the first time. The vitamins -tocopherol and -tocopherol were also identified in extracts of the leaves of Caraipa species for the first time. Information obtained in this study provide significant contributions to the knowledge of the various formulations commonly used in folk medicine and pharmaceutical industry, representing an important step towards a study of a phytotherapic. The test of antioxidant capacity of extracts FST, FSD and FSH showed a significant activity, thereby obtaining better antioxidant extract FST with IC502, 1mg/mL. The extracts with the best inhibition of Acetylcholinesterase in concentration 2mg/mL applied 2.5 μL. were of FH, TSH, CSH, FSM and FM. The molluscicidal test with the snail Biomphalaria glabrata extracts applied to FH and FM resulted mortality rate 100% for FH in 24 and 60% and 80% for FM in 48 hours / Trinta e três substâncias foram detectadas em diferentes extratos das folhas, frutos, talos e cascas de Caraipa densifolia Mart. Os compostos fenólicos foram identificados preliminarmente e quatificados por CLAE-ESI-EM após cromatografia em coluna Sephadex LH-20. Estruturas dos compostos, purificada por CLAE semi-preparativa, foram ainda caracterizados por nano-ESI-EM-EM. A presença de ácido gálico, ácido 3,4-diidroxibenzóico, ácido clorogênico, ácido neoclorogênico, galato de metila, ácido p-cumároil quinato, epicatequina, procainidina dímero B2, procianidina trímero C1, ácido sirígico, 1, 2, 3, 6 -tetragalato glicosídeo, 1, 3, 4, 6-tetragalato glicosídeo, corilagina, ácido elágico, ácido metil elágico raminosídeo, quercetina-3-O-raminosídeo, dois apigenina-C-glicosídeos (vitexina e isovitexina), mais três apigenina, cucumerina A, cucumerina B e cucumerina C) e dois luteolina-C-glicosídeos (orientina e isoorientina) são relatados nesta espécie, pela primeira vez. Já identificados anteriormente nesta espécie os seguintes terpenóides: lupeol, lupenona, ácido betulínico, betulina, friedelina. Sendo inédito na espécie Caraipa, friedelinol, -sitosterol, estigmasterol, as vitaminas (-tocoferol e -tocoferol), identificados em extratos das folhas de Caraipa densifolia Mart. foram identificados e quatificados por CG-EM. As informações obtidas nesse trabalho trazem contribuições relevantes para o conhecimento das várias formulações geralmente utilizadas na medicina popular e indústrias farmacêuticas, representando uma etapa importante para um estudo de um fitoterápico. O ensaio da capacidade antioxidante dos extratos FST, FSD e FSH revelou uma significativa atividade, obtendo assim, melhor atividade antioxidante o extrato FST com IC502,1mg/mL. Os extratos com melhor inibição da enzima Acetilcolinesterase em concentração de 2mg/mL, aplicados 2,5 μL. das foram FH, TSH, CSH, FSM e FM. O teste moluscicida com caramujo da Biomphalaria glabrata aplicado aos extratos FH e FM, resultou índice de mortalidade 100% para FH em 24h e 60% e 80% para FM em 48h
4

Caracterização da microbiota bacteriana de Biomphalaria glabrata (Say, 1818)(Mollusca: Gastropoda)

SILVA, Tatiana Maria da 29 February 2012 (has links)
Submitted by Heitor Rapela Medeiros (heitor.rapela@ufpe.br) on 2015-03-06T14:20:41Z No. of bitstreams: 2 Dissertacao_Tatiana_Silva_SEM_ASSINATURA_04_DE_MAIO_DE_2012.pdf: 845827 bytes, checksum: 19ffcad3fdcf3c9f86b9b8ff26ad5fc0 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-06T14:20:41Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertacao_Tatiana_Silva_SEM_ASSINATURA_04_DE_MAIO_DE_2012.pdf: 845827 bytes, checksum: 19ffcad3fdcf3c9f86b9b8ff26ad5fc0 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2012-02-29 / Devido a grande importância da microbiota no desenvolvimento de parasitas nos invertebrados, muitos estudos vêm sendo desenvolvidos para o melhor entendimento desta interação. Desta forma, a associação entre microrganismos e seus hospedeiros invertebrados, vetores de doenças, está se tornando cada vez mais evidente. Com base nisto, o objetivo do presente estudo foi caracterizar a microbiota bacteriana de caramujos da espécie Biomphalaria glabrata, principal hospedeiro intermediário do Schistosoma mansoni. Para isto, um grupo de caramujos selvagens, provenientes da Vila Sotave em Jaboatão dos Guararapes, PE/Brasil, e um grupo não selvagem, mantido em laboratório, tiveram a sua microbiota caracterizada através da: técnica de coloração de Gram, análise morfológica das colônias em ágar sangue e em ágar Eosina Azul de Metileno, sendo a caracterização confirmada pelo sistema de identificação bacteriana VITEK 2. Foram realizados testes de susceptibilidade aos antimicrobianos, com base no método de difusão em disco. Os antimicrobianos empregados pertencem à classe de ß-lactâmicos, aminoglicosídeos, quinolonas, inibidores da via folato, fenicóis e tetraciclinas. Os resultados mostraram que todas as bactérias foram gram negativas, incluindo 11 gêneros bacterianos, sendo Enterobacter cloacae a espécie predominante em caramujos selvagens, enquanto que, Citrobacter freundii e Aeromonas sobria predominaram no grupo não selvagem. Quanto à susceptibilidade aos antimicrobianos, todos os isolados mostraram-se resistentes ao ß-lactâmico amoxicilina e sensíveis ao meropenem. A partir destes resultados, novas estratégias de controle biológico da esquistossomose podem ser propostas.
5

Ação da hidrocortisona no desenvolvimento de Schistosoma mansoni Em biomphalaria glabrata

Serrano, Deborah Regina 29 July 1998 (has links)
Orientadores: Eliana Maria Zanotti Magalhães, Luiz Augusto Magalhães / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-07-24T00:56:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Serrano_DeborahRegina_M.pdf: 7164559 bytes, checksum: c709b5cc492def4a2ff1daa6c767ea12 (MD5) Previous issue date: 1998 / Resumo: Os corticosteróides, hormônios do córtex da supra-renal com formação esteróide ou composto qualquer que possua atividades similares, tem como exemplo principal a hidrocortisona (cortisol), que nos mamíferos apresenta efeito anti-inflamatório e imunossupressivo, atuando. principalmente sobre as células de defesa. É por isso usada em casos de infecção e alergia, inibindo melhor a resposta primária do que secundária. Os moluscos apresentam sistema de defesa interno constituído por mecanismo de origem celular e humoral. Os amebócitos, células de defesa, podem ser de dois tipos: hialinócito e granulócito, sendo o segundo semelhante aos macrófagos dos mamíferos e responsáveis pela atividade fagocitária. Com o objetivo de verificar a ação da hidrocortisona sobre os componentes da hemolinfa de Biomphalaria glabrata infectada com miracídios de Schistosoma mansoni da linhagem BH e sua influência no desenvolvimento do trematódeo em seu hospedeiro intermediário, realizamos vários experimentos: verificação da sobrevivência dos moluscos, taxa de infecção, número de cercárias liberadas, verificação da reação amebocitária em torno dos esporocistos. Os resultados mostraram que os moluscos tratados com hidrocortisona apresentaram menor quantidade de amebócitos circulantes na hemolinfa, maior suscetibilidade à infecção, precocidade na liberação de cercárias, liberação de cercárias em maior número, predominância de esporocistos viáveis sem reação amebocitária ao seu redor, precocidade no aparecimento dos esporocistos secundários. Tais dados, compatíveis entre si, sugerem atuação da hidrocortisona sobre o sistema de defesa interno dos moluscos Biomphalaria glabrata de modo semelhante ao que ocorre no ser humano, ou seja, causando imunossupressão. Tal atuação facilitaria o desenvolvimento do Schistosoma mansoni em seu hospedeiro intermediário / Abstract: Hydrocortisone (cortisol) is the main example of a drug which presents anti­inflammatory and immunosupressive efTects in mammals like other compounds as corticosteroids, suprarenal hormones with steroid formation or any others with similar activities. Its main activity is on the cell defence and is used in the infection and allergy cases best inhibiting primary than secondary response. The internal defence system of molluscs are constituted by humoral and cell mechanisms. Two types of amoebocytes, the cell defence in molluscs are found: hialinocyte and granulocyte. The second type is similar to the macrophage of mammals and is responsible for the phagocytic activity. Experiments were conducted to verify the mo de of action of hydrocortisone over the haemolimph cells of Biomphalaria glabrata infected with BH strain of Schistosoma mansoni miracidia and its developmental influence in the intermediate host. Survival of molluscs, rate of infection, number of released cercaria, haemolymph circulating amoebocytes, amoebocyte reaction around the sporocysts were verified. Molluscs treated with hydrocortisone exhibited less circulating amoebocytes in the haemolymph, more susceptibility to the infection, more production and precocious release of cercaria and predominance of viable sporocysts without secondary sporocysts. These results which are compatible among them, suggest similar mo de of action of hydrocortisone in the defence system óf Biomphalaria glabrata and human been causing immunosupression. This action would facilitate the Schistosoma mansoni development in its intermediary host / Mestrado / Parasitologia / Mestre em Ciências Biológicas
6

The effects of parasite dose, host size and method of exposure on the reproductive capacity and survival of Biomphalaria glabrata infected with the incompatible digenean, Plagiorchis elegans /

Platero, Idalia Ada January 2004 (has links)
No description available.
7

Uticaj probiotskog kvasca Saccharomyces boulardii na adheziju Candida glabrata / The influence of probiotic yeast Saccharomyces boulardii on the adhesion of Candida glabrata

Tomičić Zorica 29 May 2018 (has links)
<p>&Scaron;iroka upotreba imunosupresivnih terapija zajedno sa antimikotičnim terapijama &scaron;itokog spektra značajno je povećala učestalost povr&scaron;inskih i sistemskih infekcija uzrokovanih patogenim kvascem Candida glabrata. Zbog povećane rezistentnosti vrste C. glabrata na klasične antimikotike, javila se potreba za pronalaskom novih alternativa u prevenciji i lečenju infekcija izazvanih ovim patogenom. Tokom poslednjih nekoliko godina se u velikoj meri razmatra potencijalni benefit probiotskih mikroorganizama na zdravlje ljudi. Pored primene brojnih probiotskih bakterija, Saccharomyces boulardii je jedina vrsta kvasca za koju je dokazano da poseduje svojstva koja karakteri&scaron;u probiotike.<br />Cilj istraživanja ove doktorske disertacije je ispitivanje uticaja probiotskog kvasca S. boulardii na adheziju kvasca C. glabrata na polistitren povr&scaron;inu pri različitim temperaturama, pH vrednostima i u prisustvu različitih koncentracija tri klinički važna antimikotika kao &scaron;to su flukonazol, itrakonazol i amfotericin B. Hidrofobnost povr&scaron;ine ćelije (CSH) sojeva kvasca C. glabrata je određena u cilju procene korelacije između ove fizičko-hemijske osobine i adhezije na polistiren povr&scaron;inu. Pored toga, ispitana je adhezija kvasca C. glabrata u ko-kulturi sa drugim vrstama mikroorganizama. Testirana su tri soja kvasca C. glabrata, kvasci Candida krusei i Saccharomyces cerevisiae, kao i dve vrste probiotskih bakterija Lactobacillus rhamnosus i Lactobacillus casei. Metoda kori&scaron;ćena za procenu adhezije bila je bojenje kristal violetom, dok je hidrofobnost povr&scaron;ine ćelije sojeva kvasca C. glabrata određena testom Mikrobne adhezije na ugljovodonike.<br />Na&scaron;i rezultati su pokazali da uprkos neadhezivnosti ćelija probiotskog kvasca S. boulardii, ovaj probiotik je značajno uticao na sposobnost adhezije kvasca C. glabrata. Ovaj efekat je bio veoma zavisan od sojeva vrste C. glabrata, i bio je antagonistički ili sinergistički. &Scaron;to se tiče faktora životne sredine, temperatura nije pokazala značajan uticaj na modulatorni efekat probiotskog kvasca S. boulardii, dok pri visokoj pH vrednosti, probiotski kvasac nije uspeo da potisne adheziju sojeva kvasca C. glabrata. Sličan efekat je primećen u eksperimentima sa antimikoticima, gde su povećane koncentracije antimikotika smanjile modulatorni efekat S. boulardii na adheziju C. glabrata. Sojevi vrste C. glabrata u ko-kulturi sa neadhezivnim patogenim sojevima vrsta C. krusei i S. cerevisiae su pokazali slabiju adheziju nego u ko-kulturi sa neadhezivnim probiotskim sojevima vrste S. boulardii, L. rhamnosus i L. casei. &Scaron;to ukazuje da se adhezivnost dve odvojene kulture ne može korisiti za predviđanje adhezivnosti njihove ko-kulture. Nije utvrđena korelacija između hidrofobnosti povr&scaron;ine ćelije i adhezije na polistiren povr&scaron;inu sojeva kvasca C. glabrata, &scaron;to ukazuje da hidrofobnost ćelijskog zida ne mora uvek da bude precizna mera adhezivnog potencijala.</p> / <p>Following the widespread use of immunosuppressive therapy together with broadspectrum antimycotic therapy, the frequency of mucosal and systemic infections caused by the pathogenic yeast Candida glabrata has increased in the past decades. Due to the resistance of C. glabrata to existing azole drugs, it is very important to look for new strategies helping the treatment of such fungal diseases. An increasing number of potential health benefits are being attributed to probiotic treatments. They include various bacterial probiotics, while among yeast only Saccharomyces boulardii (nom. nud.) is used extensively as a probiotic and often marketed as a dietary supplement.<br />The aim of this doctoral dissertation is to investigate the effect of the probiotic yeast S. boulardii on the adhesion of C. glabrata to polystyrene surface at different temperatures, pH values, and in the presence of three clinically important antifungal drugs, namely fluconazole, itraconazole, and amphotericin B. The cell surface hydrophobicity (CSH) of the tested C. glabrata strains has been determined as well in order to test for a possible correlation between this physico-chemical property and the ability to adhere to polystyrene surface. In addition, Candida krusei, Saccharomyces cerevisiae, two bacterial probiotics Lactobacillus rhamnosus and Lactobacillus casei were tested in a co-culture with C. glabrata as well. The method used to assess adhesion was crystal violet staining. The CSH of C. glabrata strains was determined using the Microbial Adhesion To Hydrocarbon (MATH) test. Our results showed that despite the nonadhesiveness of S. boulardii cells, this probiotic significantly affected the adherence ability of C. glabrata. This effect was highly dependent on C. glabrata strain and was either antagonistic or synergistic. Regarding the extrinsic factors, temperature did not indicate any significant influence on this S. boulardii modulatory effect, while at high pH, S. boulardii did not manage to repress the adhesion of C. glabrata strains. Similar effect was observed in the experiments with antimycotics, where increased concentrations of antimycotic reduced the modulatory effect of S. boulardii on C. glabrata adhesion. C. glabrata strains in the co-cultures with non-adhesive pathogenic strains C. krusei and S. cerevisiae showed weaker adhesion than in co-cultures with non-adhesive probiotic strains S. boulardii, L. rhamnosus and L. casei. This indicates that the adhesiveness of two separate cultures could not be used to predict the adhesiveness of their co-culture. Further, there is no correlation between cell surface hydrophobicity and adhesion of C. glabrata strains to the polystyrene surface, which indicates that the hydrophobicity of the cell wall must not always be the precise measure of the adhesive potential.</p>
8

Bioatividade, bioestrutura e morfologia de biofilmes de Candida spp. desenvolvidos na presença de fluconazol / Bioactivity, biostructure and morphology of Candida spp. biofilms grown in the preence of fluconazole

Gomes, Priscila Nogueira 17 August 2018 (has links)
Orientador: Altair Antoninha Del Bel Cury / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-17T15:28:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Gomes_PriscilaNogueira_D.pdf: 18801720 bytes, checksum: 026aef1649b772f202792184935cb7cb (MD5) Previous issue date: 2011 / Resumo: O biofilme de Candida spp. formado na superfície de próteses removíveis, é o principal fator etiológico da candidose, sendo a C. albicans e a C. glabrata as espécies mais prevalentes nesta condição. O antifúngico fluconazol (FLZ) é frequentemente utilizado no tratamento da candidose, porém o sucesso tem sido limitado devido a resistência desenvolvida pela Candida a esse medicamento. Considerando a importância da estrutura e morfologia do biofilme de Candida na candidose, o objetivo neste estudo foi avaliar o efeito de FLZ na bioatividade, bioestrutura e morfologia celular de biofilmes de Candida spp. desenvolvidos na presença deste antifúngico. Espécimes (10 mm x 2 mm) foram confeccionados utilizando resina de poli(metilmetacrilato) (PMMA), polimerizada por banho de água quente. Películas de saliva foram formadas na superfície da PMMA, e biofilmes de um isolado referência e dois isolados clínicos de C. albicans (ATCC 90028, P01, P34) e C. glabrata (ATCC 2001, P11, P31) foram desenvolvidos por 48h. Dois grupos foram formados: controle e experimental. FLZ a 2,56 µg/mL, concentração biodisponivel na saliva, foi adicionado ao meio de cultura do grupo experimental. Os meios de cultura do grupo controle e experimental foram trocados a cada 24 h. As bioatividades dos biofilmes foram avaliadas utilizando análise colorimétrica de redução por XTT. A bioestrutura analisada através do Microscópio Confocal à Laser e a morfologia celular avaliada utilizando o Microscópio Eletrônico de Transmissão. Os dados foram analisados pelo Test t de Student com nível de significância de 5%. A presença do FLZ reduziu a bioatividade de todos os biofilmes de C. albicans (p<0.001), porém não alterou a estrutura e morfologia da C. albicans P34. Quanto à bioatividade e bioestrutura dos biofilmes de C. glabrata, não foram encontradas diferenças estatisticamente significantes entre os grupos controle e experimental. Pode-se concluir que as alterações da bioatividade, bioestrutura e morfologia celular, como resposta ao tratamento com FLZ, na concentração biodisponível na saliva, depende da cepa de Candida spp. avaliada. / Abstract: Candida spp. biofilm formed on removable denture surfaces is considered the main etiologic factor of candidosis, being the C. albicans and C.glabrata the species most frequently found in this condition. The antifungic fluconazol (FLZ) is commonly used in the treatment of candidosis, however its success is limited due to the resistance developed by Candida to this medicament. Considering the importance of the structure and morphology of Candida biofilms in the candidosis, the aim of this study was to evaluate the effect of FLZ on the bioactivity, biostructure and morphology of Candida spp. biofilms formed in the presence of this antifungal agent. Specimens (10 mm x 2 mm) were fabricated using water bath poly(methylmethacrylate) resin (PMMA). Salivary pellicles were formed on the PMMA surface, and biofilms of a reference strain and two clinical isolates of C. albicans (ATCC 90028, P01, P34) and C. glabrata (ATCC 2001, P11, P31) were developed for a period of 48h. Two groups were formed: control and experimental. FLZ at 2.56 µg/mL, concentration bioavailable in saliva, was added to the medium of the experimental group. The culture mediums of the control and experimental groups were changed at 24 hours. The bioactivities of the biofilms were evaluated with XTT reduction colorimetric assay. The biostructure was analyzed by the Confocal Scanning Laser Microscopy and the cell morphology analyzed by the Transmission Electron Microscopy. The data were analyzed by Student's t-test, with significance level set at 5%. The presence of FLZ decreased the bioactivity of all C. albicans biofilms (p<0.001), it did not change the structure and morphology of P34. As regards C. glabrata biofilms bioactivity and biostructure, no statistically significant differences were found between control and experimental groups for biofilms of all strains. It could be concluded that the alterations in bioactivity, biostructure and cell morphology in response to the treatment with fluconazole, bioavailable concentration present in saliva, depends on the Candida spp. strain / Doutorado / Protese Dental / Doutor em Clínica Odontológica
9

Eficácia de limpadores químicos na remoção e re-colonização de biofilmes de Candida spp. formados na superfície de material reembasador / Long term effectiveness of cleansers in preventing Candida spp. biofilm recolonization on liner surface

Vieira, Ana Paula Coelho 16 August 2018 (has links)
Orientadores: Altair Antoninha Del Bel Cury, Wander José da Silva / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-16T00:32:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Vieira_AnaPaulaCoelho_M.pdf: 9359911 bytes, checksum: ce3ea88b4fe614a7aecf6b9d7b4454ed (MD5) Previous issue date: 2010 / Resumo: Os reembasadores para base de prótese, após a exposição à cavidade bucal, apresentam alterações de superfície facilitando a adesão e a colonização por micro-organismos. Para a limpeza de superfície desses materiais são indicados os limpadores químicos para evitar os danos mecânicos que podem ser provocados pelas cerdas das escovas dentais. Assim, o objetivo nesta pesquisa foi avaliar a eficácia de limpadores químicos na remoção de biofilme de Candida spp. desenvolvido sobre a superfície de um reembasador classificado como permanente à base de poli-metilmetacrilato e na prevenção da re-colonização dessa superfície, especialmente a Candida spp., comumente associada ao desenvolvimento da candidíase. Espécimes (10 mm diâmetro X 3 mm altura) de resina acrílica reembasada com um reembasador mais representativo disponível comercialmente teve sua rugosidade de superfície mensurada antes (baseline) e biofilme de C. albicans ATCC 90028 ou C. glabrata ATCC 2001 foi desenvolvido sobre os mesmos. Após a formação dos biofilmes os espécimes foram aleatorizados e submetidos aos tratamentos (n=16): AD - Água destilada (Controle), 15 min; POL - Polident 3 minutos, 3 min; EFF - Efferdent, 15 min; HPS - Hipoclorito de sódio a 0,5%, 10 minutos. Metade destes espécimes (n=8) foi utilizada para determinação da eficácia dos limpadores, utilizando contagem de células viáveis, enquanto os espécimes remanescentes (n=8), após os tratamentos, foram novamente colocados em meio de cultura estéril e incubados por mais 48 h a fim de determinar o efeito dos limpadores na prevenção da recolonização. Após os tratamentos os espécimes tiveram a rugosidade de superfície determinada, considerada pós-tratamento. Alguns espécimes de cada uma das espécies de Candida tiveram a superfície analisada após os tratamentos, por microscopia eletrônica de varredura (MEV). Os dados foram submetidos à análise de variância e teste de Tukey HSD em nível de significância de 5%. A rugosidade de superfície foi significantemente maior após os tratamentos (P<0,05). Quantos aos tratamentos, o HPS mostrou-se efetivo tanto para a desinfecção quanto na recolonização de ambas as espécies de Candida, pois houve ausência total de crescimento. Na avaliação da desinfecção, imediatamente após os tratamentos, quando C. albicans foi considerada, não houve diferença significativa entre os peróxidos alcalinos (p>0,05) e ambos diminuíram o número de células fúngicas (p<0,05) comparado ao tratamento com AD. Entretanto, para C. glabrata, os tratamentos com ADD e peróxidos alcalinos não se diferenciaram entre si (p>0,05). Na análise dos resultados para a recolonização foi observada que houve inversão no comportamento, pois enquanto, para C. albicans, os tratamentos com AD e peróxidos alcalinos não diferiram entre si (p>0,05), para C. glabrata os tratamentos com peróxidos alcalinos apresentaram valores similares e menores (p>0,05),quando comparados com o tratamento com AD (p<0,05). Na comparação entre as espécies de Candida observou-se que C. glabrata apresentou os maiores níveis de células viáveis quando os dados foram avaliados na situação de imediatamente após os tratamentos com os peróxidos alcalinos e foi diferente de C albicans (p<0,05). Entretanto não houve diferença para a recolonização (p>0,05). Os resultados sugerem que os limpadores a base de peróxidos alcalinos não foram efetivos na remoção total dos micro-organismos e também não impediram a recolonização por Candida spp / Abstract: The denture liners exhibits surface changes in oral environment by constant loss of its constituent elements, which facilitate microorganisms adherence that leads to biofilm formation. Denture liners surface can be cleaned by brushing or using denture cleaners, which are recommended, in order to avoid mechanic injuries to denture liners by brushing it. Therefore, the aim of this study was to evaluate the long term efficacy of denture cleansers on Candida spp. biofilm recolonization on liner surface. Specimens of poly (methylmethacrilate) were lined according to manufacturer instructions (10 mm diameter X 3.0 mm thickness). Surface roughness was measured at baseline and after the treatments. Next, biofilms of C. albicans ATCC 90028 and C. glabrata ATCC 2001 were allowed to develop on liner surface for 48 h. Subsequently, the specimens were randomly assigned for the cleaning treatments (n=16): distilled water (DW - control), 15 min; Polident 3 minutes (POL) - 3min; Efferdent (EFF)-15 min; sodium hypochlorite (HYP) - 10 min. After the treatments, specimens (n=8) were sonicated for biofilm disruption and the viable cells were counted (cell/mL). To determine the long term effectiveness of the cleaning process, a set of cleaned specimens (n=8) were submitted to new biofilm growth conditions. After 48 h, biofilm were disrupted by sonication and cell number estimated. Scanning electron microscopy was performed to analyze the specimen topography after denture cleanser treatment. Data were analyzed by ANOVA and Tukey's HSD test was used as post-ANOVA employing a significance level fixed at 5%. The liner surface was rougher after the treatments (P<0.05). Results showed significant differences in cleanliness among the treatments (p<0.05), however for Candida species (p<0.05) no significant difference was observed in the recolonization condition (p>0.05). Alkaline denture cleansers showed similar cleaning performance and both showed lower cells counts compared with the control (p<0.05). Hypochlorite was the only effective treatment as no viable cells were detected even after the recolonization test. Within the limits of this study, it can be concluded that alkaline denture cleansers were not effective on biofilm removal, once denture liner surface by Candida spp biofilm recolonization was not prevented / Mestrado / Protese Dental / Mestre em Clínica Odontológica
10

Eficacia de limpadores quimicos a base de peroxidos e hipoclorito na remoção de Candida spp. em rembasadores resilientes / Efficacy of denture cleansers on denture liners contaminated with Candida species

Ferreira, Maria Aurea Feitosa 04 April 2008 (has links)
Orientador: Altair Antoninha Del Bel Cury / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-10T17:01:01Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ferreira_MariaAureaFeitosa_D.pdf: 2857977 bytes, checksum: 7b67b3ca7a58610f31bdf75ed5e2f13b (MD5) Previous issue date: 2008 / Resumo: Candida albicans está associada com a etiologia da estomatite protética, patologia que acomete entre 11 a 67% dos usuários de próteses removíveis. Entretanto, mais recentemente, a Candida glabrata tem se destacado por apresentar hidrofobicidade e adesão à superfície de resina acrílica superior à da Candida albicans. Em acréscimo, características de superfície dos materiais como rugosidade (Ra) e energia livre de superfície (ELS) podem contribuir para a adesão de microrganismos. Desse modo, o objetivo desta pesquisa foi avaliar a rugosidade e energia livre de superfície dos rembasadores de próteses à base de poli - metilmetacrilato (Coe Soft e Kooliner) e silicone (Ufi Gel P) antes da contaminação com C. albicans ATCC 90028 e C. glabrata ATCC 2001, bem como verificar a eficácia dos limpadores químicos à base de peróxidos (Polident 3 minutes e Efferdent) e Hipoclorito de sódio a 0,5% na remoção desses microrganismos.Assim, para cada material rembasador foram confeccionadas 64 bases de resina acrílica Onda CryI (25 x 12 x 1mm), preparadas conforme as instruções do fabricante e, reembasadas constituindo dessa forma os corj'i>osde prova. Estes tiveram a rugosidade e energia de superfície determinadas. A seguir, foram separadas aleatoriamente em 2 grupos constituídos de 32 amostras cada, conforme o tipo de Candida. Em seguida, estes foram subdivididos em 4 grupos de 8 de acordo com os tratamentos: G1 - Água destilada (Controle); G2 - Polident ; 3 minutes; G3 - Efferdent; G4 - Hipoclorito de sódio 0,5%. Todas as amostras foram imersas em saliva humana durante'30 minutos para a formação da película adquirida. Posteriormente, foram submetidas ao teste de adesão durante período de 2 horas com uma das candidas, e então submetidos aos tratamentos nos tempos de: G1 - 15 minutos; G2 - 3 minutos; G3 -15 minutos e G4 -10 minutos. A contagem das células remanesce.ntes após o tratamento foi realizada em microscópio de luz (400x). Os dados foram submetidos à análise de variância e teste de Tukey (rugosidade de superfície e aderência fúngica) e ANOVA on Ranks para ELS, com nível de significância de 5%. O rembasador à base de silicone (Ufi Gel P) apresentou os menores valores de rugosidade comparados aos rembasadores à base de poli-imetil metacrilato (Coe 50ft e Kooliner), p<0,05. Entretanto, todos os materiais diferiram entre si para a energia de superfície (p<0,05), sendo que o Coe 50ft e o Ufi Gel P apresentaram os maiores e menores valores, respectivamente. Candida glabrata apresentou o maior número de células remanescentes aderidas, independente do rembasador utilizado (p<0,01). Dentre os limpadores, apenas o hipoclorito de sódio 0,5% diferiu do controle (p=0.001), apresentando um menor número de células remanescentes aderidas. Condui-se que o hipoclorito de sódio a 0,5% foi eficaz na remoção das células aderidas dos rembasadores, independente da espécie de Candida / Abstract: Candida albicans is associated with denture stomatitis etiology, pathology which affect about 11 to 67% of removable prostheses users. However, more recently, the Candida glabrata has been highlighted for presenting superior hydrophobicity and resin acrylic surface adherence when compared to the C. albicans. In addition, surface characteristics' materiais such roughness (Ra) and surface free energy (EL8) may contribute to the microorganisms' adhesion. Thus, the purpose of this study was to evaluate the surface roughness and surface free energy of methyl methacylate liners materiais (Coe 80ft and Kooliner) and silicone (Ufi Gel P) before contamination with C. albicans (ATCC 90028) and C. glabrata (ATCC2001), as well to verify the peroxide chemical denture cleansers efficacy (Polident 3 minutos and Efferdent) and 0.5% sodium hypochlorite - NaOCl, in the miaoorganisms' removing. Thus, 64 rectangular bases measuring 25 x 12 x 1 mm using microwave-polymerized acryli~ resins, following manufacturers' recommendations, to each material were made, then were relined and after surface roughness and surface free energy were measured. Next, the samples were randomly separated by lottery into two groups of 32 each, according to the fungus and these were subdivided into four groups of eight as the treatments: G1 - Distilled water (Control); G2 - Polident 3 min. utes; G3 - Efferdent; G4 - 0,5% NaOCI. Ali the samples rested in human whole saliva for 30 minutes to form an acquired pellicle. After, they were submitted to the adherence assay with one of the fungus for two hours, and then, treated, following these times: G1 - Distilled water (15 minutes); 2 - Polident 3 minutes (3 minutes); 3 - Efferdent (15 minutes); 4 - 0,5% sodium hypochlorite (10 minutes). The adhered cells were counted using a light microscope (Axiostar 2 Plus, Carl Zeiss, Jena, Germany) at 400 x magnification. The data were submitted to the analysis of variance and Tukey test (roughness and fungus adherence) and ANOVA on Ranks for EL8, with significance levei of 5%. The silicone-based liner (Ufi Gel P) showed lower values of roughness compared to the methyl methacrilate-based liners (Coe 80ft and Kooliner), (p<0.05). However, ali these materiais were different among them for surface free energy (p<0.05), where the Coe 80ft and Ufi Gel P showed the highest and lowest values, respectively. Candida glabrata showed the highest number of adhered cells for ali materiais (p<0.01). Among evaluated cleansers, only 0.5% sodium hypochlorite differed from the control (p=0.001), showing the lowest number of remaining cells adhered. The conclusion is that the 0.5% sodium hypochlorite was the only one chemical cleanser efficient in the adhered cells removing in ali denture liners independent of the Candida specie / Doutorado / Protese Dental / Doutor em Clínica Odontológica

Page generated in 0.0572 seconds