Yes

This work for harp and string orchestra uses musical materials derived from a chord taken from the lydian mode. The three major formal divisions are A, B, and A'. The A and A' sections are more homophonic in texture and slower in harmonic rhythm. The B section is mostly contrapuntal. Sections A and A' are dreamy and dance-like while the B section is turbulent and unrestful. These characteristics are represented by sustained sonorities, twoagainst- three rhythmic configurations, and lilting melodic materials in sections A and A', as opposed to the fragmented, ever-changing melodic material of the B section. The interweaving of the musical materials into a consummate form represents the conversations, personalities, and exploits of these Atmosphantoms, giving the music its philosophical and conversational character.

O BRAMS (Brazilian developments on the Regional Atmospheric Modelling System) é o sistema utilizado pelo CPTEC/INPE para previsão climática no Brasil. Este projeto de doutorado contribui para a modernização do código desse sistema a partir da implementação e avaliação de um framework para coprojeto de hardware/software do módulo da dinâmica do modelo climático BRAMS. Foi conduzido um estudo do código do BRAMS para verificar quais trechos poderiam ser acelerados em hardware. Com isso foram desenvolvidos kernels usando Intel OpenCL para serem executados em dispositivos programáveis do tipo FPGA. Este estudo utilizou o suporte e recursos do programa da Intel HARP (Heterogeneous Architecture Research Platform), que disponibilizou uma infraestrutura de computação heterogênea com processadores Xeon com um FPGA Arria 10 integrado. Foram conduzidos dois estudos de caso em que os resultados sugerem que é possível portar uma aplicação climática para uma máquina heterogênea que utiliza CPU e FPGA. Porém, para obter um desempenho satisfatório nessa nova arquitetura faz-se necessário domínio dos recursos disponíveis no Intel OpenCL para programar a máquina heterogênea e a aplicação alvo deve possuir uma estrutura de código que favoreça a execução de tais estruturas. Apesar do desempenho com o FPGA Arria 10 não ter sido superior ao do sistema executando apenas em Intel Xeon, o ganho em eficiência de energia justifica a migração do código para esta nova plataforma. Além disso, o framework desenvolvido possibilitará futuras implementações do BRAMS visando uma arquitetura heterogênea como alvo. / BRAMS (Brazilian developments on the Regional Atmospheric Modelling System) is the system used by CPTEC/INPE for climate forecast in Brazil. This PhD project contributes to the improvement of the code of this system from implementation and evaluation of a hardware/software codesign framework of the dynamics module of the BRAMS climate model. A study of the source code was conducted to verify what parts can be accelerated with hardware. Kernels were developed using Intel OpenCL and they were executed in programmable devices of the type FPGA. This study used resources of the Intel HARP program (Heterogeneous Architecture Research Platform). HARP provided an infrastructure of heterogeneous computation with Xeon processors including an Arria 10 FPGA integrated. The results from three case studies conducted suggest that it is possible to carry a climate application to a heterogeneous machine that uses CPU and FPGA. However, to obtain a satisfactory performance in this new architecture it is necessary to master the available resources in Intel OpenCL to program the heterogeneous machine and the target application must have a code structure that favors the execution of such structures. Although the performance was not higher than the system running only in CPU, the gain in energy efficiency justifies the migration of the code to this new platform.

Not available / text

Τα τελευταία χρόνια μια πληθώρα ερευνητικών εργασιών συσχετίζει την παραγωγή των δραστικών μορφών οξυγόνου (ROS) με ποικίλες κυτταρικές λειτουργίες. Στο επίπεδο του κυττάρου, η παραγωγή ROS δύναται να προκληθεί τόσο υπό την επίδραση φυσιολογικών ερεθισμάτων (όπως ορμόνες και κυτταροκίνες) όσο και από εξωγενείς παράγοντες (όπως μικροοργανισμοί και ακτινοβολία). Η αυξημένη παραγωγή ROS ενέχεται στην παθογένεση διαφόρων ασθενειών, όπως του καρκίνου, της αθηροσκλήρωσης και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Αν και σε υψηλές συγκεντρώσεις οι ROS καθίστανται κυτταροτοξικές, σε χαμηλά επίπεδα φαίνεται να δρουν ως ειδικά μόρια που συμμετέχουν στη μεταγωγή σήματος. Ανάμεσα στις ROS, ιδιαίτερο ενδιαφέρον προσελκύει το Η2Ο2, το οποίο λόγω της σχετικής σταθερότητας, της έλλειψης πολικότητας και του μικρού μοριακού μεγέθους, είναι ιδανικός υποψήφιος μεσολαβητής στη μεταγωγή σήματος στο εσωτερικό των κυττάρων. Η heparin affin regulatory peptide (HARP) είναι αυξητικός παράγοντας με σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου και στην αγγειογένεση. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η επίδραση του Η2Ο2 στον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση των ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων προστάτη LNCaP και των ενδοθηλιακών κυττάρων από φλέβα ομφάλιου λώρου (HUVEC), καθώς και στην αγγειογένεση in vivo στο μοντέλο της χοριοαλλαντοϊκής μεμβράνης (CAM) εμβρύου όρνιθας. Μελετήθηκε επίσης η πιθανή εμπλοκή της HARP στη δράση του Η2Ο2. Βρέθηκε ότι εξωγενώς χορηγούμενο Η2Ο2 επάγει τον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση των κυττάρων HUVEC και την αγγειογένεση in vivo στην CAM εμβρύου όρνιθας. Επιπρόσθετα, το Η2Ο2 αύξησε τα επίπεδα της πρωτεΐνης HARP in vitro και in vivo. Το U0126 και η κουρκουμίνη ανέστειλαν τόσο την αύξηση των επιπέδων της πρωτεΐνης HARP, όσο και τον πολλαπλασιασμό των HUVEC που επάγονται από το Η2Ο2. Σε συμφωνία με τα παραπάνω, βρέθηκε ότι το Η2Ο2 επάγει τον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση των κυττάρων LNCaP. Επιπλέον, προκάλεσε αύξηση των επιπέδων του mRNA και της πρωτεΐνης HARP, με τρόπο εξαρτώμενο από τη συγκέντρωση και το χρόνο. Η HARP φαίνεται να μεσολαβεί στις δράσεις του Η2Ο2, καθώς σε κύτταρα LNCaP στα οποία έχει κατασταλεί η έκφρασή της δεν εκδηλώθηκαν οι διεγερτικές δράσεις του Η2Ο2. Η κουρκουμίνη και ολιγονουκλεοτίδια-δολώματα έναντι του AP-1 ανέστειλαν τόσο την έκφραση της HARP, όσο και τον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση των κυττάρων LNCaP που επάγονται από το Η2Ο2. Μετά από εισαγωγή της ρυθμιστικής περιοχής του γονιδίου της HARP σε πλασμιδιακό φορέα ανοδικά γονιδίου αναφοράς, το Η2Ο2 αύξησε με χρόνο-εξαρτώμενο τρόπο τη δραστηριότητα του υποκινητή του συγκεκριμένου γονιδίου. Η επαγωγική αυτή δράση ανεστάλη όταν εισήχθησαν σημειακές μεταλλαγές σε τουλάχιστον μία από τις δύο πιθανές αλληλουχίες δέσμευσης του AP-1. Η επίδραση του Η2Ο2 φαίνεται να οφείλεται στη δέσμευση των Fra-1, JunD και της ενεργού μορφής της c-Jun στη ρυθμιστική περιοχή του γονιδίου της HARP. Συμπερασματικά, στην παρούσα εργασία ενισχύεται η άποψη ότι η HARP διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση των κυττάρων. Επίσης, προτείνεται ότι το γονίδιο της HARP παρουσιάζει ευαισθησία σε μεταβολές της οξειδωτικής κατάστασης του κυττάρου, καθώς η έκφρασή της επάγεται σε χαμηλές συγκεντρώσεις Η2Ο2. Τέλος, αναδεικνύεται η εμπλοκή συγκεκριμένων συμπλόκων του AP-1 στη ρύθμιση της μεταγραφικής δραστηριότητας του γονιδίου της HARP και των επακόλουθων βιολογικών δράσεων σε απόκριση στο Η2Ο2. / A growing body of evidence correlates the production of Reactive Oxygen Species (ROS) with many aspects of cell functions. Cellular ROS production can be augmented by the action of hormones, cytokines, and other physiological stimuli and also by external factors, such as xenobiotics or irradiation. Increased ROS production has been implicated in the pathogenesis of several diseases, such as cancer, atherosclerosis, rheumatoid arthritis and ischemia/reperfusion injury. Although ROS may be cytotoxic when produced in excess, at moderate levels they may act as specific signalling molecules. Among different ROS, H2O2 possesses the properties of relative stability, neutrality and small size, which make it an ideal candidate for a signalling molecule. Heparin affin regulatory peptide (HARP) is a mitogenic and angiogenic growth factor and plays a significant role on tumor growth and angiogenesis. In the present study we found that exogenous H2O2 significantly induced human umbilical vein endothelial cell (HUVEC) proliferation and migration, and angiogenesis in the in vivo chorioallantoic membrane assay. In addition, it increased HARP protein amounts in vitro and in vivo. U0126 and curcumin abrogated both H2O2-induced HARP protein amounts increment and HUVEC proliferation. In the same line, exogenous H2O2 significantly induced human prostate cancer LNCaP cell proliferation and migration. Moreover, H2O2 significantly increased HARP mRNA and protein amounts in a concentration- and time-dependent manner. HARP seems to be involved in the stimulatory effect of H2O2, since the latter had no effect on stably transfected LNCaP cells that did not express HARP. Curcumin and AP-1 decoy oligonucleotides abrogated both H2O2-induced HARP expression and LNCaP cell proliferation and migration. H2O2 increased luciferase activity of the 5’-flanking region of the HARP gene introduced in a reporter gene vector, an effect that was abolished when even one of the two putative AP-1 binding sites of the HARP promoter was mutated. The effect of H2O2 seems to be due to binding of Fra-1, JunD and phospho-c-Jun to the HARP promoter. In conclusion, H2O2 up-regulates HARP expression through the induction of specific AP-1 dimers, leading to increased cell proliferation and migration.

Thesis (doctoral)--Rijksuniversiteit te Utrecht, 1988. / Summary in German. Includes bibliographical references (p. [195]-215) and index.

Thesis (doctoral)--Rijksuniversiteit te Utrecht, 1988. / Summary in German. Includes bibliographical references (p. [195]-215) and index.

Η Heparin affin regulatory peptide (HARP) είναι ένας αυξητικός παράγοντας με μοριακό βάρος 18 kDa, που έχει μεγάλη συγγένεια με την ηπαρίνη. Είναι συντηρημένη μεταξύ διαφόρων ειδών και παρουσιάζει 50% ομολογία με τη Midkine και την RI-HBP. Οι πρωτεΐνες αυτές συγκροτούν μια σχετικά νέα οικογένεια αυξητικών παραγόντων που έχουν συγγένεια με την ηπαρίνη. Η HARP απομονώθηκε για πρώτη φορά από τον εγκέφαλο νεογέννητου βοός ως ένα μόριο που μπορεί να επάγει την προέκταση των νευρικών κυττάρων. Επίσης, εκφράζεται στη μήτρα, στους χόνδρους και στα οστά. Αρκετές αναφορές αποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης της HARP και της ανάπτυξης καρκινικού όγκου και της αγγειογένεσης. Η HARP αποτελεί μιτογόνο παράγοντα για διάφορους τύπους ενδοθηλιακών κυττάρων, ενώ μπορεί να επάγει την αγγειογένεση in vivo και in vitro. Ασκεί τη βιολογική της δράση μετά από αλληλεπίδραση με πρωτεογλυκάνες της επιφάνειας του κυττάρου, όπως η N-συνδεκάνη, ή μετά από δέσμευση σε πιο ειδικούς υποδοχείς. Η RPTPβ/ζ, η εκκρινόμενη μορφή της (φωσφακάνη), αλλά και η κινάση ALK, έχει αναφερθεί ότι μπορούν να δεσμεύουν τη HARP και να συμμετέχουν στη μεταγωγή του σήματός της. Ο κύριος σκοπός αυτής της διατριβής είναι η μελέτη της δομής και της δράσης της HARP, χρησιμοποιώντας μικρότερα τμήματα της HARP τα οποία τα έχουμε βιοτινυλιώσει για να διερευνήσουμε τις περαιτέρω δράσεις της, τους διάφορους μηχανισμούς και με ποιους υποδοχείς αλληλεπιδρά. Τα βιοτινυλιωμένα-σεσημασμένα πεπτίδια αποτελούν χρήσιμα εργαλεία για την βιοτεχνολογία, σε διάφορες εφαρμογές στερεής φάσης ανοσολογικών δοκιμών καθώς και τον εντοπισμό των υποδοχέων. Τα συνθετικά πεπτίδια της HARP συντέθηκαν με μεθοδολογία Fmoc/t-Bu σε στερεά φάση χρησιμοποιώντας ως στερεό υπόστρωμα τη 2-χλωροτρίτυλ-ρητίνη για την παραλαβή μιας ελεύθερης αμινοομάδας (ΝΗ2) και C-τελικού καρβοξυλικού οξέος αντίστοιχα. Για την παραγωγή βιοτινυλιωμένων πεπτιδίων, περιλαμβάνει τον σχηματισμό ενός δεσμού: της ελεύθερη αμινοομάδα με την βιοτίνη στην διάρκεια της πεπτιδικής σύνθεσης στερεής φάσης. Επειδή η βιοτίνη έχει μικρή διαλυτότητα στα διαλύματα της πεπτιδικής σύνθεσης χρησιμοποιούμε τους προσχηματισμένους ενεργοποιημένους εστέρες όπως την βιοτίνη- ONp (biotin p-nitrophenyl ester ). Τα συνθετικά πεπτίδια P(13-39) και Ρ (65-97), που αντιστοιχούσαν στην Ν-CTR-I και C-TSR-I περιοχή της HARP μελετήθηκαν ως προς την επίδρασή τους στον πολλαπλασιασμό και στην μετανάστευση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη (PC3). / Heparin affin regulatory peptide (HARP) is an 18 kDa growth factor that has a high affinity for heparin. HARP is highly conserved among species and shares 50% homology with Midkine and RI-HBP. The above proteins constitute a relatively new family of growth factors with high affinity for heparin. HARP has been originally purified from perinatal rat and bovine brain as a molecule that induces neurite outgrowth. HARP is also expressed in uterus, cartilage and bone extracts. Several reports have established a strong correlation between HARP expression and tumour growth and angiogenesis. HARP has been reported to be mitogenic for different types of endothelial cells and angiogenic in vivo and in vitro. HARP exerts its biological activity through interactions with cell surface proteoglycans, such as N-syndecan, or binding to more specific cell surface receptors. Receptor-type protein tyrosine-phosphatase β/ζ (RPTPβ/ζ) and its secreted variant phosphacan, as well as ALK are implicated in HARP signalling. The main target of this study is to investigate the structure and the biological activities of HARP, using smaller fragments of HARP which are biotinylated in order to study its further activities, the mechanisms and the interactions with the receptor. Biotin-labelled peptides are extremely useful tools for biochemistry, with applications in solid-phase immunoassays, affinity purification and receptor localization. The synthetic peptides of HARP were synthesized by Fmoc/t-Bu solid phase methodology utilizing a 2-chlorotrityl-chloride resin to provide a free NH2- amino-group and carboxyl acid, respectively. The simplest approach for the production of biotin-labelled peptides involves capping of a resin-bound free amino group with biotin, prior to cleavage of the peptide from the resin and side-chain deprotection. Because of the poor solubility of biotin in peptide synthesis solvents, biotin is most frequently introduced using a pre-formed active ester, such as biotin p-nitrophenyl ester. The synthetic peptides, P(13-39) and P(65-97) with amino acids sequence corresponding to the N- and C-TSR-I domains of HARP, were studied for their impact to the proliferation and chemotactic (migration) on prostate cancer cells (PC3).

Master of Science / Computing and Information Sciences / Daniel A. Andresen / One among the many inventions of Benjamin Franklin is the Glass Armonica, a musical instrument whose sound source was a series of resonating glass vessels. However, the Irish musician Richard Pockrich is typically credited as the first to play an instrument composed of glass vessels, called the Glass Harp in 1741, by rubbing his fingers around the rims. In this project “Singing Wine Glasses”, the principle of Franklin’s glass armonica is demonstrated with a wine glass. One hand is used to hold the glass steady at the base. The rim of glass is gently pressed with a moistened finger of the other hand and drawn in a circle around. When the pressure and amount of moisture are just right, the slight friction between the finger and the rim of glass causes vibrations in the sides of the glass. At a particular frequency, called the resonant frequency, the sides of the glass will vibrate most easily. The resonant frequency of wine glasses is typically within the range of human hearing (20-20,000 Hz), so the resulting resonant vibration is heard as a tone. The glass starts to sing when the vibration gets the molecules moving at their natural frequency. The resonant frequency changes with the amount of water filled in the glass. This android application deals with virtual glasses that serve the purpose of wine glasses filled with different amounts of water. Swiping on the glass edges would produce music, as per Franklin’s principle. The users would be free to select the number of glasses they want to play, and the amount of water-level in each glass. This application would also come with an enhanced feature of sustaining a particular note until the finger is released from the glass.

Welsh-born harpist and composer John Thomas performed for audiences throughout Europe serving as the harpist to Queen Victoria of England. He was trained in London at the Royal Academy of Music, yet remained loyal to his Welsh heritage throughout his life. He began composing at the age of 16 while still a student at the Academy and continued arranging and composing repertoire for harp well into the Twentieth Century.This document will show that John Thomas was instrumental in the development of virtuosic harp literature and the recognition of the double-action pedal harp as a concert instrument while maintaining a strong sense of Welsh Nationalism as demonstrated in his original compositions. Like the Welsh harpists and composers before him, Thomas collected and preserved Welsh Airs. In addition, Thomas participated at numerous Eisteddfoddau, lectured on the history of the Welsh Harp, and wrote the "Welsh Music History" article in the first edition of the Grove Dictionary of Music and Musicians. However, unlike his predecessors, Thomas composed for the modern pedal harp and employed virtuosic techniques heretofore unexplored in Welsh harp music.Though this harpist, composer, and music historian produced a prolific output of virtuosic works and historical writings, very little has been documented on his life and career. There are no complete works lists in print. Many of Thomas' manuscripts and published works remain out of print in the National Library of Wales. The Groves Dictionary of Music and Musicians contains only a brief article on this composer's life and career.Thomas is internationally recognized as a leading composer and performer among harpists of the Nineteenth Century. His works are still performed by harpists in recitals at international conferences and competitions including the World Harp Congresses. Further, Thomas' students became touring performers and made a significant mark on the performing arena throughout much of the Twentieth Century.