• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 244
  • 127
  • 98
  • 41
  • 20
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 5
  • 5
  • 4
  • Tagged with
  • 595
  • 76
  • 58
  • 37
  • 36
  • 32
  • 32
  • 30
  • 28
  • 27
  • 27
  • 26
  • 22
  • 21
  • 21
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
271

A mass spectrometric examination of some carbohydrates.

Peltier, John M. MacLean, D.B. Unknown Date (has links)
Thesis (Ph.D.)--McMaster University (Canada), 1992. / Source: Dissertation Abstracts International, Volume: 54-08, Section: B, page: 4119. Adviser: D. B. MacLean.
272

Structural studies of bacterial carbohydrate antigens with focus on oral commensal bacteria /

Bergström, Niklas, January 2002 (has links)
Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karolinska institutet, 2002. / Härtill 4 uppsatser.
273

Structural studies of some bacterial polysaccharides and extension of a method for lipid A cleavage /

Eserstam, Reine, January 2002 (has links)
Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karol. inst., 2002. / Härtill 4 uppsatser.
274

Studies on the biosynthesis of ABH and Lewis epitopes on O-glycans /

Löfling, Jonas, January 2006 (has links)
Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karolinska institutet, 2006. / Härtill 4 uppsatser.
275

Protective effects of polysaccharides extracted from morinda officinalis on fetal rat hippocampal neurons

Zhang, Ruoyi. January 2010 (has links)
Thesis (M. Phil.)--University of Hong Kong, 2010. / Includes bibliographical references (leaves 139-161). Also available in print.
276

Effects of Angelica sinensis polysaccharides on changes of immune and gastrointestinal systems induced by cyclophosphamide in mice /

Hui, King-cheung. January 2005 (has links)
Thesis (M. Med. Sc.)--University of Hong Kong, 2005.
277

Μελέτη γλυκοζαμινογλυκανών και πρωτεογλυκανών σε κακόηθες μεσοθηλίωμα

Συρόκου, Αλεξάνδρα 09 March 2010 (has links)
- / -
278

"Μελέτη πολυσακχαριτών και πρωτεογλυκανών σε θαλάσσιους οργανισμούς ( ΑΧΙΝΟΣ)"

Μανούρας, Α. 18 March 2010 (has links)
- / -
279

Lignin polysaccharide networks in biomass and corresponding processed materials

Njamela, Njamela 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2015. / ENGLISH ABSTRACT: Lignocellulosic material is composed of three major macromolecule components i.e., cellulose, hemicelluloses and lignin. These components are chemically associated and directly linked to each other through covalent bonding which is scientifically denoted as lignin-carbohydrate complexes (LCCs) and their interaction is fundamentally important as to understand wood formation and reactivity during chemical and biological processing e.g. pulping and enzymatic hydrolysis. The association of lignin with polysaccharides (covalent linkages) has been surrounded by contradictions and controversy in several wood chemistry studies. These linkages exist in lignocellulosic materials from wood to herbaceous plants. In woody plants, they consist of ester and ether linkages through sugar hydroxyl to α-carbonyl of phenyl-propane unit on lignin. However, in herbaceous plants ferulic and p-coumaric acids are esterified to hemicelluloses and lignin respectively. In recent studies, the existence of the bonds has been shown by applying indirect analysis strategies which resulted to low yields and contaminations. The general aim of the current study was to isolate and fractionate LCCs from raw lignocellulosic materials (E. grandis and sugarcane bagasse) and corresponding processed materials (chemical pulps and water-insoluble residues (WIS)) in order to determine the chemical structure of the residual lignin associated with polysaccharides and how they affected industrial processing. The objective of the study is to compile a document that when the development of pulping and bio-ethanol bio-refinery will greatly depends on the detailed wood chemistry on how the components interact with each before and after hemicelluloses pre-extraction prior to pulping and steam explosion pre-treatment prior to enzymatic hydrolysis. The current study was focusing on understanding the effect LCCs isolated from two different industrial processing methods, i.e. pulping and enzymatic hydrolysis (EH). There were two lignocelluloses feedstocks used for pulping, i.e. Eucalyptus grandis and sugarcane bagasse whereas sugarcane bagasse was the only feedstock used for enzymatic hydrolysis. Hemicelluloses pre-extracted (mild alkali or dilute acid and autohydrolysis for sugarcane bagasse) pulps of Kraft or soda AQ from E. grandis and sugarcane bagasse were used to understand the effect of xylan pre-extraction prior to pulping on lignin-carbohydrate complexes has not been reported to the best knowledge of the primary author. Also prior to EH the material was subjected to two different treatment methods, i.e. steam explosion and ionic liquid fractionation in varying conditions. The study illustrated the types of extracted and fractionated LCCs from hemicelluloses pre-extracted pulps and WIS in comparison to the non-extracted pulps and reports from the literature. Lignin-carbohydrate complexes (LCCs) were isolated and fractionated by an inorganic method which yielded reasonable quantification quantities and no contamination and low yields for the hardwood compared to reports of using an enzymatic method. To the best knowledge of the authors, no work has been done on WIS material. The lignocelluloses were subjected to ball milling which was followed by a sequence of inorganic solvents swelling and dissolution into 2 fractions i.e. glucan-lignin and xylan-lignin-glucan. Characterisation of the isolated LCCs was made using a variety of analytical tools such as FTIR-PCA, HPLC, GPC and GC-MS. LCCs were evident when FTIR and HPLC studies were conducted. Residual lignin isolated from the lignocelluloses was assumed to be chemically bonded to carbohydrates and mostly to xylan. Approximately 60% and 30% of the lignin was linked to xylan while for the second and first fractions respectively. It is reported that lignin associated with xylan is more resistant and reduce the delignification process than when linked to glucan that is easily hydrolysable. With the FTIR and GPC analyses of LCC fractions, it was evident that the ester bonds of LCCs were destroyed through pre-extraction and pre-treatment, where this resulted to more cellulose being more accessible to alkaline pulping and enzymatic hydrolysis respectively. The linkages were either partially broken down or completely destroyed leading to significant changes of chemical structures. The polydispersity of the LCCs assisted in determining the structure of lignin, either existing as monolignols on the surfaces of fibres or a as complex two or three-dimensional structure that is linked to carbohydrates as the Mw increased or decreased. In general, these findings may have an important implication for the overall efficiency on bio-refinery. The molecular weights (Mw) of the extracted LCCs were measured by gel permeation chromatography. From the chromatograms, it was observed that the materials that were subjected to pre-processing prior to further processing, the Mw shifted to lower Mws regions. It was found that LCCs isolated from mild alkali pre-extracted pulps had high lignin syringyl to guaiacyl lignin contents than LCCs isolated from dilute acid pre-extracted pulps. High syringyl/guaiacyl ratio (S/G ratio) was an indication of low lignin content as a result of processing which will result to high product yields after downstream processing. The 5 average S/G ratio for the pulps from E. grandis and sugarcane bagasse was ranging between 1.1 to 19.01 and 1.4 to 18.16 respectively, while for the WIS-material generated from ionic liquid fractionated and steam exploded materials ranged from 3.29 to 9.27 and 3.5 to 13.3 respectively. The S/G ratios of the LCCs extracted from E. grandis and sugarcane bagasse pulps ranged from 0.42 to 2.39 and 0.041 to 0.31 was respectively while for the LCCs extracted from water-insoluble-solids (WIS) material generated from steam exploded material was from 4.87 to 10.40. The determination of S/G ratio is recommended for the LCC extraction and characterisation study as an evaluation of residual lignin in processed materials such as pulps and WIS. The obtained saccharifications were low, possibly due to the severity of the steam explosion pre-treatment and ionic liquid fractionation conditions which resulted on high accumulation of acetic acid and increased in cellulose crystallinity respectively. From quantitative analysis of the LCCs perspective it could be concluded that free lignin was present in mild alkali pre-extracted pulps than for the dilute acid pre-extracted pulps. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Cellulose materiaal is saamgestel uit drie groot makromolekule komponente naamlik, sellulose, hemisellulose en lignien. Hierdie komponente is chemies verwante en direk met mekaar verbind deur kovalente binding wat wetenskaplik aangedui as lignien-koolhidraat komplekse (LCCs) en hul interaksie is fundamenteel belangrik as hout vorming en reaktiwiteit tydens chemiese en biologiese verwerking bv om te verstaan verpulping en ensiematiese hidrolise. Die vereniging van lignien met polisakkariede (kovalente verbindings) is omring deur teenstrydighede en omstredenheid in verskeie hout chemie studies. Hierdie skakeling bestaan in cellulose materiaal uit hout te kruidagtige plante. In houtagtige plante, hulle bestaan uit ester en eter bindings deur suiker hidroksiel te α-karboniel van feniel-propaan eenheid op lignien. Maar in kruidagtige plante ferulic en p-coumaric sure veresterd te hemisellulose en lignien onderskeidelik. In onlangse studies, het die bestaan van die bande is getoon deur die toepassing van indirekte analise strategieë wat gelei tot lae opbrengste en kontaminasie. Die algemene doel van die huidige studie was om te isoleer en fraksioneer LCCs van rou cellulose materiaal (E. grandis en suikerriet bagasse) en die ooreenstemmende verwerkte materiaal (chemiese pulp en water-oplosbare residue (WIS)) ten einde die chemiese struktuur van die te bepaal oorblywende lignien wat verband hou met polisakkariede en hoe hulle geaffekteerde industriële verwerking. Die doel van die studie is 'n dokument op te stel dat wanneer die ontwikkeling van verpulping en bio-etanol bio-raffinadery sal grootliks afhang van die gedetailleerde hout chemie oor hoe om die komponente met mekaar voor en na hemisellulose pre-onttrekking voor verpulping en stoom ontploffing pre-behandeling voor ensiematiese hidrolise. Die huidige studie was die fokus op die begrip van die effek LCCs geïsoleerd van twee verskillende industriële verwerking, maw verpulping en ensiematiese hidrolise (EH). Daar was twee lignocelluloses voerstowwe gebruik vir verpulping, dws Eucalyptus grandis en suikerriet bagasse terwyl suikerriet bagasse was die enigste grondstof gebruik vir ensiematiese hidrolise. Hemisellulose pre-onttrek (ligte alkali of verdunde suur en autohydrolysis vir suikerriet bagasse) pulp van Kraft of soda AQ van E. grandis en suikerriet bagasse is gebruik om die effek van Xylan pre-onttrekking te voor verstaan verpulping op lignien-koolhidraat komplekse het nie aan die berig is beste kennis van die primêre outeur. Ook voor EH die materiaal is onderworpe aan twee verskillende behandeling metodes, naamlik stoom ontploffing en ioniese vloeistof fraksionering in wisselende toestande. Die studie geïllustreer die tipes onttrek en gefractioneerd LCCs van hemisellulose pre-onttrek pulp en WIS in vergelyking met die nie-onttrek pulp en verslae van die literatuur. Lignien-koolhidraat komplekse (LCCs) is geïsoleer en gefraksioneer deur 'n anorganiese metode wat redelike kwantifisering hoeveelhede en geen besoedeling en lae opbrengste opgelewer vir die hardehout vergelyking met verslae van die gebruik van 'n ensiematiese metode. Na die beste kennis van die skrywers, het geen werk op WIS materiaal gedoen. Die lignocelluloses is onderworpe aan die bal maal wat gevolg is deur 'n reeks van anorganiese oplosmiddels swelling en ontbinding in 2 breuke dws glucan-lignien en Xylan-lignien-glucan. Karakterisering van die geïsoleerde LCCs is gemaak met behulp van 'n verskeidenheid van analitiese gereedskap soos FTIR-PCA, HPLC, GPC en GC-MS. LCCs was duidelik wanneer FTIR en HPLC studies is uitgevoer. Residuele lignien geïsoleerd van die lignocelluloses is aanvaar moet word chemies gebind aan koolhidrate en meestal te xylan. Ongeveer 60% en 30% van die lignien is gekoppel aan xylan terwyl dit vir die tweede en eerste breuke onderskeidelik. Dit is gerapporteer dat lignien wat verband hou met Xylan is meer bestand en die delignification proses as wanneer gekoppel aan glucane wat maklik hidroliseerbare verminder. Met die FTIR en GPC ontledings van LCC breuke, was dit duidelik dat die ester bande van LCCs is deur pre-ontginning en pre-behandeling, waar dit gelei tot meer sellulose om meer toeganklik te alkaliese verpulping en ensiematiese hidrolise onderskeidelik vernietig. Die skakeling is óf gedeeltelik afgebreek of heeltemal vernietig lei tot beduidende veranderinge van chemiese strukture. Die polydispersity van die LCCs bygestaan in die bepaling van die struktuur van lignien, hetsy bestaande as monolignols op die oppervlak van die vesel of 'n as komplekse twee of drie-dimensionele struktuur wat gekoppel is aan koolhidrate as die Mw vermeerder of verminder. In die algemeen, kan hierdie bevindinge het 'n belangrike implikasie vir die algehele doeltreffendheid op bio-raffinadery. Die molekulêre gewigte (Mw) die onttrek LCCs gemeet deur gelpermeasie- chromatografie. Van die chromatograms, was dit opgemerk dat die materiaal wat blootgestel is aan die pre-verwerking voor verdere verwerking, die Mw verskuif MWS streke te verlaag. Daar is gevind dat LCCs geïsoleerd van ligte alkali pre-onttrek pulp het hoë lignien syringyl lignien inhoud as LCCs geïsoleerd van verdunde suur vooraf onttrek pulp te guaiacyl. Hoë syringyl / guaiacyl verhouding (S/G-verhouding) was 'n aanduiding van 'n lae lignien inhoud as 'n resultaat van verwerking wat sal lei tot 'n hoë produk opbrengste ná stroomaf verwerking. Die gemiddelde S/G-verhouding vir die pulp van E. grandis en suikerriet bagasse was wat wissel tussen 1,1-19,01 en 1,4-18,16 onderskeidelik, terwyl dit vir die WIS-materiaal gegenereer uit ioniese vloeistof gefraksioneer en stoom ontplof materiaal het gewissel 3,29-9,27 en 3.5 13,3 onderskeidelik. Die S/G verhoudings van die LCCs onttrek uit E. grandis en suikerriet bagasse pulp gewissel 0,42-2,39 en ,041-,31 was onderskeidelik terwyl dit vir die LCCs onttrek uit water-oplosbare-vastestowwe (WIS) materiaal gegenereer uit stoom ontplof materiaal was van 4,87-10,40. Die bepaling van S/G-verhouding word aanbeveel vir die LCC ontginning en karakterisering studie as 'n evaluering van die oorblywende lignien in verwerkte materiaal soos pulp en WIS. Die verkry saccharifications was laag, moontlik as gevolg van die erns van die stoom ontploffing pre-behandeling en ioniese vloeistof fraksionering voorwaardes wat gelei op 'n hoë opeenhoping van asynsuur en vermeerder in sellulose kristalliniteit.
280

The transformation of wine yeasts with glucanase, xylanase and pectinase genes for improved clarification and filterability of wine

Strauss, Marlene 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric) -- Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Cellulose is by far the most abundant carbohydrate available from plant biomass. These biopolymers are therefore an important renewable source of food, fuels and chemicals. Cellulose is embedded in a matrix of hemicellulose, lignin and pectin and is composed of repeating glucose units linked by p-1,4-glycosidic bonds. The individual molecules are held together by hydrogen bonds, forming largely crystalline fibres. The hemicellulose, which is a low molecular weight heteropolysaccharide, coats and binds the cellulose microfibrils, preventing the cellulose from becoming too crystalline. Three predominant types of hemicelluloses are recognised, namely 1,3- and 1,4-p-D-galactans, 1,4-p-D-mannans and 1,4-p-D-xylans, which are named according to the sugar type that forms the polymer backbone. Pectic substances contain rhamnogalacturonan backbones in which 1,4-linked a-D-galacturonan chains are interrupted at intervals with a-L-rhamnopyranosyl residues carrying neutral side chains. Two groups of enzymes, cellulases and pectinases, are required for the microbial utilisation of crystalline cellulose and pectin. Cellulases are multicomponent complexes that are often composed of endoglucanases, exoglucanases and cellobiases. Cellobiose is the major end product of concerted endoglucanase and exoglucanase activity. Cellobiose is then hydrolysed to glucose by p-glucosidases. The enzymatic breakdown of pectic polymers occurs by the deesterifying action of the saponifying enzymes, pectinesterase, releasing the methyl groups of the pectin molecule, and by hydrolase or lyase action of the depolymerases (pectin lyase, pectate lyase and polygalacturonase), splitting the a- 1.4-glycosidic linkages in the polygalacturonate chain. The yeast Saccharomyces cerevisiae has been used extensively in the alcoholic beverage industry for fermentations of wine, beer and other alcoholic beverages for many years. However, it is unable to produce extracellular depolymerising enzymes that can efficiently degrade polysaccharides, which are the main cause of clarification and filtration problems. Enzyme preparations have been used in the alcoholic beverage industries to degrade haze-forming polysaccharides, thereby improving the filterability and quality of products such as beer and wine. An alternative would be to develop S. cerevisiae strains that produce extracellular polysaccharidases, enabling the yeast to degrade polysaccharides without the addition of commercial enzyme preparations. These strains can also be very useful in improving the quality of wine, as well as cutting the costs of the winemaking process. The objective of this study was to investigate the effects of two transformed S. cerevisiae strains on different wine grape varieties. The following genes have been cloned and characterised previously: the Aspergillus niger endo-p-xylanase gene (xynC), the Butyrivibrio fibrisolvens endo-|3- 1.4-glucanase gene (endl), the Erwinia chrysanthemi pectate lyase gene (pelE) and the Erwinia carotovora polygalacturonase gene (p e h l). The yeast alcohol dehydrogenase I gene promoter (ADH1p), the alcohol dehydrogenase II gene terminator (ADH2j), the tryptophan synthase gene terminator (TRP5r) and the yeast mating-type pheromone a-factor secretion signal sequence (MFcrfs) were used to compile the following gene constructs: ADH1 p-MFa1 s-end1-TRP5r (designated END1), A DH1 p-xyn C-A DH2T (designated XYN4), ADH1 p-MFa1 s-peh1 -TRP5t (designated PEH1) and ADH1 p-MFa1 s-pelE-TRP5r (designated PELE). Two yeast integrating plasmids were constructed, one containing the END1 and XYN4 gene cassettes and the other containing the PEH1-PELE cassette. These two plasmids were then integrated into the URA3 locus of two separate industrial wine yeast strains of S. cerevisiae. To facilitate selection of the industrial yeast transformants in the absence of auxotrophic markers, the integrating plasmid containing the END1 and XYN4 gene cassettes was issued with the dominant selectable Geneticin G418-resistance {G f) marker. The integrating plasmid harbouring the PEH1-PELE gene cassette was issued with the dominant selectable sulphumetronmethyl resistance (SMR1) marker. The introduction of these plasmids into commercial wine yeast strains directed the synthesis of END1, XYN4, PELE and PEFI1 transcripts and the production of extracellular biologically active endo-P-1,4- glucanase, endo-(3-xylanase, pectate lyase and polygalacturonase. These recombinant yeasts were capable of extracting more colour from grape skins of certain varieties, as well as leading to more freeflow wine as a result of the more effective degradation of glucans, xylans and pectins in the skins. They also led to decreased turbidity in the wine, making it more filterable. Future work will entail further investigation of the effects of these recombinant yeasts on different white and red wine grape varieties. Another objective of this study was to screen non-Saccharomyces wine yeasts for the production of extracellular hydrolytic enzymes. The reason for this part of the thesis was to determine the types of extracellular hydrolytic enzymes that are produced and to determine which genera produce which kinds of extracellular enzymes. A total of 237 yeast isolates, belonging to the genera Kloeckera, Candida, Debaryomyces, Rhodotorula, Pichia, Zygosaccharomyces, Hanseniaspora and Kluyveromyces, were screened for the production of extracellular pectinases, proteases, (3-glucanases, lichenases, p-glucosidases, cellulases, xylanases, amylases and sulphite reductase activity. These yeasts were all isolated from grapes and clarified grape juice to ensure that they were yeasts found in must during the initial stages of fermentation. This information can be used to pave the way to pinpoint the specific effects in wine of these enzymes produced by the so-called wild yeasts associated with grape must. This information can also be used to transform Saccharomyces wine yeasts with some of the genes from these non-Saccharomyces yeasts for the production of extracellular hydrolytic enzymes. However, future research will have to be done to determine the extent of the activity of these enzymes in wine fermentations and to obtain better knowledge of the physiological and metabolical features of non-Saccharomyces yeasts. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Sellulose is verreweg die volopste koolhidraat in plantbiomassa. Hierdie biopolimere is dus ‘n baie belangrike hernubare bron van voedsel, brandstof en chemikaliee. Sellulose is in 'n matriks van hemisellulose, lignien en pektien gebed en is uit herhaalde glukose eenhede, wat deur middel van (3-1,4-glukosidiese bindings geheg is, saamgestel. Die individuele molekules word deur waterstofbindings aan mekaar geheg, wat aanleiding gee tot die vorming van kristallyne vesels. Die hemisellulose, wat 'n lae molekulere gewig heteropolisakkaried is, bedek en bind die sellulose vesels en verhoed daarmee die vorming van vesels wat te kristallyn is. Drie predominante tipes hemisellulose word herken en sluit 1,3- en 1,4-p-D-galaktane, 1,4-p-D-mannane en 1,4-p-D-xylane in, wat vernoem word volgens die suikereenhede wat die polimeerruggraat vorm. Pektiene bestaan uit 'n rhamnogalakturonaanruggraat waarin 1,4-gekoppelde a-D-galakturonaankettings periodiek met a-L-rhamnopiranosiel residue, bevattende neutrale sykettings, onderbreek word. Twee groepe ensieme, nl. pektinase en sellulase, word deur mikrobes vir die benutting van kristallyne pektinase en sellulase vereis. Sellulase is multikomponent komplekse wat dikwels uit endoglukanase, ekso-glukanase en sellobiase saamgestel is. Sellobiose is die hoof eindproduk van die saamgestelde aktiwiteit tussen endoglukanase en ekso-glukanase en word verder gehidroliseer tot glukose deur |3-glukosidases. Die ensimatiese afbraak van pektien polimere vind deur die de-esterifiserings aksie van die versepings ensiem, pektienesterase, plaas. Dit lei tot die vrystelling van die metielgroepe van die pektienmolekuul. Deur die hidrolase of liase aksie van die depolimerase (pektien liase, pektaatliase en poligalakturonase), split die a-1,4-glukosidiese verbindings in die poligalakturonaatketting. Die gis Saccharomyces cerevisiae word al vir jare ekstensief in die alkoholbedryf vir die fermentasie van verskeie produkte, veral druiwe, gebruik. S. cerevisiae besit egter nie die vermoe om ekstrasellulere depolimiserende ensieme wat vir die effektiewe degradasie van polisakkariede verantwoordelik is, te produseer nie, wat die hoof oorsaak van die verhelderings- en filtreringsprobleme in onder andere wyn en bier is. Dit veroorsaak ook dat S. cerevisiae nie oor die vermoe beskik om waasvormende polisakkariede in wyn te degradeer nie. Tans word ensiempreparate in die alkoholiese bedryf vir die degradasie van die probleem polisakkariede gebruik. Sodoende word die filtreerbaarheid en kwaliteit van wyn en bier verbeter. ‘n Goeie alternatief is die ontwikkeling van S. cerevisiae-rasse wat oor die vermoe beskik om ekstrasellulere polisakkarase te produseer en dus polisakkariede self sonder die byvoeging van eksterne kommersiele ensiempreparate te degradeer. Hierdie rasse sal baie voordelig wees vir die verbetering van wynkwaliteit, sowel as vir die vermindering van die kostes verbonde aan die wynmaakproses. Die objektief van hierdie studie is dus om die uitwerking van twee getransformeerde S. cerevisiae rasse, wat ekstrasellulere polisakkarases produseer, op verskillende wyndruifvarieteite na te vors. Die volgende gene is reeds voorheen gekloneer en gekarakteriseer: die endo-pxylanase- geen (xynC) van Aspergillus niger, die endo-p-1,4-glukanase-geen (endl) van Butyrivibrio fibrisolvens, die pektaatliase-geen (pe/E) van Erwinia chrysanthemi en die poligalakturonase-geen (p e h l) van Erwinia carotovora. Die alkoholdehidrogenase-geenpromotor (ADH1P), die alkoholdehidrogenase IIgeentermineerder (ADH2T), die gistriptofaansintase geen se termineerder (TRP5t) en die sekresiesein van die gisferomoon a-faktor (MFa1s) is gebruik om die volgende geenkonstrukte saam te stel: ADH1 p-MFa1 s-end1 -TRP5t (toekend as END1), ADH1 p-xynC-ADH2T (bekend as XYN4), ADH1 p-MFa1 s-peh1-TRP5T fbekend as PEH1), and ADH1 p-MFa1 s-pelE-TRP5T (bekend as PELE). Twee gisintegrerings plasmiede is gekonstrueer, een wat die END1- en XYN4- geenkassette bevat en die ander wat die PEH1-PELE-kasset besit. Hierdie twee plasmiede is daarna in twee aparte industriele wyngisrasse van S. cerevisiae by die URA3 lokus geintegreer. Vir die seleksie van die industriele wyngistransformante in die afwesigheid van ouksotrofiese merkers, is die dominante selekteerbare Geneticin G418 weerstandbiedende (G f) merker in die END1- en XYA/4-geenkassetbevattende plasmied geintegreer. Die dominante selekteerbare sulfumetronmetielweerstandbiedende (SMR1) merker is in die integreringsplasmied, wat die PEH1- PELE-geenkasset bevat, geintegreer vir seleksie. Transformasie van hierdie plasmiede in kommersiele wyngisrasse het tot die direkte sintese van die END1-, XYN4-, PELE- en PEH1-transkripte aanleiding gegee, sowel as tot die produksie van die biologies aktiewe ekstrasellulere endo-P-1,4-glukanase, endo-P-xylanase, pektaatliase en poligalaturonase. Tydens die wynmaakproses het bogenoemde rekombinante giste aanleiding gegee tot verhoogde kleurekstraksie uit die druifdoppe van sekere varieteite, asook tot verhoogde vryvloei wyn. Dit is verkry deur die effektiewe degradasie van die glukane, xilane en pektiene in die doppe. Die rekombinante giste het ook verlaagde turbiditeit in die wyn tot gevolg gehad, wat die wyne makliker filtreerbaar maak. Hierdie werk was net die eerste stap. In die toekoms sal verdere navorsing gedoen moet word om die presiese effekte van hierdie rekombinante giste op verskillende rooi en wit druifvarieteite te bepaal. ‘n Ander fokus van hierdie tesis was om nie-Saccharomyces wyngiste vir die produksie van ekstrasellulere hidrolitiese ensieme te selekteer. Die rede hiervoor is om te bepaal watter tipes ekstrasellulere hidrolitiese ensieme geproduseer word, asook watter ensieme deur watter genera geproduseer word, ‘n Totaal van 237 gisisolate wat tot die generas Kloeckera, Candida, Debaryomyces, Rhodotorula, Pichia, Zygosaccharomyces, Hanseniaspora en Kluyveromyces behoort, is vir die produksie van ekstrasellulere pektinase, protease, p-glukanase, lichenase, p-glukosidase, sellulase, xilanase, amilase en sulfiet reduktase-aktiwiteit getoets. Hierdie giste is almal vanaf druiwe en druiwesap geVsoleer om te verseker dat dit wel giste is wat gedurende die beginfases van fermentasie in die mos teenwoordig is. Hierdie inligting kan nou verder gebruik word om die spesifieke effekte wat hierdie ensieme, wat deur die sogenaamde wilde giste geproduseer word, tydens die beginfases van fermentasies op die mos het, te bepaal. Hierdie inligting kan ook in die toekoms gebruik word om Saccharomyces-wyngiste met gene van die ri\e-Saccharomycesgiste te transformeer om ekstrasellulere hidrolitiese ensieme vir die degradasie van die problematiese polisakkariede in wyn te produseer. Daar sal egter in die toekoms baie navorsing gedoen moet word om die omvang van hierdie ensiemaktiwiteite in wynfermentasies te bepaal, asook om meer kennis te bekom oor die fisiologiese en metaboliese samestelling van nie-Saccfraromyces wyngiste.

Page generated in 0.0707 seconds