• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 4
  • 3
  • Tagged with
  • 8
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

A revision to the genera Rhynchophorus and Dynamis (Coleoptera : Curculionidae) /

Wattanapongsiri, Anuwat. January 1966 (has links)
Thesis (Ph. D.)--Oregon State University, 1966. / Typescript. Includes bibliographical references (leaves 331-355). Also available on the World Wide Web.
2

Matrizes para liberação controlada do feromônio de agregação rincoforol

Viana, Arão Cardoso 26 January 2018 (has links)
Submitted by Renorbio (renorbioba@ufba.br) on 2018-04-25T16:13:25Z No. of bitstreams: 1 Tese de Doutorado - Arão Cardoso Viana.pdf: 3467427 bytes, checksum: c423452ce1188e8d7a75cb9f7cce41ec (MD5) / Approved for entry into archive by Delba Rosa (delba@ufba.br) on 2018-05-04T14:22:20Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Tese de Doutorado - Arão Cardoso Viana.pdf: 3467427 bytes, checksum: c423452ce1188e8d7a75cb9f7cce41ec (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-04T14:22:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese de Doutorado - Arão Cardoso Viana.pdf: 3467427 bytes, checksum: c423452ce1188e8d7a75cb9f7cce41ec (MD5) / Fund coord de aperfeicoamento de pessoal de nivel sup e cons nac de desenvolvimento cientifico e tecnologico. / O uso de feromônios tem sido uma alternativa eficiente para monitoramento e controle de pragas, mantendo a população em níveis economicamente aceitáveis. Para o controle do Rhynchophorus palmarum (broca do coqueiro), o uso de agrotóxicos não é viável, sendo usado o feromônio de agregação rincoforol como isca para captura em conjunto com armadilhas. Em virtude de condições ambientais, a cinética de evaporação dessa substância pode ser prejudicada ocasionando taxas de liberação excessivas ou baixas para detecção pelo R. palmarum. O presente estudo teve como objetivo avaliar o uso de matrizes inorgânicas e uma matriz orgânica como dispositivo para liberação controlada do rincoforol. Foi realizado a validação de método analítico para identificação e quantificação do rincoforol por cromatografia gasosa acoplada a um detector de espectrometria de massas, tanto na sua forma pura como também do recuperado após adsorção nas matrizes. Foram sintetizadas ou adquiridas as estruturas inorgânicas: Zeólitos (ZSM-5 SAR 30/50/80; MCM-22 SAR 30/50/80; Zeólito L; Zeólito Y amoniacal e Sódico; Silicalita-1), Argilas (Montmorilonita K10 e KSF; caulim) e Na-Magadiíta, como também a estrutura orgânica amilose de batata. Caracterização das matrizes foram realizadas, mostrando similaridade com matrizes obtidas através de padrões fornecidos pela literatura. Avaliações da estabilidade do rincoforol adsorvido nas matrizes e posterior recuperação com solução de n-hexano, foram analisadas através do método analítico desenvolvido, mostrando no t = 24h resultados positivos para recuperação nas estruturas: Silicalita-1 (93,17%); Zeólito L (93,62%); ZSM-5 SAR30 (91,26%); Na-Magadiíta (89,05%), caulim (88,3%) e amilose de batata (95,23%). As demais estruturas avaliadas apresentaram degradação total ou parcial do rincoforol, obtendo produtos de degradação através de reações de desidratação e eterificação. Para avaliação da estabilidade do feromônio durante seu armazenamento já adsorvido nas matrizes, avaliação do recuperado foi realizada durante 180 dias com intervalos de 30 dias. Foi demonstrando que a estrutura Caulim não foi adequada, por apresentar degradação parcial e volatilização do rincoforol no tempo de até 60 dias. As demais estruturas apresentaram apenas perda na intensidade do sinal, demonstrando perda da massa adsorvida por evaporação sem ocorrer conjuntamente formação de novos produtos de degradação. As estruturas que apresentaram maior resultado para uso como dispositivo de liberação controlada do rincoforol foram: Na-Magadiíta; Zeólito-Y e Silicalita-1. Com os resultados obtidos, foi possível concluir que as matrizes inorgânicas silicalita-1, zeólito L e Na-Magadiíta, como também matriz orgânica amilose de batata são as matrizes mais promissora para uso como dispositivo de liberação controlada do feromônio de agregação rincoforol. / The use of pheromones has been an efficient alternative for the monitoring and control of pests, keeping the population at levels that are economically acceptable. For the control of Rhynchophorus palmarum (South American palm weevil), the use of pesticides is not viable, and the aggregation pheromone rhynchophorol is used as bait to capture it along with traps. Due to environmental conditions, this substance’s evaporation kinetics can be damaged, causing excessive or low release rates for detection by R. Palmarum. The objective of this study was to evaluate the use of inorganic matrices and one organic matrix as a device for controlled release of rhynchophorol. Validation of analytical method to identify and quantify rhynchophorol was carried out by gas chromatography coupled to a mass spectrometry detector, for both its pure form and the amount recovered after adsorption on the matrices. The following inorganic structures were synthesized or purchased: Zeolites (ZSM-5 SAR 30/50/80; MCM-22 SAR 30/50/80; zeolite-L; ammonium and sodium zeolite-Y; Silicalite-1), Clays (K10 and KSF Montmorillonit; Kaolin) and Na-Magadiite, as well as the organic structure potato starch. The matrices were characterized and showed similarities to matrices obtained through standards provided by the literature. Stability of the rhynchophorol adsorbed on matrices and subsequently recovered with n-hexane solution was analyzed using the analytical method developed, showing positive results at t = 24h for recovery in the structures: Silicalite-1 (93.17%); zeolite-L (93.62%); Zsm- 5 SAR30 (91.26%); Na-Magadiite (89.05%), kaolin (88.3%) and potato starch (95.23%). The other structures evaluated showed total or partial degradation of rhynchophorol, obtaining degradation products by dehydration and etherification reactions. To assess the stability of the pheromone during its storage already adsorbed on the matrices, the recovered amount was evaluated for 180 days, at 30-day intervals. It was demonstrated that the Kaolin structure was not adequate, since it led to partial degradation and volatilization of rhynchophorol in the time of up to 60 days. The other structures showed only loss of signal intensity, demonstrating loss of the adsorbed mass by evaporation without simultaneous formation of new degradation products. The structures that showed the best results for use as rhynchophorol controlled-release device were: Na-Magadiite; zeolite-Y and Silicalite-1. With the obtained results, it was possible to conclude that the inorganic matrices silicalite-1, zeolite-L and Na-Magadiite, as well as the organic matrix potato starch, are the most promising ones to be used as a device for controlled release of the aggregation pheromone rhynchophorol.
3

Avaliação de sistemas de captura de Metamasius hemipterus e Rhynchophorus palmarum (Curculionidae) em plantios de pupunha (Bactris gasipaes) e dendê (Elaeis guineensis) no sul da Bahia / Evaluation systems capture Metamasius hemipterus and Rhynchophorus palmarum (Curculionidae) in peach palm plantations (Bactris gasipaes) and oil palm (Elaeis guineensis) in the south of Bahia

Gomes, Sandra Mara da Silva 14 July 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2015-03-26T13:30:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 395539 bytes, checksum: 0d80cd8d534a9f3ceead9580a4dcefcb (MD5) Previous issue date: 2008-07-14 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Metamasius hemipterus L. and Rhynchophorus palmarum L. (Coleoptera: Curculionidae) stand out among the species of insect pests most important to the cultivation of peach palm (Bactris gasipaes Kunth) and oil palm (Elaeis guineensis Jacq), respectively. In addition to the direct damages, these pests can act spreading fungus and bacteria. This study aimed to evaluate the efficiency of the attractive collection of mass M. hemipterus and R. palmarum in agroecosystem of peach palm and oil palm. Three experiments were conducted: the first, two formulations of pheromone, combolure and rhynchophorol, were tested in trapping bucket-type open in peach palm plantation, and traps of the type tank in oil palm plantation. The second, tested the efficiency of traps type bucket with funnel in peach palm plantation, using three different types of baits (combolure+ sugarcane; rhynchophorol+cane and sugar cane only). And in the third experiment, focuses on two types of baits feed usually associated with the pheromone traps. In peach palm plantation, you can see that the formulation is more efficient combolure that rhynchophorol the attraction of M. hemipterus. For R. palmarum, there was not a significant difference in attractiveness between the formulations. In oil palm plantation, the formulation combolure was more efficient than rhynchophorol both for M. hemipterus as to R. palmarum. Traps type Bucket with funnel shown to be efficient in the collection of M. hemipterus and R. palmarum, but there was no significant difference between the baits used. Lure the basis of sugar cane were more efficient than pejibaye meristem of the attractiveness of M. hemipterus and R. palmarum. It may be noted, however, that both in pejibaye how much in oil palm, traps containing the formulation combolure collected a greater number of M. hemipterus and R. palmarum. The use of bucket-type traps baited with pheromone tank and more sugar cane, sprayed with insecticide, when opened in the upper region are recommended when you want to collect large numbers of individuals. But in small area, it is recommended the use of traps type bucket with funnel, because it is not necessary to use insecticide and because of that does not eliminate potential predators, which could possibly fall into the traps. / Metamasius hemipterus L. e Rhynchophorus palmarum L. (Coleoptera: Curculionidae) destacam-se entre as espécies de insetos-praga mais importantes para as culturas de pupunha (Bactris gasipaes Kunth) e dendê (Elaeis guineensis Jacq), respectivamente. Além dos danos diretos, estas pragas podem atuar disseminando fungos e bactérias. Este trabalho teve como objetivo avaliar a eficiência de atraentes na coleta massal de M. hemipterus e R. palmarum em agroecossistema de pupunha e dendê. Foram realizados três experimentos: no primeiro, duas formulações de feromônio, combolure e rincoforol, foram testadas em armadilhas do tipo balde aberto, em plantio de pupunha, e em armadilhas do tipo tanque, em plantio de dendê. O segundo, testou a eficiência de armadilhas do tipo balde com funil, em plantio de pupunha, utilizando três diferentes tipos de iscas (combolure+cana; rincoforol+cana e somente cana). E no terceiro experimento, avaliou-se dois tipos de iscas alimentares, geralmente, associadas a armadilhas com feromônio. Em plantio de pupunha, pode-se observar que a formulação combolure é mais eficiente que o rincoforol na atração de M. hemipterus. Para R. palmarum, não houve uma diferença significativa na atratividade entre as formulações. Em plantio de dendê, a formulação combolure foi mais eficiente que o rincoforol tanto para M. hemipterus quanto para R. palmarum. Armadilhas do tipo balde com funil mostraram-se eficiente na coleta de M. hemipterus e R. palmarum, mas não houve diferença significativa entre as iscas utilizadas. Iscas a base de cana- de-açúcar foram mais eficientes que meristema de pupunha na atratividade de M. hemipterus e R. palmarum. Pode se constatar, contudo, que tanto em pupunha quanto em dendê, as armadilhas que continham a formulação combolure coletou um número maior de M. hemipterus e R. palmarum. O uso de armadilhas do tipo balde e tanque iscadas com feromônio mais cana, pulverizadas com inseticida, quando abertas na região superior são recomendadas quando se deseja coletar grandes quantidades de indivíduos. Mas em área pequenas, recomenda-se o uso de armadilhas do tipo balde com funil, pois não é necessária a utilização inseticida e devido a isso não eliminar possíveis predadores, que por ventura possam cair nas armadilhas.
4

Zeólitos como dispositivo de liberação prolongada de rincoforol

Ramos, Ingrid Graça January 2012 (has links)
174 f. / Submitted by Ana Hilda Fonseca (anahilda@ufba.br) on 2013-08-20T15:49:02Z No. of bitstreams: 1 Tese de doutorado - Ingrid - VERSÃO FINAL - UFBA.pdf: 5563445 bytes, checksum: 8345d9745885c1103c219247c69338fc (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Hilda Fonseca(anahilda@ufba.br) on 2013-08-20T15:51:20Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Tese de doutorado - Ingrid - VERSÃO FINAL - UFBA.pdf: 5563445 bytes, checksum: 8345d9745885c1103c219247c69338fc (MD5) / Made available in DSpace on 2013-08-20T15:51:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese de doutorado - Ingrid - VERSÃO FINAL - UFBA.pdf: 5563445 bytes, checksum: 8345d9745885c1103c219247c69338fc (MD5) Previous issue date: 2012 / O rincoforol (2-metil-5(E)hepteno-4-ol) é o maior constituinte do feromônio de agregação do macho do Rhynchophorus palmarum L. (Coleoptera: Curculionidade), um besouro que ataca diversas espécies de palmeiras e é o principal vetor do nematódeo Bursaphelenchus cocophylus, agente causador da doença do anel vermelho.No Brasil, esse besouro ataca principalmente o coqueiro e o dendezeiro, culturas de grande relevância econômica para o país. Esse feromônio vem sendo utilizado em iscas do tipo eppendorf com um orifício na tampa para controlar a população do besouro. Esse dispositivo facilita a liberação lenta quando comparada à evaporação direta do estado líquido. No entanto, a validade dessas iscas depende da velocidade de evaporação do rincoforol através do dispositivo, que libera quantidade excessiva do feromônio. Com o objetivo de prolongar o tempo de liberação do rincoforol, diferentes zeólitos foram sintetizados, caracterizados e avaliados em relação à sua utilização como adsorvente para o rincoforol. Para isso, a influência de variáveis como: estrutura do zeólito, razão Si/Al, natureza do cátion de compensação, dimensão de poros e acidez foi verificada para o processo de adsorção. Devido à falta de informações referente à estabilidade do rincoforol, foi realizado um estudo termogravimétrico sobre seu comportamento térmico. Estudos de recuperação demonstraram que houve interação entre o rincoforol e os zeólitos ZSM-5 e MCM-22 nas diferentes razões Si/Al, resultando na degradação do feromônio, inviabilizando seu uso como suporte para liberação prolongada. Os materiais silicalita-1, zeólito Y e zeólito L apresentaram bons resultados de recuperação e a liberação do rincoforol a partir desses materiais foi medida em uma termobalança em condição isotérmica. Resultados promissores foram observados quando a velocidade de liberação obtida a partir dos zeólitos foi comparada com o rincoforol comercial. Assim, os estudos realizados nesse trabalho permitiu selecionar zeólitos com grande potencial comercial como dispositivo liberador do rincoforol por um período prolongado. / Salvador
5

Estrutura genética de populações nordestinas de Rhynchophorus palmarum (L.) (Coleoptera: Curculionidae)

SILVA, Cleane de Souza 15 February 2016 (has links)
Submitted by Mario BC (mario@bc.ufrpe.br) on 2016-08-26T12:17:11Z No. of bitstreams: 1 Cleane de Souza Silva.pdf: 519250 bytes, checksum: 9a29ec3f85ee741e509613add0beead5 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-26T12:17:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cleane de Souza Silva.pdf: 519250 bytes, checksum: 9a29ec3f85ee741e509613add0beead5 (MD5) Previous issue date: 2016-02-15 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Among the insects described in the Curculionidae family, ten species are classified as belonging to the genus Rhynchophorus, among which seven are considered pests of coconut palm (Cocos nucifera) and other Aarecáceas. Among these, it stands out the severity of damage, the drill-the-eye-of-coconut tree, Rhynchophorus Palmarum (Linnaeus). This insect has American origin, and occurs throughout Brazil, infesting at least 12 plant families. Despite the recognition that species like the plague, few molecular studies have been documented about him, and all the information of these species and their populations fully based on morphological characteristics. Genetic studies see allowing investigate the genetic diversity between populations and between species and their evolutionary destiny over time. In this context, this study aimed to carry out a molecular study by molecular marker COX I seven people, distributed in four states in northeastern Brazil and identified primarily as R. Palmarum and analyze the genetic divergence between populations. Through the reconstruction of phylogeny it was detected the presence of two clearly distinct clades. Through the network haplotypes it was possible to detect the presence of only 12 haplotypes where the haplotype H1 is the most common because of its presence in 117 subjects divided in six of the seven populations studied. It was also observed that the FST index showed a high value, indicating genetic divergence estimated from FST parameter (0,00- 0.848) when compared to the population of Fortaleza (CE) with the other. / Entre os insetos descritos na família Curculionidae, dez espécies são classificadas como pertencentes ao gênero Rhynchophorus, dentre as quais, sete são consideradas pragas do coqueiro (Cocos nucifera) e demais Aarecáceas. Entre estas, destaca-se, pela severidade de danos, a broca-do-olho-do-coqueiro, Rhynchophorus palmarum (Linnaeus). Este inseto tem origem americana, e ocorre em todo território brasileiro, infestando pelo menos 12 famílias botânicas. Apesar do reconhecimento dessa espécie como praga, poucos estudos moleculares têm sido documentados a seu respeito, sendo toda a informação destas espécies e de suas populações totalmente baseados em características morfológicas. Estudos genéticos veem possibilitando investigar a diversidade genética entre populações e entre espécies, assim como seu destino evolutivo ao longo do tempo. Neste contexto, o presente trabalho teve como objetivo realizar um estudo molecular através do marcador molecular COX I de sete populações, distribuídas em quatro estados do nordeste do Brasil e identificadas, primariamente, como R. palmarum e analisar a divergência genética existente entre estas populações. Através da reconstrução da filogenia foi detectada a presença de dois clados claramente distintos. Através da rede de haplótipos foi possível detectar a presença de apenas 12 haplótipos onde o haplótipo H1 foi o mais frequente devido a sua presença em 117 indivíduos distribuídos entre seis das sete populações investigadas. Foi possível observar também que o índice de FST apresentou um alto valor, indicando divergência genética, estimado a partir do parâmetro FST (0,00- 0,848) quando comparado a população de Fortaleza (CE) com as demais.
6

Caracterização química e avaliação das atividades antimicrobianas da cutícula do inseto adulto de Rhynchophorus palmarum / Chemical characterization and evaluation of the antimicrobial activities of the adult insect cuticle of Rhynchophorus palmarum

Costa, Mariana de Macêdo 02 March 2016 (has links)
The main function of cuticular lipids in insects is to limit water loss through the surface. However they are also involved in various types of chemical communication between species and reduced penetration insecticides chemicals, and toxins as well as provide protection against the attack of microorganisms, parasites and predators. Numerous species of insect vectors of highly virulent diseases of plants, play a critical role as agricultural pests as in the case of Rhynchophorus palmarum which is vector in nematode transmitter red ring disease is responsible for causing damage to the agricultural economy of palm trees, in particular coconut in various regions of the country. However, the susceptibility or resistance of various insect species, infection can result from several factors, including differences in structure and composition of the exoskeleton, and the presence of antimicrobial compounds in the cuticle. The role of the host surface lipids in the pathogenesis of insects is still poorly understood. The determination of cuticular lipids profile is therefore of great importance to understanding insect susceptibility or resistance to infection. This study aimed to characterize the cuticular profile adult insect R. Palmarum male and female, and evaluate the presence of antimicrobial activity. The analyzes were performed by gas chromatography-mass spectrometry of the hexane fractions (extract I) and dichloromethane (extract II and III). the main cuticular components were identified as hydrocarbons, alcohols, ketone and aldehyde, both in male and in female, including the presence of alkanes (C25; C27; C43) trimethyl-alkane (C40) identified in the extract II female insect unsaturated hydrocarbons (C20:5) in the extract I female and male, and methyl branched alkene (C24:6) only in female extract II. They identified 10 fatty acid esters of C14 to C23, with variation between the sexes in C22:0, C18:1, C21:0 and C20:2. Showed relevant amounts of C16 and C18, the common cuticular lipids extract (II) and internal (III). The extracted chitin cuticle, chitosan and derivative thereof, in the study were characterized by IR and X-ray diffraction. The extracts of cuticle were satisfactory inhibition against Staphylococcus epidermidis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Candida albicans and Candida tropicalis. / Fundação de Amparo a Pesquisa do Estado de Alagoas / A principal função dos lipídios cuticulares em insetos é limitar a perda de água através da superfície. Porém também estão envolvidos em vários tipos de comunicação química entre espécies e redução da penetração de inseticidas, produtos químicos e toxinas além de fornecer proteção contra o ataque de microorganismos, parasitas e predadores. Numerosas espécies de insetos transmissores de doenças altamente virulentas de plantas, desempenham um papel crítico como pragas agrícolas, como é o caso do Rhynchophorus palmarum que é vetor no nematoide transmissor da doença Anel vermelho responsável por causar danos à economia agrícola de palmeiras, em especial o coqueiro, em diversas regiões do país. No entanto, a susceptibilidade ou resistência de várias espécies de insetos a infecção pode resultar de vários fatores, incluindo as diferenças de estrutura e composição do exoesqueleto, assim como a presença de compostos antimicrobianos na cutícula. O papel dos lipídios de superfície de acolhimento na patogênese de insetos ainda é pouco compreendida. A determinação do perfil de lipídeos cuticulares é, portanto, de grande importância para a compreensão da suscetibilidade do inseto ou a resistência à infecção. Este estudo teve como objetivo caracterizar o perfil cuticular do inseto adulto R. palmarum macho e fêmea, e avaliar a presença de atividade antimicrobiana. As análises foram executadas por cromatografia gasosa acoplada a espectrometria de massa das frações cuticulares em hexano (extrato I) e diclorometano (extrato II e III). Foram identificados os principais constituintes cuticulares, como hidrocarbonetos, álcoois, cetona e aldeído, tanto em macho quanto em fêmea, incluindo a presença de alcanos (C25; C27; C43), trimetil-alcano (C40), identificado no extrato II do inseto fêmea, hidrocarboneto insaturado (C20:5) no extrato I fêmea e macho, e alceno metil- ramificado (C24:6) apenas no extrato II da fêmea. Foram identificados 10 ésteres de ácidos graxos de C14 a C23, com variação entre os sexos em C22:0, C18:1, C21:0 e C20:2. Apresentou quantidade relevante de C16 e C18, comum no extrato de lipídeos cuticulares (II) e internos (III). A quitina extraída da cutícula, e o seu derivado quitosana, foram caracterizados em estudo por infravermelho e por difração de raio- X. Os extratos da cutícula apresentaram inibição satisfatória contra Staphylococcus epidermidis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Candida albicans e Candida tropicalis.
7

Identification et Application Agronomique de Synergistes Végétaux de la Phéromone du Charançon Rhynchophorus ferrugineus (Olivier) 1790

Avand-faghih, Arman 04 1900 (has links) (PDF)
RÉSUMÉ: Le charançon rouge des palmiers, Rhynchophorus ferrugineus (Oliv.), est l'insecte ravageur le plus destructif des palmiers cultivés en Asie, Moyen-Orient et bassin méditerranéen. Le piégeage olfactif peut jouer un rôle important en lutte intégrée contre ce ravageur mais l'usage indispensable de matériel végétal comme synergiste de sa phéromone d'agrégation limite son efficacité et son essor en zone désertique. Afin de disposer d'un synergiste synthéti-que de la phéromone, nous avons criblé par piégeage de terrain en Iran l'effet synergique avec la phéromone de molé-cules identifiées dans: 1- l'odeur de stipe de dattier, la plante-hôte de R. ferrugineus au Moyen-Orient lors de ce travail et 2- d'autres plantes-hôtes de Rhynchophorus spp. et décrites dans la bibliographie ou de structure apparentée. Nous avons utilisé la chromatographie en phase gazeuse (CPG) couplée à la spectrométrie de masse pour identifier la compo-sition d'odeurs de stipe de dattier isolées par collecte d'effluves. Les constituants potentiellement actifs sur le compor-tement de l'insecte ont été criblés par couplage CPG-électroantennographie (CPG-EAG) après une étude morphofonc-tionnelle de l'antenne par microscopie électronique à balayage et électroantennographie visant à vérifier s'il existait une régionalisation olfactive de la massue antennaire. Quatre types majoritaires de soies ont été identifiés, similaires à ceux décrits chez Rhynchophorus palmarum. Deux correspondent à des sensilles olfactives trichoïdes et basiconiques. La densité de sensilles basiconiques est plus élevée chez les femelles que chez les mâles et, chez les deux sexes, sur la face interne de la massue que sur la face externe. Les amplitudes des électroantennogrammes enregistrés à six molécules odorantes sont plus fortes à partir de la face interne de l'antenne que de la face externe mais le même profil de réponse a été obtenu que le branchement ait été réalisé en position, dorsale, centrale ou ventrale sur la massue. Au total, 109 molécules ont été identifiées dans les extraits d'odeur de dattier. Dix produits ont induit des électroantennogrammes reproductibles dans les analyses CPG-EAG dont un, l'anisole, a été identifié. L'effet phérosynergique de deux mélanges élaborés à partir des analyses d'odeurs de dattier, d'un mélange de molécules déclenchant des EAG de fortes amplitudes et de 21 mélanges bâtis à partir de 52 molécules issues de la bibliographie ont été étudiés. Parmi tous les mélanges testés sur le terrain, un mélange d'éthanol et d'acétate d'éthyle (50:50 v/v) à une dose de 300 mg/j a présenté un effet phérosynergique compétitif avec 0,35 kg de stipe de dattier et parfois avec 1,2 kg. Une variabilité importante de l'effet relatif entre ce mélange et le tissu de dattier a été observé au cours des trois saisons de travail. Aucun des mélanges plus complexes évalués n'a présenté d'effet notablement supérieur. L'activité antennaire de produits non identifiés dans l'odeur naturelle de dattier et l'absence d'effet phérosynergique des molécules testées, compétitif avec l'odeur naturelle, mettent en évidence le rôle important de composants de l'odeur du dattier non identifiés et/ou l'existence d'effets de mélange non évalués lors du présent travail. Le mélange d'éthanol et d'acétate d'éthyle, simple et bon marché, offre néanmoins une alternative intéressante pour améliorer le piégeage olfactif de R. ferrugineus dans la pratique, compte tenu du statut actuel de ce ravageur et de l'absence de meilleure alternative à l'usage d'appâts naturels.
8

Factors influencing the mobility of Red Palm Weevil Rhynchophorus ferrugineus (Coleoptera: Dryophthoridae) adults

Ávalos Masó, Juan Antonio 07 January 2016 (has links)
Tesis por compendio / [EN] The management of Rhynchophorus ferrugineus (Coleoptera: Dryophthoridae), the worst threat for palm trees worldwide, consists in several preventive and curative techniques, but because of its low efficacy the insect still causes major economic and landscape losses. In order to define aspects that have facilitated its rapid dispersal and contribute to improving its management, the effects of vision and flight, which influence the mobility of R. ferrugineus, have been analysed. The chromatic preference of R. ferrugineus has been studied by analysing their captures in coloured bucket traps. Black traps capture the highest number of insects compared with the other colours studied, both when they contain olfactory attractants, as when these compounds are not used, demonstrating that colour by itself is a crucial attraction factor. Moreover, the spectral reflectance of studied colours and of some P. canariensis tissues has been analysed. The wavelength spectrum of black shows great similarity to that of fibres of P. canariensis, so this may be the reason why R. ferrugineus prefers this colour. Regarding sex ratio of the insect in traps, female captures are significantly greater in those baited with olfactory attractants. However, a higher number of female captures does not always occur when these compounds are not used. On the other hand, the study of sex ratio in natural populations of the insect demonstrates that the proportion is one female per male. Therefore, the greater number of captures of females in commercial traps is due exclusively to their greater attraction towards the olfactory attractants used. Another of the analysed aspects has been the flight potential of R. ferrugineus under laboratory conditions. In order to know more about the mobility of this insect, different parameters have been studied using a computer-monitored flight mill. The selected parameters used to define the R. ferrugineus flight potential have been the number of flights, total distance flown, longest single flight, flight duration, and average and maximum speed. Moreover, the influence of sex, body size, and age of the adults on the aforementioned parameters has been examined. R. ferrugineus sex does not have a significant effect on the compared flight parameters. The body size in females is significantly greater, but this does not influence their flight potential. A higher percentage of flight is observed for adults with an age range of 8-23 days old, compared to the 1-7 day old adults. However, age does not significantly influence their flight potential. By analysing the longest single flight undertaken by each adult, up to 63% of the insects can be classified as short-distance flyers (<500m), 27.3% as medium-distance flyers (500-5000m), and >9% as long-distance flyers (>5000m). Finally, the flight behaviour and dispersal of R. ferrugineus have been analysed under field conditions using the mark-release-recapture method. This test focused on detecting the influence of different factors, such as sex, temperature, relative humidity, and solar radiation, in the take-off and dispersal of the adult insects. Take-off probability of R. ferrugineus adults is significantly greater in males Moreover, this probability increases when temperature and solar radiation rise. Concerning the insect dispersal by flying, the number of recaptures is influenced by temperature, increasing significantly when this factor increases. Likewise, dispersal distances also increase significantly as temperatures rise. The insect tends to fly distances <500m (77.1% of recaptured adults), following the same tendency observed in studies performed using the flight mill. However, R. ferrugineus is able to travel up to 7km, being recorded under laboratory conditions a potential flight up to 20km. To conclude, dispersal time of the adults is very short (more than 90% of the adults were recaptured during the first 7 days), being significantly lower when relative humidity increases. / [ES] El manejo de Rhynchophorus ferrugineus (Coleoptera: Dryophthoridae), una de las peores amenazas para las palmeras en el mundo, se lleva a cabo mediante la aplicación de diversas técnicas de prevención y control, pero debido a la baja eficacia de éstas la plaga continúa causando importantes pérdidas económicas y paisajísticas. Para definir los aspectos que han intervenido en su dispersión y contribuir a mejorar su manejo, se ha analizado el efecto de la visión y el vuelo en la movilidad de los adultos de R. ferrugineus. Se ha estudiado la preferencia cromática mediante el análisis de sus capturas en trampas cubo coloreadas. Las trampas negras capturan el mayor nº de insectos en comparación con el resto de colores estudiados, tanto cuando contienen atrayentes olfativos como cuando no los contienen, demostrando que el color por sí mismo es un factor importante de atracción. Además, se ha analizado el espectro de longitud de onda de los colores estudiados y de diversos tejidos de P. canariensis. El espectro del color negro muestra gran similitud con el de las fibras de P. canariensis, es por esto por lo que R. ferrugineus podría presentar esta preferencia. En relación a la proporción de sexos en trampas que contienen atrayentes olfativos, las capturas de hembras son significativamente más elevadas. En cambio, sin éstos no siempre se produce un mayor nº de capturas de este sexo. Por otro lado, el estudio de la proporción de sexos en poblaciones naturales muestra una ratio de una hembra por macho. Por tanto, las mayores capturas de hembras en trampas se deben a una mayor atracción de éstas hacia los atrayentes olfativos. Otro aspecto estudiado ha sido el potencial de vuelo de R. ferrugineus bajo condiciones de laboratorio. Con la finalidad de conocer la movilidad de este insecto se han analizado diversos parámetros mediante la utilización de un molinillo de vuelo computerizado. Los parámetros estudiados han sido: nº vuelos, distancia total volada, vuelo más largo, duración del vuelo y velocidades media y máxima. Además, se ha analizado como influye el sexo, el tamaño del cuerpo y la edad de los adultos en dichos parámetros de vuelo. El sexo de R. ferrugineus no muestra un efecto significativo sobre los parámetros de vuelo comparados. El tamaño del cuerpo de las hembras es significativamente mayor, pero no influye estadísticamente en su potencial de vuelo. En adultos con edades de entre 8-23 días se observa un mayor porcentaje de vuelo que en aquellos con 1-7 días de edad. En cambio, la edad no influye significativamente sobre su potencial de vuelo. Al analizar el vuelo más largo, obtenemos que >63% de los insectos se clasifican como voladores de corta distancia (<500m), el 27.3% de media distancia (500-5000m), y >9% de larga distancia (>5000m). Finalmente, se ha analizado en campo el comportamiento de vuelo y dispersión de R. ferrugineus mediante la técnica de marcaje-suelta-recaptura. Este ensayo ha permitido estudiar la influencia del sexo, la temperatura (Tª), la humedad relativa y la radiación solar, en el despegue y dispersión de los adultos. La probabilidad de despegue de R. ferrugineus es significativamente mayor en machos. Además, esta probabilidad se incrementa cuando la Tª y la radiación solar aumentan. Respecto a la dispersión del insecto mediante el vuelo, el nº de recapturas se ve influenciado por la Tª, aumentando significativamente cuando ésta se incrementa. De la misma manera, las distancias de dispersión también se incrementan significativamente a media que lo hace la Tª. El insecto tiende a volar distancias <500m (77.1% de los adultos recapturados), siguiendo la misma tendencia observada en laboratorio. No obstante, R. ferrugineus es capaz de recorrer hasta 7km, llegando a registrarse vuelos potenciales en laboratorio de hasta 20km. Por último, el tiempo de dispersión de los adultos es muy corto (>90% se recapturaron en los 7 primeros días), reduciéndose / [CA] El maneig de Rhynchophorus ferrugineus (Coleoptera: Dryophthoridae), una de les pitjors amenaces per a les palmeres en tot el món, es porta a terme mitjançant l'aplicació de diverses tècniques de prevenció i control, però degut a la baixa eficàcia d'aquestes l'insecte continua causant importants pèrdues econòmiques i paisatgístiques. Per a definir els aspectes que han intervingut en la seua dispersió i contribuir a la millora del seu maneig, s'ha analitzat l'efecte que tenen la visió i el vol en la mobilitat dels adults de R. ferrugineus. S'ha estudiat la preferència cromàtica mitjançant l'anàlisi de les seues captures en trampes poal acolorides. Les trampes negres capturen el major nombre d'insectes en comparació amb la resta de colors estudiats, tant quan contenen atraients olfactius com quan no els contenen, demostrant que el color per ell mateix és un factor important d'atracció. A més, s'ha analitzat l'espectre de longitud d'ona dels colors estudiats i de diversos teixits de P. canariensis. L'espectre del color negre mostra gran similitud amb el de les fibres de P. canariensis, és per açò pel que R. ferrugineus podria presentar aquesta preferència. En relació a la proporció de sexes a les trampes que contenen atraients olfactius, les captures de femelles són significativament més elevades. En canvi, sense aquests no sempre es produeix un major nombre de captures d'aquest sexe. Per altra banda, l'estudi de la proporció de sexes en poblacions naturals demostra que la ràtio és d'una femella per mascle. Per tant, les majors captures de femelles en trampes es deuen a una major atracció d'aquestes cap als atraients olfactius utilitzats. Altre aspecte estudiat ha sigut el potencial de vol de R. ferrugineus sota condicions de laboratori. Amb la finalitat de conèixer la mobilitat d'aquest insecte s'han analitzat diversos paràmetres mitjançant la utilització d'un molinet de vol computeritzat. Els paràmetres estudiats han sigut: nombre de vols, distància total volada, vol més llarg, duració del vol i velocitats mitjana i màxima dels vols. A més, s'ha analitzat com influeixen el sexe, el tamany del cos i l'edat dels adults en dits paràmetres de vol. El sexe de R. ferrugineus no mostra un efecte significatiu sobre els paràmetres de vol comparats. El tamany del cos de les femelles és significativament major, però no influeix estadísticament en el seu potencial de vol. En adults amb edats d'entre 8-23 dies s'observa un major percentatge de vol que en aquells amb 1-7 dies d'edat. En canvi, l'edat no influeix significativament sobre el seu potencial de vol. En analitzar el vol més llarg, obtenim que més del 63% dels insectes es classifiquen com voladors de curta distància (<500m), el 27.3% de mitja distància (500-5000m), i >9% de llarga distància (>5000m). Finalment, s'ha analitzat en camp el comportament de vol i dispersió de R. ferrugineus mitjançant la tècnica de marcatge-solta-recaptura. Aquest assaig ha permès estudiar la influència del sexe, la temperatura, la humitat relativa i la radiació solar, en l'enlairament i dispersió dels adults. La probabilitat d'enlairament de R. ferrugineus és significativament major en mascles A més, aquesta probabilitat s'incrementa quan la temperatura i la radiació solar augmenten. Respecte a la dispersió de l'insecte mitjançant el vol, el nombre de recaptures es veu influenciat per la temperatura, augmentant significativament quan aquesta s'incrementa. De la mateixa manera, les distàncies de dispersió també s'incrementen significativament a mesura que ho fa la temperatura. L'insecte tendeix a volar distàncies <500m (77.1% dels adults recapturats), seguint la mateixa tendència observada en laboratori. No obstant, R. ferrugineus és capaç de recórrer fins a 7km, arribant-se a registrar vols potencials en laboratori de fins a 20km. Per últim, el temps de dispersió dels adults és molt curt (>90% es recapturaren en els 7 primers die / Ávalos Masó, JA. (2015). Factors influencing the mobility of Red Palm Weevil Rhynchophorus ferrugineus (Coleoptera: Dryophthoridae) adults [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/59394 / Compendio

Page generated in 0.0621 seconds