• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5
  • 4
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 16
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Avaliação do BIOLARVICIDA SPINOSAD sobre a atratividade de Aedes aegypti (DIPTERA: CULICIDAE), viabilidade dos ovos e persistência em armadilhas de oviposição

Maria de Menezes Torres, Cristina 18 February 2014 (has links)
Submitted by Romulus Lima (romulus.lima@ufpe.br) on 2015-03-10T19:06:13Z No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO Cristina Maria Torres.pdf: 1528914 bytes, checksum: c901ce48fda5bcb9f1e07e164ccadb13 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-10T19:06:13Z (GMT). No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO Cristina Maria Torres.pdf: 1528914 bytes, checksum: c901ce48fda5bcb9f1e07e164ccadb13 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2014-02-18 / CNPq / Estudos de campo foram realizados para avaliar o desempenho do larvicida spinosad (Natular® DT) nas formulações líquida (6,3nL/L e 18,9nL/L) e em pastilha (100mg/L, 50mg/L e 25mg/L), como alternativa para o uso em ovitrampas. Além disso, foram avaliados a influência do spinosad sobre a escolha da armadilha como sítio de oviposição e o potencial de inibição de eclosão de larvas em ovos expostos ao spinosad pastilha. O biolarvicida Bacillus thuringiensis israelensis (Bti) na concentração de 4mg/L (VectoBacWG®) foi usado como parâmetro para comparação da ação larvicida e a persistência do spinosad. A presença de larvas e pupas foi analisada semanalmente em 210 ovitrampas instaladas no campus da UFPE. A positividade e a densidade de ovos postos nas ovitrampas foram consideradas para avaliar a influência do spinosad sobre a escolha da armadilha como sítio de oviposição. O percentual de ovos intactos e murchos foi considerado na avaliação da taxa de inibição de eclosão. O período de controle total de larvas sofreu influencia da concentração e exposição das ovitrampas ao sol, tendo sido mais prolongado (17 semanas) na formulação pastilha em armadilhas sombreadas. O registro de larvas vivas nas ovitrampas contendo a formulação líquida do spinosad ocorreu desde a primeira semana de tratamento. A atividade de controle do Bti em condições similares foi de duas semanas. Não foi observado efeito repelente do spinosad em nenhuma das condições testadas nesse trabalho, com percentual de colonização >90% das ovitrampas. A eclosão das larvas em ovitrampas foi elevada (>70%) mesmo nas altas concentrações testadas da formulação pastilha. Esses dados proveem evidências de que a formulação pastilha apresenta uma elevada atividade larvicida e melhor persistência sob condições adversas de exposição solar, quando comparada com a formulação líquida e com o Bti. Além disso, o produto não influencia na escolha da ovitrampa pelas fêmeas de Aedes sp nem na eclosão das larvas.
2

Evaluación antioxidante y antienzimática in vitro y antiinflamatoria in vivo del extracto hidroalcohólico de la Caesalpinia spinosa “tara”

Nuñez Enero, Wilder Javier, Quispe Tapara, Raomir January 2015 (has links)
Con miras a explorar el potencial de la Caesalpinia spinosa (tara) para el desarrollo de productos químicos que mejoren la calidad de vida, en el presente trabajo se sometió a métodos químicos e enzimáticos in vitro determinando sus actividades antioxidantes, anticolagenasa, antielastasa, y la actividad inflamatoria fue evaluada in vivo mediante el modelo de inducción de edema plantar inducido por carragenina. Para la evaluación de las actividades se utilizó el extracto hidroalcohólico de la tara. La actividad antioxidante fue evaluada mediante la neutralización del radical 1,1-difenil-2-picril-hidrazilo (DPPH●+) y el Ácido 2,2’-azinobis (3-etilbenzotiazolín)-6-Sulfónico (ABTS●+) mostrando actividad antioxidante (EC50=4.52 µg/mL y EC50=14.48 µg/mL respectivamente) inclusive mayor que la del patrón de referencia trolox (EC50=5.04 µg/mL y EC50=17.04 µg/mL respectivamente). Las actividades antienzimáticas se evaluó por el método descrito por Thring et al, en el cual se aprecia mayor potencial de inhibición de la enzima colagenasa (IC50=196.752 µg/mL) respecto al control positivo epigalocatequina galato (IC50=216.991 µg/mL). La actividad antiinflamatoria fue evaluada en 30 ratas albinas de la cepa Holtzman con un peso promedio de 200 ± 50 g distribuidas al azar en 5 grupos de 6 ratas cada uno; considerando un control con suero fisiológico, tres con el agente inductor de la inflamación más el extracto hidroalcohólico en dosis de 50, 100 y 250 mg/kg de peso, y un fármaco estándar (Indometacina). La inflamación disminuyó en 44.854 % del extracto de 250 mg/kg a la sexta hora, sin embargo a la misma hora, la indometacina 5 mg/kg disminuyó en 48.267 %. Así mismo los demás extractos de 100 y 50 mg/kg también disminuyeron el edema, pero en menor proporción que el estándar. Todos los valores obtenidos se analizaron por análisis de varianza (ANOVA) seguido de la prueba de Dunnett o Tukey con un nivel de confianza del 95 % (p≤0,05) mostrando diferencias significativas en las medias de cada extracto en el transcurso de las horas. Se concluye que el extracto hidroalcohólico de la especie estudiada presenta la actividad antioxidante, antienzimática y antiinflamatoria.
3

ESTUDIO PARA LA MEJORA DE LAS TÉCNICAS DE PROPAGACIÓN DE LA ALCAPARRA (Capparis spinosa L.)

Juan Ferrer, Mariano 18 July 2018 (has links)
Caper (Capparis spinosa L.) is a plant cultivated especially for its flower buds (capers), which are included in the Mediterranean diet. The main producing areas are in the more arid environments of Morocco, Iberia, Turkey and the Italian islands of Pantelleria and Salina. The general objective of this PhD thesis is to establish the guidelines for obtaining an affordable propagation of C. spinosa, through the techniques that are commonly used in nurseries. Regarding to sexual propagation, the thesis deals with the aspects that have been less studied to date, such as the viability and deterioration of seeds during storage, imbibition, which is necessary for the germination of seeds, and that could potentially be the cause of the low germination percentages, and the effects of two scarification and stratification methods on seed germination and viability. From the different studies included in this section of the thesis it is concluded that by carrying out the germination tests immediately after the seed collection, germination percentages close to 100% can be reached, with the addition of AG3 to the substrate, with which it is possible to increase and to advance the germination. Germination of seeds decreases with increasing storage period, and from four years, increases the necessary period to reach 50% of germination. It has been determined the longevity of seeds belonging to lots of own production, which is between 4 and 4.5 years. It has been verified that the cover of the seed allows the entry of the water to the endosperm, through the discontinuity of the exotegmen next to the hilum. Furthermore, it has been verified an increase of the humidity of the endosperm after 48 h of soaking, reason why that it cannot be said that the cover of these seeds is impermeable, at least totally, and therefore it cannot be stated that they present physical dormancy. Of the scarification methods tested, the best result has been obtained with the incubation with the Trichoderma reesei complex, which causes a decrease in the cellulose, hemicellulose and lignin contents of the seeds, without damaging the embryo. With the warm stratification of the seeds it has been possible to increase and advance germination, which has also been achieved, but to a lesser extent, with the refrigerated stratification. In the vegetative propagation section, the influence of the characteristics of the cuttings used, such as the degree of lignification, the diameter and the position in the branch from which the cutting is obtained, is studied, in the rooting and shooting of the cuttings, as well as the use of various techniques with the aim of improving the rooting and shooting. The best results were obtained when the cutting was performed after the vegetative stop, immediately before bud sprouting (March in Valencia conditions). Propagation through hardwood or semi-hardwood cuttings is possible when they come from the basal part of the branch. Cuttings from the central position of the branch are only viable when a latent bud is present. The semi-hard wood cuttings of the central zone of the branch rooted with relative ease, but they do not develop aerial part because their buds have previously given rise to flowers or buds, not presenting latent buds. The best rooting and shooting results in hardwood cuttings have been obtained with the largest diameters, whereas, in semi-hardwood cuttings, better results have been obtained with the smaller diameters. In relation to the different techniques tested to improve the rooting and shooting of the cuttings, the treatment with low temperatures before planting, the sealing of the two ends of the cuttings with putty for grafting, and the injury of the base of the cuttings, leaded to improved results. / La alcaparra (Capparis spinosa L.) es una planta cultivada especialmente por sus botones florales (alcaparras), que están incluidos en la dieta mediterránea. Las principales zonas productoras se encuentran en los ambientes más desérticos de Marruecos, Península Ibérica, Turquía y las islas italianas de Pantelleria y Salina. El objetivo general de esta tesis doctoral es establecer las pautas para la obtención de una propagación viable de C. spinosa, a través de las técnicas utilizadas habitualmente en los viveros. En cuanto a la propagación sexual se incide en los aspectos que han sido menos estudiados hasta la fecha, como la viabilidad y el deterioro de las semillas durante el almacenamiento, la imbibición, necesaria para la germinación de las semillas, y que potencialmente podría ser la causa de los bajos porcentajes de germinación, el efecto de dos métodos de escarificación, y de la estratificación sobre la viabilidad y germinación de las semillas. De los distintos estudios incluidos en este apartado de la tesis doctoral se concluye que realizando los ensayos de germinación inmediatamente después de la recolección se pueden alcanzar porcentajes de germinación cercanos al 100%, con la adición de AG3, que en todos los casos analizados ha adelantado y aumentado la germinación. La germinación de las semillas disminuye al aumentar el periodo de almacenamiento, y a partir del cuarto año aumenta el tiempo necesario para que se alcance el 50% de la germinación. Se ha determinado el periodo de viabilidad media, que está entre 4 y 4.5 años. La cubierta de la semilla permite el paso del agua hasta el endospermo, (probablemente a través de una discontinuidad de la capa de células con las paredes tangenciales engrosadas de la testa, que se observa en la hendidura), observándose un incremento de humedad del mismo a las 48 h de estar a remojo, por lo que no puede afirmarse que la cubierta de estas semillas sea impermeable, al menos totalmente, y por tanto tampoco que presenten latencia física. De los distintos métodos de escarificación ensayados, el que mejores resultados ha obtenido ha sido la incubación con el complejo Trichoderma reesei, que provoca una disminución del contenido en celulosa, hemicelulosa y lignina de las semillas, consiguiendo la escarificación de la cubierta sin dañar el embrión. La estratificación de las semillas, tanto refrigerada como cálida ha conseguido adelantar y aumentar la germinación. En el apartado de la propagación vegetativa se estudia la influencia de las características de las estaquillas utilizadas, grado de lignificación, diámetro y posición en la rama de donde se obtiene la estaquilla, en el prendimiento de las mismas, así como la utilización de diversas técnicas con el objetivo de mejorar el prendimiento. Los mejores resultados se han obtenido cuando el estaquillado se ha realizado en el momento próximo a la brotación (estado de yema hinchada, marzo en las condiciones de Valencia). La propagación a través de estaquillas lignificadas (parcial o completamente) sólo es viable cuando las mismas proceden de la parte basal de la rama, o en caso de que exista una yema de su zona apical. Las estaquillas poco lignificadas de la zona central de la rama sólo enraízan, pero no brotan debido a que sus yemas han dado lugar previamente a flores o brotes, no presentando yemas latentes. Los mejores resultados de prendimiento en las estaquillas lignificadas se han obtenido con los mayores diámetros, mientras que, en estaquillas no lignificadas, se han obtenido mejores resultados con los diámetros menores. Respecto a las distintas técnicas ensayadas para mejorar el prendimiento de las estaquillas se observa que con el tratamiento con bajas temperaturas antes de su plantación, el sellado de los dos extremos de las estaquillas con masilla para injertos y el lesionado de la base de las estaquillas, tanto cortes a la corteza, como eliminación de parte de l / La tàpera (Capparis spinosa L.) és una planta conreada especialment pels seus botons florals (tàperes), que estan inclosos en la dieta mediterrània. Les principals zones productores es troben en els ambients més àrids del Marroc, Península Ibèrica, Turquia i les illes italianes de Pantelleria i Salina. L'objectiu general d'aquesta tesi doctoral és establir les pautes per a l'obtenció d'una propagació assequible de C. spinosa, a través de les tècniques utilitzades habitualment en els vivers. Pel que fa a la propagació sexual s'incideix en els aspectes que han estat menys estudiats fins ara, com la viabilitat i el deteriorament de les llavors durant l'emmagatzematge, la imbibició, necessària per a la germinació de les llavors, i que potencialment podria ser la causa dels baixos percentatges de germinació, l'efecte de dos mètodes d'escarificació, i de l'estratificació sobre la viabilitat i germinació de les llavors. Dels diferents estudis inclosos en aquest apartat de la tesi doctoral es conclou que realitzant els assajos de germinació immediatament després de la recol·lecció es poden assolir percentatges de germinació propers al 100%, amb l'addició de AG3, amb el que s'aconsegueix avançar i augmentar la germinació. La germinació de les llavors disminueix al augmentar el període d'emmagatzemament, i a partir del quart any augmenta el temps necessari per a arribar al 50% de la germinació. S'ha determinat el període de viabilitat mitjana de lots de llavors de producció pròpia, que està entre 4 i 4.5 anys. S'ha comprovat que la coberta de la llavor permet el pas de l'aigua fins a l'endosperma, a través de la discontinuïtat de l'exotegmen, junt a l'hílum, comprovant-se un increment d'humitat del mateix a les 48 h d'estar en remull, per la qual cosa no es pot afirmar que la coberta d'aquestes llavors sigui impermeable, almenys totalment, i per tant tampoc que presenten latència física. Dels diferents mètodes d'escarificació assajats, el que millors resultats ha obtingut ha estat la incubació amb el complex Trichoderma reesei, que provoca una disminució del contingut en cel·lulosa, hemicel·lulosa i lignina de les llavors, aconseguint l'escarificació de la coberta sense danyar l'embrió. Amb l'estratificació càlida de les llavors s'ha aconseguit augmentar i avançar la germinació, fet que també s'ha aconseguit, encara que en menor mesura, amb l'estratificació refrigerada En l'apartat de la propagació vegetativa s'estudia la influència de les característiques de les estaquetes utilitzades, com el grau de lignificació, el diàmetre i la posició en la branca d'on s'obté la estaqueta, sobre el la brotació i arrelament de les mateixes, així com la utilització de diverses tècniques amb l'objectiu de millorar brotació i arrelament. Els millors resultats s'han obtingut quan el estaquejat s'ha realitzat després de la parada vegetativa immediatament abans de la brotada de les gemmes (març a les condicions de València). La propagació a través d'estaquetes de fusta dura o semidura és possible quan les mateixes procedeixen de la part basal de la branca, sent únicament viables les de la posició central de la branca quan està present alguna gemma latent. Les estaquetes de fusta semidura de la zona central de la branca s'arrelen amb relativa facilitat, però no desenvolupen part aèria a causa de que les seus gemmes han donat lloc prèviament a flors o brots, no presentant gemmes latents. Els millors resultats de brotació i d'arrelament de les estaquetes de fusta dura s'han obtingut amb els majors diàmetres, mentre que, en estaquetes de fusta semidura, s'han obtingut millors resultats amb els diàmetres menors. Respecte a les diferents tècniques assajades per millorar la brotació i l'arrelament de les estaquetes, amb el tractament amb baixes temperatures abans de la seva plantació, el segellat dels dos extrems de les estaquetes amb massilla per a empelts, i el lesionat de l / Juan Ferrer, M. (2017). ESTUDIO PARA LA MEJORA DE LAS TÉCNICAS DE PROPAGACIÓN DE LA ALCAPARRA (Capparis spinosa L.) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/86185 / TESIS
4

Étude de l’impact des symbioses mycorhizienne et rhizobienne dans la domestication du Tara, Caesalpinia spinosa L / Study of the impact of mycorrhizal and rhizobial symbioses in the domestication of Tara, Caesalpinia spinosa L

Sangay-Tucto, Sheena 27 November 2018 (has links)
La Tara (Caesalpinia spinosa) est une espèce forestière d’une grande importance en raison d’une forte demande sur le marché international pour les tanins présents dans ses gousses, et pour les gommes provenant de ses graines. Malgré son importance économique pour le Pérou, la majeure partie de la production provient de forêts naturelles non aménagées. Ces forêts présentent des problèmes de sol (érosion, faible fertilité, présence d’agents pathogènes, manque d'irrigation), qui conduisent à des rendements faibles. C’est pourquoi dans le présent travail, nous étudions les composantes microbiologiques du sol associé à cette culture, telles que les mycorhizes et les bactéries dont l’utilisation, selon de nombreuses études, s’est révélée être une alternative à l'utilisation d'engrais chimiques. Pour cela, nous avons procédé à l'analyse moléculaire de la diversité des champignons mycorhiziens arbusculaires par la technique de Miseq Illumina, ce qui nous a permis de mettre en évidence une prépondérance de Gloméracées parmi lesquelles les Rhizophagus spp. étaient retrouvés dans 70% des séquences. En outre, la dépendance de la Tara vis-à-vis de la mycorhization a été démontrée car, après avoir testé la mycorhization contrôlée de la Tara par Rhizophagus irregularis, il a été constaté que la croissance de Caesalpinia spinosa était considérablement améliorée, ainsi que l'absorption d'éléments nutritifs tels que l'azote (N) et le phosphore (P). Pour vérifier la capacité à noduler de la Tara, différents milieux de culture ont été utilisés ainsi que différentes conditions de croissance, en serre et in vitro. Ces expérimentations ont toutes montré que les racines de Tara ne présentaient pas de nodules, confirmant que cette légumineuse de la sous-famille des Caesalpinioideae est non nodulante. Par conséquent et afin d’étudier la diversité des rhizobia présents dans le sol de la plantation de Tara, nous avons utilisé en serre une plante-piège, le pois (Pisum sativum) car c’est une légumineuse nodulante et de plus est traditionnellement associée à la culture de Tara. Les rhizobia identifiés moléculairement se sont révélés très spécifiques et différents des rhizobia présents dans les sols extérieurs à la plantation de Tara. Plus particulièrement, ces rhizobia se sont révélés être phylogénétiquement proches de R. etli, R. phaseoli, R. pisi et R. leguminosarum. Enfin, un test d'inoculation contrôlée (in vitro) a été réalisé sur des plantules de pois, avec ces bactéries préalablement piégées et isolées du pois. Il a été observé que les rhizobia piégés à partir des sols collectés entre deux lignes de Tara et sur la ligne de plantation de Tara, ont stimulé la croissance du pois par rapport aux rhizobia présents dans les sols collectés à l'extérieur de la plantation. / The Tara (Caesalpinia spinosa) is a forest species of great importance due to its high demand in the international market for the tannins present in its pods and its seeds’ gum. Despite its great importance for Peru, most of the production comes from unmanaged natural forests. These forests present soil problems (e.g., erosion, low fertility, pathogens, lack of irrigation), which cause low yields. Therefore, in the present work we seek to study the soil components associated with Tara plantation , such as mycorrhizae and bacteria that have proved to be an alternative for reducing the use of chemical fertilizers in similar context (Aboubacar et al., Flores Chavez 20015, E and Saif 1987, Dia et al. 2010; Bilgo et al., 2013) . We used molecular analysis of the arbuscular diversity by the Miseq Illumina technique that allowed to verify the arbuscular diversity with a preponderance of Glomeraceae among which the Rhizophagus spp were found to be present in 70% of the sequences. In addition, the dependence of the Tara on obligatory mycorrhization was demonstrated, after testing the controlled mycorrhization of the Tara by the Rhizophagus irregularis. We found that the growth of this crop was significantly improved, as well as the absorption of nutrients such as nitrogen (N) and phosphorus (P).To check the nodulation of the Tara, different culture media were used (JenSen, sand mixture with Tara plantation soil, attapulgite mixture with Tara plantation soils) in greenhouse and in vitro condition. We did not manage to find rhizobial nodules in the roots which let us think that Tara is a non-nodular legume. Therefore, we used Pisum sativum as a trap plant to study the diversity of rhizobia present in the soil of the Tara plantation since this legume is often associated with Tara crop. The rhizobia found in the trap plant were very specific and different from the rhizobia present in soils outside the Tara plantation. Likewise, these rhizobia found to be phylogenetically close to R. etli, R. phaseoli, R. pisi and R. leguminosarum. Finally, we inoculated the trapped bacterias (in vitro) in Pisum sativum with the bacterias previously trapped and isolated from the pea (which grew in the green house); where it was observed that the rhizospheric bacteria of the zones IL (soil collected between two lines) and L (soil collected from the same line) from the plantation of Tara stimulated the growth of this crop with respect to the bacteria present in soils collected outside of the plantation (OP zone).
5

Farelos dos frutos de Geoffroea spinosa: composição química, caracterização térmica e físico-química e aplicação como aditivos de pães. / Fruit of sharps Geoffroea spinosa: chemical composition, thermal characterization and physical chemical and application as additives of bread.

Silva, Everton Vieira da 14 March 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2015-05-14T13:21:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ArquivoTotal.pdf: 2983103 bytes, checksum: 1a30405128781828243d1599b5c831e9 (MD5) Previous issue date: 2013-03-14 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Concern for quality food has increased in recent years and demand for functional foods, mainly of natural origin has been studied in industries and research institutes worldwide. This project relate informations of the characteristic physical-chemical, the study of the thermal and oxidative stability of the crumb obtained of the pith and of the almond by Marizeiro fruit (Geoffroea spinosa) as well as their application as mixture in bread in various compositions, aiming its consumption in way by a functional food. The information about characterization physical-chemical showed excellent protein levels at al the samples and starchs content of the 49 a 51% for samples FAC (bran almond baked) and FAI (bran almond in natura) respectively. In relation to acidic analyses, pH, soluble solids, humidity, grays, chloride content, fats and total and limited soluble sugar, all the content are inside the Brazilian law standard. The thermogravimetric analyse revealed differences between the gray content and of humidities founded by the methods standard by analyses, showing that there are not crumbs and boiled crumbs. The analyse of the oxidant potential showed that the sharps fruit of Marizeiro are significant sources of antioxidants especially the almond crumbs obtained, as revealed total phenolic contents of flavonoids and anthocyanins compatible with conventional sources of antioxidants. Microbiological analyses showed no presence of coliforms at 45 ºC, and Salmonella sp, as well as reducing mold additive antimicrobial effect also provided. The energy content of bread additives proved satisfactory when compared to the control bread, given the fact that the sharps are sources of protein, gives a character of functional food. / A preocupação com uma alimentação de qualidade tem aumentado nos últimos anos e a procura por alimentos funcionais principalmente de origem natural tem sido objeto de estudos em indústrias e institutos de pesquisa do mundo inteiro. Neste trabalho são relatados os dados da caracterização físico-química, o estudo da estabilidade térmica e oxidativa dos farelos obtidos do mesocarpo e da amêndoa do fruto do Marizeiro (Geoffroea spinosa) bem como a aplicação dos mesmos como aditivos em pães em composições variadas, visando o seu consumo na forma de um alimento funcional. Os dados da caracterização físico-química revelaram excelentes níveis protéicos em todas as amostras e teores de amidos de 49 e 51% para as amostras FAC (farelo da amêndoa cozida) e FAI (farelo da amêndoa in natura) respectivamente. Com relação às análises de acidez, pH, sólidos solúveis, umidade, cinzas, teor de cloreto, lipídios e açucares solúveis totais e redutores, todos os teores estão dentro dos padrões constantes na legislação brasileira. A análise termogravimétrica revelou diferenças entre os teores de cinzas e de umidades encontrados pelos métodos padrões de análises, mostrando não ter diferenças relevantes entre os farelos in natura e os farelos cozidos. A análise do potencial antioxidante indicou que os farelos do fruto do Marizeiro são fontes de antioxidantes consideráveis, principalmente os farelos obtidos da amêndoa, pois revelaram teores fenólicos totais, de flavonóides e de antocianinas compatíveis com fontes convencionais de antioxidantes. As análises microbiológicas mostraram não haver a presença de Coliformes a 45 ºC e de Salmonella sp, bem como evidenciaram a redução de bolores e de leveduras nos pães fabricados, mostrando que os aditivos também proporcionaram efeito antimicrobiano. O conteúdo energético dos pães aditivos mostrou-se satisfatório quando comparado ao pão controle, indicando que o fato dos farelos serem fontes de proteínas, dá um caráter de alimento funcional ao pão.
6

Comparación in vitro del efecto antibacteriano y citotóxico del extracto metanólico de Phyllanthus niruri (Chanca Piedra) y Caesalpinia spinosa (Tara) con la fusión de ambos frente a cepas de Enterococcus faecalis (ATCC 29212)

16 December 2020 (has links)
"I Concurso de Investigación, Proyectos de Intervención y de Emprendedurismo", evento académico desarrollado el 16 de diciembre de 2020 de manera virtual, Lima, Perú. Se presentaron los proyectos de intervención y de Emprendedurismo desarrollado por la comunidad de Odontología en UPC.. Ganador Segundo Puesto. / Evaluar in vitro el efecto antibacteriano y citotóxico de los extractos metanólicos de Phyllanthus niruri y Caesalpinia spinosa y la fusión de ambos sobre cepas de Enterococcus faecalis. (ATCC 29212).
7

Evaluation of antioxidant properties and assessment of genetic diversity of Capparis spinosa cultivated in Pantelleria Island

Lo Bosco, Fabrizia 21 April 2017 (has links)
Capparis spinosa is a wild and cultivated bush, which grows mainly in the Mediterranean Basin. Unopened flower buds, called capers are used in the Mediterranean cuisine as flavoring for meat, vegetable and other foods. Several studies evaluated bioactive component and antioxidant activity of Capparis spinosa, increasing the market demand and the economic importance of capers. The aim of this work was to evaluate the contents of bioactive compounds in floral buds fermented in salt of C. spinosa collected from different areas of Pantelleria Island (Italy), testing the effect on healthy function as total antioxidant compounds. Hydrophilic extracts of C. spinosa from Pantelleria Island were characterized by high-performance liquid chromatography-electrospray ionization/mass spectrometry. Among 24 compounds were detected and quantified by HPLC-MS technique: several Kaempherol and Quercetin derivate were characterized, based on UV spectra and MSn fragmentation pattern. The antioxidative activity of caper hydrophilic extracts was assessed in a number of chemical assays (ORAC, DPPH and ABTS). In order to determine the genetic diversity within and among populations of Capparis spinosa from Pantelleria Island, AFLPs (Amplified Fragment Length Polymorphism) markers were employed. Moreover, in the present study, a commercial model of an Electronic Nose (EN), EOS835 (Sacmi), was preliminarily used to investigate the flavor profile of capers. The EN technique was comparated with a classical techniques gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS) analysis, using Head Space Solid-Phase Microextraction (HS-SPME) as a solvent-free sample preparation method. / Capparis spinosa es un arbusto silvestre y cultivado, que crece principalmente en la cuenca mediterránea. Cuando los botones de las flores aún no están abiertas reciben el nombre de alcaparras y se utilizan en la alimentación. Varios estudios han demostrado la presencia de un número de componentes bioactivos in C. spinosa y su actividad antioxidante, lo que ha provocado un aumento de su demanda y ha incrementado la importancia económica de las alcaparras. El propósito de este trabajo fue evaluar el contenido de compuestos bioactivos en el capullo de la flor de C. spinosa conservado en salmuera, procedente de diferentes zonas de la isla de Pantelleria (Italia). Los resultados se expresan como actividad antioxidante total. La actividad antioxidante de los extractos hidrófilos de alcaparra se evaluó mediante pruebas químicas (ORAC, DPPH, ABTS). Con el fin de determinar la diversidad genética dentro y entre poblaciones de C. Spinosa, se utilizaron marcadores moleculares del tipo AFLP (Amplified Fragment Length Polymorphism). Los extractos hidrófilos de C. spinosa se caracterizaron mediante cromatografía líquida de alta eficacia - ionización electrospray acoplada a espectrometría de masas. Se han identificado y cuantificado aproximadamente 24 compuestos con la técnica de HPLC-MS, y se han caracterizado varios derivados de kaempferol y quercetina, sobre la base de los espectros UV y con el modelo de fragmentación MSn. En el este estudio también se ha utilizado un modelo de nariz electrónica comercial (ES), EOS835 (Sacmi), para un estudio preliminar del perfil de aroma de las alcaparras. La técnica ES se ha comparado con una técnica de análisis clásicos tales como la cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC-MS), utilizando como método de preparación de la muestra el espacio de cabeza de microextracción en fase sólida (HS-SPME) libre de disolventes. / Capparis spinosa és un arbust silvestre i conreat, que creix principalment a la conca mediterrània. Quan els botons de les flors encara no estan obertes reben el nom de tàperes i s'utilitzen en l'alimentació. Diversos estudis han demostrat la presència d'un nombre de components bioactius in C. spinosa i la seva activitat antioxidant, el que ha provocat un augment de la seva demanda i ha incrementat la importància econòmica de les tàperes. El propòsit d'aquest treball va ser avaluar el contingut de compostos bioactius en el capoll de la flor de C. spinosa conservat en salmorra, procedent de diferents zones de l'illa de Pantelleria (Itàlia). Els resultats s'expressen com a activitat antioxidant total. L'activitat antioxidant dels extractes hidròfils de tàperes es va avaluar mitjançant proves químiques (ORAC, DPPH, ABTS). Per tal de determinar la diversitat genètica dins i entre poblacions de C. Spinosa, es van utilitzar marcadors moleculars del tipus AFLP (Amplified Fragment Length Polymorphism). Els extractes hidròfils de C. spinosa es van caracteritzar mitjançant cromatografia líquida d'alta eficàcia - ionització electrospray acoblada a espectrometria de masses. S'han identificat i quantificat aproximadament 24 compostos amb la tècnica d'HPLC-MS, i s'han caracteritzat diversos derivats de kaempferol i quercetina, sobre la base dels espectres UV i amb el model de fragmentació MSN. Al aquest estudi també s'ha utilitzat un model de nas electrònic comercial (ES), EOS835 (Sacmi), per a un estudi preliminar del perfil d'aroma de les tàperes. La tècnica ÉS s'ha acoblat amb una tècnica d'anàlisi clàssics com ara la cromatografia de gasos acoblada a espectrometria de masses (GC-MS), utilitzant com a mètode de preparació de la mostra l'espai de cap de microextracció en fase sòlida (HS-SPME ) lliure de dissolvents. / Lo Bosco, F. (2017). Evaluation of antioxidant properties and assessment of genetic diversity of Capparis spinosa cultivated in Pantelleria Island [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/79872 / TESIS
8

Contribution à la détermination des propriétés photo-protectrices et anti-oxydantes des dérives de l’arganier : études chimiques et physiologiques / Contribution to dermination of photo-protective an antioxidant propreties of argan derivatives : chemical and physiological studies

El Monfalouti, Hanae 09 March 2013 (has links)
L'huile d'argane est traditionnellement utilisée au Maroc en usage externe pour le traitement des affections cutanées et en usage interne pour prévenir les troubles cardiovasculaires. Particulièrement riche en acides gras insaturés, l'huile d'argane est caractérisée également par ses composés mineurs : polyphénols, tocophérols, stérols, du squalène, et alcools triterpéniques.L'objectif de ce travail est de contribuer à la valorisation de l'huile d'argane et de ses co-produits. C'est un travail pluridisciplinaire car il est composé de deux parties : phytochimie et activité pharmacologique.Pour la partie phytochimique, onze polyphénols des co-produits d'argane ont été identifiés et quantifiés par LC-ESI-MS. Leur activité antioxydante a été évaluée par plusieurs techniques. La composition chimique des composés volatiles de l'huile d'argane a été étudiée en fonction du temps de torréfaction des amandons. Ces arômes, obtenus par microextraction en phase solide (SPME), ont été élucidés et quantifiés par CPG-MS. La deuxième partie de ce travail, a mis en exergue pour la première fois des propriétés photoprotoctrices et antioxydantes de l'huile d'argane. En effet, l'effet antioxydant de l'huile d'argane a été confirmé, lors d'une étude clinique, par la mesure sérique de la vitamine E chez des femmes ménopausées après 8 semaines de consommation de 25 ml d'huile d'argane vs huile d'olive. Les résultats sont significatifs chez le groupe consommant de l'huile d'argane. Le dosage de la vitamine E dans le sérum, a été réalisé par HPLC. Les propriétés photoprotectrices de l'huile d'argane ont été mises en évidence in-vitro par l'action des UVC sur un model moléculaire de l'ADN : la thymidylyl-(3',5')-thymidine. Les résultats préliminaires sont encourageants. L'huile d'argane, même diluée 9 fois par la paraffine, reste toujours active. / Argan oil is traditionally used in Morocco as an ointment to cure some skin pathlogies or is ingested to prevent cardiovascular diseases. Its content in unsaturated fatty acids is high as is its content in polyphenols, tocopherols, sterols, squalene and triterpenic alcohols.The aim of this thesis was to increase the value of argan oil and derivatives. Our work focuses on phytochemistry and pharmacology.Concerning the phytochemical aspect, 11 polyphenols were identified and quantified by LC-ESI-SM. Their anti-oxidant activity has been evaluated as a function of kernel roasting time. Volatils obtained by microextraction were also quantified using CPG-SM.In a second section, photoprotective and anti-oxidant properties of argan oil were studied. Blood vitamine E level was determined in post menopausal women after 8 weeks of daily consumption of 25 ml of argan. Olive oil was given as a blank. Photoproptective properties of argan oil were evidenced in vitro using UV-C and Thymidylyl-(3',5') thymidine as DNA model. Preliminary results indicate a good photoproective activity even when argan oil is diluted (1/10) in parafin oil.
9

Estudo etnofarmacol?gico e fitoqu?mico das esp?cies medicinais Cleome spinosa Jacq, Pavonia varians Moric e Croton cajucara Benth

Leal, Ros?lia de Sousa 02 September 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-12-17T15:42:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 RoseliaSL.pdf: 2427942 bytes, checksum: 72c973dd87b5433d7d0b592195af336a (MD5) Previous issue date: 2008-09-02 / In this present work an ethnographic research was performed with 84 native medicinal specimens from the Litoral Norte Riograndense, from which two plants Cleome spinosa Jacq e Pavonia varians Moric were submitted to ethnobotanic, phytochemistry and pharmacologic investigations. Additionally, a phytopharmacological research of the medicinal specimen Croton cajucara Benth ( native plant of the Amazon region of Brazil) was improved. The obtained phytochemical results of the C. spinosa and P. varians showed the presence of flavonoids constituents, among other components. The two flavonoids (2S)-5-hydroxy-7,4 -dimethoxy-flavanone and 5,4 -dihydroxy-3,7,3 -trimethoxy-flavone were isolated from C. spinosa. The antioxidant activity of the hydroalcoholic extracts of C. spinosa and P. varians solubilized in the microemulsion systems SME-1 and SME-4, was evaluated in the DPPHmethod. The used SME systems [obtained with Tween 80: Span 20 (3:1) and isopropyl myristate (IPM)] improved the dissolution of those tested polar extracts, with higher efficacy to the SME-1 system (in which ethanol was included as cosurfactant). The CE50 values evidenced for P. varians were 114 [g/mL (SME-1) and 246 [g/mL (SME-4); for C. spinosa it was 224 [g/mL (SME-1) and 248 [g/mL (SME-4), being the system SME-1 more effective for both tested extracts. The hydroalcoholic extracts of P. varians (HAE-PV) was also submitted to pharmacological screening for antinociceptive activity in animal models. The oral administration of this extract (100, 300 and 1000 mg/kg) inhibited the acetic acid-induced writhing in mice. The higher inhibition (74%) was evidenced to the 1000 mg/kg administered dose. Its effect on the central nervous system (CNS) was investigated by tail flick and formalin-method and reveled that it has negligible antinociceptive action on the CNS. After taking consideration of HAE-PV interaction, Pavonia varians Moric could be used as a potent analgesic agent in case of peripheral algesia, without affecting the CNS. The phytochemical study of the stem bark of Croton cajucara Benth lead to the isolation of 19-nor-clerodanetype diterpenes, as well as to the separation of its fixed oil FO-CC. This non polar oil material reveled to be rich in sesquiterpenes and 19-nor-clerodanes components. The biologic effect of OF-CC was evaluated in the development in vitro of the fungis phytopatogens such as Fusarium oxysporum, Rhizoctonia solani and Sclerotium rolfsii. Significant inhibitory effect of the tested fungis (at 0,2 mg.mL-1 dosage) were comproved. A Mass Spectrometry study of clerodane-type diterpenes was developed in order to identify characteristic fragments on mass spectrometra of both clerodane and 19-nor-clerodane presenting an α,β-insaturated carbonyl moiety at ring A of the decalin-system. For that study, mass spectroscopy data were analysed for 19-nor-clerodanes [trans-dehydrocrotonin (DCTN), trans-crotonin (CTN), cis-cajucarin B (c-CJC-B), and cajucarinolide (CJCR)] and for clerodanes [isosacacarin (ISCR) and transcajucarin A (t-CJC-A)] obtained from the stem bark of C. cajucara, and also clerodane-type from other species. The trans-junction of the enone-system clerodanes was clear correlated with the presence of the characteristic ions at m/z 95, 121 e 205. Meanwhile, the characteristics ions at m/z 122 e 124 were correlated to cis-junction. The trans-junction of the enone-system 19-nor-clerodanes showed characteristics ions at m/z 161, 134 e 121. This study could be successful employed for identification of clerodane constituents from other specimens without any additional spectroscopic analyses, as well as a previously phytochemical analyzes in clerodane project search / Neste trabalho realizou-se uma pesquisa etnogr?fica envolvendo oitenta e quatro esp?cimes vegetais nativas do Litoral Norte Riograndense. Duas destas esp?cies Cleome spinosa Jacq e Pavonia varians Moric foram alvo de estudos etnobot?nico, fitoqu?mico e farmacol?gico. Em adi??o, ampliou-se os estudos fitofarmacol?gicos de Croton cajucara Benth, uma esp?cie medicinal nativa da regi?o Amaz?nica. Os resultados fitoqu?micos de Cleome spinosa e Pavonia varians indicaram dentre outros metab?litos especiais, a presen?a de flavon?ides. Os flavon?ides (2S)-5-hidroxi-7,4 -dimetoxi-flavanona e 5,4 -diidroxi-3,7,3 -trimetoxi-flavona foram isolados de Cleome spinosa. A atividade antioxidante dos extratos hidroalco?licos de P. varians e C. spinosa solubilizados em sistemas microemulsionados (SME), foi avaliada frente ao radical livre DPPH. Os sistemas SME-1 e SME-4 [contendo Tween 80: Span 20 (3:1) e miristato de isopropila (IPM)] mostraram-se eficazes na solubiliza??o dos extratos avaliados, tendo sido observado melhor efic?cia para o sistema SME-1 [EC50 = 113,84 μg/mL (SME-1) and 246,00 μg/mL (SME-4) para P. varians e EC50: 223,97 μg/mL (SME-1) e 248,37 μg/mL (SME-4) para C. spinosa (sistema SME-1contendo etanol como cotensoativo e SME-4, isento de cotensoativo]. A a??o antinociceptiva de Pavonia varians foi confirmada atrav?s do teste das contor??es abdominais, tendo sido observado rela??o dose/efeito inibit?rio dependente do extrato hidroalco?lico desta esp?cie. Os testes do tipo tail flick e da formalina afastaram a possibilidade da participa??o de mecanismos antinociceptivos no sistema nervoso central. No entanto, no teste da formalina evidenciou-se a participa??o de mecanismos antiinflamat?rios na produ??o do efeito antinociceptivo deste extrato. O estudo fitoqu?mico das cascas do caule de Croton cajucara Benth conduziu ao isolamento de diterpenos do tipo 19-nor-clerodano, bem como ? obten??o do ?leo fixo OF-CC, rico em sesquiterpenos e 19-nor-clerodano bioativos. O efeito de OF-CC foi avaliado no desenvolvimento in vitro dos fungos fitopatog?nicos Fusarium oxysporum, Rhizoctonia solani e Sclerotium rolfsii propagados em meio de cultura Batata-dextrose-agar. A resposta fisiol?gica, variou de acordo com o tipo de fungo testado, tendo sido observado que o OF-CC apresentou efeito fungist?tico significativo, com efeito inibit?rio mais est?vel para o g?nero de fungo Fusarium oxysporum. Realizou-se ainda, um estudo de espectrometria de massas objetivando-se a identifica??o de fragmentos caracter?sticos de diterpenos do tipo clerodano (com dados obtidos na literatura) e 19-nor-clerodano (isolados das cascas do caule de C. cajucara), tendo sido evidenciado que a jun??o trans de clerodanos est? correlacionada com a presen?a dos ?ons caracter?stico de m/z 95, 121 e 205. Os sistemas de jun??o cis de clerodanos apresentaram ?ons caracter?sticos de m/z 122 e 124. A jun??o trans de 19-nor-clerodanos foi correlacionada com a presen?a dos ?ons caracter?stico de m/z 161, 134 e 121. Este estudo pode ser utilizado na identifica??o de diterpenos do tipo clerodano e 19-nor-clerodano, contendo carbonila α,β-insaturada no anel A do sistema decal?nico, evitando desta forma, a brigatoriedade de isolamento e caracteriza??o via RMN
10

Estudo FitoquÃmico de Geoffroea spinosa Jacq. (Leguminosae) / Phytochemical study of Geoffroea spinosa Jacq. (Leguminosae)

Elton Luz Lopes 21 February 2008 (has links)
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de NÃvel Superior / O presente trabalho descreve a identificaÃÃo de constituintes volÃteis das folhas e flores e o isolamento de constituintes fixos das cascas e lenho do caule e lenho da raiz de Geoffroea spinosa Jacq. Esta espÃcie, que ocorre nas margens de rios do Nordeste brasileiro, produz frutos que sÃo utilizados como alimento, e suas folhas, na forma de chÃ, combatem diarrÃia e distÃrbios menstruais. Apesar desta espÃcie ser de considerÃvel importÃncia para o povo nordestino, nenhum relato na literatura sobre seu estudo fitoquÃmico foi atà agora publicado. Os Ãcidos lÃurico (66,54%), cÃprico (15,39%) e mirÃstico (13,11%), foram os constituintes majoritÃrios no Ãleo essencial das suas flores, enquanto nas folhas o Ãcido palmÃtico (24,93%), e os diterpenos geranil linalol (14,97%) e fitol (17,86%) foram predominantes. A avaliaÃÃo da atividade biolÃgica do Ãleo essencial das flores de G. spinosa demonstrou uma significativa atividade nematicida contra Meloidogyne incognita, mas ao contrario, o material volÃtil de suas folhas foi inativo contra esse mesmo nematÃide. Dos extratos etanÃlicos das cascas do caule e do lenho do caule foram isolados o triterpeno lupeol e o dissacarÃdeo sacarose, respectivamente. O estudo do extrato etanÃlico do lenho da raiz resultou no isolamento da mistura dos esterÃides -sitosterol e estigmasterol e dos seus respectivos glicosÃdeos, alÃm de um triterpeno de esqueleto oleanano, o Ãcido 3--acetoxiolean-12-en-28-Ãico, e uma lactona macrocÃclica denominada 3-hidroxi- 1,5-dioxaciclohentriacontan-6-ona inÃdita na literatura. A determinaÃÃo estrutural dos metabÃlitos isolados foi realizada atravÃs da utilizaÃÃo de tÃcnicas de RessonÃncia MagnÃtica Nuclear de HidrogÃnio-1 e Carbono-13 (RMN 1H e 13C uni e bidimensionais). Os Ãleos essenciais foram analisados por CGL/MS e a identificaÃÃo dos constituintes foi inicialmente realizada, utilizando uma biblioteca de pesquisa com Ãndice de retenÃÃo como rotina de prÃ-seleÃÃo, seguida por confirmaÃÃo visual de padrÃes publicados na literatura. / This work describes the identification of volatile constituents from leaves and flowers of Geoffroea spinosa Jacq. and the isolation of non-volatile constituents of its stem bark, stem wood, and root wood. This specie occurs on the riversides in Northeast Brazil and produces fruits which can be used as food. Its flowers are usually used in the form of tea to heal diarrhea and menstrual disorders. In spite of G. spinosa to be very important to the Northeastern people, as far as we know, any paper about its phytochemistry study was up to now published. The Lauric (66,54%), capric (15,39%) and miristic (13,11%) acids were the major compounds in the essential oils of its flowers, while its leaves presented palmitic acid (24,93%) and the diterpenes geranil linanool (14,97%) and phytol (17,86%) in higher concentration. The evaluation of the biological activity from the flowers of G. spinosa presented a significant nematicidal activity against the Meloidogyne incognita , but in the opposite, the volatile material of its leaves was inactive against the same nematode. The chromatographic analyses of the ethanolic extracts of the stem bark and stem wood allowed the isolation of lupeol and sucrose, respectively and the study of ethanolic extract of the root bark resulted the isolation of a mixture of -sitosterol, stigmasterol and their glycosides in addition of the oleanan triterpene, the 3--acetoxiolean-12-en-28-oic acid, and a lactone called 3-hydroxy-1,5-dioxaciclohentriacontan-6-one. The last one never had been describe in the literature. The structural determination of the isolated metabolites, was performed by using Nuclear Magnetic Resonance of Hydrogen-1 and Carbon-13 (13C and 1H NMR - uni and two-dimensional). The oils were analyzed by GCL/MS and the identification of the components was initially done by using a MS library search with retention indices as a pre-selection routine followed by visual confirmation to reported standard MS data obtained from literature.

Page generated in 0.4308 seconds