Diss. (sammanfattning) Stockholm : Stockholms universitet, 2005. / Härtill 3 uppsatser.

No description available.

Thesis--Hamburg. / Lebenslauf. "Literaturverzeichnis": p. 132-137.

The ethics of war may be considered to be emperical ethics where the ethical values are determined by circumstances. Actions unthinkable under normal conditions are often permitted in war. Certain criteria are important in conducting a just war. These are legitimate authority, just cause, proportionality and the initiation of war, last resort, proportionality in the waging of war and the immunity of non-combattants. Gen C.R. de Wet was a soldier and military commander during the Anglo Boer War 1899-1902. From the ethical historical correlation it appears his military tactics greatly adhered to the principles of a just war. In his encounters with the enemy, he always acted according to a military plan. He also respected the enemy and in general no excessive force was used. In his published memo’s the impression is created that prisoners of war were taken to prevent unnecessary bloodshed. Another reason was to retain the element of surprise in military action. It seems that the prisoners were treated the same way as the burghers. The safety of his men was always a priority for De Wet. In his military operations he applied the principle of proportionality in order to ensure the safety of his men as far as possible. Civilian lives were taken into consideration in the sense that De Wet did not engage the enemy where the lives of civilians were endangered. He was opposed to the presence of women and children in their camps. The reason was that they were exposed to danger and their presence may have influenced military operations negatively. Although De Wet was a fierce warrior, he submitted himself to the peace proposals of the Peace of Vereeniging. He depended on Brittain as the victor to have compassion for the citizens of the conquered republics. / Dissertation (MA (History))--University of Pretoria, 2005. / Historical and Heritage Studies / unrestricted

This thesis explores two literary texts written from a female working class perspective: Vad ska vi göra med varandra, a poetry collection by Jenny Wrangborg and Som hundarna i Lafayette Park, a novel by Anneli Jordahl. My aim for this thesis was to find out what kind of function war, seeking refuge, fighting for freedom, as well as experiences of these phenomena, have in the studied works. The categories class, gender, ethnicity and race have been interpreted through intersectional theories. The literary works have also been discussed by using concepts such as respectability, identification, alienation, solidarity, identity, wrath and cynicism. In conclusion, the study shows that the narrators identify themselves on basis of class to a greater extent than gender, and they use the experiences of other ethnicities and non-whites for comparisons with working class experiences as well as to create a common ground of solidarity. In addition, wrath appears as an important motive power in these works. Furthermore, the works got report book characteristics and lend voice to non-privileged groups of people, depict nuanced images of the alienation concept and show that dignity and solidarity can be used as rebellion against a cynical contemporary.

Habilitation - Universität, Köln, 2005/06. / Includes bibliographical references (p. [485]-541) and index.

Toe die Rebel1ie in 1914 uitbreek, was Salomon Gerhardus (Manie) Maritz op 38-jarige ouderdorn die jongste van alle eertydse Boere-generaals uit die Anglo-Boereoorlog (1899- 1902). Irnmer rusteloos van geaardheid, daarby voortvarend en impulsief, sou die daaropvolgende gebeure hom opnuut, soos 14 jaar te vore, in die vuurproef plaas. Na die Vrede van Vereeniging het Maritz geweier om Britse onderdaan te word en wyk uit na Angola en Europa. In 1912, ses jaar na sy terugkeer, word hy rnajoor in die pasgestigte Unie-Verdedigingsmag. Tydens sy militêre op1eiding in Bloemfontein besluit hy en mede-wapenbroer Jan Kemp om die eerste die beste geleentheid te benut om die republikeinse onafhanklikheid te herwin. In 1913 kontak hy die Duitse owerheid om vas te stel of hulle ingeval van 'n opstand hom van wapens en ammunisie sou voorsien maar dit was nie 'n forrnele ooreenkorns nie. Tydens 'n offisiersvergadering te Pretoria (14 Augustus 1914) lê hy sy beplande staatsgreep vir 15 September 1915 aan Beyers voor en versoek hom om aan die hoof daarvan te staan. Oortuig dat Beyers hom ondersteun, kom hy met die Duitsers tot 'n vergelyk en reel vir Beyers op 15 September 'n afspraak met dr. T. Seitz, die Duitse goewerneur, om finale reëlings te tref. Die bedanking van Beyrs (14 september) en die dood van de la Rey (15 September) wat self met rnedewete van Kemp 'n staatsgreep beplan het, dwing Maritz om ander planne te beraam. Omdat hy hierna kontak met die leiers van die protesbeweging in Transvaal verloor het, was Maritz op homself aangewys. Sy voortdurende briefwisseling met genl. Smuts, met majoor B. Enslin as tussenganger het horn oortuig dat Smuts hom oor die grens wou dwing. Op 23 September 1914 het hy van Smuts opdrag ontvang om Duits-Suidwes-Afrika binne te val maar hy weier en vra sy ontslag. Smuts vertraag die ontslag en stuur ondertussen troepe-versterkings na Upington Hierop het Maritz 'n finale ooreenkoms waarin die onafhanklikheid van Suid-Afrika geproklarneer is, met die Duitsers gesluit en op 9 Oktober 1914 te Van Rooisvlei gerebelleer. Omdat die regering nie op sy versoek om met genls. Beyers, Hertzog, de Wet, Kemp en Muller te onderhandel, reageer het nie, beset hy Keimoes en Kakamas. Na vergeefse onderhandelings met genls. Smuts en Brits om bloedvergieting te voorkom, trek hy sy troepe op Kakamas saam, proklameer die "" Republi.ek van Suid-Afrika", trek die swaard en val Keimoes (22 Oktober) aan. Omring deur reqeringstroepe onttrek hy hom na Jerusalem in Duitswes-Afrika; terwyl 'n deel van sy mag op Kakamas (24 Oktober) deur regeringstroepe aangeval is. Op 29 November sluit genl. Kemp by hom aan en na finale onderhandelings met die Duitsers te Keetmanshoop (6 Desember 1914) val hulle Kaapland binne. Tydens die gevegte van Nous (22 Desember), Langklip (14 Januarie 1915), Lutzputs (18 Januarie 1915) verslaan hulle die regeringstroepe maar word self te Upington (24 Januarie 1915) verslaan en na uitgerekte onderhandelings tot oorgawe gedwing. Maritz self het nie oorgegee nie maar weer eens uitqewyk na Duits-Suidwes-Afrika, Angola, Portugal, Spanje en Duitsland. In 1923 bet hy na Suid-Afrika teruggekeer en hom vrywilliglik oorgegee. In 1924 is hy aan hoogverraad skuldig bevind en tot drie jaar tronkstraf sender hardepad gevonnis, maar is na drie maande losgelaat nadat die Naionale Party onder leiding van genl. Hertzog 'n verkiesingsoorwinning oar die Suid-Afrikaanse Party van genl. Smuts behaal het. / Dissertation (MA)--University of Pretoria, 1979. / gm2014 / Historical and Heritage Studies / Unrestricted

Thesis (MEdPsych)--Stellenbosch University, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: This research journey explores the lived experiences of children who had previously been living on the street and were now part of a house being managed by two voluntary organisations. The caregivers and boys are incorporated as co-researchers in a participatory action research journey within a post-modern, social constructivist paradigm. The following research curiosities inform the study: • How do the caregivers and children in the house stand up to homelessness and poverty? • How do their stories reflect the notion of doing hope? Positioning myself within the research journey necessitates the discussion of beliefs and constructs that inform the paradigm, such as post-modernism, social constructionism, discourses and the deconstruction of discourses. According to Denzin and Lincoln (1994:14), the research strategy comprises the practical application of the assumptions underlying the paradigm through the use of certain skills, and can be regarded as the paradigm in action which provides the methods for the researcher to engage in the research journey. In this study, a qualitative method is used to describe and understand human behaviour and the meaning attached to it in the participant's own terms. The coresearchers participate during all the aspects of the research journey, and the cyclical nature of participatory action research described by Babbie and Mouton (2001:315- 316) is honoured. The narrative approach is used in conducting the conversations. According to White (1991:28), it is a non-recriminatory, power-sharing way of interaction that provides a context where the consciousness and knowledges of the person are at the centre of the process of consultation. An opportunity is created for the boys and caregivers to story their experiences and to explore the meanings that they attach to these experiences. The main ethical principles that operate are autonomy, nonmaleficence, beneficence and validity. Tape-recordings, transcriptions, reflections and letters are used to document the research journey. Homelessness and poverty had been dictating certain behaviours to the boys, and it was even dictating their lived identities. At the time of the research journey, the caregivers are creating a community of support that is effectively doing hope for the boys, thus enabling them to loosen the grip of poverty and homelessness. Personal reflections indicate that I as researcher am not unaffected by the research journey. Although obstacles present themselves during the research journey, new possibilities are opened up for further exploration. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie navorsingsreis ondersoek die ervarings van kinders wat voorheen op straat gewoon het en wie nou in 'n huis woon wat deur twee vrywillige organisasies bestuur word. Die versorgers en seuns word betrek as medenavorsers in 'n deelnemende aksienavorsingsreis binne die raamwerk van 'n postmodernistiese, sosiaal konstruktivistiese paradigma. Die studie word toegelig deur die volgende navorsings-ondersoeke: • Hoe weerstaan die versorgers en kinders in die huis die impak van woningloosheid en armoede? • Hoe reflekteer die stories wat hulle vertel die idee van 'hoop doen'? Ten einde myself binne die navorsingsreis te posisioneer noodsaak 'n bespreking van die oortuigings en samestellings onderliggend aan die paradigma, soos postmodernisme, sosiaal konstruktivisme, diskoerse en die dekonstruksie van diskoerse. Volgens Denzen en Lincoln (1994:14) behels die navorsingsstrategie die praktiese uitvoering van die opvattings onderliggend aan die paradigma deur die toepassing van sekere vaardighede. Die navorsingsstrategie kan beskou word as die paradigma in aksie deurdat dit die metodes vir die navorser verskaf om betrokke te raak by die navorsingsreis. 'n Kwalitatiewe metode word tydens hierdie studie gebruik om menslike gedrag te beskryf en te verstaan en om vas te stel watter betekenis die deelnemers self aan hulle belewenisse heg. Die medenavorsers neem deel aan alle aspekte van die navorsingsreis en die sikliese aard van deelnemende aksienavorsing soos beskryf deur Babbie en Mouton (2001:315-316) word gerespekteer. 'n Narratiewe benadering word tydens die gesprekke gebruik. Volgens White (1991:28) is die narratiewe benadering nie-blamerend en is daar 'n gelyke verdeling van mag. 'n Konteks word geskep waar die bewustelikhede en kennisse van die persoon sentraal geplaas word in die konsultasieproses. 'n Geleentheid word geskep vir die seuns en versorgers om hulle ervarings te vertel en om die betekenisse wat hulle aan die ervarings heg te eksploreer. Hoofsaaklik word outonomie, niekwaadwilligheid, goedgesindheid en geldigheid as etiese beginsels gerespekteer. Bandopnames, transkriberings, refleksies en briewe word gebruik om die navorsingsreis te dokumenteer. Woningloosheid en armoede het vantevore die gedrag van die seuns, sowel as die identiteite wat hulle uitgeleef het, voorgeskryf. Ten tye van die navorsingsreis is die versorgers besig om 'n gemeenskap van ondersteuning te skep wat effektief hoop doen vir die seuns en wat hulle in staat stel om die greep van woningloosheid en armoede te verbreek. Persoonlike refleksies dui aan dat ek as navorser nie onaangeraak gelaat word deur die navorsingsreis nie. Struikelblokke verskyn tydens die navorsingsreis, maar nuwe moontlikhede baan die weg vir verdere eksplorasie.

I denna uppsats genomförs en intersektionell analys av Sarah J Maas bokserie Ett hov av taggar och rosor. Syftet är att analysera de två första böckerna, Ett hov av taggar och rosor och Ett hov av dimma och vrede utifrån ett intersektionellt perspektiv för att komma fram till hur tillgången till makt ser ut för Feyre. Jag undersöker hennes utveckling för att se hur hennes makt förändras från första till andra boken och för att komma fram till vilka likheter och skillnader som finns mellan alvernas rike och människornas land är ett intersektionellt utgångsläge relevant. För att komma fram till hur Feyres makt påverkas är det genus, klass- och rasperspektiv som kommer vara i fokus men ålder kommer också att diskuteras.  Det är intressant att studera Feyre som karaktär utifrån detta utgångsläge eftersom hon inte besitter de traditionella dragen hos kvinnan utan kan uppfattas vara normbrytande. Det är därför intressant att se hur hennes makt förändras mellan människorna och alvernas världar. Även att likställa förhållandet mellan alver och människor med rasism kan leda till intressanta reflektioner.  För att besvara mina frågeställningar utgår jag från en kvalitativ textanalys och har kommit fram till att Feyres makt förändras från första till andra boken. I första boken är hennes tillgång till makt begränsad från ett ras- och klassperspektiv medan hennes maktposition förändras förändras i andra boken både från ett genus, ras och klassperspektiv. I första boken är Feyres tillgång till makt begränsad som människa och fattig person men som kvinna finns inga begränsningar för henne. Det är inte förrän i andra boken som Feyres tillgång till makt ökar eftersom hon då förvandlas till en högalv. Feyre får då ett övertag som människor inte har och är starkare och snabbare samt besitter magiska krafter. I andra boken blir hon däremot begränsad som kvinna och individ och det är inte förrän hon lämnar vårhovet och kommer till natthovet som hennes makt förändras. I natthovet får Feyre chansen att anpassa sig efter sin kropp som högalv och lär sig att bemästra sina förmågor. Feyre intar dessutom rollen som höglady och styr natthovet tillsammans med höglorden. Feyres makt ökar således från flera aspekter.

Genom en innehållslig idéanalys av Gustaf Auléns bok ‘Den kristna försoningstanken’ och Agne Nordlanders bok ‘Korsets mysterium’ med C. Baxter Krugers teologiska ståndpunkt i hans bok ‘Jesus and the Undoing of Adam’ som den vetenskapliga utgångspunkten för min analys ger jag mig i kast med ett tidlöst ämne som ställer mig i en mångtusenårig tradition. Jag hoppas kunna göra en teologisk analys och bedömning av vad litteraturvalet har att säga om begreppet Guds vrede och därigenom ge exempel på hur försoningslära kan förankras i patristisk teologi. / Through a thematic analysis of Gustaf Aulén's book 'Den kristna försoningstanken' and Agne Nordlander's book 'Korsets mysterium', using C. Baxter Kruger's theological standpoint in his book 'Jesus and the Undoing of Adam' as the scholarly foundation for my analysis, I delve into a timeless subject that places me within a tradition spanning millennia. I aim to conduct a theological analysis and assessment of what the choice of literature has to say about the concept of ‘the wrath of God’, thereby providing examples of how atonement theology can be anchored in patristic theology.