Thesis (Ph. D.)--University of Sydney, 2001. / "... The letters, postcards and photographs that Jessie, Fred and Will sent home to their mother and family, as well as Fred's fourteen diaries, form the foundation of this thesis..." -- p. 2. Title from title screen (viewed Apr. 23, 2008). Submitted in fulfilment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy to the Dept. of Clinical Nursing, Faculty of Nursing. Includes bibliography. Also available in print form.

Zugl.: Regensburg, Universiẗat, Diss., 2006.

Thesis (Ph. D.)--Georgia State University, 2006. / Thomas L. McHaney, Pearl A. McHaney, committee co-chairs; Matthew Roudane, committee member. Electronic text (170 p.) : digital, PDF file. Title from title screen. Description based on contents viewed July 3, 2007. Includes bibliographical references (p. 158-169).

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

Αντικείμενο της διδακτορικής αυτής διατριβής είναι το πρόβλημα περί της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, σε σχέση με την παρουσία της θείας προνοίας στη ζωή του όπως διατυπώνεται από τον Μάξιμο τον Ομολογητή (580-662), οπότε αναγκαίως εισήχθη στη συζήτηση και το μεταφυσικό στοιχείο με τις γενικές οντολογικές προκείμενες που το διέπουν και τις ειδικές κοσμολογικές που το ακολουθούν. Τα κύρια σημεία που επιχειρούμε να αναδείξουμε, ως ερευνητικά προς εξειδίκευση ζητήματα, με συνοπτικό τρόπο είναι τα εξής: α΄. Ο άνθρωπος έχει τις προϋποθέσεις να φέρει στο προσκήνιο με ποιοτικούς όρους την ύπαρξή του υπό την οπτική του προσώπου, κατ’ αναλογίαν με τα Πρόσωπα της τριαδικής θεότητας, να πραγματοποιήσει δηλαδή τη ζωή ως αγάπη, δηλαδή ως ελευθερία και όχι ως φυσική αναγκαιότητα. β΄. Ο Θεός ελεύθερα δημιουργεί τον κόσμο και ανάγει το είναι στην ελευθερία, θέτοντας νέα δεδομένα στην οιονεί λογοκεντρική αναγκαιότητα που κατά περιπτώσεις παρουσιάζεται στην αρχαία ελληνική διανόηση της κλασικής περιόδου, παρά το ότι δεν πρέπει να μάς διαφεύγει ότι ο Δημιουργός στον πλατωνικό Τίμαιον διέπεται από προκεχωρημένο βαθμό ελεύθερων προσωπικών επιλογών. Γίνεται λόγος από τον Αθηναίο φιλόσοφο για ένα θείο πρόσωπο που βούλεται, βουλεύεται και κινείται με αισθητικά κριτήρια, τα οποία δεν υποτάσσονται σε αναγκαιότητες. Σημειωτέον μάλιστα ότι και ο νεοπλατωνικός Πρόκλος (412 - 485) επιμένει έτι περαιτέρω στις εν λόγω καταστάσεις. Η χριστιανική θεώρηση όμως της δημιουργίας διευρύνει σε μέγιστο βαθμό το βουλητικό και το βουλευτικό περιεχόμενο της θείας ενέργειας. Το κεφαλαιώδες μάλιστα μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας και ενανθρωπήσεως του θείου Λόγου, δηλώνει ακριβώς τη μεταμόρφωση του αιτιατού υπό τους όρους του αιτίου του. γ΄. Ο άνθρωπος διαθέτει φύσει – οντολογικά – ελευθερία βουλήσεως, και έτσι ενισχύεται εξ ορισμού το δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας του και διασφαλίζεται το αυτεξούσιό του, ανεξάρτητα από το πώς θα το κατανοήσει και θα το προβάλει. δ΄. Η ανθρώπινη φύση φθάνει στην πληρότητά της ή στο καθ’ ομοίωσιν, διά της ελευθερίας του προσώπου, εφ’ όσον το ίδιο χρησιμοποίησε το αυτεξούσιον του προς την πραγμάτωση του αγαθού. Πρόκειται για μία ρήτρα που κινείται στον άξονα μιας απόλυτης συμμετρίας, καθότι η μία έννοια (αγαθόν) θέτει δι’ αμέσου συνεπαγωγής και την παρουσία της δεύτερης (ελευθερία) ή και αντιστρόφως. Τέλος, προκειμένου να αναδείξουμε ευρύτερα την σχέση ελευθερίας –αναγκαιότητας, επιχειρήσαμε σε ορισμένες περιπτώσεις να την εντοπίσουμε, στις γενικές διατυπώσεις της, και στον χώρο του Νεοπλατωνισμού, και ιδιαίτερα στον Πρόκλο, ο οποίος έχει επεξεργασθεί συστηματικά το ζήτημα στα σχόλιά του στους Πλατωνικούς διαλόγους Αλκιβιάδης Α’, κυρίως, Πολιτεία και Τίμαιος, στα οποία μάλιστα αναπτύσσει μία γενικευμένη ανθρωπολογία. Μέσα από τις εν λόγω αναφορές, άλλοτε ρητά και άλλοτε υπόρρητα, επιχειρήσαμε να διατυπώσουμε εκτιμήσεις για το φιλοσοφικό βάθος του στοχασμού του Μαξίμου, ο οποίος κινείται κυρίως στον θεολογικό άξονα έρευνας. Σε ορισμένα, επίσης, σημεία εξετάσαμε και τις σχέσεις του με την ηθική του Αριστοτέλη, κυρίως ως προς την έννοια της προαίρεσης. Τέλος οι αναφορές μας στους Στωικούς κυρίως είχαν ως βάση τις ανθρωπολογικές –ηθικές κατηγορίες του «ἐφ’ ἡμῖν» και του «οὐκ ἐφ ἡμῖν». / The subject of this doctoral dissertation is the problem of human free will in relation to the presence of divine providence in human life as is formulated by Maximus the Confessor. In this discussion the metaphysical element was necessarily introduced, together with the general ontological premises pertaining to it and the particular cosmological premises following it. The main points we attempt to illuminate, as particular research topics, are concisely the following: (a) A human being has the presuppositions to bring to the fore his existence in qualitative terms under the perspective of the person, in a way analogous to the Persons of the triadic God, so as to realize life as love, i.e. freedom, and not as a natural necessity. (b) God freely creates the world and reduces being to freedom, thus imposing a new frame to the virtually rationalistic necessity which in certain cases appears in the ancient Greek thought of the classical period, even though it should not escape our notice that the Demiurge in the Platonic Timaeus enjoys freedom of personal choice to a greater degree. The Athenian philosopher discusses a deity who wills, deliberates and moves by means of application of aesthetic criteria, which are not subject to necessities. It should be noted that the Neoplatonist Proclus (412-485) insists further on these conditions. However, the Christian consideration of creation enhances to a maximum degree the presence of will and deliberation in the divine energy. The mystery of the incarnated economy and of the human form of the divine Word, which is of utmost importance, exactly declares the transformation of the effect in terms of its own cause. (c) The human being by nature - ontologically -possesses freedom of will, and thus by definition the right of personal freedom is reinforced and secured, independently of the way it will be comprehended and projected, (d) Human nature reaches its completion or the likeness to God by means of the freedom of person, since the latter itself used its free will for the realization of the Good. This is a clause which moves within the frame of an absolute symmetry, even though the first concept (Good) directly entails as well the presence of the second (Freedom) and vice versa. Finally, in order to show the wider relation between freedom and necessity, we attempted to identify its general formulations in certain cases in the field of Neoplatonism, as well, and particularly in Proclus, who systematically dealt with this topic in his commentaries on the Platonic dialogues Alcibiades I, mainly, Republic and Timaeus, where he develops a generalized anthropology. Throughout these references, either clearly or indirectly, we attempted to formulate evaluations as to the philosophical depth of the thought of Maximus, who mainly moves within the frame of theological research. In certain cases we also examined his relation with Aristotelian ethics, mainly concerning the concept of choice. Finally, our references to the Stoics were mainly based on the anthropological - moral categories of that which is in our power (ἐφ’ ἡμῖν) and that which is not (οὐκ ἐφ’ ἡμῖν).

Thesis (MA (English))--University of Stellenbosch, 2009. / ENGLISH ABTRACT: In recent years, original and exciting developments have been taking place in Nigerian literature. This new body of literature, collectively referred to as the ―third generation‖, has lately received international acclaim. In this emergent literature, the negotiation of a new, contemporary identity has become a central focus. At the same time, recent Nigerian literary texts are articulating responses to various developments in the Nigerian nation: Nigeria‘s current political and socio-economic situation, diverse forms of cultural hybridisation, as well as an increasing trans-national consciousness, to mention only a few. Three 21st-century novels – Chimamanda Nogzi Adichie‘s Purple Hibiscus (2004), Sefi Atta‘s Everything Good Will Come (2004) and Chris Abani‘s GraceLand (2005) – reveal how new avenues of identity-negotiation and formation are being explored in various contemporary Nigerian situations. This study tracks the ways in which the Bildungsroman, the novel of self-development, serves as a vehicle through which this new identity is articulated. Concurrently, this study also grapples with the ways in which the articulation and negotiation of this new identity reshapes the conventions of the classical Bildungsroman genre, thereby establishing a unique and contemporary Nigerian Bildungsroman for the 21st century. The identity that is being negotiated by the third generation is multi-layered and inclusive, as opposed to the exclusive and unitary identities which are observable in Nigerian novels of the previous two generations. Such inclusivity, as well as the hybrid environments in which this identity is being negotiated, results in a form of ―identity layering‖. Thus, the individual comes into being at the point of intersection, overlap and collision of various modes of self-making. Such ―layering‖ allows the individual, albeit not without challenge, to perform a self-styled identity, which does not necessarily conform to the dictates of society. At the same time, the identity is negotiated by means of an engagement, in the form of intertextual dialoguing, with Nigeria‘s preceding literary generations. The most prominent arenas in which this new identity is negotiated include silenced domestic spaces, religo-cultural traditions, constructs of gender and nation, as well as in multicultural and hybrid communities. The investigation conducted in this thesis will, consequently, also focus on such areas of Nigerian life, as they are portrayed in the focal texts. Various theories of literary analysis (some of which specifically focus on Nigeria), Bildungsroman theory, theories of allegory, (imaginative) nation formation, feminism, gender and performativity, as well as theories of cultural identity and cultural exchanges, will form the critical and theoretical framework within which this investigation will be executed. Chapter One explores how Purple Hibiscus‘s protagonist, Kambili Achike, negotiates her gender identity and voice in order to constitute herself as an independent, self-authoring individual. Chapter Two, which focuses on Everything Good Will Come, investigates the dialectic relationship between Enitan Taiwo‘s national and personal identity, which inevitably leads to her quest to reconceive her gender identity, since national identity, as she finds out, is always an engendered construct. In its analysis of GraceLand, Chapter Three turns to the difficulties that Elvis Oke faces when he attempts to negotiate an alternative masculine identity within a rigid patriarchal system and between the cracks of a fraudulent African modernity. / AFRIKAANSE OPSOMMING: In die afgelope paar jaar was daar opwindende, oorspronklike ontwikkelinge in Nigeriese literatuur. Hierdie nuwe literatuurkorpus, wat gesamentlik bekend staan as die ―derde generasie, het onlangs internasionale erkenning ontvang. In hierdie opkomende literatuur, kry die soeke na 'n nuwe, kontemporêre identiteit ‘n sentrale fokus. Terselfdertyd reageer onlangse Nigeriese literêre werke met verskeie ontwikkelinge in die Negeriese nasie: Nigerië se huidige politieke en sosio-ekonomiese situasie, diverse vorme van kultuurverbastering asook 'n toenemende trans-nasionale bewustheid, om maar ‘n paar te noem. Drie 21ste eeuse romans – Chimamanda Nogzi Adichie se Purple Hibiscus (2004), Sefi Atta se Everything Good Will Come (2004) en Chris Abani se GraceLand (2005) – onthul hoe nuwe kanale van identiteidsonderhandeling en –vorming in verskeie kontemporêre Nigeriese situasies ondersoek word. Hierdie studie ondersoek die maniere waarop die Bildungsroman, die roman van selfontwikkeling, as ‗n medium dien waardeur hierdie nuwe identiteit geartikuleer word. Terselfdertyd sal hierdie studie ook worstel met die maniere waarin die artikulasie en soeke na hierdie nuwe identiteit die konvensies van die klassieke Bildungsroman genre hervorm, en daardeur 'n unieke en kontemporêre Nigeriese Bildungsroman vir die 21ste eeu vestig. Die identiteit wat ontwikkel deur die derde generasie is veelvlakkig en inklusief en staan teenoor die eksklusiewe, eenvormige identiteite wat in Nigeriese romans van die vorige twee generasies opgemerk word. Hierdie inklusiwiteit, sowel as die hibriede omgewings waarin hierdie identeite ontwikkel word, lei tot die vorming van identiteitslae. Die individu kom dus tot stand by die kruising, oorvleueling en botsing van verskillende metodes van selfvorming. Hierdie vorming van lae laat die individu toe, alhoewel nie sonder uitdagings nie, om 'n selfgevormde identiteit te hê wat nie noodwndig aan die eise van die gemeenskap voldoen nie. Terselfdertyd word hierdie identiteit onderhandel deur ‗n skakeling met Nigerië se voorafgaande literêre generasies in die vorm van intertekstuele dialoog. Die mees prominente omgewings waar hierdie nuwe identiteit onderhandel word, sluit stilgemaakte huishoudelike spasies, religieus-kulturele tradisies, konstrukte van gender en nasie, sowel as multi-kulturele en hibriede gemeenskappe in. Die ondersoek wat in hierdie tesis uitgevoer sal word, sal daarom ook fokus op hierdie areas van Nigeriese lewe, soos deur die fokale tekste voorgestel. Verskeie teorieë van literêre analise (sommige wat spesifiek op Nigerië fokus), Bildungsromanteorie, teorieë van allegorie, (denkbeeldige) nasievorming, feminisme, gender en performatiwiteit, sowel as teorieë van kultuuridentiteit en -uitruiling, vorm die kritiese en teoretiese raamwerk waarbinne hierdie ondersoek uitgevoer sal word. Hoofstuk een ondersoek hoe Purple Hibiscus se protagonist, Kambili Achike, haar genderidentiteit onderhandel en uitdrukking gee om haarself as onafhanklike, self-skeppende individu te vorm. Hoofstuk twee, wat fokus op Everything Good Will Come, ondersoek die dialektiese verhouding tussen Enitan Taiwo se nasionale en persoonlike identiteit, wat onvermydelik lei tot die herbedenking van haar genderidentiteit, aangesien nasionale identiteit, soos sy uitvind, altyd 'n gekweekte konstruk is. In sy analise van GraceLand, draai Hoofstuk drie om die moeilikhede wat Elvis Oke in die gesig staar wanneer hy probeer om ‘n alternatiewe manlike identiteit te onderhandel in 'n rigiede patriargale sisteem tussen krake van 'n bedrieglike Afrika-moderniteit.