Thesis (Ph. D.)--Ludwig Maximilians Universität, 1975. / Includes bibliographical references (p. 267-289).

Ansamycin natural products have historically been a rich source of new drugs for the treatment of bacterial infections and cancer. The C17-benzene ansamycins in particular have shown excellent preclinical results as potential anti-fungal and anti-cancer medicines. However, their thorough clinical evaluation has been hampered by the absence of a concise synthetic strategy. In order to address this issue, recently developed hydrogenative carbon-carbon bond forming methods were applied toward a short total synthesis of C17-benzene ansamycins. This class of natural products provides a challenging testing ground for these methods while facilitating the further development of compounds which may be used as treatments for life threatening diseases. In the first synthetic approach to the C17-benzene ansamycins key bond formations include direct iridium catalyzed carbonyl crotylation from the alcohol oxidation level followed by chelation-controlled dienylation to form the stereotriad, which is attached to the arene via Suzuki cross-coupling. The diene-containing carboxylic acid is prepared using rhodium catalyzed acetylene-aldehyde reductive C-C coupling mediated by gaseous hydrogen. Finally, ring-closing metathesis delivers the cytotrienin core. The second approach toward triene-containing C17-benzene ansamycins resulted in the syntheses of trienomycins A and F, which were prepared in 16 steps (longest linear sequence) and 28 total steps. The C11-C13 stereotriad was generated via enantioselective ruthenium-catalyzed alcohol CH syn crotylation followed by chelation-controlled carbonyl dienylation. Finally, diene-diene ring closing metathesis to form the macrocycle. The present approach is 14 steps shorter (LLS) than the prior syntheses of trienomycins A and F, and eight steps shorter than any prior synthesis of a triene-containing C17-benzene ansamycin. / text

The relationship between language and culture has long been acknowledged, defined and discussed in the literature on foreign language learning and teaching (Kramsch, 1997; Krasner, 1999; Omaggio, 2001), though the integration of culture into foreign language learning has been inconsistent. Linguistic competence alone is not enough for learners to be competent in that language, and language learners need to be aware of the culturally appropriate ways to address people, express gratitude, make requests, and agree or disagree with someone. Language must be used with other culturally appropriate behavior to be successful. Despite the critical relationship between language and culture in effective foreign language instruction, postsecondary foreign language education lacks benchmarks, best practices or empirical standards for cultural integration. This forces college instructors of foreign language without guidance about how and when to integrate culture into their instruction. This descriptive case study examines the ways in which culture is integrated into a Basic Russian language university course. Through direct classroom observation, interviews with the instructor and a review of the textbook, the researcher examined the integration of big “C” culture and little “c” culture into foreign language instruction. The observations affirmed the general assertion that cultural infusion in college-level language instruction is limited and often delivered only as incidental additions to grammar and mechanics. Further, it was noted that instructors lack guidance about how to effectively integrate culture into their teaching, and this was further affirmed through a review of the class textbook. The study concludes with recommendations for further study into effective practices for cultural infusion into foreign language instruction and recommendations for improving foreign language teaching through the integration of culture. / text

published_or_final_version / abstract / toc / Medicine / Master / Doctor of Medicine

Πραγματοποιήσαμε πολυσταδιακή δειγματοληπτική έρευνα, προκειμένου να μελετήσουμε τον επιπολασμό και τις οδούς μετάδοσης της ηπατίτιδας Β και C στο γενικό πληθυσμό του Νομού Αχαΐας. Για το σκοπό αυτό εξετάσαμε αντιπροσωπευτικό δείγμα 1500 ατόμων χρησιμοποιώντας τρίτης γενιάς αντιδραστήρια. Δείκτες HBV μόλυνσης διαπιστώθηκαν σε 339 άτομα (22,6%) με επιπολασμό anti-HBc αντισωμάτων 21,6% (95%CI:19,5-23,8) και HBsAg αντιγόνου 2,1% (95%CI:1,5-3). Anti-HCV θετικά αντισώματα διαπιστώθηκαν σε 8 άτομα με ELISA-3 (0,5%, 95%CI:0,2-1,1), από τα οποία 5 (62,5%) επιβεβαιώθηκαν με LIA-3 και 3 (37,5%) είχαν PCR θετική. Συλλοίμωξη ή παρελθούσα μόλυνση και από τους δύο ιούς ανιχνεύτηκε σε 5 άτομα (0,3%). Από τη στατιστική σύγκριση που έγινε διαπιστώθηκε αυξημένη HBV μόλυνση σε στατιστικά σημαντικό βαθμό στους άνδρες, στους πλέον ηλικιωμένους, στους εγγάμους/διαζευγμένους/χήρους, σε άτομα χαμηλότερου επιπέδου μόρφωσης, με >2 παιδιά, με συγκατοίκηση <2 άτομα καθώς και στις ορεινές και αγροτικές περιοχές έναντι των αστικών και πεδινών. Επίσης, το θετικό περιβάλλον, η κατάχρηση αλκοόλ, η ύπαρξη σεξουαλικών σχέσεων και η μη χρήση προφυλακτικού τόσο με τον περιστασιακό όσο και με το μόνιμο σύντροφο ήταν παράγοντες κινδύνου της μόλυνσης από ιό Β. Αντίθετα, δε βρέθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά HBV μόλυνσης σε σχέση με τις μεταγγίσεις και τη νοσηλεία >1d. Από την άποψη της επαγγελματικής κατανομής της Β μόλυνσης, ιδιαίτερα επιβαρημένη ήταν η αγροτική και η εργατική τάξη. Πάντως, από την πολυπαραγοντική ανάλυση που ακολούθησε μόνο το άρρεν φύλο (ΣΚ 4,1, 95%CI:2,4-7,1), η αυξημένη ηλικία (≥30 ετών ΣΚ 9, 95%CI:4,2-19,4) και το θετικό περιβάλλον (ΣΚ 1,3, 95%CI:0,9-1,8) είχαν ανεξάρτητη σχέση με την HBV μόλυνση. Η γενετήσια και η ενδοοικογενειακή οδός αποτελούσαν τους συχνότερους τρόπους διασποράς του ιού Β, ενώ η παρεντερική οδός ήταν η κυρίαρχη στην μετάδοση του ιού C. Χρόνια ηπατίτιδα Β διαπιστώθηκε στο 9,5% των HBsAg θετικών που ελέγχτηκαν στο Τμήμα Λοιμώξεων (σε κανέναν δεν ανιχνεύτηκε HBV-DNA ιαιμία), ενώ το 60% των επιβεβαιωμένων anti-HCV θετικών έπασχε από χρόνια ηπατίτιδα C. Εμβολιασμό έναντι της ηπατίτιδας Β δήλωσαν 183 άτομα (12,2%), στο 85,8% μαθητές και H.C.W, και anti-HBs>10mIU/ml ανιχνεύτηκαν στο 83,6%. Τέσσερα άτομα (2,2% των εμβολιασθέντων) παρουσίασαν και δείκτες παρελθούσας HBV μόλυνσης. Η «αποτυχία» του εμβολίου υπολογίστηκε στο 7,5%. Οι άνδρες, παρά τον τετραπλό κίνδυνο μόλυνσης, εμβολιάζονταν σε μικρότερο βαθμό συγκριτικά με τις γυναίκες, ενώ δεν υπήρχε στατιστικώς σημαντική διαφορά εμβολιασμού μεταξύ αυτών που είχαν θετικό και αρνητικό περιβάλλον. Συμπερασματικά, ο Νομός Αχαΐας κατατάσσεται στις ενδιάμεσης ενδημικότητας περιοχές όσον αφορά στην ηπατίτιδα Β και στις χαμηλής ενδημικότητας όσον αφορά στην ηπατίτιδα C. Οι κύριοι οδοί μετάδοσης είναι η γενετήσια και η ενδοοικογενειακή για τον ιό Β και η παρεντερική για τον ιό C. Παρά την πολύ μικρή συχνότητα στο γενικό πληθυσμό και λόγω του υψηλού ποσοστού μετάπτωσης σε χρονιότητα, η ηπατίτιδα C παίζει όχι μόνο εξίσου σημαντικό αλλά ίσως και πρωταγωνιστικό ρόλο στη νοσηρότητα από χρόνια ιογενή ηπατοπάθεια στην περιοχή μας. Ειδικά για την ηπατίτιδα Β, η υιοθέτηση του μαζικού εμβολιασμού θα αλλάξει το επιδημιολογικό τοπίο, αλλά χρειάζεται παράλληλα πιο ικανοποιητική κάλυψη των ομάδων υψηλού κινδύνου. / A community-based survey was conducted using the multistage random sampling method, in order to determine the prevalence and routes of transmission of hepatitis B and C in the general population of Achaia region in the Southwestern Greece. For this purpose we examined a representative sample of 1500 individuals using third generation assays. HBV infection markers were detected in 339 subjects (22,6%) with anti-HBc prevalence 21,6% (95%CI:19,5-23,8) and HBsAg prevalence 2,1% (95%CI:1,5-3). Anti-HCV antibodies were detected in 8 subjects with ELISA-3 (0,5%, 95%CI:0,2-1,1), 5 of which (62,5%) were confirmed with LIA-3 and 3 (37,5%) were HCV-RNA positive. Dual or past infection with both viruses was detected in 5 subjects (0,3%). Male sex, older age, married/divorced/widowed family status, lower level of education, more than two children, cohabitation with less than two persons, positive environment, alcohol abuse, sex, absence of condom prophylaxis during sexual intercourse with single or multiple partners were all risk factors for HBV infection (statistically significant). On the contrary, there was not significant difference between HBV-negative and HBVinfected individuals when transfusions or hospitalization >1d were concerned. Workers and people in the agricultural sector were particularly affected. Nevertheless, multivariate statistical analysis revealed that male sex (RR 4,1, 95%CI:2,4-7,1), older age (≥30y RR 9, 95%CI:4,2-19,4) and positive environment (RR 1,3, 95%CI:0,9-1,8) were the only independently associated with HBV infection risk factors. Sexual and intrafamiliar exposure were the commonest ways for HBV transmission, while percutaneous exposure was the main route for HCV transmission. Chronic hepatitis B was diagnosed in 9,5% of HBsAg carriers who were examined by the physicians of the Department of Infectious Diseases (nobody was HBV-DNA positive), while 60% of those with confirmed anti-HCV antibodies had chronic hepatitis C. 183 subjects declared B immunization (12,2%), mostly pupils and health care workers (85,8%), and anti-HBs>10mIU/ml were detected in 83,6% of them. Four (2,2%) had, also, positive markers of past HBV infection. Vaccination failure was estimated at 7,5%. Men, despite their fourfold risk of infection, were immunized at a lower rate than women, while there was not significant difference in immunization rate between those with positive and negative environment. In conclusion, Achaia region can be classified as an intermediate HBV and a low HCV endemicity area. The main routes of HBV and HCV transmission are the sexual/intrafamiliar and percutaneous respectively. Despite the very low prevalence of hepatitis C and due to its higher range of chronicity, the number of chronically HBV and HCV infected in the general population seem to be comparable and, even, hepatitis C can play a leading role in chronic viral liver disease in our region. As far as hepatitis B is concerned, the adoption of mass immunization programmes will alter the epidemiological landscape and this should be especially encouraged in persons belonging to high risk groups.

Šiuo metu didžioji dalis praktiškai naudojamų taikomųjų programų daugiau ar mažiau dirba su duomenų bazėmis. Tai ypatingai aktualu kuriant buhalterines, verslo valdymo ir panašias programų sistemas, nes jos plačiai išnaudoja duomenų bazių sistemų galimybes. Darbe nagrinėjama tokioms programoms kurti skirta Microsoft Navision programavimo kalba (C/AL). Išanalizuoti jos privalumai ir trūkumai. Siūlomas būdas kaip panaudojant C/AL kalbą būtų galima patobulinti .NET platformos priemones skirtas darbui su duomenų bazėmis. Pasiūlyta nauja kalba C/AL .NET. Atlikti šios kalbos kompiliatoriaus ir pagalbinių bibliotekų prototipo projektavimo ir programavimo darbai. Parašyta eksperimentinė sistema naująja kalba. Parodyta, kad programas parašytas naująja kalba galima integruoti su kitomis .NET kalbomis ir panaudojant šią kalbą sėkmingai spręsti duomenų bazių programavimo problemas. / Most of the applied software systems used today work with databases in one way or another. It is especially important while developing accounting, business management and similar software systems, because they make an extensive use of database management systems. This work examines Navision programming language (C/AL) that is used for the development of such type of software. Work analyzes the advantages and disadvantages of C/AL and proposes database management and usage related improvements and tools for .NET framework by creating a new programming language – C/AL .NET. Compiler and runtime library prototypes for such language were designed and implemented. Using the new language an experimental system was created. It was shown that programs written in the new language can be integrated with other .NET languages and successfully used to solve certain database programming problems.

Diss. (sammanfattning) Uppsala : Univ., 2003. / Härtill 4 uppsatser.

Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karolinska institutet, 2006. / Härtill 6 uppsatser.

Thesis (M.Sc. (Hons.)) -- University of Western Sydney, 2007. / A thesis submitted towards the degree of Master of Nursing (Honours) in the University of Western Sydney, College of Health and Science, School of Nursing. Includes bibliographical references.

Thesis (M.S.)--University of Nevada, Reno, 2008. / "May, 2008"--Prelim. Includes bibliographical references (leaves 60-61). Online version available on the World Wide Web.