• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 101
  • 97
  • 40
  • 10
  • 8
  • 7
  • 6
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 330
  • 40
  • 37
  • 35
  • 29
  • 29
  • 28
  • 27
  • 25
  • 24
  • 24
  • 23
  • 22
  • 21
  • 21
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
161

Novel and faster ways for solving semi-markov processes: mathematical and numerical issues

MOURA, Márcio José das Chagas 31 January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T17:35:03Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo3630_1.pdf: 2374215 bytes, checksum: 64f9cdc75ffa8167dff3140c0b1e48a2 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2009 / Petróleo Brasileiro S/A / Processos semi-Markovianos (SMP) contínuos no tempo são importantes ferramentas estocásticas para modelagem de métricas de confiabilidade ao longo do tempo para sistemas para os quais o comportamento futuro depende dos estados presente e seguinte assim como do tempo de residência. O método clássico para resolver as probabilidades intervalares de transição de SMP consiste em aplicar diretamente um método geral de quadratura às equações integrais. Entretanto, esta técnica possui um esforço computacional considerável, isto é, N2 equações integrais conjugadas devem ser resolvidas, onde N é o número de estados. Portanto, esta tese propõe tratamentos matemáticos e numéricos mais eficientes para SMP. O primeiro método, o qual é denominado 2N-, é baseado em densidades de frequência de transição e métodos gerais de quadratura. Basicamente, o método 2N consiste em resolver N equações integrais conjugadas e N integrais diretas. Outro método proposto, chamado Lap-, é baseado na aplicação de transformadas de Laplace as quais são invertidas por um método de quadratura Gaussiana, chamado Gauss Legendre, para obter as probabilidades de estado no domínio do tempo. Formulação matemática destes métodos assim como descrições de seus tratamentos numéricos, incluindo questões de exatidão e tempo para convergência, são desenvolvidas e fornecidas com detalhes. A efetividade dos novos desenvolvimentos 2N- e Lap- serão comparados contra os resultados fornecidos pelo método clássico por meio de exemplos no contexto de engenharia de confiabilidade. A partir destes exemplos, é mostrado que os métodos 2N- e Lap- são significantemente menos custosos e têm acurácia comparável ao método clássico
162

Imersões isométricas em grupos de Lie métricos com aplicação de Gauss prescrita

Ponciano, João Batista 14 February 2015 (has links)
Submitted by Kamila Costa (kamilavasconceloscosta@gmail.com) on 2015-07-27T17:00:28Z No. of bitstreams: 1 Dissertação - João B Ponciano.pdf: 1965220 bytes, checksum: 30a73973651ac272408d3069c3cc0edb (MD5) / Approved for entry into archive by Divisão de Documentação/BC Biblioteca Central (ddbc@ufam.edu.br) on 2015-07-28T18:20:25Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação - João B Ponciano.pdf: 1965220 bytes, checksum: 30a73973651ac272408d3069c3cc0edb (MD5) / Approved for entry into archive by Divisão de Documentação/BC Biblioteca Central (ddbc@ufam.edu.br) on 2015-07-28T18:27:24Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação - João B Ponciano.pdf: 1965220 bytes, checksum: 30a73973651ac272408d3069c3cc0edb (MD5) / Made available in DSpace on 2015-07-28T18:27:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação - João B Ponciano.pdf: 1965220 bytes, checksum: 30a73973651ac272408d3069c3cc0edb (MD5) Previous issue date: 2015-02-14 / FAPEAM - Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Amazonas / In this work we consider a Riemannian manifold (Mn; g) a Lie group Gn+k with left invariant metric and a smooth map N : M ! Sn TeG. We give necessary and su cient conditions for the existence of an isometric immersion f : M # G such that N is the Gauss map of f. / Neste trabalho consideramos uma variedade Riemanniana (Mn; g) um grupo de Lie com m etrica invariante a esquerda Gn+k, uma aplica ção diferenci avel N : M ! Sn TeG e apresentamos condi ções necess arias e su cientes para que exista uma imersão isom etrica f : M # G de tal forma que N seja a aplica ção de Gauss da imersão f.
163

Hipersuperfícies cúbicas de hessiano nulo e cúbicas desenvolvíveis

José Gondim Neves, Rodrigo 31 January 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:29:06Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo6737_1.pdf: 2217853 bytes, checksum: da6a9abf58de3f68dddfaf5ff11f272a (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2010 / Universidade Federal Rural de Pernambuco / O tema central da presente tese é a descrição algebro-geométrica de hipersuperfícies cúbicas, que não são cones e cujo hessiano é identicamente nulo. Hesse (1851) acreditava ter caracterizado os cones por intermédio do anulamento do determinante hessiano, entretanto Gordan e Noether (1876) construíram classes de exemplos de hipersuperfícies que não são cones e cujo hessiano é identicamente nulo. Baseado no posterior trabalho de Perazzo (1902), para as cúbicas, demos formas canônicas e teoremas de estrutura geométricos para tais hipersuperfícies, completando a classificação das mesmas em um espaço projetivo de dimensão menor ou igual a sete. Sob uma ótica mais moderna enfatizamos a conexão entre tais hipersuperfícies e as hipersuperfícies desenvolvíveis, cujo mapa de Gauss é degenerado, via o hessiano que é um importante invariante nesse contexto. Além de produzirmos novos exemplos de hipersuperfícies desenvolvíveis demos uma classificação das mesmas em um espaço de dimensão menor que 6. As hipersuperfícies desenvolvíveis são um moderno e importante tema de pesquisa em várias áreas da matemática tendo ainda aplicações em computação gráfica, desenho industrial e física. Exemplos em dimensão maior que 4 são raros e o entendimento de sua estrutura geométrica é de grande interesse
164

r-critical points and Taylor expansion of the exponential map, for smooth immersions in Rk+n

García Monera, María 29 May 2015 (has links)
[EN] Classically, the study of the contact with hyperplanes and hyperspheres has been realized by using the family of height and distance squared functions. On the first part of the thesis, we analyze the Taylor expansion of the exponential map up to order three of a submanifold $M$ immersed in $\r n.$ Our main goal is to show its usefulness for the description of special contacts of the submanifolds with geometrical models. As we analyze the contacts of high order, the complexity of the calculations increases. In this work, through the Taylor expansion of the exponential map, we characterize the geometry of order higher than $3$ in terms of invariants of the immersion, so that the effective computations in specific cases become more affordable. It allows also to get new geometric insights. On the second part of the thesis, we introduce the concept of critical point of a smooth map between submanifolds. If we consider a differentiable $k$-dimensional manifold $M$ immersed in $\r{k+n},$ we know that its focal set can also be interpreted as the image of the critical points of the {\it normal map} $\nu(m,u): NM\to \r{k+n}$ defined by $\nu(m,u)=\pi_N(m,u)+ u,$ for $m\in M$ and $u\in N_mM,$ where $\pi_N:NM\to M$ denotes the normal bundle. In the same way, the parabolic set of a differential submanifold is given through the analysis of the singularities of the height functions over the submanifold. If we consider a differentiable $k$-dimensional manifold $M$ immersed in $\r{k+n},$ we know that its parabolic set can also be interpreted as the image of the critical points of the {\it generalized Gauss map} $\psi(m,u): NM\to \r{k+n}$ defined by $\psi(m,u)= u,$ for $u\in N_mM.$ Finally, we characterize the asymptotic directions as the tangent set of a $k$-dimensional manifold $M$ immersed in $\r{k+n}$ throughout the study of the singularities of the tangent map $\Omega(m,y): TM\to \r{k+n}$ defined by $\Omega(m,y)=\pi(m,y)+y,$ for $y\in T_mM,$ where $\pi:TM\to M$ denotes the tangent bundle. We describe first the focal set and its geometrical relation to the Veronese of curvature for $k$-dimensional immersions in $\r{k+n}.$ Then we define the $r$-critical points of a differential map $f:H \to K$ between two differential manifolds and characterize the $2$ and $3$-critical points of the normal map and generalized Gauss map. The number of these critical points at $m\in M$ may depend on the degeneration of the curvature ellipse and we calculate those numbers in the particular case that $M$ is an immersed surface in $\r{4}$ for the normal map and $\r{5}$ for the generalized Gauss map. / [ES] En general, el estudio del contacto con hiperplanos e hiperesferas se ha llevado a cabo usando la familia de funciones altura y la función distancia al cuadrado. En la primera parte de la tesis analizamos el desarrollo de Taylor de la aplicación exponencial hasta orden 3 de una subvariedad $M$ inmersa en $\r n.$ Nuestro principal objetivo es mostrar su utilidad en el estudio de contactos especiales de subvariedades con modelos geométricos. A medida que analizamos los contactos de orden mayor, la complejidad de las cuentas aumenta. En este trabajo, a través del desarrollo de Taylor de la aplicación exponencial, caracterizamos la geometría de orden mayor que $3$ en términos de invariantes geométricos de la inmersión, por lo que el trabajo con las cuentas en casos especiales se convierte en más manejable. Esto nos permite también obtener nuevos resultados geométricos. En la segunda parte de la tesis se introduce el concepto de punto crítico de una aplicación regular entre subvariedades. Si consideramos una variedad diferenciable $M$ de dimensión $k$ e inmersa en $\r{k+n},$ sabemos que su conjunto focal puede ser interpretado como la imagen de los puntos críticos de la {\it aplicación normal} $\nu(m,u): NM\to \r{k+n}$ definida por $\nu(m,u)=\pi_N(m,u)+ u,$ para $m\in M$ y $u\in N_mM,$ donde $\pi_N:NM\to M$ denota el fibrado normal. De la misma manera, el conjunto parabólico de una subvariedad diferencial viene dado por el análisis de las singularidades de la función altura sobre la subvariedad. Si consideramos una subvariedad $M$ de dimensión $k$ e inmersa en $\r{k+n},$ sabemos que su conjunto parabólico puede ser interpretado como la imagen de los puntos críticos de la {\it aplicación generalizada de Gauss} $\psi(m,u): NM\to \r{k+n}$ definida por $\psi(m,u)= u,$ donde $u\in N_mM.$ Finalmente, caracterizamos las direcciones asintóticas como el conjunto de direcciones del tangente de una subvariedad $M$ de dimensión $k$ e inmersa en $\r{k+n}$ a través del estudio de las singularidades de la aplicación tangente $\Omega(m,y): TM\to \r{k+n}$ definida por $\Omega(m,y)=\pi(m,y)+y,$ para $y\in T_mM,$ donde $\pi:TM\to M$ denota el fibrado tangente. Describimos primero el conjunto focal y su relación geométrica con la Veronese de curvatura para una variedad $k$ dimensional inmersa en $\r{k+n}.$ Entonces, definimos los puntos $r$-críticos de una aplicación $f:H \to K$ entre dos subvariedades y caracterizamos los puntos $2$ y $3$ críticos de la aplicación normal y la aplicación generalizada de Gauss. El número de estos puntos críticos en $m\in M$ depende de la degeneración de la elipse de curvatura y calculamos ese número en el caso particular de una superficie inmersa en $\r{4}$ para la aplicación normal y $\r{5}$ para la aplicación generalizada de Gauss. / [CAT] En general, l'estudi del contacte amb hiperplans i hiperesferes s'ha dut a terme utilitzant la família de funcions altura i la funció distància al quadrat. A la primera part de la tesi analitzem el desenvolupament de Taylor de l'aplicació exponencial fins a ordre 3 d'una subvarietat $M$ immersa en $\r n.$ El nostre principal objectiu és mostrar la seua utilitat en l'estudi de contactes especials de subvarietats amb models geomètrics. A mesura que analitzem els contactes d'ordre major, la complexitat dels comptes augmenta. En aquest treball, a través del desenvolupament de Taylor de l'aplicació exponencial, caracteritzem la geometria d'ordre major que $ 3 $ en termes d'invariants geomètrics de la immersió, de manera que el treball amb els comptes en casos especials es converteix en més manejable. Això ens permet també obtenir nous resultats geomètrics. A la segona part de la tesi s'introdueix el concepte de punt crític d'una aplicació regular entre subvarietats. Si considerem una varietat diferenciable $ M $ de dimensió $ k $ i immersa en $ \r {k + n}, $ sabem que el seu conjunt focal pot ser interpretat com la imatge dels punts crítics de la {\it aplicació normal} $ \nu (m, u): NM \to \r {k + n} $ definida per $ \nu (m, u) = \pi_N (m, u) + o, $ per $ m \in M $ i $ u \in N_mM, $ on $ \pi_N: NM \to M $ denota el fibrat normal. De la mateixa manera, el conjunt parabòlic d'una subvarietat diferencial ve donat per l'anàlisi de les singularitats de la funció altura sobre la subvarietat. Si considerem una subvarietat $ M $ de dimensió $ k $ i immersa en $ \r {k + n}, $ sabem que el seu conjunt parabòlic pot ser interpretat com la imatge dels punts crítics de la {\it aplicació generalitzada de Gauss} $ \psi (m, u): NM \to \r{k + n} $ definida per $ \psi (m, u) = u, $ on $ u \in N_mM. $ Finalment, caracteritzem les direccions asimptòtiques com el conjunt de direccions del tangent d'una subvarietat $ M $ de dimensió $ k $ i immersa en $ \r{k + n} $ a través de l'estudi de les singularitats de l'aplicació tangent $ \Omega (m, y): TM \to \r {k + n} $ definida per $ \Omega (m, y) = \pi (m, y) + y, $ per $ y \in T_mM, $ on $ \pi: TM \to M $ denota el fibrat tangent. Descrivim primer el conjunt focal i la seva relació geomètrica amb la Veronese de curvatura per a una varietat $ k $ dimensional immersa en $ \r{k + n}. $ Llavors, definim els punts $ r $-crítics d'una aplicació $ f: H \to K $ entre dues subvarietats i caracteritzem els punts $ 2 $ i $ 3 $ crítics de l'aplicació normal i l'aplicació generalitzada de Gauss. El nombre d'aquests punts crítics en $ m \in M $ depèn de la degeneració de l'el·lipse de curvatura i calculem aquest nombre en el cas particular d'una superfície immersa en $ \r{4} $ per a l'aplicació normal i $ \r{5} $ per a l'aplicació generalitzada de Gauss. / García Monera, M. (2015). r-critical points and Taylor expansion of the exponential map, for smooth immersions in Rk+n [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/50935 / TESIS
165

Nouvelles sources lasers pour génération THz / New laser sources for THz generation

Paquet, Romain 09 December 2016 (has links)
Cette thèse porte sur la conception, la réalisation et l'étude expérimentale d'une source laser bifréquence de haute cohérence émettant à 1 µm en vue d'obtenir par photomélange un émetteur THz. Nous nous intéressons plus particulièrement aux lasers à semiconducteur émettant par la surface en cavité externe verticale (VeCSEL), l'objectif étant d'obtenir un fonctionnement laser bifréquence robuste en régime continu, basé sur la coexistence simultanée de deux modes transverses de Laguerre-Gauss. La sélection de seulement deux modes transverses est réalisée grâce à des masques de pertes insérés intracavité dans le plan transverses. Les caractéristiques du laser bifréquence, telles que l'équilibre entre les puissances des deux modes, le caractère monofréquence de chacun des deux modes, l'accordabilité de l'écart de fréquence, la simultanéité de l'émission et la cohérence du battement THz obtenu, sont étudiées. Enfin, la génération THz par photomélange est effectuée grâce au VeCSEL bifréquence et à une photodiode UTC commerciale. / This work focuses on the design, realization and experimental study of highly coherent dual-frequency laser sources emitting at 1 µm for THz radiation generation by photomixing. We are particularly interested in vertical-external-cavity surface-emitting laser (VeCSEL), the aim being to obtain a robust dual-frequency continuous wave operation, based on simultaneous coexistence of two Laguerre-Gaussian transverse modes. We design intracavity transverse selective losses mask to select only the two Laguerre-Gaussian modes. The stable and simultaneous dual-frequency operation, the beat-frequency tunability range and the temporal coherence was specifically studied. We demonstrated THz emission by seeding a uni-travelling-carrier photodiode by an optically-pumped dual-frequency vertical-external-cavity surface-emitting.
166

Un site arithmétique de type connes-consani pour les corps quadratiques imaginaires de nombre de classes 1 / An arithmetic site of Connes-Consany type for imaginary quadratic fields with class number 1

Sagnier, Aurélien 11 July 2017 (has links)
Nous construisons, pour les corps quadratiques imaginaires avec nombre de classes 1, un site arithmétique de type Connes-Consani. La principale difficulté ici est que les constructions de Connes et Consani et une partie de leurs résultats reposent sur la relation d'ordre naturellement présente sur les nombres réels qui est compatible avec les opérations arithmétiques basiques. Bien sûr rien de la sorte n'existe pas dans le cas des corps quadratiques imaginaires avec nombre de classes 1. Nous définissons ce que nous appelons le site arithmétique pour de tels corps de nombres, puis nous calculons les points de ces sites arithmétiques et nous les exprimons en termes de l'espace des classes d'adèles considéré par Connes pour donner une interprétation spectrale des zéros des fonctions L de Hecke. On obtient alors que pour un corps quadratique imaginaire avec nombre de classes 1, les points de notre site arithmétique sont reliés aux zéros de la fonction zêta de Dedekind du corps de nombres considéré et aux zéros de certaines fonctions L de Hecke. Nous étudions ensuite la relation entre le spectre de l'anneau des entiers du corps de nombres et le site arithmétique. Enfin nous construisons le carré du site arithmétique. / We construct, for imaginary quadratic number fields with class number 1, an arithmetic site of Connes-Consani type. The main difficulty here is that the constructions of Connes and Consani and part of their results strongly rely on the natural order existing on real numbers which is compatible with basic arithmetic operations. Of course nothing of this sort exists in the case of imaginary quadratic number fields with class number 1. We first define what we call arithmetic site for such number fields, we then calculate the points of those arithmetic sites and we express them in terms of the ad\`eles class space considered by Connes to give a spectral interpretation of zeroes of Hecke L functions of number fields. We get therefore that for a fixed imaginary quadratic number field with class number 1, that the points of our arithmetic site are related to the zeroes of the Dedekind zeta function of the number field considered and to the zeroes of some Hecke L functions. We then study the relation between the spectrum of the ring of integers of the number field and the arithmetic site. Finally we construct the square of the arithmetic site.
167

Standard and Rational Gauss Quadrature Rules for the Approximation of Matrix Functionals

Alahmadi, Jihan 11 October 2021 (has links)
No description available.
168

Měření mechanické stability budov a stožárů využívaných pro FSO spoje / Measurement of the Mechanical Stability of Buildings and Consoles Used for the FSO Links

Kočvara, Pavel January 2015 (has links)
The Master's thesis deals with the determination of measurement method of deflection the axis of the optical beam from its ideal position, which is caused by action of force of strong winds affecting the positional stability of the building or supporting structure (tower) used for placement of FSO links'heads. The thesis informs the readers about the other causes of deflection of beam axis in a real environment, about methods of determining the position of the beam axis in the plane perpendicular to the beam axis and the basic properties and parameters of the Gauss beams, including the phenomenon of diffraction on the output aperture of the laser transmitter.
169

Co-Simulations-Masteralgorithmen - Analyse und Details der Implementierung am Beispiel des Masterprogramms MASTERSIM

Nicolai, Andreas 22 October 2018 (has links)
In der Version 2.0 des Simulationskopplungsstandards FMI (Functional Mockup Interface) wird die Möglichkeit zur Speicherung und Wiederherstellung einer Simulationseinheit/FMU (Functional Mockup Unit) definiert. Dieses ist eine elementare Voraussetzung für iterierende Co-Simulations-Masteralgorithmen, wie z.B. Gauss-Seidel oder Newton-Iteration. Für die gekoppelte Simulation von solchen Simulationseinheiten ist ein Co-Simulations-Master erforderlich. Das Simulationsmasterprogramm MASTERSIM ist ein solcher Co-Simulations-Master und enthält zahlreiche Algorithmen und eine effiziente Verwaltung von Simulationseinheiten unter Verwendung dieser neuen Schnittstellenfunktionen. Dieser Artikel dokumentiert grundlegende Co-Simulations-Algorithmen und beteiligte Parameter und illustriert deren Einfluss anhand eines Testbeispiels.:1. Grundlagen 2. Zeitintegration 3. Simulationsperformance 4. Testbeispiel 5. Kopplungsalgorithmen 6. Zusammenfassung
170

Mean Square Estimate for Primitive Lattice Points in Convex Planar Domains

Coatney, Ryan D. 08 March 2011 (has links) (PDF)
The Gauss circle problem in classical number theory concerns the estimation of N(x) = { (m1;m2) in ZxZ : m1^2 + m2^2 <= x }, the number of integer lattice points inside a circle of radius sqrt(x). Gauss showed that P(x) = N(x)- pi * x satisfi es P(x) = O(sqrt(x)). Later Hardy and Landau independently proved that P(x) = Omega_(x1=4(log x)1=4). It is conjectured that inf{e in R : P(x) = O(x^e )}= 1/4. I. K atai showed that the integral from 0 to X of |P(x)|^2 dx = X^(3/2) + O(X(logX)^2). Similar results to those of the circle have been obtained for regions D in R^2 which contain the origin and whose boundary dD satis fies suff cient smoothness conditions. Denote by P_D(x) the similar error term to P(x) only for the domain D. W. G. Nowak showed that, under appropriate conditions on dD, P_D(x) = Omega_(x1=4(log x)1=4) and that the integral from 0 to X of |P_D(x)|^2 dx = O(X^(3/2)). A result similar to Nowak's mean square estimate is given in the case where only "primitive" lattice points, {(m1;m2) in Z^2 : gcd(m1;m2) = 1 }, are counted in a region D, on assumption of the Riemann Hypothesis.

Page generated in 0.0263 seconds