• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 3948
  • 2859
  • 1437
  • 1040
  • 474
  • 353
  • 319
  • 305
  • 277
  • 172
  • 152
  • 117
  • 81
  • 52
  • 47
  • Tagged with
  • 13330
  • 2481
  • 2412
  • 1995
  • 1673
  • 1281
  • 1049
  • 792
  • 788
  • 765
  • 764
  • 680
  • 613
  • 582
  • 542
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
191

ACLIMATAÇÃO DA MAQUINARIA FOTOSSINTÉTICA DO CLONE DE SERINGUEIRA FX 3864 A CICLOS DE DEFICIÊNCIA HÍDRICA

QUARESMA, J. M. 14 July 2016 (has links)
Made available in DSpace on 2018-08-01T22:35:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_10031_Dissertação _Jessily_M_Quaresma.pdf: 1203189 bytes, checksum: 70f3f0ca7d89a13125f5628cd788aa23 (MD5) Previous issue date: 2016-07-14 / A seringueira é uma espécie nativa da Amazônia, explorada comercialmente pela produção de látex para fabricação da borracha natural. Contudo, no Brasil estudos têm mostrado que a produtividade dos seringais pode ser afetada pela variação climática nos ambientes em que a cultura está inserida, principalmente quanto à limitação hídrica, e relatam que plantas submetidas a sucessivos estresses hídricos são capazes de desenvolver de forma mais rápida, respostas de aclimatação, potencializando seu desempenho quando submetidas novamente ao mesmo estresse. E assim, o objetivo do estudo foi testar a hipótese de que mudas clonais de seringueira FX 3864 submetidas a três ciclos de deficiência hídrica são capazes de apresentar respostas de aclimatação bem mais evidentes do que plantas submetidas a apenas um ciclo. Para isso foram monitoradas variáveis ecofisiológicas e microclimáticas durante todo o estudo, que foi desenvolvido em casa de vegetação, no município de Jerônimo Monteiro, ES. O experimento teve duração de 167 dias (outubro/2015 a abril/2016) e as mudas tinham 47 dias de enxertia ao iniciar os tratamentos. O delineamento experimental foi o inteiramente casualizado (DIC). Os tratamentos consistiram em ciclos de deficiência hídrica (DH): controle (plantas sempre irrigadas); 1C (plantas submetidas à um ciclo); 2C (plantas submetidas à dois ciclos); e 3C (plantas submetidas à três ciclos). Cada ciclo de DH foi caracterizado por duas fases, a inicial com a desidratação das plantas pela suspensão da irrigação até que a taxa de assimilação líquida (A) das plantas atingisse o valor zero (A ≤ 0), e a final com a reposição da água do substrato para próximo a capacidade de campo (CC). Após a reidratação das plantas, quando a taxa de A alcançou 90% da taxa das plantas do controle se iniciou um novo ciclo de deficiência hídrica. Os resultados mostraram que as plantas do tratamento 3C obtiveram maiores taxas de A, condutância estomática (gs), transpiração (E) e eficiência instantânea do uso da água (pela relação A/E) durante o terceiro ciclo de DH, encerrando o ciclo com 25% de água disponível (AD) no substrato, em relação as plantas 2C e 1C. O status hídrico das plantas do 3C, observado pelo conteúdo relativo de água (CRA) ao final do terceiro ciclo de DH, permaneceu semelhante ao das plantas-controle, indicando uma maior manutenção da turgescência nas células destas plantas. Já as plantas do 1C foram afetadas com a DH, pois mesmo com 44% de AD no substrato o status hídrico no interior das células foi reduzido significativamente, e em consequência os processos fisiológicos. Quanto aos pigmentos fotossintéticos as plantas do tratamento 3C acumularam maiores teores de pigmentos cloroplastídicos, com destaque para clorofila a e carotenóides em relação as plantas 2C e 1C. E, portanto, conclui-se que as plantas submetidas a três ciclos de DH aclimataram a sua maquinaria fotossintética ao longo dos estresses hídricos a que foram submetidas, ao contrário das plantas submetidas a um ciclo de DH, pois um único ciclo promoveu danos severos ao seu metabolismo causando intensa redução nas suas taxas fisiológicas e consequente abscisão foliar.
192

Avaliação e proposta de reestruturação do sistema de vigilância da raiva humana, canina e felina no Estado de São Paulo / Assessment and restructure proposal of the surveillance system of human, canine and feline rabies in São Paulo State

Camila Marinelli Martins 13 July 2015 (has links)
O Estado de São Paulo encontra-se em uma situação epidemiológica da raiva humana, canina e felina que permite a declaração de área livre de raiva humana transmitida por cães (AgV-2). Entretanto, a vigilância precisa ser avaliada e capaz de detectar a doença com velocidade e sensibilidade. O objetivo do presente estudo foi avaliar a situação epidemiológica da raiva, o seu sistema de vigilância e propor uma reestruturação com base em vigilância baseada em risco. A situação epidemiológica foi avaliada de maneira descritiva. A avaliação foi realizada com o guia de avaliação de sistemas de vigilância do Centro de Controle de Doenças dos Estados Unidos. A proposta de reestruturação foi realizada com árvores de cenários da sensibilidade do sistema e uma proposição, com cálculos de probabilidade, de amostragem para maximizar tal sensibilidade. A situação epidemiológica mostrou que não houve casos de raiva humana entre 2003 e 2013 e que os casos em cães e gatos são esporádicos, dispersos no tempo e no espaço e ocasionados pelas AgV-3 e AgV-4, não sendo registrados casos pela AgV-2 também há mais de dez anos. Para cães e gatos, a vigilância foi dependente de estrutura específica dos serviços locais para enviar amostras de cérebro para os laboratórios (baixa simplicidade). Os veterinários privados tiveram baixa participação e percepção sobre o sistema (baixa aceitabilidade). A área sem vigilância em cães cresceu 30% entre 2003 e 2013 (baixa representatividade). Recebendo cães com sintomas associados à raiva, 39% dos serviços locais e 72% dos veterinários privados não suspeitaram de raiva em 2012 (baixa sensibilidade). O tempo entre o início dos sintomas e o resultado laboratorial dos cães suspeitos, em 2012 e 2013, foi, em média, 25 dias (baixa oportunidade). Os indicadores mostraram que o sistema tem baixa capacidade de detectar a doença precocemente. Se os esforços de amostragem para vigilância em cães forem direcionados aos animais com sintomas neurológicos (mesmo os inespecíficos de raiva), em ação conjunta entre médicos veterinários privados e serviços locais de controle de zoonoses, a sensibilidade do sistema chegaria ao máximo, utilizando-se da estrutura laboratorial de diagnóstico já existente. / The State of São Paulo is in an epidemiological situation of human, canine and feline rabies allowing a declaration of free area of human rabies transmitted by dogs (AgV-2). However, the surveillance needs to be evaluated and be able to detect the disease with speed and sensitivity. The aim of this study was to evaluate the epidemiological situation of rabies and the surveillance system and propose a restructure on a risk-based surveillance strategy. The epidemiological situation was descriptively assessed. The evaluation was performed according to the evaluation guidelines for surveillance systems in public health from the US Center for Disease Control (CDC). The proposed restructure was performed by building scenario trees of the system sensitivity and a proposition, with probability calculations, of sampling to maximize this sensitivity. The evaluation of the epidemiological situation showed no cases of human rabies between 2003 and 2013, cases in dogs and cats were sporadic, dispersed in time and space and occasioned by AgV-3 and AgV-4, cases not reported by AgV-2 for over ten years. For dogs and cats, surveillance was dependent on the specific structure of the local services to send brain samples to laboratories (low simplicity). Private veterinarians had low participation and perception of the system (low acceptability). The area unattended in dogs grew 30% between 2003 and 2013 (low representativeness). Getting dogs with symptoms associated with rabies, 39% of local and 72% of private veterinarians not suspected of rabies in 2012 (low sensitivity). The time between onset of symptoms and laboratory results from dogs suspected in 2012 and 2013 was on average 25 days (low timeliness). The indicators have shown that the system has low ability to disease detect early. If the sampling efforts for surveillance in dogs were directed to animals with neurological symptoms (even the nonspecific of rabies), a joint action between private veterinarians and local services of zoonoses controls, the system sensitivity could reach the its maximum, using the structure of existing laboratory diagnosis.
193

Revisão taxonômica do complexo Potamotrygon scobina Garman, 1913 (Chondrichthyes: Myliobatiformes: Potamotrygonidae), com inferências biogeográficas / Taxonomic revision of the Potamotrygon scobina Garman, 1913 (Chondrichthyes: Myliobatiformes: Potamotrygonidae) complex, with biogeographical inferences

João Pedro Fontenelle de Araújo Freire da Silva 08 November 2013 (has links)
A família Potamotrygonidae constitui um grupo monofilético único dentre todos os elasmobrânquios por ser exclusivo de água doce e endêmico aos rios América do Sul. Apesar de seu monofiletismo, apresenta grandes problemas taxonômicos, uma vez que a grande variação nos padrões de coloração de disco e a ausência de um grande número de caracteres diagnósticos adequados proporcionam muitos erros e equívocos quanto a identificação de seus membros, principalmente pela presença de diversos padrões intermediários de coloração. Potamotrygon scobina Garman 1913, espécie cuja ampla distribuição e considerável variação morfológica geraram incertezas quanto a conspicuidade taxonômica do grupo, foi estudada morfologicamente de modo aprofundado, visando delimitar o status taxonômico dessa espécie e ajudar na resolução da problemática envolvida na taxonomia da família Potamotrygonidae. Espécimes cujas características pigmentares e corporais se assemelhavam à Potamotrygon scobina foram estudados e ao fim se obteve quatro novas espécies proximamente relacionadas à original. O refinamento das áreas de distribuição de cada uma das espécies, auxiliado da descrição taxonômica destas, auxiliaram na elaboração de uma hipótese de relacionamento entre estas espécies. Esta hipótese fora então comparada com dados geológicos da região amazônica e elaboraram-se inferências quanto à dinâmica biogeográfica tanto da família quanto das regiões amazônicas, sob um ponto de vista de um grupo de organismos nunca antes apresentado / The family Potamotrygonidae constitutes a monophyletic group unique among all elasmobranch in being exclusive to freshwater and endemic to South America. Despite its supraspecific taxa monophyletic status, some major taxonomic problems exists, as many species present great variation in colour patterns; the absence of a large number of suitable diagnostic characters yield various errors and misconceptions regarding the identification of its members, mainly regarding the presence of several intermediate patterns of dorsal pigmentation. Potamotrygon scobina Garman 1913, a species whose wide distribution and morphological variation generated considerable uncertainties about its taxonomic conspicuity, was morphologically studied in depth in order to delimit its taxonomic status of this species and assist in the resolution of the problems involved in the taxonomy of the family Potamotrygonidae. Specimens whose pigmentary characteristics and body resembled that ofPotamotrygon scobina were studied and four new species closely related to P. scobina were discovered. The refinement of the areas of distribution of each species, and the taxonomic description of these, assisted in the development of a hypothesis of relationship between these species. This result was then compared with geological data of the Amazon region in order to draw inferences as to the dynamics of both the family and biogeographical regions of the Amazon, from a point of view of a group of organisms never before studied in this way
194

O romantismo e a pequena forma pianística: Síntese da composição, a beneficiar o processo didático / O romantismo e a pequena forma pianística: Síntese da composição, a beneficiar o processo didático

Viviane Bersou 15 December 2006 (has links)
Situar a pequena peça romântica para piano no contexto histórico e cultural do século XIX, e dela extrair propostas no campo da didática, é o objetivo desse trabalho. Para isso, procurou-se buscar não só a origem, mas justificar a preferência da pequena forma por parte dos compositores, em detrimento de formas maiores, já consagradas e aceitas universalmente. Fatores como o aperfeiçoamento do piano, estrutura, características e titulação das peças são abordados, assim como o movimento nacionalista, que tão bem delas se utilizou como veículo de expressão. A obra Macchiette op.2, coletânea de Henrique Oswald, serviu de exemplo vivo para ilustrar e justificar o que foi proposto: peças descritivas, intimistas, danças, revelam não só as tendências da época, mas as características, o estilo do compositor, que, através delas e de maneira particular, original, subjetiva, expressa suas emoções e se deixa conhecer. / The objective of this paper is to place this small romantic piano piece in the historical and cultural setting of the XIX century and extract from it some new ideas for teaching. For this reason, we tried to get at its very origins and justify the preference for the small form favored by the composers rather than larger, already consecrated and universally accepted forms. Factors such as perfecting the piano as well as structure, characteristics and studying the titles of the pieces were looked at, just as the nationalist movement that at the time used them for expression. Macchiette op.2, compiled by Henrique Oswald, is a lively example to illustrate and justify the purpose: descriptive, intimistic pieces, dances, revealing not only trends of their time, but the features and style of the composer who, in a very particular, original and subjective way, used them to express his feelings and make himself known.
195

Produção e validação de antígenos recombinantes dos vírus HIV-1/2 e HTLV-1/2 para o desenvolvimento de kits de diagnóstico através de microarranjos líquidos

Freire Tabosa Viana, Isabelle 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:01:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo3087_1.pdf: 6663197 bytes, checksum: 5a8f3700cbca1aab6e9ddd9f246972fa (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Os Vírus da Imunodeficiência Humana (HIV) e o Vírus Linfotrópico de Células T Humanas (HTLV) são membros da família Retroviridae e agentes etiológicos da síndrome da imunodeficiência adquirida (AIDS) e da leucemia de células T do adulto/paraparesia espástica tropical, respectivamente. Estas infecções são importantes problemas de saúde pública, de modo que a triagem de doadores de sangue e populações de risco, através de métodos de diagnóstico altamente sensíveis e específicos, é considerada crucial. Os principais sistemas de diagnóstico são ainda baseados na detecção de anticorpos contra as proteínas virais p24 e envelope Env através da técnica Enzyme Linked Immuno Sorbent Assay ELISA, a qual, embora útil, é limitada pela necessidade de grandes volumes de amostra, mão-de-obra e equipamentos especializados, elevado custo e tempo de processamento. A fim de superar estes entraves, nós desenvolvemos um ensaio baseado em p24 e Env através da técnica de microarranjos líquidos. Para tanto, sequências de aminoácidos codificantes das proteínas p24 e Env de HIV-1/2 e HTLV-1/2 de isolados da América do Sul foram selecionadas, em bancos de dados públicos, e alinhadas para a geração das respectivas sequências consenso. Estas foram submetidas à busca por homologia e, a partir dos melhores homólogos, dois tipos de antígenos foram desenvolvidos: (1) contendo a sequência completa e (2) contendo as regiões mais hidrofílicas de cada proteína. As sequências obtidas foram otimizadas para expressão bacteriana e submetidas à síntese comercial. Em seguida, estas foram clonadas em vetores de expressão procarióticos, os quais foram utilizados para transformar bactérias, visando à produção dos respectivos antígenos de HIV e HTLV. Os antígenos foram expressos, à exceção das proteínas completas do Env, e validados através de ensaios de microarranjos líquidos, utilizando três painéis padrão: HIV-1/2 (135 amostras), HTLV-1/2 (81 amostras) e negativo (347 amostras). Os antígenos completos p24 de HIV-1/2 e HTLV-1/2 foram considerados altamente sensíveis e específicos, e seu desempenho foi comparável ao observado utilizando antígenos comerciais como controle. Dentre os antígenos hidrofílicos, os melhores resultados foram obtidos a partir dos antígenos gp46 HTLV-1/2, os quais permitiram a diferenciação do subtipo viral. As proteínas p24 de HIV-1/2 e HTLV-1/2 foram ainda utilizadas para a produção de anticorpos policlonais através da imunização de coelhos, e os anticorpos obtidos serão ainda avaliados quanto à capacidade de capturar o antígeno p24 humano em casos de infecções iniciais. Os resultados obtidos neste projeto foram considerados extremamente promissores, permitindo o desenvolvimento de um teste diagnóstico com maior precisão, além de redução do custo, tempo de realização e volume de amostras
196

A study of thermogelling PCL dispersion : towards an injectable colloidal cell delivery system

Shahidan, Nur Nabilah January 2014 (has links)
This thesis present a study of thermo-gelling polycaprolactone (PCL) dispersion which consist of a mixture of PCL microspheres (MSs) and thermo-responsive, graft cationic copolymer. The PCL microspheres are solid or colloidosomes (hollow). This study aims toward an injectable colloidal cell delivery system. The thermo-responsive copolymer used in this study is a new family of cationic graft copolymer. The cationic graft copolymer consisted of cationic poly(N,N-dimethylaminoethyl methacrylate) backbone and poly 2-(2-methoxyethoxy) ethyl methacrylate (PMA) side chains. A series of new cationic graft copolymers were synthesized with different PMA arm length and grafting density. A representative copolymer showed good cell viabililty. The solid PCL MSs were prepared using solvent evaporation method. The MSs were mixed with the thermo-responsive graft copolymer. At room temperature the mixture were liquid-like and gelled at body temperature (37 ˚C). This indicates that the mixture systems were injectable. The injectable route offers a minimal invasive route to fill defect void inside the body. Furthermore, a porous morphology was evident for the mixed gels at 37 ˚C and the porosity could be altered using different composition of the mixed components. The mixed system showed self-healing properties for low volume fraction of PMA. The mixed system particle gel was more ductile in electrolyte but showed similar morphology to the mixed system particle gels prepared in water. This part of the study was carried out using PCL MSs prepared by cetyltrimethylammonium bromide (CTAB) as surfactant. A brief study using polyvinyl alcohol (PVA) as the surfactant showed that the PCL MSs had similar diameter and gel morphology which suggests that the model systems studied using CTAB may be applicable to the PVA system. Microencapsulation attracts interest due to its ability to deliver and control release actives and also its application in many fields. Colloidosomes are one of the microcapsules/microspheres used for microencapsulation. In this study a two step, facile and scaleable colloidosome preparation method was introduced. The PCL colloidosome shell consisted of partially fused small nanoparticles. The PCL colloidosomes were birefringence under cross polarised light due to the stress applied during solvent evaporation. A brief study showed that the mixture system of colloidosomes and thermo-responsive graft copolymer are able to gel at 37 ˚C.
197

Musica para dos megainstrumentos y grupo de camara

Vasquez, Hebert Andres 05 1900 (has links)
Musica para dos megainstrumentos y grupo de camara (Music for two Megainstruments and Chamber Ensemble) is a six-section piece written for two violins (treated as a megaviolin), two flutes (treated as a megaflute) and chamber ensemble. Both the form and the different tempi of the piece are determined by the interaction of the two mega-instruments and the ensemble. The piece is an original contribution in its concept and use of the megainstruments. A mega-instrument is composed by two single instruments of the same kind. The main function of the mega-instrument is that of expanding the technical possibilities of the individual instruments that constitute it, as well as creating new possibilities, while keeping, at the same time, the specific characteristics or "personality" of the original instruments. In the Primer ensamble and Segundo ensamble sections the two mega-instruments are incorporated into the ensemble and treated as four individual instruments. The basic pitch structure of the piece is represented by SC [014], which is further organized in a six-note scale that is a member of SC [014589]. The six-note scale (used in the piece as an unordered set) and its three available transpositions create a universe of four pitch regions with two different modulation levels to connect them. Pitch Regions are also used simultaneously in the piece. This procedure (that I have called a multi region) includes harmonic and/or melodic intervals that are not available within single pitch regions. The piece could be defined as atonal or without pitch centers. It is characterized by an interaction of the tempered system and the pitch continuum (microtones and glissandi). / Arts, Faculty of / Music, School of / Graduate
198

The incidence of executive cognitive dysfunction detected by a bedside executive screening tool (BEST) in a cohort of type 2 diabetes attending a tertiary diabetic clinic

De Wet, Hayley Beryl 24 February 2011 (has links)
MMed, Internal Medicine, Faculty of Health Sciences,University of the Witwatersrand / Aims: To determine whether impairment of the executive functioning domain of cognition could be detected by a battery of simple bedside cognitive tests of executive function associated with inadequate glycaemic control. Methods: People with type 2 diabetes attending a tertiary referral diabetic clinic who consented to participate in the study underwent a brief battery of cognitive testing (the Bedside Executive Screening Test) designed to detect executive function impairment. Glycaemic control was determined using glycated haemoglobin levels (HbA1c). Inadequate glycaemic control was defined as HbA1c ≥ 7.0%. Results: Executive function impairment was detected in 51 (52%) of the 98 study participants. The presence of executive function impairment was significantly associated with poor glycaemic control (HbA1c ≥ 7.0%) (odds ratio 4.9, 95% confidence interval 1.3 – 18.8, p=0.019). There were no significant differences between patients with and without executive function impairment with regard to age, target organ damage, patient reported adherence, and hypoglycaemic therapy. Patients with a lower level of education were more likely to demonstrate executive impairment when glycaemic control was poor (p=0.013). Conclusion: Executive function impairment is common in a population of people with difficult-to-manage type 2 diabetes. The presence of executive impairment is significantly associated with poor glycaemic control.
199

Interleukin-1β Increases Expression and Activity of Matrix Metalloproteinase-2 in Cardiac Microvascular Endothelial Cells: Role of PKCα/β<sub>1</sub> and MAPks

Mountain, Deidra J.H., Singh, Mahipal, Menon, Bindu, Singh, Krishna 01 February 2007 (has links)
Matrix metalloproteinases (MMPs), a family of extracellular endopeptidases, are implicated in angiogenesis because of their ability to selectively degrade components of the extracellular matrix. Interleukin-1β (IL-1β), increased in the heart post-myocardial infarction (post-MI), plays a protective role in the pathophysiology of left ventricular (LV) remodeling following MI. Here we studied expression of various angiogenic genes affected by IL-1β in cardiac microvascular endothelial cells (CMECs) and investigated the signaling pathways involved in the regulation of MMP-2. cDNA array analysis of 96 angiogenesis-related genes indicated that IL-1β modulates the expression of numerous genes, notably increasing the expression of MMP-2, not MMP-9. RT-PCR and Western blot analyses confirmed increased expression of MMP-2 in response to IL-1β. Gelatin in-gel zymography and Biotrak activity assay demonstrated that IL-1β increases MMP-2 activity in the conditioned media. IL-1β activated ERK1/2, JNKs, and protein kinase C (PKC), specifically PKCα/β1, and inhibition of these cascades partially inhibited IL-1β-stimulated increases in MMP-2. Inhibition of PKCα/β1 failed to inhibit ERK1/2. However, concurrent inhibition of PKCα/β1 and ERK1/2 almost completely inhibited IL-1β-mediated increases in MMP-2 expression. Inhibition of p38 kinase and nuclear factor-κB (NF-κB) had no effect. Pretreatment with superoxide dismutase (SOD) mimetic, MnTMPyP, increased MMP-2 protein levels, whereas pretreatment with SOD and catalase mimetic, EUK134, partially inhibited IL-1β-stimulated increases in MMP-2 protein levels. Exogenous H2O2 significantly increased MMP-2 protein levels, whereas superoxide generation by xanthine/xanthine oxidase had no effect. This in vitro study suggests that IL-1β modulates expression and activity of MMP-2 in CMECs.
200

Understanding and Drugging the Bcl-2 Transmembrane Interactome for Tumor Treatment

Lucendo Gutiérrez, Estefanía 25 November 2020 (has links)
[ES] La familia de proteínas Bcl-2 regula la apoptosis a través de una compleja red de interacciones. Las células tumorales suelen presentar mutaciones que afectan a su expresión o sus interacciones para mejorar la progresión tumoral. Además, alteraciones en su regulación también promueven la migración de células cancerígenas, la invasión y la metástasis. Para llevar a cabo sus funciones, las proteínas Bcl 2 interaccionan entre sí tanto en el citoplasma como en las membranas intracelulares. Los equilibrios de interacción de los dominios Bcl citosólicos se han investigado ampliamente y recientemente, se han propuesto como dianas terapéuticas. Sin embargo, el interactoma de los dominios transmembrana (TMD, del inglés transmembrane domains) sigue siendo poco conocido. Por ello, un conocimiento profundo de la biología de las proteínas Bcl-2 es necesario para explotar eficientemente sus superficies de unión en el tratamiento del cáncer. Para llevar a cabo este objetivo, nos hemos centrado en tres áreas: 1. La comprensión detallada de la contribución del TMD de Mcl-1 a su interactoma en membrana y su función. 2. El descubrimiento de nuevos inhibidores de Mcl-1 que actúen sobre su TMD y que permitan desarrollar una clase de drogas anticancerígenas aún por explorar. 3. La caracterización molecular de mutaciones relacionadas con el cáncer descritas en los TMD de Bcl-2 y Bcl-xL y sus implicaciones en la supervivencia de las células tumorales. La proteína antiapoptótica Mcl-1 inhibe a los miembros proapoptóticos Bak, Bax, Bok, Noxa, etc. Aunque se ha estudiado en detalle su actividad promoviendo la supervivencia celular, el mecanismo molecular por el cuál previene la apoptosis mediada por Bok aún no está claro. Además, el conocimiento de las actividades de Mcl-1, descritas hasta ahora, se basa exclusivamente en las estructuras resueltas de las regiones solubles en agua y en estudios centrados en los dominios citosólicos. Por primera vez, hemos demostrado la relevancia del TMD de Mcl-1 en su equilibrio de interacción. En este trabajo describimos su capacidad específica para homo- y hetero-oligomerizar con el TMD de Bok. También ponemos de manifiesto la influencia de estas interacciones en la modulación de apoptosis y resaltamos la relevancia clínica de los mutantes del TMD de Mcl-1 identificados en pacientes con cáncer. Muchos tumores hematológicos y sólidos sobre-expresan Mcl-1 como mecanismo para adquirir quimiorresistencia. Se han desarrollado miméticos de BH3 específicos para modular su actividad antiapoptótica en células cancerosas. Sin embargo, aún no disponemos de datos científicos que informen sobre su toxicidad y eficacia en humanos. En este trabajo, proponemos la novedosa interacción de los TMDs de Mcl-1 y Bok como un nuevo sitio de acción de fármacos quimioterapéuticos. Hemos identificado tres inhibidores de esta interacción con características que los hacen prometedores candidatos para el desarrollo farmacéutico, así como buenas herramientas moleculares para estudiar la interacción de los TMDs de Mcl-1 y Bok. Para modular la apoptosis, las células tumorales también presentan versiones mutadas de las proteínas antiapoptóticas Bcl-2 y Bcl-xL. En nuestro conocimiento, este es el primer estudio que analiza mutaciones somáticas de sus TMDs. Nuestro trabajo demuestra cómo estas mutaciones alteran el equilibrio en membrana de las proteínas. Además, nuestros resultados explican la influencia que algunos mutantes somáticos ejercen en la regulación de la apoptosis. En general, los resultados científicos que aparecen en esta tesis resaltan el papel de los Bcl TMDs en el interactoma de las proteínas Bcl-2. Estos hallazgos corroboran que las interacciones laterales entre los TMDs son específicas y contribuyen activamente a la funcionalidad de la proteína. Por lo tanto, comprender los Bcl TMDs puede proporcionar nuevos conocimientos sobre la biología de las proteínas Bcl. / [CA] La família de proteïnes Bcl-2 regula l'apoptosi a través d'una complexa xarxa d'interaccions. Les cèl·lules tumorals solen presentar mutacions que afecten la seua expressió o les seues interaccions per a millorar la progressió tumoral. A més, alteracions en la seua regulació també promouen la migració de cèl·lules cancerígenes, la invasió i la metàstasi. Per a dur a terme les seues funcions, les proteïnes Bcl-2 interaccionen entre si tant en el citoplasma com en les membranes intracel·lulars. Els equilibris d'interacció dels dominis Bcl citosòlics s'han investigat àmpliament i recentment, s'han proposat com a dianes terapèutiques. No obstant això, l'interactoma dels dominis transmembrana (TMD, de l'anglés transmembrane domains) continua sent poc conegut. Per això, un coneixement profund de la biologia de les proteïnes Bcl-2 és necessari per a explotar eficientment les seues superfícies d'unió en el tractament del càncer. Per a dur a terme aquest objectiu, ens hem centrat en tres àrees: 1. La comprensió detallada de la contribució del TMD de Mcl-1 al seu interactoma en membrana i la seua funció. 2. El descobriment de nous inhibidors de Mcl-1 que actuen sobre el seu TMD i que permeten desenvolupar una classe de drogues anticanceroses encara per explorar. 3. La caracterització molecular de mutacions relacionades amb el càncer descrites en els TMD de Bcl-2 i Bcl-xL i les seues implicacions en la supervivència de les cèl·lules tumorals. La proteïna anti apoptòtica Mcl-1 inhibeix als membres pro apoptòtics Bak, Bax, Bok, Noxa, etc. Encara que s'ha estudiat detalladament la seua activitat promovent la supervivència cel·lular, el mecanisme molecular pel qual prevé l'apoptosi mediada per Bok encara no és clar. A més, el coneixement de les activitats de Mcl-1, descrites fins ara, es basa exclusivament en les estructures resoltes solubles en aigua i en estudis centrats en els dominis externs a la membrana. Per primera vegada, hem demostrat la rellevància del TMD de Mcl-1 el seu equilibri d'interacció. En aquest treball descrivim la seua capacitat específica per a unir-se amb si mateix i per a hetero-oligomeritzar amb el TMD de Bok. També expliquem la influència d'aquestes interaccions en l'apoptosi i ressaltem la rellevància clínica dels mutants del TMD de Mcl-1 identificats en pacients amb càncer. Molts tumors hematològics i sòlids sobre-expressen Mcl-1 com un mecanisme per a adquirir quimioresistència. S'han desenvolupat mimètics de BH3 específics per a modular la seua activitat anti apoptòtica en cèl·lules canceroses. No obstant això, encara no disposem de dades científiques que informen sobre la seua toxicitat i eficàcia en humans. Per això, proposem la nova interacció dels TMDs de Mcl-1 i Bok com un lloc d'actuació de fàrmacs quimioterapèutiques. Hem identificat tres inhibidors d'aquesta interacció amb característiques que els fan prometedors candidats per al desenvolupament farmacèutic, així com bones eines moleculars per a estudiar la interacció dels TMDs de Mcl-1 i Bok. Per a modular l'apoptosi, les cèl·lules tumorals també presenten versions mutades de les proteïnes anti apoptòtiques Bcl-2 i Bcl-xL. En el nostre coneixement, aquest és el primer estudi que analitza mutacions somàtiques de les seues TMDs. El nostre treball demostra com aquestes mutacions alteren l'equilibri en membrana de les proteïnes. A més, els nostres resultats expliquen la influència que alguns mutants somàtics exerceixen en la regulació de l'apoptosi. En general, els resultats científics que apareixen en aquesta tesi ressalten el paper dels Bcl TMDs en l'interactoma de les proteïnes Bcl-2. Aquestes troballes corroboren que les interaccions laterals entre els TMDs són específiques de la seqüència i contribueixen activament a la funcionalitat de la proteïna. Per tant, comprendre els Bcl TMDs pot proporcionar nous coneixements sobre la biologia de les proteïnes Bcl / [EN] The family of the Bcl-2 proteins modulates the apoptotic pathway by a complex network of interactions. Tumor cells frequently present mutations that affect Bcl-2 proteins expression or interactions to enhance cancer progression. Dysregulation of these proteins also promotes cancer cell migration, invasion, and metastasis. To execute their functions, Bcl-2 proteins interact in both the cytosol and intracellular membranes. Binding equilibria of Bcl extramembrane domains has been largely investigated and recently proposed as chemotherapeutic targets. However, the interactome of transmembrane domains (TMDs) remains poorly understood. In this scenario, a deep knowledge of the biology of Bcl-2 proteins is needed to exploit efficiently their binding surfaces for cancer treatment. To address this aim, our research focuses on three areas: 1. The detailed comprehension of the TMD contribution to both the Mcl-1 membrane interactome and protein functionality. 2. The discovery of new Mcl-1 inhibitors that target the transmembrane surface to develop a class of anticancer drugs currently unexplored. 3. The molecular characterization of cancer-related mutations within the Bcl-2 and Bcl-xL TMDs and their implications for the survival of cancer cells. Antiapoptotic Mcl-1 protein inhibits the proapoptotic members Bak, Bax, Bok, and Noxa, among others. Although its prosurvival activity has been well studied, the molecular mechanism to prevent Bok-mediated apoptosis remains unclear. Furthermore, understanding of Mcl-1 activities described to date is only based on water-soluble structures and studies focused on extramembrane domains. For the first time, we uncover the relevance of the Mcl-1 TMD in the interaction equilibria of the protein. In the present work, we describe its specific capacity to self-associate and hetero-oligomerize with the Bok TMD. We also explain the influence of these interactions in the apoptotic pathway and highlight the clinical relevance of Mcl-1 TMD mutants identified in tumor patients. Many hematological and solid malignancies overexpress Mcl-1 as an acquired chemoresistance mechanism. To modulate its antiapoptotic activity in cancer cells, specific BH3 mimetics have been developed; however, there is no scientific data yet regarding human toxicity and efficacy. In this work, we propose the novel Mcl-1 and Bok TMDs interaction interface as a drugging site in the development of chemotherapeutics. We identify three potential inhibitors of such molecular interface with promising features to become both drug candidates for pharmaceutical development and research toosl for the molecular study of the Mcl-1 and Bok TMDs interaction. To take advantage of apoptosis modulation, tumor cells also present mutated versions of the antiapoptotic members Bcl-2 and Bcl-xL. To our knowledge, this is the first study that analyzes patient-derived mutations within Bcl-2 and Bcl-xL TMDs and demonstrates how said mutations alter the membrane equilibria of these proteins. The results presented here also explain the functional influence of some somatic mutants in apoptosis regulation. Overall, the scientific results exhibited in this Thesis highlight the role of Bcl TMDs in the interactome of Bcl-2 proteins. These findings corroborate that lateral interactions between TMDs are sequence-specific and actively contribute to protein functionality. Therefore, understanding of Bcl transmembrane segments may provide new insights into the biology of Bcl 2 proteins for their pharmaceutical modulation in antitumoral therapy. / The student has been granted with a PhD fellowship and a short-term fellowship from the Generalitat Valenciana (Subvenciones para la contratación de personal investigador de carácter predoctoral, 2016-2019, and Grant for predoctoral stays out of the Comunitat Valenciana, 2019). This work has been supported by the Spanish Ministry of Economy and Competitiveness (projects SAF2014-52614-R and SAF2017-84689-R / Lucendo Gutiérrez, E. (2020). Understanding and Drugging the Bcl-2 Transmembrane Interactome for Tumor Treatment [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/155914 / TESIS

Page generated in 0.026 seconds