• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 12
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 14
  • 14
  • 11
  • 7
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Ordenamiento Territorial y Turismo en Conservación. Área Salitral de Santa Rosa y Salinas de Trapalcó. Patagonia Argentina

Mastrocola, Yusara Isis 02 May 2016 (has links)
[EN] 100 kilometers southwest from Lamarque (Rio Negro-Argentina), in proximity to Bajo Santa Rosa and Salinas de Trapalcó, there are very rich fossil deposits that give the area a high potential for geopaleontological investigations. The field work carried out by different groups of scientists have allowed to increase and diversify the paleontological heritage of Rio Negro province. In the area there is a succession of Upper Cretaceous sediments including a lower unit of continental origin (Allen Formation) and an upper marine (Jagüel Formation). Among the most important discovery there are remains of marine reptiles, dinosaurs, turtles, sphenodontians and eggs of dinosaurs. In 2009 it was created the protected natural area Bajo Santa Rosa and Salinas de Trapalcó in order to preserve rocks and sediments with dinosaur eggs and other marine and continental fossils Upper Cretaceous. The reference area covers an area of 460,000 ha in which predominates semi-arid landscapes with characteristics of the mountain biome. Although creating the protected area was an important legal instrument for protecting the paleontological and geological heritage it must be considered that it still lacks other necessary components for governance and administration. The research was carried out from the qualitative paradigm in order to describe and understand social reality in the natural environment. It tries to understand tourism as a social, economic, strategic and essential phenomenon, interacting in a natural area. While currently there is an incipient and growing touristic use within the protected area, it is considered that there is insufficient knowledge about the effects and impact of tourism on the territory, local resident and in relation to the Geopaleontological heritage conservation; therefore, it is required that this issue should be studied in order to increase the degree of scientific knowledge. The main objective of this work was to develop a proposal for land use and environmental management for public tourist use in geosites interest in order to generate contributions to geopaleontological heritage conservation in situ of the protected area Bajo Santa Rosa and Trapalcó. The final results allowed to establish a proposal for land use planning and environmental management of the protected area subdividing the place into four zones, assigning a specific destination under special conditions of tourist use for geopaleontological heritage conservation. For this purpose, programs and subprograms of public use for tourism were elaborated; proposals and recommendations in order to comply with the conservation objectives of the mentioned protected area were made. Finally, it was concluded that the scientific investigation in the protected area have brought diversity and number of unique fossil material in the world and valuable information about the paleontological and geological heritage, increasing the collection of Lamarque museum and also the one in Rio Negro province. It is therefore considered that these places, with a relevant natural heritage, recognized by the local population, become potential sites for tourism development. It should be noted that tourism in its role as a conservation agent is responsible for safeguarding the natural heritage for the enjoyment of present and future generations and thus to give continuity to tourism. / [ES] A 100 kilómetros al sudoeste de Lamarque (Río Negro-Argentina), en cercanía al Bajo Santa Rosa y Salinas de Trapalcó, se encuentran yacimientos fosilíferos de gran riqueza que dan a la zona un alto potencial para la realización de investigaciones geopaleontológicas. Los trabajos a campo realizados por grupos de científicos han permitido aumentar y diversificar el patrimonio paleontológico de la provincia de Río Negro. En el área se expone una sucesión de sedimentos del Cretácico Superior que incluye una unidad inferior de origen continental (Formación Allen) y una superior marina (Formación Jagüel). Entre los hallazgos más importantes se encuentran los restos de reptiles marinos, dinosaurios, tortugas, esfenodontes y huevos de dinosaurios. En el año 2009 se creó el área protegida Bajo Santa Rosa y Salinas de Trapalcó con el fin de conservar rocas y sedimentos con huevos de dinosaurios y otros restos fósiles marinos y continentales del Cretácico Superior. El área abarca una superficie de 460.000 ha en el que predominan paisajes con características semiáridas del bioma monte. Si bien la creación del área protegida constituyó un importante instrumento legal de protección al patrimonio paleontológico y geológico, debe considerarse que aún carece de otros componentes necesarios para la gobernanza y administración. El trabajo de investigación se efectuó a partir del paradigma cualitativo con el propósito de describir e interpretar una realidad social en el entorno natural, se trata de comprender al turismo como fenómeno social, económico, estratégico y esencial que interactúa en un espacio natural. Si bien en la actualidad se realiza un uso turístico incipiente y en crecimiento, es de considerar que no se dispone de conocimientos suficientes acerca de los efectos del turismo y las consecuencias sobre el territorio, el poblador local y en relación a la conservación del patrimonio geopaleontológico; por ello, se requiere que el tema sea explorado para aumentar el grado de conocimiento científico de la situación planteada. El objetivo principal de este trabajo fue elaborar una propuesta de ordenamiento territorial y de gestión ambiental para el uso público turístico en geositios de interés con el fin de generar aportes a la conservación del patrimonio geopaleontológico in situ del área protegida Bajo Santa Rosa y Trapalcó. Los resultados finales permitieron establecer una propuesta para el ordenamiento del territorio y la gestión ambiental del área protegida a partir de la subdivisión de ese espacio en cuatro zonas, asignándole un destino específico bajo condiciones especiales de uso turístico para la conservación del patrimonio geopaleontológico. Para ello, se elaboraron programas y subprogramas de uso público para la actividad turística, propuestas y recomendaciones a los efectos de dar cumplimiento con los objetivos de conservación de la misma. Finalmente, se pudo concluir que las investigaciones científicas realizadas en el área protegida han aportado diversidad y cantidad de materiales fósiles únicos en el mundo y valiosa información sobre el patrimonio paleontológico y geológico, incrementando así el acervo patrimonial del museo de Lamarque y de la provincia de Río Negro. Es por ello, que se consideró que estos lugares, con un patrimonio natural relevante y reconocido por la población local, se convierten en potenciales lugares para el desarrollo turístico. Es preciso señalar, que el turismo en su rol de agente de conservación es responsable del resguardo del patrimonio natural in situ para el disfrute de las generaciones actuales y futuras y en consecuencia, para dar continuidad a la actividad turística. / [CAT] A 100 quilòmetres al sud-oest de Lamarque (Río Negro-Argentina), en proximitat al Bajo Santa Rosa i Salinas de Trapalcó, es troben jaciments fosilífers de gran riquesa que donen a la zona un alt potencial per a la realització de recerques geo paleontològiques. Els treballs a camp realitzats per diferents grups de científics han permès augmentar i diversificar el patrimoni paleontològic de la província de Río Negro. En l'àrea s'exposa una successió de sediments del Cretàcic Superior que inclou una unitat inferior d'origen continental (Formació Allen) i una superior marina (Formació Jagüel). Entre les troballes més importants es troben les restes de rèptils marins, dinosaures, tortugues, esfenodontes i ous de dinosaures. L'any 2009 es va crear l'àrea protegida Bajo Santa Rosa i Salinas de Trapalcó amb la finalitat de conservar roques i sediments amb ous de dinosaures i altres restes fòssils marins i continentals del Cretàcic Superior. L'àrea de referència abasta una superfície de 460.000 ha en el qual predominen paisatges amb característiques semiàrides del bioma munte. Si bé la creació de l'àrea protegida va constituir un important instrument legal de protecció al patrimoni paleontològic i geològic, ha de considerar-se que encara manca d'altres components necessaris per al govern i administració. El treball de recerca es va efectuar a partir del paradigma qualitatiu amb el propòsit de descriure i interpretar una realitat social en l'entorn natural. Es tracta de comprendre al turisme com a fenomen social, econòmic, estratègic i essencial que interactua en un espai natural. Si bé en l'actualitat es realitza un ús turístic incipient i en creixement dins de l'àrea protegida, és de considerar que no es disposa de coneixements suficients sobre els efectes del turisme i les conseqüències sobre el territori, el poblador local i en relació a la conservació del patrimoni geo paleontològic; per açò, es requereix que el tema siga explorat per a augmentar el grau de coneixement científic de la situació plantejada. L'objectiu principal d'aquest treball va ser elaborar una proposta d'ordenament territorial i de gestió ambiental per a l'ús públic turístic en geo llocs d'interès amb la finalitat de generar aportacions a la conservació del patrimoni geo paleontològic in situ de l'àrea protegida Bajo Santa Rosa i Trapalcó. Els resultats finals van permetre establir una proposta per a l'ordenament del territori i la gestió ambiental de l'àrea protegida a partir de la subdivisió d'eixe espai en quatre zones, assignant-li una destinació específica sota condicions especials d'ús turístic per a la conservació del patrimoni geo paleontològic (APN, 2010). Per a açò, es van elaborar programes i subprogrames d'ús públic per a l'activitat turística, propostes i recomanacions a l'efecte de donar compliment amb els objectius de conservació de la mateixa. Finalment, es va poder concloure que les recerques científiques realitzades en l'àrea protegida han aportat diversitat i quantitat de materials fòssils únics en el món i valuosa informació sobre el patrimoni paleontològic i geològic, incrementant així el patrimoni del museu de Lamarque i de la província de Río Negro. És per açò, que es va considerar que aquests llocs, amb un patrimoni natural rellevant i reconegut per la població local, es converteixen en potencials llocs per al desenvolupament turístic. Cal assenyalar, que el turisme en el seu rol d'agent de conservació és responsable del resguard del patrimoni natural in situ per al gaudi de les generacions actuals i futures i en conseqüència, per a donar continuïtat a l'activitat turística. / Mastrocola, YI. (2016). Ordenamiento Territorial y Turismo en Conservación. Área Salitral de Santa Rosa y Salinas de Trapalcó. Patagonia Argentina [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63230 / TESIS
12

Educação e conservação da biodiversidade no contexto escolar da Reserva Extrativista Terra Grande Pracuúba

CRUZ, Walcicléa Purificação da Silva 08 August 2014 (has links)
Submitted by Cleide Dantas (cleidedantas@ufpa.br) on 2014-12-17T14:27:34Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_EducacaoConservacaoBiodiversidade.pdf: 2087513 bytes, checksum: b94e7956c4006e25d887bb7abcf9b4c7 (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Rosa Silva (arosa@ufpa.br) on 2014-12-19T14:46:16Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_EducacaoConservacaoBiodiversidade.pdf: 2087513 bytes, checksum: b94e7956c4006e25d887bb7abcf9b4c7 (MD5) / Made available in DSpace on 2014-12-19T14:46:16Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_EducacaoConservacaoBiodiversidade.pdf: 2087513 bytes, checksum: b94e7956c4006e25d887bb7abcf9b4c7 (MD5) Previous issue date: 2014 / Esta pesquisa se refere a um Estudo de Caso intitulado “Educação e Conservação da Biodiversidade no contexto escolar da Reserva Extrativista Terra Grande Pracuúba”. As Reservas extrativistas (RESEX) são uma modalidade de Unidades de Conservação da Natureza (UCN), frações territoriais do espaço nacional legalmente instituídas pelo poder público como área protegida, sob regime especial de utilização. No contexto dessas UCNs, a Reserva Extrativista constitui-se em uma categoria de manejo genuinamente brasileira, nascida da luta dos seringueiros na década de 1980 no Acre e que se espalhou pelos outros biomas do Brasil. Em seu processo histórico pela efetivação de suas demandas, se constata o enfrentamento das populações tradicionais residentes nesses territórios pela a conquista de direitos, tendo a educação como elemento determinante no processo de enfretamento e superação de dificuldades e embates travados por liberdade e conquista de direitos fundamentais. Neste contexto, a educação ainda é um de seus problemas mais evidentes que necessita urgentemente de resoluções. Este estudo objetivou desenvolver uma análise crítica da educação acessada pelas populações tradicionais residentes no contexto escolar da RESEX Terra Grande Pracuúba, considerando sua concepção, a realidade socioambiental dessas populações e os objetivos de uma Reserva Extrativista”. O estudo realizado é de fundamental importância para a explicitação da problemática das populações extrativistas residentes na RESEX e sua compreensão de educação como possibilidade de liberdade, considerando sua história de expropriação e exploração, própria da sociedade capitalista. Este estudo de caso se propõe ser um referencial para subsidiar a análise da realidade de outras unidades de conservação, em especial das RESEX espalhadas pelo país, pelas suas similaridades. A presente discussão circunscreve-se no âmbito dos debates sobre Educação Escolar em Unidades de Conservação da Natureza, tendo como lócus a Reserva Extrativista Terra Grande Pracuúba – RESEX TGP, localizada no arquipélago do Marajó, entre os municípios de Curralinho e São Sebastião da Boa Vista, no Estado do Pará. Metodologicamente a pesquisa configurou-se como um estudo de caso com aporte epistemologico do materialismo histórico e dialético, possibilitando a análise a partir do processo histórico e a explicitação de suas contradições e conflitos. Concluiu-se que a educação escolar, da forma como se apresenta atualmente no interior da RESEX TGP, está distanciada dos processos de efetivação dos objetivos socioambientais da área demarcada, sendo incapaz de contribuir com a realidade histórica dos extrativistas na busca pela transformação da realidade vivenciada; constata-se o distanciamento da educação escolar ofertada em relação ao seu direito efetivo à educação e o respeito à diversidade, seu modo de vida e as relação que estabelece com o espaço e com os objetivos da unidade de conservação. A educação na RESEX se distancia da própria concepção da comunidade que vê a educação como um mecanismo de liberdade. A educação estabelecida no lugar precisa avançar na garantia do direito à educação, nos vários níveis de ensino e na implementação da política de educação do campo e da própria educação ambiental, necessitando estabelecer um diálogo sistemático entre a educação escolar e a gestão ambiental no sentido de favorecer a intervenção dessas populações no processo, a transformação de sua realidade, bem como sua compreensão no sentido de garantir a sua manutenção no território e consequentemente, a conservação da biodiversidade. / This research relates to a case study entitled "Education and Biodiversity Conservation: A Case of freedom in the school context Extractive Reserve Terra Grande Pracuúba". Extractive Reserves (MER) is a modality of Nature Conservation Units (NCU), fractions of national territorial space legally instituted by the government as a protected area under special use. In the context of these UCNs the Extractive Reserve is in a genuinely Brazilian management category, born of the struggle of rubber tappers in Acre in the 1980s and spread to other biomes in Brazil. In his historical process for the realization of their demands, it is observed the confrontation of traditional populations living in these territories by the achievement of rights, and education as a key element in the process of coping and overcoming difficulties and battles fought for freedom and achievement of fundamental rights. In this context, education is still one of their most obvious problems that need urgent resolutions. This study aimed to develop a critical analysis of education accessed by traditional populations residing in the school context RESEX Terra Grande Pracuúba, considering its design, the environmental reality of these populations and objectives of an Extractive Reserve ". The study is of fundamental importance for the explanation of problems of residents in RESEX extractive populations and their understanding of education as a possibility of freedom, considering their history of dispossession and exploitation of capitalist society itself. This case study aims to be a reference to support the analysis of the reality of other protected areas, especially RESEX across the country, by their similarities. The present discussion is limited in debates on School Education Units for Nature Conservation, with the locus Extractive Reserve Terra Grande Pracuúba - TGP RESEX, located in the archipelago of Marajo, between the municipalities of Curralinho and São Sebastião da Boa Vista in the state of Pará. Methodologically the research was configured as a case study with epistemological contribution of historical and dialectical materialism, enabling the analysis from the historical process and the clarification of its contradictions and conflicts. It was concluded that education, the way it currently presents inside the RESEX TGP is distanced from the process of realization of social and environmental goals of the demarcated area, being unable to contribute to the historical reality of extraction in the quest for transformation of lived reality ; finds himself distancing of education offered in relation to their effective right to education and respect for diversity, their way of life and the relationship established with the space and with the goals of the conservation unit. Education in RESEX moves away from the very conception of community that sees education as a mechanism for freedom. Education established in place needs to move forward in ensuring the right to education in various levels of education and implementation of education policy and the field of environmental education itself, needing to establish a systematic dialogue between school education and environmental management towards favoring the intervention of these populations in the process, the transformation of your reality and your understanding to ensure its maintenance in the territory and consequently biodiversity conservation.
13

Educação ambiental e biodiversidade em unidades de conservação: mapeando tendências

Valenti, Mayla Willik 26 February 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-06-02T19:31:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2962.pdf: 1067041 bytes, checksum: 5453ee29588886c4a68e06c2ba6ff0aa (MD5) Previous issue date: 2010-02-26 / Universidade Federal de Sao Carlos / Protected areas (PAs) are especially interesting to develop environmental education (EE) activities, especially on biodiversity. In this study we carried out a diagnosis of the environmental education actions and biodiversity developed in protected areas and we analyzed the aspects that have influence on the tendencies of environmental education in that context. We analyze the education actions developed in Brazilian protected areas and on how 11 a public policy - the National Environmental Education Program (ProNEA) influences them using a questionnaire answered by 56 PAs. Besides, we deeply investigate the parameters of the educational practice by directly observing the visiting activities in five protected areas at São Paulo State. The questionnaires analysis showed that the environmental education developed in Brazilian protected areas present some of the principles of the new tendencies of environmental education and some principles of the public policies that have been developed in the last years in Brazil, mainly in participative management actions. Nevertheless, we have identified some distance between discourse and practice, mainly with respect to goals and carried out activities, as well as the use of monitoring and evaluation mechanisms. Similarly, we have found a great distance between theoretical and policies discourses and practice in the activities developed in the São Paulo State protected areas. On the other hand, we have identified some potentialities that could be promoted in this context: a diversity of methodological strategies and a presence of elements and situations which are favorable to improve the visitants notion of environmental issues complexity. We conclude that the elaboration and especially the implementation of specific public policies of environmental education to these areas will contribute to better explore these potentials, especially if it emphasizes the formation of the educators and the importance of using participative and dialogical methodologies, in accordance with the critical tendency of environmental education. / As áreas naturais protegidas, como as unidades de conservação (UCs), são privilegiadas para a atuação em educação ambiental (EA), especialmente sobre o tema biodiversidade. Nesse estudo, realizamos um diagnóstico sobre as ações de educação ambiental e biodiversidade desenvolvidas em unidades de conservação e analisamos os aspectos que influenciam a presença das diferentes tendências da educação ambiental nesse contexto. Analisamos as ações realizadas nas UCs em nível nacional e investigamos o impacto de uma política pública o Programa Nacional de Educação Ambiental (ProNEA) nessas ações, por meio de um questionário respondido por 56 unidades. Além disso, investigamos com maior profundidade parâmetros da prática educativa, por meio da observação direta de atividades de educação ambiental de uso público desenvolvidas em cinco Parques Estaduais 10 do Estado de São Paulo. A partir da análise dos questionários distribuídos às unidades de conservação brasileiras, podemos dizer que a educação ambiental desenvolvida nesses espaços está incorporando alguns princípios das novas tendências da educação ambiental e das políticas públicas elaboradas nos últimos anos no Brasil, especialmente em ações de gestão participativa. Porém, também identificamos certa distância entre o discurso e a prática, especialmente em relação aos objetivos definidos para as ações de educação ambiental e as atividades de fato realizadas, além da falta do uso de mecanismos de acompanhamento e avaliação. De forma semelhante, quando acompanhamos as atividades nas unidades de conservação do Estado de São Paulo, notamos uma grande distância entre as discussões teóricas e presentes nas políticas públicas de educação ambiental e a prática desenvolvida nas atividades de uso público nesses espaços. Por outro lado, também identificamos algumas potencialidades que poderiam ser mais desenvolvidas nesse contexto: a presença de diversas estratégias metodológicas e de elementos e situações propícias para se trabalhar com a complexidade da questão ambiental. Concluímos que o desenvolvimento e principalmente a implementação de uma política pública de educação ambiental específica para essas áreas, contribuiria para o melhor aproveitamento desse potencial ainda inexplorado, especialmente se enfocar a formação de educadoras/es ambientais, priorizando a importância de utilizar procedimentos participativos e dialógicos, afinados com a tendência crítica da educação ambiental.
14

Les espaces naturels protégés en forêt amazonienne. des doctrines de gestion aux dispositifs : quelle efficacité pour la protection de l’environnement ? : étude comparative France (Guyane) / Brésil (Amapa) / Protected areas in the Amazonian forest : from the doctrine to the management arrangement : what efficiency for the protection of the environment? : comparative study between France (Guyana) and Brazil (Amapá)

Nicolle, Sandra 26 September 2014 (has links)
Les espaces naturels protégés sont aujourd’hui à l‘échelle mondiale l’une des principales politiques publiques mises en œuvre pour faire face à la destruction des écosystèmes. Leur nombre a beaucoup augmenté ces dernières années et les modes d’action qu’ils recouvrent se sont considérablement diversifiés. Pour autant, les écosystèmes continuent à se dégrader, et l’efficacité de ces dispositifs est souvent remise en cause. Cette thèse vise à analyser les facteurs influant sur l’efficacité des espaces protégés pour la conservation d’écosystèmes amazoniens encore peu dégradés. Elle étudie pour cela la mise en œuvre de dispositifs relevant de doctrines de gestion de l’environnement différentes, basées sur (i) la limitation réglementaire maximale des activités humaines impactantes pour les écosystèmes, (ii) la gestion des ressources par des populations locales ou traditionnelles ou (iii) la mise en place d’une gestion forestière durable sur des terres publiques. Nous nous plaçons dans une posture comparative entre la Guyane (France) et l’Amapá (Brésil), territoires partageant une frontière commune, principalement matérialisée par le fleuve Oyapock. La comparaison internationale entre ces deux régions présentant une couverture exceptionnelle en espaces protégés, dans des conditions écologiques et géographiques relativement similaires, nous permet d’observer l’influence du contexte historique et sociopolitique sur les modes de prise en charge de la gestion de l’environnement par les aires protégées. Nous nous sommes basés sur une approche constructiviste, appuyée sur une production de données principalement qualitatives (entretiens semi-directifs, analyse de documents, observation participante…). Nous avons ainsi procédé à une déconstruction critique des dispositifs « aires protégées », permettant de mettre en lisibilité les enjeux environnementaux qu’ils portent, et d’analyser l’efficacité environnementale des stratégies mises en œuvre. Cette analyse s’est articulée autour d’une lecture à la fois diachronique et multiscalaire des processus de gestion.Nous montrons que la mise en place des espaces protégés de Guyane et d’Amapá a été portée par des coalitions d’acteurs structurées autour de doctrines de gestion, c’est à dire de conceptions partagées des conditions de mise en œuvre d’une « bonne gestion environnementale ». Les dispositifs créés ont hérité des ressources stratégiques d’action et de la légitimité de ces coalitions. Les coalitions porteuses de la création des espaces protégés en Amapá sont fortement articulées aux mouvements sociaux et environnementaux plus généraux de l’Amazonie brésilienne, notamment pour les revendications socio-environnementales émergeant à la sortie de la période dictatoriale. En Guyane française, les espaces naturels protégés sont principalement la résultante de compromis entre d’une part une volonté d’exemplarité de l’action de la France en Amazonie, et d’autre part une recherche de minimisation des conflits avec les acteurs politiques locaux. / Nowadays, natural protected areas are one of the main public policies implemented at the international level in order to prevent the destruction of ecosystems. During the last decades, they became very numerous, and mobilized more and more diversified modes of action. However, natural ecosystems continue to deteriorate, and the effectiveness of protected areas is often questioned. The aim of this thesis was to analyse the factors influencing the effectiveness of protected areas in a context of Amazonian ecosystems that are still well preserved. We observed the implementation of environmental management arrangement (protected areas) that are based on various doctrines: (i) the strong limitation of all harmful human activities through legislation; (ii) the management of resources by local or traditional populations; and (iii) the implementation of sustainable forest management on public lands. We adopted a comparative approach between Guyana (France) and Amapá (Brazil), territories that share a common border, mainly identifiable by the Oyapock River. These two territories present quite similar ecological and geographical conditions, and both have an exceptional coverage of protected areas. Therefore this international comparison allowed us to observe the influence of the historical and socio-political context on the implementation of protected areas. We used a constructivist approach, mainly based on qualitative data (semi-structured interviews, document analysis, participant observation...). We effected a critical deconstruction of "protected areas" management arrangements in order to make their environmental objectives intelligible, and we analysed the environmental effectiveness of the strategies implemented. This analysis was based on a diachronic and multiscalar lecture of management processes. We show that the establishment of protected areas in Guiana and Amapá was led by coalitions of actors structured around management doctrines, i.e. shared conceptions of "good environmental management". Management arrangements created inherited the strategic resources of action and the legitimacy of these coalitions. In Amapá, coalitions were strongly articulated with wider social and environmental movements of the Brazilian Amazon, especially in the case of socio-environmental claims rising at the end of the dictatorship. In French Guiana, the natural protected areas are mainly the result of compromise between the French willingness to serve as an example in the Amazon region, and the minimisation of conflicts with local politicians.

Page generated in 0.0582 seconds