Η Ιδέα του Αγαθού, όπως υποστηρίζει ο G. Santas προηγείται από κάθε τι άλλο στη μέση περίοδο του Πλάτωνα τόσο από ηθικής, όσο και από γνωσιολογικής και οντολογικής πλευράς, και η εκτίμηση αυτή προκύπτει από συζητήσεις που έγιναν το τελευταίο τέταρτο του αιώνα αναφορικά με τη μεταφυσική του Πλάτωνα. Σύμφωνα με τον G. Santas, η θεωρία της Ιδέας του Αγαθού στην Πολιτεία αντιπροσωπεύει το εγχείρημα του Πλάτωνα να βασίσει την ηθική και πολιτική του στη θεωρία των Ιδεών. Γιατί ο Πλάτων προσδίδει τόση υπεροχή στην Ιδέα του Αγαθού; Ποια αντίληψη περί αγαθότητας είχε στο μυαλό του, η οποία του επέτρεπε να θεωρήσει την Ιδέα του Αγαθού όχι μόνο ως την τελική αιτία των πράξεών μας αλλά επίσης και ως την αιτία της ικανότητάς μας να γνωρίζουμε και ακόμη ως την αιτία της ουσίας και της ύπαρξης των Ιδεών; Και ποια ήταν σύνδεση που έβλεπε ανάμεσα στην Ιδέα του Αγαθού και στα μαθηματικά; είναι τα τρία ερωτήματα που θέτει ο G. Santas. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνηθεί και να αναλυθεί ερμηνευτικά η οντολογική – γνωσιολογική και η ηθική – αξιολογική προτεραιότητα της Ιδέας του Αγαθού έναντι των άλλων Ιδεών στα κεντρικά βιβλία της Πολιτείας του Πλάτωνα. Ειδικότερα στο 1o κεφάλαιο τονίζεται πως η γνώση της Ιδέας του Αγαθού βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των Ιδεών και με την επενέργειά της κάνει χρήσιμη και τη δικαιοσύνη και όλα τα άλλα όντα, ενώ χωρίς την γνώση της δεν έχει κανένα όφελος η γνώση πολλών πραγμάτων. Στο 2ο κεφάλαιο επισημαίνεται πως η Ιδέα του Αγαθού είναι η αιτία της γνώσης και της αλήθειας. Αυτά τα δύο συσχετίζονται με το Αγαθό , αλλά δεν ταυτίζονται με αυτό. Τονίζεται πως τα αντικείμενα της γνώσης γίνονται γνωστά από το Αγαθό, αντλούν το είναι τους και την ουσία τους από αυτό, όμως το Αγαθό δεν είναι ουσία, αλλά ανώτερο από αυτήν. Στο 3ο κεφάλαιο τονίζεται πως ο διαλεκτικός βρίσκεται σε καλύτερη γνωσιολογική θέση από τον μαθηματικό καθώς ο τελευταίος μιλά για τα ορατά σχήματα όμως αυτό που σκέπτεται και για το οποίο κάνει τις υποθέσεις του είναι τα πρότυπά τους. Χρησιμοποιεί τα αισθητά σχήματα και έτσι το μαθηματικό του ένστικτο και η σκέψη του υπόκειται σε λάθη. Ο διαλεκτικός αντίθετα βρίσκεται σε καλύτερη γνωσιολογική θέση καθώς μιλά για την φύση των Ιδεών άμεσα και όχι διαμέσου των εικόνων τους, ασχολείται αποκλειστικά με τις Ιδέες τόσο κατά την ανάβαση προς όσο και κατά την κατάβαση από την Ιδέα του Αγαθού. Έχει κατανοήσει τη φύση των Ιδεών και έτσι κοιτάζοντας από την Ιδέα του Αγαθού προς τα κάτω δεν θα μπερδέψει ποτέ τις Ιδέες με τα αισθητά. Στο 4 ο κεφάλαιο τονίζεται πως η εξάσκηση της διαλεκτικής συντελεί στο να κατανοούμε διανοητικά τις Ιδέες, κατανόηση η οποία οδηγεί στη γνώση του Αγαθού, που είναι ο σκοπός της φιλοσοφίας. Στο 5 ο κεφάλαιο αναπτύσσονται οι θέσεις της I. Murdoch περί της πολλαπλής φιλοσοφικής διάστασις της Ιδέας του Αγαθού όπως αυτές διατυπώνονται στο κριτικό της δοκίμιο με τίτλο "The Sovereignity of Good". / Objective of this diplomatic work is to analyze explanatory the ontologikal –gnwsiologikal and moral –evaluative priority of the Idea of the Good against the other Ideas in the central books of State of Plato.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστούν οι ιδέες του Καντ σχετικά με την ηθική αγωγή των παιδιών. Η δομή της εργασίας βασίζεται στην παραδοχή ότι η παιδαγωγική θεωρία του δεν μπορεί να κατανοηθεί αποκομμένη από την ηθική και πολιτική φιλοσοφία του. Μάλιστα, αποτελεί σημαντικό τμήμα της, καθώς διερευνά τη δυνατότητα και τους τρόπους ηθικοποίησης των ανθρώπινων υποκειμένων. Θεωρείται καθοριστική για την επίτευξη του ύψιστου αγαθού για το ανθρώπινο είδος, δηλαδή την ηθική κοινωνία με τη μέγιστη ευδαιμονία και την καθολική ηθικότητα. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται κάποιες γενικές παραδοχές της ηθικής θεωρίας του Καντ σχετικά με το ανθρώπινο γένος. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται η θεωρία του Καντ σχετικά με την ηθική αγωγή των παιδιών. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τρία ερωτήματα που προκύπτουν απ’ την ανάλυση της θεωρίας του Καντ για την ηθική αγωγή. Το πρώτο θέμα που εξετάζεται είναι το πώς συνδυάζεται η πειθαρχία και ο καταναγκασμός με την ελευθερία και την αυτονομία των μαθητών. Ένα άλλο σημείο που χρήζει σχολιασμού είναι το αν η ηθική αγωγή είναι τελικά απαραίτητη για την ηθική τελειοποίηση των μαθητών, μιας και σύμφωνα με τον Καντ όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν a priori τον ηθικό νόμο. Το τρίτο και τελευταίο σημείο προς ανάλυση πραγματεύεται τον ρόλο των συναισθημάτων στην ηθική αγωγή. / The purpose of this study is to present the ideas of Kant on moral education of children. The structure of the study is based on the assumption that his theory on education cannot be comprehended in isolation from his moral and political philosophy. Indeed, it comprises an important part of it, since it examines the possibility and the ways of moralisation of human beings. His theory on moral education is considered as crucial for the accomplishment of the highest good for the human race, which is the moral community with the utmost happiness combined with the universal morality. The first chapter includes some basic assumptions of Kant's moral theory related to the human race. In the second chapter Kant's theory on moral education of children is analysed. Chapter three poses three questions, which derive from the analysis of Kant's theory on education. The first issue discussed is how discipline and necessitation are combined with pupils' freedom and autonomy. An other topic worth of discussion is whether moral education is necessary for moral perfection of pupils, since according to Kant all human beings are a priori aware of the moral law. The third and final point of discussion refers to the role of feelings in moral education.