Η παρούσα εργασία αντιπροσωπεύει μία απόπειρα για συστηματική μελέτη και εξέταση του μεταφυσικού - οντολογικού ζητήματος το οποίο αναφέρεται στην ύπαρξη των Ιδεών ως μεταφυσικών πραγματικοτήτων, οι οποίες μέσω της εμμενούς παρουσίας τους στον φυσικό, αισθητό κόσμο αποτελούν τρόπον τινά την οντολογική προύπόθεση του αισθητού κόσμου. / Proclus refers to platonic ideas as the paradigmatic forms of Parmenides, which with their immanence, affect the sensible natural world.

Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος, στο α΄ μέρος της πραγματείας του Εις τον Παρμενίδη του Πλάτωνος Β΄, διατυπώνει μία εισαγωγική σκέψη για την πλατωνική θεωρία των Ιδεών, την οποία παρουσιάζει αναλυτικά στην συνέχεια του έργου του, δηλώνοντας ρητά την αδιαμφισβήτητη αντικειμενική ύπαρξη των Ιδεών, ως αρχετύπων των όσων λαμβάνουν χώρα στον κόσμο της αισθητής εμπειρίας. Τονίζει , ότι τόσο οι Ιδέες, όσο και τα αισθητά οφείλουν την ύπαρξή τους στο Έν, την ανώτατη υπερβατική Αρχή, η οποία αποτελεί την απόλυτη ενότητα και από την οποία απορρέει το πλήθος. Επομένως, η ενότητα προηγείται του πλήθους και η εν λόγω προτεραιότητα παρουσιάζεται με μία σειρά από επιχειρήματα. Έπειτα αναζητείται η καταστατική τάξη των Ιδεών, οι οποίες βρίσκονται τοποθετημένες στον δικό τους «τόπο», συμπλέκονται χωρίς να υφίστανται αλλοιώσεις, διατηρώντας την μοναδικότητα, την ταυτότητα καθώς και την ενότητά τους. Συγκεκριμένα, παρακολουθούμε ποια είναι η ουσία και οι δυνάμεις της Ομοιότητας και της Ανομοιότητας αντιστοίχως, ποια είναι η διάταξή τους ανάμεσα στις Ιδέες ποια είναι η λειτουργική παρουσία τους και εν τέλει ποια είναι η μεταξύ τους σχέση. Πρόκειται για ένα ζήτημα που ανήκει στον συστηματικό κλάδο της μεταφυσικής οντολογίας αλλά και συγχρόνως εντάσσεται και στην ιστορία της φιλοσοφίας, καθότι παρουσιάζει ένα στάδιο της εξέλιξης μιας θεωρίας που αναπτύχθηκε τον 4ο αιώνα π. Χ. / --

Οι σεισμοί και οι ηφαιστειακές εκρήξεις αποτελούν την επιφανειακή έκφραση μιας δυναμικής του βάθους. Αυτό από μόνο του παραπέμπει σε κάτι μη απτό και μη άμεσα παρατηρήσιμο. Όμως τα δύο αυτά φαινόμενα καταφέρνουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων κάνοντάς τους να σχηματίζουν τις δικές τους παραστάσεις για τις δύο έννοιες. Στην παρούσα έρευνα, μελετήσαμε τις ιδέες που κατέχουν τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας για τους σεισμούς, τα ηφαίστεια και τη δημιουργία αυτών, πριν αλλά και μετά από μια οργανωμένη διδακτική παρέμβαση. Επίσης, έγινε προσπάθεια καταγραφής των συναισθημάτων που εκφράζονται από τα παιδιά για το φαινόμενο του σεισμού αλλά και των μέτρων προστασίας που τείνουν να υιοθετούν σε μια τέτοια περίσταση. Το δείγμα αποτέλεσαν 63 παιδιά προσχολικής ηλικίας από ένα δημόσιο Νηπιαγωγείο στην ευρύτερη περιοχή της Πάτρας. Τα παιδιά φάνηκε πως είχαν σχηματίσει ήδη πριν τη διδακτική παρέμβαση κάποιες πρώτες παραστάσεις για τα φαινόμενα αυτά. Μετά την ολοκλήρωση της διδακτικής παρέμβασης παρατηρήθηκε ότι οι παραστάσεις αυτές βελτιώθηκαν αρκετά με κάποιες από αυτές να πλησιάζουν αρκετά το επιστημονικό μοντέλο. Τέλος, τα συναισθήματα που εκφράστηκαν από τα παιδιά καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης αυτής σχετίζονταν με την κατανόηση της σημαντικότητας του εν λόγω θέματος: παρατηρήθηκε μια μετάβαση από το συναίσθημα φόβου ή πανικού σε συναισθήματα που είχαν να κάνουν περισσότερο με ηρεμία και διατήρηση της ψυχραιμίας προκειμένου να προστατευθούν σε περίπτωση σεισμού. / Earthquakes and volcanic eruptions are the surface expression of a dynamic depth. This by itself refers to something intangible and not directly observable; but these two phenomena manage to pique the interest of both preschoolers and adults and make them form their own representations for both concepts. In this research, we studied the ideas held by the preschoolers on earthquakes, volcanoes and the creation of these two, before and after an organized teaching intervention. Also, an attempt was made to record the emotions expressed by children about the earthquakes and the protective measures they tend to adopt in such situations. The sample consisted of 63 preschool children from a public kindergarten located in the city of Patras. Ever before the teaching intervention, children had already formed some early representations for these phenomena, representations that were enriched (approaching even the scientific model) after the didactic intervention had been completed. Finally, the feelings expressed by the children throughout the study resulted from the understanding of the significance of this issue: there was a transition from the feeling of fear or panic to feelings that had more to do with staying calm and keeping their composure (in order to protect themselves) in a case of an earthquake.