- / -

- / -

Σε αυτήν την εργασία γίνεται μια προσπάθεια να διερευνηθεί η διαπολιτιμική ετοιμότητα των εκπαιδευτών ενηλίκων .Πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιείται στο ερευνητικό μας μέρος το μοντέλο της διαπολιτισμικής ετοιμότητας των Παπαδόπουλος, Τιλκη & Τειλορ σαν εργαλείο για να διαμορφώσουμε τους άξονες των συνεντεύξεων και στη συνέχεια να κανουμε την ανάλυση και επεξεργασία των αποτελεσμάτων της έρευνας.Σύμφωνα με τα αποτελέσματα προτείνονται ανάλογα συμπεράσματα καθώς επίσης και προδιαγραφές πάνω στις οποίες θα στηριχθεί αυτο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. / In this paper an attempt is made to investigate the transcultural competence of adult educators. Specifically used in our research part of the model of transcultural competence Papadopoulos Tilki & Taylor as a tool to shape the lines of interviews and then do the analysis and processing the results of research.The results suggested similar conclusions as well as standards on which to build this educational program.

Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων παιδιών Γ΄ και Δ΄ τάξης δημοτικού σχολείου για της έννοιες της εκπαίδευσης ενηλίκων και της δια βίου μάθησης. Στο μέρος που αφορούσε την εκπαίδευση ενηλίκων συμμετείχαν 96 μαθητές από 6 τμήματα σχολείων της ευρύτερης περιοχής των Πατρών, ενώ στο μέρος που αφορούσε τη δια βίου μάθηση συμμετείχαν 74 μαθητές από 5 τμήματα σχολείων της ίδιας περιοχής. Η έρευνα βασίστηκε σε ποιοτική προσέγγιση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ως ερευνητικά εργαλεία η τεχνική της συζήτησης, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα ένα μικρό κείμενο των μαθητών, και η ανάλυση του ιχνογραφήματος. Τα αποτελέσματα για την εκπαίδευση ενηλίκων έδειξαν πως η πλειοψηφία των κειμένων ταυτίζεται με τα ιχνογραφήματα, υπάρχουν διαφορές ως προς το φύλο των μαθητών, την περιοχή που βρίσκεται το σχολείο και το φύλο που ιχνογραφούν οι μαθητές. Αναφορικά με τη δια βίου μάθηση τα αποτελέσματα δείχνουν πως τα κείμενα δεν ταυτίζονται απόλυτα με τα ιχνογραφήματα και δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο και την περιοχή που βρίσκεται το σχολείο. / The purpose of this paper is the definition of the ideas that children of 3rd and 4th grade of primary school have regarding adult education and lifelong learning. In the reasearch on adult education participated 96 students from 6 classes of schools located in the area of Patras. In the reasearch on lifelong learning participated 74 students from 5 classes of schools located in the same area. It is a qualitative approach, in which were used the technique of the discussion - resulting in creating texts- and the analysis of drawings. The results of the research about adult education revealed that the majority of texts are releated to drawings, whereas there are differences as far as the sex, the region of school and the sex that is depicted are concerned. Additionaly, the results about lifelong learning revealed that that the majority of texts are not releated to drawings, there are no differences as far as the sex and the region of school are concerned.

Επιχειρείται καταγραφή των απόψεων διευθυντών Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) σχετικά με το ρόλο τους στην αναπαραγωγή ή το μετασχηματισμό του διακηρυγμένου καινοτομικού χαρακτήρα των ΣΔΕ. Διερευνώνται οι σχέσεις τους με εκπαιδευτικούς, με συμβούλους του σχολείου, με τον φορέα υλοποίησης του προγράμματος, την τοπική κοινωνία, όπως και τα κίνητρά τους, οι υποστηρικτικοί παράγοντες στο έργο τους, τα θετικά και αρνητικά τους βιώματα, οι προτάσεις που έχουν να καταθέσουν. Χρησιμοποιείται η μέθοδος της εστιασμένης συνέντευξης. Το ερμηνευτικό πλαίσιο είναι η θεωρία της δομοποίησης του Giddens. Διαπιστώνεται κυρίως αναπαραγωγή του καινοτομικού χαρακτήρα των ΣΔΕ, με μερικές επιμέρους αποκλίσεις προς το τυπικό σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. / This research focuses on the views of Second Chance Schools’ (SCS) headmasters, regarding their role in the reproduction or transformation of SCS’ declared innovative character. The axes of investigation revolve around relations with teachers, school’s counselors, the carrier of the program implementation, the local community, as well as the headmasters’ motives, supporting factors which contribute to their work, their positive and negative experiences and their suggested proposals. The research method of focused interview is employed. Giddens’ structuration theory forms the interpretative context . The conclusions indicate primarily a reproduction of SCS’ innovative character, with some minor deviations towards the system of secondary education’s typical school.

Στόχος της εργασίας που ακολουθεί είναι να διερευνήσει τα χαρακτηριστικά του δείγματος εκπαιδευομένων τριών Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ): της Πάτρας, του Πύργου και του Αγρινίου. Το θεωρητικό πλαίσιο της έρευνάς μας βασίζεται στη θεωρία του κεφαλαίου του Pierre Bourdieu. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου και η επεξεργασία τους με ανάλυση περιεχομένου. Από τα στοιχεία που συλλέξαμε, μελετάμε και παραθέτουμε τα χαρακτηριστικά της ομάδας – στόχου, τις εκφάνσεις του κοινωνικού και πολιτισμικού της κεφαλαίου, καθώς και την επίδραση που έχουν οι διαμορφωμένες «έξεις» των εκπαιδευομένων πάνω στις προσδοκίες και τις απόψεις τους για τη φοίτηση τους στα ΣΔΕ. / The aim of the following report is to examine the characteristics of a sample of trainees in three Second Chance Schools (SCS): in Patras, Pyrgos and Agrinio. The theoretical context of our survey is based on Pierre Bourdieu’s theory of capital. We gathered data through questionnaire and we processed them employing content analysis. Based on the gathered data, we study and array the characteristics of the target – group, the aspects of their social and cultural capital, as well as the effect of the trainees “habitus” on their expectations for and their opinions on their attendance of SCS.

Η ερευνητική υπόθεση αυτής της διατριβής ήταν ότι οι διευθυντές των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ), αντλώντας από πόρους και κανόνες των ΣΔΕ, με τις πρακτικές τους αναπαράγουν τις βασικές αρχές και χαρακτηριστικά των ΣΔΕ (σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση 2373/2003). Ως ερευνητική μέθοδος χρησιμοποιήθηκε η εστιασμένη συνέντευξη σε επιλεγμένο δείγμα 31 διευθυντών, ενώ παράλληλα λήφθηκαν συνεντεύξεις και από 7 στελέχη του φορέα υλοποίησης του Προγράμματος των ΣΔΕ. Η ερευνητική τεχνική ήταν η ανάλυση περιεχομένου των δεδομένων, τα οποία ερμηνεύτηκαν με τη θεωρία της δομοποίησης. Στα συμπεράσματα, σε μεγάλο βαθμό επιβεβαιώνεται η ερευνητική υπόθεση. Επιπλέον, αναδεικνύονται και άλλα σημαντικά ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής: παράγοντες που επιτρέπουν αυτήν την αναπαραγωγή, κίνδυνοι και απειλές, ευκαιρίες, καθώς και παράγοντες βιωσιμότητας των ΣΔΕ. / The research hypothesis of this thesis was that the headmasters of Second Chance Schools (SCS), drawing upon resources and rules of SCS, reproduce, through their practices, the main principles and characteristics of SCS (according to Ministerial Resolution 2373/2003). The research method of focused interview was employed in a selected sample of 31 headmasters, and additionally 7 members of the SCS Implementation Institution executive stuff were interviewed. The research technique was content analysis of the research data, which were interpreted by the structuration theory. The conclusions confirm, to a great extent, the research hypothesis and, additionally, bring out other significant educational policy issues: factors that enable this reproduction, dangers and threats, opportunities, as well as factors for SCS’ sustainability.

Η ανεπαρκής εκπαίδευση των εκπαιδευτών αποτελεί ένα ζήτημα που διαχρονικά τίθεται στο πεδίο της Εκπαίδευσης Ενηλίκων στην Ελλάδα. Με δεδομένο πως η τυπική και μη-τυπική εκπαίδευση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από έντονη προσκόλληση στο δασκαλοκεντρικό πρότυπο, στις περισσότερες των περιπτώσεων η διδακτική παρέμβαση των εκπαιδευτών ενηλίκων δομείται κατά τρόπο ασύμβατο με τα επιστημονικά δεδομένα της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, τις αρχές μάθησης, τα χαρακτηριστικά και τις προϋποθέσεις αποτελεσματικής μάθησης των ενηλίκων εκπαιδευομένων. Στην εργασία αυτή διερευνάται ο βαθμός στον οποίο η υλοποίηση εξειδικευμένων προγραμμάτων, όπως εν προκειμένω το Εθνικό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών, μπορεί να συνεισφέρει στην απόκτηση εκείνων των ικανοτήτων και προσόντων που θεωρούνται απαραίτητα για την αποτελεσματική παρέμβαση των εκπαιδευτών ενηλίκων / The inadequate training of trainers constitutes an issue which ages since has been reckoned in the field of Adult Education in Greece. Given that the formal and non formal education in Greece is characterized by intense adherence to the teacher-centered model, in most cases the teaching intervening of adult trainers is constructed incompatibly to the scientific facts of Adult Education, the principles of learning, the characteristics and the prerequisites of the Adult trainees’ effective learning. The present study aims to investigate the degree in which the materialization of specific programs, as in this case the “National Program of Trainers training” can contribute to the acquirement of those skills and qualifications which are considered to be essential to the effective intervening of adult trainers

Η μελέτη αυτή έχει ως βασική επιδίωξη την καταγραφή, τη συστηματική παρουσίαση και τη σύγκριση των πολιτικών Δια βίου μάθησης στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Στόχος είναι να αποκτηθεί ολοκληρωμένη εικόνα για τις πολιτικές αντιλήψεις, τους θεσμούς και τις πρακτικές Δια Βίου μάθησης στα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα των δύο χωρών. Επιπλέον στόχος, η ανίχνευση της σχέσης των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (υπερεθνικές πολιτικές) με τις εκπαιδευτικές πολιτικές Ελλάδας και Ιρλανδίας (εθνικές πολιτικές). Για την επίτευξη των στόχων της έρευνας χρησιμοποιείται η συγχρονική συγκριτική μέθοδος, η οποία αφορά τη μελέτη του εκπαιδευτικού φαινομένου σε διαφορετικούς χώρους αλλά στον ίδιο χρόνο. Η διαδρομή που ακολουθεί η έρευνα είναι: αφήγηση των γεγονότων, κατανόηση και ερμηνεία. Οι κατηγορίες σύγκρισης και ανάλυσης των δύο χωρών είναι πέντε και είναι το ιστορικό υπόβαθρο, το νομοθετικό πλαίσιο, η χρηματοδότηση, οι φορείς και οι δομές Δια Βίου μάθησης καθώς επίσης η συμμετοχή στη Δια Βίου μάθηση και οι δείκτες της Στρατηγικής της Λισσαβόνας. Τα συμπεράσματα της διατριβής μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω: Oι δύο χώρες ξεκίνησαν την προσπάθεια για δημιουργία ολοκληρωμένης πολιτικής Δια Βίου μάθησης από διαφορετική αφετηρία, εξαιτίας του ιστορικού τους υπόβαθρου. H Ιρλανδία, αν και στο νομοθετικό τομέα της Δια Βίου έχει μεγαλύτερο παρελθόν, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να εκμεταλλευτεί την εμπειρία της και να δημιουργήσει ένα συνεκτικό νομοθετικό πλαίσιο, που να καθορίζει τη δομή και τη λειτουργία του συνόλου της Δια Βίου μάθησης στη χώρα. Αντίθετα, η Ελλάδα παρά την σχετική απειρία και την έλλειψη νομοθετικού παρελθόντος γύρω από θέματα Δια Βίου μάθησης ψήφισε ένα ολοκληρωμένο νομοθετικό πλαίσιο γύρω από τη Δια Βίου. Οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει παρόμοιες δομές για την ανάπτυξη και την προώθηση της Δια Βίου, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ Ιρλανδίας και Ελλάδας: Στην Ιρλανδία πέρα από τους δημόσιους φορείς και τις αυτόνομες δομές, δραστηριοποιούνται δύο μεγάλοι ιδιωτικοί/εθελοντικοί φορείς, ο AONTAS και η NALA. Η διαδρομή που είχαν να καλύψουν οι δύο χώρες απέχει πάρα πολύ, κάτι που τελικά αποτυπώνεται σήμερα στους συγκριτικούς δείκτες και εν τέλει στα ποσοστά συμμετοχής στη Δια Βίου μάθηση (2,1% η συμμετοχή στη Δια Βίου στην Ελλάδα για το έτος 2007 και 7,6% το αντίστοιχο ποσοστό για την Ιρλανδία). Πριν την Λισσαβόνα, η Ιρλανδία ήταν πιο κοντά σε αυτό που θα αποκαλούσαμε «υπάκουη» ευρωπαϊκή χώρα, σε σχέση με τις πολιτικές Δια Βίου μάθησης. Οι δύο χώρες, μετά την Λισσαβόνα (2000), είναι εξίσου «υπάκουες» στις ευρωπαϊκές επιθυμίες και οι ευρωπαϊκές πολιτικές έχουν επιβληθεί (σχεδόν πλήρως) στις εθνικές πολιτικές. / The purpose of this study is to detect, present and compare the lifelong learning policies in Greece and Ireland. The main aim is to obtain an integrated view about the political perceptions, the institutions and the practices of lifelong learning in the national education systems of those two countries. An additional target is to trace the relation between the supra-national education policies and the national educational policies. In order to achieve the forth mentioned targets the comparative method is used. The route of the study is: narration of the phenomena, comprehension and finally interpretation. There are five categories of comparison and analysis between the two countries: historical background, legislative framework, financing, structures, participation in lifelong learning as well as the indicators of the Lisbon Strategy. The conclusions of the study can be summarized in the followings: these two countries began their efforts for the formation of a coherent lifelong learning policy from a totally different starting point, due to their historical background. In the legislative field, Ireland has greater tradition (mainly in education training) but until today has not yet create o coherent legislative framework for lifelong learning. On the other hand, Greece despite the lack of experience has created (in 2005) a coherent legislative framework for lifelong learning. The two countries have also developed similar structures to promote and to develop lifelong learning, following the guidelines from the European Union. The greatest diversification between those two countries is the involvement of the private sector. In Ireland, AONTAS and NALA, which are private-volunteer structures, are mega actors in the field of lifelong learning while in Greece there is almost no interest from the private sector for the lifelong learning policies. Today, the participation percentage in lifelong learning activities shows a 5,5% difference between the two countries, as Ireland has a 7,6% of participation in lifelong learning while Greece has only a 2,1% being the worst country in European Union. Finally, we could say that both countries are very obedient to the wills of European Union and the supra national policies have overruled the national policies.

Η διαδικτυακή επικοινωνία αποτελεί σύγχρονο μέσο πραγματοποίησης αλληλοδράσεων και στον εκπαιδευτικό χώρο. Η Εκπαίδευση Ενηλίκων ως ενεργός χώρος έκφρασης του προτάγματος της Δια Βίου Μάθησης έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη συλλογικών υποκειμένων – Δίκτυα – δια των οποίων το Διαδίκτυο, μέσω των ποικίλων εφαρμογών του, αξιοποιείται ως μέσο επικοινωνίας και μάθησης μεταξύ των μελών που εργάζονται σε κοινούς στόχους. Η επικοινωνία μεταξύ των μελών δομείται με αξιώσεις εγκυρότητας, δηλαδή με εκείνες τις αναγκαίες προϋποθέσεις που καθιστούν την διυποκειμενική συνάντηση, πεδίο της συναινεσιακής θεωρίας της αλήθειας. Στην παρούσα εργασία το διακύβευμα αφορά στην κριτική διερεύνηση των αξιακών απαιτήσεων των συμμετεχόντων στο διαδικτυακό διάλογο, όπως τον μεταφέρουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Δικτύου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ενηλίκων (NILE) σε μια αναστοχαστικά διατυπωμένη εμπειρία καθώς και τη συσχέτιση της στάσης τους με την νομιμοποιημένη σε επίπεδο ευρωπαϊκής ρητορικής χρήσης του Διαδικτύου, ως απόδειξη της διαλεκτικής που διέπει τον τεχνοκρατικό λόγο στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και του λόγου του στην διαμόρφωση Κοινοτήτων Γνώσης. / The digital communication consists a modern medium for the implementation of interactions in the field of Education. In particular The Adult Education as active agent where the Life Long Learning doctrine grounded, proceeds in articulating collective subjects – Networks – where Communication and learning is possible among participants collaboration within the Internet multiple applications. The Communication is articulated in validity claims, named those prerequisites that validate the intersubjectivity as the space of ‘the consensual theory of Truth’. The present thesis is referred to the claims that participants of the European Network on Intercultural Adult Learning (NILE) critical reveal through reflective utterances, concerning the internet discourse development. Hence, we are looking into the relationship of their attitude towards internet discourse with the legitimation of the digital communication in European policy rhetoric. Our basic aim is to justify the dialectics that regulates the technοcratic discourse of the Communication in Adult Education and its reason to the articulation of the Communities of Knowledge.