- / -

Θεωρώντας τη «Μήδεια» ως μια τραγωδία λόγου, θα ερευνηθεί στην παρούσα εργασία η σχέση κυρίως της πρωταγωνίστριας με τις ποικίλες μορφές της γλώσσας συμπεριλαμβανομένου ακόμα του «λόγου», του μύθου, δηλαδή των περιπετειών της με τον Ιάσονα. Πιο συγκεκριμένα, έμφαση θα δοθεί στις μορφές του λόγου με πολιτισμικό σημασιολογικό φορτίο, όπως η ικεσία, ο όρκος, ο χρησμός, η επίκληση των θεών, η κατάρα. Ακόμα, θα εξεταστεί ο λόγος ως μέσο πειθούς καθώς και οι τρόποι πειθούς, δηλαδή ο λόγος ως ρητορικό φαινόμενο. Ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει στον κατ’ εξοχήν ευριπίδειο ρητορισμό που διέπει τον αγώνα λόγου. Επίσης, μέσα από τη γλώσσα των ηρώων θα βγάλουμε συμπεράσματα για το χαρακτήρα τους και τις ψυχολογικές τους διακυμάνσεις. / -

Η παρούσα ερευνητική εργασία ασχολείται με τη διδασκαλία του γραπτού λόγου και, πιο συγκεκριμένα, με το ζήτημα του γραπτού επιχειρηματολογικού λόγου. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να διερευνηθεί αν και κατά πόσο μπορούν οι μαθητές / τριες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, και συγκεκριμένα της Δ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, να ανταποκριθούν σε γραπτά θέματα επιχειρηματολογικού λόγου, δηλαδή αν είναι σε θέση, κατόπιν συστηματικής διδασκαλίας, να αναπτύξουν λόγο επιχειρηματολογικό και κατά πόσο σε αυτήν την ηλικία διαθέτουν την κριτική σκέψη που απαιτείται για την πραγμάτευση με το συγκεκριμένο κειμενικό είδους. / The present study deals with the teaching of writing and especially with the teaching of argumentative writing. The aim of this study is to investigate if ten years old pupils are able to cope with this genre.

Η παρούσα εργασία βασίζεται στην παραδοχή ότι οι ποικίλες υφολογικές επιλογές ενός ομιλητή, συμπεριλαμβανομένων των προσωδιακών του επιλογών, λειτουργούν ως ενδείκτες συμφραστικοποίησης (contextualization cues) (βλ. Gumperz, 1982). Ως δείκτες συμφραστικοποίησης, καθοδηγούν τον ακροατή να εντάξει το λόγο που προσλαμβάνει κατάλληλα στην περίσταση, αλλά και στα κατάλληλα γνωστικά και γλωσσικά συμφραζόμενα ώστε να καταλήξει στην προσδοκώμενη ερμηνεία. Βασική υπόθεση της εργασίας είναι ότι μέσα σε χιουμοριστικές συνομιλιακές αφηγήσεις, συγκεκριμένα προσωδιακά χαρακτηριστικά μπορούν να αποτελέσουν δείκτες συμφραστικοποίησης για το χιούμορ (βλ. Norrick, 2004). Βασιζόμενη στην Γενική Θεωρία για το Γλωσσικό Χιούμορ (GTVH) (βλ. Attardo 1994, 2001), κατά την οποία το χιούμορ στηρίζεται στην ασυμβατότητα ανάμεσα σε αυτό που αναμένεται να συμβεί και σε αυτό που τελικά συμβαίνει, χρησιμοποιώ ως βασική μονάδα ανάλυσης των αφηγήσεών μου τη χιουμοριστική φράση (jab line), η οποία θεωρείται ότι εμπεριέχει την γνωστική αντίθεση στην οποία στηρίζεται το χιούμορ. Στόχος μου είναι να δείξω αν συγκεκριμένα προσωδιακά χαρακτηριστικά, όπως οι παύσεις, η ταχύτητα και η ένταση, συμβάλλουν στην (ανα)δείξη του χιούμορ μέσα σε μία αφήγηση, και αν κάτι τέτοιο γίνεται με συστηματικό τρόπο. Με άλλα λόγια, στόχος μου είναι να δείξω αν το χιούμορ οριοθετείται και προβάλλεται προσωδιακά συγκριτικά με το υπόλοιπο μη χιουμοριστικό κείμενο, και ποια είναι αυτά τα προσωδιακά χαρακτηριστικά που συμβάλλουν σε αυτό. / -

Ο στόχος της παρούσας εργασίας έγκειται στην διαπραγμάτευση και την ανάλυση των αναδυόμενων ταυτοτήτων μέσα από την εξέταση των συνομιλιακών αφηγήσεων ηλικιωμένων διαλεκτόφωνων γυναικών και ανδρών. Πιο συγκεκριμένα, θα εξεταστούν ξεχωριστά δέκα συνομιλιακές αφηγήσεις με κύριες πληροφορήτριες δύο ηλικιωμένες γυναίκες και επτά συνομομιλιακές αφηγήσεις με κύριους πληροφορητές δύο ηλικιωμένους άνδρες. Στόχος της εργασίας είναι να αναδείξει τις αφηγηματικές στρατηγικές που χρησιμοποιούν τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες στην προσπάθεια οικοδόμησης της δικής τους ταυτότητας, αλλά και των ταυτοτήτων άλλων προσώπων που πρωταγωνιστούν στις αφηγήσεις τους. Ο κυριότερος όμως σκοπός της έρευνάς μας είναι η παρουσίαση των συμπερασμάτων στα οποία καταλήξαμε για τις γυναικείες και τις ανδρικές συνομιλιακές αφηγήσεις με βάση συγκεκριμένα κριτήρια τόσο για το επίπεδο του αφηγούμενου κόσμου, όσο και για το επίπεδο του διεπιδραστικού κόσμου. Τα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσουμε και βάσει των οποίων θα φτάσουμε στην ανάδυση των ταυτοτήτων τα αντλούμε από την Blum-Kulka (1993) και την Cheshire (2000) και είναι τα εξής: Σε σχέση με τον αφηγούμενο κόσμο θα εξεταστούν οι συνομιλιακές αφηγήσεις ως προς την θεματολογία, τον τόπο, τους πρωταγωνιστές, τη στοχοθεσία, τον ευθύ λόγο και την εξωτερική αξιολόγηση. Αναφορικά με τον διεπιδραστικό κόσμο οι συνομιλιακές αφηγήσεις θα εξεταστούν ως προς τον τρόπο επιτέλεσης της αφηγηματικής πράξης, την κατοχή του αφηγηματικού λόγου και τις αφηγηματικές ενάρξεις. Απώτερος σκοπός της μελέτης μας είναι με βάση τα ίδια κριτήρια να επιχειρήσουμε μια συγκριτική προσέγγιση των ανδρικών και των γυναικείων συνομιλιακών αφηγήσεων. Η βασική παραδοχή μας που διαπνέει ολόκληρη την εργασία βασίζεται στην άποψη περί κοινωνικής και δυναμικής κατασκευής των ταυτοτήτων, απορρίπτοντας οποιαδήποτε ουσιοκρατική και στερεοτυπική προσέγγιση. Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή, πρέπει να τονίσουμε ότι η εξέταση των συνομιλιακών αφηγήσεων βάσει καθορισμένων κριτηρίων δεν σημαίνει πως στην εκτενή ανάλυση των συνομιλιακών αφηγήσεων που επιχειρούμε δεν κάνουμε λόγο και για άλλα θέματα, όπως το χιούμορ ως πεδίο έκφρασης ταυτότητας και η εναλλαγή κώδικα ως ένδειξη κατασκευής ταυτότητας. Ωστόσο, τα κριτήρια που παραθέσαμε θα μας βοηθήσουν να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα για τις ταυτότητες που αναδύθηκαν από τις συνομιλιακές αφηγήσεις των ηλικιωμένων διαλεκτόφωνων ανδρών και γυναικών και για τις ποικίλες στρατηγικές που χρησιμοποίησαν. Η σύγκριση των συνομιλιακών αφηγήσεων των ανδρών και των γυναικών σκόπιμα θα αποτελέσει το τελικό σημείο συζήτησής μας, καθώς πιστεύουμε πως πρώτα θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια ξεκάθαρη άποψη για τις γυναικείες και τις ανδρικές συνομιλιακές αφηγήσεις ξεχωριστά και στο τέλος να τις δούμε σφαιρικά και συγκριτικά.. / -

- / -

Στην εργασία αυτή μελετώ την τοποθέτηση μιας ομάδας εκπαιδευτικών στο ζήτημα της ομοιογένειας (language homogeneity) ή ομοιομορφίας της σχολικής τάξης όπως αυτή εκφράζεται στο Γυμνάσιο κυρίως μέσα από την επιπεδοποίηση του μαθητικού δυναμικού και τη διδασκαλία της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα κατά επίπεδα γνώσης. Οι διάφορες και διαφορετικές τοποθετήσεις ή στάσεις (attitudes) των εκπαιδευτικών στο σχολικό περιβάλλον (school context) αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία που στο σύνολό τους επιδρούν στην σύνθεση των γλωσσικών τους ιδεολογιών, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, και επηρεάζουν τις εκπαιδευτικές τους επιλογές και πρακτικές μέσα στην σχολική τάξη. / In this work I discuss the positioning of a group of Junior High School teachers on the issue of language homogeneity in teaching classes as it is expressed in Junior High School through the classification of students in different levels of linguistic performance. Teachers’ various attitudes and positioning on this classification are components which affect or illustrate language ideologies and influence teaching practices and options in the teaching process.

Αντικείμενο της εργασίας είναι το εξαμηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό «Ποίηση», που εκδόθηκε στην Αθήνα από το 1993 ως το 2007 και, ειδικότερα, η ευρετηρίαση του περιοδικού, η οποία συνοδεύεται από την παρουσίαση της ταυτότητας και της ύλης του. Η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του περιοδικού, καθώς και τις τάσεις που εκφράζονται, οι οποίες αποτελούν σημαντικό δείκτη διαμόρφωσης του ποιητικού τοπίου μέσα στα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Η εργασία είναι διαρθρωμένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται τα στοιχεία ταυτότητας του περιοδικού, η έκδοση και το πρόγραμμα της «Ποίησης». Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται η ύλη του περιοδικού• στόχος είναι να διαφανεί το κλίμα που διαμορφώνεται μέσα από τις σελίδες της «Ποίησης». Εξετάζονται τα λογοτεχνικά κείμενα, τα δοκίμια και τα κείμενα λογοτεχνικής θεωρίας και κριτικής, που δημοσιεύονται στο περιοδικό. Σε επόμενο κεφάλαιο, του ίδιου μέρους, γίνεται λόγος για τις μόνιμες στήλες «Διαθέσεις», «Κριτική» και «Trivia», οι οποίες συνδέονται με την επικαιρότητα και αποτελούν άμεσο δείκτη της πνευματικής κατάστασης της εποχής. Στο τρίτο μέρος δίνονται οι αρχές της ευρετηρίασης και τα ευρετήρια της «Ποίησης», τα οποία περιλαμβάνουν δέκα πίνακες. Η εργασία κλείνει με ένα επίμετρο στο οποίο δίνονται τα αριθμητικά στοιχεία της ταυτότητας του περιοδικού. / -

The main focus of this thesis is to analyse signals (signal-dependent analysis) and room responses (system-dependent analysis) from a statistical point of view, attempt to determine the underlying statistical relationships between the reverberant signals and the room responses and propose relevant statistical models. Based on such a statistical framework, this thesis aims to propose novel methodologies for the extraction of room acoustical information and parameters from reverberant signals. Schroeder's theory is experimentally evaluated for various Room Transfer Functions (RTFs) measured in many source/receiver positions in various enclosures and several related aspects are discussed. Using a statistical approach, the effects of reverberant energy on the histograms and statistical measures are discussed and models describing the relationship of statistical measures between the reverberant signal and the RTFs are extracted. Then, the statistical properties of Binaural Room Transfer Functions (BRTFs) and binaural cues are examined. The well-known property of the spectral standard deviation of the magnitude of RTFs, that is its convergence to 5.6 dB for diffuse fields, is examined for the case of BRTFs, using a similar approach and a generic model for the relationship of the spectral standard deviation of RTFs and BRTFs. This thesis is also concerned with the distance estimation problem from a perceptual and computational point of view. Two novel methods for the estimation of the source/receiver distance using speech signals are proposed. The first method is able to detect the distance between the speaker and the microphone in a room environment using single-channel signals. The distance-dependent variation of several temporal and spectral statistical features of single-channel signals is studied and a novel sound source distance detector, based on these features is developed. The second method estimates distance from binaural speech signals (two-channel signals). This method does not require a priori knowledge of the room impulse response, the reverberation time or any other acoustical parameter and relies on a set of novel features extracted from the reverberant binaural signals. For this method, a novel distance estimation feature is introduced exploiting the standard deviation of the difference of the magnitude spectra of the left and right binaural signals (termed here as Binaural Spectral Magnitude Difference Standard Deviation (BSMD STD)). Moreover, an extended and novel set of additional features based on the statistical properties of binaural cues (ILDs, ITDs, ICs) is extracted from an auditory front-end which models the peripheral processing of the human auditory system. Both methods rely on novel distance-dependent features, related to statistical parameters of speech signals. Finally, a novel method for the estimation of the direct-to-reverberant-ratio (DRR) from dual-channel microphone recordings without having knowledge of the source signal is presented. / Η παρούσα διατριβή ασχολείται με τη μελέτη και ανάλυση των στατιστικών χαρακτηριστικών ηχητικών σημάτων και των ακουστικών αποκρίσεων χώρου, έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό να προτείνει σχέσεις που περιγράφουν τη συσχέτιση των στατιστικών χαρακτηριστικών των σημάτων με αντήχηση με τις ακουστικές αποκρίσεις χώρων. Βάσει ενός τέτοιου θεωρητικού πλαισίου, η διατριβή αυτή αποσκοπεί στο να προτείνει νέες μεθοδολογίες για την εξαγωγή πληροφορίας που σχετίζεται με τα ακουστικά χαρακτηριστικά των χώρων, κάνοντας χρήση ηχογραφημένων ηχητικών σημάτων (π.χ. σήματα ομιλίας) στους εκάστοτε κλειστούς χώρους. Το θεωρητικό υπόβαθρο αυτής της διατριβής βασίζεται σε υπάρχοντα θεωρητικά μοντέλα για το ηχητικό πεδίο μέσα σε ένα κλειστό χώρο, όπως, για παράδειγμα, το στατιστικό μοντέλο του Schroeder. Το μοντέλο του Schroeder επιβεβαιώνεται πειραματικά για ακουστικές αποκρίσεις που έχουν μετρηθεί σε διάφορες θέσεις, μέσα σε κλειστούς χώρους, οι οποίοι διαφέρουν στα ακουστικά χαρακτηριστικά τους. Βάσει στατιστικής ανάλυσης, εξάγονται στατιστικά μοντέλα, τα οποία περιγράφουν την επίδραση της αντήχησης στα ηχητικά σήματα, όταν αυτά αναπαραχθούν μέσα σε ένα κλειστό χώρο. Στη συνέχεια, λαμβάνοντας υπόψη αντιληπτικά μοντέλα ακοής, τα οποία προϋποθέτουν την ύπαρξη δυο ηχητικών σημάτων (δυο αυτιά, αμφιωτική ακοή) σε αυτή τη διατριβή, μελετώνται κάποιες παράμετροι οι οποίες εξάγονται από αμφιωτικές ακουστικές αποκρίσεις χώρου. Η ιδιότητα της φασματικής τυπικής απόκλισης συναρτήσεων μεταφοράς χώρων να συγκλίνει στην τιμή των 5.6~dB για διάχυτα ηχητικά πεδία, επεκτείνεται στην περίπτωση των αμφιωτικών αποκρίσεων χώρου και προτείνεται ένα γενικευμένο μοντέλο που συσχετίζει τη φασματική τυπική απόκλιση μονοφωνικών και αμφιωτικών συναρτήσεων μεταφοράς χώρου. Η διατριβή αυτή, επίσης, ασχολείται με το πρόβλημα της εκτίμησης της απόστασης μεταξύ πηγής και δέκτη. Προτείνονται δυο νέες μέθοδοι για την εκτίμηση της απόστασης μεταξύ πηγής και δέκτη, κάνοντας χρήση ηχητικών σημάτων ομιλίας. Η προτεινόμενη μέθοδος βασίζεται σε μια σειρά από στατιστικές παραμέτρους των οποίων οι τιμές μεταβάλλονται είτε στο πεδίο του χρόνου είτε στο πεδίο της συχνότητας. Η δεύτερη προτεινόμενη μέθοδος αφορά, επίσης, στην εκτίμηση της απόστασης πηγής/δέκτη, αλλά από αμφιωτικά σήματα. Η μέθοδος αυτή δεν προαπαιτεί γνώση της ακουστικής απόκρισης του χώρου, του χρόνου αντήχησης ή άλλης ακουστικής παραμέτρου και βασίζεται σε μια σειρά από νέες παραμέτρους, οι οποίες μπορούν να υπολογισθούν από τα αμφιωτικά σήματα με αντήχηση. Οι παράμετροι συνδυάζονται με δυο διαφορετικές τεχνικές αναγνώρισης προτύπων των οποίων τα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα συζητώνται. Στα πλαίσια αυτής της μεθόδου, προτείνεται μια νέα παράμετρος, η οποία βασίζεται στη διαφορά της φασματικής τυπικής απόκλισης του αριστερού και του δεξιού αμφιωτικού ηχητικού σήματος, η οποία αποδεικνύεται ότι σχετίζεται με τα στατιστικά της αντίστοιχης μονοφωνικής ακουστικής απόκρισης. Τέλος, προτείνεται μια σειρά από παραμέτρους οι οποίες βασίζονται στα στατιστικά χαρακτηριστικά αμφιωτικών παραμέτρων και σχετίζονται με το αντιληπτικό μοντέλο της ανθρώπινης ακοής. Τέλος, προτείνεται μια νέα μέθοδος για την εκτίμηση της στάθμης λόγου κατευθείαν προς ανακλώμενου ήχου από στερεοφωνικά σήματα.

Η παρούσα διατριβή ανήκει στο γενικότερο θεματικό πεδίο της σεισμικής αποτίμησης, σχεδιασμού ή ανασχεδιασμού κατασκευών οπλισμένου σκυροδέματος με βάση τις μετακινήσεις. Οι σύγχρονες μέθοδοι αυτού του τύπου, στηρίζονται σε έλεγχο και σύγκριση της σεισμικής απαίτησης με την ικανότητα των μελών της κατασκευής σε όρους μετακινήσεων παρά σε όρους δυνάμεων. Δημιουργείται επομένως η ανάγκη για απλό και αξιόπιστο υπολογισμό της συμπεριφοράς μελών οπλισμένου σκυροδέματος σε κάμψη και διάτμηση, σε όρους μετακινήσεων. Το αντικείμενο της παρούσης διατριβής είναι η ανάπτυξη προσομοιωμάτων για τον υπολογισμό των βασικών χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς καμπτόμενων μελών οπλισμένου σκυροδέματος και συγκεκριμένα: της ροπής διαρροής, της παραμόρφωσης στη διαρροή, της ενεργού δυσκαμψίας, της παραμόρφωσης στην αστοχία, της διατμητικής αντοχής σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση, της αντοχής μελών με χαμηλό λόγο διάτμησης και της συμπεριφοράς υπό διαξονική καταπόνηση. Εξετάζονται μέλη διαφόρων τύπων και διαφορετικής διατομής, μέλη με ενίσχυση μανδύα οπλισμένου σκυροδέματος ή μανδύα σύνθετων υλικών, καθώς επίσης και μέλη με μάτιση του διαμήκους οπλισμού στην περιοχή πλαστικής άρθρωσης. Για την ανάπτυξη των προσομοιωμάτων, καθώς και για τον έλεγχο άλλων παλαιότερων, αναπτύχθηκε και αξιοποιήθηκε βάση πειραματικών δεδομένων μελών οπλισμένου σκυροδέματος με περισσότερα από 2800 πειράματα από τη διεθνή βιβλιογραφία. Για τον υπολογισμό της ροπής και της καμπυλότητας στη διαρροή, αναπτύσσονται απλές σχέσεις υπολογισμού, βασιζόμενες σε ανάλυση σε επίπεδο διατομής και καθορίζονται τα κατάλληλα κριτήρια διαρροής. Αναπτύσσονται ακολούθως σχέσεις υπολογισμού της παραμόρφωσης στη διαρροή, και συγκεκριμένα της γωνίας στροφής χορδής του μέλους στη διαρροή, θy, ως άθροισμα τριών όρων: καμπτικής παραμόρφωσης, διατμητικής παραμόρφωσης και παραμόρφωσης λόγω ολίσθησης των ράβδων διαμήκους οπλισμού από την περιοχή αγκύρωσης. Προτείνονται δε δύο εναλλακτικοί τρόποι υπολογισμού της ενεργού δυσκαμψίας, ένας θεωρητικός και ένας καθαρά εμπειρικός. Στη συνέχεια εξετάζεται η παραμόρφωση στην αστοχία και προτείνονται δύο εναλλακτικοί μέθοδοι υπολογισμού της γωνίας στροφής χορδής στην αστοχία, θu. Η 1η βασίζεται στον υπολογισμό της καμπυλότητας στην αστοχία, φu, με εφαρμογή του κατάλληλου προσομοιώματος περίσφιγξης του σκυροδέματος, και στην εφαρμογή της φu σε μήκος πλαστικής άρθρωσης ίσο με Lpl, ενώ η 2η σε καθαρά εμπειρικές εξισώσεις. Εξετάζεται ακολούθως η διατμητική αντοχή σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση και προτείνονται προσομοιώματα για αστοχία σε διαγώνιο εφελκυσμό ή αστοχία σε λοξή θλίψη, μετά την καμπτική διαρροή. Στη συνέχεια εξετάζεται η συμπεριφορά μελών οπλισμένου σκυροδέματος υπό διαξονική καταπόνηση. Εξετάζονται επίσης μέλη με χαμηλό λόγο διάτμησης και προτείνονται νέα αντιπροσωπευτικότερα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό ενός μέλους ως “κοντό μέλος”, καθώς και νέα μεθοδολογία υπολογισμού της αντοχής των μελών αυτών, με κατάλληλο συνδυασμό του προσομοιώματος των Shohara and Kato, 1981 και των Φαρδής και συνεργάτες 1998. Ακολούθως εξετάζονται μέλη ενισχυμένα με μανδύα σύνθετων υλικών και προτείνονται προσομοιώματα υπολογισμού της γωνίας στροφής χορδής στη διαρροή και την καμπτική αστοχία, καθώς και προσομοίωμα υπολογισμού της διατμητικής αντοχής. Στη συνέχεια εξετάζεται η συμπεριφορά μελών με μάτιση του διαμήκους οπλισμού στην περιοχή πλαστικής άρθρωσης, καθώς και η εφαρμογή μανδύα σύνθετων υλικών για την ενίσχυση της περιοχής αυτής. Τέλος εξετάζεται η συμπεριφορά στη διαρροή και στην αστοχία, μελών ενισχυμένων με μανδύα οπλισμένου σκυροδέματος. Η ανάπτυξη όλων των προτεινόμενων προσομοιωμάτων της διατριβής βασίζεται στην καλύτερη δυνατή συμφωνία με τα πειραματικά αποτελέσματα της βάσης δεδομένων, χωρίς όμως να θυσιάζεται η απλότητα και η ευχρηστία αυτών. / The present Thesis belongs in the general field of seismic assessment, design and redesign of concrete structures with displacement based procedures. Modern methods of this kind are based in controlling and comparing seismic demand with structural elements capacity in terms of displacements rather than forces. This leads in the need of estimating reinforced concrete elements performance under bending and shear, in terms of displacements. The object of the Thesis is development of models for calculating the basic performance characteristics of reinforced concrete elements under bending, in particular: yield moment, deformation at yielding, effective stiffness, deformation at ultimate, shear strength under cyclic loading, maximum strength of members with low shear ratio and behavior under biaxial loading. Members with various types of section and various characteristics are included, as also members retrofitted with FRP jacket or concrete jacket and members with lap-splice of longitudinal reinforcement in plastic hinge region. In order to develop new models and check older ones, a database of more than 2800 experiments from international literature on reinforced concrete elements was created and used here. Simple equations and procedures are suggested for calculating yield moment and corresponding curvature, based on section analysis, by specifying the appropriate yield criteria. Equations for calculating deformation at yielding, in particular chord rotation at yielding, θy as the sum of deformations due to bending, due to shear and due to slippage of longitudinal reinforcement from anchorage zone, are also developed. Calculation of effective stiffness is based on two alternative models, one theoretical and one purely empirical. Deformation at ultimate is then examined where two methods for calculating chord rotation at ultimate are suggested. 1st one is based on ultimate curvature, φu, where an appropriate concrete confinement model is used, and plastic hinge length Lpl, while 2nd one is based on purely empirical equations. Shear strength under cyclic loading is also examined and new models for calculating shear strength for shear tension and shear compression failure after flexural yield are developed. Behavior of reinforced concrete elements under biaxial loading is then examined. Elements with low shear ratio are also covered and new, more representative, criteria to characterize an element as a “short element” are suggested. A procedure based on an appropriate combination of Shohara and Kato 1981 model and Fardis et al. 1998 model is then suggested for calculating maximum strength of such “short elements”. Retrofitted members with FRP jacket are then examined and models for chord rotation at yielding and ultimate, as well as for shear strength are suggested. Behavior of members with lap-splice of longitudinal reinforcement inside plastic hinge region is then examined, including also retrofitting of this region with FRP jacket. Performance at yielding and ultimate of retrofitted members with concrete jacket is also examined. Development of all the suggested models of the Thesis is based on best fit with experimental results of the database, without sacrificing simplicity and applicability of the models.