Στην εργασία αυτή αναπτύσσεται η θεωρία κανονικών μορφών με παραδείγματα στις δύο και τρεις διαστάσεις και υπάρχει μια ανάλυση διακλαδώσεων των καθολικών εκδιπλώσεων ορισμένων διπλά εκφυλισμένων διανυσματικών πεδίων. / In this project we study the normal form theory giving some examples in two and three dimensions and we have also made a bifurcation analysis of the universal unfoldings of some double degenerate vector fields.

- / -

Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για το ρόλο των ROS στην πειραματική και κλινική ιατρική (Alexandre et al., 2007; Zheleva et al., 2007; Videla et al., 2007). Οι ROS, όπως το ανιόν του υπεροξειδίου, το υπεροξείδιο του υδρογόνου (ΗΡ) και η υδροξυλική ρίζα, είναι γνωστό ότι διαδραματίζουν ένα διττό ρόλο στα βιολογικά συστήματα, όπου είναι επιβλαβείς στις υψηλές και ευεργετικές στις χαμηλές συγκεντρώσεις (Valko et al., 2004). Στις υψηλές συγκεντρώσεις οι ROS φαίνεται να διαμεσολαβούν την απόπτωση. Ενδογενή ή εξωγενή ερεθίσματα οδηγούν στη συσσώρευση των ROS, το λεγόμενο «οξειδωτικό στρες», που χαρακτηρίζεται από βλάβη των κυτταρικών δομών, των λιπιδίων, των μεμβρανών, των πρωτεϊνών και των νουκλεϊκών οξέων (Poli et al., 2004). Αντίθετα, οι χαμηλές συγκεντρώσεις των ROS μέσα στα κύτταρα δρούν ως δεύτεροι αγγελιοφόροι σε αρκετά ενδοκυτταρικά σηματοδοτικά μονοπάτια που οδηγούν στην ενεργοποίηση κινασών τυροσίνης, των ΜΑΡ κινασών, της πρωτεϊνικής κινάσης C, του υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα, πρωτεϊνικών φωσφατασών, των καναλιών καλίου και των μεταγραφικών παραγόντων AP-1 και NF-κB (Droge, 2002). Πρόσφατα έχουμε δείξει ότι υπό φυσιολογικές, μη-στρεσογόνες συνθήκες, το ΗΡ επάγει τον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση στα ανθρώπινα κύτταρα καρκίνου του προστάτη LNCaP, μέσω ενεργοποίησης της έκφρασης του αυξητικού παράγοντα HARP (Polytarchou et al., 2005). Η HARP ή πλειοτροπίνη είναι ένας εκκρινόμενος αυξητικός παράγοντας 18 kDa που παρουσιάζει υψηλή συγγένεια για την ηπαρίνη. Η HARP είναι υψηλά συντηρημένη μεταξύ των διαφόρων ειδών, όπως ο άνθρωπος, το ποντίκι, ο αρουραίος, τα βοειδή, τα ψάρια, ο βάτραχος και τα έντομα, και το γονίδιό της εκφράζεται σε ένα ιδιαίτερα περιορισμένο χρονικό και χωρικό μοτίβο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Φαίνεται ότι η HARP είναι μια σημαντική πρωτεΐνη που συμβάλλει ενδεχομένως στη λειτουργία διαφόρων ρυθμιστικών συστημάτων. Αρκετά δεδομένα υποδεικνύουν ότι η HARP εμπλέκεται στον πολλαπλασιασμό, τη μετανάστευση και τη διαφοροποίηση των κυττάρων και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις διάφορες κυτταρικές διαδικασίες (Kadomatsu and Muramatsu, 2004; Papadimitriou et al., 2004). Επιπλέον, η HARP ανιχνεύεται σε μια πληθώρα καρκινωμάτων λειτουργώντας ως πρωτο-ογκογονίδιο και φαίνεται να παίζει κύριο ρόλο στη φυσιολογική και την επαγόμενη από καρκινικούς όγκους αγγειογένεση (Kadomatsu and Muramatsu, 2004; Papadimitriou et al., 2004; Hatziapostolou et al., 2005;2006; Polykratis et al., 2005; Christman et al., 2005; Zhang et al., 2006). Είναι πλέον γνωστό ότι οι χαμηλές συγκεντρώσεις ROS ενεργοποιούν ενδοκυτταρικά σηματοδοτικά μονοπάτια που οδηγούν σε ενισχυμένη αγγειογένεση in vivo (Maulik and Das, 2002; Polytarchou and Papadimitriou, 2004; Ushio-Fukai, 2006; Kim et al., 2006; Chen et al., 2007) και ενεργοποίηση των ενδοθηλιακών κυττάρων in vitro (Lelkes et al., 1998; Maulik and Das, 2002; Stone and Collins, 2002; Yasuda et al., 1999; Polytarchou and Papadimitriou, 2004; Ushio-Fukai, 2006; Kim et al., 2006; Chen et al., 2007; Guo et al., 2007). Επίσης, οι ROS, όπως το ανιόν του υπεροξειδίου και το ΗΡ, φαίνεται να διαμεσολαβούν τα αγγειογενετικά σήματα που ξεκινούν από αυξητικούς παράγοντες, όπως ο VEGF (Lin et al., 2003 Ushio-Fukai et al., 2002). Προηγούμενη μελέτη της ερευνητικής μας ομάδας έδειξε ότι το ανιόν του υπεροξειδίου και το ΗΡ είναι πιθανοί επαγωγείς των λειτουργιών των ενδοθηλιακών κυττάρων in vitro, ενδεχομένως μέσω επαγωγής της ενεργοποίησης της ενδοθηλιακής συνθάσης του μονοξειδίου του αζώτου (eNOS), που οδηγεί σε αυξημένη παραγωγή του ενδογενούς μονοξειδίου του αζώτου (NO) και επακόλουθη ενεργοποίηση της διαλυτής γουανυλικής κυκλάσης (sGC) (Polytarchou and Papadimitriou, 2005). Ο κύριος στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η πιθανή εμπλοκή της eNOS στην επαγωγή της παραγωγής της HARP από χαμηλές συγκεντρώσεις ΗΡ. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η ενεργοποίηση του ανθρώπινου γονιδίου της HARP επάγεται από το ΗΡ μέσω ενεργοποίησης της eNOS στα κύτταρα HUVEC και LNCaP. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, περίσσεια ROS σε συνδυασμό με ανεπάρκεια των κυτταρικών αντιοξειδωτικών συστημάτων οδηγεί σε οξειδωτικό στρες (Halliwell and Whiteman, 2004) και ενεργοποίηση μονοπατιών απόπτωσης και νέκρωσης (Paraskevas et al., 2000; Fleury et al., 2002; Nakano et al., 2004). Ένα δεύτερο μέρος της παρούσας εργασίας ασχολείται με τον τρόπο που οι υψηλές συγκεντρώσεις ΗΡ επηρεάζουν την ανάπτυξη των ενδοθηλιακών κυττάρων από στεφανιαία φλέβα βοός (CVEC). / -

Ο αυξητικός παράγοντας πλειοτροπίνη (Pleiotrophin, PTN), γνωστός και ως HARP (Heparin-Affin Regulatory Peptide), έχει μοριακή μάζα 18 kDa και ανήκει σε μια διακριτή οικογένεια αυξητικών παραγόντων που δεσμεύονται στην ηπαρίνη και σχετίζονται με αγγειογένεση και καρκινική ανάπτυξη. Στην παρούσα εργασία, μελετήσαμε την επίδραση εξωγενώς χορηγούμενης PTN στην παραγωγή Η2Ο2 ενδοκυτταρικά, σε δύο τύπους ανθρώπινων κυττάρων, ενδοθηλιακά από φλέβα ομφάλιου λώρου (HUVEC) και καρκινικά κύτταρα προστάτη LNCaP. Η ΡΤΝ επάγει με δοσο-εξαρτώμενο και χρονο-εξαρτώμενο τρόπο την παραγωγή του Η2Ο2 και στους δύο τύπους κυττάρων. Προεπώαση των κυττάρων με apocynin, που θεωρείται εκλεκτικός αναστολέας του ενζυμικού συστήματος της NADPH οξειδάσης, οδήγησε σε πλήρη αναστολή της επαγόμενης από ΡΤΝ αύξησης του ενδοκυτταρικού Η2Ο2 και κυτταρικής μετανάστευσης. Ο υποδοχέας RPTPβ/ζ, ο οποίος εμπλέκεται στην επαγόμενη από ΡΤΝ μετανάστευση των HUVEC, φαίνεται να εμπλέκεται και στην επαγόμενη από ΡΤΝ αύξηση των ενδοκυτταρικών επιπέδων Η2Ο2, αφού μείωση της έκφρασης ή της ενεργότητας του RPTPβ/ζ στα κύτταρα HUVEC και LNCaP είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της επαγόμενης από την PTN ενδοκυτταρικής παραγωγής Η2Ο2. Η κινάση Src, η οποία αλληλεπιδρά και ενεργοποιείται από δέσμευση της ΡΤΝ στον RPTPβ/ζ, εμπλέκεται στην παραγωγή Η2Ο2 που επάγεται από την PΤΝ και στους δύο υπό μελέτη τύπους κυττάρων, αφού αναστολή της από τον εκλεκτικό αναστολέα ΡΡ1 είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της επαγόμενης από την PTN ενδοκυτταρικής παραγωγής Η2Ο2. Με σκοπό να αξιολογηθεί ο ρόλος της ενδογενούς ΡΤΝ στα ενδοκυτταρικά επίπεδα Η2Ο2 χρησιμοποιήθηκαν κύτταρα LNCaP που είχαν μετασχηματιστεί σταθερά με την αντινοηματική αλληλουχία του γονιδίου της ΡΤΝ και εκφράζουν μειωμένα επίπεδα ΡΤΝ (AS-LNCaP) ή κύτταρα που είχαν μετασχηματιστεί σταθερά μόνο με το πλασμίδιο φορέα (PC-LNCaP). Επιπλέον, δημιουργήθηκαν και χαρακτηρίστηκαν σταθερά μετασχηματισμένα ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα PC3, τα οποία εκφράζουν την αντινοηματική αλληλουχία του γονιδίου της ΡΤΝ και εκφράζουν μειωμένα επίπεδα ΡΤΝ (AS-PC3),τροποποιημένη μορφή της ΡΤΝ από την οποία λείπουν 26 αμινοξέα από το καρβοξυτελικό της άκρο (ΗΔ-PC3), ή μόνο το πλασμίδιο φορέα (PC-PC3). Παρατηρήθηκε ότι μειωμένα επίπεδα έκφρασης PTN ή υπερέκφραση της τροποποιημένης μορφής της χωρίς το καρβοξυτελικό άκρο σχετίζεται με μειωμένη μεταναστευτική ικανότητα και στους δύο τύπους κυττάρων. Συμπερασματικά, στην παρούσα εργασία καταδεικνύεται ότι η πλειοτροπίνη μέσω του υποδοχέα της RPTPβ/ζ και της κινάσης src επάγει την παραγωγή Η2Ο2 σε ανθρώπινα ενδοθηλιακά και καρκινικά κύτταρα προστάτη, γεγονός που φαίνεται να εμπλέκεται με επαγωγή της μετανάστευσης των κυττάρων. / Pleiotrophin (PTN), also called heparin affin regulatory peptide or heparin-binding growth associated molecule, is an 18 kDa secreted growth factor that displays high affinity for heparin. A growing body of evidence indicates that PTN is involved in cell proliferation, migration and differentiation. In the present work, we studied the effect of exogenous administration of PTN on the generation of hydrogen peroxide (HP) by two types of human cells, umbilical vein endothelial (HUVEC) and prostate cancer LNCaP cells. Human recombinant PTN significantly increased the production of HP in a concentration and time dependent manner. The PTN induced production of HP was blocked by the NADP(H) oxidase inhibitor apocynin, suggesting that superoxide is probably the initial ROS produced by PTN, rapidly dismutating to HP. In addition, apocynin completely abolished the stimulatory effect of PTN in migration of both HUVEC and LNCaP cells. Receptor protein-tyrosine phosphatase beta/zeta (RPTPβ/ζ), which has been implicated in PTN-induced migration, seems to be also involved in PTN-induced HP generation, since suppression of the receptor using genetic and pharmacological inhibitors or inhibition of src kinase activity abolished PTN induced HP levels. Finally, stably transfected human prostate cancer LNCaP and PC3 cells that express reduced amounts of PTN or over-express a truncated form of PTN missing 25 aminoacids from its carboxyl terminus, considered as dominant negative for tumor growth, have reduced amounts of intracellular HP and decreased migration capability, compared with the corresponding cells that are non transfected or are transfected only with the carrier plasmid. Collectively, these results suggest a role of HP in the PTN/RPTPβ/ζ signaling pathway that leads to cell migration in both human endothelial and prostate cancer cell lines.

Ο τουρισμός µε την σηµερινή του έκταση αποτελεί πια φαινόµενο. Ο σύγχρονος άνθρωπος έκανε πια ανάγκη του, την πρόσκαιρη µετακίνηση του από την µόνιµη κατοικία σε άλλους τόπους της χώρας του ή άλλης χώρας. Η σηµερινή σύγχρονη µηχανοποιηµένη ζωή των πόλεων κουράζει τον άνθρωπο, και αυτός µε την αλλαγή επιδιώκει την ανακούφιση και τη χαλάρωση. Η άφθονη πια παροχή συγχρόνων απολαύσεων οδηγεί τον πολιτισµένο άνθρωπο σε µια φυγή, η οποία ικανοποιείται µε το τουριστικό ταξίδι. Παράλληλα ο άνθρωπος της υπαίθρου µαγνητίζεται από την µεγάλη ζωή των µεγαλουπόλεων και µε την µετακίνηση του σε αυτές ζητά να απόλαυσει και αυτός, ότι και οι άλλοι άνθρωποι των πόλεων προσπαθούν να αποφύγουν στις διακοπές τους. / Nowadays, alternative tourism has been successfully improved. Here we are going to analyze some types of alternative tourism such as agro tourism and many others.

Η Τέταρτη Διάσταση, μία από τις ωριμότερες και μεστότερες συνθέσεις του Γιάννη Ρίτσου, κατέχει ξεχωριστή θέση στο εκτεταμένο και πολυδιάστατο έργο του ποιητή. Δύο είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν σαφώς από τα υπόλοιπα: η θεατρική διάσταση αφενός (μια «σκηνική» εισαγωγή και ένας «σκηνικός» επίλογος πλαισιώνουν ένα μονόλογο που απαγγέλλεται μπροστά σε ένα βουβό ακροατή) και αφετέρου η μυθική προέλευση των περισσότερων ποιημάτων. Από τα δεκαεπτά πολύστιχα ποιήματα της συλλογής τα δώδεκα είναι «αρχαιόμυθα», αφορμώνται, δηλαδή, από τον αρχαίο ελληνικό μύθο. Ήδη, οι τίτλοι των περισσοτέρων προϊδεάζουν για το θέμα που θα επακολουθήσει. Ο Αγαμέμνων, ο Ορέστης, Η επιστροφή της Ιφιγένειας, η Χρυσόθεμις, η Περσεφόνη, η Ισμήνη, ο Αίας, ο Φιλοκτήτης, Η Ελένη και η Φαίδρα μας εισάγουν στο γνωστό μυθολογικό σύμπαν. Η επαφή, όμως, με τα παραπάνω κείμενα αρκεί για να φανερώσει ότι ο μύθος αποτελεί μόνο την αφετηρία για την ανάπτυξη νέων προβληματισμών και θέσεων. Η παράθεση και μόνο των τίτλων είναι αρκετή για να δείξει ότι «ο Ρίτσος μοιάζει να προτιμάει το λόγο των γυναικών». Οι οκτώ από τους δώδεκα μονολόγους απαγγέλλονται από γυναικείες μορφές. Επιπλέον, ως κυρίαρχη μορφή των συνθέσεων αυτών προβάλλεται μία ακόμα γυναίκα, η μυθική Κλυταιμνήστρα. Παρόλο, που η ίδια δεν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως, είναι σχεδόν παντού παρούσα στις αναφορές των υπολοίπων προσώπων. Γίνεται φανερή η προσπάθεια του Ρίτσου μέσω της έμμεσης παρουσίασης, να δικαιώσει και να αποκαταστήσει στη συνείδησή μας τη δυσφημισμένη από την αρχαία γραμματεία γυναίκα του Αγαμέμνονα. Οι μυθικές γυναικείες μορφές, που παρουσιάζει στο σύγχρονο αναγνώστη ο Ρίτσος, δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκομμένες από το μυθικό πλαίσιο από το οποίο προέρχονται. Άρα είναι σκόπιμο, στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασίας, να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο ο ποιητής προσέλαβε τον αρχετυπικό μύθο μέσω του εντοπισμού των ομοιοτήτων και διαφορών των ηρωίδων του Ρίτσου με τα αντίστοιχα αρχαιοελληνικά πρότυπά τους. Πιο συγκεκριμένα, καθώς πρόκειται για μορφές προερχόμενες κυρίως από το δράμα, οι μονόλογοι έχουν ως διακείμενα τις κλασικές τραγωδίες των μεγάλων τραγικών ποιητών . Επομένως, η μελέτη μας θα επικεντρωθεί στην εξακρίβωση του βαθμού και του τρόπου πρόσληψης από αυτές μη λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές επιρροές από ενδιάμεσες πηγές που τυχόν να εντοπίζονται στα συγκεκριμένα έργα. Μετά από μια σύντομη αναφορά στις διαφορετικές εκδοχές του εκάστοτε μύθου στην αρχαία ελληνική γραμματεία, θα μελετηθεί ο τρόπος που διαχειρίζεται ο ποιητής αυτό το παραδεδομένο υλικό με την διατήρηση ή τροποποίηση στοιχείων. Τέλος, θα ερευνηθεί πώς ανασημασιοδοτούνται οι γυναικείες μορφές και ποια χαρακτηριστικά προσλαμβάνουν μέσα στο νέο ποιητικό τους περιβάλλον. / --

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη των ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, μέσα από την εκπόνηση ενός στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης για το Νομό Αχαΐας, λαμβάνοντας υπόψη το φυσικό και πολιτιστικό πλούτο της περιοχής. Αναλύονται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη, τη στήριξη και την εφαρμογή των ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Αρχικά γίνεται αναφορά στο σύγχρονο τουρισμό, καθώς και στην εννοιολογική προσέγγιση των βασικότερων μορφών ειδικού και εναλλακτικού τουρισμού. Αναλύονται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη, τη στήριξη και την εφαρμογή των ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού καθώς και οι πόροι, οι υποδομές και οι υπηρεσίες. Ακολουθούν η ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης, η καταγραφή των διαθέσιμων πόρων, με αναφορές σε κοινωνικά χαρακτηριστικά και οικονομικά μεγέθη, καθώς και η παρουσίαση των σημαντικότερων φυσικών και πολιτιστικών πόρων της περιοχής. ενώ η ανάλυση SWOT παρουσιάζει τα δυνατά και αδύνατα σημεία της περιοχής. Στη συνέχεια εντοπίζονται και αναλύονται οι ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού που έχουν τις προϋποθέσεις να αναπτυχθούν στη περιοχή που εξετάζεται καθώς και τα προγράμματα που υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται για την ανάπτυξη τους. Αμέσως μετά παρουσιάζεται ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης και διαχείρισης ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Τέλος διαπιστώνεται ότι οι δραστηριότητες ειδικού και εναλλακτικού τουρισμού είναι μεμονωμένες, διάσπαρτες χωρίς τον προγραμματισμό και τον συντονισμό της δράσης των τοπικών παραγωγικών δυνάμεων και φορέων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα). Έχουν όμως τη δυνατότητα να αποτελέσουν μοναδική αναπτυξιακή ευκαιρία αναδεικνύοντας πολλά από τα στοιχεία του φυσικού - πολιτιστικού περιβάλλοντος, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις, αναβαθμίζοντας ποιοτικά και οικονομικά την ευρύτερη περιοχή. / The aim of this paper is to present the development of the specific and alternative forms of tourism, through the development of strategic plan in the Achaia Prefecture, taking account of the physical and cultural resources of the region. We make an analysis of the conditions for the development, the support and the application of the specific and alternative forms of tourism. Initially, a mention is made of contemporary tourism, as well as a semantic approach of the most common forms of specific and alternative tourism. We analyze the conditions for the development, the support and the application of the specific and alternative forms of tourism as well as the resources, the infrastructures and the services. Then follows an analysis of the existing situation, a recording of the available resources, relying on the localization and the itemization of all the existing elements of the region, with references given on the social characteristics and the economic sizes, as well as the presentation of the most important physical and cultural resources of the region. While analysis SWOT presents the Strengths, Weaknesses, Opportunities, Threats of region. Thereinafter, an effort is made, in order to detect whether the necessary conditions for the developing of the specific and alternative forms of tourism in the region exist, as well as an analysis of the developing programs that were and/or are materialized. Immediately afterwards a strategic plan for the development of the specific and alternative forms of tourism is being presented. In the end, we discover that the activities of specific and alternative tourism are individual, without the planning and the coordination of the actions of the local productive strengths of the private and public sector. But the possibility to attract unique growth remains, electing many from the elements of physical, cultural environment, the morals, the customs, upgrading economically the wider region.

Η κυτταροφαγία βακτηρίων από τα πολυμορφοπύρηνα κύτταρα του αίματος του ανθρώπου επιτυγχάνεται με την ενεργοποίηση διαφόρων σηματοδοτικών μονοπατιών. Η σηματοδότηση ξεκινάει με την προσκόλληση των βακτηρίων στην πλασματική μεμβράνη των κυττάρων και καταλήγει στην αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού, στο σημείο επαφής, για τη δημιουργία του φαγοσώματος. Διάφορες μορφές δραστικού οξυγόνου, όπως το Η2Ο2, παράγονται παρουσία βακτηρίων, και δρουν ως σηματοδοτικά μόρια. Στην εργασία αυτή μελετήθηκε η παραγωγή και η συμμετοχή του Η2Ο2 στην κυτταροφαγία E.coli από τα ανθρώπινα πολυμορφοπύρηνα κύτταρα. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκε το εξειδικευμένο φθορίζον μόριο, διυδροροδαμίνη (DHR) - που οξειδώνεται από το Η2Ο2 - καθώς και φθορίζοντα βακτήρια E. coli. Πειράματα κυτταρομετρίας ροής έδειξαν ότι τα πολυμορφοπύρηνα παράγουν Η2Ο2 παρουσία E. coli, ενώ παράλληλα δείχτηκε με έμμεσο τρόπο, με ανοσοαποτύπωση, η μετατόπιση της κυτταροπλασματικής υπομονάδας p47 για την συγκρότηση μεμβρανικής NADPH οξειδάσης. Το ένζυμο αυτό παράγει υπεροξεικά ιόντα τα οποία μετατρέπονται, στη συνέχεια, σε Η2Ο2 από τη δεσμουτάση SOD. Ο ενεργός ρόλος του Η2Ο2 στη ρύθμιση της κυτταροφαγίας, επιβεβαιώθηκε με τη χρήση εξειδικευμένων αναστολέων για τα ένζυμα της σύνθεσής του, N-εθυλμαλειμίδιο (N-ethylmaleimide - nem) για τη NADPH οξειδάση και διεθυλδιθειοκαρβαμικό (diethyldithiocarbamate – ddc) για την δεσμουτάση του υπεροξεικού ανιόντος. Οι αναστολείς αυτοί μείωσαν και την παραγωγή του Η2Ο2 και την κυτταροφαγία βακτηρίων σε καλλιέργεια λευκών αιμοσφαιρίων. Ανοσοαποτυπώματα για τις ΜΑΡ κινάσες, p38 και ΕΡΚ1/2, από εκχύλισμα λευκών αιμοσφαιρίων, μετά από καλλιέργεια παρουσία των παραπάνω αναστολέων, έδειξαν ότι κατά την κυτταροφαγία E. coli, μόνο η φωσφορυλίωση της ERK1/2 μειώνεται όταν μειώνεται η παραγωγή Η2Ο2. Είναι γνωστό ότι το Η2Ο2 απενεργοποιεί φωσφατάσες πρωτεϊνικών τυροσινών (PTPs). Από τα αποτελέσματα μπορεί να υποτεθεί ότι το Η2Ο2 που παράγεται κατά την κυτταροφαγία, απενεργοποιεί τις PTPs, ενισχύοντας τη δράση κινασών τη φωσφορυλίωση της ERK1/2 και να ολοκληρωθεί η διαδικασία της κυτταροφαγίας. Αναστολή της παραγωγής του Η2Ο2 αυξάνει τη δράση των PTPs, την αποφωσφορυλίωση της pERK1/2 και τελικά να μειώνει την κυταροφαγία. / Phagocytosis by human polymorphonuclear blood cells, is achieved by the activation of several signaling pathways. Signaling is initiated with the attachment of the bacteria on the plasma membrane of the cells and is completed with the remodeling of actin on that sight leading to the formation of the phagosome. Certain reactive oxygen species, such as Η2Ο2, which are produced in the presence of bacteria, have been referred to act as signaling molecules. In the present work, we investigated the production and participation of Η2Ο2 in the phagocytosis of E. coli by the human polymorphonuclear cells. For this purpose specific fluorescent probe dihydrorhodamine (DHR) - which is oxidised by H2O2 - and fluorescent E. coli were used. Flow cytometry analysis revealed the production of Η2Ο2 by polymorphonuclears, during phagocytosis of E. coli, while in parallel, it was indirectly shown with immunoblotting, the translocation of cytoplasmic p47 subunit for the assembly of the membrane NADPH oxidase. This enzyme produces superoxide ions which are then converted in H2O2 by superoxide dismutase (SOD). The active role of Η2Ο2, in the regulation of phagocytosis, was confirmed with the use of specific enzyme inhibitors of its synthesis, N-ethylmaleimide (nem) for the NADPH oxidase and diethyldithiocarbamate (ddc) for superoxide dismutase. These inhibitors decreased E. coli phagocytosis in polymorphonuclear cells cultures along with the decrease of Η2Ο2 production. Immunoblot analysis of ΜΑΡ kinases p38 and ERK1/2, from crude extracts of cultured white blood cells, in the presence of the above inhibitors, showed that the phosphorylation of ERK1/2 was reduced when H2O2 was blocked. On the other hand, p38 phosphorylation was not influenced at all. It is known that the target molecules of Η2Ο2 are a family of protein tyrosin phosphatases (PTPs) which are getting inactivate. From the above data, it may be assumed that Η2Ο2, which is produced by the polymorphonuclear blood cells, during phagocytosis, inactivates these enzymes, in order to promote the activity of kinases enhancing the phosphorylation of ERK1/2, among others, so that phagocytosis to be completed. Thus, when the H2O2 production is inhibited, the activity of the PTPs increases, leading to the dephosphorylation of pERK1/2 and the observed decrease of bacterial uptake.

Οι ψηφιακές μορφές τέχνης είναι ένα είδος που περιλαμβάνει έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν με τα νέα μέσα τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής τέχνης, των γραφικών απεικονίσεων, της εικονικής τέχνης, της τέχνης του διαδικτύου, των διαδραστικών τεχνολογιών και άλλων μέσων που διαφοροποιούνται διαρκώς. Για το λόγο αυτό, είναι αναγκαίο, η Τέχνη, ως διδακτικό αντικείμενο να συντονιστεί με τις επιταγές της σύγχρονης τέχνης και να προσφέρει στους μαθητές απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες ώστε να δημιουργήσουν σύγχρονα έργα τέχνης. Είναι όμως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και πιο συγκεκριμένα οι εκπαιδευτικοί της Τέχνης για ένα τέτοιο εγχειρημα... Τι φοβούνται και τι προσδοκούν από τους αρμόδιους φορείς... Μπορούν ατομικές πρωτοβουλίες και πιλοτικά προγράμματα να βρουν ευρύτερη εφαρμογή στη διδασκαλία της εικαστικής αγωγής.. / The digital forms of art are a type that includes work of art that was created with the new means of technology, including the digital art, the graphic depictions, the virual art, the art of internet, the interactive technologies and other means that are differentiated permanently. For this reason, it is necessary, that Art, as instructive object to be coordinated with the demands of modern art and offer to the students the necessary knowledge and dexterities in order that they create modern work of art. Is however the Greek educational system and more concretely the teachers of Art ready for such an undertaking. What they are afraid also what are theyexpecting from the responsible institutions... Can individual initiatives and pilot programms find wider application in the teaching of figurative education...

- / -