While thousands of cross-border disputes are resolved each year through institutional arbitration, there appears to be little understanding of the role of arbitral institutions. In particular, very little academic scholarship has been produced on the nature of the functions exercised by arbitral institutions in the proceedings they administer. This thesis seeks to rectify this gap by (1) identifying in the literature conventional assumptions as to the functions of arbitral institutions in the institutional arbitration process; (2) critically assessing such conventional assumptions; and (3) offering a novel and more realistic representation of the functions of arbitral institutions. This thesis is principally based on a systematic study of the activities performed by over 40 international arbitration institutions in their administration of cases. This study also examines court decisions on the nature of the functions exercised by such institutions in some leading civil law and common law jurisdictions. The thesis finds that arbitration institutions are conventionally portrayed in the literature in one of two ways: According to a first representation, arbitral institutions are mere administrators with no decision-making power whatsoever. According to another representation, while institutions are occasionally called upon to exercise some measure of decision-making, measures taken by institutions remain immaterial because of their alleged ‗administrative‘/‗non-jurisdictional‘ nature. In both instances, it is conventionally assumed that, contrary to arbitrators, arbitral institutions should not be concerned by due process when they discharge their duties. This thesis argues that these two conventional representations are difficult to reconcile with the diverse reality of institutional arbitration. While some institutions have a very limited involvement in the arbitrations conducted under their auspices, others participate more actively in their resolution. The thesis therefore concludes that arbitral institutions can be more accurately described as ancillary participants in the adjudicative process which decisions, insofar as they may occasionally be outcome-determinative, should call upon the application of some due process standards.

Thesis (LL.M.)--North-West University, Potchefstroom Campus, 2008.

Die reg tot 'n vrye en regverdige verhoor is een van die mees gevestigde internasionale fundamentele regte.1 Die reg om verhoor te word deur 'n onafhanklike en onpartydige hof of tribunaal vorm deel van die reg tot 'n vrye en regverdige verhoor. Beide Suid-Afrika en Groot Brittanje erken hierdie reg as 'n fundamentele reg. Alhoewel dit duidelik is dat hierdie reg afdwingbaar is in die gewone howe van state wat die relevante konvensies geratifiseer het, bly die vraag steeds tot watter mate die reg tot 'n onafhanklike en onpartydige tribunaal toepassing vind in internasionale kommersiele arbitrasie verrigtinge. Verder is die vraag hoe die toepassing daarvan vergelyk met die toepassing van die reg in die gewone howe. Is dit dus moontlik om te se dat dieselfde toets wat in die gewone howe gebruik word om die onpartydigheid en onafhanklikheid van 'n voorsittende beampte te bepaal, ook gebruik word om die onpartydigheid en onafhanklikheid van 'n arbiter te bepaal? In die nasionale sfeer verwys onafhanklikheid na twee onderskeibare konsepte. Eerstens verwys dit na die onafhanklikheid van die regsprekendegesag met betrekking tot die wetgewende- en uitvoeren-degesag soos vervat in die leerstuk van die skeiding van magte. Tweedens verwys dit na die persoonlike onafhanklikheid van 'n voorsittende beampte. In internasionale kommersiele arbitrasie is slegs die tweede konsep van toepassing. Internasionale kommersiele arbitrasie funksioneer normaalweg onafhanklik van enige regerings-instelling. Slegs die persoonlike onafhanklikheid en onpartydigheid van die arbiter is dus van belang. Wanneer die toetse, om die persoonlike onpartydigheid en onafhanklikheid van regters en arbiters te bepaal, met mekaar vergelyk word, is daar drie verskillende toetse wat van belang is. Sover dit menseregte op 'n intemasionale vlak betref, pas die Europese Hof vir Menseregte die geregverdigde twyfel (legitimate doubt) toets toe. Die arbitrasie instellings wat ingesluit is in hierdie verhandeling2 pas die regverdigbare twyfel Qustifiable doubt) toets toe. Op nasionale vlak pas beide Suid-Afrika en Groot Brittanje die redelike vrees van vooroordeel (reasonable apprehension of bias) toets toe. Die gevolgtrekking word gemaak dat die toetse vir onpartydigheid en onanhanklikheid wat toegepas word in die nasionale howe van Suid-Afrika en Groot Brittanje, die toetse wat op intemasionale vlak toegepas word in die Europese Hof vir Menseregte en die toetse wat toegepas word deur die onafhanklike intemasionale arbitrasie instellings wat in die verhandeling bestudeer is, tot dieselfde resultaat lei. Gevolglik sal arbitrasie verrigtinge wat in Suid-Afrika die toets van onafhanklikheid en onpartydigheid slaag in alle waarskynlikheid ook die toets in Engeland slaag. Net so sal arbitrasie verrigtinge wat plaasvind in terme van die belangrikse arbitrasie tribunale en arbitrasie reels, synde UNCITRAL, die ICC, die LCIA, die AAA en die ICSID, ook na alle waarskynlikheid die toets van onafhanklikheid en onpartydigheid van arbiters in beide Suid-Afrika en Engeland slaag indien die toets wat toegepas word deur hierdie reels en instansies dieselfde is as die toets wat in Suid-Afrika en Engeland toegepas word. / Thesis (LL.M.)--North-West University, Potchefstroom Campus, 2008.

Die reg tot 'n vrye en regverdige verhoor is een van die mees gevestigde internasionale fundamentele regte.1 Die reg om verhoor te word deur 'n onafhanklike en onpartydige hof of tribunaal vorm deel van die reg tot 'n vrye en regverdige verhoor. Beide Suid-Afrika en Groot Brittanje erken hierdie reg as 'n fundamentele reg. Alhoewel dit duidelik is dat hierdie reg afdwingbaar is in die gewone howe van state wat die relevante konvensies geratifiseer het, bly die vraag steeds tot watter mate die reg tot 'n onafhanklike en onpartydige tribunaal toepassing vind in internasionale kommersiele arbitrasie verrigtinge. Verder is die vraag hoe die toepassing daarvan vergelyk met die toepassing van die reg in die gewone howe. Is dit dus moontlik om te se dat dieselfde toets wat in die gewone howe gebruik word om die onpartydigheid en onafhanklikheid van 'n voorsittende beampte te bepaal, ook gebruik word om die onpartydigheid en onafhanklikheid van 'n arbiter te bepaal? In die nasionale sfeer verwys onafhanklikheid na twee onderskeibare konsepte. Eerstens verwys dit na die onafhanklikheid van die regsprekendegesag met betrekking tot die wetgewende- en uitvoeren-degesag soos vervat in die leerstuk van die skeiding van magte. Tweedens verwys dit na die persoonlike onafhanklikheid van 'n voorsittende beampte. In internasionale kommersiele arbitrasie is slegs die tweede konsep van toepassing. Internasionale kommersiele arbitrasie funksioneer normaalweg onafhanklik van enige regerings-instelling. Slegs die persoonlike onafhanklikheid en onpartydigheid van die arbiter is dus van belang. Wanneer die toetse, om die persoonlike onpartydigheid en onafhanklikheid van regters en arbiters te bepaal, met mekaar vergelyk word, is daar drie verskillende toetse wat van belang is. Sover dit menseregte op 'n intemasionale vlak betref, pas die Europese Hof vir Menseregte die geregverdigde twyfel (legitimate doubt) toets toe. Die arbitrasie instellings wat ingesluit is in hierdie verhandeling2 pas die regverdigbare twyfel Qustifiable doubt) toets toe. Op nasionale vlak pas beide Suid-Afrika en Groot Brittanje die redelike vrees van vooroordeel (reasonable apprehension of bias) toets toe. Die gevolgtrekking word gemaak dat die toetse vir onpartydigheid en onanhanklikheid wat toegepas word in die nasionale howe van Suid-Afrika en Groot Brittanje, die toetse wat op intemasionale vlak toegepas word in die Europese Hof vir Menseregte en die toetse wat toegepas word deur die onafhanklike intemasionale arbitrasie instellings wat in die verhandeling bestudeer is, tot dieselfde resultaat lei. Gevolglik sal arbitrasie verrigtinge wat in Suid-Afrika die toets van onafhanklikheid en onpartydigheid slaag in alle waarskynlikheid ook die toets in Engeland slaag. Net so sal arbitrasie verrigtinge wat plaasvind in terme van die belangrikse arbitrasie tribunale en arbitrasie reels, synde UNCITRAL, die ICC, die LCIA, die AAA en die ICSID, ook na alle waarskynlikheid die toets van onafhanklikheid en onpartydigheid van arbiters in beide Suid-Afrika en Engeland slaag indien die toets wat toegepas word deur hierdie reels en instansies dieselfde is as die toets wat in Suid-Afrika en Engeland toegepas word. / Thesis (LL.M.)--North-West University, Potchefstroom Campus, 2008.

This thesis discusses the fundamental issues of arbitration in international trade. The aim of the paper is to explain the basic aspects of international arbitration, which constitute reason for choosing this method of dispute resolution, and further evaluate whether development of arbitration as such may cause international traders to reconsider arbitration as primary dispute resolution method. The structure of this thesis consists of an introduction, nine chapters and a conclusion. I determine thesis dissertation in the introduction, followed by the first chapter, where the reader is briefly acquainted with the history of arbitration and international commercial arbitration. In the second chapter dispute resolution methods in general are defined. The third chapter is devoted to alternative dispute resolution methods, their advantages and disadvantages and I further describe certain types of ADR. In the fourth chapter, arbitration is explained together with its basic attributes, theoretical concepts of arbitration and definition of international and domestic arbitration. At the end of the chapter legal sources of arbitration are listed. The fifth chapter describes the arbitration agreement as a precondition for arbitration; conditions for the validity of arbitration agreements are further defined as well...

Les litigants sollicitent les centres d’arbitrage pour diriger l’arbitrage dans toutes ses phases afin de donner une garantie supplémentaire qui assure la validité de la sentence arbitrale. Compte tenu du rôle important que les centres d’arbitrage jouent pendant l’instance arbitrale, les litigants mécontents de la sentence arbitrale ou du jugement annulant la sentence tentent d’engager la responsabilité du centre d’arbitrage dès lors qu’il a surveillé, dirigé et participé au rendu de la sentence.De plus en plus la responsabilité des centres d’arbitrage est mise en cause devant les juridictions étatiques différentes, les fonctions et les pouvoirs exercés par les centres d’arbitrage ainsi que le régime de responsabilité leur est applicable font l’objet d’une attention critique de la part de la doctrine dans plusieurs systèmes juridiques. On s’interroge sur l’origine des rapports qui lient les centres d’arbitrage aux autres acteurs de l’arbitrage, sur les obligations et les pouvoirs conférés aux centres d’arbitrage, et sur les fonctions exercées par les centres d’arbitrage pour établir enfin un régime de responsabilité homogène et pertinent à l’égard des fonctions exercées par les centres d’arbitrage qui a une vocation à s’appliquer dans la majorité des systèmes juridiques / Parties to arbitration seek arbitral institutions to administrate their arbitration in order to have an extra guarantee that ensures the validity of the arbitral award. Given the role that arbitral institutions play during the arbitral procedure, parties unsatisfied either by the arbitral award or the annulment of the award tend to claim the liability of arbitral institution for the awards it had supervised, administered and participated in.The more the allegations of liability raise against the arbitral institutions before courts, the more the issue of arbitral institutions’ functions, powers and liability becomes controversial in different jurisdictions. Therefore, the present study tends to clarify the origin of the relationship existing between arbitral institutions and other parties involved in the arbitration at issue, the duties and powers assigned to the arbitral institutions and the functions performed by the arbitral intuitions, which helps eventually in establishing a kind of liability that complies with the functions performed by the arbitral institutions and can be applied in many jurisdictions.