• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 24
  • 5
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 45
  • 45
  • 13
  • 9
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Molecular breeding for resistance to rhizomania in sugar beets /

Lennefors, Britt-Louise, January 2006 (has links) (PDF)
Diss. (sammanfattning) Uppsala : Sveriges lantbruksuniversitet, 2006. / Härtill 5 uppsatser.
32

Efeitos de períodos de interferência na comunidade infestante e na produtividade da beterraba

Carvalho, Leonardo Bianco de [UNESP] 19 December 2007 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:28:31Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-12-19Bitstream added on 2014-06-13T20:18:18Z : No. of bitstreams: 1 carvalho_lb_me_jabo.pdf: 604690 bytes, checksum: 9effc91615f0ae69118f48865d1d6e4e (MD5) / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Funep / A interferência das plantas daninhas em agroecossistemas olerícolas é muito intensa em função do sistema de produção das culturas nesse tipo de ambiente. Para o desenvolvimento de programas de manejo das plantas daninhas, estudos ecológicos das comunidades infestantes são de suma importância em razão da vegetação daninha ser conseqüência das condições ecológicas criadas artificialmente pelo homem nos agroecossistemas. O presente trabalho foi desenvolvido com objetivo de realizar estudos fitossociológicos na comunidade infestante da cultura da beterraba de mesa e determinar os períodos críticos de interferência dessa comunidade sobre a cultura quando estabelecida por meio de semeadura direta. Os tratamentos consistiram em períodos semanais crescentes de convivência e controle das plantas daninhas, a partir de 14 dias após a semeadura. A comunidade infestante foi avaliada por meio do número de indivíduos e da matéria seca acumulada correspondente, para cada população de planta daninha e época avaliada. Na comunidade infestante estudou-se a composição específica, a densidade populacional, o acúmulo de matéria seca, os índices fitossociológicos, a diversidade e a similaridade. A cultura foi colhida 91 dias após a semeadura, quando se avaliou o diâmetro transversal e a produção de raízes. Na cultura estudou-se o efeito da interferência das plantas daninhas na produção total de raízes e os períodos críticos de interferência das plantas daninhas sobre a produtividade comercial de raízes. Nos períodos de convivência, Coronopus didymus foi importante pela densidade e acúmulo de matéria seca, no período de crescimento da beterraba, enquanto, no terço final do ciclo, Nicandra physalodes foi importante devido ao acúmulo de matéria seca. Nos períodos de controle, Amaranthus viridis, Galinsoga parviflora e N. physalodes foram importantes pelo... / Weed interference is very strong in olericultural agroecosystems due to the established crop production system in these environments. Ecological studies of weed communities are extremely important for development of weed management programs because of weeds are a consequency of the ecological conditions unnaturally created by humans in agroecosystems. The objective of this research was to realize phytossociological studies on the weed community of the table beet and to determine the critical periods of interference of this community on the crop when the beet was established by direct sowing. The treatments were weedy and weed-free increased weekly periods, starting 14 days after sowing. The weed community was evaluated based on the number of individuals and their correspondent dry matter accumulation for each weed population and interference time. The weed community was studied based on species composition, population density, dry matter accumulation, phytossociological indexes, diversity and similarity. The beet was gathered 91 days after sowing, evaluating the root transversal diameter and the root production. About the beet crop, it was studied the effects of weed interference on the total root production and the critical periods of weed interference affecting marketable beet yield. Coronopus didymus was important due to density and dry matter accumulation on beet growing period, in weedy periods, while Nicandra physalodes was important due to dry matter accumulation on the thirty part of the crop cycle. Amaranthus viridis, Galinsoga parviflora and N. physalodes was important due to dry matter accumulation, in weed-free periods. The diversity and evenness indexes were characteristic of weed communities of agroecosystems, with more evenness values at the beginning and at the middle of the cycle, and less evenness at the final, when mortality and dry matter accumulation for some species ...(Complete abstract, click electronic access below)
33

Fortificação da batata e biofortificação agronômica da beterraba com zinco / Potato fortification and agronomic biofortification of beetroot with zinc

Carmona, Victor Manuel Vergara 20 February 2018 (has links)
Submitted by VÍCTOR MANUEL VERGARA CARMONA null (vivergara66@gmail.com) on 2018-04-07T21:59:59Z No. of bitstreams: 1 Tese Victor Manuel Vergara Carmona.pdf: 974203 bytes, checksum: 73decf6b74da403d5b43321485d373a0 (MD5) / Approved for entry into archive by Alexandra Maria Donadon Lusser Segali null (alexmar@fcav.unesp.br) on 2018-04-09T17:59:56Z (GMT) No. of bitstreams: 1 carmona_vmv_dr_jabo.pdf: 974203 bytes, checksum: 73decf6b74da403d5b43321485d373a0 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-04-09T17:59:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 carmona_vmv_dr_jabo.pdf: 974203 bytes, checksum: 73decf6b74da403d5b43321485d373a0 (MD5) Previous issue date: 2018-02-20 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / A deficiência de zinco (Zn) afeta à população mundial há muito tempo e, apesar dos esforços realizados, o problema ainda não tem sido resolvido. Dessa forma, o incremento de Zn em hortaliças pode contribuir à diminuição do consumo inadequado do micronutriente. Assim, objetivou-se avaliar o efeito do condicionamento osmótico com Zn sobre o aumento do teor do micronutriente em batata e beterraba. Para isto, tubérculos de batata foram condicionados em soluções com 0, 10, 20 e 30 mg mL-1 Zn (como sulfato) durante 12, 16, 20 e 24 horas, enquanto para utrículos de beterraba utilizaram-se concentrações de 0, 10 e 30 mg mL-1 Zn, como sulfato e cloreto, durante 12, 16, 20 e 24 horas e, posteriormente, cultivados em casa de vegetação em duas épocas diferentes (primavera de 2015 e outono-inverno de 2016). Em batata houve incremento do teor e biodisponibilidade de Zn nos tubérculos, principalmente, em função da concentração do micronutriente em solução, sendo que com 10 mg mL-1 Zn e 12 horas de condicionamento conseguiu-se substancial fortificação. Em beterraba, todas as características avaliadas nas plantas foram melhoradas com a presença de Zn em solução, principalmente como sulfato, sendo obtido com 30 mg mL-1 Zn maior teor de Zn na raiz, enquanto o tempo influenciou somente características de crescimento, sendo 16 horas o tratamento mais recomendável. Portanto, conclui-se que o condicionamento osmótico com Zn apresenta potencial para ser utilizada em programas de biofortificação agronômica dessas hortaliças. / Zinc (Zn) deficiency has affected the world's population for a long time, and despite the efforts made, the problem has not yet been resolved. Thus, the increase of Zn in vegetables can contribute to the reduction of inadequate micronutrient consumption. Thus, the objective of this study was to evaluate the effect of Zn priming on the increase of micronutrient content in potato and beet. For this, potato tubers were primed in solutions with 0, 10, 20 and 30 mg mL-1 Zn (as sulfate) for 12, 16, 20 and 24 hours, while for beet utricles were used concentrations of 0, 10 and 30 mg mL-1 Zn, as sulfate and chloride, for 12, 16, 20 and 24 hours and then grown in a greenhouse at two different times (spring 2015 and autumn-winter 2016). In potato there was increase in the content and bioavailability of Zn in the tubers, mainly as a function of the concentration of the micronutrient in solution, and with 10 mg mL-1 Zn and 12 hours of priming a substantial fortification was achieved. In beet, all characteristics evaluated in the plants were improved with the presence of Zn in solution, mainly as sulfate, being obtained with 30 mg mL-1 Zn higher Zn content in the root, whereas the time influenced only growth characteristics, being 16 hours the most recommended treatment. Therefore, it is concluded that the Zn priming presents potential to be used in programs of agronomic biofortification of these vegetables.
34

Efeito da suplementa??o de nitrato diet?tico na forma de uma dose aguda de suco de beterraba na resposta press?rica p?s-exerc?cio em homens com obesidade

Bezerra, ?gnes Denise de Lima 29 November 2017 (has links)
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2018-02-15T13:04:55Z No. of bitstreams: 1 AgnesDeniseDeLimaBezerra_DISSERT.pdf: 2638952 bytes, checksum: 9e4adeece08af0312881a7d9d3a21801 (MD5) / Approved for entry into archive by Arlan Eloi Leite Silva (eloihistoriador@yahoo.com.br) on 2018-02-19T23:46:02Z (GMT) No. of bitstreams: 1 AgnesDeniseDeLimaBezerra_DISSERT.pdf: 2638952 bytes, checksum: 9e4adeece08af0312881a7d9d3a21801 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-02-19T23:46:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 AgnesDeniseDeLimaBezerra_DISSERT.pdf: 2638952 bytes, checksum: 9e4adeece08af0312881a7d9d3a21801 (MD5) Previous issue date: 2017-11-29 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior (CAPES) / Sabe-se que a suplementa??o de nitrato pode reduzir a press?o arterial em v?rias popula??es. No entanto, o efeito do suco de beterraba na resposta press?rica p?s-exerc?cio n?o tem sido ainda estudado. O objetivo deste estudo foi verificar o efeito da suplementa??o de nitrato diet?tico, na forma de suco de beterraba, sobre a resposta press?rica p?s-exerc?cio em indiv?duos com obesidade. Em um ensaio cl?nico randomizado do tipo cruzado, 14 homens, normotensos e com obesidade, foram aleatoriamente submetidos a tr?s sess?es experimentais: 1) suco de beterraba com exerc?cio (SBE; 200ml com ? 800mg nitrato), 2) refresco de frutas industrializado com exerc?cio (RFE; 200ml de bebida com baixo teor de nitrato), considerado o controle com exerc?cio e 3) controle sem exerc?cio (CON; 200ml de bebida com teor insignificante de nitrato). O exerc?cio realizado foi do tipo aer?bio moderado, com intensidade de 50% da frequ?ncia card?aca de reserva, e com dura??o de 40 minutos. A concentra??o de nitritos e nitratos plasm?ticos totais (NOx) foi avaliada em quatro momentos: jejum (primeiro dia), 60 minutos (60min), 105 minutos (105min) e 165 minutos (165min) ap?s a ingest?o das bebidas (sess?o experimental). A press?o arterial (PA) ambulatorial de 24 horas (24h) foi avaliada por meio da monitoriza??o ambulatorial da press?o arterial (MAPA). Para an?lise estat?stica dos dados, foi utilizado a ANOVA de medidas repetidas e ANOVA two-way com medidas repetidas (condi??o vs. tempo) para compara??es de vari?veis entre as sess?es experimentais. Os resultados mostram que a concentra??o de NOx plasm?tico aumentou significativamente apenas na condi??o SBE em todos os momentos a partir de 60min, ap?s a ingesta do suco de beterraba, em compara??o com RFE e CON. A PA sist?lica (PAS) ambulatorial reduziu ~ 5,3 mmHg (p < 0,05) durante as primeiras seis horas p?s-exerc?cio, resultando na redu??o da PAS em ~3 mmHg (p < 0,05), e da PA diast?lica (PAD) em ~ 2 mmHg (p < 0,05) no per?odo de 24h ap?s a sess?o SBE comparado ?s sess?es RFE e CON. Em conclus?o, o suco de beterraba potencializou a resposta na PA p?s-exerc?cio ambulatorial em homens com obesidade e normotensos. / It has been shown that nitrate supplementation may reduce blood pressure in several populations. However, the effect of beetroot juice on post-exercise blood pressure response has not yet been studied. The objective of this study was to verify the effect of dietary nitrate supplementation, in the form of beetroot juice, on post-exercise blood pressure response in obese individuals. In a randomized, cross-over trial, 14 normotensive and obese men were randomly assigned to three experimental sessions: 1) beetroot juice with exercise (BJE, 200ml with ? 800mg nitrate), 2) fruit soda industrialized with exercise (FSE, 200ml of low-nitrate beverage), considered control with exercise and 3) control without exercise (CON, 200ml of drink with insignificant nitrate content). The exercise performed was of the moderate aerobic type, with intensity of 50% of the reserve heart rate and, lasting 40 minutes. The concentration of nitrites and total plasma nitrates (NOx) was evaluated at four moments: fasting (first day), 60 minutes (60min), 105 minutes (105min) and 165 minutes (165min) after drinking (experimental session). And 24-hour ambulatory blood pressure (24h) was also evaluated through ambulatory blood pressure monitoring (ABPM). For statistical analysis of the data, we used repeated measurements ANOVA and two-way ANOVA with repeated measurements (condition vs. time) for comparisons of variables between the experimental sessions. The results show that the plasma NOx concentration increased significantly only in the BJE condition at all times from 60min after the intake of beetroot juice, compared to FSE and CON. Ambulatory systolic blood pressure (SBP) decreased ~ 5.3 mmHg (p <0.05) during the first six hours post-exercise, resulting in a reduction of SBP by ~ 3 mmHg (p <0.05), and diastolic blood pressure (DBP) at ~ 2 mmHg (p <0.05) in the 24-hour period after the BJE session compared to FSE and CON sessions. In conclusion, beetroot juice potentiated ambulatory post-exercise BP responses in obese and normotensive men.
35

Caracterización del gen CRIO4 y su implicación en tolerancia a estrés por frío

Izquierdo García, Ana Cristina 22 April 2016 (has links)
[EN] Cold is one of the most important abiotic stresses, severely affects the growth and development of plants, and limits their geographical distribution. Given that cold, salinity and drought stresses overlap some of their molecular mechanisms of response, a cDNA library of sugar beet (Beta vulgaris), generated from leaves of plants subjected to saline stress, was used to try to identify genes for tolerance to cold stress by its overexpression in yeast. In this way it was identified, among others, the CRIO4 gene whose characterization has been the work of this thesis. CRIO4 encodes a SEC14-like protein, and it is ortholog to PATL family of Arabidopsis thaliana and it shares a conserved domain with SEC14 and SFH family of yeast. CRIO4 overexpression confers to the yeast cells the ability to grow at low temperatures and tolerance to tunicamycin (an inhibitor of protein glycosylation). The in silico analysis of the CRIO4 sequence confirms several motifs and domains conserved in the protein that seem to direct its function toward the vesicular trafficking, and it reveals multiple potential phosphorylation sites in CRIO4 suggesting a possible role in signaling. Sec14 domain is a phospholipid binding and transfer domain, and the obtained results indicate that CRIO4 binds to phosphatidylinositol and phosphatidylethanolamine. CRIO4 does not complement the function of Sec14p of yeast, and this could be due to the lack of phosphatidylcholine affinity by CRIO4. Tryptophan transport is the greatest limiting factor for growth at low temperatures in yeast. The results of the yeast coexpression assay of CRIO4 and TAT2 (a high-affinity tryptophan permease) displayed in this thesis, seem to indicate stimulation of Tat2p transport to the plasma membrane by CRIO4, which could develop into an enhanced tryptophan absorption, thereby explaining the greater cold tolerance conferred by overexpression of CRIO4 in yeast. The subcellular localization study has shown that CRIO4 is associated with the plasma membrane and intracellular membranes, being part of vesicles, which seems to confirm the role of CRIO4 in intracellular trafficking, function that it would share with its orthologous genes. The expression pattern of CRIO4 in sugar beet has shown that CRIO4 is expressed in all analyzed tissues, focusing its highest expression in leaf and root. It has also been shown that CRIO4 expression increases after shorter exposure to cold stress and heat stress. Phenotypic studies of several mutant lines of PATLs genes from Arabidopsis thaliana have been carried out and high variability in results was obtained, this could be due to functional redundancy among the members of this multigenic family. Phenotypic studies of transgenic lines of Arabidopsis thaliana overexpressing the CRIO4 gene have also been performed. These lines show an improvement in their growth and development at low temperatures, thereby increasing their tolerance to cold stress. Furthermore, expression of CRIO4, in A. thaliana transgenic lines, increases considerably after cold stress and heat shock. Moreover, accumulation points of CRIO4 were observed along the whole cell, after heat shock. Intracellular recycling of PIN2, a gravitropic response indicator, is affected by decreasing temperature. The results obtained in this thesis suggest that overexpression of CRIO4 reactivates intracellular transport of PIN2 under cold stress, which would imply that its phenotype is related to auxin traffic. / [ES] El frío es uno de los estreses abióticos más importantes, afecta severamente al crecimiento y desarrollo de las plantas, y limita su distribución geográfica. Puesto que el estrés por frío, por salinidad y por sequía solapan algunos de sus mecanismos moleculares de respuesta, se usó una biblioteca de ADNc de remolacha (Beta vulgaris) generada con hojas de plantas sometidas a estrés salino, para tratar de identificar genes de tolerancia a estrés por frío mediante su sobreexpresión en levadura. De este modo se identificó, entre otros, el gen CRIO4 cuya caracterización ha sido el trabajo de esta tesis. CRIO4 codifica una proteína tipo Sec14, y es ortólogo a la familia PATL de Arabidopsis thaliana y tiene un dominio conservado con SEC14 y la familia SFH de levadura. La sobreexpresión de CRIO4 confiere a las células de levadura la capacidad de crecer a temperaturas bajas y tolerancia a tunicamicina (inhibidor de la glicosilación de proteínas). El análisis in silico de la secuencia de CRIO4 confirma diversos motivos y dominios conservados en la proteína que parecen dirigir su función hacia el tráfico vesicular, y revela múltiples potenciales sitios de fosforilación en CRIO4 sugiriendo una posible función en señalización. El dominio Sec14 es un dominio de unión y transferencia de fosfolípidos, y los resultados obtenidos indican que CRIO4 establece unión con fosfatidiolinositol y fosfatidiletanolamina. CRIO4 no complementa la función de Sec14p de levadura, y esto podría ser debido a la falta de afinidad de CRIO4 por fosfatidilcolina. En levadura, el transporte de triptófano es el mayor factor limitante para el crecimiento a temperaturas bajas. Los resultados del ensayo de coexpresión de CRIO4 con TAT2 (una permeasa de alta afinidad para triptófano) en levadura mostrados en esta tesis, parecen indicar una estimulación del transporte de Tat2p hacia la membrana plasmática por parte de CRIO4, que podría devenir en una absorción de triptófano mejorada, explicando así la mayor tolerancia a frío conferida por la sobreexpresión de CRIO4 en levadura. El estudio de localización subcelular ha mostrado que CRIO4 está asociada a la membrana plasmática y en membranas intracelulares, formando parte de vesículas, lo que parece confirmar el papel de CRIO4 en el tráfico intracelular, función que compartiría con sus ortólogos. El patrón de expresión de CRIO4 en remolacha ha mostrado que CRIO4 se expresa en todos los tejidos analizados, concentrándose su mayor expresión en hoja y raíz. También se ha mostrado que la expresión de CRIO4 aumenta tras tiempos cortos de exposición a estrés por frío y estrés por calor. Se han realizado estudios fenotípicos de diferentes líneas mutantes en genes PATLs de Arabidopsis thaliana, obteniéndose una gran variabilidad en los resultados que podría ser debida a la redundancia funcional entre los miembros de esta familia multigénica. También se han realizado estudios fenotípicos de líneas transgénicas de Arabidopsis thaliana que sobreexpresan el gen CRIO4. Estas líneas muestran una mejoría en su crecimiento y desarrollo a temperaturas bajas, aumentando por tanto su tolerancia al estrés por frío. Además, la expresión de CRIO4, en las líneas transgénicas de A. thaliana, aumenta considerablemente tras el estrés por frío y tras un choque térmico, observándose en este último caso, acúmulos de CRIO4 a lo largo de toda la célula. El reciclaje intracelular de PIN2, indicador de la respuesta gravitrópica, se ve afectado por la disminución de la temperatura. Los resultados obtenidos en esta tesis parecen indicar que la sobreexpresión de CRIO4 reactiva el transporte intracelular de PIN2 bajo estrés por frío, lo que implicaría que su fenotipo está relacionado con el tráfico de auxinas. / [CAT] El fred és un dels estressos abiòtics més importants, afecta severament al creixement i desenvolupament de les plantes, i limita la seua distribució geogràfica. Ja que l'estrès per fred, per salinitat i per sequera solapen alguns dels seus mecanismes moleculars de resposta, es va usar una biblioteca d'ADNc de remolatxa (Beta vulgaris) generada amb fulles de plantes sotmeses a estrès salí, per tractar d'identificar gens de tolerància a estrès per fred mitjançant la seua sobreexpressió en llevat. D'aquesta manera es va identificar, entre d'altres, el gen CRIO4 la caracterització del qual ha estat el treball d'aquesta tesi. CRIO4 codifica una proteïna tipus Sec14, i és ortòleg a la família PATL d'Arabidopsis thaliana i té un domini conservat amb SEC14 i la família SFH de llevat. La sobreexpressió de CRIO4 confereix a les cèl·lules de llevat la capacitat de créixer a temperatures baixes i tolerància a tunicamicina (inhibidor de la glicosilació de proteïnes). L'anàlisi in silico de la seqüència de CRIO4 confirma diversos motius i dominis conservats en la proteïna que semblen dirigir la seua funció cap al tràfic vesicular, i revelen múltiples potencials llocs de fosforilació en CRIO4 suggerint una possible funció en senyalització. El domini Sec14 és un domini d'unió i transferència de fosfolípids i els resultats obtinguts indiquen que CRIO4 estableix unió amb fosfatidiolinositol i fosfatidiletanolamina. CRIO4 no complementa la funció de Sec14p de llevat, i això podria ser a causa de la falta d'afinitat de CRIO4 per fosfatidilcolina. En llevat, el transport de triptòfan és el major factor limitant per al creixement a temperatures baixes. Els resultats de l'assaig de coexpressió de CRIO4 amb TAT2 (una permeasa d'alta afinitat per triptòfan) en llevat mostrats en aquesta tesi, semblen indicar una estimulació del transport de Tat2p cap a la membrana plasmàtica per part de CRIO4, que podria esdevindre en una absorció de triptòfan millorada, explicant així la major tolerància a fred conferida per la sobreexpressió de CRIO4 en llevat. L'estudi de localització subcel·lular ha mostrat que CRIO4 està associada a la membrana plasmàtica i en membranes intracel·lulars, formant part de vesícules, la qual cosa sembla confirmar el paper de CRIO4 en el tràfic intracel·lular, funció que compartiria amb els seus homòlegs. El patró d'expressió de CRIO4 en remolatxa ha mostrat que CRIO4 s'expressa en tots els teixits analitzats, concentrant-se la seua major expressió en fulla i arrel. També s'ha mostrat que l'expressió de CRIO4 augmenta després de temps curts d'exposició a estrès per fred i estrès per calor. S'han realitzat estudis fenotípics de diferents línies mutants en gens PATLs d'Arabidopsis thaliana, obtenint-se una gran variabilitat en els resultats que podria ser deguda a la redundància funcional entre els membres d'aquesta família multigènica. També s'han realitzat estudis fenotípics de línies transgèniques d'Arabidopsis thaliana que sobreexpressen el gen CRIO4. Aquestes línies mostren una millora en el seu creixement i desenvolupament a temperatures baixes, augmentant per tant la seua tolerància a l'estrès per fred. A més, l'expressió de CRIO4, en les línies transgèniques d'A. thaliana, augmenta considerablement després de l'estrès per fred i després d'un xoc tèrmic, observant-se en aquest últim cas, cúmuls de CRIO4 al llarg de tota la cèl·lula. El reciclatge intracel·lular de PIN2, indicador de la resposta gravitrópica, es veu afectat per la disminució de la temperatura. Els resultats obtinguts en aquesta tesi semblen indicar que la sobreexpressió de CRIO4 reactiva el transport intracel·lular de PIN2 sota estrès per fred, la qual cosa implicaria que el seu fenotip està relacionat amb el tràfic d'auxines. / Izquierdo García, AC. (2016). Caracterización del gen CRIO4 y su implicación en tolerancia a estrés por frío [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62826 / TESIS
36

AFM relative stiffness measurement of the plasticising effect of a non-ionic surfactant on plant leaf wax

Grant, Colin A., Twigg, Peter C., Bell, G., Lu, J.R. January 2008 (has links)
An AFM relative stiffness technique was applied to reconstituted Beta vulgaris L. wax films. Consecutive force arrays (n=100) made on the waxy surface at the same locations showed that there was no relative change in surface elasticity and this information was used as a reference to further experimental measurements. A surfactant solution was subsequently dropped on the waxy surface and the same array of indents was made at the same location as the reference test. The plant wax surface showed a reduction in its surface elasticity properties. The study has demonstrated that the AFM technique could be used to undertake a systematic assessment of the plasticising effects of agrochemicals on native and reconstituted plant wax films.
37

Efeitos de períodos de interferência na comunidade infestante e na produtividade da beterraba /

Carvalho, Leonardo Bianco de. January 2007 (has links)
Resumo: A interferência das plantas daninhas em agroecossistemas olerícolas é muito intensa em função do sistema de produção das culturas nesse tipo de ambiente. Para o desenvolvimento de programas de manejo das plantas daninhas, estudos ecológicos das comunidades infestantes são de suma importância em razão da vegetação daninha ser conseqüência das condições ecológicas criadas artificialmente pelo homem nos agroecossistemas. O presente trabalho foi desenvolvido com objetivo de realizar estudos fitossociológicos na comunidade infestante da cultura da beterraba de mesa e determinar os períodos críticos de interferência dessa comunidade sobre a cultura quando estabelecida por meio de semeadura direta. Os tratamentos consistiram em períodos semanais crescentes de convivência e controle das plantas daninhas, a partir de 14 dias após a semeadura. A comunidade infestante foi avaliada por meio do número de indivíduos e da matéria seca acumulada correspondente, para cada população de planta daninha e época avaliada. Na comunidade infestante estudou-se a composição específica, a densidade populacional, o acúmulo de matéria seca, os índices fitossociológicos, a diversidade e a similaridade. A cultura foi colhida 91 dias após a semeadura, quando se avaliou o diâmetro transversal e a produção de raízes. Na cultura estudou-se o efeito da interferência das plantas daninhas na produção total de raízes e os períodos críticos de interferência das plantas daninhas sobre a produtividade comercial de raízes. Nos períodos de convivência, Coronopus didymus foi importante pela densidade e acúmulo de matéria seca, no período de crescimento da beterraba, enquanto, no terço final do ciclo, Nicandra physalodes foi importante devido ao acúmulo de matéria seca. Nos períodos de controle, Amaranthus viridis, Galinsoga parviflora e N. physalodes foram importantes pelo ...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Weed interference is very strong in olericultural agroecosystems due to the established crop production system in these environments. Ecological studies of weed communities are extremely important for development of weed management programs because of weeds are a consequency of the ecological conditions unnaturally created by humans in agroecosystems. The objective of this research was to realize phytossociological studies on the weed community of the table beet and to determine the critical periods of interference of this community on the crop when the beet was established by direct sowing. The treatments were weedy and weed-free increased weekly periods, starting 14 days after sowing. The weed community was evaluated based on the number of individuals and their correspondent dry matter accumulation for each weed population and interference time. The weed community was studied based on species composition, population density, dry matter accumulation, phytossociological indexes, diversity and similarity. The beet was gathered 91 days after sowing, evaluating the root transversal diameter and the root production. About the beet crop, it was studied the effects of weed interference on the total root production and the critical periods of weed interference affecting marketable beet yield. Coronopus didymus was important due to density and dry matter accumulation on beet growing period, in weedy periods, while Nicandra physalodes was important due to dry matter accumulation on the thirty part of the crop cycle. Amaranthus viridis, Galinsoga parviflora and N. physalodes was important due to dry matter accumulation, in weed-free periods. The diversity and evenness indexes were characteristic of weed communities of agroecosystems, with more evenness values at the beginning and at the middle of the cycle, and less evenness at the final, when mortality and dry matter accumulation for some species ...(Complete abstract, click electronic access below) / Orientador: Robinson Antonio Pitelli / Coorientador: Arthur Bernardes Cecílio Filho / Banca: Pedro Luis da Costa Aguiar Alves / Banca: Dagoberto Martins / Mestre
38

Absorção e mobilidade do boro em plantas de tomate e de beterraba

Gondim, Ancélio Ricardo de Oliveira [UNESP] 22 July 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:33:38Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-07-22Bitstream added on 2014-06-13T20:45:34Z : No. of bitstreams: 1 gondim_aro_dr_jabo.pdf: 426794 bytes, checksum: f873ac766858dbae21d0257c0f0c57d9 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Objetivou-se estudar os efeitos nutricionais da omissão de boro, doses de boro via foliar, tempo de absorção e a sua mobilidade em plantas de tomate e beterraba cultivadas em ambiente protegido. Para isto, foram realizados na Unesp Câmpus Jaboticabal, quatro experimentos com as plantas do tomate e da beterraba cultivadas em vasos. Estudou-se no primeiro a omissão de boro em plantas de tomate e beterraba. No segundo experimento, estudou-se as doses de boro via foliar nas duas hortaliças. No terceiro experimento, estudou-se a absorção foliar de B ao longo do tempo nas plantas de tomate e beterraba. Comparou-se no quarto experimento, a mobilidade do boro absorvido pelas raízes e pelas folhas, para as partes novas da planta. Em todos os experimentos, avaliaram-se as variáveis de crescimento, nutrição e de produção de matéria seca das plantas. Verificou–se, no primeiro experimento, que o prejuízo da deficiência de boro ficou evidente no final do ciclo das hortaliças (terceiro estádio de desenvolvimento), causando maior diminuição nos órgãos reprodutivos do tomate (frutos) e da beterraba (raiz tuberosa). No segundo experimento, a adubação foliar com o micronutriente promoveu a maior produção de matérias secas do fruto e da planta inteira do tomateiro, com pulverizações foliares de B na concentração de 0,340 g L-1 e esteve associada com o teor foliar de B de 72 mg kg-1. Para a produção de matérias secas da raiz tuberosa e da planta inteira de beterraba ocorreu com 0,065 g L- 1 e associou-se com o teor de B de 26 mg kg-1. No terceiro experimento, notou-se que o B é rapidamente absorvido pelas folhas, atingindo 50% do B absorvido, próximo de dez horas após aplicação para o tomate e duas horas e meia após a aplicação para a beterraba. No último experimento, observou-se que a aplicação do boro via foliar não foi... / This work aimed to study the nutritional effects of the boron omission, boron doses by foliar means, absorption time and its mobility in both tomato and beetroot cultures which were cultivated in a protected environment. For this purpose, four experiments with the plants of both tomato and beetroot cultivated in vases were used at the Unesp Campus of Jaboticabal. In the first experiment, it was studied the boron absorption by the roots of both vegetables in a hydropnic system, with the presence and the omission of the micronutrient. In the second experiment, it was studied the boron doses by foliar means in both vegetables. In the third one, it was studied the foliar absorption of B over the time in both tomato and beetroot plants. In the fourth, it was compared the boron mobility absorbed by the roots and the leaves, for the new parts of the plant. In all the experiments, it was evaluated the growth, nutrition and production variables of the plants dry matter. It was verified, in the first experiment, that the boron deficiency loss was evident in the end of the vegetables cycle (third development phase) causing higher decrease in the reproductive organs of the tomato (fruits) and beetroot (tuberous root). In the second experiment, the foliar fertilization with the micronutrient promoted the highest production of both the fruit’s and the whole plant’s dry matter of the tomato plant with B foliar spray at the concentration of 0,340 g L-1 and it was associated with the B leaf content of 72 mg kg-1. The tuberous root and the beetroot whole plant dry matter production occurred with 0,065 g L-1 and it was associated with the B content of 26 mg kg-1. In the third experiment, it was noticed that the B is quickly absorbed by the leaves, reaching 50% of the absorbed B, close to ten hours after the application for the tomato and two hours and... (Complete abstract, click electronic access below)
39

Fontes e concentrações de silício foliar na produção e na qualidade da acelga e da couve / Silicon leaf fertilization concentration and sources in the production and quality of chard and kale

Souza, José Zenóbio de 16 March 2018 (has links)
Submitted by JOSÉ ZENÓBIO DE SOUZA (j.zenobio@ifma.edu.br) on 2018-05-03T20:36:15Z No. of bitstreams: 1 Dissertacao_Jose_Zenobio_Souza_2018.pdf: 1297284 bytes, checksum: 14b302d268235eca24061b9182a49edc (MD5) / Approved for entry into archive by Alexandra Maria Donadon Lusser Segali null (alexmar@fcav.unesp.br) on 2018-05-04T18:20:53Z (GMT) No. of bitstreams: 1 souza_jz_me_jabo.pdf: 1297284 bytes, checksum: 14b302d268235eca24061b9182a49edc (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-04T18:20:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 souza_jz_me_jabo.pdf: 1297284 bytes, checksum: 14b302d268235eca24061b9182a49edc (MD5) Previous issue date: 2018-03-16 / O silício (Si) é um elemento benéfico para as plantas que pode incrementar seu crescimento em condições de estresse e ainda refletir na qualidade, mas cujos efeitos não são conhecidos com a aplicação foliar do elemento na acelga e na couve, objetivou-se avaliar fontes e concentrações de Si via foliar na produção e na qualidade da acelga e da couve. Realizaram-se dois experimentos em casa de vegetação com acelga (Beta vulgaris var. cicla), cultivar verde-escura, e com couve (Brassica oleracea L var. acephala), cultivar manteiga-da-geórgia, em sistema de cultivo hidropônico, em vasos com areia contendo uma planta, cultivadas com a média da temperatura máxima de 43,1 °C ± 10,6 °C. Os experimentos foram conduzidos em delineamento inteiramente casualizados, com oito tratamentos e quatro repetições, em esquema fatorial 2 x 4, sendo duas fontes de Si, silicato de potássio (Si = 128 g L-1; K2O = 126,5 g L-1) e silicato de potássio e sódio estabilizado (Si = 115 g L-1; K2O = 19 g L-1), e quatro concentrações (0,00; 0,84; 1,68 e 2,52 g L-1) de Si. Realizaram-se três pulverizações foliares a cada 10 dias, iniciando aos 20 dias após o transplantio (DAT). As plantas de acelga e de couve foram colhidas aos 48 e 54 (DAT), respectivamente. Avaliaram-se a altura das plantas, a massa da matéria fresca, o teor de vitamina C (Ascorbato), a perda de água durante o armazenamento, massa da matéria seca, o teor e o acúmulo de Si nas folhas. A aplicação de Si foliar é viável para hortaliças folhosas de acelga e couve, pois incrementou o teor e o acúmulo do elemento, o crescimento, a produção, e melhorou a qualidade, inclusive a biofortificação, destacando-se a concentração de Si foliar de 2,52 g L-1 na forma de silicato de potássio. / Silicon (Si) is a beneficial element for plants. Its usage can increase plant growth under stressful conditions and still improve plant quality, but these effects are still unknown with foliar application of the element in chard and kale. This aim of this study was to evaluate sources and concentrations of Si leaf fertilization on the production and quality of chard and kale. Two experiments were carried out in a greenhouse with chard (Beta vulgaris var. cicla), “verde-escura” cultivar and kale (Brassica oleracea L var. acephala), “manteiga-da-geórgia” cultivar using a hydroponic culture system in pots filled with sand containing one plant each, grown under the mean maximum temperature of 43.1 °C ± 10.6 °C. The experiments were carried out under a completely randomized design with eight treatments and four replications in a 2 x 4 factorial scheme and two sources of silicon: potassium silicate (Si = 128 g L-1, K2O = 126.5 g L-1) and (Si = 115 g L-1, K2O = 19.0 g L-1) and four concentrations (0.00; 0.84; 1.68 and 2.52 g L-1). We performed three leaf sprays every 10 days, starting at 20 days after transplanting (DAT). The chard and kale plants were harvested at 48 and 54 (DAT), respectively. We evaluated plant height, fresh matter mass, vitamin C content (Ascorbate), water loss during storage, dry matter mass, Si content, and Si accumulation in the leaves. Si leaf fertilization is viable for leafy vegetables as chard and kale, because this fertilization increased the content and the accumulation of Si, growth, production, and also improved the quality, including the biofortification, where the Si leaf concentration of 2.52 g L-1 as potassium silicate was highlighted.
40

Absorção e mobilidade do boro em plantas de tomate e de beterraba /

Gondim, Ancélio Ricardo de Oliveira. January 2009 (has links)
Resumo: Objetivou-se estudar os efeitos nutricionais da omissão de boro, doses de boro via foliar, tempo de absorção e a sua mobilidade em plantas de tomate e beterraba cultivadas em ambiente protegido. Para isto, foram realizados na Unesp Câmpus Jaboticabal, quatro experimentos com as plantas do tomate e da beterraba cultivadas em vasos. Estudou-se no primeiro a omissão de boro em plantas de tomate e beterraba. No segundo experimento, estudou-se as doses de boro via foliar nas duas hortaliças. No terceiro experimento, estudou-se a absorção foliar de B ao longo do tempo nas plantas de tomate e beterraba. Comparou-se no quarto experimento, a mobilidade do boro absorvido pelas raízes e pelas folhas, para as partes novas da planta. Em todos os experimentos, avaliaram-se as variáveis de crescimento, nutrição e de produção de matéria seca das plantas. Verificou-se, no primeiro experimento, que o prejuízo da deficiência de boro ficou evidente no final do ciclo das hortaliças (terceiro estádio de desenvolvimento), causando maior diminuição nos órgãos reprodutivos do tomate (frutos) e da beterraba (raiz tuberosa). No segundo experimento, a adubação foliar com o micronutriente promoveu a maior produção de matérias secas do fruto e da planta inteira do tomateiro, com pulverizações foliares de B na concentração de 0,340 g L-1 e esteve associada com o teor foliar de B de 72 mg kg-1. Para a produção de matérias secas da raiz tuberosa e da planta inteira de beterraba ocorreu com 0,065 g L- 1 e associou-se com o teor de B de 26 mg kg-1. No terceiro experimento, notou-se que o B é rapidamente absorvido pelas folhas, atingindo 50% do B absorvido, próximo de dez horas após aplicação para o tomate e duas horas e meia após a aplicação para a beterraba. No último experimento, observou-se que a aplicação do boro via foliar não foi... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: This work aimed to study the nutritional effects of the boron omission, boron doses by foliar means, absorption time and its mobility in both tomato and beetroot cultures which were cultivated in a protected environment. For this purpose, four experiments with the plants of both tomato and beetroot cultivated in vases were used at the Unesp Campus of Jaboticabal. In the first experiment, it was studied the boron absorption by the roots of both vegetables in a hydropnic system, with the presence and the omission of the micronutrient. In the second experiment, it was studied the boron doses by foliar means in both vegetables. In the third one, it was studied the foliar absorption of B over the time in both tomato and beetroot plants. In the fourth, it was compared the boron mobility absorbed by the roots and the leaves, for the new parts of the plant. In all the experiments, it was evaluated the growth, nutrition and production variables of the plants dry matter. It was verified, in the first experiment, that the boron deficiency loss was evident in the end of the vegetables cycle (third development phase) causing higher decrease in the reproductive organs of the tomato (fruits) and beetroot (tuberous root). In the second experiment, the foliar fertilization with the micronutrient promoted the highest production of both the fruit's and the whole plant's dry matter of the tomato plant with B foliar spray at the concentration of 0,340 g L-1 and it was associated with the B leaf content of 72 mg kg-1. The tuberous root and the beetroot whole plant dry matter production occurred with 0,065 g L-1 and it was associated with the B content of 26 mg kg-1. In the third experiment, it was noticed that the B is quickly absorbed by the leaves, reaching 50% of the absorbed B, close to ten hours after the application for the tomato and two hours and... (Complete abstract, click electronic access below) / Orientador: Renato de Mello Prado / Coorientador: Arthur Bernardes Cecílio Filho / Banca: William Natale / Banca: Jairo Osvaldo Cazetta / Banca: Cassio Hamilton Abreu Junior / Banca: Francisco Maximino Fernandes / Doutor

Page generated in 0.0652 seconds