• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 47
  • 18
  • 7
  • 4
  • 1
  • Tagged with
  • 83
  • 83
  • 68
  • 67
  • 64
  • 39
  • 28
  • 17
  • 14
  • 14
  • 13
  • 11
  • 10
  • 9
  • 9
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

n Teoretiese en praktiese ondersoek na 'n betroubare en toepaslike boedelbeplanningsmodel

Pretorius, F. J.(Frederik Johannes) 12 1900 (has links)
Thesis (LLM)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: This study deals with a theoretical and practical investigation of the subject discipline of estate planning in order to identify a reliable and appropriate estate planning model. For purposes of this study, the investigation is restricted to the development of such a model in respect of a person within the niche of an average salary earner with the focus on an appropriate financial planning in respect of his death. An investigation is conducted into the basis from which the subject emerged and developed. It is determined that this basis is the method of successionand that it also forms an integral part of any proposed estate planning. Relevant principles and the methods of succession which were in force in the Roman, Roman-Dutch and English law of succession are analysed. Through the historic development, against the background of these systems, a link is made to the South African law of successionand the position in terms of the South African law is determined. The theoretical basis of the subject discipline is also laid down. The different role players involved are identified in the process and the proposed estate planning process is identified and described. The administration of estates process within the context of the English law is compared with the same process in the context of the South African law through a comparative study. This investigation is limited to those aspects of the administration of estates process important for purposes of estate planning, especially in view of the influence that the rules of the Englishlaw had on the South African law in respect of this process. Practical problems currently experienced by trust companies in respect of the administration of estates are also identified and analysed. These problems also indicate the need for the identification of a reliable and appropriate estate planning model. The identification of an appropriate estate analysis model is identified as an essential control mechanism for the proposed estate planning model. This model is furthermore expanded in order to point out the problem areas in respect of different scenarios with a determined conventional family construction as the basis for the analysis. Available estate planning instruments and techniques are identified as aids in order to facilitate the testator's estate plan by virtue of the proposed estate planning model. Testamentary mechanisms are distinguished from inter vivos mechanisms and applicable legislation is discussed. A reliable and appropriate estate planning model is identified, bearing in mind the results of the researchconducted. This study is concluded with an adjudication and consolidation of the results of the research with a special reference to the implementation phase of an estate plan and the frequent revision thereof. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie handeloor 'n teoretiese en praktiese ondersoek van die vakdissipline boedelbeplanning met die oog daarop om 'n betroubare en toepaslike boedelbeplanningsmodel te identifiseer. Die ondersoek word vir doeleindes van hierdie studie beperk en afgebaken tot die ontwikkeling van so 'n model vir 'n persoon wat homself in die nis van die gemiddelde salaristrekker bevind met die fokus op 'n toepaslike finansiële beplanning vir die intrede van dié se dood. Daar word ondersoek ingestel na die basis waaruit dié vakdissipline ontstaan en ontwikkel het. Daar is gevind dat die metode van erfopvolging daardie basis uitmaak en ook 'n integrale deel vorm van enige boedelbeplanningwat onderneem word. Relevante beginsels en die metodes van erfopvolging soos dit in die Romeinse, Romeins- Hollandse en Engelse erfreg gegeld het, word ontleed. Met die historiese ontwikkeling in hierdie stelsels as agtergrond, word daar by die Suid-Afrikaanse erfreg aangesluit en die posisie volgens die Suid- Afrikaanse reg bepaal. Die teoretiese grondslag van die vakdissipline word ook vasgelê. Die verskillende rolspelers betrokke by die voorgestelde boedelbeplanningsproses word geïdentifiseer en die voorgestelde boedelbeplanningsprosesword beskryf. Die boedelberedderingsprosesword ook binne die konteks van die Engelse reg met dié proses binne die konteks van die Suid- Afrikaanse reg deur 'n regsvergelykende studie vergelyk. Hierdie ondersoek word ook beperk tot daardie aspekte van die beredderingsproses wat vir doeleindes van boedelbeplanning van belang is, juis in die lig van die invloed van die Engelsregtelike reëls op die Suid-Afrikaanse reg ten aansien van gemelde proses. Praktiese probleme wat tans tydens die beredderingsproses van bestorwe boedels deur trustmaatskappye ervaar word, word ook geïdentifiseer en ontleed. Hierdie probleme ondersteun ook die behoefte aan die identifisering van 'n betroubare en toepaslike boedelbeplanningsmodel. Die identifisering van 'n toepaslike boedelontledingsmodel word aangetoon as 'n onontbeerlike kontrolemeganisme van die voorgestelde boedelbeplanningsmodel. Hierdie ontledingsmodel word ook uitgebrei om probleemareas ten aansien van verskillende scenario's uit te wys met 'n bepaalde konvensionele gesinskonstruksie as die basis vir die ontledingsmodel. Beskikbare boedelbeplanningsinstrumente en -tegnieke word geïdentifiseer as hulpmiddels om die erflater se toepaslike boedelplan ingevolge die struktuur van die voorgestelde boedelbeplanningsmodel te fasiliteer. Testamentêre meganismes word van inter vivos meganismes onderskei en toepaslike wetgewing word ook bespreek. Na aanleiding van die resultate van hierdie navorsing word 'n betroubare en toepaslike boedelbeplanningsmodel geïdentifiseer. Die studie word afgesluit met 'n beoordeling en samevatting van die resultate van die navorsing met 'n spesifieke verwysing na die implementeringsfase van 'n boedelplan en die gereelde hersiening daarvan.
22

Die regsaard van die kontraktuele verhouding tussen produsente en kooperasies betreffende die verpoeling van produkte

Taljaard, Jochemus Cornelius 04 1900 (has links)
Dissertation (LLM )--Stellenbosch University, 2002. / Copy not signed by author. / ENGLISH ABSTRACT: The use of co-operative pools in the South African Agricultural sector is a common phenomenon and an accepted commercial practice. Although it has seldom been at issue, the pool relationship between producers and the cooperative undoubtedly has certain legal consequences for the respective parties. Our courts have never addressed the aforementioned legal consequences authoritatively, probably because until now no disputes have arisen which could not be settled through negotiation between the parties concerned. Recently die legal nature of the pool relationship has became more of an issue primarily because of queries issued by the South African Revenue Service regarding the treatment of co-operative pools for purposes of income tax. Although this study is not aimed at addressing the income tax issues as regards the pool relationship, determining the legal nature of the pool relationship will be decisive for determining how co-operative pools should be treated for tax purposes. In addition to tax-related consequences, the legal nature of the pool relationship will necessarily also be decisive for issues such as insolvency and breach of contract. In this study the courts' approach to the classification of new types of contracts will be examined in order arrive at an underlying principle for evaluating the contractual nature of the pool relationship. After completion of the aforementioned examination, the functional characteristics of the pool relationship will be outlined and the implications thereof in respect of the law of things determined. The next stage involves the comparison of the functional characteristics of the pool relationship with the essential features of certain types of contracts to determine whether the pool relationship may be classified as one of these types of contract. From the aforementioned investigation it seems that the pool relationship does not satisfy the essential requirements of a contract of partnership, representation, the 'undisclosed principal' situation or mandate. The manner in which new types of contracts are classified in South African law is then revisited and proposals are made as to a possible methodology for classifying contracts that, in terms of the classical approach to the classification of contracts, would have been typified as sui generis. In accordance with this proposed approach to the classification of contracts, the conclusion is reached that the pool relationship is a new contract type that amalgamates elements of a contract of partnership, mandate and locatio conductio operis. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die gebruik van koëperatiewe poele in die Suid-Afrikaanse landbou kom algemeen voor en is In aanvaarde kommersiële praktyk. Alhoewel dit al selde op die spits gedryf is, het die poelverhouding tussen die onderskeie produsente en die koëperasie ongetwyfeld regsgevolge vir die onderskeie partye. Voorgemelde regsgevolge is nog nooit deur In Suid-Afrikaanse hof aangespreek nie, waarskynlik omdat daar nog nie enige dispute was betreffende die die poelverhouding wat nie deur dialoog bygelê kon word nie. In die onlangse verlede het die regsaard van die poelverhouding egter meer relevant geword hoofsaaklik weens navrae van die Suid-Afrikaanse Inkomstediens betreffende die belastinghantering van kooperatiewe poele. Alhoewel hierdie verhandeling nie daarop gerig is om die belastinggevolge van die poelverhouding aan te spreek nie, sal die bepaling van die regsaard van die poelverhouding bepalend wees vir die hantering van die poelverhouding vir doeleindes van belasting. Afgesien van belastinggevolge sal die regsaard van die poelverhouding ook uiteraard bepalend wees betreffende kwessies soos insolvensie en kontrakbreuk. In hierdie studie sal die howe se benadering tot die klassifikasie van nuwe kontraksoorte ondersoek word ten einde In grondslag te lê waarvolgens die kontraktuele aard van die poelverhouding beoordeel kan word. Na voorgemelde ondersoek word die funksionele kenmerke van die poelverhouding uiteengesit en die sakeregtelike implikasies daarvan bepaal. Die funksionele kenmerke van die poelverhouding word daarna opgeweeg teen die wesenskenmerke van 'n aantal kontraksoorte ten einde vas te stelof die poelverhouding as sodanig geklassifiseer kan word. Uit hierdie ondersoek blyk dit dat die poelverhouding nie aan die wesenskenmerke van die vennootskapsverhouding, verteenwoordiging, die 'undisclosed principal' situasie of 'n lasgewingsverhouding voldoen nie. Die wyse waarop nuwe kontraktsoorte in die Suid-Afrikaanse reg hanteer word, word daarna weer oorweeg en voorstelle aan die hand gedoen waarop kontrakte wat, ingevolge die klassieke benadering tot die uitleg van kontrakte, as sui generis klassifiseer word, hanteer kan word. In ooreenstemming met hierdie voorgestelde metode van klassifikasie word daar dan tot die gevolgtrekking gekom dat die poelverhouding 'n mengvorm tussen 'n vennootskap, 'n lasgewingooreenkoms en 'n werkaanbestedingsooreenkoms is.
23

Misrepresentation by non-disclosure in South African law

Cupido, Robin Vicky 03 1900 (has links)
Thesis (LLM)--Stellenbosch University, 2013. / Bibliography / ENGLISH ABSTRACT: This thesis investigates the approach to non-disclosure as a form of misrepresentation in South African law. The primary focus is the question of liability, and whether parties should be able to claim relief based on non-disclosure. In order to determine this, attention is also paid to the standards which have traditionally been employed in cases of non-disclosure, and it is questioned whether a general test can be formulated which could be used in all such instances. The point of departure in this discussion is a general historical and comparative overview of the law relating to non-disclosure. This overview places the position in modern South African law in context, and highlights some of the similarities between our current position regarding non-disclosure and the position in other jurisdictions. The overview also sets out the provisions relating to non-disclosure in international legal instruments, which could be of use in interpreting concepts used in our law. The study then shifts to an exploration of the specific situations, such as the conclusion of insurance agreements, or agreements of sale involving latent defects, where South African law automatically imposes a duty of disclosure. These instances are the exception to the general rule against imposing duties of disclosure on contracting parties. The study reveals that certain principles are applied in more than one of these exceptional cases, and attention is paid to each in order to determine which principles are most prevalent. It is suggested that the nature of the relationship between the parties is the underlying reason for always imposing duties of disclosure in these circumstances. Attention is then paid to the judicial development of the law relating to non-disclosure, specifically in those cases which fall outside the recognised special cases referred to above. The remedies available to a party when they have been wronged by another’s non-disclosure are identified and investigated here, namely rescission and damages. A distinction is drawn between the treatment of non-disclosure in the contractual sphere and the approach taken in the law of delict. The different requirements for each remedy are explored and evaluated. A detailed examination of the key judgments relating to non-disclosure shows us that the judiciary apply similar principles to those identified in the discussion of the exceptional instances when deciding to impose liability based on non-disclosure. Reliance is also placed on the standards set out in the earlier historical and comparative discussion. The most prevalent of these standards are the nature of the relationship between the parties and the good faith principle. It is then considered whether all of these principles and elements could be used in order to distill one general standard that could be used to determine whether non-disclosure could give rise to relief. The conclusion is drawn that it may not be advisable to adopt such a standard, and that the seemingly fragmented treatment of non-disclosure in South African law thus far has enabled its development and will continue to do so. A number of key considerations have been identified as possible standards, and these considerations can be applied by the judiciary on a case by case basis. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie tesis ondersoek wanvoorstelling deur stilswye in die Suid-Afrikaanse kontraktereg. Die primêre fokus is op wanneer stilswye aanleiding gee tot aanspreeklikheid, en watter remedies daaruit voortvloei. Om dit vas te stel, word aandag geskenk aan die standaarde wat tradisioneel gebruik word in gevalle van stilswye, en word veral bevraagteken of 'n algemene toets formuleer kan word wat in al sulke gevalle toepassing sou kon vind. Die ondersoek begin met ‘n algemene historiese en regsvergelykende oorsig, wat die konteks verskaf vir die analise van die posisie in die moderne Suid-Afrikaanse reg, en ooreenkomste tussen hierdie posisie en die benadering in ander jurisdiksies na vore bring. Die bepalings van sekere internasionale regsinstrumente wat spesifiek met stilswye handel, word ook ondersoek om te bepaal hulle van nut kan wees by die uitleg van konsepte wat in die Suid- Afrikaanse reg gebruik word. Die fokus van die studie verskuif dan na spesifieke, uitsonderlike gevalle waar die Suid- Afrikaanse reg outomaties ‘n openbaringsplig tussen partye erken. Prominente voorbeelde is versekeringskontrakte en koopkontrakte waar die merx ‘n verborge gebrek het. Hierdie gevalle is uitsonderings op die algemene reël dat kontrakspartye nie openbaringspligte het nie. Dit kom voor dat sekere gemeenskaplike beginsels van toepassing is in sekere van die uitsonderingsgevalle, en dit word ondersoek hoekom hierdie beginsels gereeld na vore tree. Dit word ook voorgestel dat die aard van die verhouding tussen die partye die onderliggende rede is waarom ons reg openbaringspligte in hierdie spesifieke omstandighede oplê. Aandag word dan geskenk aan die regterlike ontwikkeling van die regsposisie ten opsigte van stilswye in gevalle wat nie by een van die bogenoemde erkende uitsonderings tuisgebring kan word nie. Die remedies beskikbaar aan partye wanneer hulle deur ‘n ander se stilswye benadeel is, word hier geïdentifiseer en ondersoek. Hierdie remedies is die kontraktuele remedie van aanvegting (moontlik gevolg deur teruggawe) en die deliktuele remedie van skadevergoeding. ‘n Onderskeid word ook getref tussen die hantering van stilswye in die kontraktereg en die benadering wat in die deliktereg gevolg word. Aan die hand van hierdie onderskeid word die vereistes vir albei remedies bepreek. Die belangrikste uitsprake van die howe in gevalle wat nie by die spesifieke, uitsonderlike kategorieë tuisgebring kan word nie, word dan oorweeg. Dit is duidelik dat die howe in die konteks van hierdie residuele gevalle soortgelyke beginsels geïdentifiseer het as dié wat voorgekom het by gevalle soos versekering en koop. Uit hierdie uitsprake blyk dit ook duidelik dat die howe ag slaan op soortgelyke standaarde as dié wat in die historiese en vergelykende oorsig na vore getree het. In dié verband is die aard van die partye se verhouding en die goeie trou beginsel veral prominent. Ten slotte word oorweeg of die beginsels en elemente wat hierbo geïdentifiseer is, gebruik kan word om ‘n algemene standaard te ontwikkel wat gebruik sal kan word om te bepaal of ʼn openbaringsplig ontstaan. Die gevolgtrekking word bereik dat so ‘n algemene standaard nie noodwendig die beste oplossing is nie. Die oënskynlik gefragmenteerde hantering van stilswye in die Suid-Afrikaanse het tot dusver tog regsontwikkeling bevorder, en sal waarskynlik ook voortgaan om dit te doen. ʼn Aantal kernoorwegings kan wel geïdentifiseer word, wat dan sou kon dien as moontlike standaarde wat regsontwikkeling verder sou kon bevorder, en wat deur die howe toegepas sou kon word na gelang van die spesifieke omstandighede van elke saak.
24

Property in virtual worlds

Erlank, Wian 12 1900 (has links)
Thesis (LLD)--Stellenbosch University, 2012. / Includes bibliography / ENGLISH ABSTRACT: This dissertation analyses and investigates how virtual property functions inside virtual worlds. It also determines if, within that context, virtual property is similar to, or should be treated like real world property. The questions that are addressed include the following. What is the (real world) legal status of property in virtual worlds? Is it worthwhile to recognise and protect virtual property in real world law? Is it possible to recognise and protect virtual property in real world law, given the differences? Would recognition and protection of virtual property in real world law require or be restricted to instances where virtual property is or can be recognised as real rights? The dissertation finds that there is a definable concept of “virtual property” as it is encountered in virtual worlds and there is a great degree of similarity between the function of property in virtual and real world systems. There are also sufficient justifications (social, economic and normative) to recognise virtual property as property. Even though the function of property is similar in both systems, the similarities are undermined by the absence, complete or almost complete, of real rights in virtual worlds. This creates a problem since, in real world law, real rights enjoy stronger protection than weaker personal rights. The first reason for this absence of real rights stems from the unique (and mostly uncircumventable) nature of game-code that removes the necessity to make all rights in virtual worlds real rights. The second reason relates to the fact that most virtual world rights are completely derived from and regulated by contract. It is concluded that it is possible to recognise and protect virtual property by means of traditional private law property law (both Roman-Germanic and Anglo-American), constitutional property law, and criminal law. While criminal law will fill some gaps left by the absence of real rights, the rest that are left are contractual rights. In certain circumstances, these contractual rights may be strong enough and in other cases they may require support from special legislation that strengthens weak personal rights and makes them into stronger property-like rights. In constitutional cases, these rights derive support from constitutional property law. However, in other circumstances recognition and protection will probably require recognition of real rights. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie proefskrif analiseer en ondersoek hoe virtuele eiendom in virtuele wêrelde werk. Dit gee ʼn oorsig oor die vraag of virtuele eiendom, in daardie konteks, vergelykbaar is met eiendom in die regte wêreld en dieselfde erkenning moet ontvang. Die volgende vrae word gestel en beantwoord. Wat is die (regte wêreld-) status van eiendom in ʼn virtuele wêreld? Is dit die moeite werd om virtuele eiendom in die regte wêreld-regstelsels te erken en te beskerm? Is dit moontlik om virtuele eiendom in die regte wêreld te erken en beskerm, gegewe die verskille? Sal erkenning en beskerming van virtuele eiendom in die regte wêreld-regstelsels vereis dat, of beperk word tot gevalle waar virtuele eiendom geïdentifiseer of erken word as saaklike regte? Die navorsing toon aan dat daar ʼn bepaalde konsep van virtuele eiendom is soos wat dit in virtuele wêrelde gevind word. Daar is ook ʼn merkbare ooreenkoms tussen die eiendomstelsels in die virtuele en regte wêrelde. Hierdie proefskrif bevind dat daar genoegsame regverdigingsgronde is (sosiaal, ekonomies, sowel as normatief) om regte wêreld-eiendomserkenning aan virtuele eiendom te verskaf. Alhoewel die funksie van eiendom dieselfde is in beide stelsels, word die ooreenkomste tussen hulle ondermyn deur die (algehele of amper algehele) tekort aan saaklike regte in die virtuele wêreld. Dit veroorsaak probleme, aangesien saaklike regte in die regte wêreld aansienlik sterker beskerming geniet as swakker persoonlike regte. Die redes vir hierdie tekort aan saaklike regte in ʼn virtuele wêreld is tweeledig. Eerstens veroorsaak die unieke aard van rekenaar-kode ʼn tekort aan saaklike regte binne die virtuele wêreld, aangesien die kode die bestaan van saaklike regte in meeste gevalle onnodig maak. Tweedens word meeste van die regte wat verkry word en bestaan in virtuele wêrelde geskep en gereguleer deur middel van kontrak. Daar word ook bevind dat dit moontlik is om aan virtuele eiendom erkenning en beskerming te gee deur middel van tradisionele privaatregtelike eiendom (beide Romeins-Germaans en Anglo-Amerikaans), konstitusionele eiendom en die strafreg. Strafreg kan egter slegs sekere gapings vul wat deur die tekort aan saaklike regte veroorsaak word. Die oorblywende regte sal egter persoonlike regte wees. In sekere omstandighede is dit moontlik dat hierdie persoonlike regte sterk genoeg sal wees, maar in ander gevalle sal dit nodig wees dat hul ondersteun word deur middel van die proklamasie van spesiale wetgewing wat swak persoonlike regte in die virtuele eiendom versterk tot eiendoms-agtige regte. In ander gevalle geniet hierdie regte beskerming deur die konstitusionele reg. In ander omstandighede sal dit egter verg dat erkenning en beskerming moet plaasvind deur die erkenning van saaklike regte in virtuele eiendom. / South African Research Chair in Property Law (sponsored by the Departement of Science and Technology (DST) / National Research Foundation (NRF) / University of Maastricht‟s Faculty of Law / Ius Commune Research School
25

The right to a view : common law, legislation and the constitution

Koch, Carolina Augusta 12 1900 (has links)
Thesis (LLD)--Stellenbosch University, 2012. / Includes bibliography / ENGLISH ABSTRACT: South African law does not recognise an inherent right to the existing, unobstructed view from a property. Nevertheless, seemingly in disregard of this general principle, property owners often attempt to protect such views and courts sometimes in fact grant orders that provide such protection. This dissertation aims to establish whether South African law does indeed not acknowledge a right to a view and whether there are any exceptions to the general rule against the recognition of the right to a view. The principle that the existing view from a property is not an inherent property right is rooted in Roman and Roman-Dutch law. This principle was received in early South African case law. Inconsistency in the application of the principle in recent case law renders its development uncertain. An analysis of recent decisions shows that the view from a property is sometimes protected in terms of servitudes or similar devices, or by virtue of legislation. In other instances, property owners attempt to prevent the erection of a neighbouring building that will interfere with their existing views, based either on a substantive right or an administrative shortcoming. When the protection of view is based on a limited real right (servitudes or similar devices) or legislation, it is generally effective and permanent. Conversely, when it is founded on a substantive right to prevent building on neighbouring land or an administrative irregularity rendering a neighbouring building objectionable, the protection is indirect and temporary. A comparative study confirms that the position regarding the protection of view is similar in English and Dutch law. Constitutional analysis in terms of the methodology developed by the Constitutional Court in FNB indicates that cases where view is protected are not in conflict with section 25(1) of the Constitution of the Republic of South Africa, 1996. The investigation concludes with an evaluation of policy considerations which show that the position with regard to a right to a view in South African law is rooted in legitimate policy rationales. / AFRIKAANSE OPSOMMING: 'n Inherente reg op die bestaande, onbelemmerde uitsig vanaf 'n eiendom word nie deur die Suid-Afrikaanse reg erken nie. Desnieteenstaande poog eienaars dikwels om die uitsig vanaf hul eiendomme te beskerm en soms staan die howe bevele tot dien effekte toe. Dit skep die indruk dat die Suid-Afrikaanse reg wel die bestaande uitsig vanaf 'n eiendom as 'n inherente eiendomsreg erken of dat sodanige uitsig minstens onder sekere omstandighede beskerm kan word. Hierdie verhandeling het ten doel om onsekerhede betreffende die algemene beginsel oor 'n reg op uitsig uit die weg te ruim en om lig te werp op gevalle waar 'n onbelemmerde uitsig wel beskerm word. Die Romeinse en Romeins-Hollandse reg het nie 'n reg op uitsig erken nie. Hierdie posisie is deur vroeë regspraak in die Suid-Afrikaanse regstelsel opgeneem. 'n Ondersoek na latere Suid-Afrikaanse regspraak toon egter aan dat howe wel onder sekere omstandighede, skynbaar strydig met die gemeenregtelike beginsel, beskerming aan die onbelemmerde uitsig vanaf eiendomme verleen. 'n Eerste kategorie sake behels gevalle waar die uitsig vanaf 'n eiendom deur 'n beperkte saaklike reg, in die vorm van 'n serwituut of 'n soortgelyke maatreël, of ingevolge wetgewing beskerm word. In 'n tweede kategorie sake word die beskerming van 'n uitsig deur middel van 'n aanval op die goedkeuring van 'n buureienaar se bouplanne bewerkstellig. Sodanige aanval kan óf op 'n substantiewe reg óf op 'n administratiewe tekortkoming berus. Die onderskeie kategorieë verskil wat betref die doelmatigheid en omvang van die beskerming wat verleen word. 'n Saaklike reg of wetgewing verleen meestal effektiewe en permanente beskerming. Hierteenoor het 'n aanval op die goedkeuring van 'n buureienaar se bouplanne hoogstens indirekte en tydelike beskerming van die uitsig tot gevolg. Regsvergelyking bevestig dat die Engelse en Nederlandse reg die Suid-Afrikaanse posisie ten opsigte van'n reg op uitsig tot 'n groot mate eggo. Grondwetlike analise aan die hand van die FNB-metodologie dui daarop dat die gevalle waar uitsig wel beskerming geniet nie strydig is met artikel 25(1) van die Grondwet van die Republiek van Suid-Afrika, 1996 nie. Bowendien regverdig beleidsgronde die behoud van die huidige beginsel in die Suid-Afrikaanse reg.
26

The admissibility of unconstitutionally obtained evidence : issues concerning impeachment

Niesing, Gysbert 05 1900 (has links)
Thesis (LLM)--University of Stellenbosch, 2005. / ENGLISH ABSTRACT: The law regarding the admissibility of unconstitutionally obtained evidence for impeaching the accused's testimony is still undeveloped. This work discusses three of the options available to South African courts and the difficulties inherent in each. The first is to follow the approach of the Supreme Court of the United States. The American approach regarding the exclusion of evidence from the case in chief is strict. Courts are not bestowed with a discretion to admit unconstitutionally obtained evidence: Unless one of the accepted exceptions exist, a court must exclude unconstitutionally obtained evidence in order to deter unconstitutional behaviour by the authorities. Deterrence of unconstitutional police behaviour is however no longer considered controlling when cross-examining the accused. Unconstitutionally obtained evidence - both real and testimonial communications - is therefore admissible for impeachment purposes despite being excluded from the case in chief. The rationale is to prevent the accused giving perjurious testimony in the face of the prosecution's inability to impeach the accused's veracity in the usual manner. The application of the American approach in South Africa has however already been rejected in S v Makhathini.1 The second possibility is for South African courts to follow the position of the Supreme Court of Canada in R v Calder.2 The admissibility of impeachment evidence in Canada - as with evidence in chief - is based on the effect of its admission of the repute of the administration of justice. However, evidence excluded from the case in chief will only in very rare circumstances be admitted in cross-examination of the accused. Finally, the option suggested by this thesis, is to continue the trend started by s 35(5) of the South African Constitution, which has already been applied with great success in cases where the admissibility of unconstitutionally obtained evidence in the case in chief is in issue. Section 35(5), like the Canadian s 24(2) it bears some resemblance to, gives courts a discretion to exclude unconstitutionally obtained evidence on the basis of unfairness to the accused or the effect admission will have on the administration of justice. It is submitted in this thesis that, because of the interlocutory nature of a ruling on admissibility, this approach adapts easily to the admission of limited purpose evidence such as impeachment evidence: If the admission of the unconstitutionally obtained evidence, regardless of whether it was previously excluded from the case in chief, renders the trial unfair or would otherwise be detrimental to the administration of justice it must be excluded. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die reg in verband met die toelaatbaarheid van ongrondwetlik verkree getuienis vir 'n geloofwaardigheidsaanval op die beskuldigde is nog in 'n vroee stadium van ontwikkeling. Hierdie tesis bespreek drie moontlikhede beskikbaar aan Suid-Afrikaanse howe en die probleme inherent aan elkeen. Die eerste is om die posisie van die Amerikaanse Hooggeregshof te volg. Die Amerikaanse posisie betreffende die toelaatbaarheid van getuienis tydens die staat se saak is streng. Howe het geen diskresie om ongrondwetlik verkree getuienis toe te laat nie: Behalwe in gevalle waar aanvaarde uitsonderings bestaan, moet 'n hof dus ongrondwetlik verkree getuienis uitsluit om ongrondwetlike optrede deur die owerhede te voorkom. Voorkoming van ongrondwetlike optrede aan die kant van die polisie is egter nie meer die beherende oorweging wanneer die beskuldigde in kruis-ondervraging geneem word nie. Ongrondwetlik verkree getuienins - beide reel en verklarend van aard - is gevolglik toelaatbaar vir doeleindes van 'n geloofwaardigheidsaanval, ten spyte daarvan dat dit moontlik ontoelaatbaar was tydens die staat se saak. Die rede is om te voorkom dat die beskuldigde meinedige getuienis lewer terwyl die staat verhoed word om the bekuldigde se geloofwaardigheid op die gewone manier te toets. Hierdie posisie is egter al verwerp in S v Makhathini. 3 Die tweede moontlikheid is om die posisie soos uitgele deur die Hooggeregshof van Kanada, in R v Calder 4 te volg. In Kanada word die toelaatbaarheid van getuienis rakende geloofwaardigheid - sowel as getuienis rakende skuld - bepaal deur die invloed wat die toelating daarvan op die reputasie van die regspleging het. Getuienis wat ontoelaatbaar is tydens die staat se saak sal egter slegs in baie beperkte omstandighed toegalaat word tydens kruisondervraging van die beskuldigde. Laastens, die opsie wat voorgestel word deur hierdie tesis, is om voort te gaan met die patroon wat ontwikkel is deur art. 35(5) van die Grondwet van Suid-Afrika, wat alreeds met groot sukses toegepas is in sake waar die toelaatbaarheid van ongrondwetlik verkree getuienis in die staat se saak ter sprake was. Artikel 35(5), soos Kanada se art 24(2) waarmee dit tot 'n mate ooreenstem, gee howe 'n diskresie om ongrondwetlik verkree getuienis uit te sluit op grond van onregverdigheid teenoor die beskuldigde of indien die toelating daarvan 'n negatiewe invloed op die regspleging sal he. Omdat 'n beslissing oor die toelaatbaarheid van getuienis tussenstyds van aard is, pas dit goed aan by die verdere ondersoek na die toelaatbaarheid van getuienis wat slegs VIr 'n beperkte doel aangebied word: Indien die toelating van ongrondwetlik verkree getuienis, ongeag of dit voorheen uitgesluit was uit die staat se saak, die verhoor onregverdig maak of die regspleging negatiefbeinvloed, moet sulke getuienis uitgesluit word.
27

Copyright law and the Internet : in modern South African law

Ital, Eric Guy 09 1900 (has links)
Thesis (LLM)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: The Internet is coming more and more into focus of national and international legislation. Especially with regard to copyright law, the rapid growth of the Internet, its global character, its novel technical applications and its private and commercial use by millions of people makes the control over a work complicated and raises copyright problems all over the world. Present legislation is therefore challenged to avoid gaps in the law. Considering the rapid growth of online providers and users in South Africa, it is likely that copyright disputes with regard to the Internet will evolve here soon. In this dissertation, the "world" of the Internet and its lawfulness with regard to existing South African copyright law will be examined. The examination tries to establish whether South African copyright law is able to cope with the present Internet problems and whether it leads to reasonable results. The first chapter of this dissertation will give an overview of the basic principles of the Internet, including the history, development and function of the Internet. Furthermore the changing aspects by means of diqital technology will be discussed. Because the global character of the Internet lead to "international" infringements, governments are considering the prospect of reaching international accord on the protection of intellectual property in the digital era. In chapter two, the present international harmonisation of copyright law will be introduced. Especially the quick adoption of the World Intellectual Property Organisation Treaties in December 1996 demonstrated that an international realisation for a call for action is existing. In chapter three, the application of South African copyright law with regard to the Internet will be discussed. First, it will be examined if a digital work on the Internet is protected in the same way as a "traditional" work. Second, the various rights of the copyright holder are discussed in connection with the use of a work on the Internet. Third, the potential application of the exclusive rights of the copyright holder to various actions on the Internet, such as caching, Web linking and operating an online service will be discussed. The Internet is a worldwide entity, and, as such, copyright infringement on this system is an international problem. The scenario of global, simultaneous exploitation of works on the Internet conflicts sharply with the current system of international copyright protection, which is firmly based on national copyright laws with territorial effects. Section four provides therefore an overview of the applicable law on an international net and analyses the necessity and borders of protection. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Nasionale en internasionale wetgewing fokus in In toenemende mate op die Internet. Die versnelde groei van die Internet, sy wêreldkarakter, sy nuwe tegnologiese aanwendings en sy private en kommersiële gebruik deur miljoene mense maak beheer oor In werk baie gekompliseerd en skep veral outeursregprobleme regoor die wêreld. Wetgewing soos dit tans is, word dus uitgedaag om die leemtes in die reg te ondervang. Gegewe die vinnige groei van gekoppelde verskaffers en gebruikers in Suid-Afrika, is dit waarskynlik dat - outeursreggeskille met betrekking tot die Internet binnekort ook hier gaan ontwikkel. In hierdie verhandeling gaan die "wêreld" van die Internet en sy wettigheid onder bestaande Suid-Afrikaanse outeursregwetgewing ondersoek word. In die ondersoek word gepoog om vas te stelof Suid-Afrikaanse outeursregwetgewing geskik is om die Internetprobieme wat tans bestaan te hanteer en of dit lei tot aanvaarbare resultate. Die eerste hoofstuk van die verhandeling sal In oorsig gee van die basiese beginsels van die Internet, insluitende die geskiedenis, ontwikkeling en funksie van die Internet. Verder sal die veranderende aspekte as gevolg van digitale tegnologie bespreek word. Die wêreldkarakter van die Internet gee aanleiding tot "internasionale" inbreukmakings en om hierdie rede oorweeg regerings die moontlikheid van internasionale ooreenkomste oor die beskerming van intellektuele eiendom in die digitale era. In hoofstuk twee word die bestaande internasionale harmonisering van outeursreg bespreek. Veral die vinnige aanname van die World Intellectual Property Organisation se verdrae in Desember 1996, illustreer dat daar In internasionale bewustheid is dat iets in die verband gedoen moet word. In die derde hoofstuk word die aanwending van die Suid-Afrikaanse outeursreg met betrekking tot die Internet bespreek. Eerstens word ondersoek of a digitale werk op die Internet op dieselfde wyse as 'n "tradisionele" werk beskerm kan word. Tweedens word die verskillende regte van die outeursreghebbende in verband met die gebruik van 'n werk op die Internet, bespreek. Derdens word die potensiële aanwending van die eksklusiewe regte van die outeursreghebbende op verskillende aksies op die Internet, soos byvoorbeeld kasberging, web koppeling en die werking van 'n gekoppelde diens, bespreek. Die Internet is 'n wêreldwye verskynsel en sodanig is outeursreginbreukmaking op hierdie stelsel 'n internasionale probleem. Die scenario van 'n wêreldwye, gelyktydige uitbuiting van werke op die Internet is in skerp konflik met die huidige stelsel van internasionale outeursregbeskerming wat stewig gegrond is op nasionale wetgewing met territoriale werking. Hoofstuk vier bied daarom 'n oorsig oor die toepaslike reg op 'n internasionale netwerk en analiseer die nodigheid en ook grense van beskerming.
28

The history, development and future of public nuisance in light of the Constitution

Samuels, Alton Ulrich 12 1900 (has links)
Thesis (LLM (Public Law))--University of Stellenbosch, 2010. / Bibliography / ENGLISH ABSTRACT:The objective of this thesis is to establish whether the notion of public nuisance has a legitimate purpose in post-apartheid South African. Public nuisance originated in English law in the 12th century as a tort-based crime called tort against land and was used to protect the Crown against infringements. This special remedy of the Crown was used in cases of unlawful obstruction of public highways and rivers, damage or injury causing an inconvenience to a class or all of her majesty‟s subjects and a selection of other crimes. The notion of public nuisance was adopted in South African law during the late 19th century. Between its inception and 1943, the notion of public nuisance was applied in line with its original aims, namely to protect and preserve the health, safety and morals of the public at large. Public nuisance regulated unreasonable interferences such as smoke, noise, violence, litter and blockage of roads which originated in a public space or land, as opposed to a private space or land. However, the public nuisance remedy was indirectly used, in a number of cases during the 1990s, by private individuals to apply for an interdict to evict occupiers of informal settlements. In so doing, these private individuals bypassed legislation regulating evictions and in the process disrupted or frustrated new housing developments, especially those provided for in land reform programmes. In fact, it was established that this indirect application of public nuisance is unconstitutional in terms of section 25(1) of the Constitution. Most of the public disturbances originally associated with the public nuisance doctrine are currently provided for in legislation. Since the remedy is now mainly provided for in legislation, the question is whether the doctrine of public nuisance as a Common Law remedy is still relevant in modern South African law. It was concluded, especially after an analysis of two cases during 2009 and 2010, that the notion of public nuisance only has a future in South African law if it is applied iv in the absence of statutory nuisance or any other legislation covering public nuisance offences and where it is not used as an alternative mechanism to evict occupiers. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die tesis is om vas te stel of publieke oorlas as gemeenregtelike remedie „n geldige doel in post-apartheid Suid-Afrika het. Die remedie bekend as publieke oorlas het ontstaan in 12de eeuse Engelse reg. Hierdie remedie het ontwikkel as „n delikteregtelike en kriminele remedie, met die doel om land wat aan die Kroon behoort te beskerm. Publieke oorlas het, onder andere, toepassing gevind waar daar onwettige obstruksie van publieke hoofweë en riviere was sowel as skade of nadeel wat vir die breë publiek ongerief sou veroorsaak. Ander misdade was ook gekenmerk as „n publieke oorlas. Publieke oorlas is teen die laat 19de eeu in die Suid-Afrikaanse regoorgeneem . Tussen die oorname van die remedie in die Suid-Afrikaanse reg en 1943 is die remedie van publieke oorlas toegepas in lyn met sy oorspronlike doelwitte, naamlik om optrede wat die gesondheid, veiligheid en moraliteit van die breë publiek in gedrang kon bring, te verhoed. Volgens sy oorspronklike doel reguleer publieke oorlas onredelike inmenging soos rook, geraas, geweld en obstruksie van paaie wat op publieke grond of „n publieke spasie ontstaan het. Die remedie van publieke oorlas is, in ‟n reeks sake gedurende die 1990‟s, deur privaat individue indirek gebruik om okkupeerders van informele nedersettings uit te sit. Sodoende het privaat individue die wetgewing wat spesiaal ontwerp is om uitsettings te reguleer vermy en in die proses nuwe behuisingsontwikkelinge ontwrig en gefrustreer, veral in gevalle waarvoor in grondhervormingsprogramme voorsiening gemaak word. Hierdie indirekte toepasing van publieke oorlas is ongrondwetlik omdat dit nie met artikel 25(1) van die Grondwet versoenbaar is nie. Die meerderheid van steurnisse wat gewoonlik met publieke oorlas geassosieer word, word tans deur wetgewing gereguleer. Aangesien die remedie nou hoofsaaklik in wetgewing vervat is, ontstaan die vraag of die leerstuk van publieke oorlas as „n gemeenregtelike remedie nog van enige nut is in die moderne Suid-Afrikaanse reg. vi Die slotsom, veral na die analise van twee sake in 2009 en 2010, was dat die publieke oorlas remedie slegs „n toekoms in Suid-Afrikaanse reg het, indien dit toegepas word in die afwesigheid van statutêre oorlas of enige ander wetgewing wat publieke oorlas oortredinge dek en waar dit nie as „n alternatiewe meganisme gebruik word om okkupeerders uit te sit nie. / National Research Fund
29

Statutere regulering van surrogaatmoederskap : 'n kritiese ontleding van relevante oorwegings

Els, Ronel 12 1900 (has links)
Thesis (LLM)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this study is to investigate the possibility of regulating surrogacy in the light of the existing legal position and the relevant moral aspects. It is now medically possible for one woman to bear a child, which is not genetically related to her, on behalf of another person. Currently the law makes no specific provision for the regulation of surrogate motherhood. The key problem in this regard is that the existing law is applicable to surrogate motherhood, inter alia because surrogacy is brought about by artificial insemination and because the intended parents can only acquire parental authority by way of adoption. The final recommendation is a Surrogacy Act for South Africa. The thesis is divided into three parts. The first part is an analysis of the relevant moral and social aspects relating to surrogacy in order to justify the above-mentioned act morally. Commercial surrogacy, the genetic tie between parent and child, the differences between surrogacy and adoption, the question as to who is a parent and surrogacy for convenience are analysed. Despite all the arguments that can be made in favour of or against these moral issues in a vacuum, these arguments will be irrelevant in cases where the child is already born. In such a case the only relevant concern will be what is in the child's best interest. In the second part of the thesis the existing legal position is analysed. This includes an examination of the applicable legislation, the impact of the Constitution, the South African Law Commission's proposed bill on surrogate motherhood and the customary law. Although the relevant legislation does not specifically provide for surrogacy, it remains applicable. This is extremely problematic for the parties involved. The Bill of Rights is applicable to all law and binds the Legislature. Therefore the main principles of the Constitution will have to be embodied in the proposed regulatory Act. Although the Law Commission's proposed bill is a well formulated document, one shortcoming that has been identified is that it is not constitutionally justifiable. The customary law has several practices which are analogous to surrogacy. The right to culture, which is entrenched in the Constitution, has the effect that these practices cannot be outlawed. However, should it not be consistent with the Constitution, it can be held to be invalid. The conclusion which is reached is that surrogacy can be morally and constitutionally justifiable if it is regulated properly. It is therefore proposed that an Act be formulated to regulate these relevant issues. Such a proposed Act is included in part three of the thesis. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie tesis ondersoek die moontlikheid om surrogaatmoederskap te reguleer as gevolg van die feit dat dit nou vir 'n vrou moontlik is om 'n kind, wat nie geneties aan haar verwant is nie, vir 'n ander te baar. Die reg maak nie spesifiek vir die regulering van surrogaatmoederskap voorsiening nie. Die kernprobleem in hierdie verband is dat die bestaande reg wel van toepassing daarop is, vanweë onder andere die feit dat surrogaatmoederskap teweeggebring word deur middel van kunsmatige bevrugting. Wetgewing wat kunsmatige bevrugting reguleer is gevolglik van toepassing, hoewel dit nie geskryf was met die oog op surrogaatmoederskap in die besonder nie. Die doel van die studie is gevolglik om te ondersoek hoe surrogaatmoederskap gereguleer kan word gegewe die bestaande regsposisie en relevante morele oorwegings. Die tesis kan in drie afdelings verdeel word. Die eerste bestaan uit 'n analise van die morele aspekte wat by surrogaatmoederskap ter sprake is. Dit is nodig om hierdie aangeleenthede te analiseer ten einde 'n voorgestelde wet moreel regverdigbaar te maak. Kommersiële surrogaatmoederskap, die genetiese band tussen ouer en kind, die verskille tussen surrogasie en aanneming, die vraag na die identiteit van die ouer en surrogaatmoederskap vir gerief word geanaliseer. Ten spyte van al die morele argumente wat gemaak kan word voordat 'n kind gebore is, is hierdie argumente van weinig belang waar die kind reeds gebore is. In so 'n geval is dit slegs die beste belang van die kind wat oorweeg moet word. Die bestaande regsposisie word in die tweede deel van die tesis ontleed. Dit sluit 'n ontleding van die relevante wetgewing, die oorweging van die impak van die Grondwet, 'n analise van die Suid-Afrikaanse Regskommissie se Voorgestelde Wetsontwerp op Surrogaatmoederskap en 'n evaluering van die inheemse reg in. Die gevolgtrekking wat gemaak word is dat die bestaande wetgewing nie uitdruklik vir surrogaatmoederskap voorsiening maak nie, maar wel daarop van toepassing kan wees. Dit veroorsaak verskeie probleme vir die betrokke partye. Die Grondwet het 'n drastiese impak op die regulering van surrogaatmoederskap en sal in ag geneem moet word indien 'n surrogaatmoederskapswet voorgestel word. Die Regskommissie se voorgestelde wetsontwerp is 'n goed geformuleerde dokument, maar moet aangepas word ten einde grondwetlik regverdigbaar te wees. Daar is verskeie gebruike in die inheemse reg wat analoog aan surrogaatmoederskap is. Die reg op kultuur, wat grondwetlik verskans is, het tot gevolg dat partye, op wie die inheemse reg van toepassing is, die reg het om hierdie gebruike na te volg. Indien die praktyke egter strydig met die Grondwet is, kan dit ongeldig verklaar word. Derdens word 'n wet voorgestelom surrogaatmoederskap te reguleer. Die gevolgtrekking waartoe gekom word, is dat surrogaatmoederskap moreel en grondwetlik regverdigbaar kan wees indien dit behoorlik gereguleer word.
30

Double criminality in international extradition law

Blaas, Fey-Constanze 12 1900 (has links)
Thesis (LLM)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The object of the thesis is to examine the content and status of the double criminality principle in international extradition law. The double criminality principle says a fugitive c annat be extradited unless the conduct for which his extradition is sought is criminal in both the requesting state and the requested state. This thesis is based on a study of sources of international law and domestic law and ideas presented in legal literature. The double criminality principle has developed over several centuries and it has been embraced by most states in one form or the other. The principle serves several purposes, of which the most dominant is the notion of state sovereignty. States apply the double criminality principle differently due to its multiple rationale. Legal literature has distinguished two main methods of interpretation, called interpretation in abstracto and in concreto. Whereas the in abstracto method focuses on the theoretical punishability of the conduct, the in concreto method attaches importance to all factual, personal and legal aspects. There are also ways of interpretation that are a combination of these two methods. Most states can be classified into one of the two main groups of interpretation, but in general most states have adopted a specific method of interpretation that is unique to each particular state. There is thus no uniform method of interpretation in international extradition law. This thesis attempts to determine whether the double criminality principle has become a rule of customary international law. Though most instruments on international or domestic extradition law include the double criminality principle, the strong disagreement among legal scholars as to the legal status of the principle leads to the conclusion that the double criminality principle is not a rule of international law today. This thesis contains an examination of whether the principle of double criminality can be classified as an international human rights norm. Though the principle of double criminality has striking similarities with human rights as it partly aims at protecting individuals facing extradition, there are also a number of aspects that distinguish the principle from traditional human rights. This is partly attributable to the fact that international extradition law is not the arena where general international human rights have developed. It is therefore concluded that the double criminality principle does not form part of international human rights law. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die oogmerk van hierdie tesis is om die inhoud en status van die beginsel van dubbelkriminaliteit in internasionale uitleweringsreg te ondersoek. Hierdie beginsel behels dat die handeling ten opsigte waarvan die uitlewering versoek is, misdade in beide die staat wat uitlewering versoek as die staat waarvan uitlewering versoek word, is. Die metode wat hierdie tesis onderlê is 'n literatuurstudie van bronne in die internasionale en nasionale reg. Die dubbelkriminaliteitsbeginsel het oor etlike eeue ontwikkel. Dit word gevind in die meeste regstelsels. Die beginsel dien verskeie oogmerke, waarvan staatsoewereiniteit sekerlik die belangrikste is. State pas die beginselop verskillende maniere toe weens die verskeie bestaansredes vir die beginsel. Regsliteratuur tref 'n onderskeid tussen twee belangrike metodes van interpretasie, naamlik die in abstracto en in concreto benaderings. Terwyl die in abstracto metode op die teoretiese strafbaarheid van die handeling fokus, plaas die in concreto benadering klem op die feitelike, persoonlike en konkrete regsaspekte. Daar is kombinasies van hierdie metodes. Meeste state kan geklassifiseer word volgens die twee benaderings, maar tog pas state hierdie benaderings by hul besondere behoeftes aan. Daar is dus geen uniforme metode van interpretasie in internasionale uitleweringsreg nie. Hierdie tesis poog om te bepaal of die dubbelkriminaliteitsbeginsel 'n reël van gemeenregtelike internasionale reg geword het. Alhoewel meeste wetgewing op die terrein van internasionale en nasionale uitleweringsreg die beginsel van dubbelkriminalitiet insluit, is daar sterk meningsverskilonder regsgeleerdes tov die status van die beinsel. Die gevolgtrekking is dat die beginsel nie 'n algemene reël van die internasionale reg is nie. Ten slotte word daar gekyk of die dubbelkriminaliteitsbeginsel as 'n beginsel van internasionale menseregte geklassifiseer kan word. Alhoewel die beginsel ooreemste met menseregtenorme toon - veral die beskerming van die individu in uitleweringsaangeleenthede - is daar 'n aantal aspekte wat d it van menseregte 0 nderskei. I nternasionale uitleweringsreg en internasionale menseregte deel nie dieselfde ontwikkelingsgeskiedenis nie. Die gevolgtrekking is dus dat die dubbelkriminaliteitsbeginsel nie deel vorm van internasionale menseregte nie.

Page generated in 0.1553 seconds