In hierdie studie word Huisgenoot se raming van misdaad nuusteoreties bespreek deur middel van ’n kwalitatiewe inhoudsanalise. Ramingsteorie en die verbandhoudende teoretiese perspektiewe van agendastelling, sensasionalisme, nuus- en voorbladteorie word as teoretiese interpretasie-instrumente gebruik. Al die misdaadstories wat Huisgenoot in 2012 gedek het, word genoteer en elke artikel word aan die hand van agendastelling geklassifiseer om sodoende misdaadnuus as belangrike agendapunt op Huisgenoot se voorblad te peil. Aan die hand van 'n klassifikasieproses is die drie mees prominente misdaadonderwerpe in Huisgenoot 2012 geïdentifiseer as die Modimolle-monster, die Griekwastad-moorde en die Somalië-ontvoering. Elk het vyf maal in 2012 die Huisgenoot-voorblad gehaal. Die studie volg ’n deduktiewe benadering en dus word gebruik gemaak van generiese of bestaande rame, wat toegepas word op elkeen van die prominentste misdaadstories om te bepaal of die raam voorkom en op watter wyse dit gebruik is. Die generiese rame (aan die hand van Semetko & Valkenburg, 2006:95-96) is dié van menslike belang, konflik, moraliteit en die ekonomie. Die studie sluit dan af met die noukeurige analise van die mees prominente misdaadonderwerpe wat elkeen volgens ramingsteorie en die bydraende perspektiewe geanaliseer en beskryf word. Die studie bevind dat Huisgenoot se raming van die drie mees prominente misdade gedomineer word deur die menslikebelang- en konflikrame. Hierdie rame het sterk gefigureer in elke storie en versterk ook Huisgenoot se sensasionele raming van die misdaadstories, omdat dié raming nuus aangrypend verpersoonlik en emosioneel aanbied. Verder word geargumenteer dat Huisgenoot dié misdaad sensasioneel raam deur sy deurlopende gebruik van ’n kragtige, soms baie grafiese, prosavertelstyl. Die tydskrif verpersoonlik en vereenvoudig voortdurend die misdaadnuus en raam die artikels treffend en emosioneel deur die sterk narratiewe vertelling van gebeure wat verband hou met sensasionele poniejoernalistiek. / MA (Communication Studies), North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

In hierdie studie word Huisgenoot se raming van misdaad nuusteoreties bespreek deur middel van ’n kwalitatiewe inhoudsanalise. Ramingsteorie en die verbandhoudende teoretiese perspektiewe van agendastelling, sensasionalisme, nuus- en voorbladteorie word as teoretiese interpretasie-instrumente gebruik. Al die misdaadstories wat Huisgenoot in 2012 gedek het, word genoteer en elke artikel word aan die hand van agendastelling geklassifiseer om sodoende misdaadnuus as belangrike agendapunt op Huisgenoot se voorblad te peil. Aan die hand van 'n klassifikasieproses is die drie mees prominente misdaadonderwerpe in Huisgenoot 2012 geïdentifiseer as die Modimolle-monster, die Griekwastad-moorde en die Somalië-ontvoering. Elk het vyf maal in 2012 die Huisgenoot-voorblad gehaal. Die studie volg ’n deduktiewe benadering en dus word gebruik gemaak van generiese of bestaande rame, wat toegepas word op elkeen van die prominentste misdaadstories om te bepaal of die raam voorkom en op watter wyse dit gebruik is. Die generiese rame (aan die hand van Semetko & Valkenburg, 2006:95-96) is dié van menslike belang, konflik, moraliteit en die ekonomie. Die studie sluit dan af met die noukeurige analise van die mees prominente misdaadonderwerpe wat elkeen volgens ramingsteorie en die bydraende perspektiewe geanaliseer en beskryf word. Die studie bevind dat Huisgenoot se raming van die drie mees prominente misdade gedomineer word deur die menslikebelang- en konflikrame. Hierdie rame het sterk gefigureer in elke storie en versterk ook Huisgenoot se sensasionele raming van die misdaadstories, omdat dié raming nuus aangrypend verpersoonlik en emosioneel aanbied. Verder word geargumenteer dat Huisgenoot dié misdaad sensasioneel raam deur sy deurlopende gebruik van ’n kragtige, soms baie grafiese, prosavertelstyl. Die tydskrif verpersoonlik en vereenvoudig voortdurend die misdaadnuus en raam die artikels treffend en emosioneel deur die sterk narratiewe vertelling van gebeure wat verband hou met sensasionele poniejoernalistiek. / MA (Communication Studies), North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

Thesis (MBA)--Stellenbosch University, 2013. / The high costs of new product launches have forced consumer magazines globally to launch brand extensions as part of new product strategies. Costs can be reduced radically by using renowned brands and utilising their marketing and distribution competencies. The economic recession and a rapid leaning towards non-print media have caused a sharp drop in advertising as well as consumer spending in the print magazine industry. Nevertheless, tablet devices and ground-breaking technology offers opportunities for traditional media to grow. The product life cycle and the growth-share matrix for a mature brand such as Huisgenoot validate the necessity of new products and brand extensions to remain sustainable. Huisgenoot is the largest magazine in South Africa with a circulation of 281 045, reaching 2.2 million (AMPS 2012, Jul 2011 – Jun 2012) readers on a weekly basis. Publishers felt it necessary to develop a brand extension strategy to leverage the brand even further and to avoid stagnation of the title. However, although profiting from parent brand value sounds promising, the global failure rate of extensions is still great. Extending existing brands and launching new products is crucial to increase profits. Brand extensions address neglected consumer needs and simultaneously confront competition in the market. However, launching new products is costly, risky and time consuming. In 2010, Media24 decided to leverage content, one of its most valuable assets, by introducing additional standalone magazines (line extensions) for one of its strongest brands, Huisgenoot. Are magazines exploiting niche markets catering for the changing needs of the South African consumer and advertiser? What is the impact of Huisgenoot’s standalone titles on the business of Media24 Weekly Magazines in an already competitive consumer magazine market? This research report explores specifically Huisgenoot’s line extensions in order to evaluate if an extension strategy has long-term sustainability for the title or if it is inducing a cannibalisation effect on the core magazine brand. Growth of the extensions will be measured by analysing profit, circulation and point of sale data. A critical analysis of the current extension strategy will also be completed. The report also includes an overview of the South African media landscape, identifies the core brand (parent brand) values of Huisgenoot and includes interviews with important role-players within the publishing business. This was done by conducting a literature overview, completing a reader questionnaire and doing in-depth interviews. The qualitative data was supported by secondary circulation and advertising data. The researcher concludes by making recommendations to ensure sustainability in terms of Huisgenoot’s future line extensions.

Thesis (MA)--Stellenbosch University, 1924. / No abstract available.

Thesis (MA (English))--University of Stellenbosch, 2009. / ENGLISH ABSTRACT: Grace and The Townships Housewife, two black women’s magazines published in South Africa between 1964 and 1969, have slipped into obscurity. This thesis aims to write them back into the history of the black press, black journalism and literature in South Africa. The study is significant in that no research has as yet been conducted on these two magazines. The first chapter excavates Grace and The Townships Housewife from obscurity by providing information on the magazines’ publication, staff, editors, content, target audience and writers. A salient characteristic of both magazines’ content that the study discusses is the ambiguous attitude of readers and writers towards modernity and tradition (and the negotiation of new identities) as they move from the country to the city. Some readers’ embrace and others’ rejection of early signs of feminism and womanism in the magazines also display this ambiguous attitude. The chapter foregrounds the various ambiguities and often colliding voices that infuse much of the magazines’ content. The absence of explicit reference to apartheid in Grace’s and The Townships Housewife’s content provides another focal point of this chapter and is discussed in relation to the concepts of ‘minstrelsy’ and ‘mimicry’. Considering specifically the position of the black woman in apartheid South Africa, the second chapter compares the representation of white women in South African white women’s magazines Die Huisgenoot, Sarie Marais and Fair Lady to the way in which black women are represented in Grace and The Townships Housewife in the 1960s. The role of the latter two magazines in positively representing black women during apartheid South Africa, and thus standing in direct opposition to the identities ascribed to black people in colonial and apartheid ideology, is a primary focus of this chapter. The representation of black women in the 1960s is elaborated on in the next chapter which explores the shift in the representation of black women from Drum magazine (during its heyday in the 1950s), with its predominantly male staff, to the representation of black women in Grace and The Townships Housewife (in the 1960s), with their predominantly female staff. I hypothesise on the possible agencies at work within this shift in women’s representation. Despite the magazines’ adherence at times to white standards of beauty (an aspect which the thesis engages with throughout), the ‘creation’ of black women within the pages of Grace and The Townships Housewife (as the previous two chapters articulate), often resonates with Black Consciousness’s philosophy of black pride. This last chapter explores the possible connection between Grace and The Townships Housewife, on the one hand, and the early beginnings of an emergent black consciousness in South Africa in the late 1960s, on the other hand. It also discusses the sexism associated with black consciousness philosophy in relation to these two magazines, but the focus falls on how black female readers of Grace and The Townships Housewife negotiate imposed ‘female identities’ (for example, mother, housewife and supporter) towards greater agency. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Grace en The Townships Housewife, twee tydskrifte gemik op swart vroue en wat in Suid-Afrika gepubliseer is tussen 1964 en 1969, is vandag onbekend. Die doel van dié tesis is om hierdie twee tydskrifte terug te skryf in die geskiedenis van swart joernalistiek en literatuur in Suid-Afrika. Dit is ’n waardevolle studie aangesien geen navorsing oor hierdie twee tydskrifte nog gedoen is nie. Dit is ook ’n ingewikkelde proses wat gepaard gaan met baie spekulasie, aangesien dit alreeds te lank gevat het vir hierdie tydskrifte om ontdek te word – dit is nie meer moontlik om die meeste van die bydraers tot hierdie twee tydskrifte op te spoor nie. Die eerste hoofstuk ‘grawe’ Grace en The Townships Housewife as t’ ware weer ‘op’ deur inligting te voorsien oor hierdie tydskrifte se uitgewers, personeel, redaktrises, inhoud, teikengroepe en skrywers. Die dubbelsinnige houdings wat lesers in die tydskrifte toon teenoor tradisie en moderniteit soos wat hulle beweeg van plattelandse gebiede na stedelike gebiede, is kenmerkend van hierdie tydskrifte en word in hierdie hoofstuk bespreek. Hierdie dubbelsinnigheid word ook weerspieël in lesers en skrywers se ambivalente houdinge teenoor die bemagtiging van vroue. Die verskeie dubbelsinnighede en dikwels botsende stemme in meeste van die twee tydskrifte se inhoud is ’n belangrike punt wat hierdie tesis uitlig. Die afwesigheid van direkte verwysings na apartheid in beide tydskrifte is nog ’n kenmerkende eienskap van die tydskrifte wat in hierdie hoofstuk ondersoek word. Met die fokus op die posisie van die swart vrou in apartheid Suid-Afrika, vergelyk die tweede hoofstuk die voorstelling van wit vroue in Suid-Afrikaanse wit vrouetydskrifte (Die Huisgenoot, Sarie Marais en Fair Lady) met dié van swart vroue in Grace en The Townships Housewife in die 1960s. ’n Primêre fokus van hierdie hoofstuk is die rol wat Grace en The Townships Housewife speel in die positiewe voorstelling van swart vroue tydens apartheid, in direkte kontras tot die voorstellinge van swart vroue in apartheid ideologie. Die volgende hoofstuk brei verder uit op die voorstelling van die swart vrou in die 1960s: hier word gekyk na die skuif wat plaasvind in die voorstelling van swart vroue van die Drum-tydskrif in die 1950s met sy hoofsaaklik manlike personeel, na die voorstelling van swart vroue in 1960s Grace en The Townships Housewife, met hoofsaaklik vroulike personeel. Die moontlike faktore verantwoordelik vir so ’n verandering in voorstelling word oorweeg. Alhoewel die inhoud van Grace en The Townships Housewife gereeld ‘wit’ standaarde van skoonheid ondersteun, toon die voorstelling van swart vroue in hierdie twee tydskrifte ook dikwels ooreenkomste met swart bewustheid filosofie se fokus op swart trots. Hierdie laaste hoofstuk ondersoek die moontlike verbintenis tussen Grace en The Townships Housewife, aan die een kant, en die vroeë begin van swart bewustheid in Suid-Afrika in die laat sestigerjare. Die dikwels seksistiese houdinge wat met swart bewustheid filosofie geassosieer word, word in hierdie hoofstuk bespreek aan die hand van voorbeelde uit Grace en The Townships Housewife. Dit is egter nie die fokus van hierdie studie nie: die fokus val op hoe swart vroue lesers van Grace en The Townships Housewife opgelegde rolle van moederskap, huisvrou en ondersteuners stuur tot posisies van groter mag.