Spelling suggestions: "subject:"lorca"" "subject:"forca""
61 |
”¡Ay, de la que tiene los pechos de arena!” : En studie av metaforiken i Federico Garcia Lorcas YermaWickberg Månsson, Adam January 2008 (has links)
Föreliggande uppsats syftar till att undersöka metaforiken i Federico Garcia Lorcas drama Yerma. Undersökningen tar sin utgångspunkt i föreställningen att metaforiken är betydelsebärande för dramat. Metaforiken fokuseras genom en analys som syftar till att blottlägga struktur hos metaforerna. Denna analys fungerar som övergång till en tolkning med hermeneutisk prägel. I strukturanalysen tillämpas Max Blacks interaktionsteori och tolkningen utgår framförallt från Paul Ricoeurs hermeneutiska fenomenologi, vilken även ligger till grund för kombinationen av strukturanalys och hermeneutisk tolkning. Uppsatsen undersöker på detta vis metaforikens speciella karaktär i dramat och dess referens till verkets värld. Metaforerna ses som ingående i ett större nätverk i dramat och gemensamma mönster för uppbyggnad och uttryck urskiljs. Nyckelord: Metafor, Metaforik, Federico Garcia Lorca, Yerma, Paul Ricoeur, dramatik, spansk litteratur.
|
62 |
The Theatrical Pendulum: Paths of Innovation in the European StagePerez-Simon, Andres 05 December 2012 (has links)
This dissertation examines the renovation of the modernist stage, from the beginning of the twentieth century to the late 1930s, via a retrieval of three artistic forms that had marginal importance in the commercial theatre of the nineteenth century. These three paths are the tradition of the commedia dell’arte, puppetry and marionettes, and, finally, what I denominate mysterium, following Elinor Fuch’s terminology in The Death of Character. This dissertation covers the temporal span of the first three decades of the twentieth century and, at the same time, analyzes modernist theatre in connection with the history of Western drama since the consolidation of the bourgeois institution of theatre around the late eighteenth century. The Theatrical Pendulum: Paths of Innovation in the Modernist Stage studies the renovation of the bourgeois institution of theatre by means of the rediscovery of artistic forms previously relegated to a peripheral status in the capitalist system of artistic production and distribution. In their dramatic works, Nikolai Evreinov, Josef and Karel Čapek, Massimo Bontempelli, and Federico García Lorca present fictional actors, playwrights and directors who resist the fact that their work be evaluated as just another commodity. These dramatists collaborate with the commercial stage of their time, instead of adopting the radical stance that characterized avant-garde movements such as Italian futurism and Dadaism. Yet they also question the illusionist fourth wall separating stage and audience in order to denounce the subjection of the modernist artist to the expectations of bourgeois spectators. Jan Mukařovský’s concept of practical function in art is central to understanding the didactic nature of the dramatic texts studied in this dissertation. By claiming the importance of Mukařovský’s phenomenological structuralism, I propose a new reading of the theoretical legacy of the Prague School in conjunction with recent contributions in the field of theatre studies by Elinor Fuchs, Martin Puchner and other scholars whose work will be discussed here.
|
63 |
The Theatrical Pendulum: Paths of Innovation in the European StagePerez-Simon, Andres 05 December 2012 (has links)
This dissertation examines the renovation of the modernist stage, from the beginning of the twentieth century to the late 1930s, via a retrieval of three artistic forms that had marginal importance in the commercial theatre of the nineteenth century. These three paths are the tradition of the commedia dell’arte, puppetry and marionettes, and, finally, what I denominate mysterium, following Elinor Fuch’s terminology in The Death of Character. This dissertation covers the temporal span of the first three decades of the twentieth century and, at the same time, analyzes modernist theatre in connection with the history of Western drama since the consolidation of the bourgeois institution of theatre around the late eighteenth century. The Theatrical Pendulum: Paths of Innovation in the Modernist Stage studies the renovation of the bourgeois institution of theatre by means of the rediscovery of artistic forms previously relegated to a peripheral status in the capitalist system of artistic production and distribution. In their dramatic works, Nikolai Evreinov, Josef and Karel Čapek, Massimo Bontempelli, and Federico García Lorca present fictional actors, playwrights and directors who resist the fact that their work be evaluated as just another commodity. These dramatists collaborate with the commercial stage of their time, instead of adopting the radical stance that characterized avant-garde movements such as Italian futurism and Dadaism. Yet they also question the illusionist fourth wall separating stage and audience in order to denounce the subjection of the modernist artist to the expectations of bourgeois spectators. Jan Mukařovský’s concept of practical function in art is central to understanding the didactic nature of the dramatic texts studied in this dissertation. By claiming the importance of Mukařovský’s phenomenological structuralism, I propose a new reading of the theoretical legacy of the Prague School in conjunction with recent contributions in the field of theatre studies by Elinor Fuchs, Martin Puchner and other scholars whose work will be discussed here.
|
64 |
El conflicto entre la realidad y el deseo en la poesía surrealista de la Generación del 27Castro, Maria Elena. January 2001 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2001. / Vita. Includes bibliographical references. Available also from UMI/Dissertation Abstracts International.
|
65 |
Federico García Lorca and the Theater of the AbsurdTucker, Norman Paul January 1965 (has links)
No description available.
|
66 |
Eu mesma matei meu filho: do filicídio materno como poética trágica em Eurípides, Goethe e García Lorca / "J'ai moi-même tué mon fils": du filicide maternel comme poétique tragique chez Euripides, Goethe et García LorcaClaudio de Souza Castro Filho 29 February 2012 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / La présente thèse cherche à étudier les poétiques du tragique dans les uvres d'Euripide (Grèce, v. 484 406 av. J.-C.), de Johann Wolfgang von Goethe (Allemagne, 1749 1832) et de Federico García Lorca (Espagne, 1898 1936) et soutient que, chez les trois auteurs, de telles conceptions esthétiques s'établissent surtout sur la représentation poétique du filicide maternel. L'antinomie tragique engendrée, métaphoriquement, dans le meurtre de l'enfant par les mains de celle qui lui a donné la vie est le thème de Médée (431 av. J.-C.), de la Tragédie de Marguerite (1790) et de Yerma (1934), des uvres fondamentales pour comprendre la vision tragique des trois poètes respectivement étudiés. Le conflit entre le sacré et la raison, en montrant l'affirmation tragique du corps et du féminin, est présent dans les trois uvres. Le parallélisme entre les dimensions politique et esthétique est, par conséquent, patent dans les trois drames, alors que chaque auteur, avec leurs propres contexte et signature, élabore une idée esthétique entièrement singulière autour du tragique. Le dialogue entre littérature et philosophie, ou entre intuition et concept, traverse, dans cette thèse, la lecture du tragique dans la métaphore du filicide. Sous une telle perspective, la Médée d'Euripide s'impose dans le centre du débat entre socratiques et sophistes, et aborde des thèmes, comme l'empire des passions sur la raison, qui ont aussi séduit des auteurs comme Platon, Aristote et Nietzsche. La Gretchentragödie, de Goethe, se présente, de sa part, comme une uvre poétique où convergent les discussions esthétiques les plus chaleureuses de la pensée allemande moderne, comme les questions du "sublime" (Kant, Schiller) et de la "volonté" (Schopenhauer). Yerma, de García Lorca, sera aussi une uvre de convergence philosophique, en exprimant la "nueva manera espiritualista" qui marque la dernière phase de la production lorquienne. La perspective tragique de Nietzsche, dans l'affirmation du corps comme "grande raison", ainsi que le dialogue de Lorca avec la pensée de Miguel de Unamuno sur "El sentimiento tragico de la vida", caractérisent une espèce de tragédie à l'envers, qui nie le sacré et affirme le tragique comme synthèse libertaire du "je", du corps et du féminin / A presente tese investiga as poéticas do trágico nas obras teatrais de Eurípides (Grécia, c. 484 406 a.C.), Johann Wolfgang von Goethe (Alemanha, 1749 1832) e Federico García Lorca (Espanha, 1898 1936) e defende que, nos três autores, as concepções estéticas do trágico se constituem principalmente sobre a representação poética do filicídio materno. A antinomia trágica engendrada, metaforicamente, no assassinato da criança pelas mãos daquela que lhe deu a vida é tema de Medeia (431 a.C.), Tragédia de Margarida (1790) e Yerma (1934), obras fundamentais para compreender a visada trágica dos três poetas aqui, em respectivo, estudados. O conflito com o sagrado e com a razão, ao apontar para a afirmação trágica do corpo e do feminino, frequenta as três obras. O paralelismo entre as dimensões política e estética é, por conseguinte, patente nos três dramas, ao mesmo tempo em que cada um dos autores, com contexto e assinatura próprios, configura uma ideia estética acerca do trágico inteiramente singular. O diálogo entre literatura e filosofia, ou entre intuição e conceito, atravessa, nesta tese, a leitura do trágico na metáfora do filicídio. Sob tal perspectiva, a Medeia de Eurípides impõe-se no centro do debate entre socráticos e sofistas, e aborda temas, como o domínio das paixões sobre a razão, que também aliciaram autores como Platão, Aristóteles e Nietzsche. A Gretchentragödie, de Goethe, apresenta-se, por sua vez, como obra poética aonde convergem as mais calorosas discussões estéticas do moderno pensamento alemão, como as questões do sublime (Kant, Schiller) e da vontade (Schopenhauer). Yerma, de García Lorca, será também uma obra de convergência filosófica, expressando a nueva manera espiritualista que marca a última fase da produção lorquiana: a perspectiva trágica de Nietzsche, na afirmação do corpo como grande razão, assim como o diálogo de Lorca com o pensamento de Miguel de Unamuno sobre El sentimiento trágico de la vida, caracteriza uma espécie de tragédia às avessas, que nega o sagrado e afirma o trágico como síntese libertária do eu, do corpo e do feminino
|
67 |
Federico García Lorca : Los PutrefactosValente Uribe, Paulina January 2000 (has links)
La presente investigación pretende introducirse en parte de la poesía de Federico García Lorca para conocer un aspecto no dilucidado de la obra del poeta andaluz a través del término putrefacto. Se dará cuenta de la influencia y del impacto que el término produjo reflexionando, al mismo tiempo, acerca de este concepto relacionado con la literatura.
|
68 |
Federico García Lorca - Krvavá svatba kostýmní výprava / Federico García Lorca: Blood WeddingRůžičková, Eva January 2012 (has links)
The thesis it´s about theatre play Blood Wedding written by spanish author F. G. Lorca. In first theoretical part I briefly concentrate on author, his life and his life´s work. Than I analyze drama Blood Wedding with focus of symbols and metaphors, which are dominated in the play of Lorca. At the end of theoretical part I choose three performances of Blood Wedding from three different directors. I describe them and complete them with fotos from performances. In a practical part of my thesis I analyze all dramatical characters and give description and explication of their costumes, which I use.
|
69 |
Eu mesma matei meu filho: do filicídio materno como poética trágica em Eurípides, Goethe e García Lorca / "J'ai moi-même tué mon fils": du filicide maternel comme poétique tragique chez Euripides, Goethe et García LorcaClaudio de Souza Castro Filho 29 February 2012 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / La présente thèse cherche à étudier les poétiques du tragique dans les uvres d'Euripide (Grèce, v. 484 406 av. J.-C.), de Johann Wolfgang von Goethe (Allemagne, 1749 1832) et de Federico García Lorca (Espagne, 1898 1936) et soutient que, chez les trois auteurs, de telles conceptions esthétiques s'établissent surtout sur la représentation poétique du filicide maternel. L'antinomie tragique engendrée, métaphoriquement, dans le meurtre de l'enfant par les mains de celle qui lui a donné la vie est le thème de Médée (431 av. J.-C.), de la Tragédie de Marguerite (1790) et de Yerma (1934), des uvres fondamentales pour comprendre la vision tragique des trois poètes respectivement étudiés. Le conflit entre le sacré et la raison, en montrant l'affirmation tragique du corps et du féminin, est présent dans les trois uvres. Le parallélisme entre les dimensions politique et esthétique est, par conséquent, patent dans les trois drames, alors que chaque auteur, avec leurs propres contexte et signature, élabore une idée esthétique entièrement singulière autour du tragique. Le dialogue entre littérature et philosophie, ou entre intuition et concept, traverse, dans cette thèse, la lecture du tragique dans la métaphore du filicide. Sous une telle perspective, la Médée d'Euripide s'impose dans le centre du débat entre socratiques et sophistes, et aborde des thèmes, comme l'empire des passions sur la raison, qui ont aussi séduit des auteurs comme Platon, Aristote et Nietzsche. La Gretchentragödie, de Goethe, se présente, de sa part, comme une uvre poétique où convergent les discussions esthétiques les plus chaleureuses de la pensée allemande moderne, comme les questions du "sublime" (Kant, Schiller) et de la "volonté" (Schopenhauer). Yerma, de García Lorca, sera aussi une uvre de convergence philosophique, en exprimant la "nueva manera espiritualista" qui marque la dernière phase de la production lorquienne. La perspective tragique de Nietzsche, dans l'affirmation du corps comme "grande raison", ainsi que le dialogue de Lorca avec la pensée de Miguel de Unamuno sur "El sentimiento tragico de la vida", caractérisent une espèce de tragédie à l'envers, qui nie le sacré et affirme le tragique comme synthèse libertaire du "je", du corps et du féminin / A presente tese investiga as poéticas do trágico nas obras teatrais de Eurípides (Grécia, c. 484 406 a.C.), Johann Wolfgang von Goethe (Alemanha, 1749 1832) e Federico García Lorca (Espanha, 1898 1936) e defende que, nos três autores, as concepções estéticas do trágico se constituem principalmente sobre a representação poética do filicídio materno. A antinomia trágica engendrada, metaforicamente, no assassinato da criança pelas mãos daquela que lhe deu a vida é tema de Medeia (431 a.C.), Tragédia de Margarida (1790) e Yerma (1934), obras fundamentais para compreender a visada trágica dos três poetas aqui, em respectivo, estudados. O conflito com o sagrado e com a razão, ao apontar para a afirmação trágica do corpo e do feminino, frequenta as três obras. O paralelismo entre as dimensões política e estética é, por conseguinte, patente nos três dramas, ao mesmo tempo em que cada um dos autores, com contexto e assinatura próprios, configura uma ideia estética acerca do trágico inteiramente singular. O diálogo entre literatura e filosofia, ou entre intuição e conceito, atravessa, nesta tese, a leitura do trágico na metáfora do filicídio. Sob tal perspectiva, a Medeia de Eurípides impõe-se no centro do debate entre socráticos e sofistas, e aborda temas, como o domínio das paixões sobre a razão, que também aliciaram autores como Platão, Aristóteles e Nietzsche. A Gretchentragödie, de Goethe, apresenta-se, por sua vez, como obra poética aonde convergem as mais calorosas discussões estéticas do moderno pensamento alemão, como as questões do sublime (Kant, Schiller) e da vontade (Schopenhauer). Yerma, de García Lorca, será também uma obra de convergência filosófica, expressando a nueva manera espiritualista que marca a última fase da produção lorquiana: a perspectiva trágica de Nietzsche, na afirmação do corpo como grande razão, assim como o diálogo de Lorca com o pensamento de Miguel de Unamuno sobre El sentimiento trágico de la vida, caracteriza uma espécie de tragédia às avessas, que nega o sagrado e afirma o trágico como síntese libertária do eu, do corpo e do feminino
|
70 |
As palavras não morrem jamais : análise e comentário de textos não literários de Federico García LorcaSantos, Gisele Cristina Rosa dos 31 August 2006 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Artes, 2006. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-01-04T19:21:29Z
No. of bitstreams: 1
2006_GiseleCristinaRosaDosSantos.pdf: 4134655 bytes, checksum: a1cf29e20df7e97714b7a48b06522e93 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2016-01-07T17:55:34Z (GMT) No. of bitstreams: 1
2006_GiseleCristinaRosaDosSantos.pdf: 4134655 bytes, checksum: a1cf29e20df7e97714b7a48b06522e93 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-01-07T17:55:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1
2006_GiseleCristinaRosaDosSantos.pdf: 4134655 bytes, checksum: a1cf29e20df7e97714b7a48b06522e93 (MD5) / O propósito deste trabalho cientifico e a analise e o comentário de textos não literários de Federico Garcia Lorca, referentes aos gêneros Cultura Popular Espanhola e Teatro, que contem informações sobre o processo criativo do dramaturgo. Estas fontes foram transcritas e compiladas pelos seguintes organizadores: Andrew A. Anderson e Christopher Maurer; Arturo Del Hoyo; e, Miguel Garcia-Posada. Assim sendo, a metodologia deste trabalho incidiu na apropriação do procedimento básico da Critica Genética, de Cecília Almeida Salles, para a realização da pesquisa de fonte proposta. O referido procedimento sofreu um determinado nível de adaptação porque as fontes analisadas não são documentos autógrafos, ou seja, do próprio punho do seu autor que, neste caso, passaram por processos distintos de publicação. Por conseguinte, este trabalho visa identificar, por meio de levantamento, analise e comentário dos índices do processo criativo do dramaturgo, existentes nas fontes consultadas, a forma de fundamentação da coerência da proposta estética nas obras de Lorca e no Teatro Universitário La Barraca com base na influencia da cultura popular espanhola. ______________________________________________________________________________________________ ABSTRACT / The purpose of this scientific paper is to analyze and commentate on non-literary texts by Federico Garcia Lorca on the genres of Spanish Folk Culture and Theater, which provide information on the playwright’s creative process. These sources have been transcribed and compiled by the following organizers: Andrew A. Anderson and Christopher Maurer; Arturo Del Hoyo and Miguel Garcia-Posada. Hence, the approach for this paper had an influence on the appropriation of the basic procedure of Genetic Critique by Cecilia Almeida Salles for the research of the sources considered. This procedure required a certain degree of adaptation because the sources considered are not autograph documents, that is, were not written by the author himself. In this case, the sources underwent different publishing processes. The purpose of this paper, therefore, is to perform a survey, analysis and commentary of the cues used by the playwright in his creative processes and that are found in the sources considered in order to identify how coherent Lorca’s works and the University Theater troupe (also known as La Barraca) are in aesthetic terms based on the influence of Spanish folk culture.
|
Page generated in 0.0249 seconds