Research has shown that children who have English as a first language acquire grammatical morphemes in a predictable order. Many researchers claim that second language learners also follow a predictable pattern when learning English grammatical morphemes regardless of their linguistic background, and that the same mechanisms are responsible for both first and second language acquisition. The aim of this paper was to study Swedish students’ knowledge of English grammatical morphemes, and to compare their knowledge with that of second language learners from other countries as well as with that of first language learners. The results show that Swedish students seem to acquire morphemes in a similar way to that of second language learners in general and that they make errors similar to those made by first language learners. For example, the copula was almost fully acquired, while the third person regular and irregular constituted a problem for the students. The most notable exception was the possessive ´s, which Swedish students seem to acquire at an early stage compared to other second language learners.

Le bégaiement est un trouble de la fluence de la parole qui se caractérise, entre autres, par une présence accrue d’accidents de parole venant entraver l’intelligibilité de l’énoncé. Ce travail de doctorat a pour objectif d’étudier les disfluences catégorisées comme pathologiques produites par des locuteurs qui bégaient et ce, en tâche de lecture et en situation de parole spontanée. Plus précisément, il s’agit, d’une part, de vérifier si des éléments morphologiques et phonétiques peuvent expliquer l’apparition d’un bégayage et, d’autre part, d’observer les événements articulatoires présents avant et pendant les disfluences. Pour mener à bien les études ayant trait aux éléments linguistiques posant le plus de difficultés aux personnes qui bégaient, 10 locuteurs francophones et 10 locuteurs slovacophones, tous atteints de ce trouble, ont été enregistrés en train de lire un texte et de parler spontanément dans leur langue maternelle. Quant aux travaux portant sur les événements moteurs se déroulant avant et durant les disfluences, ils ont été réalisés grâce à des données EMA acquises auprès de 4 locuteurs francophones (2 locuteurs qui bégaient et 2 sujets normo-fluents) en tâche de lecture. Nos résultats ont montré que les consonnes non-voisées et les occlusives faisaient partie des éléments les plus problématiques à prononcer pour les personnes bègues. L’étude morphologique a révélé que plus un mot contient de morphèmes et plus le risque de voir apparaître une disfluence est accru. Ce résultat doit notamment être mis en corrélation avec le nombre de syllabes présentes dans le mot. En ce qui concerne le second couple d’études, portant sur le niveau moteur de la parole bègue, nos données montrent, en particulier, des similitudes dans les événements articulatoires se déroulant au niveau supra-glottique entre les disfluences perçues acoustiquement comme des blocages et des prolongations. Enfin, une perturbation des gestes coarticulatoires a pu être relevée lors de la production de certaines disfluences. / Stuttering is a speech fluency disorder. It can be mainly characterized by an increased presence of disfluencies that affect the speech intelligibility. The aim of this thesis is to study stuttering-like disfluencies (SLDs) produced by persons who stutter (PWS) during reading tasks and during spontaneous speech. More specifically, we propose, as our first objective, to verify if any morphological or phonetic elements can explain the presence of these disfluencies. Our second objective is to observe articulatory events before and during SLDs. For the studies dealing with the linguistic and phonetic elements that can be problematic to PWS, 10 French-speaking and 10 Slovak-speaking PWS were recorded while reading a text and while having a conversation in their mother tongue. The studies on speech motor events taking place before and during SLDs were realized by means of an EMA. 4 French-speaking subjects participated in this part of the study (2 PWS and 2 control subjects). Our results show that non-voiced consonants and stops were part of the most problematic elements to produce for PWS. The morphological study reveals that the risk of a SLD appearance was higher when the word contained more morphemes. This result should be correlated to the number of syllables that constitute the word. As for the second couple of studies, they focus on the speech motor events in stuttered speech. Our data show that similar articulatory events can take place in the supraglottic cavity during disfluencies perceived as blocks or prolongations. Furthermore, a disruption of coarticulatory gestures was observed in certain disfluencies.

No description available.

No description available.

The purpose of this analysis was to define norms for grammatical morpheme development in Spanish for Spanish-English bilingual children ages 4;0-7;6. This study uses secondary data analysis based on two existing datasets. Participants included 334 Spanish-English bilingual children that were recruited from school districts in Texas, Utah, and Pennsylvania. Grammatical morpheme accuracy was determined by performance on the BESA (Bilingual English Spanish Assessment) (Peña, Gutiérrez-Clellen et al., in preparation). Mean length of utterance in words (MLUw) data was collected from language samples. The average percent accuracy of grammatical morphemes was calculated and analyzed as a function of MLUw in Spanish. Results show that the percentage of accurately produced morphemes has a general upward trend as MLUw increases. Clinical and research implications are discussed. / text

This study falls under the broad area of child language acquisition with specific focus on Shona morphosyntax. The understanding that knowledge of the nature of child language contributes to the sustainability of language acquisition matters forms the basis of the investigation. A qualitative approach is followed in the study, specifically focusing on the constraints on the development of inflectional morphemes (IMs) in the acquisition of nouns and verbs in child Shona. The study investigates the development of child Shona inflectional morphology and how morphology interacts with syntax. The constraints that operate in the acquisition of Shona are identified. The study refers to linguistic theories for an account of the development of child Shona morphosyntax. The study is based on the understanding that knowledge of the nature of child language contributes to the sustainability of language acquisition matters. The data used in this study is collected from four Shona speaking children. The ages of the children range from two years (2; 0) to three years and two months (3; 2). Two female and two male children participated in this study. The primary method of data collection used in this study is the naturalistic method, while elicitation is used to elicit plural formation. The results indicate that child Shona morphosyntax is characterized by omission of the various inflectional morphemes on nouns and verbs, while the lexical morphemes are retained. The child Shona IM is phonologically different from the adult Shona IM. This is because the children are constrained and hence use simplification strategies in order to try to be faithful to the input grammar. The noun and verb IMs are produced in the form of a reduced syllable, because the children dropped the consonant in the IM syllable and retained the vowel. The study reveals that the development of child Shona morphosyntax is based on pivotal constituencies of the sentence. These pivots are the nouns and verbs that are used by the children. The study identifies constraints that operate on the process of child Shona development as phonological, morphological, semantic, visibility and frequency constraints. The finding that is arrived at through this study is that syntax is in place before morphology. / African Languages / D. Litt. et Phil. (African Languages)

La question du système des morphèmes de la négation simple ou composée en français suscite depuis toujours l’intérêt de la linguistique mais reste traitée de manière fluctuante par la linguistique diachronique qui l’étudie de façon inégale selon les périodes de l’histoire du français. En effet, concernant la période préclassique (1550-1630), si cette question est régulièrement abordée, aucune étude approfondie et détaillée du système de la négation n’existe à ce jour. Ainsi, ce travail s’inscrit au croisement d’une double visée de la recherche en linguistique : d’une part, celle d’un éclairage nouveau sur la question des marques grammaticales de la négation en français ; d’autre part, celle d’une réactualisation des questionnements sur la langue préclassique qui, longtemps négligée, jouit depuis une vingtaine d’années d’un regain d’intérêt croissant. La finalité de cette étude est de proposer une description précise de l’organisation et du fonctionnement du système des signes grammaticaux de la négation simple et de la négation composée (non, ne, ne…pas, ne…point, ne…jamais, etc.) à travers leurs divers emplois et leurs jeux de concurrence, tels qu’ils apparaissent dans un vaste corpus de textes de la période préclassique (1550-1630). Les méthodes de la morphosyntaxe et de la sémantique se sont avérées ici tout à fait adéquates, tout comme le cadre théorique de la psychomécanique du langage dont les postulats permettent de traiter en profondeur les enjeux et les subtilités impliqués par cette recherche. / The issue of simple and compound negation morphemes system in French language has always attracted a lot of interest. However, diachronic linguistics tackles this question in an uneven way according to different periods of French language’s history. Thus, although it is regularly mentioned, no detailed study about system of negation in pre-Classical French (1550-1630) exists so far.Therefore, this work has dual benefits for linguistics research: on the one hand it sheds a new light on the question of grammatical markers of negation in French; on the other hand it renews questions on the pre-Classical French language, which has been a topic of growing interest over the last two decades.The goal of this research is first to offer a detailed description of the organisation and operation of the system of simple and compound negation grammatical markers (non, ne, ne…pas, ne…point, ne…jamais, etc.) according to their different usages as they appear in a large text corpus of pre-Classical period (1550-1630). Their competition is also investigated. Morphosyntax and semantic methods turned out to be very efficient, as well as the theoretical framework of language psychomecanics whose postulates allow an in depth analysis of the issues and intricacies involved in this research.

Η παρούσα έρευνα επικεντρώθηκε στη μελέτη ζητημάτων που αφορούν στη μορφολογική πλευρά της ορθογραφίας, γιατί σε αυτήν φαίνεται να είναι μεγαλύτερες οι δυσκολίες που συναντούν οι μαθητές με και χωρίς δυσκολίες στο γραπτό λόγο. Ειδικότερα, η έρευνα αυτή επιχείρησε να εξετάσει την ορθογραφική απόδοση των βασικών λέξεων και των μορφολογικά πολύπλοκων παράγωγών τους, από ελληνόφωνους μαθητές τυπικής ανάπτυξης και μαθητές με αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες, που φοιτούν στο δημοτικό σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 66 μαθητές που φοιτούσαν στις Δ΄ και Στ΄ τάξεις του δημοτικού σχολείου. Αρχικά, οι μαθητές εξετάστηκαν σε ορισμένες προδοκιμασίες, οι οποίες αξιολογούσαν τη μη λεκτική νοημοσύνη, τη βραχύχρονη μνήμη και τις αναγνωστικές και ορθογραφικές δεξιότητές τους. Τα αποτελέσματα από τις δοκιμασίες αυτές, οδήγησαν στην επιλογή των μαθητών που θα συγκροτούσαν την κάθε ομάδα αλλά και στις εξισώσεις των ομάδων μεταξύ τους. Οι ερευνητικές ομάδες ήταν τρεις: η πειραματική ομάδα και οι δύο ομάδες ελέγχου. Η πειραματική ομάδα περιείχε 21 μαθητές της Στ΄ τάξης με αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες, η ομάδα ελέγχου Ι περιείχε 21 μαθητές τυπικής ανάπτυξης της Στ΄ τάξης και η ομάδα ελέγχου ΙΙ απαρτιζόταν από 24 μαθητές τυπικής ανάπτυξης της Δ΄ τάξης. Η πειραματική ομάδα εξισώθηκε ως προς τη χρονολογική ηλικία και το νοητικό επίπεδο με την ομάδα ελέγχου Ι και με την ομάδα ελέγχου ΙΙ ως προς το αναγνωστικό, ορθογραφικό και νοητικό επίπεδο. Έπειτα, οι μαθητές εξετάστηκαν στην πειραματική ορθογραφική δοκιμασία με στόχο την εξέταση της ορθογραφικής ακρίβειας, της ορθογραφικής συνέπειας και του συνυπολογισμού της ορθογραφικής ακρίβειας και συνέπειάς τους, σε σχέση με την απόδοση λεξικών μορφημάτων και παραγωγικών επιθημάτων λέξεων της ελληνικής γλώσσας. Οι λέξεις που συμπεριλήφθηκαν στη δοκιμασία αυτή έλαβαν τη μορφή ‘Βάση – Παράγωγη’ λ.χ. διαφημίζω-διαφημίσεις. Για τον υπολογισμό της ορθογραφικής ακρίβειας, τα λεξικά μορφήματα και τα παραγωγικά επιθήματα των λέξεων χωρίστηκαν σε 140 λεξικά τμήματα-στόχοι. Για τον υπολογισμό της ορθογραφικής συνέπειας, ομαδοποιήθηκαν τα λεξικά τμήματα που θα συγκρίνονταν μεταξύ τους σε 52 ομάδες λεξικών τμημάτων. Τα κυριότερα αποτελέσματα ήταν τα εξής: όσον αφορά στις συσχετίσεις, προέκυψαν στατιστικώς σημαντικοί δείκτες μεταξύ όλων των τιμών των ανεξάρτητων μεταβλητών μεταξύ τους, καθώς και μεταξύ των τελευταίων και των εξαρτημένων μεταβλητών «ποσοστό ορθογραφικής ακρίβειας», «ποσοστό ορθογραφικής συνέπειας» και «ποσοστό ορθογραφικής ακρίβειας και συνέπειας» της πειραματικής ορθογραφικής δοκιμασίας, με εξαίρεση τη μη λεκτική νοημοσύνη, η οποία φάνηκε να συσχετίζεται σημαντικά μόνο με τις δύο τελευταίες. Επιπλέον, σε όλες τις μετρήσεις της πειραματικής ορθογραφικής δοκιμασίας, οι μαθητές της Στ΄ τάξης με αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες σημείωσαν χαμηλότερη επίδοση στην ορθογραφική απόδοση των λεξικών μορφημάτων και παραγωγικών επιθημάτων των λέξεων-στόχων συγκριτικά με τους τυπικούς συνομηλίκους τους. Παράλληλα, είχαν παρόμοια επίδοση σε σχέση με τους νεαρότερους τυπικούς μαθητές της Δ΄ τάξης. Ακόμα, οι τρεις ομάδες είχαν καλύτερη επίδοση στην ορθογραφική απόδοση των λεξικών μορφημάτων και παραγωγικών επιθημάτων των ουσιαστικών και των επιθέτων συγκριτικά με αυτήν των ρημάτων. Τα ευρήματα αυτά, επιβεβαιώνουν το προφίλ των μαθητών με δυσκολίες στο γραπτό λόγο που έχει φανεί σε προγενέστερες έρευνες, δηλαδή ότι υπάρχει μία καθυστέρηση στις ορθογραφικές δεξιότητες των μαθητών με αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες σε σχέση με την ηλικία που διανύουν. Επιπρόσθετα, τα υψηλά ποσοστά των τριών ομάδων στην ορθογραφική συνέπεια μάς επιτρέπουν τον ισχυρισμό πως οι μαθητές χρησιμοποιούν μορφολογικές στρατηγικές κατά την παραγωγή ορθογραφημένης γραφής. Ωστόσο, οι τυπικοί μαθητές της Στ΄ φαίνεται να χρησιμοποιούν πιο εκτεταμένα τις μορφολογικές στρατηγικές, αφού παρήγαγαν περισσότερες συνεπείς και σωστές ορθογραφικές αποδόσεις των κοινών λεξικών τμημάτων σε σύγκριση με τους συνομήλικους μαθητές με αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες και τους τυπικούς μαθητές της Δ΄ τάξης. Αν και τα αποτελέσματα της ορθογραφικής συνέπειας ενισχύουν τη χρήση μορφολογικών στρατηγικών, δεν αποκλείουν τη χρήση άλλων στρατηγικών στις οποίες εμπλέκεται ο παράγοντας της μνήμης (λ.χ. απομνημονευτικές στρατηγικές. Τέλος, αν και οι τυπικοί μαθητές της Στ΄ τάξης είχαν σημείωσαν υψηλότερο συνολικό ποσοστό ορθογραφικής ακρίβειας σε σύγκριση με τις άλλες δύο ομάδες, υπήρξαν περιπτώσεις λεξικών τμημάτων, κατά την ορθογραφική απόδοση των οποίων, οι μαθητές και των τριών ερευνητικών ομάδων σημείωσαν είτε υψηλό είτε χαμηλό ποσοστό ορθογραφικής ακρίβειας. Η απουσία στατιστικώς σημαντικής διαφοράς στις περιπτώσεις αυτές, αποτελεί πηγή προβληματισμού και αναδεικνύει το ζήτημα του ρόλου της ορθογραφικής επεξεργασίας εκάστης λέξης. / The present study focused on the examination of matters related to the morphological aspect of spelling. This seems to pose great difficulties to students with or without reading and spelling difficulties. Particularly, this study attempts to examine the spelling of the base and the derived words by Greek-speaking typical achievement students and students with reading and spelling difficulties, all which attended primary school. The participants of this study were 66 fourth and sixth graders. Initially, as part of the testing, students completed a battery of pretests which evaluated their nonverbal intelligence, short-term memory and reading and spelling skills. The results of these tests led to the selection of the students that would form each group and the matching of the groups. Three research groups of participants took part in this study: an experimental group and two control groups. The experimental group consisted of 21 typical achievement sixth graders, control group I consisted of 21 sixth graders with reading and spelling difficulties and control group II comprised 24 typical achievement sixth graders. A reading/spelling level match design was employed. The experimental group was matched in terms of chronological age and intellectual level (chronological age-matched group) with control group I whereas with control group II in terms of reading, spelling and intellectual level (reading/spelling level-matched group). In addition, students were assessed on a spelling task that was designed to examine their spelling accuracy, their spelling consistency and their spelling accuracy-consistency in spelling lexical morphemes and derivational suffixes of Greek words. The experimental items in the spelling task were morphologically related word-pairs (base and derivation). To test the spelling accuracy, lexical morphemes and derivational suffixes of words were divided into 140 lexical parts. To test the spelling consistency, these lexical parts were grouped in 52 groups. The main results are as follows: as far as the correlations are concerned, apart from non-verbal intelligence, there is statistically significant indicators among all independent variables and between the independent and the dependent variables “percentage of spelling accuracy”, “percentage of spelling consistency” and “percentage of spelling accuracy and consistency” of the spelling task. Moreover, in the measurements of the spelling task, students with reading and spelling difficulties performed poorly in spelling lexical morphemes and derivational suffixes compared to their typical achievement peers. At the same time, their performance was similar to the performance of typical achievement fourth graders. In addition, the three groups had a better performance in spelling the lexical morphemes and derivational suffixes of nouns and of adjectives than of verbs. These findings confirm the profile of students with reading and spelling difficulties that has been shown in previous studies. In particular, it seems that there is a delay in the spelling skills of students with reading and spelling difficulties. This is consistent with a spelling delay hypothesis, rather than a spelling deviance hypothesis. Furthermore, the groups’ high percentages in spelling consistency allow us to claim that students use morphological strategies when they spell morphologically related words. However, typical achievement sixth graders seem to make greater use of morphological strategies, since they produce more consistent and correct spellings of the lexical morphemes and derivational suffixes compared to their peers with reading and spelling difficulties and typical achievement fourth graders. Our results suggest the use of morphological strategies, yet they do not exclude the use of other strategies which rely on memory such us memory strategies. Finally, typical achievement sixth graders scored a higher percentage in spelling accuracy compared to the other two groups. However, there were certain parts in which the students’ spellings didn’t differ. Our data show that in these parts students of the three groups scored high or low percentages of spelling accuracy. The absence of statistically significant differences between the three groups in these cases is an area of concern and highlights the role of the orthographic processing of each word.

Lietuvių kalboje vartojama nemaža skolinių, vadinamųjų tarptautinių žodžių. Bendrinė tarptautinė leksika – tai viena svetimos leksikos dalis. Visgi egzistuoja ir dar viena, ne mažiau svarbi ir aktuali tarptautinės leksikos dalis – kitų šalių (tarptautiniai) tikriniai žodžiai. Šiai leksikos daliai tirti ir skirtas šis magistro darbas. Darbo tema – kitų šalių tikrinių žodžių kirčiavimas „Visuotinės lietuvių enciklopedijos“ I tome (VLE I). Šio leksikos klodo kirčiavimo tyrimai gana skurdūs, lyginant su savos kilmės tikrinių žodžių grupėmis, todėl taisyklingam kirčiavimui būtinų žinotinų bendrųjų dėsningumų išskyrimas pravartus ir tikslingas. Apskritai ši leksikos dalis Lietuvoje nedaug tirta, taigi darbo tema šiuo atveju pasirinkta neatsitiktinai, yra gana aktuali. Tirti „Visuotinės lietuvių enciklopedijos“ I tomo (VLE I) pavyzdžiai. Šio darbo tyrimo objektas – kitų šalių tikriniai žodžiai – tam tikri nelietuviškos kilmės asmenvardžiai ir vietovardžiai (asmenvardžių dalis gerokai – kone du kartus – didesnė). Žodžių „Kita“, į kurią įeitų kiti nelietuviški tikriniai žodžiai, atsisakyta, kadangi tokių pavadinimų dažniausiai pateikiamos tik originalo kalbos formos, o darbe, remiantis lietuvių kalbos kirčiavimo sistemos dėsningumais, nagrinėjamos tik adaptuotos formos. Pagrindinis magistro darbo tikslas – nustatyti kirčiavimo paradigmas, ištìrti ir pateikti kitų šalių tikrinių žodžių kirčiavimo dėsningumus „Visuotinės lietuvių enciklopedijos“ I tome. Siekiama ne tik akcentuoti... [toliau žr. visą tekstą] / Lithuanian language has many adopted words, they are called international words. Common international lexis – is one part of the foreign lexis. Also there is alike important part of international lexis – the proper words of foreign language. This paper of master degree is all about the proper words of foreign language. The goal of that essay is to research the proper words of foreign languages in the “Universal Lithuanian encyclopaedia” volume I (ULE I). That line of accentuation analysis is quit barren comparing to the groups of the native proper words. Therefore the exclusion of the consistency of the correct accentuation is useful and has its meaning and purpose. Mostly that part of lexis is very little researched in Lithuania. Accordingly to that fact has risen the purpose of writing the paper on such subject. Here were researched the examples of the “Universal Lithuanian encyclopaedia” volume I (ULE I). The subject of that research was the proper words of foreign language – some particular personal names and place-names (personal names were researched almost twice bigger part comparing to the place-names). Such words as „Other“, witch would include other foreign proper words were declined because the names of such words usually has the form of original language. In that work which is supported on the consistency of the accentuation in Lithuania language, was researched only adopted form of words. The main task of this paper of master degree is to set paradigms of the... [to full text]

Swedish students’ morpheme acquisition order in English, including the acquisition of -s morphemes, is a relatively unstudied topic. Given the morphological differences between the English and Swedish languages, students learning English in Sweden may encounter difficulties in the use of the third person singular present tense -s morpheme. Research also shows that Swedish students use the plural -s morpheme rather accurately at 9-10 years old. Mapping out the usage of the -s morphemes may pave the way for understanding the difficulties learners encounter in the use of such morphemes. Furthermore, looking into the usage of morphemes that have the same form but different grammatical functions (e.g.,-s morphemes) may help us understand the relationship between different proficiency levels and the accuracy rate of morpheme usage in L2 English. To this end, this study investigates a corpus of texts produced by students learning English in Sweden in grades 6, 9 and 12. The focus is particularly on the frequency and accuracy of the use of -s morphemes, aiming at revealing which type of -s morphemes has a higher accuracy rate. The results show that the accuracy rate with the plural -s morpheme is relatively higher, whereas the possessive -‘s morpheme is the most problematic one across all levels. Additionally, the largest issue with the contracted verb form of be -‘s was that the students did not add an apostrophe between the word and the -s, rather than not using the form at all. Lastly, the third person singular present tense-s accuracy was very low in grade 6 but increased a lot through grade 9 and 12 where more complex subjects were the largest issue. However, the results indicate that further research with a larger corpus size is required to be able to generalize the findings.