Lors de sa rentrée dans l’atmosphère d’une planète, un engin spatial subit un échauffement important dû aux frottements des gaz atmosphériques sur la paroi. Cette élévation de température conduit à une dégradation physico-chimique du bouclier thermique de l’objet constitué de matériaux composites. Un composite est constitué de divers matériaux qui s’ablatent différemment. Dans cette thèse, nous nous intéressons essentiellement à la fusion d’un matériau durant sa phase de rentrée atmosphérique. Nous sommes donc en présence de trois phases : solide, liquide et gaz. Pour simuler ce phénomène, des méthodes numériques robustes ont été mises au point pour calculer l’écoulement diphasique compressible autour de l’objet. Le couplage entre le solide et l’écoulement fluide a aussi été étudié. Les méthodes numériques développées durant cette thèse sont basées sur une approche volumes finis. Une stratégie de décomposition d’opérateurs est utilisée pour résoudre le modèle diphasique à cinq équations avec les termes de dissipation modélisant l’écoulement fluide. L’idée principale de cette décomposition d’opérateurs est de séparer les phénomènes acoustiques et dissipatifs des phénomènes de transport. Un traitement implicite de l’étape acoustique est réalisé tandis que l’étape de transport est résolue explicitement. Le schéma semi-implicite global est alors très robuste, conservatif et préserve les discontinuités de contact. Les conditions d’interface entre les domaines fluide et solide sont déduites des bilans de masse et d’énergie à la paroi. Le front de fusion est suivi explicitement grâce à une formulation ALE des équations. La robustesse de l’approche et l’apport de la formulation semi-implicite sont finalement démontrés grâce à des expériences numériques mono et bidimensionnelles sur maillages curvilignes mobiles. / During atmospheric re-entry phase, a spacecraft undergoes a sudden increase of the temperature due to the friction of atmospheric gases. This rise drives to a physical-chemical degradation of the thermal protective system of the object made of composite material. A composite is made of several materials with ablates differently. In this thesis, we mainly focus on the melting of an object during its re-entry phase. Therefore there are three phases: solid, liquid and gas phases. In order to simulate this phenomenon, robust numerical methods have been developed to compute a compressible multiphase flow. The coupling strategy between the solid and the fluid have also been studied. Solvers developed in the present work are based on Finite Volume Method. A splitting strategy is used to compute compressible two-phase flows using the five-equation model with viscous and heat conduction effects. The main idea of the splitting is to separate the acoustic and dissipative phenomena from the transport one. An implicit treatment of the acoustic step is performed while the transport step is solved explicitly. The overall scheme resulting from this splitting operator strategy is very robust, conservative, and preserves contact discontinuities. The boundary interface condition between the solid and the multiphase flow is enforced by mass and energy balances at the wall. The melting front is tracked explicitly using an ALE formulation of the equations. The robustness of the approach and the interest of the semi-implicit formulation are demonstrated through numerical simulations in one and two dimensions on moving curvilinear grids.

Metal oxide nanocrystals have attracted significant interests due to their unique chemical, physical, and electrical properties which depend on their size and structure. In this study, a continuous flow microreactor system was employed to synthesize metal oxide nanocrystals in aqueous solution. Assembly of nanocrystals is considered one of the most promising approaches to design nano-, microstructures, and complex mesoscopic architectures. A variety of strategies to induce nanocrystal assembly have been reported, including directed assembly methods that apply external forces to fabricate assembled structures. In this study ZnO nanocrystals were synthesized in an aqueous solution using a continuous flow microreactor. The growth mechanism and stability of ZnO nanocrystals were studied by varying the pH and flow conditions of the aqueous solution. It was found that convective fluid flow from Dean vortices in a winding microcapillary tube could be used for the assembly of ZnO nanocrystals. The ZnO nanocrystal assemblies formed three-dimensional mesoporous structures of different shapes including a tactoid, a retangle and a sphere. The assembly results from a competing interaction between electrostatic forces caused by surface charge of nanocrystals and collision of nanocrystals associated with Dean vortices. The as synthesized colloidal ZnO nanocrystals or assembly were directly deposited onto a substrate to fabricate ZnO nanostructured surfaces. The rectangular assembly led to flower-like ZnO nanostructured films, while the spherical assembly resulted in amorphous ZnO thin film and vertical ZnO nanowire (NW) arrays. In contrast to the formation of flower structure or amorphous thin film, only colloidal ZnO nanocrystals were used as the building blocks for forming vertical ZnO NW arrays. This study demonstrates the versatility of the microreactor-assisted nanomaterial synthesis and deposition process for the production of nanostrucuturesres with various morphologies by tuning the physical parameters while using the same chemical precursors for the synthesis. ZnO flower structure was coated on a microwick structure to improve the capillary flow. The coated microwick structure showed an enhanced capillary rise, which was attributed to the hydrophilic property and geometrical modification of ZnO nanostructure. Two-phase boiling heat transfer was performed using ZnO nanostructured surfaces. ZnO nanocoating altered the important characteristics including surface roughness and wettability. Hydrophilic nature of the ZnO nanocoating generally enhanced the boiling heat transfer performance, resulting in higher heat transfer coefficient (HTC), higher critical heat flux (CHF), and lower surface superheat comparing to the bare surface. Octahedral SnO and porous NiO films, fabricated by a continuous flow microreactor system, were suggested as potential boiling surfaces for the high porosity and irregularity of their structures. / Graduation date: 2013

University of Macau / Faculty of Science and Technology / Department of Electromechanical Engineering

The development flow region of stepped chutes was studied experimentally. Three configuration of chute bed slopes 3.5H:1V, 5H:1V, and 10H:1V were used to study the flow characteristics. Each model had five horizontal steps and with constant step height of 15 cm. Constant temperature anemometry was used to investigate the velocity field characteristics as well as local void fraction. Pressure transducers were used to examine the pressure distribution. The conditions of aerated and non-aerated cavity were studied. It was found that the temperature anemometry is a valuable tool in the study of water flow problems due to its good spatial and temporal resolution. It is recommended that the constant overheat ratio procedure should be used in dealing with non-isothermal water flows. Flow conditions along the development flow region were found to be quite complex with abrupt changes between steps depending whether or not the flow jet has disintegrated. The flow on this region does not resemble a drop structure and after the first step, the step cavity condition does not affect the flow parameters. Pressure distribution was also found to be complex. It was found that there are no conclusive pressure profiles either on the step treads nor on step risers. No correlation was observed with the values of pool depth. The instantaneous characteristics of the velocity field along the jet of a drop structure were also studied. It was concluded that the cavity condition does not affect the velocity field of the sliding jet. The shear stress layer at the jet/pool interface was quantified. / May 2006

A comprehensive study of heat transfer and pressure drop of refrigerant R410A during condensation and supercritical cooling at near-critical pressures was conducted. Investigations were carried out at five nominal pressures: 0.8, 0.9, 1.0, 1.1 and 1.2xpcrit. The refrigerant was tested in commercially available horizontal smooth tubes of 6.2 and 9.4 mm I.D. Heat transfer coefficients were measured using a thermal amplification technique that measures heat duty accurately while also providing refrigerant heat transfer coefficients with low uncertainties. For condensation tests, local heat transfer coefficients and pressure drops were measured for the mass flux range 200 G 800 kg/m2-s in small quality increments over entire vapor-liquid region. For supercritical tests, local heat transfer coefficients and pressure drops were measured for the same mass flux range as in the condensation tests for temperatures ranging from 30 110oC. Condensation heat transfer coefficients and pressure drops increased with quality and mass flux. The effect of reduced pressure on heat transfer is not very significant, while this effect is more pronounced on the pressure gradient. The flow regime transition criteria of Coleman and Garimella (2003) were used to initially designate the prevailing flow regimes for a given combination of mass flux and quality. The condensation data collected in the present study were primarily in the wavy and annular flow regimes. During supercritical cooling, the sharp variations in thermophysical properties in the vicinity of the critical temperature resulted in sharp peaks in the heat transfer coefficients and sudden jumps in the pressure drop. Based on the characteristics of the specific work of thermal expansion (contraction), the data from the supercritical tests were grouped into three regimes: liquid-like, pseudo-critical transition and gas-like regimes. Flow regime-based heat transfer and pressure drop models were developed for both condensation and supercritical cooling. For condensation, the overall heat transfer model predicts 98% of the data within 15% while the overall pressure drop model predicts 87% of the data within 15%. For supercritical cooling, the heat transfer model predicted 88% of the data within 25% while the pressure gradient model predicts 84% of the data within 25%.

Für die Untersuchung von Luft/Wasser-Strömungen wurde ein horizontaler Acrylglas-Kanal mit rechteckigem Querschnitt gebaut. Der Kanal ermöglicht Gleich- und Gegenstrom-Versuche bei Atmosphärendruck, insbesondere die Untersuchung der Schwallströmung. Es wurden optische Messungen mit einer Hochgeschwindigkeits-Kamera durchgeführt, die durch synchronisierte dynamische Druckmessungen ergänzt wurden. Für die Analyse der Bilder wurde eine Methode zur Erfassung der Phasengrenze entwickelt und diese anhand möglicher Anwendungen getestet. Die Druckmessungen zeigten, dass der Druck bei Schwallströmungen um einige Kilopascal ansteigt und wieder abfällt, sobald der Schwall aus dem Kanal austritt. Zudem wurden Geschwindigkeiten in der flüssigen Phase mittels nicht invasiver Verfahren gemessen. Das durchschnittliche Geschwindigkeits-Profil am Kanaleintritt wurde mit Ultraschall-Köpfen bestimmt. Die Ermittlung des Geschwindigkeitsfeldes in einem Schwall erfolgte mit PIV (Particle Image Velocimetry).

Experimente mit neuartigen Messverfahren lieferten Daten über die Struktur von transienten Flüssig-keits-Gas-Strömungen für die Entwicklung und Validierung von mikroskopischen, d.h. geometrieunabhängigen Konstitutivbeziehungen zur Beschreibung des Impulsaustauschs zwischen Flüssig-phase und Gasblasen sowie zur Quantifizierung der Häufigkeit von Blasenkoaleszenz und -zerfall. Hierzu wurde eine vertikale Testsektion der Zweiphasentestschleife MTLoop in Rossendorf genutzt, wobei erstmals Gittersensoren mit einer Auflösung von 2-3 mm bei einer Messfrequenz von bis zu 10 kHz angewandt wurden. Dabei wurde die Evolution von Gasgehalts-, Geschwindigkeits- und Bla-sengrößenverteilungen entlang des Strömungsweges und bei schnellen Übergangsprozessen aufge-nommen und so die für die Modellbildung erforderlichen Daten bereitgestellt. Für den Test der Mo-dellbeziehungen wurde ein vereinfachtes Verfahren zur Lösung der Strömungsgleichungen entlang des Strömungswegs erstellt. Es basiert auf der Betrachtung einer größeren Anzahl von Blasengrö-ßenklassen. Die erhaltenen numerische Lösungen haben erstmals gezeigt, dass der bei Erhöhung der Gasvolumenstromdichte stattfindende Übergang von einer Blasenströmung mit Randmaximum zu einem Profil mit Zentrumsmaximum und anschließend zu einer Pfropfenströmung ausgehend von einem einheitlichen Satz physikalisch begründeter und geometrieunabhängiger Konstitutivgleichun-gen modelliert werden kann. Die Modellbeziehungen haben sich in einem abgegrenzten Gebiet der Volumenstromdichten als generalisierungsfähig erwiesen und sind für den Einbau in CFD-Modelle geeignet. Weiterhin wurden Arbeiten zur Kondensation durchgeführt, die direkten Bezug zu den Kon-densationsmodellen haben, die in Thermohydraulik-Codes enthalten sind. Die Untersuchung liefert darüber hinaus experimentelle Daten für die Modellvalidierung hinsichtlich des Verhaltens und des Einflusses nichtkondensierbarer Gase. Hierfür wurden spezielle Sonden für die Bestimmung der Konzentration und für die Lokalisierung von Pfropfen nichtkondensierbarer Gase entwickelt und bei transienten Kondensationsversuchen in einem leicht geneigten Wärmeübertragerrohr eingesetzt.

We connect the Mimetic Finite Difference method (MFD) with the finite-volume two-point flux scheme (TPFA) for Voronoi meshes. The main effect is reducing the saddle-point system to a much smaller symmetric-positive definite matrix. In addition, the generalization allows MFD to seamlessly integrate with existing porous media modeling technology. The generalization also imparts the monotonicity property of the TPFA method on MFD. The connection is achieved by altering the consistency condition of the velocity bilinear operator. First-order convergence theory is presented as well as numerical results that support the claims. We demonstrate a methodology for using MFD in modeling fluid flow in fractures coupled with a reservoir. The method can be used for nonplanar fractures. We use the method to demonstrate the effects of fracture curvature on single-phase and multi-phase flows. Standard benchmarks are used to demonstrate the accuracy of the method. The approach is coupled with existing reservoir simulation technology. / text

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η πειραματική και υπολογιστική διερεύνηση αεροδυναμικής συμπεριφοράς πτερύγων σε διφασική ροή αέρα–νερού και η εφαρμογή σε πτερύγια ανεμοκινητήρων. Αρχικά, γίνεται πειραματική και υπολογιστική μελέτη μονοφασικής ροής αέρα γύρω από αεροτομές, πτέρυγες και πτερύγιο ανεμοκινητήρα και στη συνέχεια μελέτη διφασικής ροής αέρα-νερού γύρω από τα ίδια σώματα. Η σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων της μονοφασικής ροής με τα αντίστοιχα της διφασικής ροής αέρα-νερού είναι αναγκαία ώστε να μελετηθούν οι επιπτώσεις της διφασικής ροής αέρα–νερού στην αεροδυναμική απόδοση. Η πειραματική ανάλυση αφορά τη διεξαγωγή πειραμάτων για τη μελέτη της αεροδυναμικής συμπεριφοράς αεροτομών και πτερύγων σε συνθήκες μονοφασικής και διφασικής ροής. Για την προσομοίωση συνθηκών διφασικής ροής αέρα-νερού τροποποιείται η αεροσήραγγα που διαθέτει ήδη το Εργαστήριο με την προσαρμογή ειδικών ακροφυσίων ψεκασμού νερού (συνθήκες βροχής). Για τις ανάγκες των πειραμάτων χρησιμοποιούνται τα μοντέλα αεροτομών και πτερύγων NACA 0012 που συνοδεύουν την αεροσήραγγα και κατασκευάζονται αεροτομή και πτέρυγες S809. Τα πειράματα μονοφασικής και διφασικής ροής γίνονται για την ίδια ταχύτητα αέρα. Για τη διφασική ροή αέρα-νερού εξετάστηκαν τέσσερις διαφορετικές πυκνότητες περιεχόμενης βροχής. Η υπολογιστική ανάλυση γίνεται με το υπολογιστικό πακέτο ANSYS CFD-Fluent. Αρχικά, γίνονται προσομοιώσεις για μονοφασική ροή αέρα γύρω από την αεροτομή NACA 0012, για την οποία υπάρχει πλήθος δημοσιευμένων αποτελεσμάτων, με τρία διαφορετικά μοντέλα τύρβης ώστε να βρεθεί το καταλληλότερο. Ο συντελεστής άνωσης υπολογίζεται με μεγάλη ακρίβεια, σε αντίθεση με το συντελεστή αντίστασης. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται στην αδυναμία του Fluent να υπολογίσει το σημείο μετάβασης του οριακού στρώματος από στρωτό σε τυρβώδες. Κρίνεται επομένως αναγκαίο να γίνει σύγκριση του συντελεστή αντίστασης με πειραματικά δεδομένα για πλήρως τυρβώδες οριακό στρώμα. Για ακόμα πιο ακριβή αποτελέσματα αναπτύσσεται αλγόριθμος για τον υπολογισμό του σημείου μετάβασης από στρωτό σε τυρβώδες οριακό στρώμα και γίνονται προσομοιώσεις ορίζοντας την περιοχή αριστερά από το σημείο μετάβασης ως στρωτή και δεξιά από αυτό ως τυρβώδη. Υπολογίζονται οι κατανομές πίεσης και ταχύτητας γύρω από την αεροτομή, καθώς επίσης και τα σημεία ανακοπής, μέγιστης ταχύτητας, αποκόλλησης και επανακόλλησης του οριακού στρώματος. Παρουσιάζονται επίσης οι ροϊκές γραμμές και τα διανύσματα της ταχύτητας γύρω από την αεροτομή. Αντίστοιχες προσομοιώσεις γίνονται και για την αεροτομή S809. Για τη μελέτη του τρισδιάστατου χαρακτήρα της ροής, γίνονται προσομοιώσεις γύρω από πτέρυγα S809. Υπολογίζονται οι συντελεστές άνωσης και αντίστασης, τα σημεία ανακοπής, μέγιστης ταχύτητας, αποκόλλησης και επανακόλλησης του οριακού στρώματος. Επίσης παρουσιάζονται κατανομές της έντασης της τύρβης στην άνω επιφάνεια της πτέρυγας και της συνισταμένης ταχύτητας, της ταχύτητας στη z-διεύθυνση, της έντασης της τύρβης και της επιτάχυνσης της ροής πίσω από την πτέρυγα. Για τη μελέτη της ροής γύρω από περιστρεφόμενο πτερύγιο γίνονται προσομοιώσεις γύρω από το πτερύγιο Phase IV της NREL. Γίνεται μελέτη της κατανομής της αξονικής ταχύτητας πίσω από το δρομέα, της κατανομής της στατικής πίεσης και της έντασης της τύρβης πάνω στην επιφάνεια του πτερυγίου και της κατανομής της στατικής πίεσης σε διάφορα σημεία πάνω στο πτερύγιο. Η υπολογιστική μελέτη της διφασικής ροής αέρα-νερού γίνεται αρχικά για την αεροτομή NACA 0012 με πυκνότητα περιεχόμενης βροχής LWC=30 g/m³, επειδή υπάρχουν αντίστοιχα έγκυρα πειραματικά αποτελέσματα ώστε να γίνει σύγκριση για την εγκυρότητα της διαδικασίας της προσομοίωσης. Στη συνέχεια γίνονται προσομοιώσεις για διφασική ροή αέρα-νερού γύρω από την αεροτομή S809, την πτέρυγα S809 και το περιστρεφόμενο πτερύγιο Phase IV της NREL. Προσομοιώσεις γίνονται επίσης για διαφορετικές πυκνότητες περιεχόμενης βροχής για τη ροή γύρω από τις αεροτομές σε χαμηλό αριθμό Reynolds. Τα αποτελέσματα της διφασικής ροής αέρα-νερού συγκρίνονται με τα αντίστοιχα της μονοφασικής ροής ώστε να προκύψουν συμπεράσματα για τις επιπτώσεις της βροχής στην αεροδυναμική απόδοση. Γίνεται επίσης υπολογισμός του συντελεστή ισχύος του ανεμοκινητήρα σε συνθήκες μονοφασικής ροής αέρα και διφασικής ροής αέρα-νερού. Σε συνθήκες διφασικής ροής αέρα-νερού παρατηρείται υποβάθμιση της αεροδυναμικής απόδοσης, συγκεκριμένα μείωση της άνωσης με παράλληλη αύξηση της αντίστασης. Δυο είναι οι βασικοί μηχανισμοί που επικρατούν και έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση αυτή. Στην επιφάνεια της αεροτομής δημιουργείται ανομοιόμορφο φιλμ νερού που αυξάνει την τραχύτητα και το πάχος της αεροτομής. Τα σταγονίδια καθώς προσκρούουν πάνω στο φιλμ νερού δημιουργούν «κρατήρες» αυξάνοντας την τραχύτητα της αεροτομής. Επίσης, τα σωματίδια νερού διασπώνται κατά την πρόσκρουσή τους πάνω στην αεροτομή σε άλλα σταγονίδια μικρότερης διαμέτρου και μειωμένης ταχύτητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα σταγονίδια αυτά, επαναεπιταχυνόμενα από τη ροή του αέρα να αποσπούν ποσό ενέργειας από το οριακό στρώμα καθιστώντας το πιο ευάλωτο σε αποκόλληση. Στόχος της μελέτης της αεροδυναμικής συμπεριφοράς των πτερυγίων σε διφασική ροή αέρα-νερού είναι η κατασκευή ανεμοκινητήρων υψηλού βαθμού απόδοσης και η παραγωγή φθηνής ενέργειας από την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας. / The aim of the present doctoral thesis is the experimental and computational study of the aerodynamic behavior of wings in two-phase flow and the application on wind turbine blades. First of all, experimental and computational study of one-phase flow over airfoils, wings and wind turbine blade and afterwards study of two-phase flow over the same bodies is conducted. The comparison of the results between dry and wet conditions is necessary in order to show the effects of two-phase flow at the aerodynamic performance. Wind tunnel tests were conducted to show the aerodynamic behavior of airfoils and wings in one-phase and two-phase flows. To simulate two-phase flow, the wind tunnel of the Fluid Mechanics Laboratory has to be configured with adding commercial rain simulated nozzles. For the experiments NACA 0012 airfoils and wings which come along the wind turbine are utilized and airfoil and wings S809 are constructed. The experiments of one-phase flow and two-phase flow are conducted for the same air velocity. For the two-phase flow four different Liquid Water Contents are examined. For the computational analysis the commercial CFD code ANSYS Fluent is used. In first place, simulations of one-phase flow over the NACA 0012 airfoil are done with three different turbulence models. The NACA0012 airfoil is chosen because it has been studied in depth and has a precise data base to compare the results of the simulation with. The lift coefficients are computed with accuracy in contrast to the drag coefficient. The overprediction of drag is expected since the actual airfoil has laminar flow over the forward half. The turbulence models cannot calculate the transition point from laminar to turbulent and consider that the boundary layer is turbulent throughout its length. Therefore, it is necessary to compare the computational results with experimental data of a fully turbulent boundary layer. In order to get more accurate results, the computational domain could be split into two different domains to run mixed laminar and turbulent flow. The contours of pressure and velocity over the airfoil are presented, as well as stagnation, maximum velocity, detachment and reattachment points of the boundary layer are computed. Streamlines and velocity vectors over the airfoil are also presented. Similar simulations are conducted for the S809 airfoil. In order to study the tree-dimensional effects of the flow, simulations over the S809 wing are made. Lift and drag coefficients, stagnation, maximum velocity, detachment and reattachment points of the boundary layer are computed. Moreover, contours of turbulent intensity on the upper surface of the wing and velocity, z-velocity, turbulence intensity and helicity behind the wing are presented. Simulations over the Phase IV blade of NREL are also conducted. The axial velocity behind the rotor, the static pressure and the turbulence intensity contribution on the blade’s surface and the static pressure contours at several blade cross-sections are studied. First of all, the computational study of the two-phase flow over a NACA 0012 airfoil and Liquid Water Content LWC=30 g/m3 is conducted, because there are published experimental data for comparison, in order to validate the CFD developed model. After that, simulations of two-phase flow over the S809 airfoil, S809 wing and Phase IV blade are made. In addition, computational study of the effects of different Liquid Water Content on the aerodynamic performance of NACA 0012 and S809 airfoil at low Reynolds number is made. The results from two-phase flow are compared with the corresponding results from one-phase flow in order to show the effects of two-phase flow at the aerodynamic performance. The influence of two-phase flow on the power coefficient of a wind turbine is also investigated. The results show that the aerodynamic performance degrades when encountering rain, especially lift is degreased and drag is increased. The aerodynamic degradation is caused by the water film formation on the airfoil’s surface and the cratering effects from the raindrops impact. The presence of uneven water film on the airfoil surface roughens the airfoil surface and increases the airfoil thickness. The cratering effects from the water droplets impact on the water film layer increase also the airfoil thickness. Moreover, the droplets splash-back when they impact the airfoil and as a result droplets with smaller diameter and velocity are formed. The acceleration of the splashed-back droplets by the air flowfield acts as a momentum sink, deenergizing the boundary layer and leaving it more susceptible to separation. The aim of the study of the aerodynamic behavior of blades in two-phase flow is the construction of wind turbines with greater efficiency and the production of energy from wind with low cost.

Phase-redistribution and full-phase separation data were generated for two-phase (air-water) flow splitting at an equal-sided impacting tee junction with a horizontal inlet and inclined outlets. The flow loop incorporated a tee junction machined in an acrylic block with the three sided having an equal diameter of 13.5 ± 0.1 mm I.D. Both sets of experiments were conducted at a nominal pressure (Ps) of 200 kPa (abs) and near-ambient temperature (Ts). The operating conditions for the phase-redistribution experiments were as follows: inlet superficial liquid velocities (JL1) ranging from 0.01 to 0.18 m/s, inlet qualities (x1) ranging from 0.1 to 0.9, mass split ratios (W3/W1) from 0 to 1.0, and outlet inclination angles ranging from horizontal to vertical. These inlet conditions corresponded to inlet flow regimes of stratified, wavy, and annular. Phase-redistribution data revealed that the redistribution of phases depended on the inlet conditions, the mass split ratio at the junction, and the inclination angle of the outlets. The magnitude of the inclination effect was dependent on the inlet flow regime. The phase redistribution in stratified flow was very sensitive to the outlet angle and full separation could be achieved at angles as low as 0.7°. Wavy flow was less sensitive to the outlet angle and annular flow was even less sensitive to the outlet angle. The capability of a single impacting tee junction to perform as a full phase separator has been examined. Experimental data were obtained for the limiting inlet conditions under which full separation was attainable at various outlet inclinations (θ) of 2.5°, 7.5°, 15°, 30°, 60°, 75°, and 90°. Full separation data have shown that a single impacting tee junction can perform as a full-phase separator for some inlet conditions. Flow phenomena near the limiting conditions were observed and a simple correlation based on the similarity between these flow phenomena and the phenomenon of liquid entrainment in small upward branches was developed. This correlation was capable of accurate prediction of the data in terms of magnitude and trend.