• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 8
  • 4
  • Tagged with
  • 12
  • 5
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

O jogo do bufão como ferramenta para o artivista / The jester\'s game as a tool for the artivist.

Vanessa Benites Bordin 07 October 2013 (has links)
Este estudo tem como eixo a relação entre a prática artística e política do ator. A partir da pesquisa com o bufão pretende-se analisar a eficácia de seu jogo na realização de ações políticas, em lugares cênicos e/ou públicos. Esta pesquisa, que se refere ao campo da bufonaria, circunscreve a investigação na esfera do grotesco cômico popular. Sendo assim, centrado no caráter de denúncia e protesto do bufão, examina-se os jogos de paródia e blasfêmia que endereçam suas críticas e ações sempre em favor da liberdade. Parte-se da referência dos bufões e bobos da Idade Média para entendermos as raízes populares do jogo do bufão, analisando como os bobos do rei desempenhavam seu papel nesse período. Para pensarmos na evolução do trabalho com esta figura emblemática no teatro, vamos ao encontro de Bertolt Brecht, que percebe na figura bufonesca de Karl Valentin elementos para o ator de seu teatro político. E na atualidade, comparando a gestualidade crítica do bufão com a de artivistas, por exemplo, examina-se os trabalhos de Reverend Billy, Guillermo Gómez-Peña e Leo Bassi que se utilizam do grotesco, da ironia e da bufonaria para denunciar as injustiças contra o homem na sociedade capitalista. Por fim, trazemos uma abordagem pedagógica sobre o trabalho do bufão para atores que desejam exercitar a denúncia de atitudes que consideram equivocadas na sociedade utilizando como ferramenta o humor e o prazer da blasfêmia da bufonaria. / This study has as its axis the relationship between artistic practice and politics the actor. From the research I seek to analyze the buffoon with the effectiveness of his play in carrying out political actions in public places or scenic. This research, which belongs to the field of buffoonery, limited research in this sphere of popular comic grotesque. Thus, focusing on the character of complaint and protest buffoon, I examine the play of parody and blasphemy that address their criticisms and actions always in favor of freedom. It starts with the reference of buffoons and jesters of the Middle Ages to understand the grass roots of the game buffoon, analyzing how the fools King played its role in this period. To consider the evolution of working with this iconic figure in the theater, we meet Bertolt Brecht, who perceives the buffoon figure Karl Valentin elements for the actor in the political theater. And presente, comparing the critical gesture of buffoon with the man who graphite, for example, examine the works of artivists as Reverend Billy, Guillermo Gómez-Peña and Leo Bassi who use the grotesque, irony and buffoonery to denounce the injustices against the man in capitalist society. Finally, we present a pedagogical approach on the work of buffoon for actors who wish to exercise social critique as a tool using humor and pleasure of buffoonery.
2

O jogo do bufão como ferramenta para o artivista / The jester\'s game as a tool for the artivist.

Bordin, Vanessa Benites 07 October 2013 (has links)
Este estudo tem como eixo a relação entre a prática artística e política do ator. A partir da pesquisa com o bufão pretende-se analisar a eficácia de seu jogo na realização de ações políticas, em lugares cênicos e/ou públicos. Esta pesquisa, que se refere ao campo da bufonaria, circunscreve a investigação na esfera do grotesco cômico popular. Sendo assim, centrado no caráter de denúncia e protesto do bufão, examina-se os jogos de paródia e blasfêmia que endereçam suas críticas e ações sempre em favor da liberdade. Parte-se da referência dos bufões e bobos da Idade Média para entendermos as raízes populares do jogo do bufão, analisando como os bobos do rei desempenhavam seu papel nesse período. Para pensarmos na evolução do trabalho com esta figura emblemática no teatro, vamos ao encontro de Bertolt Brecht, que percebe na figura bufonesca de Karl Valentin elementos para o ator de seu teatro político. E na atualidade, comparando a gestualidade crítica do bufão com a de artivistas, por exemplo, examina-se os trabalhos de Reverend Billy, Guillermo Gómez-Peña e Leo Bassi que se utilizam do grotesco, da ironia e da bufonaria para denunciar as injustiças contra o homem na sociedade capitalista. Por fim, trazemos uma abordagem pedagógica sobre o trabalho do bufão para atores que desejam exercitar a denúncia de atitudes que consideram equivocadas na sociedade utilizando como ferramenta o humor e o prazer da blasfêmia da bufonaria. / This study has as its axis the relationship between artistic practice and politics the actor. From the research I seek to analyze the buffoon with the effectiveness of his play in carrying out political actions in public places or scenic. This research, which belongs to the field of buffoonery, limited research in this sphere of popular comic grotesque. Thus, focusing on the character of complaint and protest buffoon, I examine the play of parody and blasphemy that address their criticisms and actions always in favor of freedom. It starts with the reference of buffoons and jesters of the Middle Ages to understand the grass roots of the game buffoon, analyzing how the fools King played its role in this period. To consider the evolution of working with this iconic figure in the theater, we meet Bertolt Brecht, who perceives the buffoon figure Karl Valentin elements for the actor in the political theater. And presente, comparing the critical gesture of buffoon with the man who graphite, for example, examine the works of artivists as Reverend Billy, Guillermo Gómez-Peña and Leo Bassi who use the grotesque, irony and buffoonery to denounce the injustices against the man in capitalist society. Finally, we present a pedagogical approach on the work of buffoon for actors who wish to exercise social critique as a tool using humor and pleasure of buffoonery.
3

Corpo Potência: Presença, Política e Tecnologia na Performance Contemporânea

Fornaciari, Christina 24 September 2014 (has links)
Submitted by Christina Fornaciari (christinafornaciari@gmail.com) on 2015-03-31T13:31:50Z No. of bitstreams: 2 TESE Christina Gontijo Fornaciari ESCRITOS PRE-TEXTUAIS.pdf: 241079 bytes, checksum: 333a8867cab5279fa8fdde3ea8fcbf58 (MD5) TESE Christina Gontijo Fornaciari-small.pdf: 2999228 bytes, checksum: c5c788f53df10ee33a85355ed427dec3 (MD5) / Approved for entry into archive by Ednaide Gondim Magalhães (ednaide@ufba.br) on 2015-04-06T12:00:49Z (GMT) No. of bitstreams: 2 TESE Christina Gontijo Fornaciari ESCRITOS PRE-TEXTUAIS.pdf: 241079 bytes, checksum: 333a8867cab5279fa8fdde3ea8fcbf58 (MD5) TESE Christina Gontijo Fornaciari-small.pdf: 2999228 bytes, checksum: c5c788f53df10ee33a85355ed427dec3 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-04-06T12:00:49Z (GMT). No. of bitstreams: 2 TESE Christina Gontijo Fornaciari ESCRITOS PRE-TEXTUAIS.pdf: 241079 bytes, checksum: 333a8867cab5279fa8fdde3ea8fcbf58 (MD5) TESE Christina Gontijo Fornaciari-small.pdf: 2999228 bytes, checksum: c5c788f53df10ee33a85355ed427dec3 (MD5) / CAPES / Este estudo pretende analisar a gradativa entrada da tecnologia em trabalhos artísticos de performance e sua influência no que tange à concepção e entendimento de corpo e presença, bem como os aspectos políticos que se esse fato pode configurar no contexto da performance contemporânea. Para tal, se parte de uma análise histórica centrada na produção de artistas específicos, adentrando na performance produzida nos dias atuais. Para auxiliar nesta análise, o estudo busca delimitar por meio da criação do termo “Corpo Potência” uma noção de corpo e presença que possa dar contorno aos elementos tecnológico, político e presenciais com que se aborda as obras em questão.
4

La puesta en situación como dispositivo en la práctica artística contemporánea: propuestas realizadas entre 2003-2016 por Paula Valero

Valero Comín, Paula 13 October 2017 (has links)
ABSTRACT (English) The staging as a device in contemporary artistic practice: actions made between 2003 and 2016 by Paula Valero. As the title of the thesis indicates, this is based on the study of the forms of production (staging) of scenic actions that bring life to the stage. Our thesis have two parts. The first one is a theoretical analysis on theatre and the forms of action in relation to the subject. Here we introduce references of artistic and theoretical proposals that are related or have influenced our artistic production, analyzed in the second part of the thesis. In the second part we analyze our practice and show the different proposals made during the PhD as an experiment that affirms our hypothesis: a scenic action can put us in contact with the power that inhabits in us, the necessary to transform our reality. The main objective has been to create a methodological analysis that allows us to analyze the scope of the different ways of staging an action. This analysis has been based on studying the composition and form of actions in five aspects: Putting inaction, Putting in practice, Putting in place, Putting in motion, Putting in question. Each of them, bring about several internal aspects of this process: 1º- Putting in action: Description of the action, concept of the proposal, device, script, actors / public, artistic direction, valuation. 2º-Putting in practice: Workshops, preparation of the action. 3º- Putting in place: Space, scenery, lighting, costumes, sound, make-up. 4º-Putting in motion: Production, assembly, equipment, final realization. 5º-Putting in question: Conclusions of the results (strengths and weaknesses). This methodology has allowed us to delve into one of the key points of the thesis: how putting in situation can facilitate the formation of more powerful collective bodies, in the challenge of constructing other forms of synchronizing and orchestrating bodies and rhythms, other incarnated logics and practices, others forms of cultural productions with proposals that value the lives of people who participate through personal and collective affective valuation. The general methodology, from which our personal methodology has emerged, has been based on theoretical-practical strategies: the theory about staging, theatrical semiotics analysis, expanded theatricality, performance, artivism, experimental ethnographies in various artists (Living Theater, Map Theater / Colombia, Tino Seghal), the use of self-representation as a scenic methodology for political subjectivity (Jérôme Bel) and my personal artistic practice between 2003-2013. As for the results achieved, thanks to this analysis we were able to find the constitutive force of citizenship potential, through artistic practice as a policy, which is capable of: showing how we can transform our reality, affirming subjectivities, recognizing the value of a person that is unique and the strength of the collaborative complicities. / La puesta en situación como dispositivo en la práctica artística contemporánea: propuestas realizadas entre 2003-2016 por Paula Valero. Como indica el título de la tesis, ésta se basa en un estudio de las formas de producción (puesta en situación) de acciones escénicas que irrumpen en lo real y llevan la vida a escena. Nuestra tesis se compone de dos bloques: el primero, es un análisis teórico sobre la teatralidad y las formas de acción en cuanto al tema que nos ocupa. En éste se introducen referencias de propuestas artísticas y teóricas que se relacionan o han influido en nuestra producción artística. En el segundo analizamos nuestra práctica y exponemos las diferentes propuestas realizadas durante el doctorado como experimentación que afirme nuestra hipótesis: Una acción escénica puede visibilizar, convocar, o ponernos en contacto con la potencia que nos habita, la que es necesaria para transformar nuestra realidad. El objetivo principal ha sido crear un análisis metodológico que permite analizar el alcance de las diferentes maneras de poner en escena una acción, bien para las teatralidades, bien para los artistas de la performance o para nuestra propia producción artística. Este análisis, se ha basado en estudiar la composición y forma de activación en la puesta en situación de una acción según los siguientes apartados: Puesta en acción, Puesta en práctica, Puesta en lugar, Puesta en marcha, Puesta en cuestión. Cada uno de ellos, acogen varios aspectos internos de este proceso de Puesta en situación: 1º-Puesta en acción: Descripción de la acción, concepto de la propuesta, dispositivo, guión, actores/ público, dirección artística. 2º-Puesta en práctica: Talleres de preparación de la acción. 3º- Puesta en lugar: Espacio, escenografía, iluminación, vestuario, sonido, maquillista. 4º-Puesta en marcha: Producción, montaje, equipo, ficha técnica, realización final. 5º-Puesta en cuestión: Conclusiones de los resultados (fortalezas y debilidades). Esta metodología nos ha permitido profundizar en una de las claves de la tesis: Una puesta en situación puede facilitar la formación de cuerpos colectivos, construir otras formas de sincronizar y orquestar cuerpos y ritmos, otras lógicas y prácticas encarnadas, otras formas de producción cultural con propuestas que pongan en valor la dignidad de la vida de la gente que participa por medio de una valoración afectiva personal y colectiva. Para la metodología general, de la que ha surgido la nuestra personal, hemos recurrido a estrategias teórico-prácticas: la teoría sobre la puesta en escena, análisis de la semiótica teatral, teatralidad expandida, la performance, artivismo, etnografías experimentales en diversos artistas (Living Theater, Mapa Teatro, Tino Seghal), el uso de la autorepresentación como estrategia escénica para activar la subjetividad política (Jerôme Bel) y la propia práctica artística personal realizada entre 2003-2016. Nuestro análisis nos ha permitido valorar la fuerza constitutiva de la potencialidad de la ciudadanía a través de la práctica artística como política, mostrar como podemos transformar nuestra realidad, afirmar subjetividades, estudiar procesos de dignificación centrados en reconocer que toda persona es única, explorando las complicidades colaborativas y procesos de escucha que configuran estas acciones. / RESUM (Valencià) La posada en situació com dispositiu a la pràctica artística contemporània: propostes realitzades entre 2003-2016 per Paula Valero. Com indica el títol de la tesi, aquesta es basa en un estudi de les formes de producció (posada en situació) d'accions escèniques que irrompen amb el real i porten la vida a escena. La nostra tesi es compon de dos blocs. El primer, és una anàlisi teóric de la teatralitat i les formes d'acció pel que fa al tema que ens ocupa. En aquest s'introdueixen referències de propostes artístiques i teòriques que es relacionen o han influït en la nostra producció artística, analitzada en el segon bloc de la tesi. En el segon bloc analitzem la nostra pràctica i exposem les diferents propostes realitzades durant el doctorat com a experimentació que afirme la nostra hipòtesi: Una acció escènica pot visibilitzar, convocar, o posar-nos en contacte amb la potència que ens habita, la necessària per a transformar la nostra realitat. L'objectiu principal ha estat crear una anàlisi metodològic que permet analitzar l'abast de les diferents maneres de posar en escena una acció, siga per a les teatralitats, per als artistes de la performance, per a la nostra pròpia producció artística. Aquesta anàlisi, s'ha basat en estudiar la composició i forma d'activació en la posada en situació d'una acció amb els cinc apartats: Posada en acció, Posada en pràctica, Posada en lloc, Posada en marxa, Posada en qüestió. Cada un d'ells, acullen diversos aspectes interns d'aquest procés de Posada en situació: 1-Posada en acció: Descripció de l'acció, concepte de la proposta, dispositiu, guió, actors / públic, direcció artística. 2-Posada en pràctica: Tallers de preparació de l'acció. 3- Posada en lloc: Espai, escenografia, il·luminació, vestuari, so, maquillista. 4-Posada en marxa: Producció, muntatge, equip, fitxa tècnica, realització final. 5-Posada en qüestió: Conclusions dels resultats (fortaleses i debilitats). Aquesta metodologia ens ha permès aprofundir en una de les claus de la tesi: com la posada en situació pot facilitar formar cossos col·lectius més potents, en el desafiament de construir altres formes de sincronitzar i orquestrar cossos i ritmes, altres lògiques i pràctiques encarnades, altres formes de producció cultural amb propostes que posin en valor la dignitat de les vides de la gent que participa per mitjà de la valoració afectiva personal i col·lectiva. Per a la metodologia general, de la qual ha sorgit la nostra metodologia personal, s'ha fonamentat en estratègies teorico-pràctiques: la teoria sota la posada en escena, anàlisi de la semiòtica teatral, teatralitat expandida, la performance, artivisme, etnografies experimentals en diversos artistes (Living theater, Mapa Teatre, Tino Seghal), l'ús de l'autorepresentació com a metodologia escènica per a la subjectivitat política (Jérôme Bel) i la pròpia pràctica artística personal realitzada entre 2003-2016. Pel que fa als resultats assolits, gràcies a aquesta anàlisi vam poder trobar la força constitutiva de la potencialitat de la ciutadania a través de la pràctica artística com política, la qual és capaç de: mostrar com podem transformar la nostra realitat, afirmar subjectivitats, processos de dignificació centrats en reconèixer la vàlua que una persona és única, explorant la força de les complicitats col·laboratives i processos d'escolta que configuren aquestes accions. / Valero Comín, P. (2017). La puesta en situación como dispositivo en la práctica artística contemporánea: propuestas realizadas entre 2003-2016 por Paula Valero [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/89092 / TESIS
5

Poética do Desmonte: experimentos cênicos antipatriarcais das Mal-Amadas grupo de teatro feminista / -

Seba, Maria Marta Baião 05 April 2019 (has links)
Este trabalho versa sobre a organização, análise e historicização da memória das Mal-Amadas através dos experimentos cênicos antipatriarcais praticados ao longo de vinte e seis anos. Esse grupo de teatro feminista foi criado para responder com arte ao sofrimento e à dor de mulheres em atendimento na Casa Beth Lobo, uma política pública de apoio à mulher em situação de violência doméstica. O estudo atende a uma perspectiva feminista e de gênero com olhar especial para o feminismo radical e os seus pressupostos, partindo de uma reflexão sobre a natureza e a origem da opressão das mulheres. Está organizado com Introdução, Memória, Poética do Desmonte I (1992-1999) - período que diz respeito à relação institucional com a Prefeitura de Diadema - e Poética do Desmonte II (2012-2018) - quando estabelece uma parceria com o CIM - Centro Informação Mulher, organização feminista do movimento de mulheres. Nesta pesquisa foram relatados desde o funcionamento do grupo à nomeação dos procedimentos que deram origem às criações de peças teatrais, peça-jogo, performance, desagravos, apartes, instalações e interpelações, indicando as etapas do processo, bem como apontando as práticas de repertório e arquivais, uma concepção de Diana Taylor (Estudos da Performance). O épico-performativo é um modo híbrido que orienta a produção das Mal-Amadas desde a sua origem. O intuito deste estudo, portanto, é confirmar a validade da Poética do Desmonte, teatralidade das Mal-Amadas na construção de um Teatro Feminista de viés libertário em defesa da vida das mulheres. / This work deals with the organization, analysis, and historicization of the Mal-Amadas memory through the scenic antipatriarchal experiments practiced during twenty-six years. This feminist theater group was created to respond with art to the suffering and pain of women in attendance at Casa Beth Lobo, a public policy to support women in situations of domestic violence. The study responds to a feminist and gender perspective with a special look at radical feminism and its presuppositions, starting from a reflection on the nature and origin of women\'s oppression. It was organized from an Introduction, Memory, \"Poetics of Desmonte I\" (from 1992 to 1999), which relates to the institutional relationship with the City Hall of Diadema and \"Poética do Desmonte II\" (from 2012 to 2018), when it establishes a partnership with the CIM - Women Information Center, a feminist organization of the women\'s movement. In this study, it was reported from the group \'s operation to the naming of the procedures that gave origin to the creations of theatrical pieces, play - game, performance, reparations,dramatic speeches, installations and interpellations, indicating the stages of the process, as well as pointing out the \"repertoire practices and archival\", a conception of Diana Taylor (Performance Studies). The epic - performative is a hybrid mode, which guides the production of \"mal-amadas\" from its origin. The purpose of this study, therefore, is to contextualize, justify, to confirm the validity of the Poetics of Dismantling, the theatricality of the \"mal -amadas\' in the construction of a Feminist libertarian theater in defense of women\'s lives.
6

Del Manifesto spaziale per la televisione 1952, 1 GATT.ORG, 2008 y Canal accesible, 2006: análisis de las transformaciones de las prácticas proactivas en los medios audiovisuales y su interrelación con el contexto social y mediático

Bittner, Gudrun 11 February 2011 (has links)
En esta tesis se analizan, en el contexto de distintos momentos históricos, intervenciones proactivas artísticas en los medios audiovisuales, con el fin de descubrir, comparar y comprender su papel como agitadores sociales y su contribución al desarrollo hacia la sostenibilidad, analizando especialmente: Los primeros tratamientos escultóricos de los aparatos televisivos a finales de la década 50; diversas facetas del vídeo contracultural en las décadas de los años 60 y 70; movimientos de televisiones piratas e intervenciones tácticas en los medios de información de masas que florecieron a partir de la década de los 90, y, más recientemente, la gran proliferación de redes de audiovisuales comunitarias en los diferentes ámbitos sociales y tecnológicos. En estas prácticas influye el ambiguo campo semántico que el medio televisivo ha adquirido a partir de la segunda mitad de los años 70, al cual nos referimos aquí con el concepto televisiónTM, cuyo radio de influencia se expande como hilo conductor durante todo el periodo histórico que cubre esta tesis. Así, desde la década de los 50 hasta la actualidad, se ha analizado cómo, en las relaciones que se establecen entre las tendencias del tejido social y las prácticas proactivas audiovisuales, se perfilan diversos métodos, actitudes y matizaciones que reflejan factores constantes y variables a lo largo de ese periodo. El análisis de todo ello nos conduce a un campo de actuación artístico y cultural que interviene como una forma de "media-ecología" sobre el imaginario colectivo, y que es al mismo tiempo nuestro medioambiente mental. / Bittner, G. (2011). Del Manifesto spaziale per la televisione 1952, 1 GATT.ORG, 2008 y Canal accesible, 2006: análisis de las transformaciones de las prácticas proactivas en los medios audiovisuales y su interrelación con el contexto social y mediático [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/9685 / Palancia
7

Novo muralismo: a pintura pública das últimas décadas na metrópole paulista / Nuevo muralismo: la pintura pública de las últimas décadas en la metrópoli paulistana

Barros, Yara Amaral Gurgel de 17 May 2017 (has links)
Novo-muralismo: A pintura pública das últimas décadas na metrópole paulistana trata de uma apresentação reflexiva sobre a produção da Nova Escola como Arte Urbana e os afetos que se desdobram da mesma nos corpos da cidade, por meio de investigações no campo das pinturas urbanas e seus processos de desenvolvimento, realizadas em São Paulo, nas décadas de 2000e 2010, por Highraff, Milo, Paulo Ito,e Yá!. O estudo desenvolve-se a partir da vivência destes atores em seus ambientes de ação, com foco nas intervenções que produzem e nos impactos resultantes. Aborda também três experiências em arte-educação e projetos sociais que tem como fundamento um conjunto de recursos expressivos oriundos da pintura mural, as quais: Educação com Arte - intermediada pela ONG CENPEC, na Fundação Casa; Jovens Urbanos, também promovida pelo CENPEC, em diversos bairros periféricos com alto índice de vulnerabilidade e, por último, Fábrica de Cultura, através da ONG POIESIS, na Brasilândia. Com base na noção de Novo Muralismo utilizada,de modo geral, para caracterizaras obras cujo grupo de artistas rompe com a estética pictórica mural do hip hop, o estudo traz uma diversidade de referências, estilos e técnicas que dá continuidade à história da pintura de rua influenciado pelo muralismo latino-americano.O conteúdo, pouco discutido no âmbito acadêmico, evidencia o potencial transformador deste meio,através da avaliação do antes e depois da intervenção no espaço público. Por meio de registros visuais ilustrativos das obras e de alguns procedimentos são desenvolvidos rebatimentos conceituais que explicitam e comentamas expressões de distintas visões de mundo e de pensamento crítico, multiplicando o espectro a partir do qual é possível intervir poética e performativamente na construção de espaços de interação sensível, de comunicação e de manifestação no campo social - arte de rua, arte direta. A relação corpo-espaço coletivo,nas diferentes poéticas da esfera pública,passa por variadas estratégias,como artivismo, site specific, muralismo,que transformam substancialmente a paisagem urbana de São Paulo. / Nuevo Muralismo: La pintura pública de las últimas décadas en la metrópoli paulistana es una presentación reflexiva sobre la producción de la Nueva Escuela como Arte Urbano y los afectos que se despliegan de la misma en los cuerpos de la ciudad, mediante investigaciones en el campo de las pinturas urbanas y sus procesos de desarrollo, realizadas en São Paulo, en las décadas de 2000 y 2010, por Highraff, Milo, Paulo Ito, y Yá!. El estudio se desarrolla a partir de la vivencia de estos actores en sus ambientes de acción, y está enfocado en las intervenciones que producen y sus impactos. Aborda también tres experiencias en arte-educación y proyectos sociales fundamentados en un conjunto de recursos expresivos oriundos de la pintura mural: Educação com Arte (Educación con Arte) intermediada por la ONG CENPEC en la Fundação Casa (Fundación Casa); Jovens Urbanos (Jóvenes Urbanos), igualmente promovida por CENPEC en diferentes barrios periféricos de São Paulo con alto nivel de vulnerabilidad, y, por último, Fábrica de Cultura, desarrollada por la ONG POIESIS en el barrio Brasilândia. Basados en la noción de Nuevo Muralismo utilizada, de modo general, para caracterizar las obras cuyo grupo de artistas rompe con la estética pictórica mural del hip hop, el estudio aporta una diversidad de referencias, estilos y técnicas lo que da continuación a la historia de la pintura callejera influida por el muralismo latinoamericano. El contenido, poco discutido en el ámbito académico, pone de relieve el potencial transformador de este medio, a través de la evaluación del antes y del después de las intervenciones en el espacio público. A partir de registros visuales ilustrativos de las obras y de algunos procedimientos, se desarrollan debates conceptuales que explicitan y comentan las expresiones de distintas visiones de mundo y de pensamiento crítico de modo a multiplicar el espectro desde el cual es posible intervenir poética y performativamente en la construcción de espacios de interacción sensibles, de comunicación y de manifestación en el campo social arte callejero, arte directo. La relación cuerpo-espacio colectivo, en las diferentes poéticas de la esfera pública, transita por variadas estrategias, como, por ejemplo, el artivismo, site specific, muralismo, que transforman substancialmente el paisaje urbano de São Paulo.
8

Novo muralismo: a pintura pública das últimas décadas na metrópole paulista / Nuevo muralismo: la pintura pública de las últimas décadas en la metrópoli paulistana

Yara Amaral Gurgel de Barros 17 May 2017 (has links)
Novo-muralismo: A pintura pública das últimas décadas na metrópole paulistana trata de uma apresentação reflexiva sobre a produção da Nova Escola como Arte Urbana e os afetos que se desdobram da mesma nos corpos da cidade, por meio de investigações no campo das pinturas urbanas e seus processos de desenvolvimento, realizadas em São Paulo, nas décadas de 2000e 2010, por Highraff, Milo, Paulo Ito,e Yá!. O estudo desenvolve-se a partir da vivência destes atores em seus ambientes de ação, com foco nas intervenções que produzem e nos impactos resultantes. Aborda também três experiências em arte-educação e projetos sociais que tem como fundamento um conjunto de recursos expressivos oriundos da pintura mural, as quais: Educação com Arte - intermediada pela ONG CENPEC, na Fundação Casa; Jovens Urbanos, também promovida pelo CENPEC, em diversos bairros periféricos com alto índice de vulnerabilidade e, por último, Fábrica de Cultura, através da ONG POIESIS, na Brasilândia. Com base na noção de Novo Muralismo utilizada,de modo geral, para caracterizaras obras cujo grupo de artistas rompe com a estética pictórica mural do hip hop, o estudo traz uma diversidade de referências, estilos e técnicas que dá continuidade à história da pintura de rua influenciado pelo muralismo latino-americano.O conteúdo, pouco discutido no âmbito acadêmico, evidencia o potencial transformador deste meio,através da avaliação do antes e depois da intervenção no espaço público. Por meio de registros visuais ilustrativos das obras e de alguns procedimentos são desenvolvidos rebatimentos conceituais que explicitam e comentamas expressões de distintas visões de mundo e de pensamento crítico, multiplicando o espectro a partir do qual é possível intervir poética e performativamente na construção de espaços de interação sensível, de comunicação e de manifestação no campo social - arte de rua, arte direta. A relação corpo-espaço coletivo,nas diferentes poéticas da esfera pública,passa por variadas estratégias,como artivismo, site specific, muralismo,que transformam substancialmente a paisagem urbana de São Paulo. / Nuevo Muralismo: La pintura pública de las últimas décadas en la metrópoli paulistana es una presentación reflexiva sobre la producción de la Nueva Escuela como Arte Urbano y los afectos que se despliegan de la misma en los cuerpos de la ciudad, mediante investigaciones en el campo de las pinturas urbanas y sus procesos de desarrollo, realizadas en São Paulo, en las décadas de 2000 y 2010, por Highraff, Milo, Paulo Ito, y Yá!. El estudio se desarrolla a partir de la vivencia de estos actores en sus ambientes de acción, y está enfocado en las intervenciones que producen y sus impactos. Aborda también tres experiencias en arte-educación y proyectos sociales fundamentados en un conjunto de recursos expresivos oriundos de la pintura mural: Educação com Arte (Educación con Arte) intermediada por la ONG CENPEC en la Fundação Casa (Fundación Casa); Jovens Urbanos (Jóvenes Urbanos), igualmente promovida por CENPEC en diferentes barrios periféricos de São Paulo con alto nivel de vulnerabilidad, y, por último, Fábrica de Cultura, desarrollada por la ONG POIESIS en el barrio Brasilândia. Basados en la noción de Nuevo Muralismo utilizada, de modo general, para caracterizar las obras cuyo grupo de artistas rompe con la estética pictórica mural del hip hop, el estudio aporta una diversidad de referencias, estilos y técnicas lo que da continuación a la historia de la pintura callejera influida por el muralismo latinoamericano. El contenido, poco discutido en el ámbito académico, pone de relieve el potencial transformador de este medio, a través de la evaluación del antes y del después de las intervenciones en el espacio público. A partir de registros visuales ilustrativos de las obras y de algunos procedimientos, se desarrollan debates conceptuales que explicitan y comentan las expresiones de distintas visiones de mundo y de pensamiento crítico de modo a multiplicar el espectro desde el cual es posible intervenir poética y performativamente en la construcción de espacios de interacción sensibles, de comunicación y de manifestación en el campo social arte callejero, arte directo. La relación cuerpo-espacio colectivo, en las diferentes poéticas de la esfera pública, transita por variadas estrategias, como, por ejemplo, el artivismo, site specific, muralismo, que transforman substancialmente el paisaje urbano de São Paulo.
9

La función del cartel digital como medio de artivismo en la lucha feminista peruana del 2016 al 2020 / The function of the digital poster as a means of artivism in the Peruvian feminist struggle from 2016 to 2020

Ramírez Barrera, Rebeca Mihaela 09 July 2021 (has links)
La siguiente investigación tiene como objetivo estudiar la función del cartel digital como medio de artivismo en la lucha feminista peruana del 2016 al 2020. En consecuencia, la hipótesis sostiene que el cartel digital feminista tiene la responsabilidad social de informar y denunciar a través del diseño artivista que utiliza ciertos códigos y características como ilustración, color, tipografía, entre otros elementos gráficos representativos del movimiento.   La investigación se centró en el estudio cualitativo de catorce carteles oficiales escogidos en asambleas por colectivos feministas peruanos, utilizados en tres fechas representativas del movimiento feminista que se reiteran cada año; el 8 de marzo, día Internacional de la Mujer, en el mes de agosto la marcha Ni Una Menos y el 25 de noviembre, día Internacional de la Eliminación de la Violencia Contra la Mujer. Asimismo, los resultados obtenidos en el análisis visual fueron complementados con la realización de entrevistas a especialistas, y un cuestionario dirigido a mujeres segmentadas por ser el público objetivo de los colectivos feministas. Entre los principales resultados podemos encontrar que la representación de la mujer cumple un rol de suma importancia en el cartel, con el objetivo de conectar con las mujeres peruanas, además, existe una búsqueda consciente de representación sin importar la edad, etnia o sexualidad. También se logró evidenciar que el mensaje en los carteles tiene relación con el contexto político peruano que acontecen cerca de las fechas de las manifestaciones. Por último, se logró concluir que la función del cartel digital feminista no solo cumple con la responsabilidad social de informar y denunciar injusticias, sino también crear códigos visuales que consolidan y crean una identidad para el movimiento. / The following research aims to study the function of the digital poster as a means of artivism in the Peruvian feminist struggle from 2016 to 2020. Consequently, the hypothesis maintains that the feminist digital poster has the social responsibility to inform and denounce through artivist design that uses certain codes and characteristics such as illustration, color, typography, among other graphic elements representative of the movement. The research focused on the qualitative study of the category of official posters chosen in assemblies by Peruvian feminist collectives, used on three representative dates of the feminist movement that are repeated each year; on March 8, International Women's Day, in August the Ni Una Menos march and on November 25, International Day for the Elimination of Violence Against Women. Likewise, the results obtained in the visual analysis were complemented by conducting interviews with specialists, and a questionnaire directed at women who were segmented because they were the target audience of feminist groups. Among the main results we can find that the representation of women plays a very important role in the poster, with the aim of connecting with Peruvian women, in addition, there is a conscious search for representation regardless of age, ethnicity or sexuality. It was also possible to show that the message on the posters is related to the Peruvian political context that takes place near the dates of the demonstrations. Finally, it was concluded that the function of the feminist digital poster not only fulfills the social responsibility of informing and denouncing injustices, but also creating visual codes that consolidate and create an identity for the movement. / Trabajo de investigación
10

Poéticas do comum: reflexões sobre arte gestada coletivamente nos espaços informacionais da cidade de São Paulo / Poetics of the commons: reflections on collective art created in the informational spaces of the city of São Paulo / Poéticas del procomún: reflexiones acerca del arte gestada colectivamente en los espacios informacionales de la ciudad de São Paulo

Pretti, Lucas Farinella [UNESP] 29 June 2017 (has links)
Submitted by LUCAS FARINELLA PRETTI (lucaspretti@gmail.com) on 2017-08-21T12:34:05Z No. of bitstreams: 1 PRETTI-Lucas_Poeticas-do-comum_dissertacao_2017.pdf: 113580276 bytes, checksum: 24deea22c23370d4dbbc6c002a47181f (MD5) / Approved for entry into archive by Luiz Galeffi (luizgaleffi@gmail.com) on 2017-08-23T14:35:35Z (GMT) No. of bitstreams: 1 pretti_lf_me_ia.pdf: 113580276 bytes, checksum: 24deea22c23370d4dbbc6c002a47181f (MD5) / Made available in DSpace on 2017-08-23T14:35:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 pretti_lf_me_ia.pdf: 113580276 bytes, checksum: 24deea22c23370d4dbbc6c002a47181f (MD5) Previous issue date: 2017-06-29 / Este trabalho analisa o conceito de commons digital, originado no campo da cibercultura, no contexto de ações artísticas produzidas nos últimos anos na cidade de São Paulo. Valendome principalmente das teorias de Antonio Negri, Nicolas Bourriaud, Guy Debord e Gilles Lipovetsky, parto da retomada do “comum” como valor intrínseco à sociedade informacional, sigo com sua análise nos campos da arte pública e artemídia para, enfim, classificar cinco aspectos das poéticas do comum (p. 118), a partir de três modelos de casos: BaixoCentro (2012), Pimp My Carroça (2012) e Piscina no Minhocão (2014). Por fim, apresento os primeiros resultados da ação Terrenos Apaixonantemente Objetivos, que aplica a ideia do comum à deriva situacionista, e detalho a concepção e desenvolvimento do Derivoscópio, obra integrante da ação, um aparato vestível construído com hardware e software livres. / This work analyzes the concept of digital commons, originated in the field of cyberculture, in the context of artistic actions produced in the last years in the city of Sao Paulo, Brazil. Based primarily on the theories by Antonio Negri, Nicolas Bourriaud, Guy Debord and Gilles Lipovetsky, I start from the resumption of the “common” as an intrinsic value to the Information Society to proceed with its analysis in the fields of Public Art and New Media Art. Then, I classify five aspects of the poetics of the common (p. 118), based on three case models: BaixoCentro (2012), Pimp My Carroça (2012) and Piscina no Minhocão (2014). Lastly, I present the first results of the artwork Objective Passional Terrains, which applies the concept of the common to the situationist drift, detailing the design and development of the Driftscope, a wearable apparatus built with free hardware and software, as part of that artwork.

Page generated in 0.0367 seconds