• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 24
  • 4
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 31
  • 12
  • 10
  • 7
  • 7
  • 7
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Tratamiento Físico Químico de Aguas Residuales

Carrasco Quiroz, Carlos Alberto January 2007 (has links)
No description available.
12

Producción, composición y características de la leche y del queso en la oveja Guirra

Escolar Saval, Elena 04 May 2016 (has links)
[EN] In order to know more about the milk production of the Guirra sheep, the composition and characteristics of its milk and cheese, there have been developed in the experimental farm of the UPV, a series of studies with 72 Guirra and 44 Manchega for three lactations, which are grouped in three papers. In the first paper a comparative study was conducted about the production and characteristics of the Guirra and Manchega milk. Production and milk composition in the rearing period and the milking period was researched, as well as the milk yield fragmentation, the fatty acid profile and the particle size. In the second paper the characteristics of hard cheeses made from Guirra and Manchego milk were addressed. At the beginning cheeses were made with pasteurized Guirra's and Manchega's milk, and the rheological characteristics of milk were studied, as well as the composition of serum, coagulation time, the cheese output, the physicochemical characteristics of cheeses, the color development during the ripening process (90 days), the sensory characteristics of the cheese by a panel of tasters and sensory consumer acceptance. Second, cheese was produced from raw milk of Manchega and Guirra sheep following the procedure of increasing the temperature of the curd (32 oC to 37 oC) during draining. Additionally in this work the manufacture of another type of cheese was carried out from raw Guirra's milk, but without increasing the temperature of the curd. During the ripening process were researched the physico-chemical properties of the cheeses, their color, texture, sensory characteristics by a panel of tasters and the consumer opinions on the cheeses and their acceptance characteristics. In the third paper, a comparison was made between two types of cheese from Guirra's milk, one with lamb rennet and the other with a vegetable coagulant (Cynara cardunculus). During the ripening process the physicochemical characteristics of the cheeses were researched, their proteolysis, lipolysis, color, texture, sensory characteristics by a panel of tasters and the review and acceptance by consumers. It was found: Milked milk production in 120 days was lower in the Guirra (100 l) than in Manchega (132 l) breed and its composition was similar. Guirra's milk has a lower proportion of fatty acids of short and medium chain acids and a higher proportion of long chain. A size smaller than the casein micelles and fat globules was also observed. The rheological properties and cheese yield were similar in both breeds. Cheese from pasteurized Guirra's milk was harder, yellowish and presented worse consumer acceptance the Manchega cheese. Cheese with raw Guirra's milk had lower fat, higher protein content and was a little harder than Manchega cheese. The instrumental analysis showed no differences in color, and consumer acceptance was similar. The cheese made from Guirra's milk maintaining the temperature of the curd to 32 oC is less hard yellow cheese made from curd heating at 37 ° C, but the overall impression was not affected. Therefore, to produce a mature Guirra cheese is not necessary to increase the temperature of the curd above 32 oC. In vegetable coagulant cheeses it was observed that did not affect cheese yield, but increased dry matter and fat content of cheese up to 120 days to maturity, and had a higher proteolysis. Fatty acids responsible for the aroma were higher in animal rennet cheeses, which was identified by consumers as more than vegetable rennet ones. Vegetable coagulant cheeses are darker and yellowisher, and have a similar texture, similar overall sensory analysis and acceptance by consumers. The degree of maturation of cheese influenced numerous sensory descriptors. Cheeses of 180 days compared to 120 days, had higher overall intensity of aroma, greater strength and grain size and increased global acceptance. / [ES] Con el fin de conocer la producción de leche de la oveja Guirra, su composición y las características de su leche y quesos, se han desarrollado en la granja experimental de la UPV, una serie de estudios con 72 ovejas de raza Guirra y 44 de Manchega durante tres lactaciones. En un primer trabajo se realizó un estudio comparativo de la producción y las características de la leche en ovejas de raza Guirra y de raza Manchega, tanto en el periodo de cría como en el periodo de ordeño, el fraccionamiento de la leche ordeñada, el perfil de ácidos grasos y el tamaño de partícula. En un segundo trabajo se abordó el estudio de las características de los quesos de pasta dura elaborados con leche de oveja Guirra y de Manchega. En primer lugar se elaboraron quesos con leche pasterizada de oveja Guirra y de oveja Manchega, y se estudiaron las características reológicas, la composición del suero, el tiempo de coagulación, el rendimiento quesero, las características físico-químicas de los quesos, la evolución del color durante la maduración, las características sensoriales de los quesos por un panel de catadores y la aceptación sensorial de los consumidores. En segundo lugar, se elaboraron quesos con leche cruda de oveja Guirra y Manchega, aumentando la temperatura de la cuajada (de 32 oC a 37 oC) durante el desuerado. Además, en este trabajo también se llevó a cabo la fabricación de otro tipo de queso con leche cruda de oveja Guirra, sin aumentar la temperatura. Se estudiaron durante la maduración las características físico-químicas de los quesos, el color, la textura, las características sensoriales por un panel de catadores y la aceptación de los quesos por los consumidores. En un tercer trabajo se realizó una comparación entre dos tipos de queso con leche de oveja Guirra, cuajo de cordero vs. coagulante vegetal. Se estudiaron las características físico-químicas, la proteólisis, la lipolisis, el color, la textura, las características sensoriales por un panel de catadores y la opinión y aceptación por los consumidores. Se pudo comprobar: La producción de leche ordeñada en 120 días fue menor en la raza Guirra (100 l) que en la Manchega (132 l) y su composición es similar. La leche de oveja Guirra presenta menor proporción en ácidos grasos de cadena corta y media y mayor proporción de ácidos de cadena larga. También se observó un menor tamaño de las micelas de caseína y glóbulos de grasa. Las características reológicas y el rendimiento quesero fueron similares en ambas razas. El queso con leche pasterizada de oveja Guirra, fue más duro y amarillento y presentó peor aceptación por los consumidores que el de oveja Manchega. El queso con leche cruda de oveja Guirra presentó menor contenido en grasa, más proteína y fue un poco más duro que el queso de oveja Manchega. El análisis instrumental no mostró diferencias de color y la aceptación por los consumidores fue similar. El queso elaborado con leche de oveja Guirra manteniendo la temperatura de la cuajada a 32 oC es menos duro y amarillo que el queso elaborado con calentamiento de la cuajada a 37 oC, pero la impresión global no fue afectada. Por lo tanto, para producir un queso madurado con leche de oveja Guirra, no es necesario aumentar la temperatura de la cuajada por encima de 32 oC. En quesos elaborados con coagulante vegetal se observó que el cuajo no afectó al rendimiento quesero, pero aumentó el extracto seco y el contenido en grasa hasta 120 días de maduración. Presentaron una mayor proteolisis. Los ácidos grasos responsables del aroma fueron más altos en el cuajo animal, que también fue identificado por los consumidores. Estos quesos son más oscuros y amarillos, presentan una textura, análisis sensorial y aceptación global por los consumidores similar. El grado de maduración de los quesos influyó en numerosos descriptores sensoriales. Los quesos de 180 días presentaron mayor intensidad global de aro / [CAT] Per tal de conéixer la producció de llet de l'ovella Guirra, la seua composició i característiques i els seus formatges, s'han desenvolupat en la granja experimental de la UPV, estudis amb 72 ovelles de raça Guirra i 44 de raça Manxega durant tres lactacions. En el primer treball es va realitzar un estudi comparatiu de la producció i les característiques de la llet entre ovelles d'ambues races, tan enl'amamantament com en la munyida, el fraccionament de la llet munyida, el perfil d'àcids geixos i el tamany de partícula. En el segon treball es va abordar l'estudi de les característiques dels formatges de pasta dura elaborats amb llet d'ambues races. En primer lloc es van elaborar formatges amb llet pasteuritzada, i es van estudiar les característiques reològiques, la composició del sèrum, el temps de coagulació, el rendiment formatger, les característiques físico-químiques dels formatges, l'evolució del color durant la maduració, les característiques sensorials per un panell de tastadors i l'acceptació sensorial dels consumidors. En segon lloc, es van elaborar formatges amb llet crua d'ambdues races, seguint el procediment d'augmentar la temperatura de la quallada a 37 oC durant la separació del sèrum. Es va fabricar un altre tipus de formatge amb llet crua d'ovella Guirra, però sense augmentar la temperatura. Es van estudiar les característiques físico-químiques dels formatges, el color, la textura, les característiques sensorials per un panell de tastadors i les opinions i acceptaciódels consumidors sobre els formatges. En el tercer treball es va realitzar una comparació entre dos tipus de formatge amb llet d'ovella Guirra, un amb quall de corder i un altre amb coagulant vegetal (Cynara cardunculus). Es van estudiar durant la maduració les característiques físico-químiques dels formatges, la proteòlisi, la lipolisi, el color, la textura, les característiques sensorials per un panell de tastadors i l'opinió i acceptació dels formatges pels consumidors. Es va comprovar: La producció de llet munyida en 120 dies va ser menor en la raça Guirra (100 l) que en la Manxega (132 l) i la seua compossició és similar. La llet d'ovella Guirra presenta menor proporció en àcids greixos de cadena curta i mitja i major de cadena llarga. També es va observar un menor tamany de les micel·les de caseïna i glòbuls de greix. Les característiques reològiques i el rendiment formatger van ser similars. El formatge elaborat amb llet pasteuritzada d'ovella Guirra, va ser més dur i groguenc i va presentar pitjor acceptació pels consumidors que el de raça Manxega. El formatge amb llet crua d'ovella Guirra va presentar menor contingut en greix, major contingut en proteïna i va ser un poc més dur que el formatge d'ovella Manxega. L'anàlisis instrumental no va mostrar diferències de color i l'acceptació pels consumidors va ser similar. El formatge elaborat amb llet d'ovella Guirra mantenint la temperatura de la quallada a 32 oC és menys dur i groguenc que el formatge elaborat amb calfament de la quallada a 37 oC, però la impressió global no fou afectada. Per tant, per produïr un formatge madurat amb llet d'ovella Guirra, no és necessari augmentar la temperatura de la quallada per damunt de 32 oC. En formatges elaborats amb coagulant vegetal, el coagulant no va afectar al rendiment formatger, però va augmentar l'extracte sec i el contingut en greix del formatge fins 120 dies de maduració, i van presentar una major proteolisi. Els àcids greixos responsables de l'aroma van ser més alts que en quall animal, que fou identificat pels consumidors com més aromàtics que el vegetal. Els formatges amb coagulant vegetal són més obscurs i grocs, presenten una textura, anàlisis sensorial i acceptació global pels consumidors similar. El grau de maduració va influir en nombrosos descriptors sensorials. Els formatges de 180 dies, presenten una major intensitat global d'aroma, major grau de ferme / Escolar Saval, E. (2016). Producción, composición y características de la leche y del queso en la oveja Guirra [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63451 / TESIS
13

Utilização de filtração direta ascendente como pré-tratamento à filtração rápida descendente para tratamento de água para abastecimento / The use of direct up-flow filtration as a pretreatment for rapid filtration in drinking water production

Gusmão, Paulo Tadeu Ribeiro de 19 April 2001 (has links)
Em instalação piloto, de 06/1998 a 10/1999, utilizando-se água natural de superfície com baixas turbidez e cor, foram avaliados dois sistemas de dupla filtração, com pré-tratamento em filtração direta ascendente em areia com taxas de 200 a 360 m3/m2.dia (sistema S01) e em filtração direta ascendente em pedregulho com taxas de 80 a 190 m3/m2.dia (sistema S02) e com tratamento final em filtração rápida descendente com taxas de 115 a 480 m3/m2.dia. As dosagens do coagulante (produto comercial de sulfato de alumínio) foram definidas utilizando-se filtro de laboratório de areia, havendo indicações de coagulação no mecanismo de adsorção, com neutralização parcial de carga. Foram executadas descargas de fundo intermediárias nas unidades de filtração direta ascendente, com significativa redução na perda de carga no meio granular de pedregulho. A turbidez, cor aparente, Fe e Mn totais dos efluentes finais dos sistemas atenderam às Normas Brasileiras para produção de água potável. No sistema S02 o crescimento da perda de carga no meio granular foi menos intenso na unidade de filtração direta ascendente do que no filtro rápido descendente, ocorrendo o inverso no sistema S01, no qual, em alguns ensaios, o filtro rápido descendente mostrou-se desnecessário. As carreiras de filtração foram de 27 a 88 h no sistema S01 e de 14 a 35 h no sistema S02. Em determinados casos, a floculação predominou na unidade de filtração direta ascendente em pedregulho, prejudicando a qualidade do seu efluente. O sistema S02 mostrou-se mais vantajoso que o sistema S01, exceto quando, neste, a filtração rápida descendente foi desnecessária. / Based on me investigation carried out in pilot plant, from June 1998 to October 1999, using natural surface raw water with low turbidity and color, two systems of two-stage filtration have been evaluated. As a pretreatment, the first system (S01) used direct up-flow sand filtration (with filtration rates from 200 to 360 m3/m2.day), and the second system (S02) used direct up-flow roughing filtration (with filtration rates from 80 to 190 m3/m2.day), both with final treatment based on rapid filtration (with filtration rates from 115 to 480 m3/m2.day) The coagulant doses (commercial product of aluminum sulfate) have been established through the use of laboratory scale sand filter, presenting signs of coagulation in the adsorption mechanism, with partial charge neutralization. Intermediate bottom discharges in the direct up-flow filtration units have resulted in significant reduction in thee headloss in gravel granular medium. The turbidity, apparent-color, total iron and manganese concentrations of the final effluents of the systems have attended the Brazilian Standards for drinking water production. The increase of headloss in gravel granular medium in system S02 was smaller in me direct up-fiow filtration unit than in the rapid filter, the opposite occurring in system S01, where some tests have proved lhe rapid filter redundant. The filter runs time were 27 to 88 hours in system S01 and 14 to 35 hours in system S02. In certain cases, flocculation was predominant in the direct up-flow roughing filtration unit, jeopardizing the effiuent quality. System S02 has proved advantageous in relation to system S01, except when in system S01 the rapid filter was redundant.
14

Utilização de filtração direta ascendente como pré-tratamento à filtração rápida descendente para tratamento de água para abastecimento / The use of direct up-flow filtration as a pretreatment for rapid filtration in drinking water production

Paulo Tadeu Ribeiro de Gusmão 19 April 2001 (has links)
Em instalação piloto, de 06/1998 a 10/1999, utilizando-se água natural de superfície com baixas turbidez e cor, foram avaliados dois sistemas de dupla filtração, com pré-tratamento em filtração direta ascendente em areia com taxas de 200 a 360 m3/m2.dia (sistema S01) e em filtração direta ascendente em pedregulho com taxas de 80 a 190 m3/m2.dia (sistema S02) e com tratamento final em filtração rápida descendente com taxas de 115 a 480 m3/m2.dia. As dosagens do coagulante (produto comercial de sulfato de alumínio) foram definidas utilizando-se filtro de laboratório de areia, havendo indicações de coagulação no mecanismo de adsorção, com neutralização parcial de carga. Foram executadas descargas de fundo intermediárias nas unidades de filtração direta ascendente, com significativa redução na perda de carga no meio granular de pedregulho. A turbidez, cor aparente, Fe e Mn totais dos efluentes finais dos sistemas atenderam às Normas Brasileiras para produção de água potável. No sistema S02 o crescimento da perda de carga no meio granular foi menos intenso na unidade de filtração direta ascendente do que no filtro rápido descendente, ocorrendo o inverso no sistema S01, no qual, em alguns ensaios, o filtro rápido descendente mostrou-se desnecessário. As carreiras de filtração foram de 27 a 88 h no sistema S01 e de 14 a 35 h no sistema S02. Em determinados casos, a floculação predominou na unidade de filtração direta ascendente em pedregulho, prejudicando a qualidade do seu efluente. O sistema S02 mostrou-se mais vantajoso que o sistema S01, exceto quando, neste, a filtração rápida descendente foi desnecessária. / Based on me investigation carried out in pilot plant, from June 1998 to October 1999, using natural surface raw water with low turbidity and color, two systems of two-stage filtration have been evaluated. As a pretreatment, the first system (S01) used direct up-flow sand filtration (with filtration rates from 200 to 360 m3/m2.day), and the second system (S02) used direct up-flow roughing filtration (with filtration rates from 80 to 190 m3/m2.day), both with final treatment based on rapid filtration (with filtration rates from 115 to 480 m3/m2.day) The coagulant doses (commercial product of aluminum sulfate) have been established through the use of laboratory scale sand filter, presenting signs of coagulation in the adsorption mechanism, with partial charge neutralization. Intermediate bottom discharges in the direct up-flow filtration units have resulted in significant reduction in thee headloss in gravel granular medium. The turbidity, apparent-color, total iron and manganese concentrations of the final effluents of the systems have attended the Brazilian Standards for drinking water production. The increase of headloss in gravel granular medium in system S02 was smaller in me direct up-fiow filtration unit than in the rapid filter, the opposite occurring in system S01, where some tests have proved lhe rapid filter redundant. The filter runs time were 27 to 88 hours in system S01 and 14 to 35 hours in system S02. In certain cases, flocculation was predominant in the direct up-flow roughing filtration unit, jeopardizing the effiuent quality. System S02 has proved advantageous in relation to system S01, except when in system S01 the rapid filter was redundant.
15

Geração de novas variantes de fator IX recombinante humano com aumento da sua atividade biológica / Generation of novel recombinant human factor IX variants with enhanced clotting activity

Bomfim, Aline de Sousa 26 April 2018 (has links)
O Fator IX (FIX) da coagulação sanguínea é uma proteína dependente de vitamina K de grande valor farmacêutico no tratamento da hemofilia B, o qual é baseado na administração de FIX derivado de plasma humano ou FIX recombinante. A terapia baseada nestas abordagens apresenta limitações como os altos custos e a baixa disponibilidade para a população de hemofílicos. O FIX é uma proteína complexa com grande variedade de modificações pós-traducionais e, por isso, apresenta baixa atividade específica e produtividade. A produção de um FIX recombinante com aumento na sua atividade coagulante pode contribuir para terapias de reposição e gênica mais eficazes nas quais quantidades menores das moléculas cataliticamente melhoradas serão necessárias para se obter os benefícios terapêuticos do FIX. Essa infusão diminuída poderá reduzir ou eliminar a geração de inibidores de FIX, minimizando os efeitos colaterais e reduzindo os custos do tratamento, sendo um dos desafios atuais no tratamento da hemofilia B. Nesse contexto, a engenharia genética tem se tornado uma ferramenta importante na modificação de proteínas de interesse farmacêutico visando a melhora das suas propriedades bioquímicas e biofísicas. Este trabalho teve como objetivo desenvolver novas variantes de FIX recombinante humano com aumento da sua atividade biológica. Para isso, fizemos um estudo detalhado da estrutura da proteína FIX e geramos três variantes FIX-YKALW, FIX-ALL e FIX-LLW, utilizando a técnica de mutagênese sítio dirigida. Essas variantes foram expressas em células humanas SK-Hep-1 tratadas com vitamina K e as proteínas foram caracterizadas in vitro e in vivo. A quantidade de FIX total secretada no sobrenadante celular foi similar entre as variantes FIX-YKALW e FIX-LLW (3,2 ?g/mL), enquanto FIX-ALL apresentou a menor expressão (1,8 ?g/mL), quantidades 2-3 vezes menores que de FIX controle (FIX-WT). Entretanto, a atividade biológica das variantes foi, em média, 6,2 vezes maior que FIX-WT, com atividade específica 11 vezes maior para FIX-YKALW e FIX-LLW e 24 vezes maior para FIX-ALL. FIX-YKALW apresentou a melhor geração de trombina in vitro dentre as variantes e destacou-se na avaliação da eficiência hemostática em camundongos hemofílicos B, na qual uma dose 5 vezes menor que a recomendada de FIX foi suficiente para promover uma resposta pró-coagulante. Neste trabalho foram desenvolvidas 3 novas variantes de FIX recombinante humano com maior atividade específica que o fator disponível no Sistema Único de Sáude. O FIX-ALL apresentou-se como a proteína mais potente in vitro descrita até o momento e FIX-YKALW como a mais promissora, dentre as mutantes desenvolvidas, na proteção hemostática in vivo. Estudos complementares são necessários para transpor a barreira da pesquisa para a utilização desses novos fatores de coagulação no tratamento da hemofilia B. Entretanto, esse trabalho apresenta novas proteínas com potencial de serem usadas na combinação com a terapia gênica bem como na terapia de reposição / Blood coagulation factor IX is a vitamin K-dependent protein, and it has become a valuable pharmaceutical in the treatment of hemophilia B which is based on the plasma-derived coagulation factor or recombinant protein. Coagulation therapy based on these approaches has limitations as high costs and low availability to hemophilic population. FIX is a complex protein with a wide variety of post-translational modifications and, therefore, presents low specific activity and productivity. The production of recombinant FIX with enhanced coagulant activity may contribute to more effective protein replacement and gene therapies in which reduced amounts of catalytically improved molecules will be required to obtain the therapeutic benefits of FIX. This fewer infusion may reduce or eliminate the generation of FIX inhibitors, minimizing side effects and reducing treatment costs. It is one of the current challenges for hemophilia B treatment. In this context, bioengineering has become an important tool for pharmaceutical interest protein modification to improve its biochemical and biophysical properties. This study focused on development of new recombinant human FIX variants with augmented clotting activity. We performed a detailed study of FIX protein structure and generated three variants, FIX-YKALW, FIX-ALL and FIX-LLW, using site-directed mutagenesis. Such variants were expressed in SK-Hep-1 cells treated with vitamin K and they were characterized in vitro and in vivo. The amount of FIX secreted in the cell supernatant was similar between FIX-YKALW and FIX-LLW (3.2 ?g/mL), whereas FIX-ALL displayed the lowest expression (1.8 ?g/mL), 2-3 times lower than FIX-wild-type (FIX-WT). However, the clotting activities of FIX variants were 6.2 times greater than FIX-WT. FIX-YKALW e FIX-LLW showed 11-fold higher specific activity and FIX-ALL showed 24-fold higher specific activity. FIX-YKALW displayed the greatest generation of thrombin in vitro among variants and was highlighted in the evaluation of haemostatic efficiency in hemophiliac B mice, in which a dose 5 times lower than the recommended FIX replacement therapy was enough to promote a procoagulant response. We generated 3 novel recombinant human FIX variants with enhanced specific activity than FIX available on the health system. FIX-ALL with higher in-vitro potency than any other known hyperfunctional FIX variant and FIX-YKALW as the most promising variant, among the generated mutants, for in-vivo haemostatic protection. Further studies are required to overcome the barrier to research for application of new coagulation factors on hemophilia B treatment. However, we have presented new proteins with potential for therapeutic use combined with gene therapy as well as in protein replacement therapy.
16

Avaliação de reator UASB assistido quimicamente para remoção de fósforo / UASB reactor chemically assisted evaluation for phosphorus removal.

Queiroz, Ruy Scanho Marques de 17 May 2007 (has links)
Este trabalho visou avaliar a remoção de fósforo solúvel e total, carga orgânica, sulfetos e sólidos num esgoto doméstico fraco, ao qual se adicionou como coagulante o cloreto férrico, atravessando o manto de lodo de um tratamento anaeróbio UASB. A ETE Ribeirão Pires, aonde este estudo foi desenvolvido, conta com 4 reatores com capacidade para tratar 70 L/s, dos quais 2 foram utilizados, num deles (reator B) foram dosados 25 e 50 mg FeCl3/L e no outro (reator C) não houve dosagem, servindo como referência. Em cada uma das fases, foram realizadas 20 amostragens para DQO, fósforo total e solúvel, alcalinidade, pH e sólidos suspensos. Para DBO5,20ºC, sulfetos, sólidos totais e sedimentáveis foram obtidos 10 valores em cada dosagem. Os pontos de coleta foram: esgoto bruto e esgoto tratado dos reatores B e C. Foram coletadas amostras em 3 alturas do manto de lodo e realizadas as séries de sólidos em cada dosagem. Quanto à secagem desse lodo, os itens ciclo de desaguamento, espessura da camada e teor de sólidos foram comparados em descartes aos leitos de secagem da ETE. Da avaliação, pode-se concluir que a adição de cloreto férrico gera aumento considerável de remoção de carga orgânica (de 55% para 73% da DQO e de 63% para 82% da DBO5,20ºC, com 50 mg FeCl3/L). Quanto ao fósforo, as eficiências foram menores, sendo mais notadas nos ortofosfatos (de 28% para 36% de fósforo total e de 0% para 59% de solúvel com 50 mg FeCl3/L). Com relação ao lodo gerado, houve diminuição do ciclo de secagem e do volume da torta (do lodo com adição) em relação àquela gerada no reator sem adição de cloreto férrico. O manto de lodo se mostrou mais espesso e com menor concentração de sólidos no reator com aplicação de cloreto férrico, sugerindo uma tendência a maior perda de sólidos com o efluente clarificado. / The presented work intended to evaluate the removal of soluble and total phosphorus, organic matter (BOD5,20ºC and COD), sulfides and solids in a weak domestic wastewater, to which it was added ferric chloride as precipitant, crossing an UASB sludge blanket. The Ribeirão Pires wastewater treatment plant, where this study took place, is composed by 4 UASB reactors. In one of them (reactor B), 25 and 50 mg FeCl3/L were dosed, and in another (reactor C) there were no dosage, serving as a reference. In each of the stages, it had been carried through around 20 samplings for COD, total and soluble phosphorus, alkalinity, pH and suspended solids. For BOD5,20ºC, total sulfides, total solids and settleable solids it had been gotten 10 values in each dosage. The collection points had been: raw wastewater and treated wastewater from reactors B and C. Samples in 3 heights of the sludge blanket had been collected and carried through the solid series analysis in each dosage. About the sludge dewatering, items as dewatering period, layer thickness and total solids had been compared in some discharges to the drying beds. From this evaluation, it can be concluded that the ferric chloride addition generates an increase of organic matter removal (from 55% to 73% of the COD and from 63% to 82% of the BOD5,20ºC, with 50 mg FeCl3/L). For phosphorus, the removal efficiencies had been lower, more noticed in the soluble portion (from 28% to 36% of total and from 0% to 59% of soluble phosphorus at 50 mg FeCl3/L). Improvement in the dewatering capacity and in sludge cake volume were also noticed. The sludge blanket showed thicker and with a lower solid concentration in the reactor with ferric chloride application, suggesting a trend to solids loss in the clarified effluent.
17

Avaliação de reator UASB assistido quimicamente para remoção de fósforo / UASB reactor chemically assisted evaluation for phosphorus removal.

Ruy Scanho Marques de Queiroz 17 May 2007 (has links)
Este trabalho visou avaliar a remoção de fósforo solúvel e total, carga orgânica, sulfetos e sólidos num esgoto doméstico fraco, ao qual se adicionou como coagulante o cloreto férrico, atravessando o manto de lodo de um tratamento anaeróbio UASB. A ETE Ribeirão Pires, aonde este estudo foi desenvolvido, conta com 4 reatores com capacidade para tratar 70 L/s, dos quais 2 foram utilizados, num deles (reator B) foram dosados 25 e 50 mg FeCl3/L e no outro (reator C) não houve dosagem, servindo como referência. Em cada uma das fases, foram realizadas 20 amostragens para DQO, fósforo total e solúvel, alcalinidade, pH e sólidos suspensos. Para DBO5,20ºC, sulfetos, sólidos totais e sedimentáveis foram obtidos 10 valores em cada dosagem. Os pontos de coleta foram: esgoto bruto e esgoto tratado dos reatores B e C. Foram coletadas amostras em 3 alturas do manto de lodo e realizadas as séries de sólidos em cada dosagem. Quanto à secagem desse lodo, os itens ciclo de desaguamento, espessura da camada e teor de sólidos foram comparados em descartes aos leitos de secagem da ETE. Da avaliação, pode-se concluir que a adição de cloreto férrico gera aumento considerável de remoção de carga orgânica (de 55% para 73% da DQO e de 63% para 82% da DBO5,20ºC, com 50 mg FeCl3/L). Quanto ao fósforo, as eficiências foram menores, sendo mais notadas nos ortofosfatos (de 28% para 36% de fósforo total e de 0% para 59% de solúvel com 50 mg FeCl3/L). Com relação ao lodo gerado, houve diminuição do ciclo de secagem e do volume da torta (do lodo com adição) em relação àquela gerada no reator sem adição de cloreto férrico. O manto de lodo se mostrou mais espesso e com menor concentração de sólidos no reator com aplicação de cloreto férrico, sugerindo uma tendência a maior perda de sólidos com o efluente clarificado. / The presented work intended to evaluate the removal of soluble and total phosphorus, organic matter (BOD5,20ºC and COD), sulfides and solids in a weak domestic wastewater, to which it was added ferric chloride as precipitant, crossing an UASB sludge blanket. The Ribeirão Pires wastewater treatment plant, where this study took place, is composed by 4 UASB reactors. In one of them (reactor B), 25 and 50 mg FeCl3/L were dosed, and in another (reactor C) there were no dosage, serving as a reference. In each of the stages, it had been carried through around 20 samplings for COD, total and soluble phosphorus, alkalinity, pH and suspended solids. For BOD5,20ºC, total sulfides, total solids and settleable solids it had been gotten 10 values in each dosage. The collection points had been: raw wastewater and treated wastewater from reactors B and C. Samples in 3 heights of the sludge blanket had been collected and carried through the solid series analysis in each dosage. About the sludge dewatering, items as dewatering period, layer thickness and total solids had been compared in some discharges to the drying beds. From this evaluation, it can be concluded that the ferric chloride addition generates an increase of organic matter removal (from 55% to 73% of the COD and from 63% to 82% of the BOD5,20ºC, with 50 mg FeCl3/L). For phosphorus, the removal efficiencies had been lower, more noticed in the soluble portion (from 28% to 36% of total and from 0% to 59% of soluble phosphorus at 50 mg FeCl3/L). Improvement in the dewatering capacity and in sludge cake volume were also noticed. The sludge blanket showed thicker and with a lower solid concentration in the reactor with ferric chloride application, suggesting a trend to solids loss in the clarified effluent.
18

Produção de proteases coagulantes por espécies de Pleurotus em resíduos vegetais da Amazônia

NEVES, Kilma Cristiane Silva 19 March 2014 (has links)
Submitted by (edna.saturno@ufrpe.br) on 2016-06-13T15:00:48Z No. of bitstreams: 1 Kilma Cristiane Silva Neves.pdf: 2678760 bytes, checksum: 781a39173a3ab80aeb45daef6f49b148 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-13T15:00:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Kilma Cristiane Silva Neves.pdf: 2678760 bytes, checksum: 781a39173a3ab80aeb45daef6f49b148 (MD5) Previous issue date: 2014-03-19 / Fungal species are already available in the market and the mushrooms have been reported as producers of milk coagulating enzymes for cheese production. The objective of this study was to investigate the growth of Pleurotus florida DPUA 1534 and Pleurotus ostreatus DPUA 1533 in vegetable substrate to select a species with potential proteolytic coagulant for the application in the food industry. The results of vertical mycelial growth, although P. florida DPUA 1534 and P. ostreatus DPUA 1533 have colonized natural residues tested, P. florida DPUA 1534 was the species that showed a significant increase (p> 0.05) after 15 days given that determined the choice of this species for the production of the mushroom. In producing the substrate formulated based on cupuaçu bark supplemented with rice bran 20%, 20 mycelial inoculum discs (Ø = 10 mm) resulted in better biological efficiency (14.2%) and the remaining analyzes were performed with P. florida DPUA 1534 produced under those conditions. The analysis showed the mushroom highlighted in the following nutritional characteristics P. florida DPUA 1534 proteins (25.94%), carbohydrate (49.72%), iron (89.82%) and zinc (85.08%) and the presence of all essential amino acids. In the crude extract of the mushroom P. florida DPUA 1534 to coagulant activity and the AUC ratio was 67.68 and 2.15, respectively. Optimum activity was shown at pH 7.0 at 40 ° C. The enzyme extract was stable between 25 ° C and 40 ° C and at pH between 4 and 10 showed about 80 to 90% of activity in the first 90 minutes of incubation. The enzymatic extract showed susceptibility to inhibitors of the serine protease class (90%), metalloprotease (93%), cysteine proteases (92%) and aspartic protease (94%). The most effective compound was Pepstatin A, suggesting the presence of aspartic protease enzymes showing aspartic residues in the active site, indicating the possibility of its application in the dairy industry. Regarding toxicity results showed that P. florida DPUA 1534 produces proteases with biological activity on Artemia salina (LC50 = 25,5μg) and showed hemolytic activity in blood of sheep trading in ascending order with respect to extract concentrations (0, 2 to 1.0 mL), LC50 = 363,88μg and LC50 = 241,51μg after 1h and 24h of incubation, respectively. The in vivo test indicated that the extract when administered at a dose of 1000 mg.Kg-1 in rats, no deaths or clinical signs of toxicity in any of the treated animals did not cause significant changes in haematological and biochemical parameters when compared to the group control, and histological analyzes revealed no acute toxicity under the experimental conditions. Therefore, the extract of P. florida DPUA 1534 showed potential for use as coagulating milk. / Espécies de fungos já estão disponíveis no mercado e os cogumelos têm sido reportados como produtores de enzimas coagulantes do leite para produção de queijos. O objetivo do presente trabalho foi investigar o crescimento de Pleurotus florida DPUA 1534 e Pleurotus ostreatus DPUA 1533 em substrato vegetal para selecionar uma espécie com potencial proteolítico coagulante para fins de aplicação na indústria de alimentos. Nos resultados do crescimento micelial vertical, embora P. florida DPUA 1534 e Pleurotus ostreatus DPUA 1533 tenham colonizado os resíduos naturais testados, P. florida DPUA 1534 foi a espécie que apresentou crescimento significativo (p>0,05) ao final de 15 dias, dado que determinou a escolha dessa espécie para produção dos basidiomas. Na produção o substrato formulado a base de casca de cupuaçu suplementado com farelo de arroz 20%, inóculo de 20 discos miceliais (Ø= 10 mm) resultou na melhor eficiência biológica (14,2%) e as demais análises foram realizadas do cogumelo de P. florida DPUA 1534 produzido nessas condições. A análise dos basidiomas mostrou em destaque a seguinte característica nutricional de P. florida DPUA 1534, proteínas (25,94%), carboidratos (49,72%), ferro (89,82%) e zinco (85,08%), além da presença de todos os aminoácidos essenciais. No extrato bruto dos basidiomas de P. florida DPUA 1534 a atividade coagulante e a razão foi de 67,68 UAC e 2,15, respectivamente. A atividade ótima foi demonstrada em pH 7,0 a 40 °C. O extrato enzimático mostrou-se estável entre 25 °C e 40 °C, e na faixa de pH entre 4 a 10 apresentou cerca de 80 a 90% de atividade nos primeiros 90 minutos de incubação. O extrato enzimático mostrou susceptibilidade aos inibidores das classes de serino-protease (90%), metaloprotease (93%), cisteíno-protease (92%) e protease aspártica (94%). O composto mais eficaz foi Pepstatin A, sugerindo a presença de protease aspártica, enzimas que apresentam resíduos aspárticos no sítio ativo, indicando a possibilidade de sua aplicação na indústria de laticínios. Em relação à toxicidade os resultados demonstraram que P. florida DPUA 1534 produz proteases com atividade biológica frente à Artemia salina (CL50= 25,5μg) e apresentou atividade hemolítica em sangue de carneiro comercial em ordem crescente em relação à concentração do extrato (0,2 a 1,0 mL), com CL50= 363,88μg e CL50= 241,51μg após 1h e 24h de incubação, respectivamente. O teste in vivo indicou que o extrato quando administrado na dose de 1000 mg.Kg-1 em ratos Wistar, não ocorreu óbito ou sinais clínicos de toxicidade em nenhum dos animais tratados, não promoveu alterações significativas dos parâmetros hematológicos e bioquímicos quando comparados ao grupo controle, e as análises histológicas revelaram que não houve toxicidade aguda nas condições do experimento. Portanto, o extrato de P. florida DPUA 1534 apresentou potencial para utilização como coagulante do leite.
19

Estudo da aplicação do resíduo de decantador de ETA como auxiliar de floculação no tratamento de água / Study of the application of decanters waste of WTP as an aid of flocculation of water treatment

SOUZA, Leonora Milagre de 21 June 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T15:01:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao _Leonora Milagre de Souza.pdf: 965865 bytes, checksum: e8839b11b69dccbdd9fd61b7554b691b (MD5) Previous issue date: 2011-06-21 / The residue generated in Water Treatment Plant (WTP) are derived from different stages of water treatment, especially the discharge of decanters. The most common practice in Brazil is the residue disposal directly into rivers, causing negative impacts to the environment. In general, the WTP have difficulties in managing the residue because the high costs of transportation and disposal, the steady increase in the consumption of chemicals, among other complicating factors. Aiming to reduce the coagulant used in the process and improving the characteristics of the residues for the outflow, this research examined the effects of biosolids application decanter of WTP in the processes of coagulation, flocculation and sedimentation of water treatment. Through laboratory tests, using Jar Test, there were three series of tests, each one using gross water with distinct turbidity. In these trials were used differents dosages of aluminum sulfate and applied to WTP samples with different concentrations of total solids suspended (TSS). After the Jar Test, the decanted water was characterized as turbidity and color, solids and coliforms were not found significant changes in their quality. For most situations, the residue application in treatment has reduced the coagulant in the range 50% to 60%. The increased turbidity of gross water allowed the application of more concentrated residue without reducing the efficiency of treatment in terms of turbidity removal. Regarding the sedimented material in the Jar Test, the decreasing of the dosage of coagulant favored the reduction of the occupied volume by the material, independent of the concentration of residue applied. The specific resistance of sedimented material was higher when compared to the situation without the application in virtually all studied situations. For water with 100 NTU and implementation of residue greater than 7.500 mg/L, and water with 210 NTU and residue less than 8.600 mg/L there was improvement in the sedimentability. The dewatering ability of the sediments by centrifugation was also improved with the application of the residue with 3.642 mg/L and 75% of the coagulant, and 7.500 mg/L using 50% of coagulant. The chemical conditioning by nonionic polyelectrolyte did not improved in the dewatering of sedimented material, but in improving water quality supernatant. Based on this study it was noticed that the application of WTP residue in water treatment was satisfactory as for the analyzed parameters, considering the dosage of coagulant used and the residue applied. / Os resíduos gerados nas Estações de Tratamento de Água (ETAs) são decorrentes das diversas etapas do tratamento da água, em especial da descarga de decantadores. A prática mais comum no Brasil de disposição desse resíduo é diretamente em corpos hídricos, podendo causar impactos negativos ao meio ambiente. Em geral, as ETAs apresentam dificuldades no gerenciamento dos resíduos devido os altos custos com transporte e disposição, o aumento constante no consumo de produtos químicos, dentre outros complicadores. Visando a redução de coagulante utilizado no processo e a melhoria das características desse resíduo para o deságue, a presente pesquisa analisou os efeitos da aplicação do resíduo de decantador de Estação de Tratamento de ETA (ETA) nos processos de coagulação, floculação e sedimentação do tratamento de água. Por meio de ensaios laboratoriais, utilizando Jar Test, foram realizadas três séries de ensaios, cada uma utilizando água bruta com turbidez distinta. Nesses ensaios foram empregadas dosagens variadas de sulfato de alumínio e aplicadas amostras de resíduo da ETA com concentrações de sólidos suspensos totais (SST) diferentes. Após a realização dos ensaios de Jar Test, a água decantada foi caracterizada quanto à turbidez, cor aparente, concentração de sólidos e coliformes, não sendo verificadas alterações significativas em sua qualidade. Para a maioria das situações, a aplicação do resíduo no tratamento possibilitou a redução de coagulante na faixa de 50% a 60%. O aumento da turbidez da água bruta permitiu a aplicação do resíduo mais concentrado, sem reduzir a eficiência do tratamento quanto a remoção de turbidez. Com relação ao material sedimentado gerado nos ensaios de Jar Test, a redução da dosagem de coagulante favoreceu a redução do volume ocupado pelo material, independente da concentração de resíduo aplicado. A resistência específica do material sedimentado foi maior se comparada à situação sem aplicação do resíduo, em praticamente todas as situações estudadas. Para a água com 100 UNT e aplicação do resíduo maior que 7.500 mg/L, e água com 210 UNT e resíduo menor que 8.600 mg/L houve melhora na sedimentabilidade. O deságue do material sedimentado por meio de centrifugação também melhorou com a aplicação dos resíduos com 3.642 mg/L e 75% de coagulante, e 7.500 mg/L utilizando 50% de coagulante. O condicionamento químico por meio de polieletrólito não iônico não auxiliou no desaguamento do material sedimentado, e sim na melhoria da qualidade da água sobrenadante. Baseado neste estudo percebeu-se que a aplicação do resíduo da ETA no tratamento de água foi satisfatória quanto aos parâmetros analisados, devendo ser levada em consideração a dosagem de coagulante empregada e a concentração do resíduo aplicado.
20

O tamanho faz diferença? O efeito dos diferentes morfotipos na ecofisiologia da cianobactéria formadora de florações Microcystis aeruginosa

Mello, Mariana Mendes e 09 March 2017 (has links)
Submitted by Renata Lopes (renatasil82@gmail.com) on 2018-03-28T10:31:41Z No. of bitstreams: 1 marianamendesemello.pdf: 6168995 bytes, checksum: 9e3505f01c5eca1e88dcd93fe2bc9f65 (MD5) / Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2018-04-09T19:22:42Z (GMT) No. of bitstreams: 1 marianamendesemello.pdf: 6168995 bytes, checksum: 9e3505f01c5eca1e88dcd93fe2bc9f65 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-04-09T19:22:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 marianamendesemello.pdf: 6168995 bytes, checksum: 9e3505f01c5eca1e88dcd93fe2bc9f65 (MD5) Previous issue date: 2017-03-09 / CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A capacidade da cianobactéria Microcystis aeruginosa de formar colônias vem sendo apontada como importante característica frente a adversidades ambientais, como por exemplo proteção contra predação e a criação pela mucilagem de um microambiente favorável às células. Entretanto, a formação de colônias e seus mecanismos e vantagens ainda não são completamente compreendidos. Neste estudo o principal objetivo foi contribuir para a compreensão do papel de diferentes morfotipos (unicelular e colonial) na ecofisiologia de M. aeruginosa. Em ambientes naturais, florações de cianobactérias ocorrem predominantemente na forma colonial, entretanto, por questões técnicas, os experimentos são realizados tradicionalmente com culturas unicelulares. Portanto, a intensão desta tese foi contribuir para desenvolvimento de técnicas para o manejo de florações de cianobactérias utilizando uma abordagem ambientalmente mais realista através da realização de experimentos com culturas coloniais. Nossos resultados apontaram que a forma colonial de M. aeruginosa promoveu uma vantagem na proteção das células contra agentes químicos como peróxidos, de forma que a aplicação de doses mais altas pode ser necessária no caso de mitigação de florações com predominância de Microcystis colonial. Além disso, as doses de peróxido capazes de causar a liberação significativa de microcistinas (MC) pelo morfotipo unicelular não aumentaram a concentração de MC liberada pelo morfotipo colonial. Na avaliação dos efeitos dos antibióticos, o morfotipo colonial apresentou maior resistência ao antibiótico oxytetraciclina, enquanto que o antibiótico enrofloxacina afetou igualmente ambos os morfotipos. Além disso, o morfotipo unicelular desenvolveu resistência a oxytetracyclina mais rapidamente do que o morfotipo colonial. Desta forma, sugerimos que o rápido desenvolvimento de resistência ao antibiótico deve ser cuidadosamente levado em consideração. Por fim, ao testar o método de Flock & Sink, a aplicação de lastro removeu significativamente a biomassa do morfotipo colonial enquanto o morfotipo unicelular demandou a aplicação de lastro e coagulante. A conclusão geral da tese é que os morfotipos de M. aeruginosa influenciam significativamente o efeito de diferentes substâncias químicas utilizadas com o objetivo de controlar o crescimento de cianobactérias. Enfatizamos que para o manejo de florações de cianobactérias é necessária uma cuidadosa análise sistêmica e da comunidade de cianobactérias antes da tomada de decisões para a aplicação de medidas de mitigação. / The ability of Microcystis aeruginosa to form colonies has been identified as an important characteristic of the species to face environmental adversities, such as protection against predation and the creation by the mucilage of a microenvironment favourable to cells. However, the colony formation and their mechanisms and benefits are not yet fully understood. In this study, the main objective was to contribute to the knowledge of the role of different morphotypes (unicellular and colonial) in the ecophysiology of M. aeruginosa. In the environment, cyanobacterial blooms occur mainly as the colonial form but, due to technical issues, the experiments are traditionally carried out with unicellular cultures. Therefore, we intended to contribute to the development of techniques for cyanobacterial blooms management by using a more realistic environmental approach running experiments with colonial cultures. Our results pointed out that the colonial form of M. aeruginosa promoted an advantage in the protection of the cells against peroxides, so a higher dose application may be necessary for mitigating blooms in which the colonial form is predominant. Furthermore, the peroxide doses capable of causing significant release of microcystins (MC) by the unicellular morphotype did not increase the MC released by the colonial morphotype. Evaluating the effects of antibiotics, the colonial morphotype showed highest resistance to the antibiotic oxytetracycline, while the antibiotic enrofloxacin affected both morphotypes equally. In addition, the unicellular morphotype developed resistance to oxytetracycline more rapidly than the colonial morphotype. In this way, we suggest that the rapid development of antibiotic resistance should be carefully taken into consideration. Finally, when testing the Flock & Sink method, the application of ballast removed significantly the biomass of the colonial morphotype, while the unicellular morphotype required application of ballast and coagulant. The general conclusion of the thesis is that the morphotypes of M. aeruginosa significantly influence the effect of different chemical substances used to control the growth of cyanobacteria. We emphasize that for the management of cyanobacterial blooms is mandatory a thoroughly analysis of the system and of the cyanobacterial community prior to the decision making for an application of mitigation measures.

Page generated in 0.0509 seconds