• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 43
  • 34
  • Tagged with
  • 77
  • 28
  • 23
  • 22
  • 21
  • 19
  • 18
  • 13
  • 11
  • 9
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
61

Complicações e desconfortos em colecistectomias videolaparoscópicas: relação com as variáveis pré-operatórias e intraoperatórias / Discomforts and complications in laparoscopic cholecystectomy: relationship with preoperative variables and intraoperative

Carolina Nóvoa Fernandes 26 November 2013 (has links)
Introdução: A colelitíase é uma das afecções do sistema digestório mais frequente, acometendo 20% da população adulta. Atualmente, a colecistectomia videolaparoscópica (CVL) é o tratamento de escolha nas doenças benignas da vesícula biliar, inclusive, na colecistite aguda. Entretanto, independente dos benefícios indiscutíveis da cirurgia minimalmente invasiva, esse procedimento não exclui a possibilidade de complicações ou desconfortos ao paciente no pós-operatório. Objetivo: Identificar a relação entre as variáveis pré e intra-operatórias e as ocorrências de complicações e desconfortos pós-operatórios em pacientes submetidos à CVL. Casuística e método: Trata-se de um estudo retrospectivo, do tipo descritivo, exploratório, de nível I e com abordagem quantitativa. A amostra do estudo foi composta por 495 prontuários de pacientes submetidos à CVL, em caráter eletivo no Hospital Estadual de Diadema, no período entre janeiro de 2009 e agosto de 2012. Os dados foram obtidos com base no preenchimento de um instrumento semiestruturado, contendo: dados demográficos, variáveis clínicas do pré, intra e pós-operatórias. O estudo estatístico foi realizado no sistema SPSS 15.0, sendo adotado o nível de significância de 5%. Resultados: Na amostra estudada houve: predominância do feminino (89,5%), residentes em Diadema (46,5%), estado civil casado (43,4%), baixa escolaridade (58%) e média de idade 48 anos (18 a 89 anos). A comorbidade mais prevalente foi obesidade (41%), seguida por hipertensão arterial (40,6%) e Diabetes mellitus tipo II (12,5%). A maior parte da amostra foi classificada como ASA II (55,8%), todos receberam cefazolina como antibioticoprofilaxia e 64% fizeram uso de Midazolan, como medicação pré-anestésica. Aproximadamente, a metade da população (49,3%) usou fármacos inalatórios, propofol, opióides e bloqueador neuromuscular no intra-operatório. Em relação a outras drogas utilizadas nesse período, 57,6% fizeram uso analgésico isolado (dipirona), 52,3% receberam anti-inflamatório (tenoxican) e 62,2% foram submetidos à terapia anti-emética com metoclopramida ou dimenidrato. O tempo cirúrgico médio foi de 80,5 minutos e a permanência média hospitalar de 43,7 horas. A prevalência de complicações ou desconfortos foi de 54,5% na sala de recuperação pós-anestésica (SRPA) e de 51,7% na enfermaria médico-cirúrgica (EMC). Os eventos de maior ocorrência na SRPA foram hipertensão (46,5%), dor (8,5%) e náuseas e vômitos (5,5%), e na EMC, foram dor (32,5%), náuseas e vômitos (19,2%). A análise de regressão logística indicou a associação com o aparecimento de complicações e desconfortos na SRPA para as seguintes variáveis (OD Odds ratio, IC intervalo de confiança a 95%): idade (OR= 1,02 IC 1,01-1,04); ASA II (OR= 1,59 IC 1,03-2,45); e uso de cloridrato de tramadol no intra-operatório (OR= 0,57 IC 0,39-0,83). Na EMC, foram encontradas as seguintes associações: uso de dipirona no intra-operatório (OR= 0,41 IC 0,18-0,94); hipotireoidismo (OR= 0,33 IC 0,14-0,81); e tempo cirúrgico (OR= 1,57 IC 1,102,24). Conclusão: A idade, a classificação ASA e o tempo cirúrgico influenciaram no aparecimento de complicações ou desconfortos pós-operatórios. Em face dos dados obtidos, o enfermeiro deve estar apto a avaliar e identificar as condições precoces que possam indicar a ocorrência desses eventos e promover, em conjunto com a equipe multiprofissional, o conforto do paciente e seu sucesso terapêutico. / Introduction: Cholelithiasis is one of the digestive disorders more common, affecting 20 % of the adult population. Laparoscopic cholecystectomy (LC) is indicated for the treatment of all benign diseases of the gallbladder, including in acute cholecystitis. However, regardless of the benefits of the minimal invasive surgery it does not exclude the possibility of postoperative complications or discomfort to the patient. Objective To assess the relationship among pre and intraoperative factors and occurrences of complications and discomfort in patients undergoing laparoscopic cholecystectomy in a community hospital. Method and Casuistic: This was a retrospective and descriptive study. The data was composed of 495 medical records of patients undergoing laparoscopic cholecystectomy surgery for elective, in a community hospital Diadema Hospital, between January 2009 and August 2012. The authors analyzed demographic and clinical variables pre and intra and postoperative complications. Statistical analysis was performed at SPSS 15.0 software, (significance level of 5%). Results: A total of 495 cases, there was a female prevalence (89.5 %), living in Diadema city (46.5 %), married (43.4 %), low education (58 %) and median age 48 years. Obesity (IMC > 35) was more prevalent (41 %), followed by hypertension (40.6 %) and Diabetes mellitus type II (12.5 %). The American Society of Anesthesiology classification (ASA) was II in 55.8%, all patients received prophylactic antibiotics (cefazolin) and 64% used midazolam before the surgical procedure. The anesthesy wasperformed with inhalatory drugs, propofol, opioids and neuromuscular block (49.3 %). During the intra-operative time 57.6 % received 52.3% dipyrone and 62.2% anti-inflammatory (tenoxican), antiemetic therapy (metoclopramide or dimenhydrinate) the mean operative time was 80.5 minutes and the hospital stay of 43.7 hours. The prevalence of complications or discomfort was 54.5% in the recovery room just after anesthesia (PACU), and 51.7% in the medical-surgical ward (EMC). The most frequent events in the PACU were hypertension (46.5 %), pain (8.5%) and nausea and vomiting (5.5%), and EMC, were pain (32.5 %), nausea and vomiting (19.2%). The logistic regression analysis showed an association with the onset of complications and discomfort in the recovery room for the following variables (OD Odds ratio, CI confidence interval 95 % ) : age (OR = 1.02 CI 1.01-1.04); ASA II (OR = 1.59 CI 1.03 to 2.45), and tramadol hydrochloride used during surgery (OR = 0.57 CI 0.39 to 0.83). At EMC, we found the following associations: Dipyrone intraoperatively (OR = 0.41 CI 0.18 to 0.94), hypothyroidism (OR = 0.33 CI 0.14 to 0.81), and operative time (OR = 1.57 CI 1.10 to 2.24). Conclusion: Age, ASA classification and surgical time had influence in the development of complications or discomfort postoperatively. Considering the results of this study, the nurse must be able to assess and identify conditions that may indicate the early occurrence of these events and promote, together with a multidisciplinary team, patient comfort and its therapeutic success.
62

Cicatrização renal após nefrectomia parcial laparoscópica sem fechamento do sistema coletor em porcos / Kidney healing after laparoscopic partial nephretomy without collecting system closure in pigs

Diogo Benchimol de Souza 10 February 2011 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Embora alguns estudos tenham descrito as semelhanças e diferenças anatômicas entre o rim humano e o rim suíno, pouco é conhecido sobre a cicatrização renal neste animal. O conhecimento da cicatrização do rim do porco é especialmente importante em procedimentos cirúrgicos que incisem o tecido renal e o sistema coletor, como é o caso da nefrectomia parcial. O objetivo do presente trabalho é estudar a cicatrização renal em porcos após nefrectomia parcial laparoscópica sem o fechamento do sistema coletor. Quatorze porcos machos com peso médio de 30 Kg foram submetidos à nefrectomia parcial laparoscópica esquerda, removendo 25 % do comprimento renal no pólo caudal (n = 7) ou no pólo cranial (n = 7). A técnica cirúrgica empregada envolveu acesso laparoscópico transperitoneal, clampeamento em bloco dos vasos renais, excisão do tecido renal com tesoura a frio e aplicação de energia monopolar para hemostasia do parênquima, deixando o sistema coletor aberto. Os animais foram avaliados clinicamente por 14 dias e então foram mortos. Níveis séricos de creatinina e uréia foram obtidos antes e em diferentes momentos após a cirurgia. São relatados ainda os achados de necropsia, pielografia retrógrada ex vivo e aspectos histológicos dos pólos renais operados. Os níveis séricos de uréia e creatinina tiveram leve aumento inicial retornando aos valores pré-operatórios durante o período avaliado. Durante a necropsia verificou-se que não houve extravasamento de urina a partir do rim operado e que este se cobriu com tecido fibroso, aderindo-se aos tecidos adjacentes. Nas pielografias retrógradas não foi verificado nenhum extravasamento de contraste pelos pólos operados. Os achados histológicos mostraram grande deposição de colágeno tipo I sobre o pólo renal operado, vedando-o completamente. O rim suíno não é um bom modelo para pesquisas ou treinamento cirúrgico em que a cicatrização do sistema coletor seja um aspecto importante. / Although some studies have described similarities and differences between human and pig kidney anatomy, little is known regarding renal healing in this animal model. The knowledge of pig kidney healing is especially important in surgical procedures which incise the renal parenchyma and collecting system, such as partial nephrectomy. The aim of this study is to access kidney healing in pigs after laparoscopic partial nephrectomy without closuring of the collecting system. Fourteen male pigs with mean weight of 30 kg were submitted to left partial laparoscopic nephrectomy, removing 25% of the kidney length at caudal pole (n = 7) or at cranial pole (n = 7). Briefly, the surgical technique involved a transperitoneal laparoscopic access, en bloc vascular clamping of renal artery and vein, tissue excision with cold scissor and monopolar energy parenchyma hemostasis, leaving the collecting system opened. The animals were clinically evaluated during fourteen days, and afterwards were killed. Serum levels of creatinine and urea were assessed prior and at different moments after surgery. Necropsy findings, retrograde ex vivo pyelogram and histological aspects of operated renal poles are also described. Serum creatinine and urea showed a slight initial increase with a gradual return to preoperative levels during the evaluated period. At necropsy, no signs of urine leakage were found and kidneys were covered by a fibrous tissue with adherences to adjacent organs. Also, in the retrograde pyelograms obtained, we did not find contrast medium leakage by operated poles. Histological findings showed great deposition of type I collagen over operated renal pole, sealing it completely. The pig kidney is not an adequate experimental model for research and training of surgery on which collecting system healing is an important aspect to be considered.
63

Avaliação do Centry Port® como acesso único (Less-Laparoendoscopic Single-Site Surgery) na realização da criptorquidectomia laparoscópica: estudo experimental em coelhos (Oryctolagus cuniculus)

Faraco, Cláudia Stringhini January 2013 (has links)
O criptorquidismo é a uma afecção hereditária caracterizada por ausência de um ou ambos os testículos na bolsa escrotal devido à interrupção de seu trajeto normal de migração da cavidade abdominal para a bolsa escrotal. Tal interrupção faz com que o testículo se apresente ectópico, permanecendo no tecido subcutâneo, abdômen ou região do anel inguinal. Para a correção desta patologia, indica-se, na Medicina Veterinária, a criptorquidectomia convencional ou laparoscópica, sendo que a laparoscópica tem se firmado como melhor alternativa devido ao menor trauma tecidual, melhor visualização, menor dor, necessidade de menor analgesia, tempo menor de recuperação do paciente e melhor aspecto do ferimento cirúrgico. Este estudo objetivou desenvolver uma técnica para criptorquidectomia através de um único portal (LESS-single site surgery) utilizando o trocarte Centry Port®, com apenas dois canais de trabalho. Foram utilizados dez coelhos machos, da raça Nova Zelândia e Califórnia, com peso entre 2,8 kg e 3,85 kg. Após a intubação e manutenção do plano anestésico e colocação do animal em posição de Trendelenburg a 200, foi introduzido o Centry Port® aproximadamente a 1 cm cranial à cicatriz umbilical através de incisão de aproximadamente 1,5 cm de extensão. O pneumoperitôneo com CO2 foi estabelecido e mantido durante todos os procedimentos com 10 mm Hg. Por meio de compressão manual o testículo foi introduzido para o interior da cavidade abdominal através do anel inguinal. Após sua visualização e apreensão com uma pinça de Kelly, foi fixado à parede abdominal com auxílio de sutura transparietal. A hemostasia foi realizada com auxílio da eletrocoagulação bipolar regulada em 20 watts. Após a secção do cordão espermático os testículos foram removidos por dentro do trocarte. Ao término dos procedimentos laparoscópicos e após a inspeção da cavidade, foi desfeito o pneumoperitôneo, sendo realizada a sutura da musculatura e da pele. Todos os tempos cirúrgicos foram anotados, para que uma curva de aprendizado fosse avaliada. As intercorrências cirúrgicas não foram clinicamente significativas e o procedimento foi factível em todos os animais do experimento. Os coelhos foram doados após a retirada dos pontos. As maiores dificuldades encontradas com o uso do Centry Port® foram a visualização em linha e o choque entre as mãos do cirurgião e câmera junto ao trocarte. Concluiu-se com este estudo que a técnica de criptorquidectomia por single-port em coelhos, utilizando o Centry Port® é viável e que as dificuldades são superadas na medida em que a equipe estabelece maior experiência com a técnica por um único acesso. / The cryptorchidism is a hereditary disease characterized by the absence of one or both testicles in the scrotum due to interruption of their normal migration path of the abdominal cavity to the scrotum. Such interruption causes the testicle is ectopic, remaining in the subcutaneous tissue, abdomen or inguinal ring region. In Veterinary Medicine, the indication for this is the exerese surgical pathology by means of conventional or laparoscopic criptorquidectomia and laparoscopic has signed as a better alternative due to the less tissue trauma, better view, less pain, less need for analgesia, less patient recovery time and better aspect of the surgical wound. This study aimed to develop a technique to criptorquidectomia through a single portal (LESSsingle site surgery) using the Centry Port® trocar, with only two working channels. Ten male rabbits were used, the New Zealand-bred and California, weighing between 2.8 kg and 3.85 kg. After intubation and anesthetic plan maintenance and placement of the animal in the Trendelenburg position 200, Centry Port® was introduced approximately 1 cm cranial to the umbilical scar through incision about 1.5 cm long. The pneumoperitôneo with CO2 was established and maintained during all procedures with 10 mm Hg. Through manual compression the testicle was introduced into the abdominal cavity through the inguinal ring. After your viewing and seizure with a clamp on Kelly, was attached to the abdominal wall with the aid of transparietal suture. The haemostasis was performed with the aid of bipolar electrocoagulation adjusted to 20 watts. After the section of the spermatic cord the testicles were removed inside the trocar. At the end of laparoscopic procedures and after inspection of the well, was shattered the pneumoperitôneo, being performed the suture of the muscles and the dermal suture. All surgical times were noted for which a learning curve to be evaluated. The surgical complications were not clinically significant and the procedure was doable in all animals in the experiment. The rabbits were donated after the withdrawal of points. The major difficulties encountered with the use of Centry Port® were viewing online and the clash between the hands of the surgeon and the camera next to the trocar. This study concluded that the technique of criptorquidectomia by single-port in rabbits using Centry Port® is feasible and that the difficulties related to its use are exceeded in that the team establishes greater experience with the technique by single port.
64

Estudo das alterações histológicas da vesícula biliar de doentes submetidos à colecistectomia videolaparoscópica por colecistolitíase / Study of the histological gallbladder alterations in patients submitted to laparoscopic cholecystectomy for cholecystolithiasis

Adriana Lúcia Agnelli Meirelles Costa 14 August 2009 (has links)
INTRODUÇÃO: O câncer da vesícula biliar é a lesão maligna mais comum da árvore biliar e pouco se sabe sobre a sua carcinogênese. O possível caráter pré-neoplásico das alterações histológicas da vesícula biliar vem sendo estudado recentemente. O objetivo deste estudo foi identificar e quantificar as alterações histológicas da vesícula biliar no nosso meio e correlacioná-las com dados clínicos, e correlacionar as alterações metaplásicas, em separado, com as demais alterações encontradas. MÉTODOS: Neste estudo retrospectivo realizado entre novembro de 1999 a dezembro de 2006, foram avaliados 1.689 prontuários de doentes submetidos a colecistectomia laparoscópica por colecistolitíase. Os doentes foram divididos em relação à idade em doentes com até 60 anos e com mais de 60 anos. Em relação ao tempo de sintomas antes da cirurgia foram agrupados em doentes sem sintomas, doentes com sintomas até 1 ano, e doentes com sintomas por mais de 1 ano antes da cirurgia. Em relação ao tamanho e número dos cálculos foram agrupados em doentes com cálculos de até 10 mm, e aqueles com cálculos maiores que 10 mm, e em doentes com cálculos únicos ou múltiplos. RESULTADOS: Eram mulheres 1.238 doentes (73,3%) e 451 eram homens (26,7%). Apresentaram idade de até 60 anos 1.192 doentes (70,6%) e 497 (29,4%) apresentaram mais de 60 anos. Apresentaram cálculos menores que 10 mm 1.319 doentes (78,1%) e 370 doentes (21,9%) apresentaram cálculos maiores que 10 mm. Foi observado inflamação aguda em 174 doentes (10,3%), gangrena em 23 (1,4%), abscesso em 8 (0,4%), colesterolose em 305 (18,1%), adenomiomatose em 40 (2,4%), colecistite xantogranulomatosa em 29 (1,7%), fibrose em 12 (0,7%), escleroatrofia em 20 (1,2%), pólipo hiperplásico em 3 (0,2%), pólipo de colesterol em 17 (1,0%), metaplasia pilórica em 72 (4,3%), metaplasia intestinal em 18 (1,1%), displasia em 4 (0,2%), câncer em 2 (0,1%). Não foram observados pólipos adenomatosos. CONCLUSÕES: O sexo masculino apresenta maior freqüência de complicações inflamatórias que o feminino. Não há relação entre o tempo de sintomas e uma maior ocorrência das alterações histológicas estudadas, excetuando-se a colecistite xantogranulomatosa. Nos doentes idosos há maior ocorrência de adenomiomatose, gangrena e abscesso. Há aumento progressivo de idade para a ocorrência de metaplasia pilórica, metaplasia intestinal, displasia e câncer. O tamanho dos cálculos não guarda relação com a ocorrência das alterações estudadas, exceto para colecistite aguda que se associou com cálculos pequenos e múltiplos. Há associação entre a ocorrência de metaplasia pilórica e adenomiomatose, metaplasia pilórica e displasia, metaplasia pilórica e câncer. Há também associação entre a ocorrência de metaplasia intestinal e metaplasia pilórica, metaplasia intestinal e adenomiomatose, metaplasia intestinal e displasia, metaplasia intestinal e câncer. / INTRODUCTION: Gallbladder cancer is the most common malignant lesion of the biliary tree; yet, little is known about its carcinogenesis. The possible preneoplastic character of histological gallbladder alterations has been studied in recent medical literature. The purpose of this study was to identify and quantify histological gallbladder alterations in our population, to correlate them with clinical data, and to correlate the metaplastic alterations, separately, with the other histological alterations found. METHODS: In this retrospective study conducted between November,1999 and December, 2006, the medical records of 1.689 patients who were submitted to laparoscopic cholecystectomy by cholecystolithiasis were analyzed. The patients were classified according to age: 60 years or younger, and older than 60. In relation to the duration of symptoms before the surgery, they were grouped according to: patients without symptoms, patients with symptoms for 1 year or less, and patients with symptoms for over 1 year before the surgery. In relation to the size and number of the gallstones, they were grouped according to: patients with gallstones of 10 mm or less, and those with gallstones over 10 mm, and those with single or multiple gallstones. RESULTS: There were 1,238 (73.3%) female and 451 (26.7%) male patients. In relation to age, 1,192 patients were 60 or younger (70.6%) and 497 (29.4%) were older than 60. There were 1.319 (78.1%) patients with gallstones smaller than 10 mm and 370 patients (21.9%) with gallstones larger than 10mm. Acute choelcystitis was observed in 174 patients (10.3%), gangrene in 23 (1.4%), abscess in 8 (0.4%), cholesterolosis in 305 (18.1%), adenomyomatosis in 40 (2.4%), xanthogranulomatous cholecystitis in 29 (1.7%), fibrosis in 12 (0.7%), sclero-atrophic gallbladder in 20 (1.2%), hyperplasic polyp in 3 (0.2%), cholesterol polyp in 17 (1.0%), pyloric metaplasia in 72 (4.3%), intestinal metaplasia in 18 (1.1%), dysplasia in 4 (0.2%), and cancer in 2 (0.1%). No adenomatous polyp was found. CONCLUSIONS: Male patients have more inflammatory complications than females. With the exception of xanthogranulomatous cholecystitis, there is no correlation between symptom duration and an increased occurrence of the histological alterations studied. In the elderly patients, the occurrence of adenomyomatosis, gangrene and abscess is more frequent. The size of gallstones has no relationship with the occurrence of the histological alterations studied, except for acute cholecystitis, which is associated with small and multiple gallstones. There is an association between pyloric metaplasia and the following: adenomyomatosis, dysplasia, and cancer. There is also an association between intestinal metaplasia and the following: pyloric metaplasia, adenomyomatosis, dysplasia, and cancer.
65

Ovariectomia videolaparoscópica ou convencional em cadelas: análise hemodinâmica, álgica e inflamatória / Videolaparoscopic or conventional ovariectomy in bitches: hemodynamic, algic and inflamatory analysis

Feranti, João Pedro Scussel 21 January 2015 (has links)
The aim of this study was to compare two ovariectomy techniques (conventional vs laparoscopic) in bitches planning determine which procedure offers the lowest hemodynamic changes, painful stimuli, stress and inflammatory changes in trans and post-operative period. For the experiment were used 17 young mongrel bitches (12,58 ± 4,29 months), weighting 10.16 ± 0,69kg. Animals were placed into two groups according to the technique applied. In the first group (eight animals), ovariectomy (OV) was done by retro-umbilical celiotomy (GC) and in the second group (nine animals), by laparoscopy two-portal access (GV). For the assessment of analgesia were measured hemodynamic parameters (heart rate, respiratory rate, systolic arterial pressure, medium arterial pressure, diastolic arterial pressure, central venous pressure and cardiac output), and used three pain scales as follows: visual analogue (VAS), the University of Melbourne and the scale consists of Glasgow. To evaluate the stress and inflammatory changes were evaluated different parameters (C-reactive protein, cortisol, protein electrophoresis and acetylcholinesterase determination). In both procedures (GV and GC) there were no trans or post-operative complications. This study found that two-portal laparoscopic ovariectomy provides smaller and shorter pain stimuli that conventional ovariectomy when considering the following times and pain scales (two hours after surgery in Melbourne and the scale of 12 and 24 hours postoperative VAS), as well as in assessing the methods used to analyze the inflammatory response and stress, laparoscopic technique provided a lower elevation and a more rapid decline in the levels of C-reactive protein, mainly from six up to 72 hours after surgery, that the conventional technique. / O objetivo deste estudo foi comparar duas técnicas de ovariectomia (convencional vs laparoscópica) em cadelas, buscando determinar qual procedimento oferece menores alterações hemodinâmicas, estímulos dolorosos, estresse e alterações inflamatórias nos períodos trans e pós-operatório. Para o experimento foram utilizadas 17 cadelas jovens (12,58 ± 4,29 meses), sem raça definida, com peso médio de 10,16 ± 0,69kg. Os animais foram alocados em dois grupos, de acordo com a técnica operatória aplicada. No primeiro grupo (oito animais), a ovariectomia (OV) foi efetuada por celiotomia retro-umbilical (GC) e, no segundo grupo (nove animais), pela técnica de videolaparoscopia por dois portais (GV). Para a avaliação hemodinâmica foram aferidos parâmetros FC, , PAS, PAM, PAD, pressão venosa central e débito cardíaco e, para a avaliação álgica, foram empregadas três escalas de dor: visual analógica (EVA), da universidade de Melbourne, e a composta de Glasgow. Para avaliação do estresse e das alterações inflamatórias, foram avaliados diferentes parâmetros: cortisol, proteína C reativa, eletroforese de proteínas e acetilcolinesterase. Em ambos procedimentos (GV e GC) não ocorreram complicações trans ou pós-operatórias. Concluiu-se que a técnica de ovariectomia videolaparoscópica por dois portais propiciou estímulo álgico de menores magnitude e duração que a ovariectomia convencional ao se considerar os seguintes tempos e escalas de dor (duas horas de pós-operatório na escala de Melbourne e nas 12 e 24 horas de pós-operatório na EVA). Ademais, a técnica videolaparoscópica propiciou menor elevação e declínio mais rápido nos níveis séricos de proteína C reativa, sobretudo a partir de seis até 72 horas de pós-operatório, em relação à técnica convencional.
66

Advanced techniques in medical image segmentation of the liver

López Mir, Fernando 07 January 2016 (has links)
Tesis por compendio / [EN] Image segmentation is, along with multimodal and monomodal registration, the operation with the greatest applicability in medical image processing. There are many operations and filters, as much as applications and cases, where the segmentation of an organic tissue is the first step. The case of liver segmentation in radiological images is, after the brain, that on which the highest number of scientific publications can be found. This is due, on the one hand, to the need to continue innovating in existing algorithms and, on the other hand, to the applicability in many situations related to diagnosis, treatment and monitoring of liver diseases but also for clinical planning. In the case of magnetic resonance imaging (MRI), only in recent years some solutions have achieved good results in terms of accuracy and robustness in the segmentation of the liver. However these algorithms are generally not user-friendly. In the case of computed tomography (CT) scans more methodologies and solutions have been developed but it is difficult to find a good trade-off between accuracy and practical clinical use. To improve the state-of-the-art in both cases (MRI and CT), a common methodology to design and develop two liver segmentation algorithms in those imaging modalities has been proposed in this thesis. The second step has been the validation of both algorithms. In the case of CT images, there exist public databases with images segmented manually by experts that the scientific community uses as a common link for the validation and comparison of their algorithms. The validation is done by obtaining certain coefficients of similarity between the manual and the automatic segmentation. This way of validating the accuracy of the algorithm has been followed in this thesis, except in the case of magnetic resonance imaging because, at present, there are no databases publicly available. In this case, there aren't public or accessible images. Accordingly, a private database has been created where several expert radiologists have manually segmented different studies of patients that have been used as a reference. This database is composed by 17 studies (with more than 1,500 images), so the validation of this method in MRI is one of the more extensive currently published. In the validation stage, an accuracy above 90% in the Jaccard and Dice coefficients has been achieved. The vast majority of the compared authors achieves similar values. However, in general, the algorithms proposed in this thesis are more user-friendly for clinical environments because the computational cost is lower, the clinical interaction is non-existent and it is not necessary an initiation in the case of the magnetic resonance algorithm and a small initiation (it is only necessary to introduce a manual seed) for the computed tomography algorithm. In this thesis, a third hypothesis that makes use of the results of liver segmentation in MRI combined to augmented reality algorithms has also been developed. Specifically, a real and innocuous study, non-invasive for clinician and patient has been designed and validated through it has been shown that the use of this technology creates benefits in terms of greater accuracy and less variability versus the non-use in a particular case of laparoscopic surgery. / [ES] La segmentación de imágenes es, junto al registro multimodal y monomodal, la operación con mayor aplicabilidad en tratamiento digital de imagen médica. Son multitud las operaciones y filtros, así como las aplicaciones y casuística, que derivan de una segmentación de un tejido orgánico. El caso de segmentación del hígado en imágenes radiológicas es, después del cerebro, la que mayor número de publicaciones científicas podemos encontrar. Esto es debido por un lado a la necesidad de seguir innovando en los algoritmos ya existentes y por otro a la gran aplicabilidad que tiene en muchas situaciones relacionadas con el diagnóstico, tratamiento y seguimiento de patologías hepáticas pero también para la planificación clínica de las mismas. En el caso de imágenes de resonancia magnética, sólo en los últimos años han aparecido soluciones que consiguen buenos resultados en cuanto a precisión y robustez en la segmentación del hígado. Sin embargo dichos algoritmos, por lo general son poco utilizables en el ambiente clínico. En el caso de imágenes de tomografía computarizada encontramos mucha más variedad de metodologías y soluciones propuestas pero es difícil encontrar un equilibrio entre precisión y uso práctico clínico. Es por ello que para mejorar el estado del arte en ambos casos (imágenes de resonancia magnética y tomografía computarizada) en esta tesis se ha planteado una metodología común a la hora de diseñar y desarrollar sendos algoritmos de segmentación del hígado en las citadas modalidades de imágenes anatómicas. El segundo paso ha sido la validación de ambos algoritmos. En el caso de imágenes de tomografía computarizada existen bases de datos públicas con imágenes segmentadas manualmente por expertos y que la comunidad científica suele utilizar como nexo común a la hora de validar y posteriormente comparar sus algoritmos. La validación se hace mediante la obtención de determinados coeficientes de similitud entre la imagen segmentada manualmente por los expertos y las que nos proporciona el algoritmo. Esta forma de validar la precisión del algoritmo ha sido la seguida en esta tesis, con la salvedad que en el caso de imágenes de resonancia magnética no existen bases de datos de acceso público. Por ello, y para este caso, lo que se ha hecho es la creación previa de una base de datos propia donde diferentes expertos radiólogos han segmentado manualmente diferentes estudios de pacientes con el fin de que puedan servir como referencia y se pueda seguir la misma metodología que en el caso anterior. Dicha base de datos ha hecho posible que la validación se haga en 17 estudios (con más de 1.500 imágenes), lo que convierte la validación de este método de segmentación del hígado en imágenes de resonancia magnética en una de las más extensas publicadas hasta la fecha. La validación y posterior comparación han dejado patente una precisión superior al 90% reflejado en el coeficiente de Jaccard y Dice, muy en consonancia con valores publicados por la inmensa mayoría de autores que se han podido comparar. Sin embargo, y en general, los algoritmos planteados en esta tesis han obtenido unos criterios de uso mucho mayores, ya que en general presentan menores costes de computación, una interacción clínica casi nula y una iniciación nula en el caso del algoritmo de resonancia magnética y casi nula en el caso de algoritmos de tomografía computarizada. En esta tesis, también se ha abordado un tercer punto que hace uso de los resultados obtenidos en la segmentación del hígado en imágenes de resonancia magnética. Para ello, y haciendo uso de algoritmos de realidad aumentada, se ha diseñado y validado un estudio real inocuo y no invasivo para el clínico y para el paciente donde se ha demostrado que la utilización de esta tecnología reporta mayores beneficios en cuanto a mayor precisión y menor variabilidad frente a su no uso en un caso concreto de ciru / [CA] La segmentació d'imatges és, al costat del registre multimodal i monomodal, l'operació amb major aplicabilitat en tractament digital d'imatge mèdica. Són multitud les operacions i filtres, així com les aplicacions i casuística, que comencen en la segmentació d'un teixit orgànic. El cas de segmentació del fetge en imatges radiològiques és, després del cervell, la que major nombre de publicacions científiques podem trobar. Això és degut per una banda a la necessitat de seguir innovant en els algoritmes ja existents i per un altre a la gran aplicabilitat que té en moltes situacions relacionades amb el diagnòstic, tractament i seguiment de patologies hepàtiques però també per a la planificació clínica de les mateixes. En el cas d'imatges de ressonància magnètica, només en els últims anys han aparegut solucions que aconsegueixen bons resultats quant a precisió i robustesa en la segmentació del fetge. No obstant això aquests algoritmes, en general són poc utilitzables en l'ambient clínic. En el cas d'imatges de tomografia computeritzada trobem molta més varietat de metodologies i solucions proposades però és difícil trobar un equilibri entre precisió i ús pràctic clínic. És per això que per millorar l'estat de l'art en els dos casos (imatges de ressonància magnètica i tomografia computeritzada) en aquesta tesi s'ha plantejat una metodologia comuna a l'hora de dissenyar i desenvolupar dos algoritmes de segmentació del fetge en les esmentades modalitats d'imatges anatòmiques. El segon pas ha estat la validació de tots dos algoritmes. En el cas d'imatges de tomografia computeritzada hi ha bases de dades públiques amb imatges segmentades manualment per experts i que la comunitat científica sol utilitzar com a nexe comú a l'hora de validar i posteriorment comparar els seus algoritmes. La validació es fa mitjançant l'obtenció de determinats coeficients de similitud entre la imatge segmentada manualment pels experts i les que ens proporciona l'algoritme. Aquesta forma de validar la precisió de l'algoritme ha estat la seguida en aquesta tesi, amb l'excepció que en el cas d'imatges de ressonància magnètica no hi ha bases de dades d'accés públic. Per això, i per a aquest cas, el que s'ha fet és la creació prèvia d'una base de dades pròpia on diferents experts radiòlegs han segmentat manualment diferents estudis de pacients amb la finalitat que puguen servir com a referència i es puga seguir la mateixa metodologia que en el cas anterior. Aquesta base de dades ha fet possible que la validació es faja en 17 estudis (amb més de 1.500 imatges), cosa que converteix la validació d'aquest mètode de segmentació del fetge en imatges de ressonància magnètica en una de les més extenses publicades fins a la data. La validació i posterior comparació han deixat patent una precisió superior al 90 \% reflectit en el coeficient de \ textit {Jaccard} i \ textit {Dice}, molt d'acord amb valors publicats per la immensa majoria d'autors en que s'ha pogut comparar. No obstant això, i en general, els algoritmes plantejats en aquesta tesi han obtingut uns criteris d'ús molt més grans, ja que en general presenten menors costos de computació, una interacció clínica quasi nul·la i una iniciació nul·la en el cas de l'algoritme de ressonància magnètica i quasi nul·la en el cas d'algoritmes de tomografia computeritzada. En aquesta tesi, també s'ha abordat un tercer punt que fa ús dels resultats obtinguts en la segmentació del fetge en imatges de ressonància magnètica. Per a això, i fent ús d'algoritmes de realitat augmentada, s'ha dissenyat i validat un estudi real innocu i no invasiu per al clínic i per al pacient on s'ha demostrat que la utilització d'aquesta tecnologia reporta més beneficis pel que fa a major precisió i menor variabilitat enfront del seu no ús en un cas concret de cirurgia amb laparoscòpia. / López Mir, F. (2015). Advanced techniques in medical image segmentation of the liver [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/59428 / TESIS / Premios Extraordinarios de tesis doctorales / Compendio
67

Efeitos da abreviação do jejum pré-operatório com carboidratos e glutamina na resposta metabólica de pacientes submetidos à colecistectomia videolaparoscópica. Estudo controlado randomizado duplo cego / The effects of the abbreviation of preoperative fasting with carbohydrate and glutamine on the metabolic response after videolaparoscopic cholecystectomy. A double blind randomized trial

Nascimento, Diana Borges Dock 05 April 2012 (has links)
Introdução: O jejum prolongado pré-operatório aumenta a resistência periférica à insulina. Foi investigado se a abreviação do jejum pré-operatório com uma bebida contendo carboidrato e glutamina melhora a resposta orgânica ao trauma cirúrgico. Métodos: Quarenta e oito pacientes adultas, do sexo feminino (19-62 anos) candidatas a colecistectomia videolaparoscópica eletiva. As pacientes foram aleatoriamente divididas em quatro grupos: grupo jejum convencional (grupo Jejum), ou em três grupos para receber três tipos diferentes bebidas oito horas (400 mL) e duas horas antes da indução anestésica (200ml): água pura (grupo Placebo), água mais dextrinomaltose (grupo carboidrato; 12,5% de dextrinomaltose) e grupo glutamina (grupo glutamina; 12,5% de dextrinomaltose e respectivamente 40 e 10g de glutamina). As amostras de sangue foram coletadas no período pré e pós-operatório. Resultados: não houve nenhum evento de aspiração ou regurgitação do conteúdo gástrico manifesto por sinais e sintomas clínicos, durante a indução anestésica, ou em qualquer outro momento do estudo. Também não houve nenhum óbito ou complicação pós-operatória. A média e o erro padrão médio da resistência à insulina determinada pelo HOMA-IR realizada no pós-operatório foi maior (p<0,05) no grupo que permaneceu em jejum (4,3±1,3) quando comparado com os outros três grupos de pacientes (Placebo, 1,6±0,3); carboidrato, (2,3±0,4) e glutamina, (1,5±0,1). A medida da glutationa peroxidase sérica, medida nos dois períodos foi maior no grupo glutamina (40±3,0) que nos grupos carboidrato (32±2,0) e jejum (32±2,0) (p<0,01). Ao se comparar o comportamento da IL-6 sérica em cada grupo estudado no período pré e pós-operatório, observou-se que o grupo glutamina foi o único sem diferença, enquanto nos demais a IL-6 aumentou no pós-operatório (p<0,01). No período pós-operatório a razão proteína-C-reativa/albumina foi maior no grupo jejum quando comparado com os grupos carboidrato (p=0,04) e glutamina (p=0,01). O balanço nitrogenado acumulativo foi menos negativo no grupo glutamina (-2,5±0,8 gN) que nos grupos placebo (-9,0±2,0 gN; p=0,001) e jejum (-6,6±0,4 gN; p=0,04). Conclusão: A abreviação do jejum pré-operatório com uma bebida contendo carboidrato e glutamina melhora a resistência periférica a insulina, a resposta anti-oxidativa e diminui a resposta inflamatória de pacientes submetidas à colecistectomia videolaparoscópica eletiva / Introduction: Prolonged preoperative fasting increases insulin resistance. We investigated whether an abbreviated preoperative fast with glutamine plus a carbohydrate based beverage would improve the organic response after surgery. Methods: Forty-eight female patients (19-62 years) candidates for video-cholecystectomy were randomized to either standard fasting (fasting group) or to fasting with one of three different beverages. Beverages were consumed 8 hours (400 mL; placebo group: water; glutamine group: water with 50 g maltodextrine plus 40 g glutamine; and carbohydrate group: water with 50 g maltodextrine) and 2 hours (200 mL; placebo group: water; glutamine group: water with 25 g maltodextrine plus 10 g glutamine; and carbohydrate group: water with 25 g maltodextrine) before anesthesia. Blood samples were collected pre- and postoperatively. Results: There were no cases of regurgitation during anesthesia. The mean [SEM] postoperative HOMA-IR was greater (p<0,05) in fasted patients (4,3±1,3) than in the other groups (placebo, 1,6±0,3); carbohydrate, (2.3±0,4); and glutamine, (1,5±0,1). Glutathione peroxidase (U/g hemoglobin) was significantly higher (40±3,0) in glutamine group than both carbohydrate (32±2,0) and fasting (32±2,0) groups (p< 0,01). Interleukin-6 increased in all groups except the glutamine group. The C-reactive protein/albumin ratio was higher in fasting subjects than carbohydrate (p=0,04) and glutamine (p=0,01) groups. The nitrogen balance was less negative in glutamine (-2,5±0,8 gN) than both placebo (-9,0±2,0 gN; p=0,001) and fasting (-6,6±0,4 gN; p=0,04) groups. Conclusions: Preoperative intake of a glutamine-enriched carbohydrate beverage improves insulin resistance and antioxidant defenses, and decreases the inflammatory response after videolaparoscopic cholecystectomy
68

Diagnósticos de enfermagem de pacientes em período pós-operatório imediato de cirurgia de colecistectomia laparoscópica / Nursing diagnoses for patients in the immediate post-operative period after laparoscopic cholecystectomy

Dalri, Cristina Camargo 27 June 2005 (has links)
Esse estudo teve como objetivos identificar os diagnósticos de enfermagem presentes em pacientes em pós-operatório imediato de colecistectomia, submetidos à anestesia geral com base na Taxonomia II da North American Nursing Diagnoses Association (NANDA) e no Modelo Conceitual de Horta; analisar os diagnósticos de enfermagem presentes nesses pacientes em relação aos fatores relacionados, características definidoras e fatores de risco e em relação ao seu estabelecimento e resolução no pós-operatório imediato; dentre os pacientes estudados que apresentaram o Diagnóstico de Enfermagem de Dor aguda, identificar as manifestações de dor apresentadas no pós-operatório imediato e compará-las com as características definidoras apresentadas pela NANDA e por outras literaturas. Para a etapa de coleta de dados, foi elaborado e validado um instrumento de coleta de dados com base no Modelo Conceitual de Wanda Horta. Foram avaliados 15 pacientes adultos no período pós-operatório imediato de colecistectomia laparoscópica, durante o período de setembro de 2004 a janeiro de 2005, no Centro de Recuperação Pós-anestésica do Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina de Ribeirão Preto da Universidade de São Paulo. Para o estabelecimento dos diagnósticos de enfermagem, utilizou-se um modelo de processo raciocínio diagnóstico, sendo esses nomeados de acordo com a Taxonomia II da NANDA. Foram identificados nove diferentes diagnósticos de enfermagem: Integridade tissular prejudicada (100%), Risco para infecção (100%), Percepção sensorial perturbada (100%), Risco para aspiração (100%), Risco para função respiratória alterada (80%), Hipotermia (60%), Risco para temperatura corporal desequilibrada (40%), Nutrição desequilibrada: mais do que as necessidades corporais (33,3%) e Dor aguda (26,7%). Para cada diagnóstico foram identificados e discutidos os fatores relacionados e características definidoras. Os pacientes que manifestaram o diagnóstico de enfermagem de Dor aguda apresentaram as seguintes características definidoras: relato verbal, evidência observada, expressão facial e comportamento de defesa. Observamos que todas essas manifestações são características definidoras apresentadas pela NANDA (2002) para esse diagnóstico. Em relação ao seu estabelecimento e resolução no pós-operatório imediato, os diagnósticos de enfermagem Risco para aspiração, Percepção sensorial perturbada e Hipotermia foram resolvidos em 50 minutos após a sua identificação. Para os diagnósticos de Risco para função respiratória alterada, Risco para temperatura corporal desequilibrada e Dor aguda, o tempo médio de resolução foi de 63,7, 77,5 e 36 minutos, respectivamente. Destacamos que os diagnósticos de Integridade tissular prejudicada, Risco para infecção e Nutrição desequilibrada: mais do que as necessidades corporais estiveram presentes desde a admissão do paciente no Centro de recuperação pós-anestésica até o momento da alta do paciente. / This study aimed to identify what nursing diagnoses are present in patients who had been submitted to general anesthesia during the immediate post-operative period after cholecystectomy, based on North American Nursing Diagnoses Association (NANDA) Taxonomy II and on Horta?s Conceptual Model; to analyze the nursing diagnoses that were present in these patients in terms of related factors, defining characteristics and risk factors, as well as with respect to their development and solution in the immediate post-operative period; to identify, among those study participants who presented the Nursing Diagnosis of Acute pain, the pain manifestations they presented during the immediate post-operative period and to compare them with the defining characteristics presented by NANDA and other literature sources. With a view to data collection, we elaborated and validated a data collection instrument on the basis of Wanda Horta?s Conceptual Model. 15 adult patients were evaluated in the immediate post-operative period after laparoscopic cholecystectomy, between September 2004 and January 2005, at the Post-Anesthesia Recovery Center of the University of São Paulo at Ribeirão Preto Medical School Hospital das Clínicas. The nursing diagnoses were established by means of a diagnostic reasoning process model, and were named in accordance with NANDA Taxonomy II. We identified nine different nursing diagnoses: Impaired tissue integrity (100%), Risk for infection (100%), Sensory perception alterations (100%), Risk for aspiration (100%), Risk for altered respiratory function (80%), Hypothermia (60%), Risk for imbalanced body temperature (40%), Altered nutrition: more than body needs (33,3%) and Acute pain (26,7%). For each diagnosis, we identified and discussed the related factors and defining characteristics. Patients with the nursing diagnosis of Acute pain presented the following defining characteristics: verbal report, observed evidence, facial expression and defense behavior. We observe that all of these manifestations are defining characteristics NANDA (2002) presented for this diagnosis. With respect to their development and solution during the immediate post-operative period, the nursing diagnoses Risk for aspiration, Sensorial perception alterations and Hypothermia were solved within 50 minutes after their identification. For the diagnoses Risk for altered respiratory function, Risk for imbalanced body temperature and Acute pain, average solution time was 63.7, 77.5 and 36 minutes, respectively. We highlight that diagnoses of Impaired skin integrity, Risk for infection and Unbalanced nutrition: more than body requirements were present from the patient admission on Post anesthesia Care Unit until the patient?s discharge.
69

Achados de tomografia computadorizada em pacientes com diagnóstico clínico e epidemiológico de infecção hospitalar por micobactéria de crescimento rápido após cirurgias laparoscópicas / Computed tomography findings in patients with clinical and epidemiological diagnosis of nosocomial infections due to rapidly growing mycobacteria after laparoscopic surgery

Volpato, Richard 18 July 2014 (has links)
Introdução: No ano de 2007, foram diagnosticados 190 casos de infecção hospitalar por Micobactéria de Crescimento Rápido (MCR) em pacientes submetidos a cirurgias videoassistidas em hospitais da região metropolitana de Vitória/ES. Os pacientes foram acompanhados na unidade de referência do Hospital Universitário Cassiano Antonio de Moraes da Universidade Federal do Espírito Santo (HUCAM/UFES), onde foi instituído tratamento específico e estabelecida investigação por métodos de imagens, sobretudo Tomografia Computadorizada (TC), para identificação do número, extensão e localização das lesões. Objetivo: Identificar a distribuição e a frequência dos achados de TC em pacientes com diagnóstico clínico e epidemiológico de infecção hospitalar por MCR após cirurgias laparoscópicas. Métodos: Foi conduzido um estudo descritivo utilizando os dados de prontuários da unidade de referência do HUCAM/UFES e as imagens das tomografias computadorizadas realizadas. Os exames foram analisados, em consenso, por dois radiologistas, que identificaram, separadamente, o comprometimento de pele/subcutâneo, de planos musculofasciais da parede abdominal e do intraperitoneal. Os padrões de comprometimento tabulados foram: densificações, coleções, nódulos maiores ou iguais a 1,0 cm (nódulos), nódulos menores que 1,0 cm (nódulos pequenos), nódulos com pseudocavitação e nódulos pequenos com pseudocavitação. Resultados: 26 pacientes atendiam aos critérios preestabelecidos. As infecções foram relacionadas a: nove cirurgias bariátricas, uma cirurgia bariátrica com colecistectomia, sete colecistectomias, uma colecistectomia somada à correção de hérnia inguinal com colocação de tela, três cirurgias para correção de refluxo gastroesofágico (CRGE), três laparoscopias diagnósticas, uma salpingectomia e uma apendicectomia.O menor intervalo de tempo entre a cirurgia e o exame de tomografia computadorizada foi de 8 dias, o maior, 351 dias, com média de 112 dias e mediana de 83. Todos os pacientes apresentaram algum achado de imagem no subcutâneo, sendo que seis pacientes tiveram comprometimento exclusivo na pele/subcutâneo, e os demais apresentaram comprometimento concomitante de planos musculofasciais e/ou intraperitoneal. Os achados no subcutâneo foram: densificação (88,4%), nódulo pequeno (61,5%), nódulo pequeno pseudocavitado (23,0%), nódulo (38,4%), nódulo pseudocavitado (15,3%) e coleção (26,9%); os achados nos planos musculofasciais foram: densificação (61,5%), nódulo pseudocavitado (3,8%) e coleção (15,3%); e os achados intraperitoneais foram: densificação (46,1%), nódulo pequeno (42,3%), nódulo (15,3%) e coleção (11,5%). Nenhum dos cinco pacientes que realizaram a biópsia subcutânea anteriormente à TC apresentou nódulo subcutâneo maior do que 1,0 cm; comparativamente, dentre aqueles que realizaram a biópsia após a TC, constatou-se que 10 pacientes (47,6%) apresentaram nódulos subcutâneos. A comparação entre os 16 pacientes com intervalo de tempo entre cirurgia e TC menor do que 3 meses e os 10 pacientes com intervalo maior do que 3 meses demonstrou que: os pacientes com menor intervalo de tempo apresentavam maior porcentagem de densificações no subcutâneo (100%), nos planos musculofasciais (81,2%) e intraperitoneais (70,0%); já no grupo com maior intervalo, as porcentagens foram de 66,6%, 30,0% e 10,0%, respectivamente. Conclusão: os achados tomográficos, em ordem decrescente de frequência, foram: a) no subcutâneo: densificação, nódulo pequeno, nódulo, nódulo pequeno pseudocavitado, nódulo pseudocavitado e coleção; b) nos planos musculofasciais: densificação, coleção e nódulo pseudocavitado; e c) intraperitoneal: densificação, nódulo pequeno, nódulo e coleção / Introduction: In 2007, 190 cases of hospital-acquired infection due to rapidly growing mycobacterial (RGM) were diagnosed in patients undergoing video-assisted surgery in the hospitals of the metropolitan region of Vitória, ES (Brazil). The patients were followed at the referral unit of the University Hospital Cassiano Antonio de Moraes of the Federal University of Espírito Santo (HUCAM), where specific treatment was instituted and research by imaging methods - particularly computed tomography (CT) - was initiated to identify the number, extent, and location of the lesions. Objective: To identify the distribution and frequency of CT findings in patients with clinical and epidemiological diagnosis of hospital-acquired RGM infection after laparoscopic surgery. Method: A descriptive study was conducted using medical records data from the referral unit of the HUCAM and the computed tomography (CT) images. The scans were analyzed by two radiologists, in consensus, who individually identified compromised skin/subcutaneous areas, muscle-fascial planes of the abdominal wall and intraperitoneal regions. The involvement patterns were tabulated as: densification, collections, nodules >= 1.0 cm (nodules), nodules < 1.0 cm (small nodules), pseudocavitated nodules, and small pseudocavitated nodules. Results: Twenty-six patients met the established criteria. The infections were related to 9 bariatric surgeries, 1 bariatric surgery with cholecystectomy, 7 cholecystectomies, 1 cholecystectomy along with inguinal hernia correction with screen placement, 3 surgeries for correction of gastroesophageal reflux, 3 diagnostic laparoscopies, 1 salpingectomy, and 1 appendectomy. The shortest time interval between surgery and CT examination was 8 days and the longest interval was 351 days, with a mean of 112 days and a median of 83 days. All patients presented subcutaneous involvement on the CT image; 6 patients had exclusive impairment in the skin/subcutaneous tissue whereas the others had concomitant impairment in musculo-fascial and/or intraperitoneal planes. The subcutaneous findings were: densification (88.4%), small nodules (61.5%), small pseudocavitated nodules (23.0%), nodules (38.4%), pseudocavitated nodules (15.3%), and collections (26.9%). The findings in the musculo-fascial planes were: densification (61.5%), pseudocavitated nodules (3.8%), and collections (15.3%). The intraperitoneal findings were: densification (46.1%), small nodules (42.3%), nodules (15.3%) and collections (11,5%). None of the 5 patients who underwent biopsy before CT showed subcutaneous nodules larger than 1.0 cm; in contrast, of those who underwent biopsy after CT, 10 patients (47.6%) had subcutaneous nodules. A comparison between the 16 patients with a time interval of less than 3 months between surgery and CT, and the 10 patients with an interval of more than 3 months showed that patients with a shorter time interval had a higher percentage of subcutaneous densification (100%), musculo-fascial plane densification (81.2%), and intraperitoneal densification (70.0%); for those with a longer interval, the percentages were 66.6%, 30.0%, and 10.0%, respectively. Conclusion: the subcutaneous CT findings in descending order of frequency were: densification, small nodules, nodules, small pseudocavitated nodules, pseudocavitated nodules, and collections. The musculo-fascial plane CT findings were: densification, collections, and pseudocavitated nodules. The intraperitoneal CT findings were: densification, small nodule, nodules and collections
70

Achados de tomografia computadorizada em pacientes com diagnóstico clínico e epidemiológico de infecção hospitalar por micobactéria de crescimento rápido após cirurgias laparoscópicas / Computed tomography findings in patients with clinical and epidemiological diagnosis of nosocomial infections due to rapidly growing mycobacteria after laparoscopic surgery

Richard Volpato 18 July 2014 (has links)
Introdução: No ano de 2007, foram diagnosticados 190 casos de infecção hospitalar por Micobactéria de Crescimento Rápido (MCR) em pacientes submetidos a cirurgias videoassistidas em hospitais da região metropolitana de Vitória/ES. Os pacientes foram acompanhados na unidade de referência do Hospital Universitário Cassiano Antonio de Moraes da Universidade Federal do Espírito Santo (HUCAM/UFES), onde foi instituído tratamento específico e estabelecida investigação por métodos de imagens, sobretudo Tomografia Computadorizada (TC), para identificação do número, extensão e localização das lesões. Objetivo: Identificar a distribuição e a frequência dos achados de TC em pacientes com diagnóstico clínico e epidemiológico de infecção hospitalar por MCR após cirurgias laparoscópicas. Métodos: Foi conduzido um estudo descritivo utilizando os dados de prontuários da unidade de referência do HUCAM/UFES e as imagens das tomografias computadorizadas realizadas. Os exames foram analisados, em consenso, por dois radiologistas, que identificaram, separadamente, o comprometimento de pele/subcutâneo, de planos musculofasciais da parede abdominal e do intraperitoneal. Os padrões de comprometimento tabulados foram: densificações, coleções, nódulos maiores ou iguais a 1,0 cm (nódulos), nódulos menores que 1,0 cm (nódulos pequenos), nódulos com pseudocavitação e nódulos pequenos com pseudocavitação. Resultados: 26 pacientes atendiam aos critérios preestabelecidos. As infecções foram relacionadas a: nove cirurgias bariátricas, uma cirurgia bariátrica com colecistectomia, sete colecistectomias, uma colecistectomia somada à correção de hérnia inguinal com colocação de tela, três cirurgias para correção de refluxo gastroesofágico (CRGE), três laparoscopias diagnósticas, uma salpingectomia e uma apendicectomia.O menor intervalo de tempo entre a cirurgia e o exame de tomografia computadorizada foi de 8 dias, o maior, 351 dias, com média de 112 dias e mediana de 83. Todos os pacientes apresentaram algum achado de imagem no subcutâneo, sendo que seis pacientes tiveram comprometimento exclusivo na pele/subcutâneo, e os demais apresentaram comprometimento concomitante de planos musculofasciais e/ou intraperitoneal. Os achados no subcutâneo foram: densificação (88,4%), nódulo pequeno (61,5%), nódulo pequeno pseudocavitado (23,0%), nódulo (38,4%), nódulo pseudocavitado (15,3%) e coleção (26,9%); os achados nos planos musculofasciais foram: densificação (61,5%), nódulo pseudocavitado (3,8%) e coleção (15,3%); e os achados intraperitoneais foram: densificação (46,1%), nódulo pequeno (42,3%), nódulo (15,3%) e coleção (11,5%). Nenhum dos cinco pacientes que realizaram a biópsia subcutânea anteriormente à TC apresentou nódulo subcutâneo maior do que 1,0 cm; comparativamente, dentre aqueles que realizaram a biópsia após a TC, constatou-se que 10 pacientes (47,6%) apresentaram nódulos subcutâneos. A comparação entre os 16 pacientes com intervalo de tempo entre cirurgia e TC menor do que 3 meses e os 10 pacientes com intervalo maior do que 3 meses demonstrou que: os pacientes com menor intervalo de tempo apresentavam maior porcentagem de densificações no subcutâneo (100%), nos planos musculofasciais (81,2%) e intraperitoneais (70,0%); já no grupo com maior intervalo, as porcentagens foram de 66,6%, 30,0% e 10,0%, respectivamente. Conclusão: os achados tomográficos, em ordem decrescente de frequência, foram: a) no subcutâneo: densificação, nódulo pequeno, nódulo, nódulo pequeno pseudocavitado, nódulo pseudocavitado e coleção; b) nos planos musculofasciais: densificação, coleção e nódulo pseudocavitado; e c) intraperitoneal: densificação, nódulo pequeno, nódulo e coleção / Introduction: In 2007, 190 cases of hospital-acquired infection due to rapidly growing mycobacterial (RGM) were diagnosed in patients undergoing video-assisted surgery in the hospitals of the metropolitan region of Vitória, ES (Brazil). The patients were followed at the referral unit of the University Hospital Cassiano Antonio de Moraes of the Federal University of Espírito Santo (HUCAM), where specific treatment was instituted and research by imaging methods - particularly computed tomography (CT) - was initiated to identify the number, extent, and location of the lesions. Objective: To identify the distribution and frequency of CT findings in patients with clinical and epidemiological diagnosis of hospital-acquired RGM infection after laparoscopic surgery. Method: A descriptive study was conducted using medical records data from the referral unit of the HUCAM and the computed tomography (CT) images. The scans were analyzed by two radiologists, in consensus, who individually identified compromised skin/subcutaneous areas, muscle-fascial planes of the abdominal wall and intraperitoneal regions. The involvement patterns were tabulated as: densification, collections, nodules >= 1.0 cm (nodules), nodules < 1.0 cm (small nodules), pseudocavitated nodules, and small pseudocavitated nodules. Results: Twenty-six patients met the established criteria. The infections were related to 9 bariatric surgeries, 1 bariatric surgery with cholecystectomy, 7 cholecystectomies, 1 cholecystectomy along with inguinal hernia correction with screen placement, 3 surgeries for correction of gastroesophageal reflux, 3 diagnostic laparoscopies, 1 salpingectomy, and 1 appendectomy. The shortest time interval between surgery and CT examination was 8 days and the longest interval was 351 days, with a mean of 112 days and a median of 83 days. All patients presented subcutaneous involvement on the CT image; 6 patients had exclusive impairment in the skin/subcutaneous tissue whereas the others had concomitant impairment in musculo-fascial and/or intraperitoneal planes. The subcutaneous findings were: densification (88.4%), small nodules (61.5%), small pseudocavitated nodules (23.0%), nodules (38.4%), pseudocavitated nodules (15.3%), and collections (26.9%). The findings in the musculo-fascial planes were: densification (61.5%), pseudocavitated nodules (3.8%), and collections (15.3%). The intraperitoneal findings were: densification (46.1%), small nodules (42.3%), nodules (15.3%) and collections (11,5%). None of the 5 patients who underwent biopsy before CT showed subcutaneous nodules larger than 1.0 cm; in contrast, of those who underwent biopsy after CT, 10 patients (47.6%) had subcutaneous nodules. A comparison between the 16 patients with a time interval of less than 3 months between surgery and CT, and the 10 patients with an interval of more than 3 months showed that patients with a shorter time interval had a higher percentage of subcutaneous densification (100%), musculo-fascial plane densification (81.2%), and intraperitoneal densification (70.0%); for those with a longer interval, the percentages were 66.6%, 30.0%, and 10.0%, respectively. Conclusion: the subcutaneous CT findings in descending order of frequency were: densification, small nodules, nodules, small pseudocavitated nodules, pseudocavitated nodules, and collections. The musculo-fascial plane CT findings were: densification, collections, and pseudocavitated nodules. The intraperitoneal CT findings were: densification, small nodule, nodules and collections

Page generated in 0.0392 seconds