• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 71
  • 5
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 83
  • 33
  • 22
  • 18
  • 15
  • 13
  • 12
  • 12
  • 11
  • 11
  • 11
  • 9
  • 8
  • 8
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
71

A proteína prion celular e seus ligantes-vitronectina, STI1 e laminina - nos mecanismos de plasticidade neuronal / The cellular prion protein and its ligand - vitronectin, STI1 and laminin - in the neuronal plasticity mechanisms

Hajj, Glaucia Noeli Maroso 19 November 2004 (has links)
Prions são agentes etiológicos das encefalopatias espongiformes transmissíveis, doenças que acometem tanto homens quanto animais. A proteína infecciosa, PrPsc, é uma isoforma de uma proteína celular normal denominada PrPc. As funções de PrPc ainda causam controvérsia na literatura, mas já foi demonstrada a participação de PrPc em uma variedade de fenômenos biológicos, como homeostase de íons cobre, proteção contra estresse oxidativo, sinalização celular e neuritogênese entre outros. A interação de PrPc com laminina, uma proteína de matriz extracelular, leva a formação e manutenção de neuritos em neurônios hipocampais. Seguindo este caminho, demonstramos no presente trabalho a interação de PrPc com outra proteína de matriz extracelular, vitronectina (Vn). Esta interação também leva ao crescimento neurítico, tanto em células do sistema nervoso central quanto do sistema nervoso periférico. No sistema nervoso periférico, a ausência de PrPc é compensada por integrinas, no fenômeno da neuritogênese. Relatamos também que a interação de PrPc com STI1, uma cochaperonina, leva tanto a neuritogênese quanto a neuroproteção por vias de sinalização distintas. A ligação de PrPc com Vn e STI1 se dá através de domínios contíguos, de modo que as interações são excludentes sendo aquela com Vn mais favorável, como observado em ensaios de ligação in vitro, quanto através do fenômeno de neuritogênese. Já a ligação de laminina se dá em um domínio distante daqueles de ligação à Vn e STI1. Assim, pode ser observada cooperatividade entre laminina e STI1 no fenômeno da neuritogênese. Por fim, demonstra-se que a interação PrPc-laminina in vivo é importante para os mecanismos de consolidação da memória. / Prions are involved in numerous neurodegenerative diseases in humans and animals called transmissible spongiform encephalopathies. PrPsc, the infectious protein, is an isoform of a normal cellular protein named PrPc. PrPc functions are still under debate, among them Cu++ homeostase, protection against oxidative stress, cell survival signaling and neuritogenesis. PrPc interaction with laminin (Ln), an extracellular matrix protein, leads to neurite growth and maintenance. PrPc interaction with another extracellular matrix protein, vitronectin (Vn) is here demonstrated. This association leads to neurite growth in hippocampal and dorsal root ganglia cells. In dorsal root ganglia cells, PrPc ablation can be compensated by integrins, at least in the neuritogenesis phenomenon. PrPc is also a cellular ligand for STI1, a co-chaperone, mediating neuritogenesis or neuroprotection, depending on the activated cell signaling pathway. Vn and STI1 binding sites at the PrPc molecule are localized in contiguous domains what makes their binding to PrPc mutually exclusive. The first is more favorable, as observed in vitro and ex vivo. On the other hand, Ln binding site at PrPc is confined to a domain distinct from those where Vn or STI1 associate. Furthermore, laminin and STI1 have additive effects on neurite outgrowth. The importance of PrPc-Ln interaction is also observed in vivo, since the complex participates in memory consolidation mechanisms.
72

Relação entre a concentração de serotonina no plasma rico em plaquetas e a resposta à terapia comportamental baseada em exposição com prevenção de resposta no transtorno obsessivo-compulsivo / Relationship between platelet serotonin concentration and exposure with response prevention-based therapy response in obsessivecompulsive outpatients

Sampaio, Thiago Pacheco de Almeida 14 December 2007 (has links)
INTRODUÇÃO: Entre os tratamentos existentes para o transtorno obsessivocompulsivo (TOC) os mais eficazes são o farmacológico, com inibidores de recaptura de serotonina (IRS; inibidores seletivos de recaptura de serotonina [ISRS] e clomipramina), e o comportamental, baseado na técnica de exposição com prevenção de resposta (EPR). Ambas apresentam eficácia semelhante para os sintomas obsessivo-compulsivos e estudos demonstram que a EPR produz modificações neurobiológicas semelhantes às provocadas pelo tratamento com ISRS. Essas evidências sugerem que a resposta clínica à EPR está diretamente relacionada a um aumento da biodisponibilidade de 5HT no cérebro. A concentração de 5HT no sangue periférico é uma medida representativa do sistema serotonérgico central, e é utilizada como um marcador biológico indireto. O objetivo deste estudo foi comparar a concentração serotonérgica (basal e variação em 8 semanas) e a resposta à terapia comportamental baseada em EPR. MÉTODOS: Foram incluídos nesse estudo 30 pacientes com diagnóstico operacional de TOC. Destes, 29 iniciaram o tratamento, 27 chegaram até a quarta semana e 24 completaram o protocolo padronizado com 16 sessões (8 semanas) de terapia. As dosagens de 5-HT foram feitas nas semanas 0 e 8 e as avaliações clínicas pelas escalas Y-BOCS e CGI, bem como medidas de sintomas secundários (depressão, ansiedade e incapacidade) nas semanas 0, 4 e 8. RESULTADOS: Encontrou-se correlação positiva entre a concentração basal de 5HT e a resposta clínica em quatro semanas de EPR (p<0,05).Observouse maior concentração basal e maior redução em 8 semanas nos níveis de 5HT em pacientes respondedores comparados aos não respondedores. Entretanto não houve significância estatística. CONCLUSÃO: Na amostra estudada os dados sugerem que a alta concentração basal de 5-HT é um marcador biológico preditor de boa resposta clínica a quatro semanas de EPR. Amostras maiores talvez mostrassem a concentração de 5-HT no plasma rico em plaquetas como um preditor de resposta a 8 semanas de EPR. Protocolos com amostras maiores e com grupos controle são necessários para confirmar esses achados / INTRODUCTION: Both gold standard treatments for obsessive-compulsive disorder (pharmacotherapy with serotonin reuptake inhibitors, and behavioral with exposure and response prevention [ERP]) are equally effective. Studies have demonstrated similar neurobiological changes elicited by these different treatments in OCD patients. These findings are suggestive that the clinical response to ERP is directly related to an increase of the 5-HT concentration in the brain. The platelet 5-HT concentration have been shown as a representative measure of central serotonergic system and used as a biological marker of the synaptic transmition. OBJECTIVE: To compare the platelet 5-HT concentration (basal and variation in 8 weeks) and the clinical response to ERP treatment. METHODS: 30 OCD patients were included and 29 started the treatment. 27 patients compleated at list 4 weeks and 24 completed all 8 weeks (16 sesions) ERP protocol. Patients had the basal and final (after 8 weeks) platelet 5-HT concentrations dosed and the clinical response measured by Y-BOCS, CGI and measures of secondary symptoms as well (depression, anxiety and disability). RESULTS: Data shows a positive correlation between the basal concentration of 5-HT and the 4 week ERP response (p<0,05). There were higher basal concentration and reduction in 8 weeks of platelet 5-HT concentration in the responders group compared with non-responders. Nevertheless, this differences was not significant (p>0,05). CONCLUSION: In the studied sample data suggest that high basal 5-HT platelet concentration is a biologic predictor of fast onset (4 weeks) of clinical response to ERP. Probably larger samples would show the basal 5-HT platelet concentration as a predictor of 8 weeks ERP outcome. Controlled trials are needed to confirm these findings
73

Descrevendo a prática clínica junguiana no Brasil: quem somos, o que pensamos e o que fazemos nós, afinal?

Caetano, Aurea Afonso M. 11 March 2016 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T20:39:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Aurea Afonso M Caetano.pdf: 790496 bytes, checksum: 4a702ac2b97a00d83c580c9f78e4031e (MD5) Previous issue date: 2016-03-11 / This study aim was to research Brazilian Jungian analysts concerning who we are, how we work and what we think about our clinical practice. We intended to verify where we work and who are our patients. We also aimed at investigating which are the most important theoretical concepts for our clinical practice, which specific therapeutic techniques we use and how do we feel about the work we accomplish. Given the current psychology studies interests on the new findings of neurosciences, it was also our goal to understand whether the Jungian psychotherapist demonstrate concerns regarding this issue and what is the real use of these concepts in our clinical practice. For this research we created a questionnaire with 18 multiple-choice questions, containing queries about the personal and professional profile of therapists, and an open question asking about the meaning of the work for them. The invitation letter was sent by email to participants: Jungian psychotherapists with different types of training, who currently work in Brazil. The chosen method for sample selection was convenience sampling and we achieved a total of 282 responses. in order o elaborate the survey, invite the participants and process the received data, we used a research application named SurveyMonkey ® Questionnaire results showed a significant majority of female therapists, a higher concentration of Jungian therapists in the southeast region of the country and a majority of therapists who have graduated over 30 years ago. As for currently being both in therapy and supervision the sample is equally divided. the vast majority of these therapists have a psychology degree; significant share of respondents have some type of specialization and only a few of then have a doctorate degree. The concepts of complex, self and individuation process come to light as the most important in this research while the practice and experience as therapists as well as personal analysis are among the most important requirements for a qualified Jungian professional. Working with dream interpretation is essential for all respondents, followed by the use of expressive techniques. A significant majority of the surveyed therapists work with adult patients and the main reason for the search of therapy is usually a personal crisis. The consulting room is the main space of practice, but consultation mediated by computer via Skype or Facetime have emerged as an important possibility. Professionals who competed the questionnaire are significantly connected to some kind of study group and consider scientific production in the area very important, managing to work on the production of papers. Considering the answers collected when participants are asked about the meaningfulness of their work, we found out that there are several different types of connections, allowing different possibilities for personal expressions through professional practice. / Este estudo teve como objetivo fazer uma pesquisa para verificar quem são, como trabalham e o que pensam, os terapeutas de abordagem junguiana brasileiros, acerca de sua prática clínica. Pretendemos verificar onde trabalham, com quem trabalham e como trabalham os terapeutas de abordagem junguiana; quais são os fundamentos teóricos mais importantes para seu atendimento clínico, quais as técnicas terapêuticas específicas que utilizam nesse trabalho e qual o sentido para o terapeuta do trabalho que realiza. Dado o interesse da psicologia atual a respeito das descobertas das neurociências, foi também nosso objetivo pesquisar o quanto de interesse o psicoterapeuta de abordagem junguiana demonstra a respeito e quanto ou como inclui ou utiliza tais conceitos novos na sua prática clinica. Para esta pesquisa criamos um questionário com 18 questões de múltipla escolha, com questões acerca do perfil pessoal e profissional dos terapeutas e uma questão aberta perguntando acerca do sentido do trabalho para o profissional. Este instrumento foi enviado através de carta convite por email aos participantes: psicoterapeutas de abordagem junguiana com diferentes tipos de formação em atuação no Brasil. A amostra foi feita por conveniência e obtivemos um total de 282 respostas. Para elaboração, envio, recebimento das respostas e tratamento dos dados utilizamos um aplicativo de pesquisas chamado SurveyMonkey ®. Os resultados mostraram uma significativa maioria de terapeutas do sexo feminino, uma maior concentração de terapeutas junguianos nos estados da região sudeste do país e uma maioria de terapeutas formados há mais de 30 anos. Quanto a estar em terapia e supervisão atuais a amostra está dividida de forma igualitária. No que diz respeito à formação desses terapeutas, a grande maioria é psicólogo; parte significativa dos respondentes tem especialização e apenas parte minoritária tem doutorado. Os conceitos de complexo, self e processo de individuação apareceram como os mais importantes nesta pesquisa e a prática e experiência como terapeutas e análise pessoal estão entre os requisitos mais significativos para um bom profissional de abordagem junguiana. O trabalho com interpretação de sonhos é fundamental para todos os respondentes, seguido da utilização de técnicas expressivas. A maioria significativa dos terapeutas pesquisados atende pacientes adultos e crise pessoal é o motivo principal para procura por análise ou terapia. O consultório é o espaço principal de exercício do trabalho e a possibilidade de realizar atendimentos por meios virtuais, via Skype ou Facetime, tem surgido como importante possibilidade. Os profissionais que responderam à pesquisa estão de forma significativa conectados a algum tipo de grupo de estudo e dizem considerar a produção científica importante para a área, trabalhando na produção de artigos. A partir das respostas à pergunta acerca do sentido do trabalho, pudemos constatar a existência de várias formas diferentes de vinculação, mostrando possibilidades diversas de expressão pessoal através do exercício profissional
74

Zebrafish (Danio rerio) como modelo para estudo da toxicidade induzida pelo ferro

Sant'anna, Maria Cristina Berta 18 July 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-14T14:50:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 416908.pdf: 885300 bytes, checksum: 5452bf642a3ce3b68b89d90eab1512b5 (MD5) Previous issue date: 2009-07-18 / O zebrafish ? um pequeno tele?steo usado atualmente como organismo modelo em diversas ?reas das ci?ncias. As bases moleculares da neurobiologia e o genoma similar ao dos humanos proporcionam o seu uso em diversos tipos de estudos, que incluem toxicol?gicos, gen?ticos e patol?gicos. Estudos demonstraram que o d?ficit de ferro pode gerar diversos tipos de anemias enquanto seu ac?mulo pode estar relacionado com diversas patologias, como a Hemocromatose Heredit?ria, no f?gado e Doen?as Neurodegenerativas, como Alzheimer e Parkinson, no c?rebro. O sistema colin?rgico tem sido amplamente utilizado como par?metro para avaliar a a??o de agentes t?xicos e altera??o de padr?es comportamentais. A enzima Acetilcolinesterase (AChE), uma vez inibida, pode gerar um ac?mulo de acetilcolina nas sinapses nervosas e jun??es musculares, resultando em um aumento da transmiss?o excitat?ria. O gene da AChE foi clonado e seq?enciado no zebrafish. O uso crescente do zebrafish em diversos estudos envolvendo exposi??o a agentes t?xicos e f?rmacos, d? suporte a seu uso como um modelo experimental atrativo para avaliar os efeitos do ferro em diferentes tecidos. Neste sentido, o objetivo do presente estudo foi avaliar os efeitos da exposi??o a diferentes concentra??es de ferro sobre a atividade da acetilcolinesterase em c?rebro e f?gado de zebrafish adultos, assim como investigar a poss?vel correla??o destes efeitos com o conte?do de ferro acumulado em cada um dos tecidos analisados. Nos ensaios in vitro, o ferro foi capaz de promover um aumento significativo na atividade da acetilcolinesterase em c?rebro (52%) e f?gado (53%) quando os tecidos foram expostos a mais alta concentra??o de ferro testada (2.6 mM). Um aumento desta atividade enzim?tica foi observado nos ensaios in vivo, na presen?a de 15mg/L de ferro, tanto em c?rebro (62%) quanto em f?gado (70%). A an?lise de PCR semiquantitativo mostrou n?o haver modula??o nos n?veis de transcritos do gene que codifica a AchE em ambos os tecidos de zebrafish. Al?m disto, foi demonstrado que o ferro estava significativamente aumentado no f?gado quando os peixes foram expostos a 15mg/L (226%) e 150mg/L (200%), mas n?o no c?rebro. Estes resultados indicam que o ferro pode promover altera??es significativas na atividade da AchE, mas que o aumento da atividade n?o parece estar diretamente relacionado com o aumento de ferro nestes tecidos de zebrafish.
75

Relação entre a concentração de serotonina no plasma rico em plaquetas e a resposta à terapia comportamental baseada em exposição com prevenção de resposta no transtorno obsessivo-compulsivo / Relationship between platelet serotonin concentration and exposure with response prevention-based therapy response in obsessivecompulsive outpatients

Thiago Pacheco de Almeida Sampaio 14 December 2007 (has links)
INTRODUÇÃO: Entre os tratamentos existentes para o transtorno obsessivocompulsivo (TOC) os mais eficazes são o farmacológico, com inibidores de recaptura de serotonina (IRS; inibidores seletivos de recaptura de serotonina [ISRS] e clomipramina), e o comportamental, baseado na técnica de exposição com prevenção de resposta (EPR). Ambas apresentam eficácia semelhante para os sintomas obsessivo-compulsivos e estudos demonstram que a EPR produz modificações neurobiológicas semelhantes às provocadas pelo tratamento com ISRS. Essas evidências sugerem que a resposta clínica à EPR está diretamente relacionada a um aumento da biodisponibilidade de 5HT no cérebro. A concentração de 5HT no sangue periférico é uma medida representativa do sistema serotonérgico central, e é utilizada como um marcador biológico indireto. O objetivo deste estudo foi comparar a concentração serotonérgica (basal e variação em 8 semanas) e a resposta à terapia comportamental baseada em EPR. MÉTODOS: Foram incluídos nesse estudo 30 pacientes com diagnóstico operacional de TOC. Destes, 29 iniciaram o tratamento, 27 chegaram até a quarta semana e 24 completaram o protocolo padronizado com 16 sessões (8 semanas) de terapia. As dosagens de 5-HT foram feitas nas semanas 0 e 8 e as avaliações clínicas pelas escalas Y-BOCS e CGI, bem como medidas de sintomas secundários (depressão, ansiedade e incapacidade) nas semanas 0, 4 e 8. RESULTADOS: Encontrou-se correlação positiva entre a concentração basal de 5HT e a resposta clínica em quatro semanas de EPR (p<0,05).Observouse maior concentração basal e maior redução em 8 semanas nos níveis de 5HT em pacientes respondedores comparados aos não respondedores. Entretanto não houve significância estatística. CONCLUSÃO: Na amostra estudada os dados sugerem que a alta concentração basal de 5-HT é um marcador biológico preditor de boa resposta clínica a quatro semanas de EPR. Amostras maiores talvez mostrassem a concentração de 5-HT no plasma rico em plaquetas como um preditor de resposta a 8 semanas de EPR. Protocolos com amostras maiores e com grupos controle são necessários para confirmar esses achados / INTRODUCTION: Both gold standard treatments for obsessive-compulsive disorder (pharmacotherapy with serotonin reuptake inhibitors, and behavioral with exposure and response prevention [ERP]) are equally effective. Studies have demonstrated similar neurobiological changes elicited by these different treatments in OCD patients. These findings are suggestive that the clinical response to ERP is directly related to an increase of the 5-HT concentration in the brain. The platelet 5-HT concentration have been shown as a representative measure of central serotonergic system and used as a biological marker of the synaptic transmition. OBJECTIVE: To compare the platelet 5-HT concentration (basal and variation in 8 weeks) and the clinical response to ERP treatment. METHODS: 30 OCD patients were included and 29 started the treatment. 27 patients compleated at list 4 weeks and 24 completed all 8 weeks (16 sesions) ERP protocol. Patients had the basal and final (after 8 weeks) platelet 5-HT concentrations dosed and the clinical response measured by Y-BOCS, CGI and measures of secondary symptoms as well (depression, anxiety and disability). RESULTS: Data shows a positive correlation between the basal concentration of 5-HT and the 4 week ERP response (p<0,05). There were higher basal concentration and reduction in 8 weeks of platelet 5-HT concentration in the responders group compared with non-responders. Nevertheless, this differences was not significant (p>0,05). CONCLUSION: In the studied sample data suggest that high basal 5-HT platelet concentration is a biologic predictor of fast onset (4 weeks) of clinical response to ERP. Probably larger samples would show the basal 5-HT platelet concentration as a predictor of 8 weeks ERP outcome. Controlled trials are needed to confirm these findings
76

Caracterització fenotípica i assaig terapèutic en models murins transgènics d'atròfia muscular espinal

Dachs i Cabanas, Elisabet 19 June 2012 (has links)
L’atròfia muscular espinal (AME) és una malaltia d’origen genètic que afecta, majoritàriament a la població infantil. La malaltia cursa amb una mort de les motoneurones  i atròfia muscular. El gen implicat és el survival motor neuron (SMN) que està delecionat en un 95% dels casos. El nostre estudi està dividit en dues parts: 1- l’aprofundiment de les alteracions musculars en dos models animals murins transgènics que pateixen les formes més greus d’AME (Tipus 1-2) i 2- estudi dels possibles efectes terapèutics del liti en un d’aquests models d’AME. S’ha trobat alteracions greus en les unions neuromusculars d’animals nounats i prenatals en marcadors relacionats amb l’ancoratge de les vesícules a la membrana presinàptica, organització dels canals de calci presinàptics i altres proteïnes presinàptiques, desorganització i apoptosi de les cèl•lules musculars, apoptosi massiva del timus i alteracions generalitzades en els òrgans limfoides. L’estudi ultraestructural del múscul ens indica que hi ha una mort, per apoptosi, de les cèl•lules satèl•lit, confirmat amb la tècnica de TUNEL. L’augment de les apoptosi, però no es reflexa en un increment, per altra banda esperat, de la densitat dels macròfags. El tractament amb concentracions terapèutiques del liti no millora l’evolució de la malaltia en els ratolins que manifesten l’AME, s’observa una acumulació progressiva dels nivells de liti, provocant toxicitat en l’animal. L’efecte del liti inhibint la GSK3 no es tradueix en el increment d’expressió de SMN, tal com s’ha deduït d’alguns experiments publicats. / La atrofia muscular espinal (AME) es una enfermedad de origen genético que afecta, mayoritariamente a la población infantil. La enfermedad cursa con muerte de las motoneuronas y atrofia muscular. El gen implicado es el “survival motor neuron” (SMN) que está delecionado en un 95% de los casos. Nuestro estudio está dividido en dos partes: 1 - la caracterización de las alteraciones musculares en dos modelos animales murinos transgénicos que sufren las formas más graves de AME (Tipo 1-2) y 2 - estudio de los posibles efectos terapéuticos del litio en uno de estos modelos. Se han encontrado alteraciones pre y postnatales graves en las sinapsis neuromusculares a nivel de marcadores relacionados con el anclaje de las vesículas en la membrana presináptica, en la organización de los canales de calcio presinápticos y en otras proteínas presinápticas, Asimismo se ha hallado desorganización y apoptosis de las células musculares, apoptosis masiva del timo y alteraciones generalizadas en los órganos linfoides. El estudio ultraestructural del músculo nos revela muerte, por apoptosis, de las células satélite, confirmado con la técnica de TUNEL. El aumento de las apoptosis muscular no conlleva un incremento, por otra parte esperado, de la densidad de los macrófagos. El tratamiento con litio no mejora la evolución de la enfermedad en los ratones con AME. Se observa un incremento progresivo de los niveles de litio, provocando toxicidad en el animal. Por otra parte, el efecto del litio inhibiendo la GSK3 no se traduce en un aumento de la expresión de SMN, tal como se ha deducido de algunos experimentos publicados. / The spinal muscular atrophy (SMA) is a pediatric genetic disease. The SMA is a motor neuron disease that affects the motor neurons causing its death and muscle atrophy. The gene involved is the survival motor neuron (SMN) that is mutated in the 95% of the cases. Our study is divided into two parts: 1 – studies of the neuromuscular junction in two transgenic SMA murine models that develop the most severe forms of SMA (type 1-2) and 2 - study of the possible therapeutic effects of lithium on one of these models of SMA. We found severe alterations in the neuromuscular junctions of newborn animals and also in prenatal markers related to the vesicle docking at the presynaptic membrane, lack of organization of presynaptic calcium channels and defects in the expression of other presynaptic proteins. We found also, disruption and apoptosis of muscular cells, massive apoptosis of the thymus and widespread alterations in lymphoid organs. The ultrastructural study of muscle identifies apoptotic satellite cells that was confirmed by the TUNEL technique. The increase in apoptosis is not followed by the expected increase, in the macrophage density. Treatment with therapeutic concentrations of lithium does not improve the course of the disease in SMA mice. There was a progressive accumulation of lithium, causing toxicity in the animal. The effect of lithium inhibiting GSK3 does not determine an increased expression of SMN, as could be deduced from some published experiments.
77

Desenvolvimento de uma armband para captura de sinais eletromiográficos para reconhecimento de movimentos / Development of an armband to capture of electromyography signals for movement recognition

Mendes Júnior, José Jair Alves 12 December 2016 (has links)
Esta dissertação apresenta o desenvolvimento de um sistema em forma de armband para a captura de sinais de eletromiográficos de superfície para o reconhecimento de movimentos do braço. São apresentadas todas as suas etapas de projeto, desde a construção física, projeto de circuitos, sistema de aquisição, processamento e classificação por meio de Redes Neurais Artificiais. Foi construído um bracelete contendo oito canais para a captação do sinal de eletromiografia e um sistema auxiliar (giroscópio) de referência foi utilizado para indicar o instante em que o braço foi movimentado. Foram adquiridos dados dos grupos musculares do bíceps e do tríceps. Por meio da fusão de dados de sensores, os sinais foram processados por meio de rotinas no software LabVIEWTM. Após a extração de características do sinal, as amostras foram encaminhadas para uma Rede Neural Multi-Layer Perceptron para a classificação dos movimentos de flexão e extensão do braço. A mesma armband foi inserida na região do antebraço e os sinais de eletromiografia foram comparados com os sinais obtidos pelo dispositivo comercial MyoTM. O sistema apresentou como resultado altas taxas de classificação, acima de 95% e os sinais obtidos na região do antebraço apresentaram semelhanças com os obtidos pelo dispositivo comercial. / This master thesis presents the development of an armband system to capture of superficial electromyography signals to arm movement recognition. All project steps, since the physical building, project of the circuits, acquisition system, processing and classification by Artificial Neural Networks are presented. An armband with eight channel to capture the electromyography signal was constructed and an auxiliary system (gyroscope) was used to indicate the instant when the arm was moved. The muscle acquired groups were the biceps and triceps. By sensor data fusion, the signals were processed by LabVIEWTM routines. After the signal characteristic extraction, the samples were forwarded to a Multi-Layer Perceptron Neural Network to movement classification of arm flexion and extension. The same armband was inserted on the forearm and the electromyography signals were compared with the signals obtained by the commercial device MyoTM. The system presented, as results, high classification rates, above of 95% and the obtained signals on the region of forearm showed similarities with the obtained ones by commercial device.
78

Desenvolvimento de uma armband para captura de sinais eletromiográficos para reconhecimento de movimentos / Development of an armband to capture of electromyography signals for movement recognition

Mendes Júnior, José Jair Alves 12 December 2016 (has links)
Esta dissertação apresenta o desenvolvimento de um sistema em forma de armband para a captura de sinais de eletromiográficos de superfície para o reconhecimento de movimentos do braço. São apresentadas todas as suas etapas de projeto, desde a construção física, projeto de circuitos, sistema de aquisição, processamento e classificação por meio de Redes Neurais Artificiais. Foi construído um bracelete contendo oito canais para a captação do sinal de eletromiografia e um sistema auxiliar (giroscópio) de referência foi utilizado para indicar o instante em que o braço foi movimentado. Foram adquiridos dados dos grupos musculares do bíceps e do tríceps. Por meio da fusão de dados de sensores, os sinais foram processados por meio de rotinas no software LabVIEWTM. Após a extração de características do sinal, as amostras foram encaminhadas para uma Rede Neural Multi-Layer Perceptron para a classificação dos movimentos de flexão e extensão do braço. A mesma armband foi inserida na região do antebraço e os sinais de eletromiografia foram comparados com os sinais obtidos pelo dispositivo comercial MyoTM. O sistema apresentou como resultado altas taxas de classificação, acima de 95% e os sinais obtidos na região do antebraço apresentaram semelhanças com os obtidos pelo dispositivo comercial. / This master thesis presents the development of an armband system to capture of superficial electromyography signals to arm movement recognition. All project steps, since the physical building, project of the circuits, acquisition system, processing and classification by Artificial Neural Networks are presented. An armband with eight channel to capture the electromyography signal was constructed and an auxiliary system (gyroscope) was used to indicate the instant when the arm was moved. The muscle acquired groups were the biceps and triceps. By sensor data fusion, the signals were processed by LabVIEWTM routines. After the signal characteristic extraction, the samples were forwarded to a Multi-Layer Perceptron Neural Network to movement classification of arm flexion and extension. The same armband was inserted on the forearm and the electromyography signals were compared with the signals obtained by the commercial device MyoTM. The system presented, as results, high classification rates, above of 95% and the obtained signals on the region of forearm showed similarities with the obtained ones by commercial device.
79

A proteína prion celular e seus ligantes-vitronectina, STI1 e laminina - nos mecanismos de plasticidade neuronal / The cellular prion protein and its ligand - vitronectin, STI1 and laminin - in the neuronal plasticity mechanisms

Glaucia Noeli Maroso Hajj 19 November 2004 (has links)
Prions são agentes etiológicos das encefalopatias espongiformes transmissíveis, doenças que acometem tanto homens quanto animais. A proteína infecciosa, PrPsc, é uma isoforma de uma proteína celular normal denominada PrPc. As funções de PrPc ainda causam controvérsia na literatura, mas já foi demonstrada a participação de PrPc em uma variedade de fenômenos biológicos, como homeostase de íons cobre, proteção contra estresse oxidativo, sinalização celular e neuritogênese entre outros. A interação de PrPc com laminina, uma proteína de matriz extracelular, leva a formação e manutenção de neuritos em neurônios hipocampais. Seguindo este caminho, demonstramos no presente trabalho a interação de PrPc com outra proteína de matriz extracelular, vitronectina (Vn). Esta interação também leva ao crescimento neurítico, tanto em células do sistema nervoso central quanto do sistema nervoso periférico. No sistema nervoso periférico, a ausência de PrPc é compensada por integrinas, no fenômeno da neuritogênese. Relatamos também que a interação de PrPc com STI1, uma cochaperonina, leva tanto a neuritogênese quanto a neuroproteção por vias de sinalização distintas. A ligação de PrPc com Vn e STI1 se dá através de domínios contíguos, de modo que as interações são excludentes sendo aquela com Vn mais favorável, como observado em ensaios de ligação in vitro, quanto através do fenômeno de neuritogênese. Já a ligação de laminina se dá em um domínio distante daqueles de ligação à Vn e STI1. Assim, pode ser observada cooperatividade entre laminina e STI1 no fenômeno da neuritogênese. Por fim, demonstra-se que a interação PrPc-laminina in vivo é importante para os mecanismos de consolidação da memória. / Prions are involved in numerous neurodegenerative diseases in humans and animals called transmissible spongiform encephalopathies. PrPsc, the infectious protein, is an isoform of a normal cellular protein named PrPc. PrPc functions are still under debate, among them Cu++ homeostase, protection against oxidative stress, cell survival signaling and neuritogenesis. PrPc interaction with laminin (Ln), an extracellular matrix protein, leads to neurite growth and maintenance. PrPc interaction with another extracellular matrix protein, vitronectin (Vn) is here demonstrated. This association leads to neurite growth in hippocampal and dorsal root ganglia cells. In dorsal root ganglia cells, PrPc ablation can be compensated by integrins, at least in the neuritogenesis phenomenon. PrPc is also a cellular ligand for STI1, a co-chaperone, mediating neuritogenesis or neuroprotection, depending on the activated cell signaling pathway. Vn and STI1 binding sites at the PrPc molecule are localized in contiguous domains what makes their binding to PrPc mutually exclusive. The first is more favorable, as observed in vitro and ex vivo. On the other hand, Ln binding site at PrPc is confined to a domain distinct from those where Vn or STI1 associate. Furthermore, laminin and STI1 have additive effects on neurite outgrowth. The importance of PrPc-Ln interaction is also observed in vivo, since the complex participates in memory consolidation mechanisms.
80

Avaliação comportamental e neurobiológica da memória no lagarto Tropidurus hispidus (SPIX, 1825 ; Squamata : Tropiduridae) / Behavioral and neurobiological evaluation of memory in lizard Tropidurus hispidus (Spix, 1825; Squamata: Tropiduridae)

Santos, Luciano de Gois 23 May 2016 (has links)
In the group of reptiles, the ability to form memories is still much discussed and neuroanatomical data have suggested the existence of homologies between the areas of the hippocampus and amygdala of mammals and correlated structures of the telencephalon of reptiles. However, there is little functional evidence of these structures in reptiles to give support to this proposal homology. Faced with this situation, this study aimed to conduct a behavioral and neurobiological evaluation of memory in lizards species Tropidurus hispidus. For this, were used 50 lizards adult males, which after 4 days of accommodation were distributed in two experiments: the Experiment 1, aversive memory (n = 40); and the Experiment 2, spatial memory (n = 10). In Experiment 1, the animals were divided into three groups (Control, n = 8; Neutral Stimulus, n = 16; Aversive Stimulus, n = 16). The Control group did not participate in the behavioral steps, since the Neutral Stimulus group was exposed to an empty metal cage, while the Aversive Stimulus group was exposed to a domestic cat. Then all the animals in the Control group and half of the animals Neutral Stimulus and Stimulus Aversive groups had their brains perfused with paraformaldehyde 4% for subsequent analysis. The remaining animals of Neutral and Aversive Stimulus groups returned to the accommodation terrarium and, after 24 hours, passed by a rechallenge to local display of the stimulus, then also had their brains perfused with paraformaldehyde 4%. After fixation, brains were all collected subjected to a imustotoquímica detection technique the ZIF-268, a protein involved in mediating plasticity which occurs during memory formation. We found that during exposure to cat lizards of Aversive Stimulus group had a higher freezing time (p <0.001) and a smaller number of initiated movements (p <0.001) and visited quadrants (p <0.001) when compared with Neutral Stimulus group. Also found that during the re-exposure to aversive environment, the animals Aversive Stimulus group had a higher freezing time (p <0.001) and a smaller number of initiated movements (p <0.001) and visited quadrants (p <0.001), suggesting so that exposure to cat served adequately as an aversive stimulus. There was also an increase in the number of Zif-268 positive cells in regions of the reptilian hippocampus and amygdala lizards Stimulus Aversive group during exposure to cat (p = 0.005 and p = 0.039, respectively) and on re-exposure to aversive context (p = 0.001 and p = 0.009, respectively). In experiment 2, lizards underwent an adaptation of the Morris water maze, where 3 times a day for 19 days, the animals had performed attempts to find a submerged platform. We found a negative correlation (p = 0.012) the time to reach the platform and over the days, indicating an improvement in the performance of lizards in the task. Thus, the present study provided evidence that males of T. hispidus are capable of forming aversive and spatial memories, and that there is an involvement of the hippocampus and amygdala in aversive memory. / No grupo dos répteis, a capacidade de formar memórias é ainda muito discutida e dados neuroanatômicos têm sugerido a existência de homologias entre as áreas do hipocampo e amígdala de mamíferos e estruturas correlatas no telencéfalo de répteis. Contudo, existem poucas evidências funcionais dessas estruturas reptelianas para que forneçam suporte a essa proposta de homologia. Diante de tal conjuntura, esse trabalho teve como objetivo realizar uma avaliação comportamental e neurobiológica da memória em lagartos da espécie Tropidurus hispidus. Para isso foram utilizados 50 lagartos machos adultos, que após 4 dias de acomodação, foram distribuídos em dois experimentos: o Experimento 1, de memória aversiva (n=40); e o Experimento 2, de memória espacial (n=10). No Experimento 1 os animais foram divididos em três grupos (Controle, n=8; Estímulo Neutro, n=16; Estímulo Aversivo, n=16). O grupo controle não participou das etapas comportamentais, já o grupo Estímulo Neutro foi exposto a uma gaiola metálica vazia, enquanto o grupo Estímulo Aversivo foi exposto a um gato doméstico. Em seguida, todos os animais do grupo Controle e metade dos animais dos grupos Estímulo Neutro e Estímulo Aversivo tiveram seus cérebros perfundidos com paraformaldeido 4% para posterior análise. Os animais restantes dos grupos Estímulo Neutro e Estímulo Aversivo foram colocados de volta no terrário de acomodação e após 24 horas passaram por uma reexposição ao local da exibição dos estímulos, então também tiveram seus cérebros perfundidos com paraformaldeido 4%. Após a fixação, todos os cérebros coletados foram submetidos a uma técnica de detecção imustotoquímica de Zif-268, uma proteína envolvida na mediação da plasticidade que ocorre durante a formação de memórias. Verificamos que, durante a exposição ao gato, os lagartos do grupo Estímulo Aversivo apresentaram um maior tempo de congelamento (p<0,001) e um menor número de deslocamentos iniciados (p<0,001) e de quadrantes visitados (p<0,001), quando comparados com o grupo Estímulo Neutro. Verificamos também que, durante a reexposição ao contexto aversivo, os animais do grupo Estímulo Aversivo apresentaram um maior tempo de congelamento (p<0,001) e um menor número de deslocamentos iniciados (p<0,001) e de quadrantes visitados (p<0,001), sugerindo assim que a exposição ao gato atuou adequadamente como um estímulo aversivo. Observou-se também um aumento do número de células Zif-268 positivas nas regiões do hipocampo reptiliano e na amígdala dos lagartos do grupo Estímulo Aversivo, durante a exposição ao gato (p=0,005 e p=0,039, respectivamente) e na reexposição ao contexto aversivo (p=0,001 e p=0,009, respectivamente). No experimento 2, os lagartos foram submetidos a uma adaptação do labirinto aquático de Morris, onde, 3 vezes por dia, durante 19 dias, os animais realizaram tentativas de encontrar uma plataforma submersa. Constatamos uma correlação negativa (p=0,012) do tempo para chegar à plataforma e o passar dos dias, indicando uma melhoria no desempenho dos lagartos na tarefa. Assim, o presente estudo forneceu indícios que machos de T. hispidus são capazes de formar memórias aversivas e espaciais, e que há um envolvimento do hipocampo e amígdala na memória.

Page generated in 0.0892 seconds