• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 43
  • 35
  • 32
  • 14
  • 10
  • 5
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 152
  • 72
  • 51
  • 43
  • 25
  • 23
  • 18
  • 17
  • 17
  • 13
  • 11
  • 11
  • 11
  • 10
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Retoriken i estetiken : En retorisk analys av prisbelönta reklamannonser

Larsson, Madeleine, Leong, Therése January 2011 (has links)
This thesis is a qualitative study in which 12 award-winning printed adverts, awarded with either a Swedish “Guldägg” or an international Clio Award, have been analyzed from a rhetorical perspective. Visual rhetorics were used to analyze the adverts in order to expose the rhetorical concepts and to find out whether the rhetorical concepts represented in the Swedish adverts are the same concepts represented in the international adverts. One of the conclusions drawn is that pathos-arguments, a rhetorical concept where the senders allude to the emotions of the receivers, are the most prominent in both Swedish and international adverts, but are used in different ways. Another conclusion drawn is that the adverts are overall characterized by their messages not being explicit. This is a rhetorical concept being used in order to stand out in today’s media flow.
32

Lamento zur Affektdarstellung in der Frühen Neuzeit

Lepper, Marcel January 2006 (has links)
Zugl.: Berlin, Freie Univ., Diss., 2006
33

Das Pathos in Schillers Jugendlyrik

Keller, Werner, January 1900 (has links)
Thesis--Tübingen. / Bibliography: p. [175]-178.
34

Paul's use of ethos and pathos in Galatians its implications for effective preaching /

Shin, Sung Wook. January 2004 (has links)
Thesis (PhD(Prakt. Teol.))--University of Pretoria, 2004. / Includes bibliographical references (p. 189-208).
35

Pedagogia das máscaras : aprender com o trágico

Nicolay, Deniz Alcione January 2012 (has links)
Es geht um die tragische Schönheit in Pädagogik. Und, so geht, die Welt der griechische Tragödie. Nicht nur um die Aktion zu betrachten, sondern sie zu simulieren, absorbieren es, neu erstellen. Zu diesem Zweck macht dieses Papier Verwendung von Masken, Figuren, Orte, Autoren und Werke. Auch Schulen, Studenten, Lehrer, Unterricht, Lehr-Lern-Verfahren. Um nicht zu sagen, was gesagt wurde, wie zitiert, die je geschrieben wurden. Aber zu erforschen die Ausdrucksmittel der tragischen Szene. Es is Autor und Schauspieler, Performer, Erzieher, anonymen Chor. Er plädiert für Dionísio, aber vergessen Sie nicht Apolo. Lesen Sie die griechische Kunst von der Nietzsche-Philosophie. Liest den Toda us der Perspektive des Lebens, das Leben aus der Perspektive des Todes. Aber das ist nicht das gemeinsame Leben. Doch das Leben in endloser Perspektive der Macht. Und diese Perspektive, Fabel, variiert, bewegt, dreht, dreht, Tests, Experimenten. Say no to gesunden Menschenverstand der Unterrichtspraxis. Sagen Sie Ja Zu den ästhetischen Werden des Daseins. Vielleicht eine Ethik. Ethik der homerischen Helden. Charaktere von Aischylos. Aber die einzelnen Lehrer. Es ist eine Tatsache, die nicht mit Verhaltensregeln, ethisches Wissen nicht entspricht. Genießen Sie den Alltag. Nicht zu bewundern. Aber bestializes es. Vergessen Sie Stanadard-Formeln, weltliche Probleme. Breaks und läuft, und verschiedene Summen. Ideen nehmen Form von Text, ein Objekt zu studieren. Und der andere mit Hilfe von Texten, intertext. Sind Blöcke von Empfindungen: die Geliebte, der gelebten Erfahrung. Auch die verabscheute, den verhassten, aus dem Gesicht geschnitten. Aber Dionísio kommt immer wieder mit einer anderen Haut. In dieser Arbeit scheint es, als: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, die Jesuítas, Descartes, Kant; und vieles mehr: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplizieren Sie in jedem Satz spüren. Shatter ist das ganze zu täuschen. Tanzt und singt das Lied von der Ziege. Sündenböcke für Bildung. Aber sie tanzten auch mit den Satyrn. Im Inneren schwingt eine Lehr-Künstler, wird zugrunde gehen und wiedergeboren zu warden. Um das ganze Universum gehören. Solche Fluchten aus Lehre Pädagogik als kinder fliehen die Schule. Doch wie kinder, betont sie. Vergeblich die tragische Maske: die Hellingkeit der Augen bleibt. / Trata da estética trágica na Pedagogia. E, por isso, percorre o universo da Tragédia Grega. Não apenas para contemplar a ação, mas para simulá-la, absorvê-la, recriá-la. Para isso, esse texto faz uso de máscaras, de personagens, de lugares, de autores e obras. Também de escolas, alunos, professores, didáticas, procedimentos de ensino-aprendizagem. Não para dizer o já dito, já citado, já escrito. Mas para explorar os recursos expressivos da cena trágica. Faz-se de autor-ator, de intérprete-educador, de anônimo do coro. Ele chama por Dionísio, mas não esquece Apolo. Lê a arte grega a partir da filosofia nietzschiana. Lê a morte pela ótica da vida, a vida pela ótica da morte. Mas não se trata da vida comum. Porém, da vida na perspectiva de potência inesgotável. E, nessa perspectiva, fabula, varia, desloca, inverte, perverte, ensaia, experimenta. Diz não ao senso comum das práticas pedagógicas. Diz sim aos devires estéticos da existência. Quiçá: uma ética. Ética dos heróis homéricos. Das personagens esquilianas. Mas também do indivíduo docente. É fato que não cumpre regras de conduta, de moralização do conhecimento. Embebe-se da cotidianidade. Não para admirá-la. Mas para bestializá-la. Esquece fórmulas prontas, problemas seculares. Fragmenta e percorre, difere e sintetiza. As idéias tomam formam a partir do texto, objeto de estudo. E um texto recorre a outro, intertexto. São blocos de sensações: do amado, do vivido. Também do detestado, do odiado, do cuspido e escarrado. Porém, Dionísio sempre volta com uma máscara diferente. Nesta tese, ele surge como: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, Os Jesuítas, Descartes, Kant; e mais ainda: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplica-se para se sentir em cada frase. Despedaça-se para iludir o todo. Baila e canta a canção do bode. Bode expiatório da Pedagogia. Mas ela também baila com os sátiros. No seu interior vibra uma didática-artista, vontade de perecer e renascer. De pertencer a todo o universo. Tal Pedagogia foge do pedagógico como as crianças fogem da escola. No entanto, como as crianças, ela insiste. No vão da máscara trágica: o brilho dos olhos permanece.
36

Pedagogia das máscaras : aprender com o trágico

Nicolay, Deniz Alcione January 2012 (has links)
Es geht um die tragische Schönheit in Pädagogik. Und, so geht, die Welt der griechische Tragödie. Nicht nur um die Aktion zu betrachten, sondern sie zu simulieren, absorbieren es, neu erstellen. Zu diesem Zweck macht dieses Papier Verwendung von Masken, Figuren, Orte, Autoren und Werke. Auch Schulen, Studenten, Lehrer, Unterricht, Lehr-Lern-Verfahren. Um nicht zu sagen, was gesagt wurde, wie zitiert, die je geschrieben wurden. Aber zu erforschen die Ausdrucksmittel der tragischen Szene. Es is Autor und Schauspieler, Performer, Erzieher, anonymen Chor. Er plädiert für Dionísio, aber vergessen Sie nicht Apolo. Lesen Sie die griechische Kunst von der Nietzsche-Philosophie. Liest den Toda us der Perspektive des Lebens, das Leben aus der Perspektive des Todes. Aber das ist nicht das gemeinsame Leben. Doch das Leben in endloser Perspektive der Macht. Und diese Perspektive, Fabel, variiert, bewegt, dreht, dreht, Tests, Experimenten. Say no to gesunden Menschenverstand der Unterrichtspraxis. Sagen Sie Ja Zu den ästhetischen Werden des Daseins. Vielleicht eine Ethik. Ethik der homerischen Helden. Charaktere von Aischylos. Aber die einzelnen Lehrer. Es ist eine Tatsache, die nicht mit Verhaltensregeln, ethisches Wissen nicht entspricht. Genießen Sie den Alltag. Nicht zu bewundern. Aber bestializes es. Vergessen Sie Stanadard-Formeln, weltliche Probleme. Breaks und läuft, und verschiedene Summen. Ideen nehmen Form von Text, ein Objekt zu studieren. Und der andere mit Hilfe von Texten, intertext. Sind Blöcke von Empfindungen: die Geliebte, der gelebten Erfahrung. Auch die verabscheute, den verhassten, aus dem Gesicht geschnitten. Aber Dionísio kommt immer wieder mit einer anderen Haut. In dieser Arbeit scheint es, als: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, die Jesuítas, Descartes, Kant; und vieles mehr: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplizieren Sie in jedem Satz spüren. Shatter ist das ganze zu täuschen. Tanzt und singt das Lied von der Ziege. Sündenböcke für Bildung. Aber sie tanzten auch mit den Satyrn. Im Inneren schwingt eine Lehr-Künstler, wird zugrunde gehen und wiedergeboren zu warden. Um das ganze Universum gehören. Solche Fluchten aus Lehre Pädagogik als kinder fliehen die Schule. Doch wie kinder, betont sie. Vergeblich die tragische Maske: die Hellingkeit der Augen bleibt. / Trata da estética trágica na Pedagogia. E, por isso, percorre o universo da Tragédia Grega. Não apenas para contemplar a ação, mas para simulá-la, absorvê-la, recriá-la. Para isso, esse texto faz uso de máscaras, de personagens, de lugares, de autores e obras. Também de escolas, alunos, professores, didáticas, procedimentos de ensino-aprendizagem. Não para dizer o já dito, já citado, já escrito. Mas para explorar os recursos expressivos da cena trágica. Faz-se de autor-ator, de intérprete-educador, de anônimo do coro. Ele chama por Dionísio, mas não esquece Apolo. Lê a arte grega a partir da filosofia nietzschiana. Lê a morte pela ótica da vida, a vida pela ótica da morte. Mas não se trata da vida comum. Porém, da vida na perspectiva de potência inesgotável. E, nessa perspectiva, fabula, varia, desloca, inverte, perverte, ensaia, experimenta. Diz não ao senso comum das práticas pedagógicas. Diz sim aos devires estéticos da existência. Quiçá: uma ética. Ética dos heróis homéricos. Das personagens esquilianas. Mas também do indivíduo docente. É fato que não cumpre regras de conduta, de moralização do conhecimento. Embebe-se da cotidianidade. Não para admirá-la. Mas para bestializá-la. Esquece fórmulas prontas, problemas seculares. Fragmenta e percorre, difere e sintetiza. As idéias tomam formam a partir do texto, objeto de estudo. E um texto recorre a outro, intertexto. São blocos de sensações: do amado, do vivido. Também do detestado, do odiado, do cuspido e escarrado. Porém, Dionísio sempre volta com uma máscara diferente. Nesta tese, ele surge como: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, Os Jesuítas, Descartes, Kant; e mais ainda: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplica-se para se sentir em cada frase. Despedaça-se para iludir o todo. Baila e canta a canção do bode. Bode expiatório da Pedagogia. Mas ela também baila com os sátiros. No seu interior vibra uma didática-artista, vontade de perecer e renascer. De pertencer a todo o universo. Tal Pedagogia foge do pedagógico como as crianças fogem da escola. No entanto, como as crianças, ela insiste. No vão da máscara trágica: o brilho dos olhos permanece.
37

A argumentaÃÃo sob o prisma da problemÃtica da influÃncia no processo de extradiÃÃo de Cesare Battisti / Lâargumentation dans une problematique de l'influence dans le procÃs d'extradition de Cesare Battisti

Francisco Roterdan Fernandes Damasceno 29 November 2013 (has links)
nÃo hà / Ce travail vise à Ãtudier le discours juridique, à savoir le discours produit par les acteurs impliquÃs dans le procÃs d'extradition de l'italien Cesare Battisti, c'est à dire, les juges du Supremo Tribunal Federal (la cour suprÃme brÃsilienne), les avocats des parties et les reprÃsentants du MinistÃrio PÃblico Federal (le parquet) et de lâAdvocacia Geral da UniÃo. Lâapproche donnÃe au sujet a Ãtà basÃe sur la thÃorie de l'argumentation, l'analyse argumentative et la thÃorie semiolinguistique et a eu comme support thÃorique et mÃthodologique les conceptions de Perelman et Olbrechts-Tyteca (2005), de Charaudeau (2005, 2007, 2008, 2010), de Plantin (1997, 2003, 2004), dâAmossy (2005, 2006, 2007), de Meyer (2007), de Haddad (2002), de Maingueneau (2002), entre autres. A partir des contributions thÃoriques, nous avons compris comment est construite lâactività argumentative lors que nous avons identifià les types dâauditoires qui composent la situation de communication procÃs d'extradition. Nous avons identifià les types dâethà existants et ou rÃcupÃrÃs dans les piÃces qui font partie de cette procÃdure ainsi que les stratÃgies argumentatives mobilisÃes par les diffÃrents acteurs impliquÃs. Nous discutons Ãgalement le rÃle des Ãmotions existantes et ou rÃcupÃrÃes au cours de lâaffaire et leur institutionnalisation. Nous avons remarquà que les divers ethà de Cesare Battisti imprÃgnent tout le procÃs et servent d'argument aux thÃses soutenues par les parties et que, bien qu'il y ait cette variÃtà dâ ethÃ, à la fin du procÃs prÃdominent les ethà de refugiÃ, status qui lui avait Ãtà attribuà par une dÃcision du ministre de la Justice à l'Ãpoque, et dâextraditant, puisque câest lâethà qui a dÃclenchà le litige et qui devient prÃdominant. Nous avons vu que les visÃes discursives dâinfluence ont prÃvalu comme des stratÃgies argumentatives, mÃme si nous pouvions trouver dâautres types de visÃes. Quant à la faÃon de sentir (pathos), nous avons pu conclure que les Ãmotions mobilisÃes par les parties au cours de la procÃdure ont sans aucun doute contribuà à la construction des maniÃres de dire et d'Ãtre (ethos) dans lâaffaire Cesare Battisti. / Esse trabalho tem por objetivo geral investigar o discurso jurÃdico, mais precisamente o discurso produzido pelos atores envolvidos no processo de extradiÃÃo do italiano Cesare Battisti, ou seja, os juÃzes do Supremo Tribunal Federal, os advogados das partes, bem como os representantes do MinistÃrio PÃblico Federal e da Advocacia Geral da UniÃo. A abordagem dada ao tema baseou-se em pressupostos da Teoria da ArgumentaÃÃo, da AnÃlise Argumentativa e da Teoria SemiolinguÃstica e teve como aparato teÃrico-metodolÃgico as concepÃÃes de Perelman e Olbrechts-Tyteca (2005), Charaudeau (2005, 2007, 2008 e 2010), Plantin (1997, 2003, 2004). Amossy (2005, 2006, 2007), de Meyer (2007), Haddad (2002), Maingueneau (2002), entre outras. A partir das contribuiÃÃes teÃricas, investigamos como se constrÃi a atividade argumentativa ao identificarmos os tipos de auditÃrios que compÃem a situaÃÃo de comunicaÃÃo processo de extradiÃÃo. Identificamos os tipos de ethà existentes e/ou recuperados nas peÃas que compÃem o referido processo, bem como as estratÃgias argumentativas utilizadas pelos diversos atores envolvidos. Discutimos tambÃm o papel das emoÃÃes existentes e/ou recuperadas no decorrer do feito e sua institucionalizaÃÃo. Verificamos que os diversos ethà de Cesare Battisti permeiam todo o processo e servem de argumento para as teses defendidas pelas partes e que, embora haja essa variedade de ethÃ, no desfecho do processo, predominam o ethà de refugiado, condiÃÃo que lhe fora atribuÃda por decisÃo do chefe do MinistÃrio da JustiÃa à Ãpoca, e o de extraditando, por ser o ethos que desencadeou a contenda judicial e se tornou preponderante. ConcluÃmos que prevaleceram as visadas discursivas de influÃncia como estratÃgias argumentativas, ainda que pudÃssemos encontrar ouros tipos de visadas. Quanto ao modo de sentir (pathos), podemos concluir que as emoÃÃes suscitadas pelas partes processuais no decorrer do feito contribuÃram indubitavelmente para a construÃÃo dos modos de dizer e de ser (ethos) no caso Cesare Battisti.
38

Pedagogia das máscaras : aprender com o trágico

Nicolay, Deniz Alcione January 2012 (has links)
Es geht um die tragische Schönheit in Pädagogik. Und, so geht, die Welt der griechische Tragödie. Nicht nur um die Aktion zu betrachten, sondern sie zu simulieren, absorbieren es, neu erstellen. Zu diesem Zweck macht dieses Papier Verwendung von Masken, Figuren, Orte, Autoren und Werke. Auch Schulen, Studenten, Lehrer, Unterricht, Lehr-Lern-Verfahren. Um nicht zu sagen, was gesagt wurde, wie zitiert, die je geschrieben wurden. Aber zu erforschen die Ausdrucksmittel der tragischen Szene. Es is Autor und Schauspieler, Performer, Erzieher, anonymen Chor. Er plädiert für Dionísio, aber vergessen Sie nicht Apolo. Lesen Sie die griechische Kunst von der Nietzsche-Philosophie. Liest den Toda us der Perspektive des Lebens, das Leben aus der Perspektive des Todes. Aber das ist nicht das gemeinsame Leben. Doch das Leben in endloser Perspektive der Macht. Und diese Perspektive, Fabel, variiert, bewegt, dreht, dreht, Tests, Experimenten. Say no to gesunden Menschenverstand der Unterrichtspraxis. Sagen Sie Ja Zu den ästhetischen Werden des Daseins. Vielleicht eine Ethik. Ethik der homerischen Helden. Charaktere von Aischylos. Aber die einzelnen Lehrer. Es ist eine Tatsache, die nicht mit Verhaltensregeln, ethisches Wissen nicht entspricht. Genießen Sie den Alltag. Nicht zu bewundern. Aber bestializes es. Vergessen Sie Stanadard-Formeln, weltliche Probleme. Breaks und läuft, und verschiedene Summen. Ideen nehmen Form von Text, ein Objekt zu studieren. Und der andere mit Hilfe von Texten, intertext. Sind Blöcke von Empfindungen: die Geliebte, der gelebten Erfahrung. Auch die verabscheute, den verhassten, aus dem Gesicht geschnitten. Aber Dionísio kommt immer wieder mit einer anderen Haut. In dieser Arbeit scheint es, als: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, die Jesuítas, Descartes, Kant; und vieles mehr: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplizieren Sie in jedem Satz spüren. Shatter ist das ganze zu täuschen. Tanzt und singt das Lied von der Ziege. Sündenböcke für Bildung. Aber sie tanzten auch mit den Satyrn. Im Inneren schwingt eine Lehr-Künstler, wird zugrunde gehen und wiedergeboren zu warden. Um das ganze Universum gehören. Solche Fluchten aus Lehre Pädagogik als kinder fliehen die Schule. Doch wie kinder, betont sie. Vergeblich die tragische Maske: die Hellingkeit der Augen bleibt. / Trata da estética trágica na Pedagogia. E, por isso, percorre o universo da Tragédia Grega. Não apenas para contemplar a ação, mas para simulá-la, absorvê-la, recriá-la. Para isso, esse texto faz uso de máscaras, de personagens, de lugares, de autores e obras. Também de escolas, alunos, professores, didáticas, procedimentos de ensino-aprendizagem. Não para dizer o já dito, já citado, já escrito. Mas para explorar os recursos expressivos da cena trágica. Faz-se de autor-ator, de intérprete-educador, de anônimo do coro. Ele chama por Dionísio, mas não esquece Apolo. Lê a arte grega a partir da filosofia nietzschiana. Lê a morte pela ótica da vida, a vida pela ótica da morte. Mas não se trata da vida comum. Porém, da vida na perspectiva de potência inesgotável. E, nessa perspectiva, fabula, varia, desloca, inverte, perverte, ensaia, experimenta. Diz não ao senso comum das práticas pedagógicas. Diz sim aos devires estéticos da existência. Quiçá: uma ética. Ética dos heróis homéricos. Das personagens esquilianas. Mas também do indivíduo docente. É fato que não cumpre regras de conduta, de moralização do conhecimento. Embebe-se da cotidianidade. Não para admirá-la. Mas para bestializá-la. Esquece fórmulas prontas, problemas seculares. Fragmenta e percorre, difere e sintetiza. As idéias tomam formam a partir do texto, objeto de estudo. E um texto recorre a outro, intertexto. São blocos de sensações: do amado, do vivido. Também do detestado, do odiado, do cuspido e escarrado. Porém, Dionísio sempre volta com uma máscara diferente. Nesta tese, ele surge como: Rousseau, Santo Agostinho, Raimundo Lúlio, Platão, Heráclito, Montaigne, Comenius, Os Jesuítas, Descartes, Kant; e mais ainda: Homero, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes. Multiplica-se para se sentir em cada frase. Despedaça-se para iludir o todo. Baila e canta a canção do bode. Bode expiatório da Pedagogia. Mas ela também baila com os sátiros. No seu interior vibra uma didática-artista, vontade de perecer e renascer. De pertencer a todo o universo. Tal Pedagogia foge do pedagógico como as crianças fogem da escola. No entanto, como as crianças, ela insiste. No vão da máscara trágica: o brilho dos olhos permanece.
39

Bara döda fiskar följer strömmen : En retorisk analys av den nationella pandemigruppens legitimering av sin strategi under covid-19-pressträffarna / Only dead fish follow the stream : A rhetorical analysis of the national pandemic group's legitimization of its strategy during the covid-19 press conferences

Aronsson, Nina, Lindgren, THi January 2021 (has links)
Ämnet för denna uppsats är retorik under en pågående kris. Studien syftar till att undersöka de retoriska elementen i den nationella pandemigruppens budskap under de samordnade pressträffarna till följd av covid-19-pandemin. Detta med avseende att ta reda på hur Sveriges ovanliga val av strategi för att hantera krisen legitimerades av talarna under pressträffarna. Genom en retorisk analys, av 35 pressträffar under perioden mars till och med november 2020, kommer studiens frågeställningar att besvaras. Frågorna är kopplade till de tre appellformer (ethos, logos och pathos) som återfinns i retorikvetenskapen, då studien ämnar ta reda på hur dessa används under pressträffarna för att nå fram med ett visst budskap, samt genom vilka argument detta görs. Studiens teoretiska utgångspunkter är myndigheters kriskommunikation och retorik. För att analysera materialet används en retorisk analys med en hermeneutisk ansats, där talet analyseras utifrån ethos, logos och pathos och den argumentation som ligger till grund för dessa. I analysen framgår det att precis som i den klassiska myndighetskommunikationen består talen under pressträffarna till stor del av att stärka myndigheternas logos. Det vill säga, talarna använder sig av argument baserade på fakta för att nå fram med budskapet. Talarna använder sig av upprepningar och spelar sällan på publikens känslor. I analysen framgår det dessutom att talarna bygger upp ett starkt ethos genom att visa på egen kunskap och föregå med gott exempel. Sveriges valda strategi under pandemin, som under perioden för studien är att ge medborgarna frihet under ansvar, legitimeras av talarna genom att upprepa de framtagna rekommendationerna och att skapa en gemenskap genom uttryck som “tillsammans kan vi stoppa smittspridningen”.
40

Alone, Together

Cowger, Damien L. 26 July 2011 (has links)
No description available.

Page generated in 0.0391 seconds