• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 233
  • 201
  • 38
  • 30
  • 20
  • 15
  • 12
  • 10
  • 8
  • 7
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • Tagged with
  • 615
  • 574
  • 74
  • 64
  • 47
  • 46
  • 40
  • 39
  • 37
  • 31
  • 30
  • 30
  • 27
  • 27
  • 26
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
501

Helicobacter pylori em pacientes com ulcera peptica e gastrite cronica : : detecção pela Nested PCR e pela PCR e genotipagem pelos genes Urease C e Urease B / Helicobacter pylori in patients with peptic ulcer and chronic gastritis: detection by nested PCR and by PCR and genotyping by genes Urease C and Urease B

Roesler, Bruna Maria 24 August 2006 (has links)
Orientador: Sandra Cecilia Botelho Costa / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-07T12:19:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Roesler_BrunaMaria_M.pdf: 3428404 bytes, checksum: ee37171bd6740210c88477c4839317fb (MD5) Previous issue date: 2006 / Resumo: O Helicobacter pylori é uma bactéria gram-negativa que está estritamente relacionada com o desenvolvimento de doenças gástricas, inclusive malignas, sendo classificada como carcinógeno do grupo I pela Agência Internacional para Pesquisa do Câncer. Apesar de grande parte da população mundial estar contaminada pela bactéria, a maioria dos indivíduos permanece assintomática. Muitas abordagens são sugeridas para diferenciar os isolados de H. pylori e diversas técnicas de biologia molecular têm sido aplicadas para caracterizar as amostras clínicas de diferentes pacientes. A análise de restrição (RFLP) usada em conjunto com a PCR tem sido amplamente utilizada para a tipagem de isolados clínicos, utilizando vários genes do genoma do H. pylori como alvos para esse método. Padrões de eletroforese da nested PCR e da PCR para as regiões dos genes urease C e urease B do H. pylori foram obtidos com enzimas de restrição e comparados entre pacientes com úlcera péptica e gastrite crônica. Os produtos da nested PCR para urease C foram digeridos com a enzima Mbo I e os produtos da PCR para urease B com a enzima Hae III, sendo os fragmentos obtidos analisados por eletroforese em gel de agarose. Foram encontrados 7 padrões de genotipagem para urease B e 17 padrões para urease C. O grupo prevalente para gastrite crônica obtido com essa última genotipagem foi o denominado grupo ureC MboI G, com fragmentos de 110, 120, 250 e 310 pares de bases, ocorrendo em 13 pacientes (15,7% dos casos). Em relação aos casos de úlcera péptica, o grupo de genotipagem mais prevalente foi o denominado ureC MboI E, com 110, 180 e 500 pares de bases, ocorrendo em 11 pacientes (24,4% do total de casos). O grupo prevalente obtido com a genotipagem para urease B foi o denominado ureB I, com um fragmento único de 750 pares de bases. Esse grupo foi o prevalente tanto para os casos de úlcera péptica (27), com 60,0%, quanto para os de gastrite crônica (53), com 63,9%. Não foram observadas diferenças significativas entre os padrões encontrados para ambas as doenças. A nested PCR para detecção prévia do DNA do H. pylori também foi realizada, obtendo-se 100% de concordância. Os métodos de tipagem dos produtos obtidos por nested PCR e PCR proporcionam um esquema funcional e de grande reprodutibilidade para estudos epidemiológicos e de caracterização de cepas / Abstract: Helicobacter pylori is a gram-negative bacterium that has been implicated as a major human gastric pathogen responsible for gastritis and peptic ulcer disease. It has been classified as a group I carcinogen by the International Agency for Research on Cancer and is regarded as a primary factor for gastric cancer. A significant proportion of the world population is infected with H. pylori, even though most infections are asymptomatic. To isolate H. pylori, many approaches have been presented and several molecular techniques have been applied to separate clinical isolates from different patients. PCR-RFLP analysis has been widely developed for the typing of clinical isolates, with several genes within H. pylori having been targeted by this method. Eletroforesis patterns of nested PCR and PCR to urease C and urease B gene regions of H. pylori were obtained by restriction fragment length polymorphism and compared among patients with peptic ulcer and chronic gastritis. Nested PCR products for urease C were digested with MboI enzyme and PCR products for urease B with Hae III enzyme, and the obtained fragments were analyzed by eletroforesis in agarosis gel. We have encountered 7 genotyping patterns for urease B and 17 patterns for urease C. The prevalent group for chronic gastritis which was obtained with this last genotyping was named ureC MboI G group, with fragments of 110, 120, 250 and 310 base pairs, occurring in 13 patients (15,7% of the cases). Regarding the peptic ulcer cases, the most prevalent genotyping group was named ureC MboI E group, with 110, 180 and 500 base pairs, occurring in 11 patients (24,4% of the cases). The prevalent group obtained with the genotyping for urease B was named ureB I, with only one fragment of 750 base pairs. This group was the prevalent one both in peptic ulcer cases (27) with 60,0%, and in chronic gastritis case (53), with 63,9%. We haven¿t found meaningful differences among the encountered patterns for both diseases. Nested PCR for previous detection of H. pylori DNA has also been performed, and we have obtained 100% of concordance. The typing methods of the products obtained by nested PCR and PCR show a functional scheme and of great reproduction for epidemiologic studies and of H. pylori strains characterization / Mestrado / Mestre em Farmacologia
502

Ancestría versus selección: Infección con Helicobacter pylori en la Población chilena

Frías Villarroel, Liesbeth. January 2010 (has links)
No description available.
503

Caracterización y potencial probiótico de bacterias lácticas aisladas de leche de oveja guirra

Amorocho Cruz, Claudia Milena 02 December 2011 (has links)
Diversos estudios señalan que varias especies pertenecientes a las Bacterias Acido Lácticas (BAL) poseen propiedades probióticas y se encuentran comúnmente en los derivados lácteos. Actualmente, en la Comunidad Valenciana se comercializan quesos frescos y madurados elaborados a partir de la leche de oveja guirra, autóctona de esta comunidad e incluida dentro del catálogo de razas protegidas en España. Sin embargo, hasta el momento no se han realizado ensayos para determinar el potencial probiótico de cepas aisladas de esta leche. En esta tesis, se han aislado 131 BAL de leche de oveja Guirra. Siguiendo los criterios establecidos por la FAO, estas cepas se han identificado inicialmente con métodos fenotípicos a nivel de género y especie. Posteriormente, se ha evaluado, en condiciones in vitro, la actividad antimicrobiana de las cepas lácticas frente a patógenos implicados en enfermedades del hombre como H. pylori y Salmonella spp. En detalle, se ha estudiado el efecto de las sustancias producidas por dos cepas BAL frente a la viabilidad de H. pylori. Las cepas BAL destacadas en la actividad antimicrobiana han sido identificadas y caracterizadas por medio de técnicas moleculares, perfiles de resistencia a antibióticos, habilidad de adhesión a la mucina de cerdo y finalmente, se ha evaluado la resistencia frente a las condiciones gastrointestinales. Los resultados muestran que las propiedades probióticas se pueden atribuir a una cepa y no es posible generalizarlo a una especie o género. Algunas de las cepas lácticas de oveja y de la CECT resultaron de especial interés porque en condiciones in vitro demostraron características probióticas que deberían ser confirmadas en posteriores estudios in vivo. Cabe resaltar que algunas de estas cepas se han aislado de productos que son actualmente comercializados y por tanto las propiedades probióticas de estas cepas representarían un valor añadido para los mismos. / Amorocho Cruz, CM. (2011). Caracterización y potencial probiótico de bacterias lácticas aisladas de leche de oveja guirra [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/13830 / Palancia
504

TRANSMISIÓN DE HELICOBACTER PYLORI A TRAVÉS DEL AGUA: ESTUDIO DE LA PRESENCIA DEL PATÓGENO E IDENTIFICACIÓN DE FORMAS VIABLES MEDIANTE TÉCNICAS MOLECULARES

Santiago Cuéllar, Paula 12 December 2016 (has links)
Abstract Helicobacter pylori occupies a prominent position among emerging human pathogens, one of the most common causes of chronic bacterial infection in humanity and closely linked to peptic ulcers and gastric cancer. It has been suggested that H.pylori can be acquired by different routes of transmission, including water. The growing demand for water due to increasing world population and the concurrent expansion of the industry necessitates the use of treated wastewater. However, H. pylori resistance to water disinfection treatment constitutes a risk to health. Similarly, H.pylori has resilience to water purification treatments and at high concentrations of free chlorine in distribution systems by biofilm formation. The VBNC state of H.pylori in both matrices is the usual in stress conditions, necessitating the application of molecular techniques for detection and identification. In this thesis we have studied the presence and viability of this important pathogen in both wastewater and drinking water. A total of 60 wastewater samples, including samples of the biological reactor inlet, the outlet of this one and samples after tertiary ultraviolet disinfection treatment, were analyzed for the presence of H.pylori by PCR, q-PCR and FISH and the traditional cultivable technique. The FISH technique proved to be an effective and rapid method for the detection of H. pylori in waste and debugged water (61.2 %), without the need for a preliminary step enrichment of samples. The PCR and q-PCR techniques determined the presence of H. pylori in the samples, with detection rates of both 15 %. It was possible to quantify only in 3 direct samples belonging to the reactor inlet and outlet (1.8x10; 1.5x10 and 6.3x10 GU/mL), the other samples had the Ct above the threshold of reliability (> 35 cycles). Although the culture turned out to be a not fully resolutive method, the method of isolation by 0.65 µm membrane, tuned in this thesis, was effective in reducing the accompanying microbiota and to obtain cultivable H. pylori for the first time from debugged water. Similarly, 63 drinking water samples from 51 public drinking water sources located on the coastal area in Eastern Spain, were analyzed and could be confirmed for the first time the presence of viable cells of the pathogen in drinking water. FISH and q-PCR techniques were effective for detecting H. pylori with detection rates of 46 % and 50.8 % respectively. For detection of viable cells of H. pylori in drinking water DVC-FISH technique it proved to be a more effective tool than the PMA-qPCR, with a detection rate of 38 % viable cells. Quantitation of viable cells was possible by obtaining values between 4x102 and 1.6x103 viable cells of H.pylori/mL. Despite the difficulty of culturing the pathogen H. pylori it was identified in a sample after 24 hours enrichment. Detection of mutations in the 23S, in specific resistance to clarithromycin, indicated that 41.6% of the samples of wastewater and 17.4% of drinking water samples had H.pylori with this potential resistance. The results confirm the ability of H.pylori to survive the water purification treatments in a wastewater treatment plant, it should be considered when evaluating the potential risk in reuse for irrigation. Moreover, H.pylori is found in the distribution systems of drinking water, so its consumption may be a risk to human health, since they are a possible route of transmission of the pathogen. The presence of clarithromycin-resistant H.pylori in the environment, show the need to monitor effective control of the pathogen, since water can pose a risk to the expansion of resistance and consequent therapeutic failures in clinical practice. Given the role of water in the transmission of H.pylori, confirmed in this thesis, the established protocols are proposed, mainly the DVC-FISH method, as they can be validated for an efficient environmental control of H.pylori. / Resumen Helicobacter pylori ocupa una posición destacada entre los patógenos humanos emergentes, siendo una de las causas más comunes de infección crónica bacteriana en la humanidad y estrechamente relacionada con la úlcera péptica y el cáncer gástrico. Se ha sugerido que H.pylori puede ser adquirido por diferentes vías de transmisión, entre ellas el agua. El aprovechamiento de las aguas residuales depuradas y la resistencia de H. pylori a los tratamientos de desinfección del agua constituye un riesgo para la salud. De igual forma, H.pylori presenta capacidad de resistencia a tratamientos de potabilización y a concentraciones elevadas de cloro libre en los sistemas de distribución gracias a la formación de biopelículas. El estado VNC de H.pylori, en ambas matrices, hace necesario la aplicación de técnicas moleculares para su detección e identificación. En esta tesis doctoral se ha estudiado la presencia y viabilidad de este importante patógeno tanto en agua residual como potable. Un total de 60 muestras de agua residual, incluyendo muestras de la entrada del reactor biológico, de la salida de éste y tras el tratamiento de desinfección con UV, se analizaron para detectar la presencia de H. pylori mediante las técnicas moleculares PCR, q-PCR y FISH y cultivo en placa. La técnica FISH resultó ser un método eficaz y rápido para la detección de H. pylori en las aguas residuales y depuradas (61.2 %), sin la necesidad de un paso previo de enriquecimiento de las muestras. Las técnicas PCR y q-PCR determinaron la presencia de H.pylori en las muestras, con porcentajes de detección de ambas del 15 %. Fue posible cuantificar únicamente en 3 muestras directas, pertenecientes a la entrada y salida del reactor (1.8x10; 1.5x10 y 6.3x10 GU/ mL). Aunque el cultivo resultó ser un método poco resolutivo, el método de aislamiento mediante membrana de 0.65 µm, puesto a punto en esta tesis doctoral, resultó eficaz para reducir la microbiota acompañante y poder obtener H.pylori cultivable por primera vez a partir de aguas depuradas. De igual modo, se analizaron 63 muestras de agua potable procedentes de 51 fuentes públicas de agua potable, pudiendo confirmar por primera vez la presencia de células viables del patógeno en aguas de consumo. Las técnicas FISH y q-PCR resultaron eficaces para la detección de H. pylori con unas tasas de detección de 46 % y 50.8 % respectivamente. Para la detección de células viables de H.pylori en agua potable la técnica DVC-FISH resultó ser una herramienta efectiva. Fue posible la cuantificación de células viables obteniendo valores comprendidos entre 4x102 y 1.6x103 células viables de H. pylori /mL. A pesar de la dificultad de cultivar el patógeno, se identificó H. pylori en una muestra tras el enriquecimiento de 24 horas. La detección de mutaciones en el 23S, específicas en la resistencia a la claritromicina, indicó que el 41.6% de las muestras de agua residual y el 17.4 % de las muestras de agua potable presentaban H.pylori con dicho potencial. Los resultados obtenidos confirman la capacidad de H.pylori de sobrevivir a los tratamientos de depuración del agua en una estación de depuración de aguas residuales, lo que debería ser considerado al evaluar el riesgo potencial de su reutilización para el riego. Por otra parte, H.pylori se encuentra en los sistemas de distribución de agua potable, por lo que el consumo de éstas puede representar un riesgo para la salud humana. La presencia de H.pylori resistente a la claritromicina en el ambiente, evidencia la necesidad de monitorizar un control eficaz del patógeno, ya que el agua puede suponer un riesgo para la expansión de las resistencias, y los consiguientes fallos terapéuticos en la práctica clínica. Dado el papel del agua en la transmisión de H. pylori, confirmado en esta tesis doctoral, se proponen los protocolos establecidos, principalmente el método DVC-FISH, como validables para el / Resum Helicobacter pylori ocupa una posició destacada entre els patògens humans emergents, sent una de les causes més comuns d'infecció crònica bacteriana en la humanitat i estretament relacionada amb l'úlcera pèptica i el càncer gàstric. S'ha suggerit que H. pylori pot ser adquirit per diferents vies de transmissió, entre elles l'aigua. L'aprofitament de les aigües residuals depurades i la resistència d'H. pylori als tractaments de desinfecció de l'aigua constitueix un risc per a la salut.De la mateixa manera, H. pylori presenta capacitat de resistència a tractaments de potabilització i a concentracions elevades de clor lliure en els sistemes de distribució gràcies a la formació de biopel¿lícules. L'estat VNC de H. pylori, en ambdues matrius, fa necessari l'aplicació de tècniques moleculars per a la seva detecció i identificació. En aquesta tesi doctoral s'ha estudiat la presència i viabilitat d'aquest important patogen tant en aigua residual com potable. Un total de 60 mostres d'aigua residual, incloent mostres de l'entrada del reactor biològic, de la sortida d'aquest i després del tractament de desinfecció amb UV, es van analitzar per detectar la presència de H. pylori mitjançant les tècniques moleculars PCR, q-PCR i FISH i cultiu en placa. La tècnica FISH va resultar ser un mètode eficaç i ràpid per a la detecció de H. pylori en les aigües residuals i depurades (61.2 %), sense la necessitat d'un pas previ d'enriquiment de les mostres. Les tècniques PCR i q-PCR van determinar la presència de H. pylori en les mostres, amb percentatges de detecció de les dues del 15 %. Va ser possible quantificar únicament en 3 mostres directes, pertanyents a l'entrada i sortida del reactor (1.8x10; 1.5x10 i 6.3x10 GU/mL). Tot i que el cultiu va resultar ser un mètode poc resolutiu, el mètode d'aïllament mitjançant membrana de 0.65 µm, posat a punt en aquesta tesi doctoral, va resultar eficaç per reduir la microbiota acompanyant i poder obtenir H. pylori cultivable per primera vegada a partir d'aigües depurades. De la mateixa manera, es van analitzar 63 mostres d'aigua potable procedents de 51 fonts públiques d'aigua potable, i confirmar per primera vegada la presència de cèl¿lules viables del patogen en aigües de consum. Les tècniques FISH i q-PCR van resultar eficaces per a la detecció de H. pylori amb unes taxes de detecció de 46 % i 50.8 % respectivament. Per a la detecció de cèl¿lules viables de H. pylori en aigua potable la tècnica DVC-FISH va resultar ser una eina efectiva. Va ser possible la quantificació de cèl¿lules viables obtenint valors compresos entre 4x102 i 1.6x103 cèl¿lules viables d'H. pylori /mL. Tot i la dificultat de conrear el patogen, es va identificar H. pylori en una mostra després de l'enriquiment de 24 hores. La detecció de mutacions en el 23S, específiques en la resistència a la claritromicina va indicar que el 41.6 % de les mostres d'aigua residual i el 17.4 % de les mostres d'aigua potable presentaven H. pylori amb aquest potencial. Els resultats obtinguts confirmen la capacitat de H. pylori de sobreviure als tractaments de depuració de l'aigua en una estació de depuració d'aigües residuals, el que hauria de ser considerat en avaluar el risc potencial de la seva reutilització per al reg. D'altra banda, H. pylori es troba en els sistemes de distribució d'aigua potable, per la qual cosa el consum d'aquestes pot representar un risc per a la salut humana. La presència de H. pylori resistent a la claritromicina en l'ambient, evidència la necessitat de monitoritzar un control eficaç del patogen, ja que l'aigua pot suposar un risc per a l'expansió de les resistències, i els consegüents errors terapèutics en la pràctica clínica. Donat el paper de l'aigua en la transmissió d'H.pylori, confirmat en aquesta tesi doctoral, es proposen els protocols establerts, principalment el mètode DVC-FISH, com validables per al control ambient / Santiago Cuéllar, P. (2016). TRANSMISIÓN DE HELICOBACTER PYLORI A TRAVÉS DEL AGUA: ESTUDIO DE LA PRESENCIA DEL PATÓGENO E IDENTIFICACIÓN DE FORMAS VIABLES MEDIANTE TÉCNICAS MOLECULARES [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/75086 / TESIS
505

DETECCIÓN Y VIABILIDAD DE Helicobacter pylori EN AGUAS CRUDAS Y POTABLES EN TRES PLANTAS DE POTABILIZACIÓN EN LA CIUDAD DE BOGOTÁ

Vesga Pérez, Fidson Juarismy 10 September 2018 (has links)
Helicobacter pylori es una bacteria capaz de colonizar la mucosa gástrica, produciendo una de las infecciones más frecuentes en la población, con una prevalencia global del 50%, que alcanza el 70-80% en Colombia. El objetivo de este estudio fue determinar la presencia, viabilidad y virulencia de H. pylori en aguas crudas y potables de tres plantas potabilizadoras de la ciudad de Bogotá. Para ello, se evaluaron 310 muestras (155 de cada matriz) mediante las técnicas de cultivo, PCR convencional, qPCR y FISH. También se evaluaron indicadores de contaminación fecal y parámetros fisicoquímicos. Se demostró la presencia de células cultivables de H. pylori en 56 de las 310 muestras de las tres plantas de potabilización (11-24%). También se detectó ADN de H. pylori en las 3 plantas por PCR convencional y qPCR (15-27% de las muestras de agua cruda y 24-31% de agua potable). Por qPCR fue posible cuantificar H. pylori en 13 (8.4%) muestras de agua cruda y en 20 (12.9%) de agua potable. El genotipo de H. pylori más prevalente en el agua fue vacA m1/s1. No se encontró relación entre los indicadores de contaminación fecal y la presencia de H. pylori en el agua cruda ni potable. Tampoco se encontró relación entre el pH, la conductividad, la turbidez y el cloro residual de las muestras y la presencia y/o ausencia de H. pylori. Los resultados de este estudio demuestran que células viables de H. pylori están presentes tanto en el agua de entrada como en la de salida de las plantas potabilizadoras analizadas, pudiendo ser estas un vehículo de transmisión del patógeno. Sin embargo, para evauluar el riesgo real al que está expuesto el consumidor, deben realizarse otros estudios que evalúen el potencial infeccioso de estas células. / Helicobacter pylori is a bacteria able to colonize the gastric mucosa, producing one of the most common infections in the population, with a global prevalence of 50% which reaches 70%-80% in Colombia. The objective of the present study was to determinate the presence, viability and virulence of H. pylori in raw and drinking waters of three water treatment plants in the city of Bogotá. For this purpose, 310 water samples (155 of each type of water) were evaluated by culture, conventional PCR, qPCR and FISH techniques. Fecal indicators and physic-chemical parameters were also evaluated. The presence of cultivable H. pylori cells was demonstrated in 56 out of the 310 samples coming from the three water treatment plants (11-24%). H. pylori DNA was also detected by conventional PCR and q PCR (15-27% of raw water and 24-31% of drinking water samples); by qPCR it was possible to quantify H. pylori in 13 (8.4%) samples of raw water and in 20 (12.9%) of drinking water. The H. pylori vacA m1/s1 genotype was the most prevalent among the analyzed water samples. Regarding the fecal indicators and the presence of H. pylori, no relation was found in either raw or drinking water. No association was found between pH, the conductivity, turbidity and residual chlorine of the samples and the presence and/or absence of H. pylori. Results obtained in this research demonstrate that viable H. pylori cells are present both in raw and drinking water of the analyzed water treatment plants being those able to be vehicle of transmission of the pathogen. However, in order to assess the real risk to which the consumer is exposed, other studies should be carried out to evaluate the potential infectious of these cells. / Helicobacter pylori es una bactèria capaç de colonitzar la mucosa gàstrica, produint una de les infeccions més freqüents en la població, amb una prevalença global del 50%, i del 70-80% a Colòmbia. L'objectiu d'este estudi va ser determinar la presència, viabilitat i virulència de H. pylori en aigües crues i potables de tres plantes potabilitzadores de la ciutat de Bogotà. Per a aquest propòsit, es van avaluar 310 mostres (155 de cada matriu) per mitjà de les tècniques de cultiu, PCR convencional, qPCR i FISH. També es van avaluar indicadors de contaminació fecal i paràmetres fisicoquímics. Es va demostrar la presència de cèl·lules cultivables de H. pylori en 56 de les 310 mostres de les tres plantes potabilitzadores (11-24%). També es va detectar ADN de H. pylori a les 3 plantes per PCR convencioanl i qPCR (15-27% de les mostres d'aigua crua i 24-31% d'aigua potable). Per qPCR va ser possible quantificar H. pylori en 13 (8.4%) mostres d'aigua crua i en 20 (12.9%) d'aigua potable. El genotip de H. pylori més prevalent en l'aigua va ser el vacA m1/s1. No es va trobar relació entre els indicadors de contaminació fecal i la presència de H. pylori ni a l'aigua crua ni a la potable. Tampoc es va trobar relació entre el pH, la conductivitat, la terbolesa i el clor residual de les mostres i la presència i/o absència de H. pylori. Els resultats d'aquest estudi demostren que hi ha cèl·lules viables de H. pylori tant en l'aigua d'entrada com en la d'eixida de les plantes potabilitzadores analitzades, i podent ser aquestes un vehicle de transmissió del patogen. Malgrat això, per a avaluar el risc real a que s'exposa el consumidor, han de realitzar-se altres estudis que avaluen el potencial infecciós d'aquestes cèl¿lules. / Vesga Pérez, FJ. (2018). DETECCIÓN Y VIABILIDAD DE Helicobacter pylori EN AGUAS CRUDAS Y POTABLES EN TRES PLANTAS DE POTABILIZACIÓN EN LA CIUDAD DE BOGOTÁ [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/107957 / TESIS
506

Indolent feature of Helicobacter pylori-uninfected intramucosal signet ring cell carcinomas with CDH1 mutations / ヘリコバクターピロリ未感染胃に発生するCDH1変異粘膜内印環細胞癌は進行が遅い特徴を持つ

Nikaido, Mitsuhiro 24 September 2021 (has links)
京都大学 / 新制・論文博士 / 博士(医学) / 乙第13442号 / 論医博第2241号 / 新制||医||1054(附属図書館) / 京都大学大学院医学研究科医学専攻 / (主査)教授 羽賀 博典, 教授 藤田 恭之, 教授 伊藤 貴浩 / 学位規則第4条第2項該当 / Doctor of Medical Science / Kyoto University / DFAM
507

Organoid Models of Digestive Diseases

Holokai, Loryn 14 October 2019 (has links)
No description available.
508

Evaluación fitoquímica y actividad anti-helicobacter pylori del aceite esencial de Minthostachys mollis “muña” en pacientes con gastritis del Hospital Militar Central

Rojas Wisa, Oscar Favio January 2017 (has links)
Realiza la evaluación fitoquímica y la actividad anti-Helicobacter pylori del aceite esencial de Minthostachys mollis “muña” en pacientes del Hospital Militar Central diagnosticados con gastritis. Las hojas de M. mollis se recolectaron en Tranca (3300 m.s.n.m.), distrito de Vinchos, provincia de Huamanga, Región Ayacucho. Se extrajo el aceite esencial (AE) por arrastre con vapor de agua, resultando con un rendimiento de 2,00 %v/p, densidad 0,9041 g/mL, índice de refracción 1,56689 a 20 ºC. La composición química fue determinada por el método cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas, resultando: D-mentona (39,75 %), pulegona (22,45 %), (2S-trans)-5-metil-2-(1-metiletil) - (ciclohexanona (10,24 %), β-linalol (3,33 %) y neomentol (2,13 %). Por el método de Artemia salina se evaluó la bioactividad y citotoxicidad, mostrando una CL50=15,24 mg/Kg. La dosis letal media oral aguda (DL50) = 2,21 mL/kg, en ratas albinas de acuerdo al método de dosis límite, catalogada de baja toxicidad. A los tres grupos en estudio se administró vía oral por diez días cápsulas de gelatina aceite esencial de M. mollis, 300 mg, 700 mg y 1000 mg + omeprazol 40 mg respectivamente usándose como vehículo el aceite de Plukenetia volubilis “sacha inchi”; al grupo de control positivo se suministró por vía oral en dosis diaria cápsulas de amoxicilina 1500 mg + claritromicina 1000 mg + omeprazol 40 mg, durante diez días. Al grupo control negativo se administró por vía oral en dosis diaria aceite de P. volubilis en cápsulas en iguales condiciones. Después de 30 días de tratamientos se realizó una endoscopia alta para el control a todos los grupos en estudio; con el tratamiento clásico antibióticos + omeprazol se observó la erradicación de la mencionada bacteria y con el tratamiento de AE + omeprazol no se observó la erradicación. Se concluye que el aceite esencial de Minthostachys mollis “muña” bajo las condiciones de este ensayo no presenta actividad anti-Helicobacter pylori. / Tesis
509

Assessing cardiotonic steroids involvement in hypertensive rat models with Helicobacter pylori infections

Masso, Zelie Flavienne 31 July 2020 (has links)
Introduction: Hypertension is an important public health challenge worldwide, being the leading cause of cardiovascular disease, morbidity and mortality. It is particularly prevalent in people in sub-Saharan Africa, especially in urban areas. There is an urgent need to develop strategies to prevent, detect, treat, and control hypertension effectively in the African region. Helicobacter pylori, a gram-negative bacterium responsible for many gastric disorders worldwide, has been associated with hypertension in some previous studies; where blood pressure of patients with Helicobacter pylori infection did not subside after hypertensive treatment, when compared to patients without Helicobacter pylori infections. This effect was suggested to be due to Helicobacter pylori produced and modified cardiotonic steroids that are found in elevated concentrations in hypertensive patients. Cardiotonic steroids are positive inotropic agents which are known to increase blood pressure. A sensitive analytical method is needed to detect and quantify the low concentrations of cardiotonic steroids in biological samples. Materials and Methods: An extraction method was optimised using reversed phase Solid Phase Extraction. A targeted liquid chromatography tandem mass spectrometry method using an Agilent binary series 1100/1200 LC system with a Kinetex C18 RP column (100 x 2.1 mm, 2.6 µm) coupled to a Sciex 4000QTRAP tandem mass spectrometer was developed and validated for the detection and quantitation of 9 different cardiotonic steroids in both solvent and whole blood. The method was validated according to the International Conference on Harmonization guidelines with regards to precision, accuracy, sensitivity, selectivity, linearity, range, limit of detection, limit of quantification, reproducibility, recovery, carry-over and stability. Media from Helicobacter pylori cultures and faecal samples from human and different normo- and hypertensive rat strains were analysed. Data analysis was performed with Analyst® Software (version 1.5.2) and multiple t-test and Kruskal Wallis test using GraphPad Prism 8 software. Results and Discussion: The calibration curves of tested cardiotonic steroids were linear over a concentration range of 0.1-40 ng/mL with coefficients of determination greater than 0.990 except for telocinobufagin. The analytical method was selective with an estimated limit of detection and limit of quantification between 0.02-0.5 ng/mL and 0.1-2 ng/mL respectively. All tested cardiotonic steroids showed good recovery of over 70%. Accuracy and precision were found to be within acceptable limits of 15% and 20% at lowest limit of quantification for almost all the analytes and their stability in blood and solvent at room temperature, 4°C, -20°C and -80°C was tested for a month. Cardiotonic steroids were detected in Helicobacter pylori cultures and faecal samples with the exception of ouabain and proscillaridin A which were not detected at all. Although Helicobacter pylori were shown to produce cardiotonic steroids in vitro, no evidence of the effect of Helicobacter pylori on cardiotonic steroids production was detected in different normo- and hypertensive rat groups. Conclusion: The quantitative analytical method was successfully validated, over expected in vivo concentration ranges for 8 different cardiotonic steroids. The extraction and analytical methods were both successfully applied to Helicobacter pylori cultures and faecal rat samples where cardiotonic steroids were detected. / Dissertation (MSc)--University of Pretoria 2020. / National Research Foundation Student bursary / Pharmacology / MSc (Pharmacology) / Unrestricted
510

Nachsorge bei gastralen MALT-Lymphomen nach alleiniger Helicobacter pylori-Eradikation unter besonderer Berücksichtigung der Patientencompliance / Adherence to follow-up of patients with Gastric-MALT-Lymphoma treated by Helicobacter pylori eradication only

Herold, Johannes Helmut January 2021 (has links) (PDF)
Hintergrund: Der EGILS (European Gastro-Intestinal Lymphoma Study) Consensus Report von 2011 enthält als zentralen Therapiebaustein die H.p.-Eradikationsbehandlung mit nachfolgendem „Watch-and-Wait“ bzw. die Nachsorge nach Vollremission. Voraussetzung für eine strukturierte Nachsorge ist eine gute Patientencompliance. Eine Studie über Dauer und praktische Umsetzbarkeit der Nachsorge, insbesondere nach Vollremission, gibt es bisher nicht. Ziel: Ziel dieser retrospektiven Arbeit war es zu überprüfen, ob die von der EGILS empfohlenen Nachsorgeintervalle von den Patienten nach einer alleinigen H.p.-Eradikation eingehalten werden. Ferner sollte auf dieser Grundlage und unter Berücksichtigung des Therapieerfolgs eine Empfehlung für optimale Nachsorgeintervalle nach klinischer Vollremission erarbeitet werden. Methode: 106 Patienten (50 weiblich; 56 männlich); Alter 59 (33 – 85) Jahre mit beliebigem H.p.Status, histologisch gesichertem gastralem MALT-Lymphom und alleiniger H.p.-Eradikationsbehandlung wurden eingeschlossen. Grundlage zur Beurteilung war, bis zur Vollremission, das Nachsorgeschema gemäß EGILS (alle 4-6 Monate); danach erfolgte die Nachsorge alle 6 bis 12 Monate. Die Compliance wurde bei jedem Patienten als das Verhältnis aus erfüllter Nachsorgepflicht zu individueller Gesamtdauer der Nachsorge berechnet und über alle Patienten gemittelt. Ergebnisse: Die meisten Patienten erreichen nach alleiniger H.p.-Eradikation unabhängig vom H.p.-Status eine Vollremission (ca. 71%). Die Nachsorgen wurden über den gesamten Beobachtungszeitraum zu ca. 55% eingehalten. Patienten mit Interesse an einer Nachsorge nehmen diese über Jahre hinweg sehr zuverlässig war. In dieser Patientengruppe liegt die Compliance bei ca. 95%. Schlussfolgerung: Die exzellente Prognose gastraler MALT-Lymphome, unabhängig vom H.p.-Status, und die hohe Bereitschaft der Patienten für Nachsorgeuntersuchungen auch nach Vollremission erhöht die Attraktivität einer „Watch-and-Wait“-Strategie. Nach klinischer Vollremission sind jährliche endoskopische Nachsorgeuntersuchungen praktisch umsetzbar. / Background: The European gastrointestinal lymphoma study (EGILS) consensus report from 2011 included as a central therapy basis the H pylori eradication treatment with subsequent “watch and wait” as well as follow-up care after full remission. The main requirement for a structured follow up care is good patient compliance. A study about the duration and the practical feasibility of follow up care, especially after full remission has not been carried out to date. Aims: The aim of this retrospective work was to review whether patients were complying with the EGILS recommended follow-up intervals after a single H pylori eradication treatment. Furthermore, on this basis and in consideration of treatment success, a recommendation for the optimal follow-up interval after a full clinical remission should be developed. Methods: 106 patients (50 females, 56 males) with an average age of 59 years (33-85) with a variable H pylori status, histologically confirmed gastric MALT-lymphoma and a single H pylori eradication treatment, were included. The basis of assessment was, up to full remission, the follow-up scheme in accordance with EGILS (4-6 months) thereafter follow up in 6-12 months. The compliance for every patient was calculated as the ratio of fulfilled follow-up care obligations to individual duration of follow-up care and averaged out over all Patients. Results: The majority of patients reached a full remission after a single H pylori eradication independent of H pylori status (ca. 71%). Ca 55% of the follow-up care was adhered to the whole observation period. Patients with an interest continued to take part reliably in follow-up care for many years. The compliance in this patient group was ca 95%. Conclusion: The excellent prognosis of gastric MALT-lymphoma, independent of H pylori status and the willingness of the patients to have aftercare-check-ups even after a full remission, increases the attraction of a “watch and wait” strategy. After a full clinical remission, yearly endoscopic check-ups can be easily implemented.

Page generated in 0.2979 seconds