• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 46
  • 12
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 62
  • 32
  • 23
  • 15
  • 14
  • 13
  • 8
  • 8
  • 7
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

[en] SOLID WASTE MANAGEMENT: VALUATION BY THEORY OF REAL OPTIONS / [pt] TRATAMENTO DE RESÍDUOS SÓLIDOS: VALORAÇÃO POR OPÇÕES REAIS

RICARDO BRANDÃO FERREIRA 07 June 2011 (has links)
[pt] Os serviços inerentes à Limpeza Pública no Brasil são de responsabilidade municipal. Para tanto, as prefeituras podem licitar a operação destes serviços à iniciativa privada. Essa dissertação propõe a utilização da metodologia das opções reais para valorar um projeto de tratamento de resíduos sólidos para o Município de Niterói, considerando que existem diversas flexibilidades gerenciais e significativas incertezas em relação ao volume de resíduos a serem tratados. Dado que pelas regras do edital número 02/2008, o vencedor seria a empresa que apresentasse o menor preço para os serviços, a estratégia adotada foi valorar o projeto considerando o valor presente líquido do projeto base (aterro sanitário) igual a zero com a possibilidade de adicionar a segregação e comercialização de recicláveis e a implantação de uma usina de geração de energia ao longo da vida útil da concessão. Tal estratégia resultou num valor presente líquido de R$1.642.000. / [en] Public waste management services in Brazil are the responsibility of city municipalities, which may contract out the operation of these services to private enterprises. Within this work, the economic feasibility of a solid waste treatment project in the municipality of Niterói is analyzed in accordance with the rules established by the bid document n 02/2008. A real options approach was used for the analysis considering that there are many managerial flexibilities and significant uncertainties about the volume of waste to be treated. The bid rules award the contract to the lowest bidder, so the strategy used was to value the project considering the net present value of the base project (landfill) as equal to zero, and to consider the option of adding recycling facilities and the implementation of a power generation plant throughout the period of the concession. The result of this strategy was a net present value of R$1.642.000.
22

Produção e caracterização da silagem ácida elaborada em duas condições térmicas com resíduos do enlatamento de sardinha

Silva, Maria Fernanda Oliveira da January 2013 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias, Programa de Pós-Graduação em Aquicultura, Florianópolis, 2013. / Made available in DSpace on 2014-08-06T17:07:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 324041.pdf: 526319 bytes, checksum: 19ff5ccf690be37fe96fdbc8ac08dae7 (MD5) Previous issue date: 2013 / A silagem de pescado é uma alternativa proteica no fabrico de rações para aquicultura. Entretanto, supõe-se que a composição e qualidade da silagem podem variar dependendo da temperatura prevalente por ocasião da sua preparação. Para testar esta hipótese, comparou-se a composição nutricional da silagem ácida elaborada com resíduos do enlatamento de sardinha produzida no verão, com temperatura média do sistema de 21,87±0,99ºC, com aquela produzida no inverno, a 16,93±0,70ºC. Depois de triturada a matéria-prima, foi adicionado ácido acético (10% v/p) e antioxidante BHT (2% p/p) com posterior homogeneização e acondicionamento do produto final em recipientes de polietileno, durante 30 dias. Ao final do processo foram obtidas três frações: líquida, pastosa e mineral. As estações do ano não influenciaram (P>0,05) os parâmetros microbiológicos analisados nas silagens, entretanto, a silagem produzida no verão apresentou maior concentração de aminas biogênicas, exceto a tiramina. Nas frações líquidas, a gordura foi maior (P<0,05) no inverno e a matéria mineral maior no verão; já nas frações minerais, a proteína bruta foi maior no inverno e a matéria mineral maior no verão; nas frações pastosas, o teor proteico foi maior no inverno, enquanto extrato etéreo e matéria mineral, maiores no verão. Todos os aminoácidos foram encontrados em maior concentração na fração pastosa produzida no inverno (P<0,05). Na fração mineral, apenas o cálcio apresentou diferença (maior no inverno). A hidrólise proteica durante o processo de silagem aumentou a solubilidade da proteína em ambas as estações, demonstrando a eficácia do processo no aumento da disponibilidade proteica e seu potencial para uso em rações animais.<br> / Abstract : Fish silage is an alternative protein in the manufacture of feed for aquaculture. However, it is assumed that the silage quality and composition may vary depending on the temperature prevailing during mixing. To test this hypothesis, we compared the nutritional composition of silage made with sardine canning waste produced in the summer (average temperature of the system at 21.87 ± 0.99º C) to that produced in winter (at 16.93 ± 0.70° C). After grinding the waste, 10% acetic acid (v/w) and antioxidant BHT (2% w/w) were added; the mixture was manually homogenized, and stored in polyethylene drums for 30 days. The seasons did not affect (P>0.05) the microbiological parameters analyzed in the silages; however, silage produced in summer showed higher concentration of biogenic amines except for tyramine. Within the liquid fractions, fat was higher (P<0.05) in winter and ashes were higher in summer; whereas within the mineral fractions crude protein was higher in winter and ashes higher in summer. Within the pasty fraction, the protein content was higher in winter, while ether extract and ashes were higher on summer. All amino acids were found in higher concentrations in the pasty fraction produced in winter (P<0.05). Within the mineral fraction, only calcium was significantly different (higher in winter). The protein hydrolysis during the ensiling process increased the solubility of the protein in both seasons, demonstrating the effectiveness of the process to increase protein availability and its potential for use in animal feeds.
23

Capacidade tecnológica e gestão de resíduos sólidos industriais : estudo de casos em empresas calcadistas do Vale do Sinos

Viegas, Cláudia Viviane January 1997 (has links)
O gerenciamento ambiental tem sido visto, especialmente desde o início da atual década, como uma ferramenta de competitividade. Isto tem ocorrido no contexto da globalização dos mercados, onde as regulamentações de comércio influenciam de modo determinante as vantagens competitivas ligadas à diferenciação de produto e à redução de custos. As empresas que se preocupam com a melhoria de seu nível de competitividade, aumentando continuamente sua capacidade tecnológica — vista como a soma dos conhecimentos e habilidades de seus trabalhadores e gerentes — tendem a adotar gerenciamento ambiental. Isto sugere a existência de vínculos entre capacidade tecnológica e gestão ambiental. Este estudo propõe um modelo de análise de capacidade tecnológica e de gestão de resíduos sólidos para a indústria calçadista. No Vale do Sinos, maior aglomerado brasileiro de produção de calçados, os altos índices de geração de resíduos sólidos industriais, em conseqüência dos elevados níveis de perda de matérias-primas no processo produtivo, são um problema econômico e ecológico para as empresas da região. Dois fatores agravam este quadro: a grande variedade de geração de resíduos sólidos e a disposição irregular em áreas ou aterros sem licença. Além disto, ainda não foram concluídos estudos atualizados capazes de apontar exatamente as quantidades, os tipos e o destino dos resíduos gerados pelas fábricas de calçados da região. Estes fatos nos permitem supor que a maioria das empresas do aglomerado não conta com gerenciamento de resíduos sólidos estruturado. O estudo de dois casos evidenciou que as empresas, apesar de enquadráveis no mesmo nível de capacidade tecnológica, apresentam diferenças de desempenho tecnológico entre si que podem afetar os resultados em termos de gerenciamento de resíduos sólidos industriais. Os resultados da pesquisa sugerem que melhorias promovidas na capacidade tecnológica podem condicionar, mas não necessariamente determinar o bom desempenho em termos de gerenciamento de resíduos sólidos nas empresas. Constatou-se ainda a necessidade de testar o modelo proposto antes de submetê-lo a um maior número de casos, a fim de ratificar ou alterar seus indicadores e atribuir graus de importância aos mesmos.
24

[en] ON THE DEVELOPMENT OF A CRUSHING AND GRINDING FLOWSHEET APPLIED TO AGGREGATES FROM THE BUILDING CONSTRUCTION AND THEIR APPLICATION / [pt] DESENVOLVIMENTO DE FLUXOGRAMA DE BENEFICIAMENTO PARA PRODUÇÃO DE AGREGADOS MINERAIS RECICLADOS E APLICAÇÕES TECNOLÓGICAS DOS MESMOS

ELIVONE LOPES DA SILVA 20 March 2018 (has links)
[pt] No Brasil os mecanismos de reciclagem dos resíduos sólidos gerados pelas obras de construção civil e demolições ainda são incipientes. Entretanto esses resíduos crescem em larga escala enquanto os agregados naturais se tornam mais escassos. Com intuito de preservar os recursos naturais; contribuir com a limpeza das cidades; poupar os rios, represas, terrenos incultos e o esgotamento sanitário; e aliviar o impacto nos aterros e lixões, tem-se como a melhor opção a reciclagem e beneficiamento desses resíduos. O programa pioneiro no Brasil, na cidade de Belo Horizonte em reciclagem, foi usado como referência na elaboração da resolução do Conselho Nacional do Meio Ambiente (CONOMA) número 307 de 5 de julho de 2002, que estabeleceu critérios e procedimentos a serem adotados para gestão dos resíduos da construção civil em território nacional. O CONAMA além de classificar os resíduos em A, B, C e D, determinou como responsabilidade dos municípios a elaboração do Plano Municipal de Gestão Integrada de Resíduos (PMGIRS) e do Plano Municipal de Gestão de Resíduos da Construção Civil (PMGRCC), além de determinar os pequenos e grandes geradores de RCD. Nestes aspectos estes últimos elaboram seus Planos de Gerenciamento de Resíduos. O RCD ou entulho como é popularmente chamado, é todo material proveniente de construções, reformas, reparos e demolições de obras de construção civil e os resultantes da preparação e escavação de terrenos. Esses resíduos após triagem podem ser beneficiados sofrendo alterações físicas, passando a possuir granulometrias diferenciadas. Cada granulometria tem utilidade dentro da construção civil, então os produtos gerados após a cominuição podem ser utilizados, em geral como sub-bases e concretos não estruturais de acordo com as normas técnicas vigentes. O intuito deste estudo foi caracterizar tecnologicamente os resíduos minerais reciclados através de ensaios granulométricos onde o RCD apresentou curva granulométrica dentro das normas técnicas, difração de Raios–X para conhecer os componentes minerais, que foram semelhantes aos presentes nos agregados naturais com exceção da presença marcante de gesso que prejudica na resistência a compressão e módulos de elasticidade, a composição mineral diversificada das amostras demonstraram que os resíduos possuem alto ter de argila e materiais friáveis, alto índice de teor de absorção de água, além de textura superficial áspera, mesmo apresentando características de agregado natural médio. Após a caracterização tecnológica foi essencial o desenvolvimento de fluxogramas de beneficiamento de RCD com intuito de elevar a qualidade dos produtos gerados, além de desenvolver uma padronização para o beneficiamento de RCD. As amostras foram utilizadas para confecção de corpos de prova com frações de RCD diferenciadas no traço do concreto, como resultados dos ensaios mecânicos foi observado que as frações com até 30 por cento de agregado reciclado obtiveram boa resistência a compressão e módulos de elasticidade, mas o mesmo resultado não foi possível para as frações que possuíam acima de 50 por cento de agregado reciclado no traço do concreto. / [en] In Brazil the system of recycling of solid waste generated by the works of construction and demolition are still incipient. However such residues grow on a large scale while natural aggregates become scarcer. In order to preserve natural resources; contribute to the cleanliness of the cities; save the rivers, dams, uncultivated land and sewage; and alleviate the impact on landfills and dumps, we have the best option for recycling and processing of the waste. The pioneering program in Brazil, in the city of Belo Horizonte in recycling, was used as reference in drafting the resolution of the National Environmental Council (CONAMA), number 307 of July 5, 2002, which established rules and procedures to be adopted for the management of civil construction waste in national territory. The according to CONAMAS s classification the debris, may belong to classes A, B, C and D, the council decided the municipalities are responsible for drawing up plans of the Integrated Management of Waste and the Integrated Management of Civil Construction. The CDW or rubble as it is popularly called is all waste from the construction, renovations, repairs and demolition of building works and resulting from the excavation and ground preparation. This debris after sorting can be benefited suffering physical changes, amendments shape and size of the rubble, producing differentiated grain size. Each grain size has specific use within in building construction, and then the generated products after the community can be used overall as subfloor and not structural concrete in accordance with the technical standards. The purpose of this study was to characterize technologically recycled mineral waste through particle size distribution, where the CDW presented grading curve within the technical standards, the DRX test was essential to know the mineralogical composition this rubble, which were similar to those present in natural aggregates except for the strong presence gypsum that affect the compressive strength and modulus of elasticity, the diversified mineral composition of the samples showed that residues have high concentration of clay content and friable materials, high rate of water absorption content, and rough surface texture, even with characteristics medium natural aggregate. After the technological characterization was essential develop objective beneficiation flowcharts to CDW, with goal to raise the quality of the products generated, and develop a standard for the processing of CDW. The samples were used for preparation of specimens with CDW fractions different in the concrete mix, as results of the mechanical tests it was observed that the fractions of up to 30 per cent of recycled aggregate had good resistance to compression and elastic modulus, but the same result was not possible for the fractions that had over 50 per cent of recycled aggregate in the concrete mix.
25

[en] CLOSED DUMP AREA REUSE: LEGAL ASPECTS AND ECOTOXICOLOGICAL TESTS ON LEACHEATE FROM THE SANTA CRUZ - RJ DUMP / [pt] REUTILIZAÇÃO DE ÁREAS DE LIXÕES ENCERRADOS: ASPECTOS JURÍDICOS E ENSAIOS ECOTOXICOLÓGICOS EM CHORUME DO LIXÃO DE SANTA CRUZ - RJ

MARLUS NEWTON P B V DE OLIVEIRA 09 February 2018 (has links)
[pt] Quando do encerramento do recebimento de resíduos sólidos urbanos (RSU) em uma área de lixão, usualmente é demandado pelo órgão ambiental a adoção de medidas mínimas de controle, como recobrimento, drenagem de chorume e coleta de gases. O monitoramento é exigido por longos períodos de tempo, sem que seja possível o uso do imóvel. Esta estratégia pode gerar descontinuidades urbanas, falhas no acompanhamento e ocupações irregulares. Uma abordagem alternativa seria a reutilização de tais áreas, devolvendo-as ao tecido urbano, aplicando-se as normas que estimulam a eficiência no uso de tais espaços, observados os parâmetros técnicos existentes na legislação. No caso do lixão de Santa Cruz, o recebimento de resíduos foi interrompido há aproximadamente 20 anos e o local permanece encerrado, recoberto e ainda não reutilizado. O monitoramento é feito pela companhia responsável pela gestão de RSU no Município do Rio de Janeiro. Foi realizada vistoria na área e foram coletados solo à montante da massa de resíduos e chorume drenado do aterro. O material foi submetido à análise de potencial Hidrogeniônico (pH), de salinidade (análises em andamento) e metais pesados (Zn, Cu, Pb, Cd, Ni, Cr, Hg e As) e verificou-se que as amostras de solo e chorume, estavam de acordo com os parâmetros das resoluções do Conselho Nacional de Meio Ambiente (CONAMA). Adicionalmente, foi realizado bioensaio no chorume, que apresentou toxicidade. No presente caso, no entanto, a existência de fatores tóxicos desestimula essa reutilização. Sendo assim, verifica-se que a comparação com os parâmetros técnicos de tais resoluções em vigor não são suficientes para atestar a efetiva recuperação ambiental de um imóvel. / [en] Urban solid waste management is a pending problem for several municipalities in Brazil, which insist on using irregular dumpsites for the final disposal of the waste generated within their territory. The official pools performed on 1989, 2000 and 2008 by the Brazilian Institute for Geography and Statistics (IBGE) have shown an improvement, although more than half of Brazilian municipalities still use open dumpsites. On a daily basis, almost ninety thousand tons of waste reaches dumpsites and, up to date, there are still 2.810 dumpsites operating in Brazil. In the State of Rio de Janeiro the scenario seems to be improving faster. The State generates approximately 10 percent of the total amount of waste produced in Brazil and it has dedicated efforts to promote the proper waste management. For example, on 2003, prior to the federal regulation, the State issued the State Policy on Solid Waste Act (State Law no. 4.191/03). The aforementioned law forbids any final disposal of waste that may cause damages to human health and well-being and to the environment. Also, it prevents open disposal, uncontrolled waste burning, disposal on abandoned site and, in addition to that, demands all dumpsites to be closed within a year from its publication. Although the deadline was not obeyed, it certainly created the sense of urgency that demanded authorities to work on this goal. From 2000 to 2015, the State of Rio de Janeiro has closed 65 percent of the formerly active dumpsites: 129 areas were closed on this timespan. State s official numbers show that up to 98 percent of the waste was placed on sanitary landfills, significantly reducing the environmental impacts of such activity. Even though this number seems to be overestimated, it is clear that the State of Rio de Janeiro has made progress despite the slow advance on the national picture.
26

Produção de lacase e descoramento do vermelho congo e verde malaquita pelo Pycnoporus sanguineus e Trametes versicolor / Lacase proouction and the decolorization of congo red and malachite green by Pycnoporus sanguineus and Trametes versicolor

Pinkoski, Pascual Isoldi January 1997 (has links)
Fungos Basidiomycetes são citados como degradadores de fenóis e corantes que podem estar em efluentes. Neste estudo Pycnoporus sanguineus e Trametes versicolor foram pesquisados na produção de lacase e descoramento de vermelho congo e verde malaquita. O crescimento radial em ágar BD foi 8,2 a 9,5 mm dia-1 no P. sanguineus e 5,4 a 7,1 mm dia-1 no T. versicolor A biomassa dos fungos foi 1,6 a 1,7 g L-1 em extrato de malte (EM) e 0,32 a 0,34 g L-1 em caldo Bushnell-Haas(BH), detectando lacase após 5 dias. Em 20 dias de cultura estática em caldo EM, T. versicolor produziu 800 unidades de siringaldazina e P. sanguineus 400. Aeração favoreceu a produção de lacase no P. sanguineus. As taxas de descoramento do vermelho congo pelos fungos em BH foram de 5,5 a 8 mg L-1 dia-1 após 48 horas. O descoramento após 10 dias foi 60% (BH) e 92% (BH+ 0,001% de glicose, BHG), no P. sanguineus (32 Unidades de lacase produzidas ), e 80% (BH) e 99% (BHG) no T . versicolor (438 U. lacase). As taxas de descoramento do verde malaquita no P. sanguineus e T. versicolor após 48 horas foram 5,0 a 9 mg L-1 dia-1 em BH. Descoramento após 10 dias foi 28% (BH) e 40% (BHG) pelo P. sanguineus (83 U. lacase) e 84% (BH) e 68% (BHG) pelo T. versicolor (311 U.lacase). Os resultados sugerem que os fungos Basidiomycetes podem ser utilizados para tratamento de efluentes industrais contendo estes e corantes similares. / Basidiornycete fungi are cited as being able to degrade phenolics and dyes which can be presente in effluents. In this study Pycnoporus sanguineus and Trametes versicolor were investigated for laccase production and Congo red and Malachite green discolorization. Radial growth on potato dextrose agar was 8.2-9. 5 mm d-1 for P. sanguineus and 5.4-7.1 mm d-1 for T. versicolor. Biomass production for both fungi was 1.6-1.7 g L-1 in malt extract broth (MEB) and 0.32-0.34 g L-1 in Bushnell-Haas broth (BHB), with laccase detected after 5 days. After 20 days static culture in MEB, T. versicolor produced 800 syringaldazine units and P. sanguineus 400. Aeration favored laccase production by P. sanguineus. Congo red discoloration rate by both fungi in BHB was 5.5-8 mg L-1 d-1 after 48h . Discoloration after 10 d was 60% (BHB) and 92% (BHB+0.001% glucose, BHBG) for P. sanguineus (32 laccase units produced) and 80% (BHB) and 99% (BHBG) for T . versicolor (438 laccase units). Malachite green discoloration rate after 48 h by P. sanguineus and T. versicolor was 5.0-9.0 mg L-1 d-1 in BHB. Discoloration after 10 d was 28% (BHB) and 40% (BHBG) for P. s anguineus (83 laccas e units) and 84% (BHB) and 68% (BHBG) for T. versicolor (311 laccase units). These results suggest that these basidiornycete fungi could be used for the treatment of industrial effluents containing these, and related, dyestuffs .
27

Capacidade tecnológica e gestão de resíduos sólidos industriais : estudo de casos em empresas calcadistas do Vale do Sinos

Viegas, Cláudia Viviane January 1997 (has links)
O gerenciamento ambiental tem sido visto, especialmente desde o início da atual década, como uma ferramenta de competitividade. Isto tem ocorrido no contexto da globalização dos mercados, onde as regulamentações de comércio influenciam de modo determinante as vantagens competitivas ligadas à diferenciação de produto e à redução de custos. As empresas que se preocupam com a melhoria de seu nível de competitividade, aumentando continuamente sua capacidade tecnológica — vista como a soma dos conhecimentos e habilidades de seus trabalhadores e gerentes — tendem a adotar gerenciamento ambiental. Isto sugere a existência de vínculos entre capacidade tecnológica e gestão ambiental. Este estudo propõe um modelo de análise de capacidade tecnológica e de gestão de resíduos sólidos para a indústria calçadista. No Vale do Sinos, maior aglomerado brasileiro de produção de calçados, os altos índices de geração de resíduos sólidos industriais, em conseqüência dos elevados níveis de perda de matérias-primas no processo produtivo, são um problema econômico e ecológico para as empresas da região. Dois fatores agravam este quadro: a grande variedade de geração de resíduos sólidos e a disposição irregular em áreas ou aterros sem licença. Além disto, ainda não foram concluídos estudos atualizados capazes de apontar exatamente as quantidades, os tipos e o destino dos resíduos gerados pelas fábricas de calçados da região. Estes fatos nos permitem supor que a maioria das empresas do aglomerado não conta com gerenciamento de resíduos sólidos estruturado. O estudo de dois casos evidenciou que as empresas, apesar de enquadráveis no mesmo nível de capacidade tecnológica, apresentam diferenças de desempenho tecnológico entre si que podem afetar os resultados em termos de gerenciamento de resíduos sólidos industriais. Os resultados da pesquisa sugerem que melhorias promovidas na capacidade tecnológica podem condicionar, mas não necessariamente determinar o bom desempenho em termos de gerenciamento de resíduos sólidos nas empresas. Constatou-se ainda a necessidade de testar o modelo proposto antes de submetê-lo a um maior número de casos, a fim de ratificar ou alterar seus indicadores e atribuir graus de importância aos mesmos.
28

Produção de lacase e descoramento do vermelho congo e verde malaquita pelo Pycnoporus sanguineus e Trametes versicolor / Lacase proouction and the decolorization of congo red and malachite green by Pycnoporus sanguineus and Trametes versicolor

Pinkoski, Pascual Isoldi January 1997 (has links)
Fungos Basidiomycetes são citados como degradadores de fenóis e corantes que podem estar em efluentes. Neste estudo Pycnoporus sanguineus e Trametes versicolor foram pesquisados na produção de lacase e descoramento de vermelho congo e verde malaquita. O crescimento radial em ágar BD foi 8,2 a 9,5 mm dia-1 no P. sanguineus e 5,4 a 7,1 mm dia-1 no T. versicolor A biomassa dos fungos foi 1,6 a 1,7 g L-1 em extrato de malte (EM) e 0,32 a 0,34 g L-1 em caldo Bushnell-Haas(BH), detectando lacase após 5 dias. Em 20 dias de cultura estática em caldo EM, T. versicolor produziu 800 unidades de siringaldazina e P. sanguineus 400. Aeração favoreceu a produção de lacase no P. sanguineus. As taxas de descoramento do vermelho congo pelos fungos em BH foram de 5,5 a 8 mg L-1 dia-1 após 48 horas. O descoramento após 10 dias foi 60% (BH) e 92% (BH+ 0,001% de glicose, BHG), no P. sanguineus (32 Unidades de lacase produzidas ), e 80% (BH) e 99% (BHG) no T . versicolor (438 U. lacase). As taxas de descoramento do verde malaquita no P. sanguineus e T. versicolor após 48 horas foram 5,0 a 9 mg L-1 dia-1 em BH. Descoramento após 10 dias foi 28% (BH) e 40% (BHG) pelo P. sanguineus (83 U. lacase) e 84% (BH) e 68% (BHG) pelo T. versicolor (311 U.lacase). Os resultados sugerem que os fungos Basidiomycetes podem ser utilizados para tratamento de efluentes industrais contendo estes e corantes similares. / Basidiornycete fungi are cited as being able to degrade phenolics and dyes which can be presente in effluents. In this study Pycnoporus sanguineus and Trametes versicolor were investigated for laccase production and Congo red and Malachite green discolorization. Radial growth on potato dextrose agar was 8.2-9. 5 mm d-1 for P. sanguineus and 5.4-7.1 mm d-1 for T. versicolor. Biomass production for both fungi was 1.6-1.7 g L-1 in malt extract broth (MEB) and 0.32-0.34 g L-1 in Bushnell-Haas broth (BHB), with laccase detected after 5 days. After 20 days static culture in MEB, T. versicolor produced 800 syringaldazine units and P. sanguineus 400. Aeration favored laccase production by P. sanguineus. Congo red discoloration rate by both fungi in BHB was 5.5-8 mg L-1 d-1 after 48h . Discoloration after 10 d was 60% (BHB) and 92% (BHB+0.001% glucose, BHBG) for P. sanguineus (32 laccase units produced) and 80% (BHB) and 99% (BHBG) for T . versicolor (438 laccase units). Malachite green discoloration rate after 48 h by P. sanguineus and T. versicolor was 5.0-9.0 mg L-1 d-1 in BHB. Discoloration after 10 d was 28% (BHB) and 40% (BHBG) for P. s anguineus (83 laccas e units) and 84% (BHB) and 68% (BHBG) for T. versicolor (311 laccase units). These results suggest that these basidiornycete fungi could be used for the treatment of industrial effluents containing these, and related, dyestuffs .
29

Reutilización de residuos de construcción en la fabricación de conglomerantes de activación alcalina

Segura Sierpe, Yasna Pamela 07 July 2016 (has links)
[EN] The building industry generates a large amount of waste that directly affects the environment, starting from the construction process up until the end of the useful life of the buildings. Construction processes involve the use of large quantities of building materials, including ordinary Portland cement (OPC). This is the most produced material worldwide and during its manufacturing process greenhouse gases are emitted, including especially high emissions of CO2. Another factor which affects the environment throughout the life cycle of a building is the generation of large volumes of waste from construction and demolition (C&D). From these environmental problems, scientists and the cement industry are exploring ways to reduce emissions of CO2 and they are also assessing the reuse and exploitation of solid waste from different industries and of course, from construction industry. Thus, a possible alternative route is headed towards the partial replacement of OPC by waste or the use of other types of binders such as geopolymers or alkali-activated binders. In the research carried out, simulated demolition waste from carbonated hydrated cement (from cement CEM I) in the laboratory is described. This mixture contains vitreous silica and and vitreous alumina among other compounds; to do this a process of accelerated carbonation was carried out, saturating the residue with CO2 in two types of environments; a dry environment and the other was a cold aqueous médium. In addition, the Magallanes HCC was combined with other materials in order to evaluate the influence of various fine substances that are present in construction and demolition waste, such as gypsum. The mechanical resistance values of the alkaliactivated Magallanes HCC were not very high, so a research line was successfully developed from mixtures with blast furnace slag and calcium aluminate cement (CAC). These systems have shown excellent resistance against sulphate attack and freeze-thaw cycles with better performances observed in Portland cement systems. Similarly, other alkali-activated precursors were obtained from the hydration and carbonation of type cements CEM III/A, CEM IV/A and calcium aluminate cement, these precursors were identified as Mag3, Mag4 and Atacama CAC. The physical-chemical characterization of the precursors was carried out and pastes and mortars were produced with these new alkali-activated precursors. Similarly, the physical-chemical characteristics of a real fine fraction of construction and demolition waste (C&D) from a recycling plant were determined. Their pozzolanic behavior was determined, alkali-activated mortars were produced using C&D, and by substituting with slag; the mechanical viability of the mortars was demonstrated, as was their durability. In order to investigate the carbon footprint of the new precursors, the balance (emission and fixation) of the amount of CO2 produced during the manufacture of the Magallanes HCC, Mag3, Mag4 and Atacama CAC was studied. CO2 emissions from the manufacturing process of geopolymer mortars were also evaluated. The data showed that the precursors have a much lower impact than Portland cement. All these results demonstrate that the materials from hydrated cement-waste are suitable to be re-used as precursors in alkali-activated binders when they have undergone an additional carbonation process, which involves a significant amount of fixed CO2. They can therefore be used as a new building material. / [ES] La industria de la construcción es una gran generadora de residuos que impacta de forma directa al medio ambiente, desde el proceso de construcción hasta el fin de la vida útil de las estructuras. Los procesos constructivos involucran el uso de grandes cantidades de materiales de construcción, entre ellos el cemento Portland (OPC). Este material es el de mayor producción a nivel mundial y durante su proceso de fabricación se emiten gases de efecto invernadero, especialmente elevadas emisiones de CO2. Otro de los factores que afectan el medio ambiente durante todo el ciclo de vida de una estructura de construcción es la generación de grandes volúmenes de residuos de construcción y demolición (RCD). A partir de estos problemas ambientales, los científicos y la industria del cemento están estudiando la forma de disminuir las emisiones de CO2, y además, están valorando la reutilización y aprovechamiento de los residuos sólidos, provenientes de los distintos sectores industriales y, por supuesto, de la construcción. Así, una posible vía alternativa está encaminada hacia la sustitución parcial del OPC por residuos o el uso de otros tipos de conglomerantes como los geopolímeros o conglomerantes de activación alcalina. En la investigación realizada se presenta el estudio que simula en laboratorio un residuo de demolición a partir del cemento hidratado y carbonatado (a partir de cemento tipo CEM I), el cual contiene, entre otros compuestos, sílice y alúmina vítreas; para ello se realizó un proceso de carbonatación acelerada, saturando al residuo con CO2 en dos tipos de ambientes; un ambiente seco y el otro un medio acuoso y frío. Adicionalmente, el CHC Magallanes se combinó con otros materiales, con el fin de evaluar la influencia de diversas sustancias finas que se encuentran presentes en los residuos de construcción y demolición, como es el caso del yeso. En ese caso los valores de resistencia mecánica del CHC Magallanes activado alcalinamente no fueron muy elevados, por lo que se desarrolló con éxito una línea de trabajo a partir de mezclas con escoria y cemento de aluminato de calcio (CAC). Estos sistemas binarios con CHC Magallanes han presentado unos excelentes comportamientos frente al ataque por sulfatos y a los ciclos hielo-deshielo, con unas prestaciones superiores a los sistemas con cemento Portland. Similarmente, se procedió a la obtención de otros precursores de activación alcalina a partir de la hidratación y carbonatación de los cementos tipo CEM III/A, CEM IV/A y cemento de aluminato cálcico, los cuales se identificarán como Mag3, Mag4 y CAC Atacama. Se llevó a cabo su caracterización físico - química y se fabricaron pastas y morteros con estos nuevos precursores de activación alcalina. Análogamente, se procedió a determinar las características físico - químicas de una fracción fina real de un RCD proveniente de una planta de reciclaje. Se determinó su comportamiento puzolánico, y se fabricaron morteros de activación alcalina usando RCD y con sustitución de escoria; se demostró la viabilidad de los morteros, tanto desde el punto de vista mecánico como de durabilidad. Con el fin de conocer la huella de carbono de los nuevos precursores, se procedió a estudiar el balance (emisión y fijación) de CO2 producido en la fabricación de cada uno de los materiales CHC Magallanes, Mag3, Mag4 y CAC Atacama y las emisiones de (CO2) resultantes en el proceso de fabricación de los morteros geopoliméricos. Los datos demostraron que los precursores tienen un impacto mucho menor que el cemento Portland. Todos estos resultados demuestran que los materiales proveniente de residuos relacionados con cemento hidratado, tras un proceso adicional de carbonatación, lo cual supone una cantidad significativa de CO2 fijado, poseen características adecuadas para ser reutilizados como precursores en conglomerantes activados alcalinamente, y por ende se pueden utilizar como un / [CAT] La indústria de la construcció és una gran generadora de residus que impacta de forma directa al medi ambient, des del procés de construcció fins a la fi de la vida útil de les estructures. Els processos constructius suposen l'ús de grans quantitats de materials de construcció, entre els quals es troba el ciment Portland (OPC). Aquest material és el de major producció a nivel mundial i durant el seu procés de fabricació s'emeten gasos d'efecte hivernacle, especialmente elevades emissions de CO2. Altre dels factors que afecta el medi ambient durant tot el cicle de vida d'una estructura de construcció és la generació de grans volums de residus de construcción i demolició (RCD). A partir d'aquests problemes ambientals, els científics i la indústria del ciment estan estudiant la forma de disminuir les emissions de CO2, i a més, estan valorant la reutilització i aprofitament dels residus sòlids, provinents dels diferents sectors industrials i, per descomptat, de la pròpia construcció. Així, una possible via alternativa està encaminada cap a la substitució parcial del OPC per residus o l'us de conglomerants alternatius com els geopolímers o conglomerants d'activació alcalina. A la investigació realitzada es presenta l'estudi que simula en laboratori un residu de demolició a partir del ciment hidratat i carbonatat (a partir del ciment CEM I), el qual conté, entre altres compostos, sílice i alúmina vítries; per açò es va realitzar un procés de carbonatació accelerada, saturant al residu amb CO2 en dos tipus d'ambients; un ambient sec i altre ambient aquós i fred amb. Addicionalment, el CHC Magallanes es va combinar amb altres materials, amb la finalitat d'avaluar la influència de diverses substàncies fines que es troben presents en els residus de construcció i demolició, com és el cas del guix. En aquest cas els valors de resistència mecànica del CHC Magallanes activat alcalinament no van ser molt elevats, per la qual cosa es va desenvolupar amb èxit una línia de treball a partir de mescles amb escòria d'alt forn i ciment d'aluminat de calci (CAC). Aquests sistemes binaris amb CHC Magallanes han presentat uns excel.lents comportaments front l'atac per sulfats i als cicles de gel - desgel, amb unes prestacions elevades respecte dels sistemes amb ciment Portland. Similarment, es va procedir a l'obtenció d'altres precursors d'activació alcalina a partir de la hidratació i carbonatació dels ciments tipus CEM III/A), CEM IV/A i ciment d'aluminat càlcic, els quals s'identificaran com Mag3, Mag4 i CAC Atacama. Es va dur a terme la seua caracterització fisicoquímica i es van fabricar pastes i morters amb aquests nous precursors d'activació alcalina. Anàlogament, es va procedir a determinar les característiques fisicoquímiques d'una fracció fina real d'un residu de construcció i demolició (RCD) provinent d'una planta de reciclatge. Es va determinar el seu comportament putzolànic, i es van fabricar morters d'activació alcalina de RCD amb substitució parcial d'escòria; va quedar demostrada la viabilitat dels morters, tant des del punt de vista mecànic com de la durabilitat. Amb la finalitat de conèixer la petjada de carboni dels nous precursors, es va procedir a estudiar el balanç (emissió i fixació) de CO2 produït en la fabricació de cadascun dels materials CHC Magallanes, Mag3, Mag4 i CAC Atacama i les emissions de (CO2) resultants del procés de fabricació dels morters geopolimèrics. Les dades van demostrar que els precursors tenen un impacte molt menor que el ciment Portland. Tots aquests resultats demostren que els materials provinents de residus relacionats amb ciment hidratat, després d'un procés addicional de carbonatació, la qual cosa suposa una quantitat significativa de CO2 fixat, posseeixen característiques adequades per poder ser reutilitzats com a precursors en conglomerants activats alcalinament, i per tant es pot utilizar com un nou material / Segura Sierpe, YP. (2016). Reutilización de residuos de construcción en la fabricación de conglomerantes de activación alcalina [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/67271 / TESIS
30

[en] DEVELOPMENT OF A FULL DISPLACEMENT PRESSUREMETER TOWARDS EVALUATION OF MECHANICAL PROPERTIES OS SOLID WASTE / [pt] DESENVOLVIMENTO DE UM PRESSIÔMETRO DE CRAVAÇÃO COM APLICAÇÃO NA DETERMINAÇÃO DE PROPRIEDADES MECÂNICAS DE RESÍDUOS SÓLIDOS

LEONARDO AUGUSTO LOBATO BELLO 23 December 2004 (has links)
[pt] Para compreender as inúmeras variáveis que regem o comportamento tensão-deformação-resistência dos resíduos sólidos urbanos (RSU) muito se têm feito em laboratório na tentativa de modelar o que de fato acontece dentro das células de resíduos, com vários níveis de sucessos e insucessos. Entretanto, dificuldades na obtenção de amostras indeformadas ou na fabricação de amostras representativas da real condição de campo, podem ser fatores limitantes. Por outro lado, as técnicas diretas de investigação de campo trazem consigo o potencial de obter informações reais sobre um meio que é altamente heterogêneo e de comportamento dependente do tempo. Contudo, dadas as dificuldades operacionais e de interpretação estas não têm sido empregadas em RSU de maneira freqüente. Uma destas técnicas é o pressiômetro que, apesar de já consagrada, não tem sido usada em RSU a contento, sendo no Brasil inovadora. Considerando esta lacuna, a presente pesquisa engloba todas as fases de construção de um pressiômetro de cravação (Full Displacement) e a sua aplicação na investigação de parâmetros de deformabilidade de resíduos. Um sistema diferenciado de medição de deformações radiais foi projetado para tentar compatibilizar os níveis de deformações necessários e que emprega sensores do tipo Hall. Estes sistemas são colocados ao longo do corpo da sonda em direções ortogonais para avaliar o comportamento da membrana durante a expansão e contabilizar efeitos da heterogeneidade e anisotropia dos RSU. A aplicação do pressiômetro foi realizada no aterro da Muribeca-PE, onde se realizaram ensaios pressiométricos juntamente com sondagens à percussão, ensaios de penetração de cone e análises laboratoriais, cujos resultados foram interpretados com técnicas convencionais fornecendo propriedades mecânicas dos resíduos sólidos. / [en] In order to understand the countless variables governing Municipal Solid Waste (MSW) stress-strain-strength behavior, much has been done in laboratory in the attempt of modeling what in fact happens inside the waste cells, with several levels of successes and failures. However, difficulties in obtaining undeformed samples or in preparing samples that represent real field conditions, given the high rank of heterogeneity in MSW landfills, could be limiting factors. On the other hand, direct field investigation techniques bring along great potential in obtaining in situ real information about an environment that is highly heterogeneous and time dependent. Unfortunately, operational and interpretation difficulties are limiting factors to a more common use of such techniques. One of these techniques is the Pressuremeter, which, despite of being already successfully applied in soils, has not been fairly used in MSW, particularly in Brazil which it has not been tested yet. Considering this gap, this research deals with the construction of a new full displacement pressuremeter and its application in MSW investigations. Unlike the prebored and self-boring techniques, the pressuremeter developed here can be directly pushed in the underground. During its construction and assembly stages a system to measure radial displacements was conceived, which makes use of Hall effect sensor in order to measure higher cavity strains. These systems are mounted along the probes` length in orthogonal directions in order to evaluate the membrane behavior during expansion, therefore accounting heterogeneity and anisotropy in MSW landfills. The application of such pressuremeter was carried out in the Muribeca (PE) landfill, where 16 pressuremeter tests were carried out along with standard penetration test, cone penetrometer tests and laboratory analyses, whose results were interpreted with conventional methodologies providing mechanical waste properties.

Page generated in 0.0947 seconds