No description available.

Introdução: Pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 podem atingir perda de peso adequada após derivação gástrica em Y de Roux de alça longa. No entanto, esses pacientes podem necessitar de alças intestinais mais longas para controle ou melhora de doenças associadas à obesidade, como o diabetes mellitus do tipo 2. Casuística e métodos: Estudo prospectivo de 100 pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 divididos em 2 grupos similares quanto ao sexo, idade e tipo de doença associada. Todos os pacientes foram submetidos à derivação gástrica em Y de Roux por laparoscopia. No grupo 1, o comprimento da alça biliar foi de 50 cm e o da alça alimentar, de 150 cm. No grupo 2, o comprimento da alça biliar foi de 100 cm e o da alça alimentar, de 250 cm. Resultados: O seguimento foi de 48 meses. O diabetes mellitus do tipo 2 foi controlado em 58% dos pacientes do grupo 1 e em 93% dos pacientes do grupo 2 no pós-operatório (p<0,05). A perda do excesso de peso foi mais rápida no grupo 2, mas semelhante nos 2 grupos estudados aos 48 meses, sem diferença estatística. Conclusões: Pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 submetidos à derivação gástrica em Y de Roux com alças biliar e alimentar mais longas apresentaram maior controle de diabetes mellitus do tipo 2 do que pacientes com alças mais curtas. / Background: Patients With Body Mass Index (BMI) > or = 50kg/m2 may achieve adequate weight loss with long limb RYGB. These patients, however, might need longer intestinal limbs to control co-morbidities such as type 2 diabetes. Methods: A prospective study of 100 super-obese patients who were divided in 2 similar groups regarding sex, age, and number of co-morbidities. All were submitted to laparoscopic RYGB. In group 1, length of biliary limb was 50 cm and length of Roux limb was 150 cm. In group 2, length of biliary limb was 100 cm and of Roux limb was 250 cm. Results: Follow-up was 48 months. Diabetes was controlled in 58% of group 1 patients and in 93% of group 2 patients (p<0.05). Excess weight loss was faster in group 2, but was similar in both groups at 48 months, with no statistical difference. Conclusions: Super-obese patients with longer biliary and Roux limbs achieved greater type 2 diabetes control.

Η θεραπεία με λεβοθυροξίνη (LT4) έχει στενό θεραπευτικό παράθυρο. Απόκλιση δοσολογίας μπορεί να οδηγήσει σε υπό-θεραπεία ή σε τοξικότητα. Οι δόσεις υποκατάστασης ή καταστολής λεβοθυροξίνης εξαρτώνται τόσο από την απορρόφηση της λεβοθυροξίνης, όσο και από την άλιπη μάζα σώματος. Όσον αφορά τις θέσεις απορρόφησής της από το γαστρεντερικό σωλήνα, οι γνώσεις μας προέρχονται από περιορισμένες μελέτες χορήγησης ραδιοσημασμένης θυροξίνης. Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν να καθορίσει τις φαρμακοκινητικές παραμέτρους της LT4 σε άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία, να συγκρίνει αυτές με τις αντίστοιχες νορμοβαρών ατόμων και να μελετήσει τις θέσεις απορρόφησης της λεβοθυροξίνης στο γαστρεντερικό σωλήνα εκμεταλλευόμενοι το πλεονέκτημα των βαριατρικών επεμβάσεων στους ασθενείς με κλινικά σοβαρή παχυσαρκία, στις οποίες αφαιρείται άλλοτε άλλο τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα. Μέθοδος. Μελετήσαμε 62 ευθυρεοειδικά άτομα με αρνητικά αντισώματα κατά της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, 38 ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία (ομάδα SOS) και 24 υγιείς εθελοντές (ομάδα αναφοράς). Οι 32 ασθενείς από την ομάδα SOS, υπεβλήθησαν σε επιμήκη γαστρεκτομή (10 άτομα), σε γαστρική παράκαμψη κατά Roux-en-Y (7 άτομα) και σε χολοπαγκρεατική εκτροπή με δημιουργία μακρών ελίκων (15 άτομα). Σε όλα τα άτομα χορηγήθηκε από το στόμα διάλυμα 600mcg νατριούχου λεβοθυροξίνης, μετά από ολονύκτια νηστεία, και μετρήθηκαν οι τιμές των Τ4 και T3 του πλάσματος στους χρόνους 0, 0.5, 1, 1.5, 2, 2.5, 3 και 4 ώρες μετά τη χορήγηση του διαλύματος. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και 35 ημέρες μετά το χειρουργείο. Αποτελέσματα. Οι φαρμακοκινητικές παραμέτροι Επιφάνεια Κάτω από την Καμπύλη και Μέγιστη Συγκέντρωση της Τ4 ήταν χαμηλότερες μετά τη χορήγηση του διαλύματος LT4 (p<0,01 και p<0,05), ενώ ο Χρόνος Μέγιστης Συγκέντρωσης της Τ4 μεγαλύτερος στην ομάδα SOS σε σύγκριση με την ομάδα των νορμοβαρών (p<0,01). Μετεγχειρητικά στην ομάδα που υπεβλήθη σε επιμήκη γαστρεκτομή, η ΕΚΚ της Τ4 ήταν μεγαλύτερη (p<0,01), ενώ η ΜΣ και ο ΧΜΣ ήταν παρόμοιοι πριν το χειρουργείο και 35 ημέρες μετά το χειρουργείο. Στην ομάδα που υπεβλήθη σε γαστρική παράκαμψη κατά Roux-en-Y, μετεγχειρητικά η ΕΚΚ, η ΜΣ και ο ΧΜΣ της Τ4 ήταν παρόμοια. Στην ομάδα που υπεβλήθη σε χολοπαγκρεατική εκτροπή και δημιουργία μακρών ελίκων, η ΕΚΚ και η ΜΣ της Τ4 ήταν μεγαλύτερες μετεγχειρητικά (p<0,001), ενώ ο ΧΜΣ ήταν παρόμοιος. Συμπεράσματα. Άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία πιθανώς να χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις καταστολής ή υποκατάστασης με LT4 σε σχέση με νορμοβαρή άτομα εξαιτίας, εκτός των άλλων παραγόντων, επηρεασμένων φαρμακοκινητικών παραμέτρων της λεβοθυροξίνης.. Οι φαρμακοκινητικές παράμετροι της απορρόφησης της λεβοθυροξίνης είναι βελτιωμένες μετά από βαριατρική επέμβαση. Η λεβοθυροξίνη απορροφάται κύρια από το απώτερο τμήμα της νήστιδας και από τον ειλεό, ενώ το στομάχι και το δωδεκαδάκτυλο δεν εμπλέκονται άμεσα στην απορρόφηση της λεβοθυροξίνης. / Levothyroxine (LT4) has a narrow therapeutic window so that slightly changes in the treatment dose could have significant clinical consequences. Suppressive or replacement doses of LT4 are affected by the rate and extend of the active ingredient absorbed, as well as by the lean body mass. Concerning the absorption sites of levothyroxine, the data are limited and our knowledge based on studies of radio isotopic thyroxine in intestinal tract. Aim of this study was to determine the pharmacokinetic parameter of LT4 in severely obese individuals, compare them with similar data in lean control subjects, as well as to study the consequences of bariatric surgery on the pharmacokinetic parameters of LT4 and to identify the parts of the gastrointestinal tract implicated in its absorption. Method. We studied 62 euthyroid subjects, who had negative tests for anti-thyroid peroxidase antibodies. Thirty eight of these were severely obese but otherwise healthy (SOS-group). Twenty four were healthy controls subjects (control group). Thirty two subjects of the SOS group, underwent sleeve gastrectomy (SG; n=10); Roux-en-Y gastric bypass (RYGBP;n=7) or biliopancreatic diversion with gastric bypass and long limbs (BPD-LL;n=15). Subjects received 600mcg oral solution of sodium LT4 after an overnight fast. Serum T4 and T3 were measured 0; 0.5; 1; 1.5; 2; 2.5; 3 and 4 hours after LT4 administration. The same procedure was repeated 35 days after surgery. Results. The Area Under the Curve (AUC) and the peak plasma Concentration (Cmax) of T4 after LT4 administration were lower; whereas the Time to reach Cmax (Tmax) from the baseline was higher in the SOS than in the control group. Following surgery; in the SG group; the mean AUC was higher (p<0.01); whereas Cmax and Tmax were similar to pre surgery. In the RYGBP group; mean AUC; Cmax und Tmax were similar. In the BPD-LL group; mean AUC and Cmax were higher 35 days after surgery than before (p<0.001); whereas Tmax was similar. Conclusions. Severely obese individuals may need higher LT4 suppressive or replacement doses than normal weight individuals due, among other factors, impaired LT4 pharmacokinetic parameters. The pharmacokinetic parameters of LT4 absorption are improved following bariatric procedures that result in malabsorption.T4 is absorbed primarily from lower part of the jejunum and from the ileum, whereas stomach and duodenum are not involved directly in the absorption of LT4.

Introdução: Pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 podem atingir perda de peso adequada após derivação gástrica em Y de Roux de alça longa. No entanto, esses pacientes podem necessitar de alças intestinais mais longas para controle ou melhora de doenças associadas à obesidade, como o diabetes mellitus do tipo 2. Casuística e métodos: Estudo prospectivo de 100 pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 divididos em 2 grupos similares quanto ao sexo, idade e tipo de doença associada. Todos os pacientes foram submetidos à derivação gástrica em Y de Roux por laparoscopia. No grupo 1, o comprimento da alça biliar foi de 50 cm e o da alça alimentar, de 150 cm. No grupo 2, o comprimento da alça biliar foi de 100 cm e o da alça alimentar, de 250 cm. Resultados: O seguimento foi de 48 meses. O diabetes mellitus do tipo 2 foi controlado em 58% dos pacientes do grupo 1 e em 93% dos pacientes do grupo 2 no pós-operatório (p<0,05). A perda do excesso de peso foi mais rápida no grupo 2, mas semelhante nos 2 grupos estudados aos 48 meses, sem diferença estatística. Conclusões: Pacientes com Índice de Massa Corporal (IMC) maior ou igual 50kg/m2 submetidos à derivação gástrica em Y de Roux com alças biliar e alimentar mais longas apresentaram maior controle de diabetes mellitus do tipo 2 do que pacientes com alças mais curtas. / Background: Patients With Body Mass Index (BMI) > or = 50kg/m2 may achieve adequate weight loss with long limb RYGB. These patients, however, might need longer intestinal limbs to control co-morbidities such as type 2 diabetes. Methods: A prospective study of 100 super-obese patients who were divided in 2 similar groups regarding sex, age, and number of co-morbidities. All were submitted to laparoscopic RYGB. In group 1, length of biliary limb was 50 cm and length of Roux limb was 150 cm. In group 2, length of biliary limb was 100 cm and of Roux limb was 250 cm. Results: Follow-up was 48 months. Diabetes was controlled in 58% of group 1 patients and in 93% of group 2 patients (p<0.05). Excess weight loss was faster in group 2, but was similar in both groups at 48 months, with no statistical difference. Conclusions: Super-obese patients with longer biliary and Roux limbs achieved greater type 2 diabetes control.

INTRODUÇÃO: A obesidade grave dificulta fisicamente a avaliação da composição corporal. OBJETIVO: Desenvolver equações para estimativa de gordura corporal (GC) em obesos grau III. MÉTODOS: Adultos obesos graves tiveram a GC estimada por bioimpedância elétrica (BIA impedância de 5, 50, 100 e 200kHz) e por método de referência (pletismografia de deslocamento aéreo - PDA). Avaliaram-se os limites de concordância e seu coeficiente de correlação (CCC). Novas equações preditivas foram desenvolvidas por análise de regressão multivariada. RESULTADOS: A GC estimada por BIA e PDA foi similar para a população estudada (64,8 ± 15kg vs 65,6 ± 16kg, p>0,05). Ambas tiveram boa acurácia, precisão e CCC, porém a sua comparação teve amplos limites de concordância que variaram de -10,4 a 8,8kg. A equação residente de BIA aplicada em mulheres superestimou a GC (-1,3 kg; p<0,05) e em homens subestimou a GC (5,6 kg; p<0,05). Novas equações preditivas de GC foram criadas, para BIA de freqüência de 50kHz, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva1: GC1 (kg) = 23,25 + (0,13 × idade) + (1,00 × peso atual) + (0,09 × Resistência 50kHz) (0,80 × altura) e para BIA de frequência de 100kHz, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva2: GC2 (kg) = 23,97 + (0,10 × Impedância 100kHz) + (0,11 × idade) + (0,99 × peso atual) - (0,80 × altura). CONCLUSÕES: A equação residente no aparelho de BIA foi inadequada para estimar a GC em pacientes obesos grau III. As equações desenvolvidas especialmente para esta população forneceram estimativas de GC mais precisas (melhores limites de concordância, precisão, acurácia e CCC). / RATIONALE: Severe obesity limits physically the body composition assessment. AIM: To develop equations of body fat (BF) estimative in severe obesity. METHODS: Severely obese adults had BF estimated by bioelectrical impedance (BIA impedance of 5, 50, 100 and 200kHz) and reference method (air displacement plethysmography - ADP). The limits of agreement and of concordance correlation coefficient (CCC) of the data were evaluated. New predictive equations were developed by multivariate regression analysis. RESULTS: The BF estimations from BIA and ADP were similar for the studied population (64.8 ± 15kg vs 65.6 ± 16.4kg, p>0.05). Both had good accuracy, precision, and CCC, but their comparison had wide limit of agreement with range from -10.4 to 8.8kg. The home BIA equation overestimated BF in women (-1.3 kg, p<0,05) and underestimated BF in men (5.6 kg; p <0.05). BF new predictive equations were generated, for BIA with 50kHz frequency, Horie- Waitzberg & Barbosa-Silva1: BF1 (kg) = 23.25 + (0.13 × age) + (1.00 × current weight) + (0.09 × Resistance 50kHz) (0.80 × height) and for BIA with 100kHz frequency, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva2: BF2 (kg) = 23.97 + (0.10 × Impedance 100kHz) + (0.11 × age) + (0.99 × current weight) - (0.80 × height). CONCLUSIONS: The home equation on BIA was inadequate for estimating BF in severely obese patients. Equations developed especially for this population provides more accurate BF estimative (better limits of agreement accuracy, precision and CCC).

Όπως φαίνεται από τα ερευνητικά δεδομένα, η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα των συγχρόνων κοινωνιών, καθώς αυτή αποτελεί μια προδιαθεσική κατάσταση και έναν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση διαφόρων παθήσεων. Η παχυσαρκία αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη καρδιοαγγειακής νόσου, σακχαρώδη διαβήτη, διαφόρων μορφών καρκίνου και άλλων χρόνιων παθήσεων όπως οστεοαρθρίτιδας, νόσων του ήπατος και των νεφρών, υπνικής άπνοιας, ουρικής αρθρίτιδας, γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και κατάθλιψης. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της δίαιτας, της άσκησης και της φαρμακευτικής αγωγής στην μείωση του σωματικού βάρους παραμένουν σχετικά πτωχά, έως αναποτελεσματικά. Η βαριατρική χειρουργική είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για την παχυσαρκία και συνιστάται για όλους τους ασθενείς με ΒΜΙ ≥40 kg/m2 (νοσογόνος παχυσαρκία) και για όσους έχουν ΒΜΙ ≥35 kg/m2 οι οποίοι παρουσιάζουν και συμπαρομαρτούσες διαταραχές, οι οποίες αποτελούν συννοσηρότητα της παχυσαρκίας, έπειτα από αποτυχία άλλων θεραπευτικών προσπαθειών, όπως η αλλαγή του τρόπου ζωής με δίαιτα, άσκηση και φαρμακευτική αγωγή, οι οποίες είναι τις περισσότερες φορές αναποτελεσματικές. Η παρούσα μελέτη διενεργήθηκε στην Χειρουργική Κλινική του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, μεταξύ του Οκτωβρίου του 2008 και του Απριλίου του 2010. Το δείγμα των ασθενών της μελέτης αποτελούσαν 80 διαδοχικοί ασθενείς (50 γυναίκες και 30 άνδρες), οι οποίοι εισήχθησαν στην χειρουργική κλινική για να υποβληθούν σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς ενημερώθηκαν για την μελέτη προτού υποβληθούν στην χειρουργική επέμβαση, και συμφώνησαν να λάβουν μέρος σε αυτή. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμήσει την ποιότητα ζωής (HRQOL) και την σεξουαλική λειτουργικότητα (SF), πριν και μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση σε ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία. Η ποιότητα ζωής είναι μια πολυδιάστατη έννοια η οποία περιλαμβάνει τομείς που σχετίζονται με την φυσική (σωματική), ψυχική, συναισθηματική και κοινωνική λειτουργικότητα του ατόμου. Η ποιότητα ζωής (HRQOL), εκφράζει τον αντίκτυπο που έχει μια νοσηρή κατάσταση ή μια θεραπευτική αγωγή, στην αίσθηση σωματικής και ψυχικής ευεξίας του ατόμου και στην καθημερινή προσωπική και κοινωνική του ζωή. Η σεξουαλικότητα είναι μια εξίσου σημαντική παράμετρος της ανθρώπινης ευεξίας και ευημερίας. Παρουσιάζει αμφιδρομη αλληλεπίδραση με την ψυχική υγεία και με την ποιότητα ζωής. Τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι η παχυσαρκία επιδρά αρνητικά στην σεξουαλική ζωή του ατόμου. Σχετίζεται με σεξουαλική δυσλειτουργία στις παχύσαρκες γυναίκες και με στυτική δυσλειτουργία και γενικότερη σεξουαλική δυσλειτουργία στους παχύσαρκους άνδρες. Αυτό καθιστά πλέον αναγκαία την εκτίμηση της σεξουαλικής λειτουργικότητας, όταν αξιολογούμε την αποτελεσματικότητα των διαφόρων θεραπειών για την παχυσαρκία. Όλοι οι ασθενείς που αποδέχθηκαν την συμμετοχή τους στην μελέτη συμπλήρωσαν το SF-36 ερωτηματολόγιο για την εκτίμηση της HRQOL. Η σεξουαλική λειτουργικότητα εκτιμήθηκε με το δείκτη γυναικείας σεξουαλικής λειτουργίας (FSFI-Female Sexual Function Index), για τις γυναίκες και με το Διεθνή Δείκτη της στυτικής λειτουργίας ( IIEF -International Index of Erectile Function), για τους άνδρες. Οι ασθενείς συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια με την συνδρομή ενός ατόμου από την ερευνητική ομάδα, το οποίο καθοδηγούσε τους ασθενείς για να καταλάβουν τις ιδιαιτερότητες των ερωτηματολογίων και να διευκρινίσει τυχόν ασάφειες στις ερωτήσεις που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν οι ίδιοι οι ασθενείς, πρόσφερε βοήθεια όπου χρειαζόταν και έλεγχε για τυχόν παραλείψεις στην απάντηση των ερωτήσεων . Οι ασθενείς συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια πριν το χειρουργείο(Τ1), καθώς και 1 μήνα(Τ2), 6 μήνες(Τ3) και 1 χρόνο(Τ4) μετά το χειρουργείο. Κοινωνικο-δημογραφικά δεδομένα συλλέχτηκαν που συμπεριλάμβαναν την ηλικία, το φύλο, την χρήση καπνού, το μορφωτικό επίπεδο καθώς και την οικογενειακή κατάσταση. Η παρουσία συμπαρομαρτούντων παθολογικών καταστάσεων διαπιστώθηκε από τα ιστορικά των ασθενών. Οι γυναίκες ερωτήθηκαν και για την γυναικολογική τους κατάσταση (για τον αν είχαν κανονικό ή ακανόνιστο κύκλο ή αν ήταν μετεμμηνοπαυσιακές). Η μελέτη εγκρίθηκε από την αρμόδια Επιτροπή Ηθικής και Δεοντολογίας του Νοσοκομείου και όλοι οι ασθενείς έδωσαν την έγγραφη ενημερωμένη συγκατάθεσή τους πριν την είσοδό τους στην μελέτη. Όλοι οι ασθενείς ήταν κατάλληλοι για βαριατρική χειρουργική επέμβαση σύμφωνα με τις υφιστάμενες ενδείξεις. Η σοβαρότητα της παχυσαρκίας μετρήθηκε με τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΒΜΙ) σε Kg βάρους σώματος διηρημένα με το ύψος του ατόμου σε μέτρα εις το τετράγωνο (kg/m2). Ενήλικες με ΒΜΙ ≥25kg/m2 θεωρούνται υπέρβαροι, με ΒΜΙ ≥30 kg/m2 θεωρούνται παχύσαρκοι και με ΒΜΙ ≥40 kg/m2 ως πάσχοντες από νοσογόνο παχυσαρκία (νοσηρά παχύσαρκοι). Το είδος της χειρουργικής επέμβασης που εφαρμόσθηκε σε κάθε ασθενή βασίστηκε σε ειδικά χειρουργικά κριτήρια σύμφωνα με χειρουργικό πλάνο το οποίο εφαρμόζεται στην χειρουργική κλινική. Σύμφωνα με αυτό, ασθενείς με ΒΜΙ ≥50 kg/m2 υπεβλήθησαν σε χολοπαγκρεατική εκτροπή με Roux-en-Y διαμόρφωση,όπως τροποποιήθηκε στο κέντρο μας (BPD), ενώ ασθενείς με ΒΜΙ<50kg/m2 υποβλήθηκαν σε γαστρικό bypass με μακρές έλικες (RYGBP-LL), ή επιμήκη γαστρεκτομή (SG), ανάλογα με τις συνυπάρχουσες νοσηρότητες και τις διαιτητικές συνήθειες. Αποτελέσματα Η στατιστική ανάλυση έδειξε μια σημαντικού βαθμού μείωση του ΒΜΙ με πάροδο του χρόνου(p<0,001). Όλοι οι τομείς της σεξουαλικής λειτουργίας βελτιώθηκαν μεταξύ του Τ1 και Τ4, με μόνη εξαίρεση την ανδρική οργασμική λειτουργία. Όλοι οι τομείς της HRQOL βελτιώθηκαν και αυτή η βελτίωση έφθασε στο μέγιστο επίπεδο ανάμεσα από το Τ2 και Τ3 χρονικό διάστημα. Το βασικό επίπεδο της HRQOL (Τ1), βρέθηκε να συσχετίζεται σημαντικά με την βελτίωση όλων των τομέων της HRQOL μετεγχειρητικά και η μείωση του ΒΜΙ βρέθηκε να συσχετίζεται μόνον με την βελτίωση στις βαθμολογίες στους τομείς του σωματικού ρόλου, του σωματικού πόνου και της ψυχικής υγείας. Τα βασικά επίπεδα της συνολικής σεξουαλικής ικανοποίησης, αποτελούσαν ανεξάρτητο στατιστικά σημαντικό προγνωστικό παράγοντα για την βελτίωση μετεγχειρητικά της συνολικής σεξουαλικής ικανοποίησης και στα δύο φύλα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η σωματική λειτουργία, η ζωτικότητα, ο σωματικός πόνος, και η γενική υγεία, βελτιώθηκαν όλα με την πρόοδο του χρόνου. Ο σωματικός ρόλος βελτιώθηκε με την πρόοδο του χρόνου και τελικά οι πορείες του συναισθηματικού ρόλου, και της ψυχικής υγείας, ακολούθησαν τις ίδιες τάσεις. Τα αποτελέσματα για κάθε ηλικία και φύλο ήταν στατιστικά παρόμοια. Η σεξουαλική ποιότητα ζωής βελτιώθηκε 1 χρόνο μετά την βαριατρική χειρουργική επέμβαση και στους άνδρες και στις γυναίκες. Όλοι οι δείκτες συνηγορούν για το ότι η HRQOL και η σεξουαλική ποιότητα ζωής βελτιώθηκαν μετά το χειρουργείο σε σύγκριση με τα επίπεδα στα οποία βρισκόταν προ του χειρουργείου . Συμπεράσματα Η Βαριατρική χειρουργική συνοδεύεται από σημαντικού βαθμού μείωση του σωματικού βάρους (ΒΜΙ) και βελτίωση στην ποιότητα ζωής (HRQOL) και στην σεξουαλική λειτουργικότητα σε ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία. Ο μεγαλύτερος βαθμός βελτίωσης παρατηρήθηκε ανάμεσα από τον 1 και 6 μήνες μετεγχειρητικά. Η βελτίωση στην HRQOL και στην σεξουαλική λειτουργικότητα συσχετιζόταν σημαντικά με τα βασικά προεγχειρητικά επίπεδα αυτών, ενώ η μείωση του ΒΜΙ συσχετιζόταν σημαντικά με βελτίωση μόνο σε 3 τομείς της HRQOL. Η τιμή του ΒΜΙ προεγχειρητικά συσχετιζόταν αντίστροφα με την επακόλουθη βελτίωση στην σωματική λειτουργικότητα και στο επίπεδο του σωματικού πόνου 1 χρόνο μετεγχειρητικά. / Obesity is considered one of the most relevant problems of modern societies, as it constitutes a predominant risk factor in the development of various diseases. Obesity is a significant risk factor for cardiovascular disease (CVD) and diabetes, for cancer and chronic diseases, including osteoarthritis, liver and kidney disease, sleep apnea and depression. The long term effects of diet, exercise and medical therapy on weight are relatively poor. Bariatric surgery is the most effective treatment for obesity and is considered for all patients with BMI more than 40 kg/m2 and for those with a BMI of more than 35 kg/m2 with concomitant obesity related conditions, after failure of other options as dietary, lifestyle and drug administration, which are often ineffective. The current study was conducted in the Department of Surgery of the University of Patras Medical School, between October 2008 and April 2010. Our sample are 80 (30 men and 50 women) patients who admitted in the Surgery Clinic to undergo a Bariatric Operation.The patients were approached before the operation and invited to take part in the study. The purpose of the study was to measure the Health related quality of life and Sexual functioning, before and after a Bariatric surgery in patients with morbid obesity. Health-related quality of life (HRQOL) is a multi-dimensional concept that includes domains related to physical, mental, emotional and social functioning. HRQOL focuses on the impact of a disease or a medical treatment, on one’s physical and mental wellbeing and on his every day private and social life. Sexuality is an equally important aspect of human well-being and prosperity. Sexual functioning interacts and influences the mental health and the quality of life. The research results show that obesity negatively affects the sexual quality life of the individual, associated with sexual dysfunction in obese women and with erectile dysfunction and general sexual dysfunction in obese men. This makes it necessary to assess sexual functioning when evaluating the effectiveness of several treatments for obesity. All the patients who accepted, were administered the questionnaires accessing Health related quality of life as the sort form 36 questionnaire (SF36). Sexual Functioning was estimated by the Female Sexual function Index (FSFI) for the women, and the International Index of Erectile Function (IIEF) for the men. Patients were administered the questionnaires by a member of our research team who offered assistance when needed and checked the answers for omissions. The patients completed the questionnaires before the operation and 1 month, 6 months and 1 year after the weight loss operation. Sociodemographic data were elicited including age, gender, smoking, educational level and marital status. Comorbidities information was obtained from the hospital charts. The women asked for their gynecological status. If the cycle was regular, irregular or if they were after menopausal. The study protocol was approved by the Institutional Review Board of The University Hospital of Patras, and all participants gave written inform consent before study entry. All the patients were eligible for bariatric operation according the indications for bariatric surgery. The severity of obesity was measured by the B.M.I. (kg/m2). Adults with BMI >25 kg/m2 are overweight, >30 kg/m2 are obese and >40 kg/m2 are considered morbidly obese. The type of procedure performed, was based on specific selection criteria according to an algorithm developed in our center, whereby patients with body mass index (BMI) over 50 kg/m2 undergo biliopancreatic diversion with RYGB (BPD-RYGB) as modified in our center, while patients with BMI under 50 kg/m2 undergo RYGB with long limb (RYGB-LL) or Sleeve Gastrectomy (S.G.), depending on comorbidities and eating habits. RESULTS: Body mass index (BMI) significantly decreased over time (p<0.001). Apart from male orgasm, all sexual functioning components as well as all SF-36 sub-scales improved between T1 and T4. The maximum improvement was observed between T2 and T3. Baseline HRQOL scores correlated with postoperative improvement in all HRQOL components. BMI improvement was correlated with improvement in role physical, bodily pain and mental health scores. Baseline total sexual satisfaction score independently predicted total satisfaction improvement in both genders. The basic levels of total sexual satisfaction (T1-Total Satisfaction score) were independent significant predictor for postoperative improvement in overall sexual satisfaction in both sexes. The results showed that Physical Function,Vitality, the Bodily Pain, and General Health, all improved with the progress of time. The Role Physical improved over time, and finally the improvement in Role Emotional, and Mental Health, followed the same trends. The results for each age and sex were statistically similar. Sexual quality of life improved 1 year after bariatric surgery, in both men and women. All indicators suggest that HRQOL and sexual quality of life improved postoperatively compared to the levels before surgery. CONCLUTIONS The Bariatric surgery accompanied by a significant degree of reduction in body weight (BMI) and improvement in quality of life (HRQOL) and sexual function in patients with morbid obesity. The greatest degree of improvement was observed between the 1 and 6 months postoperatively. The improvement in HRQOL and sexual function correlated significantly with basic preoperative levels of these, while the reduction in BMI was associated with significant improvement in only three aspects of HRQOL. The baseline levels of BMI was reversely significant associated with postoperatively improvement in physical functioning and bodily pain aspects of HRQOL, 1 year postoperatively.

INTRODUÇÃO: A obesidade grave dificulta fisicamente a avaliação da composição corporal. OBJETIVO: Desenvolver equações para estimativa de gordura corporal (GC) em obesos grau III. MÉTODOS: Adultos obesos graves tiveram a GC estimada por bioimpedância elétrica (BIA impedância de 5, 50, 100 e 200kHz) e por método de referência (pletismografia de deslocamento aéreo - PDA). Avaliaram-se os limites de concordância e seu coeficiente de correlação (CCC). Novas equações preditivas foram desenvolvidas por análise de regressão multivariada. RESULTADOS: A GC estimada por BIA e PDA foi similar para a população estudada (64,8 ± 15kg vs 65,6 ± 16kg, p>0,05). Ambas tiveram boa acurácia, precisão e CCC, porém a sua comparação teve amplos limites de concordância que variaram de -10,4 a 8,8kg. A equação residente de BIA aplicada em mulheres superestimou a GC (-1,3 kg; p<0,05) e em homens subestimou a GC (5,6 kg; p<0,05). Novas equações preditivas de GC foram criadas, para BIA de freqüência de 50kHz, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva1: GC1 (kg) = 23,25 + (0,13 × idade) + (1,00 × peso atual) + (0,09 × Resistência 50kHz) (0,80 × altura) e para BIA de frequência de 100kHz, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva2: GC2 (kg) = 23,97 + (0,10 × Impedância 100kHz) + (0,11 × idade) + (0,99 × peso atual) - (0,80 × altura). CONCLUSÕES: A equação residente no aparelho de BIA foi inadequada para estimar a GC em pacientes obesos grau III. As equações desenvolvidas especialmente para esta população forneceram estimativas de GC mais precisas (melhores limites de concordância, precisão, acurácia e CCC). / RATIONALE: Severe obesity limits physically the body composition assessment. AIM: To develop equations of body fat (BF) estimative in severe obesity. METHODS: Severely obese adults had BF estimated by bioelectrical impedance (BIA impedance of 5, 50, 100 and 200kHz) and reference method (air displacement plethysmography - ADP). The limits of agreement and of concordance correlation coefficient (CCC) of the data were evaluated. New predictive equations were developed by multivariate regression analysis. RESULTS: The BF estimations from BIA and ADP were similar for the studied population (64.8 ± 15kg vs 65.6 ± 16.4kg, p>0.05). Both had good accuracy, precision, and CCC, but their comparison had wide limit of agreement with range from -10.4 to 8.8kg. The home BIA equation overestimated BF in women (-1.3 kg, p<0,05) and underestimated BF in men (5.6 kg; p <0.05). BF new predictive equations were generated, for BIA with 50kHz frequency, Horie- Waitzberg & Barbosa-Silva1: BF1 (kg) = 23.25 + (0.13 × age) + (1.00 × current weight) + (0.09 × Resistance 50kHz) (0.80 × height) and for BIA with 100kHz frequency, Horie-Waitzberg & Barbosa-Silva2: BF2 (kg) = 23.97 + (0.10 × Impedance 100kHz) + (0.11 × age) + (0.99 × current weight) - (0.80 × height). CONCLUSIONS: The home equation on BIA was inadequate for estimating BF in severely obese patients. Equations developed especially for this population provides more accurate BF estimative (better limits of agreement accuracy, precision and CCC).

Made available in DSpace on 2016-04-04T18:29:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jena Hanay Doutorado.pdf: 721081 bytes, checksum: 65f8d839cf686774d38170e56199f048 (MD5) Previous issue date: 2006-12-18 / Evaluates depression, anxiety, psychopathologic symptoms, alexithymia and defensive style of grade III obese patients, before and after bariatric surgery, as well as estimates the level of association among such variables. Methodological study design was correlational crosssectional type. 65 patients took part in the study (Group 1: surgical candidates vs. Group 2: postoperative patients), mainly females (92,3%), who answered the Beck Depression Inventory (BDI), the Beck Anxiety Inventory (BAI), the Symptoms Assessment Scale (EAS- 40), and the version in Portuguese of The Toronto Alexithymia Scale (TAS-26) and of the Defensive Style Questionnaire (DSQ-40). Gr 1 showed mild anxiety and depression levels and Gr 2 minimum level (respectively, p< 0,001 e p< 0,01). The total average score for EAS- 40 and F2 and F3 (obesity-compulsion and somatization) were higher in Gr 1 when compared to Gr 2 (repetitively, p< 0,005, p< 0,005 e p< 0,001). On TAS, the total average score for F1 (ability to identify and describe feelings and distinguish them from bodily sensations) were higher in Gr 1 than in Gr 2 (respectively, p< 0,01 e p< 0,005). According to DSQ-40, there was a tendency for an immature defensive style in Gr 1 in comparison to Gr 2 (p< 0,02). In relation to the association between the variables and BMI, the correlations were negative for Gr 1 and F2 of TAS (daydreaming, p < 0,05) and for the mature factor of DSQ- 40 and Gr 2 (p < 0,05), which shows a trend towards a more mature and adaptive style in Gr 2. Correlations were positive and significant in relation to immature defenses - acting out (Gr 1: p<0,005 and Gr 2: p<0,05) and in the autistic fantasy in Gr 1 (p<0,05). The results show the psychological status of the participants, who are apt for bariatric surgery and point to a decrease in psychopathological symptoms proportional to weight loss after surgery. / Avalia depress?o, ansiedade, sintomas psicopatol?gicos, alexitimia e o estilo defensivo de pacientes obesos grau III, antes e depois de cirurgia bari?trica, e estima o grau de associa??o entre essas vari?veis. O delineamento metodol?gico foi correlacional de tipo cross-sectional. Participaram do estudo 65 pacientes (Gr 1: pr?-cir?rgico vs. Gr 2: p?scir?rgico), predominantemente do sexo feminino (92,3%), que responderam o Invent?rio de Depress?o de Beck (BDI), o Invent?rio de Ansiedade de Beck (BAI), a Escala de Avalia??o de Sintomas (EAS-40), a Vers?o em Portugu?s da Escala de Alexitimia de Toronto (TAS-26) e a Vers?o em Portugu?s da Defensive Style Questionnaire (DSQ-40). O Gr 1 apresentou n?vel de depress?o e ansiedade leve e o Gr 2 n?vel m?nimo (respectivamente, p< 0,001 e p< 0,01). O escore m?dio total da EAS-40 e de F2 e F3 (obsessividade-compulsividade e somatiza??o) foram mais elevados no Gr 1 quando comparados aos do Gr 2 (respectivamente, p< 0,005, p< 0,005 e p< 0,001). Na TAS, o escore m?dio total e de F1 (habilidade de identificar e descrever sentimentos e distingui-los de sensa??es corporais) foram maiores no Gr 1 do que no Gr 2 (respectivamente, p< 0,01 e p< 0,005). De acordo com o DSQ-40, houve tend?ncia a um estilo defensivo imaturo no Gr 1 quando comparado ao Gr 2 (p< 0,02). Em rela??o ? associa??o das vari?veis com o IMC, as correla??es foram negativas no Gr 1 e o F2 da TAS (sonhar acordado, p < 0,05) e no fator maduro do DSQ-40 e o Gr 2 (p < 0,05), apontando uma propens?o de estilo mais maduro e adaptativo no Gr 2. As correla??es foram positivas e significantes nas defesas imaturas acting out (Gr 1: p<0,005 e Gr 2: p<0,05) e na fantasia aut?stica no Gr 1 (p<0,05). Os resultados mostram o modo de funcionamento psicol?gico dos participantes aptos ? cirurgia bari?trica e assinalam uma diminui??o da sintomatologia psicopatol?gica na propor??o da perda de peso ap?s a cirurgia.

<p>Ambulanspersonal skall i sitt dagliga arbete lyfta och behandla patienter. I varje ambulans finns två ambulanssjukvårdare (kan även vara sjuksköterskor med eller utan specialistutbildningar) som har genomgått ett lyftprov som bekräftar att de på två man klarar att lyfta en patient som väger 90kg. Då en patient väger 150kg (gravt obes patient) eller mer blir det problematiskt, både ergonomiskt och medicintekniskt. Antalet överviktiga ökar, även de som räknas som gravt obesa. Syftet med denna uppsats vara att beskriva ambulanspersonalens erfarenheter då det gäller ambulanstransport av gravt obesa patienter.Enkäter besvarades anonymt av personal på en ambulansstation i södra Sverige. Svarsfrekvensen blev 29 av 55 personal efter att ett påminnelsebrev delats ut. Svaren bearbetades med beskrivande statistik. Resultatet visade att det inte fanns en fullt fungerande rutin för gravt obesa patienter. Personalen ansåg överlag att hjälpmedel inte var tillräckliga för att snabbt och säkert kunna transportera patienter med en vikt över 150kg till sjukhuset. Förbättring av rutiner samt hjälpmedel skulle kunde minska riskerna för skador hos personal samt innebära en bättre och säkrare vård vid transport till sjukhus.</p>

Ambulanspersonal skall i sitt dagliga arbete lyfta och behandla patienter. I varje ambulans finns två ambulanssjukvårdare (kan även vara sjuksköterskor med eller utan specialistutbildningar) som har genomgått ett lyftprov som bekräftar att de på två man klarar att lyfta en patient som väger 90kg. Då en patient väger 150kg (gravt obes patient) eller mer blir det problematiskt, både ergonomiskt och medicintekniskt. Antalet överviktiga ökar, även de som räknas som gravt obesa. Syftet med denna uppsats vara att beskriva ambulanspersonalens erfarenheter då det gäller ambulanstransport av gravt obesa patienter.Enkäter besvarades anonymt av personal på en ambulansstation i södra Sverige. Svarsfrekvensen blev 29 av 55 personal efter att ett påminnelsebrev delats ut. Svaren bearbetades med beskrivande statistik. Resultatet visade att det inte fanns en fullt fungerande rutin för gravt obesa patienter. Personalen ansåg överlag att hjälpmedel inte var tillräckliga för att snabbt och säkert kunna transportera patienter med en vikt över 150kg till sjukhuset. Förbättring av rutiner samt hjälpmedel skulle kunde minska riskerna för skador hos personal samt innebära en bättre och säkrare vård vid transport till sjukhus.