Στην διπλωματική αυτή αναπτύχθηκε το εκπαιδευτικό λογισμικό «ΓΕΩ» για την υποστήριξη του μαθήματος της Γεωγραφίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αναφέρονται οι αρχές σχεδίασης του «ΓΕΩ», το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε και η τεκμηρίωσή του. Περιγράφεται αναλυτικά η σχεδίαση του «ΓΕΩ», τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, οι υπερμεσικές και οι πολυμεσικές εφαρμογές που αξιοποιήθηκαν, όπως: οι ήχοι, οι χάρτες, οι ενεργοί χάρτες και σημαίες που με ενέργεια πάνω τους μας οδηγούν σε άλλες περιοχές. Ακόμη, περιγράφονται τα προγράμματα που συγγράφηκαν, οι γλώσσες προγραμματισμού και τα προγράμματα που χρησιμοποιήθηκαν, το έμπειρο σύστημα που δημιουργήθηκε για την αξιολόγηση των μαθητών και γίνεται αναλυτική περιγραφή των σεναρίων που δίδονται στο διδάσκοντα και των πλοηγήσεων που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ο διδάσκοντας και οι μαθητές. / In this project, the educational software “GEO” was developed for supporting the Geography lesson in primary and secondary school education. The “GEO” design principles, the model of development used and its documentation are cited within the treatise. The designing of “GEO”, the means used, the hypermedia and multimedia applications developed; e.g. sounds, maps, the active maps and flags that link to other regions, are all systematically presented and described. Furthermore, the programming codes developed, the computer languages and applications used, the expert system created for students’ evaluation are described, following by a more detailed description of the scripts that are given to the educator, as well as of the available navigations for both the educator and the students.

- / -

- / -

Οποιαδήποτε ιδεολογία και να εξυπηρετεί η πολιτική εξουσία σε μια χώρα, η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι υφίσταται πάντα ένας βαθμός κυβερνητικής παρέμβασης στον τουρισμό. Ο τουρισμός καθώς συγκεντρώνεται στον χώρο και τον χρόνο, ως μια ιδιαίτερα διαμορφούμενη ιδιωτική κατανάλωση με τα συνακόλουθα προβλήματα παραγωγής και διάθεσης που διαχέονται στο σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας, απαιτεί την ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους. Επομένως, το ζήτημα που τίθεται δεν είναι εάν το κράτος θα πρέπει να έχει ένα παρεμβατικό ρόλο στην ανάπτυξη του τουρισμού, αλλά ποιος να είναι ο ρόλος αυτός, πράγμα που άμεσα συναρτάται από το ποιο σκοπό θα εξυπηρετεί και ποιους στόχους θα έχει. Γενικά, οι βασικοί τομείς παρέμβασης που η διεθνής εμπειρία έχει καταγράψει είναι: ο σχεδιασμός, η προστασία, η ρύθμιση, ο συντονισμός καθώς και η στήριξη και η γενικότερη πολιτική σχηματισμού τουριστικού κεφαλαίου. Ο βαθμός έντασης των ως άνω τομέων παρέμβασης του κράτους στον τουρισμό δεν είναι προδιαγεγραμμένος, ούτε σταθερός, μεταβάλλεται διαχρονικά σε συνάρτηση με το βαθμό επίτευξης του σκοπού και των στόχων που η τουριστική πολιτική έχει θέσει. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η διεθνής εμπειρία της τουριστικής πολικής σε διάφορες χώρες δείχνει ότι, οι περισσότερες κυβερνήσεις, στο πλαίσιο του σχεδίου εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, αναλαμβάνουν να πραγματοποιήσουν, ακόμη και να λειτουργήσουν άμεσα τις αναγκαίες για την τουριστική ανάπτυξη επενδύσεις υποδομής και ανωδομής. Κλασσική περίπτωση, αυτής της συνθετικής κρατικής παρέμβασης αποτελεί η τουριστική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Οι φάσεις αυτής της πολιτικής από το 1951, έτος επανίδρυσης του ΕΟΤ και συγκρότησης της εθνικής τουριστικής πολιτικής με άκρως παρεμβατική λειτουργία στον τουρισμό, έως την πρώτη πενταετία του 2000, περίοδο εμφανούς απορρύθμισης των λειτουργιών του κράτους τόσο γενικότερα όσο και στον τουρισμό, διαμορφώνουν το χρονικό πλαίσιο της εξέλιξης του ελληνικού τουρισμού. Στην ιστορική αυτή περίοδο η λειτουργία του ελληνικού κράτους στον τουρισμό έλαβε όλες τις διεθνώς γνωστές μορφές παρέμβασης ανεξαρτήτως της επιτυχούς ή όχι έκβασής των. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις της ως άνω παρεμβατικής λειτουργίας του κράτους στην χωρική ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού είναι εν παραδείγματι: α. το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και β. η ακολουθείσασα Πιστωτική Πολιτική. / International experience has indicated that up to an extent tourism has always been subject to government intervention regardless the ideology served by a country's political authority. While tourism focuses on space and time as a particular form of a changing private consumption with the subsequent problems of production and distribution which diffuse economy and society as a whole, it requires the regulatory state intervention. Therefore the issue raised is not whether the state should have an intervening role in the development of tourism but what kind of role it is going to have-something which is linked directly to which goal it will serve and which objectives it will have. In general the main areas of intervention which international experience has recorded are: planning, conservation, legislation and regulation, coordination as well as the support of and stimulation and, the wider policy of tourism capital formation. The extent to which the above areas of state intervention influence tourism is neither pre-determined nor stable but it changes through time depending on the extent to which the goal and the objectives placed by the tourism policy are achieved. After World War II international experience of tourism policy in different countries has indicated that most governments - in the context of national economic development plans - have engaged in either realizing or even operating directly the necessary investment for tourism development. Tourism development in Greece provides a typical example of this complex state intervention. The phases of this policy starting from 1951 - the year of re-establishing Greek National Tourism Organization (GNTO) and of formulating the national tourism policy with a completely intervening operation in tourism - up to the first five years of 2000, a period of obvious disorganization of the state's operations both in tourism and in general, shape the time context of the evolution of Greek tourism. In this historical period the operation of the Greek state in tourism has adopted all the internationally known intervention forms regardless their successful or unsuccessful outcome. Typical cases of the intervening role of the state in the spatial development of Greek tourism are for example the following: a. the Plan of Public Investments and b. the Credit Policy followed.

Η διατριβή πραγματεύεται το αντικείμενο της Υπολογιστικής Νοημοσύνης στην Οικονομική και Χρηματοοικονομική επιστήμη. Στο πρώτο μέρος της διατριβής αναπτύσσονται μέθοδοι ομαδοποίησης και υπολογιστικής νοημοσύνης για τη μοντελοποίηση και πρόβλεψη χρονολογικών σειρών ημερησίων συναλλαγματικών ισοτιμιών. Η προτεινόμενη μεθοδολογία κατασκευάζει τοπικούς προσέγγιστές, με τη μορφή νευρωνικών δικτύων, για ομάδες προτύπων στο χώρο εισόδων που αναγνωρίζονται από μη-επιβλεπόμενους αλγόριθμους ομαδοποίησης. Στη συνέχεια κατασκευάζονται τεχνικοί κανόνες συναλλαγών απευθείας από τα δεδομένα με τη χρήση γενετικού προγραμματισμού. Η επίδοση των νέων κανόνων συγκρίνεται με αυτή των γενικευμένων κανόνων κινητού μέσου. Το δεύτερο μέρος της διατριβής πραγματεύεται την εφαρμογή εξελικτικών αλγορίθμων για τον υπολογισμό και την εκτίμηση του πλήθους σημείων ισορροπίας σε προβλήματα από τη θεωρία παιγνίων και τη νέα οικονομική γεωγραφία. Πιο συγκεκριμένα, αξιολογείται η ικανότητα των εξελικτικών αλγορίθμων να εντοπίσουν σημεία ισορροπίας κατά Nash σε πεπερασμένα στρατηγικά παίγνια και προτείνονται τεχνικές για τον εντοπισμό περισσοτέρων του ενός σημείων ισορροπίας. Τέλος εφαρμόζονται κριτήρια από τη θεωρία υπολογισμού σταθερών σημείων και τη θεωρία τοπολογικού βαθμού για τη διερεύνηση της ύπαρξης και της υπολογιστικής πολυπλοκότητας του υπολογισμού βραχυχρόνιων σημείων ισορροπίας σε μοντέλα νέας οικονομικής γεωγραφίας. / The thesis investigates Computational Intelligence methods in Economics and Finance. The first part of the thesis is devoted to computational intelligence methods and unsupervised clustering methods for modeling and forecasting daily exchange rate time series. A methodology is proposed that relies on local approximation, using artificial neural networks, for subregions of the input space that are identified through unsupervised clustering algorithms. Furthermore, we employ genetic programming to construct novel trading rules directly from the data. The performance of the novel rules is compared to that of generalised moving average rules. In the second part of the thesis we employ evolutionary algorithms to compute and to estimate the number of equilibria in finite strategic games and new economic geography models. In particular, we investigate the capability of evolutionary and swarm intelligence algorithms to compute Nash equilibria and propose an approach for the computation of more than one equilibria. Finally we employ criteria from the theory on computation of fixed points and topological degree theory to investigate the existence and the computational complexity of computing short run equilibria in new economic geography models.