Σκοπός της εργασίας μας είναι αφού σκιαγραφήσουμε εν συντομία τα κύρια σημεία του Α βιβλίου των Φυσικών, να παρουσιάσουμε την έννοια της μεταβολής όπως αυτή παρουσιάζεται στο Α βιβλίο των Φυσικών. Στη συνέχεια θα εξετάσουμε το ρόλο του υποκειμένου σε αυτή τη θεωρία. Για να το επιτύχουμε αυτό θα βασιστούμε κυρίως στην ανάλυση του κεφαλαίου Ι7 από το Α βιβλίο των Φυσικών. Θα αναπτύξουμε αρχικά τις θέσεις του Αριστοτέλη ως προς τις δύο αυτές έννοιες, της μεταβολής και του υποκειμένου καθώς και τη σχέση τους όπως αυτή προκύπτει από την ανάλυση του Ι7. Τελικός μας προορισμός θα είναι η εξέταση του θέματος της ύλης , θέμα που ακόμη δέχεται διαφορετικές και εν πολλοίς αντικρουόμενες ερμηνευτικές προσεγγίσεις από τους μελετητές του Αριστοτέλη. Πριν όμως από την ανάπτυξη του προς εξέταση θέματος κρίνουμε χρήσιμη την παράθεση εν συντομία μερικών ιστορικών στοιχείων που αφορούν τα Φυσικά , τον Αριστοτέλη και το έργο του. / --

Μελέτη της Κάθαρσης σε άλλους συγγραφείς της αρχαιότητας. Παρουσίαση της δομικής ερμηνείας,της διανοητικής ερμηνείας, της ηθικό-αισθητικής ερμηνείας και της ιατρικής ερμηνείας.Ενώ στην συνέχεια αναλύονται οι απόψεις των ελλήνων μελετητών: Βερναρδάκη,Συκουτρή, Παπανούτσου,Ράμφου και Σηφάκη / Reasearch of ''katharsis'' in other writers of ancient Greece. Presentation of the structural interpretation, intellectual interpretation, ethical-aesthetic interpretation and of the medical interpretation. While in the following text there is the analysis of the Greek researchers' opinion: Vernardaki's, Sikoutri's, Papanoutso's, Ramfo's, Sifaki's.

Ἡ παροῦσα μελέτη ἀποτελεῖ διπλωματική ἐργασία στό Τμῆμα Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν. Μέ αὐτή θά ἀποπειραθοῦμε νά ἀναλύσουμε μέρος ἑνός ἀπό τά ἔργα τοῦ σπουδαιότερου, ἴσως, ἀρχαίου Ἕλληνα φιλοσόφου, τοῦ Ἀριστοτέλη. Πρόκειται γιά τό ἔργο «Φυσικῆς Ἀκροάσεως Α΄» καί συγκεκριμένα γιά τά κεφάλαια 6, 7, 8 καί 9 τοῦ ἔργου. Τά παραπάνω κεφάλαια τοῦ Ἀριστοτελικοῦ ἔργου παρουσιάζονται καί ἀναλύονται σέ ἀντίστοιχα κεφάλαια αὐτῆς τῆς ἐργασίας. Προτάσσεται γενική εἰσαγωγή, στήν ὁποία παρουσιάζεται συνοπτικά τό περιεχόμενο τῆς ἐργασίας καί ἀναφέρονται κάποια βασικά βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ μεγάλου πανεπιστήμονα φιλοσόφου, τό ἔργο τοῦ ὁποίου κατέχει ἐξέχουσα θέση στήν παγκόσμια φιλοσοφία καί ἐπιστήμη. Ἀπό τή θέση αὐτή ἐκφράζω τίς θερμές εὐχαριστίες μου στόν ἐπιβλέποντα κ. Στασινό Σταυριανέα, Λέκτορα τοῦ Τμήματος Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, τόσο γιά τή βοήθειά του στήν ἐπιλογή τοῦ θέματος, ὅσο καί γιά τήν πολύτιμη καθοδηγησή του στήν πορεία τῆς ἐργασίας, καθώς καί ὅλους ὅσοι μέ κάθε τρόπο μέ βοήθησαν ἤ μέ διευκόλυναν στήν ὁλοκλήρωση αὐτῆς τῆς ἐργασίας. / This study consists dissertations in section Philosophy, University of Patras. With that attempts at analysis by one of his works, perhaps most importantly, Ancient Greek philosopher, Aristotle. The project is called "Natural Hearing A΄" and specifically on chapters 6, 7, 8 and 9 of the project. The above chapters Aristotle work presented and analyzed in respective chapters of this work. Preceded by a general introduction which summarizes the content of work and specifying some basic biographical information on major universities philosopher, whose work occupies a prominent position in world philosophy and science. From this position I express my warmest thanks to Supervisor Mr. Stasinos Stavrianeas, Lecturer of the Department of Philosophy, University of Patras, both for his help in choosing the subject and for valuable guidance in the course of work, and all those who in any way helped or by facilitated Consummation this work.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να συναναγνώσει δύο κείμενα της αρχαιότητας, την Ποιητική του Αριστοτέλη και τη Nāṭyaśāstra του Bharata Muni, δύο κείμενα με αποκλίνοντα χρονικά και γεωγραφικά όρια, με διαφορετικό θεματικό ορίζοντα και διαφορετική σκοποθεσία, τα οποία εντούτοις μοιράζονται το εξής: πρόκειται για τις δύο αρχαιότερες σωζόμενες πραγματείες για την τέχνη του θεάτρου, η πρώτη από τη σκοπιά της Δύσης και η δεύτερη από αυτή της Ανατολής. / The purpose of this master thesis is to study comparatively two texts of antiquity, the Poetics of Aristotle and the Nāṭyaśāstra of Bharata Muni, two treatises with divergent time and geographical limits, with different thematic horizon and different target, which though share the following: these are the two oldest surviving documents on the art of theatre, the first coming from the West, the second from the East.

Η ερμηνεία του ελέου και του φόβου έχει απασχολήσει ευρέως τους μελετητές στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τον ορισμό της τραγωδίας και να ερμηνεύσουν την έννοια της κάθαρσης. Οι απόψεις είναι πολλές και η έρευνα ανά τους αιώνες δεν έχει καταλήξει σε κάποια κοινώς αποδεκτή θέση. Η ευρύτερη μελέτη άλλων έργων του φιλοσόφου, στα οποία υπάρχουν αναφορές στις δύο έννοιες, αλλά και γενικότερα στις απόψεις του περί παθῶν, είναι άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς αποκτούμε ευρύτερη εποπτεία των συλλογισμών και της φιλοσοφικής του σκέψης. Υπό το πρίσμα αυτό στην παρούσα εργασία διερευνώνται και εξετάζονται συγκριτικά διάφορα έργα του Αριστοτέλη, στα οποία υπάρχουν εκτεταμένες ή συντομότερες αναφορές στους δύο όρους, από τη μελέτη των οποίων αντλούνται αρκετά στοιχεία σχετικά με το πώς ο φιλόσοφος αντιλαμβανόταν τις δύο έννοιες σε βιολογικό, κοινωνικό, ψυχολογικό και ηθικό επίπεδο, και προκύπτουν συμπεράσματα ιδιαίτερα χρήσιμα για την ερμηνεία των δύο όρων στην Ποιητική. Αναλυτικότερα η δομή της εργασίας είναι η ακόλουθη: I. Εισαγωγή: Προβληματισμοί και επιμέρους ζητήματα II. Ο έλεος και ο φόβος πριν από τον Αριστοτέλη III. Η πλατωνική κριτική και η αριστοτελική θέση IV. Ο έλεος και ο φόβος στην αριστοτελική Ποιητική V. Απόψεις και ερμηνείες των μελετητών περί ελέου και φόβου στην Ποιητική VI. Ευρύτερη εξέταση του ελέου στο έργο του Αριστοτέλη VII. Ευρύτερη εξέταση του φόβου στο έργο του Αριστοτέλη VIII. Αἰδώς - αἰσχύνη, κατάπληξις - ἔκπληξις: Ανάλυση και συσχετισμός τους με τον έλεο και το φόβο IX. Προσδιορισμός της σχέσης ελέου και φόβου μέσα από τη μελέτη του έργου του Αριστοτέλη X. Σχέση ελέου – φόβου και οἰκείας ἡδονῆς XI. Συμπεράσματα: Η ερμηνεία του ελέου και φόβου στην Ποιητική και η συμβολή σ’ αυτή των άλλων έργων του Αριστοτέλη / The interpetation of pity and fear has widely been a subject of questioning for commentators and critics in their effort to comprehend the definition of tragedy and interpret the meaning of katharsis. The existing opinions are many and various and the research throughout the centuries has not reached to a common acceptable position. The indagation of Aristotle’s works, in which there are references to the two terms, and generaly the study of his opinion about pathê, is extremly interesting as we are able to comprehend Aristotle’s syllogism and philosophical thought. In the light of that meaning, various Aristotle’s works, comparatively inquired and eximined in the present study, contain extensive or shorter references to these two meanings. Their study will hopefully help us to collect enough evidence on the way the philosopher has conceived the two meanings in biological, sociological, psychological and moral level, and result in conclusions particularly useful for the interpretation of pity and fear in Poetics. Specifically, the structure of this study is the following: I. Introducion: Consideration and particular isssues II. Pity and fear before Aristotle III. Platonic criticism and Aristotelian position IV. Pity and fear in Aristotle’s Poetics V. Interpreters’ opinions and explanations about pity and fear in Poetics VI. Wider examination of fear in Aristotle’s work VII. Wider examination of pity in Aristotle’s work VIII. Aidôs – aischunê, kataplêxis – ekplêxis: analysis and correlation with pity and fear IX. The relation between pity and fear through the study of Aristotle’s works X. The relation between the two emotions and oikeia hêdonê XI. Conclusions: The contribution of the other Aristotle’s works to the interpretation of pity and fear in Poetics

Η παρούσα διδακτορική διατριβή κινήθηκε γύρω από έναν κεντρικό άξονα: την ιστορία και την κριτική της λογοτεχνίας στα δύο μεγάλα γένη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας (επική και λυρική ποίηση). Στόχος της είναι η εξέταση της αρχαίας λογοτεχνικής κριτικής στο αριστοτελικό corpus με βάση το στερεότυπο κείμενο, προκειμένου να μελετηθούν αναλυτικά η λειτουργία, η σπουδαιότητα και τα όριά της. Μπορεί ο Αριστοτέλης να ασκεί αμιγώς λογοτεχνική κριτική στο Περὶ ποιητικῆς, στα κεφ. 1-12 του τρίτου βιβλίου του Περὶ ῥητορικῆς, στα βιβλία Α, α, Λ του Μετὰ τὰ Φυσικὰ και ενίοτε σε κάποια άλλα συγγράμματά του, αλλά η παρούσα εργασία στοχεύει στην περαιτέρω ανάλυση, στο μέτρο του δυνατού, όλων των αναφορών του σε κάποιον επικό ή λυρικό ποιητή και στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Η εργασία διαρθρώνεται σε επτά κεφάλαια, ακολουθούν τα συμπεράσματα (8ο κεφάλαιο), έπεται η βιβλιογραφία (πρωτογενής και δευτερογενής) και δύο ευρετήρια παραθεμάτων (αρχαίων και νεότερων κύριων ονομάτων) που βοηθούν στην ανάγνωσή της. / The present doctoral thesis was motivated by a central axis: the history and the criticism of literature in the two big genres of ancient Greek literature (epic and lyric poetry). The main objective of this dissertation is the examination of ancient literary criticism of the corpus of Aristotle which is based on the stereotyped text, so that the function, the importance and its limits are studied analytically. Aristotle exerts constructive literary criticism in the Poetics, in third book of Rhetoric (chapters 1-12), in the books A, a, L of Metaphysics and occasionally in some of his other works, however, the present approach aims at the further analysis, as much as possible, of all reports on an epic or lyric poet and the inference of useful conclusions. The research is divided into seven chapters, the conclusions (ch. 8), the bibliography (primary and secondary) and two indeces passages (ancient and new principal names) that help the interpretation.

Eξέταση της χρήσης των λέξεων μῦθος, λόγος, ὅμοιος και ἐπιεικής στην Ποιητική του Αριστοτέλη. Παρουσίαση των τρόπων με τους οποίους ερμηνεύονται οι παραπάνω όροι και προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων που δημιουργεί η χρήση των όρων αυτών μέσα από τη διατύπωση σχετικών παρατηρήσεων. Μελέτη των σχέσεων μεταξύ των ουσιαστικών μῦθος και λόγος καθώς και προσπάθεια διευκρίνισης της σημασίας των επιθέτων ὅμοιος και ἐπιεικής στα κεφάλαια 2, 13 και 15 της Ποιητικής με βάση τη σύγκριση μεταξύ ζωγραφικής και ποίησης. / In the present study, we examine, to a greater or lesser extent, the terms mythos, logos, homoios and epieikēs as used in Aristotle’s Poetics. The aim of this short survey is primarily to present several interpretations of what Aristotle means by mythos, logos, homoios and epieikēs, proposed by some scholars, before attempting to solve the problems which the use of the aforementioned terms causes by making a few relevant remarks. Regarding the first two terms mentioned above, we inquire into the relationship between these terms as well as the relationship between the concepts which are signified by them, while, concerning the terms homoios and epieikēs, we mainly attempt to clarify the meaning of these particular adjectives in chapters 2, 13 and 15 of the Poetics, taking into account the comparison of poetry to painting, made in some interesting passages of the treatise. Our approach to the core of the problem is based, in any case, on the Aristotelian belief that, as regards the scientific thought, it is essential that one should perceive the similarities of things, which, however, differ much from each other.

Η παρούσα εργασία επισημαίνοντας την ηθική κρίση, την απαξίωση των ιστορικά και πολιτιστικά επικυρωμένων αξιών, με επίπτωση κυρίαρχα στον τομέα της εκπαίδευσης, φιλοδοξεί να παρουσιάσει προτάσεις - λύσεις, καταφεύγοντας σε μια κορυφαία προσωπικότητα του αρχαιοελληνικού κόσμου, τον Αριστοτέλη. Αναπτύσσει τις απόψεις του περί παιδείας, περί των ηθικών και διανοητικών αρετών και περί φιλίας, προσδίδοντας στο περιεχόμενό τους ευρύτατες διαστάσεις. Αν μεταφέρουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα τις προτάσεις του περί παιδείας, θα διατυπώνουμε λόγο για μια αγωγή που δεν υποτάσσεται σε σκοπιμότητες. Αν ο διδάσκων ακολουθήσει τις ανωτέρω αρετές και τις αφομοιώσει ο διδασκόμενος, τότε και οι δυο θα έχουν ένα στέρεο πεδίο ικανοτήτων, για να βρίσκονται σ’ έναν συνεχή αναστοχασμό και αυτοστοχασμό. Η έννοια της φιλίας μπορεί να μεταμορφώσει θετικά το κοινωνικό - πολιτικό - οικονομικό και εκπαιδευτικό σύστημα. Στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας παρουσιάζεται η καταγγελτική κριτική από σύγχρονους στοχαστές (Μαρκούζε, Λυοτάρ) για τις συνέπειες του παθογενούς συστήματος που επηρεάζει και τον τομέα της εκπαίδευσης. Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα αναφορικά με το αν η εκπαίδευση συγκροτεί ώριμα πολιτικά υποκείμενα, ή αν έρχεται να διαμορφώσει ανταγωνιστικά οικονομικά όντα. / The present work by highlighting the crisis of moral values, the depreciation of the historically and culturally validated values, with an impact mainly on Education, intends to present proposals - solutions, resorting to a leading personality of the Ancient-Greek world, Aristotle. It develops his views on Education, the moral and intellectual virtues and friendship, adding broad dimensions to their content. If we pass his proposals about education into the established system, we will be talking about education which is not subordinated to expediency. If the teacher followed the above virtues and the learner assimilated them, then they would both acquire a solid skill basis so that they would be in a continuous reflection and self-reflection. The notion of friendship could positively transform the socio-political, economic and educational system. The final chapter of the work presents the denunciatory criticism by modern scholars (Marcuse, Lyotar) about the consequences of the pathogenic system affecting the field of education. There is one critical question concerning whether education constitutes mature political subjects or if it comes to formulate competitive economic beings.