It should be noted that comparative religion to a large extent still remains an under developed field in Western academia even to this day. We find that today there are a great number of works and esteemed writers who have written a great deal on the respective faiths in quite detail. However, by the same virtue, we find that works, journals and indeed articles on the facets of comparative religion are in short supply and it can be said that demand for such treatises/discussions exceeds supply in the world of academia. My reasons for conducting a study of the main facets of the Abrahamic faiths stems from a desire to encourage and bring advances in the field of comparative religion. I believe studies in comparative religion have the ability to stimulate discussion and advance research with the main aim of fostering dialogue and mutual respect between the faiths. It is essential that the children of tomorrow see a bright future where mutual respect, tolerance and understanding is the order of the day rather than witnessing an environment dominated by suspicion, conflict and contempt based on misunderstandings. This thesis is unique in many ways more than one that will come apparent in due course. Firstly, this work marks a first from the point of view in which the main tenets of faith found in the Old, New Testament and the Qur'an are explored in extensive detail with the aim of highlighting similarities and indeed differences that in the main centre upon doctrinal issues. Recent modern scholarship has tended to discuss and criticise doctrinal points with little emphasis being placed on comparative elements. Secondly, if one conducts a literature review of works on the Abrahamic faiths, it is not surprising to find writers and commentators have solely concentrated on doctrines pertaining on solely one faith. It seems many in the academic world have shied away from conducting a comparative study of the doctrines found in the Abrahamic faiths. At this point, I shall make it clear that I have deliberately chosen to ignore faiths, such as Hinduism and Sikh ism not through ignorance, but primarily due to constraints placed by the thesis, as well as the fact that these great faiths do not share a common denominator witnessed in the form of Abraham, who undoubtedly is the father of the three monotheistic faiths namely, Judaism, Christianity, and last but not least Islam. One might at this point be inclined to ask why conduct such a study involving medieval and modern concepts of creation within a scriptural context. I am of the view that such a study was required for a number of reasons that I shall outline in due course. Recent modern scholarship in the last fifty years has tended to focus upon the medieval concepts of creation and emanation in Judeo-Christian and Islamic philosophy and theology and as a result we find a plethora of treatises and works devoted to the above subjects. For example, writers such as Herbert Davison and Harry Austyn Wolfson as well as other academics devoted a great deal of time and energy in giving us access to knowledge about theology and philosophy that was previously only available to those who had a mastery of the Greek and Arabic language. Despite this significant contribution made by the aforementioned scholars, we find that the heirs to Wolfson and Davison have not emerged in the world of Western academia that are prepared to explore the new relationship between religion and modern science in the 21st century. As a consequence, a research gap has emerged that is crying out to be filled and currently we have a situation where little attention and focus has been placed on the works of modern scholars exploring the relationship between modern science and the theological interpretations concerning the existence of God and humankind for that matter. Part one of the thesis compares the main tenets of faith found in the three scriptures mentioned earlier. The scriptures repeatedly refer to the themes of monotheism, stories of the prophets and eschatology, as well as the purpose and significance of creation. The Qur'anic scripture discusses the above themes throughout the 114 chapters. The Old Testament and New Testament also refer to the above themes. Part two of the thesis takes a detailed look at the concept of creation in the Abrahamic faiths with particular emphasis being placed on its evolution from the medieval period to the present day. It should be noted that the Old Testament devotes a single chapter to the subject of creation widely known as the Book of Genesis, but the Qur'an does not do so with the exception that there are several references in various verses throughout the scripture that pay attention to this subject. The New Testament again like the Qur'an does not provide a detailed discussion concerning the merits of creation.

The object of this research is to discover how Christianity can be reformed so that it could provide the foundation of a truly ecological spirituality. It is the contention of the thesis that the planet currently faces an ecological crisis that has largely been brought about by human activity, encouraged by a particular worldview, which sees the non-human creation as of no value in itself and merely an object to be used. The work argues that those who see traditional Christian theology as a contributory factor in this destructive world-view are correct. The first chapter of the thesis seeks to describe the crisis and define the terms "ecology" and "Christian spirituality". Chapter Two examines the mainstream Christian response to the ecological crisis thus far, namely the "stewardship approach", and argues that this approach has serious weaknesses. Chapter Three strives to move beyond stewardship and looks specifically at how the person of Jesus of Nazareth can become a focus for ecological thinking. Chapter Four continues this theme by exploring images of the Christ, with the aim of showing how these images can encourage an ecological awareness and practice. Chapter Five looks at other faiths and forms of thought which give insights that could be resources in the journey towards an ecological Christian spirituality. Finally, Chapter Six sets out to formulate such a spirituality, looking at its theology, liturgy, and practice as well as at the spirituality itself. Overall, the thesis is a contribution to the growing field of Ecotheology. It seeks to show how Christianity can move from being a part of the ecological problem to encouraging a transformative praxis that could offer hope of a solution to the crisis by effecting a fundamental change of heart in its adherents through the spirituality it engenders.

No description available.

Robert Price. / "October 4, 1951." / Bibliography: p. 15. / Army Signal Corps Contract DA36-039 sc-100, Project no. 8-102B-0. Dept. of the Army Project no. 3-99-10-022.

by James M. Hutchinson & Stavros A. Zenios. / Includes bibliographical references (p. 23-24).

This study has set out to highlight and investigate the contributions, to the Afrikaans literature, by writers of ""Colour"", as marginalized writers, especially after 1990. It must be indicated that a special place in the thesis, chapter five, has been devoted to the female writer of ""Colour"", EKM Dido, and the invaluable contributions she has made to Afrikaans literature. This chapter deals exclusively with all Dido's novels to date, and includes detailed discussions and analysis of important issues and aspects in the said novels. The thesis has focused on various ""Coloured"" writers, both male and female, and their contributions. The fact that naming and terms denoted to and used for various racial groupings are such thorny in South African society, terminology used to refer to these writers of ""Colour"" in this thesis initially seemed to pose a problem, but motivating the use of certain terms, to highlight and not relegate to the margins, solved this problem I believe.

Research into the art of duo piano playing has been severely neglected. Repertoire is generally incorporated into books on solo piano playing and is often omitted from chamber work listings. With the exception of one outdated, out-of-print book by Hans Moldenhauer, I no author has attempted to submit a recent repertoire listing or a complete examination of the complications of duo pianism. The growth in the number of duos and the increasing number of concerts devoted to their repertoire indicates a previously unmatched public interest in the genre. The aim of this thesis is to serve as a reference guide for educators and pianists, in understanding the classification problems of the duo piano genre and how it relates to other pianistic combinations, an examination of the history of two-piano works until 1950, a look at professional and artistic challenges of duo piano playing, and a catalogue of works written for the medium. Confusion exists about the meaning of the word duet. At issue is whether the genre refers to two pianists at one keyboard exclusively, or whether it incorporates two pianists at two keyboards. Various sources were consulted to show that no uniform definition is available. In this initial chapter background to the study is given, available literature is reviewed and research methodology is explained.

Syftet med studien är att undersöka orsakerna till att fastigheter med typkod 213 har stora variationer i förhållandet mellan köpeskilling och taxeringsvärde. Typkod 213 är småhusenheter med ett byggnadsvärde under 50 000 kronor. Taxeringsvärdet ska utgöra 75% av marknadsvärdet, men för just dessa fastigheter finns det många extrema avvikelser. Det tyder på att någonting annorlunda sker vid försäljningen eller vid taxeringen av dessa fastigheter.Metoden som tillämpas i studien är en kombination av en enkätundersökning och intervjuer. Detta på grund av att ämnet måste undersökas ur flera perspektiv för att erhålla en helhetsbild av problemet. Enkätundersökningen skickades till fastighetsägare i Sverige som under 2018 förvärvat en fastighet med typkod 213. Syftet med enkätundersökningen var att ta reda på vad fastighetsägarna själva ser för värde i fastigheten, och om byggnadsvärdena i typkod 213 verkligen är försumbara. Intervjuerna gjordes med en sakkunnig på Lantmäteriet respektive Skatteverket, i syfte att erhålla djupare förståelse för hur typkod 213 hanteras i fastighetstaxeringen.Resultaten visar att det finns flera orsaker som gemensamt bidrar till stora variationer i förhållandet mellan köpeskilling och taxeringsvärde i typkod 213. Studien indikerar att det är faktorer hos både fastighetsägarna och fastighetstaxeringssystemet som påverkar variationerna. De huvudsakliga orsakerna tycks vara att alla byggnader i typkod 213 inte har ett försumbart värde, att fastighetsägare medvetet eller omedvetet uppger fel fastighetsuppgifter, att fastighetstaxeringsmetoderna är mindre träffsäkra för unika fastigheter och att typkod 213 endast åsätts ett tomtmarksvärde som generellt sett har sämre värderingsnoggrannhet. / The purpose of the study is to investigate the reasons why real estate with type code 213 has large variations in the ratio between purchase price and assessed value. Type code 213 is a residential real estate with a building value of less than SEK 50 000. The assessed value should be 75% of the market value, but for these properties, there are many extreme deviations. This indicates that something different occurs at the time of sale or when valuing these properties.The method used in the study is a combination of a survey and interviews. This is because the subject has to be explored from several perspectives to get an overall picture of the problem. The survey was sent to property owners in Sweden who acquired a property with type code 213 in 2018. The purpose of the survey was to find out how the property owners themselves value the property, and if the building values in type code 213 really are negligible. The interviews were conducted with an expert at Lantmäteriet and Skatteverket, in order to gain a deeper understanding of how type code 213 is handled in property taxation.The results show that there are several reasons that jointly contribute to large variations in the ratio between purchase price and assessed value in type code 213. The study indicates that there are factors among both the property owners and the property taxation system that affect the variations. The main reasons appear to be that all buildings in type code 213 do not have a negligible value, that property owners deliberate or unconsciously report incorrect property data, that the methods used for property valuation is less accurate for unique properties, and that type code 213 is only assigned a value for the plot, which generally has poorer accuracy.

<p>Inledning</p><p>Vid Unitech Biopharma, Matfors (Sverige) sker tillverkning av rekombinant Kolera Toxin</p><p>subenhet B (rCTB-213), vilket är en av de aktiva substanserna i vaccinet Dukoral®.</p><p>Unitech Biopharma AB är ett bioteknikföretag fokuserade på legotillverkning av</p><p>rekombinanta proteiner och tillverkar rCTB för SBL Vaccin AB Solna, (Sverige).</p><p>Anläggningen där tillverkningen av denna produkt sker har alla nödvändiga tillstånd</p><p>(Läkemedelsverket, Länsstyrelsen, Arbetsmiljöverket) och uppfyller gällande cGMP-krav</p><p>samt är godkänd av läkemedelsmyndigheterna i EU och Kanada, WHO samt i ytterligare ca</p><p>35 andra länder.</p><p>Dukoral® är ett drickbart vaccin som stimulerar immunförsvaret i tarmen och skapar ett bra</p><p>skydd mot sjukdomen kolera. Vaccinet ger även skydd mot enterotoxinbildande stammar av</p><p>Escherichia coli (ETEC) vars värmekänsliga toxin (LT) delvis liknar koleratoxinet både</p><p>strukturellt, funktionellt och immunologiskt[34]. Vaccinet består förutom rCTB av tre olika</p><p>stammar inaktiverade Vibrio Cholerae bakterier, vilka produceras vid SBL-vaccin AB, där</p><p>även slutformulering av vaccinet sker.</p><p>Tillverkningsprocessen av Monovalent bulk rCTB-213 sker genom mikrobiell fermentering</p><p>av en genetiskt modifierad produktionsstam av Vibrio Cholerae, där huvudodlingssteget sker i</p><p>500 liters skala där hela tillvekningsprocessen sker under Good Manifacturing Practise (GMP)</p><p>förhållanden för att garantera en säker, effektiv och kvalitetsmässigt bra produkt.</p><p>Målet med detta examensarbete är att upprätta en processbeskrivning för</p><p>tillverkningsprocessen av Monovalent bulk rCTB-213. Beskrivningen skall baseras på den</p><p>process som görs idag och innefatta respektive processtegs mål, teori och kritiska parametrar.</p><p>Den kunskap som skapas genom att definiera och kartlägga (dvs. dokumentera arbetsflödet) i</p><p>en process har ett stort värde i sig, den är dessutom en utomordentlig plattform för</p><p>förbättringsarbete genom att den skapar en gemensam bild av vad som sker i processen i dag.</p><p>I detta examensarbete sker även en sammanställning av produktionen av Monovalent bulk</p><p>rCTB-213 för perioden februari 2004 - juni 2005.</p><p>Fakta om hur processen tidigare har betett sig måste användas som bas för</p><p>förbättringsarbete[1].</p><p>För att se om eventuell förekomst av variation för enskilda variabler kan urskiljas, utvärderas</p><p>processdata för variabler som dokumenterats av företaget för batcher tillverkade under</p><p>perioden februrari 2004 tom. juni 2005.</p><p>Under fermentationssteget regleras parametrarna temperatur, pH och andelen löst syre i</p><p>huvudfermentorn för att upprätthålla optimal fysisk miljö för tillväxt och rCTB produktion.</p><p>För att få en uppfattning om hur dessa parameterar förhållit sig vid odlingar som utförts under</p><p>perioden februari 2004 – juni 2005 utvärderas dessa variabler via</p><p>duglighetsanalys/processkapabilitetsstudie (Cpk). I denna studie beräknas de korrigerade</p><p>duglighetsindexen för de ovan nämda parametrarna, där den naturliga spridningen för</p><p>processen sätts i förhållande till vilka gränser som är angivna i registreringsdokument</p><p>(Process Manifacturing Description) för att få en uppfattning om det som är angivet i</p><p>registrerings- dokument efterlevs.</p>

Η γεωμορφολογία της Ελλάδας και η ποικιλία των βιοτόπων της την καθιστούν ιδιαίτερη περιοχή μελέτης ως προς την ερπετοπανίδα της. Σήμερα, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 64 είδη ερπετών, με τα εννέα από αυτά να είναι ενδημικά. Το κεφαλονίτικο κονάκι Anguis cephallonica πρόκειται για μια περίπτωση άποδης σαύρας με κρυπτική οικολογία, που εντοπίζεται στην Πελοπόννησο και τα νησιά Κεφαλονιά, Ζάκυνθος και Ιθάκη του Ιονίου Πελάγους. Έως πρόσφατα, αναγνωρίζονταν δύο είδη στο γένος Anguis (Reptilla: Anguidae): το A. cephallonica Werner, 1894 και το A. fragilis Linnaeus, 1758 με το δεύτερο να θεωρείται ότι εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη δυτική περιοχή της Παλαιαρκτικής. Σήμερα, οι εξελικτικές γραμμές του γένους έχουν μερικώς αποκαλυφθεί. Εκτός από τα δύο προαναφερόμενα, θεωρούνται αποδεκτά τα είδη A. colchica (Nordmann 1840) και A. graeca Bedriaga, 1881, ενώ πρόσφατα προτάθηκε και η ύπαρξη ενός νέου είδους, του A. veronensis Pollini, 1818. Από αυτά, εκτός του A. cephallonica, εντοπίζονται στην Ελλάδα το ευρωπαϊκό κονάκι A. fragilis, που απαντάται στη Βόρεια Ελλάδα και το ελληνικό κονάκι A. graeca, που απαντάται στην ηπειρωτική Ελλάδα δυτικά της κεντρικής Μακεδονίας, στην Εύβοια, στη Βόρεια Πελοπόννησο και στα νησιά Κέρκυρα και Λευκάδα. Στην παρούσα εργασία, σκοπός είναι η διερεύνηση των φυλογενετικών σχέσεων και η ταξινόμηση των γενεαλογικών γραμμών τόσο εντός του είδους A. cephallonica, όσο και σε σχέση με τα συγγενικά με αυτό είδη- ιδιαίτερα με το μερικώς συμπάτριο A. graeca, έτσι ώστε να προσεγγισθούν βασικά ερωτήματα που αφορούν στις διεργασίες που καθόρισαν ή επηρέασαν την εξελικτική και βιογεωγραφική ιστορία του είδους. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ένα εκτεταμένο δίκτυο πληθυσμών από τοποθεσίες της Πελοποννήσου, της Κεφαλονιάς και της δυτικής ηπειρωτικής Ελλάδας. Η πειραματική πορεία που ακολουθήθηκε αρχίζει με την εξαγωγή ολικού γονιδιωματικού DNA από κάθε χρησιμοποιούμενο δείγμα και συνεχίζεται με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης για τον μοριακό δείκτη που χρησιμοποιήθηκε, τον καθαρισμό του προϊόντος της PCR και την αλληλούχηση. Ο μοριακός δείκτης που επιλέχθηκε για την προσέγγιση των φυλογενετικών σχέσεων και τη διερεύνηση των γενεαλογικών γραμμών τόσο εντός του A. cephallonica, όσο και μεταξύ αυτού και των συγγενών με αυτό ειδών, είναι το τμήμα του μιτοχονδριακού DNA που περιέχει το κωδικό γονίδιο ND2 και πέντε αλληλουχίες tRNA και επιλέχθηκε κυρίως γιατί έχει χρησιμοποιηθεί ευρύτατα και με επιτυχία σε άλλες φυλογενετικές αναλύσεις ερπετών και αμφιβίων, ενώ φέρει όλα τα πλεονεκτήματα του μιτοχονδριακού DNA. Μετά το πέρας της πειραματικής διαδικασίας είχαν προσδιορισθεί 22 νέες αλληλουχίες για τον μοριακό δείκτη, που αντιστοιχούν σε 14 απλοτύπους. Πιο συγκεκριμένα, για το A. cephallonica προσδιορίσθηκαν 17 αλληλουχίες που αντιστοιχούν σε εννέα απλοτύπους και για το είδος A. graeca προσδιορίσθηκαν πέντε αλληλουχίες που αντιστοιχούν σε πέντε διαφορετικούς απλοτύπους. Στην ανάλυση συμπεριελήφθησαν ακόμα 19 αλληλουχίες, που ανακτήθηκαν από τη βάση δεδομένων του Εθνικού Κέντρου Βιοτεχνολογικής Πληροφορίας των ΗΠΑ NCBI (National Center for Biotechnology Information), έτσι ώστε συνολικά, για το είδος A. cephallonica στην ανάλυση να έχουν συμπεριληφθεί 19 αλληλουχίες που ισοδυναμούν με εννέα απλοτύπους, για το είδος A. graeca 19 αλληλουχίες που αντιστοιχούν σε 16 διαφορετικούς απλοτύπους και για το είδος A. fragilis δύο αλληλουχίες που αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικούς απλοτύπους. Μετά την ανάγνωση των αλληλουχιών σειρά είχε η εκτίμηση των γενετικών αποστάσεων με βάση τo μοντέλο Tamura–Nei και η φυλογενετική ανάλυση. Εφαρμόσθηκαν τρεις διαφορετικές μέθοδοι αναλύσεων: η μέθοδος Σύνδεσης Γειτόνων, Μέγιστης Πιθανοφάνειας και Μπεϋεσιανής Συμπερασματολογίας. Ως εξωομάδα, χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις αναλύσεις ένας απλότυπος Pseudopus apodus. Η χρήση του κρίθηκε κατάλληλη εφόσον τα γένη Pseudopus και Anguis είναι αδελφά taxa, με το είδος Pseudopus apodus να εντοπίζεται στην Ελλάδα. Με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας, όσον αφορά τόσο στις γενετικές αποστάσεις όσο και στις φυλογενετικές αναλύσεις, τα διαθέσιμα δεδομένα για τον μοριακό δείκτη που επιλέχθηκε κατατάχθηκαν ευκρινώς σε τρία διαφορετικά taxa που αντιστοιχούν στα είδη A. cephallonica, A. graeca και A. fragilis. Στην τοπολογία των φυλογενετικών δέντρων διακρίνονται τρεις κλάδοι, με απόλυτη στατιστική υποστήριξη, που αντιστοιχούν σε κάθε ένα από τα τρία προαναφερόμενα είδη Anguis. Η τοπολογία των δέντρων δείχνει ότι το ελληνικό κονάκι A. graeca φαίνεται να ακολουθεί ένα γενικό γεωγραφικό πρότυπο με κατεύθυνση από τον βορρά προς τον νότο. Στην ανάλυση με τη μέθοδο της μέγιστης πιθανοφάνειας, το ελληνικό κονάκι A. graeca ομαδοποιείται εγγύτερα στο κεφαλλονίτικο κονάκι A. cephallonica, από ό, τι στο A. fragilis, ωστόσο με πολύ χαμηλή στατιστική υποστήριξη. Από άποψη γενετικής απόστασης, βρίσκεται εγγύτερα στο είδος A. fragilis, κάτι που συμφωνεί και με το γεωγραφικό πρότυπο εξέλιξης του κάθε είδους. Τα φυλογενετικά δέντρα συμφωνούν για το είδος A. cephallonica, όσον αφορά στη σχέση των κύριων κλάδων με τα γεωγραφικά δεδομένα. Το κεφαλλονίτικο κονάκι A. cephallonica φαίνεται να ακολουθεί ένα σαφές γενικό γεωγραφικό πρότυπο εξέλιξης στην Πελοπόννησο και το Ιόνιο, από τα νότια προς τα βόρεια ή τα βορειοδυτικά. Η ανάλυση με τις μεθόδους μπεϋεσιανής συμπερασματολογίας, μέγιστης πιθανοφάνειας και σύνδεσης γειτόνων συμφωνούν μεταξύ τους και αποκαλύπτουν διακριτές και γεωγραφικά εντοπισμένες επιμέρους γενεαλογικές γραμμές. Πλέον, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το είδος A. fragilis, που θεωρείτο ότι καλύπτει την μεγαλύτερη περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας, έχει το νότιο όριό του στην Βόρεια Ελλάδα. Επίσης, το είδος A. colchica δεν θεωρείται πλέον ότι εξαπλώνεται ως τα νότια Βαλκάνια. Η μορφή που συναντούμε νοτιότερα στην ηπειρωτική Ελλάδα, μέχρι και την Πελοπόννησο, χωρίς ωστόσο το όριο της εξάπλωσής της στην Πελοπόννησο να μπορεί να ορισθεί με βεβαιότητα, γνωρίζουμε, πλέον, ότι είναι διαφορετικό είδος, το ελληνικό κονάκι A. graeca. Τα διαφορετικά εξελικτικά πρότυπα, οι γενετικές αποστάσεις και τοπολογίες των ειδών A. graeca και A. cephallonica αποκλείουν μία κοινή γενεαλογική γραμμή στον ελλαδικό χώρο, που μπορεί να οδήγησε στην σημερινή εξάπλωση του γένους σε αυτόν. Σε συνδυασμό με το στοιχείο της μικρότερης γενετικής απόστασης που συνδέει το A. graeca με το A. fragilis, φαίνεται να επαληθεύεται η υπόθεση πως το κεφαλλονίτικο κονάκι ανήκει σε διαφορετικό εξελικτικό κλάδο από αυτόν που ανήκουν τα δύο άλλα είδη. Οι δύο εξελικτικές γραμμές φαίνεται ότι συναντήθηκαν γεωγραφικά, με αποτέλεσμα τη μερικώς συμπάτρια εξάπλωσή τους στη Βόρεια Πελοπόννησο. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να διαλευκάνει τμήμα της εξελικτικής διαφοροποίησης εντός του γένους Anguis. Μπορεί να συμβάλει σε μελλοντικές προσπάθειες περαιτέρω διερεύνησής της, όπως και σε μελέτες που θα ασχοληθούν με τη διαχείριση των πληθυσμών του. / The geomorphology and the vast diversity of biotopes make Greece a special region as far as the reptile fauna is concerned. It is estimated that Greece is the home of 64 reptile species with nine of them being characterized as endemic. One of them is the slowworm of Cephalonia, Anguis cephallonica, which is a legless lizard of cryptic ecology, found in Peloponnesus and the islands of Cephalonia, Zakynthos and Ithaca of the Ionian Sea. Up until recently, only two species were recognized among the Anguis genus (Reptilla: Anguidae): A. cephallonica Werner, 1894 and A. fragilis Linnaeus, 1758. A. fragilis dispersal was supposed to cover a wide region of the whole western Palaiarctic. Today, it is believed that the evolutionary lineages of the genus complex has been partially revealed. Apart from the aforementioned species, A. colchica (Nordmann, 1840), A. graeca Bedriaga, 1818 and the recently proposed from the Italian peninsula A. veronensis Pollini, 1818 have also been referred as different species, with A. cephallonica, A. graeca and A. fragilis occurring in the Greek region. The European slowworm A. fragilis is supposed to be found in Northern and North-Eastern Greece, while the dispersal of the Greek slowworm, A. graeca corresponds to western continental Greece, towards Euboia and Northern Peloponnesus and also to the Ionian islands of Corfu and Lefkas. The aim of the present study focuses on the revealing of the phylogenetic relationships and the classification of the genealogical lineages both within A. cephallonica and also between A. cephallonica and the partially sympatric A. graeca, so that the basic questions, which relate to the processes which affected and determined the evolutionary and biogeographic history of the species, are approached. For this purpose, an extensive population net was used from locations from Peloponnesus, Cephalonia and western continental Greece. The experimental procedure followed begins with the whole genomic DNA extraction for each sample included in this study. The procedure continues with PCR amplification for the mitochondrial molecular marker selected, clean-up of the PCR product and sequencing. The molecular marker selected is a fragment of mitochondrial DNA, which includes ND2 gene and five smaller sequences which are transcripted to tRNAs. This particular marker was selected, mostly because of the successful application of which in former phylogenetic studies of reptiles and amphibians, while it also carries all the advantages that refer to mitochondrial DNA. After the laboratorian procedure was completed, 22 new sequences had been determined, corresponding to 14 different haplotypes. 17 sequences corresponding to nine haplotypes referring to A. cephallonica and five sequences each corresponding to a different haplotype referring to A. graeca. 19 more sequences retrieved from NCBI were included in the phylogenetic analysis, so as for A. cephallonica to sum up to nine haplotypes and for A. graeca to 16. Also, two sequences corresponding to two haplotypes were included for A. fragilis. After the sequences data set editing, the estimation of the genetic distences among them, using the Tamura Nei model, and also the phylogenetic analysis could proceed. Three different methods were used for the cladograms to be built: Neighbour Joining, Maximum likelihood and Bayesian Inference. A Pseudopus apodus haplotype was used as an outgroup for the genetic distances estimation and the phylogenetic analyses, as this species is found in Greece with the Pseudopus genus being quite relative to genus Anguis. The haplotype trees built, both based on genetic distances estimation and also on phylogenetic analysis, all agreed on a three clade motif, each corresponding to one of the three Anguis species included. The phylogenetic trees topology discriminates three clades each corresponding to one of the three Anguis species, with absolute statistical support. All trees topology shows that A. graeca follows a genetical degradation among a North to South axon. In ML analysis, A. graeca is more closely grouped with A. cephallonica rather than A. fragilis; however, the statistical support is extremely low while this doesn’t agree both with the genetic distance estimations and also with the geographical pattern of each species. Phylogenetic trees agree as far as the internal A. cephallonica clades are concerned, in accordance with geographical correspondence. A. cephallonica seems to follow a clear general geographical evolutionary pattern from the South to the North or Northwest. BI and ML analyses agree, showing discrete and geographically located genealogical lines. We can now support that A. fragilis, which was supposed to cover all continental Greece region has its south European border at Northern Greece. Also, A. colchica dispersal does not reach Southern Balkans, as it was formerly believed. The morphotype which corresponds to findings from continental Greece and north Peloponnesus is identified as A. graeca, the Greek slow worm. Different evolutionary patterns, genetic distances and tree topologies outrule a common genealogical line within the Greek region for the two species. it seems that the hypothesis of closer connection for the Greek and the European slowworm is confirmed, with the slowworm from Cephalonia belonging to a different evolutionary clade. Present study is intended on revealing a part of the evolutionary differentiation within Anguis genus in Greece. it can thus contribute to future attempts of further investigation and also should be taken under consideration for future conservation and protection management decisions.