• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 261
  • 104
  • 14
  • 12
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 6
  • 4
  • 4
  • 2
  • 2
  • 2
  • Tagged with
  • 436
  • 436
  • 250
  • 235
  • 58
  • 58
  • 55
  • 48
  • 48
  • 41
  • 40
  • 39
  • 37
  • 35
  • 35
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
411

Regenera??o ?ssea em camundongos : correla??o entre diabetes tipo 1 e menopausa experimental

Cignachi, Nat?lia Pradella 25 January 2018 (has links)
Submitted by PPG Odontologia (odontologia-pg@pucrs.br) on 2018-06-04T18:05:30Z No. of bitstreams: 1 NATALIA_PRADELLA_CIGNACHI_TES.pdf: 6840858 bytes, checksum: 8e5f3ae6a98395bf09135b6770903f35 (MD5) / Rejected by Sheila Dias (sheila.dias@pucrs.br), reason: Devolvido devido ? falta da capa institucional no arquivo em PDF. on 2018-06-14T14:34:13Z (GMT) / Submitted by PPG Odontologia (odontologia-pg@pucrs.br) on 2018-06-19T13:28:41Z No. of bitstreams: 1 NAT?LIA_PREDELLA_CIGNACHI_TES.pdf: 11102267 bytes, checksum: 121fbf4d2b9ae1c4a36e21d23ab3140d (MD5) / Approved for entry into archive by Sheila Dias (sheila.dias@pucrs.br) on 2018-06-27T14:32:32Z (GMT) No. of bitstreams: 1 NAT?LIA_PREDELLA_CIGNACHI_TES.pdf: 11102267 bytes, checksum: 121fbf4d2b9ae1c4a36e21d23ab3140d (MD5) / Made available in DSpace on 2018-06-27T14:43:00Z (GMT). No. of bitstreams: 1 NAT?LIA_PREDELLA_CIGNACHI_TES.pdf: 11102267 bytes, checksum: 121fbf4d2b9ae1c4a36e21d23ab3140d (MD5) Previous issue date: 2018-01-25 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES / This thesis encompasses two parts: firstly, we compared the bone healing in female and male mice, after induction of type 1 diabetes (T1D); secondly, the bone regeneration was evaluated in a menopause model induced by bilateral ovariectomy (OVX), with or without T1D induction. For the part I, the animals (female and male) were initially assigned into two groups, namely control or T1D (elicited by streptozotocin; STZ). In the part II, the females were divided into four experimental groups: sham-operated or OVX, with or without STZ T1D induction. After T1D induction, a monocortical femoral defect was created. In either parts of the present study, we evaluated the effects of supplementation with vitamin D3 and/or insulin. In the second part, the effects of estrogen replacement were also analyzed. Following 21 days of bone defect creation, the animals were euthanized; the femurs and blood were collected for posterior analysis. Both T1D females and males presented a reduction in body weight gain, associated with hyperglycemia. There were no changes in the serum levels of the pro-inflammatory cytokines [interleukin-1? (IL-1?), tumor necrosis factor (TNF) and interferon-? (IFN-?)] in all the evaluated groups. T1D mice of both sexes presented a delayed bone regeneration, according to the histological and micro-CT assessment. The supplementation with vitamin D3 restored the bone healing in female and male T1D mice, reaching values close to controls. The insulin therapy improved the bone remodeling in T1D mice of both sexes, but the effects of this hormone were superior in males. The evaluation of osteoclast activity did not reveal significant differences among the experimental groups. Real time PCR revealed slight differences in the mRNA expression of two transcription factors related to osteoblast differentiation, namely runx2 and osterix, as measured in the area into the bone defect. A higher upregulation of both factors was seen in T1D males treated with vitamin D3. Conversely, vitamin D3-treated T1D females displayed an upregulation of insulin-like growth factor 1 (IGF-1), further indication sex-related differences for the treatments. Besides the experimental protocols described for the 12 part I of this thesis, in the part II, we also evaluated some behavioral locomotor parameters and serum levels of calcium and alkaline phosphatase. OVX animals presented increased body weight gain, accompanied by uterus atrophy. Otherwise, T1D induction elicited a reduction of body weight gain, which was more pronounced in OVX-T1D animals. Serum levels of alkaline phosphatase were divergent in the non-diabetic and T1D OVX animals. Calcium or cytokine levels were similar in all the experimental groups. The sham-operated T1D, the non-diabetic OVX and the OVX-T1D groups presented a delayed bone regeneration, as indicated by histological and micro-CT analysis. Estrogen replacement improved the bone healing in all OVX groups. There was a trend toward an upregulation of IGF-1 mRNA in non-diabetic OVX animals, which was not mirrored in OVX-T1D mice. Locomotor parameters remained unaltered, except by a general reduction of rearing numbers in T1D animals. / A presente tese est? dividida em duas partes: na parte I, comparou-se a regenera??o ?ssea em camundongos f?meas e machos, com diabetes do tipo 1 (T1D). Na parte II, foi avaliada a regenera??o ?ssea no modelo de menopausa experimental induzido por ovariectomia (OVX), com ou sem T1D. Na parte I, os animais (machos e f?meas) foram divididos em dois grandes grupos: controle e T1D (induzido por estreptozotocina; STZ). Na parte II, os animais foram divididos em quatro grandes grupos: f?meas falso-operadas e OVX, com ou sem T1D. Ap?s a indu??o do T1D, foi criado um defeito ?sseo monocortical no f?mur. Nas duas partes do trabalho, foram avaliados os efeitos da suplementa??o com vitamina D3 e/ou insulina. Na segunda parte, tamb?m se avaliou o efeito da reposi??o hormonal com estradiol. Decorridos 21 dias do procedimento da cria??o do defeito, os animais foram eutanasiados; o f?mur e o sangue foram coletados para an?lises posteriores. Tanto as f?meas, quanto os machos T1D, apresentaram uma redu??o do ganho de peso corporal, associado ? hiperglicemia. N?o houve altera??es nos n?veis s?ricos das citocinas pr?-inflamat?rias interleucina-1? (IL-1?), fator de necrose tumoral (TNF) ou interferon-? (IFN?). Os animais T1D, de ambos os sexos, apresentaram um comprometimento na regenera??o ?ssea, como demonstrado pelas an?lises histol?gicas e de micro-CT. A suplementa??o com vitamina D3 reestabeleceu a regenera??o ?ssea em f?meas e machos T1D, apresentando valores pr?ximos aos encontrados nos animais do grupo controle. A terapia com insulina melhorou a remodela??o ?ssea nas f?meas e machos T1D; por?m, os efeitos foram mais pronunciados nos machos. A avalia??o da atividade osteocl?stica n?o revelou diferen?as significativas entre os grupos experimentais, ap?s a indu??o de T1D, em machos ou f?meas. Os resultados do PCR em tempo real para runx2 e osterix (dois fatores de transcri??o relacionados aos osteoblastos), no tecido ?sseo, n?o demonstraram nenhuma diferen?a significativa, exceto por um aumento nos n?veis de RNAm dos dois fatores nos camundongos machos T1D, que receberam suplementa??o com vitamina 10 D3. Por outro lado, f?meas T1D que receberam vitamina D3 apresentaram um aumento na express?o dos n?veis de RNAm para o fator de crescimento semelhante ? insulina do tipo 1 (IGF-1), quando comparado com os machos que tiveram o mesmo tratamento, sugerindo assim, diferen?as relacionadas ao sexo. Al?m das an?lises j? mencionadas anteriormente, na parte II da tese, par?metros comportamentais e n?veis s?ricos de c?lcio e fosfatase alcalina tamb?m foram analisados. Os resultados da segunda parte do trabalho demonstraram que os animais submetidos a OVX tiveram um aumento do peso corporal, com atrofia uterina. Em contrapartida, quando foi induzido T1D, houve uma diminui??o do peso corporal mais acentuada no grupo OVX que no grupo falso-operado. Os animais falso-operados e OVX T1D apresentaram hiperglicemia, confirmando o desenvolvimento do diabetes. Os n?veis s?ricos de fosfatase alcalina foram divergentes entre os grupos n?o-diab?ticos OVX e OVX T1D. N?o houve varia??es dos n?veis de c?lcio. Os animais falso-operados T1D, n?o diab?ticos OVX e OVX T1D apresentaram preju?zos similares na regenera??o ?ssea, como observado pelas an?lises histol?gicas e imagens de micro-CT. A reposi??o com estradiol melhorou a cicatriza??o ?ssea nos animais n?o-diab?ticos OVX e OVX T1D. Houve uma tend?ncia ao aumento nos n?veis de RNAm de IGF-1 no grupo OVX, o que n?o foi observado quando da associa??o de T1D e menopausa. N?o foram observadas diferen?as na atividade locomotora dos animais com T1D e/ou OVX, a n?o ser por uma diminui??o no n?mero de rearings no grupo falso-operado T1D, independente do tratamento com vitamina D3, insulina e estradiol, de forma isolada ou em associa??o.
412

Reconstrução de defeitos ósseos cranianos em ratos com células-tronco de polpa dentária humana: estudo experimental de neoformação óssea / Reconstruction of cranial defects in rats with human dental pulp stem cells: experimental design of bone regeneration

Costa, André de Mendonça 15 December 2009 (has links)
Os defeitos da calota craniana causados por traumas severos, neoplasias, cirurgias ou deformidades congênitas representam um grande desafio para os cirurgiões. O uso de enxertia óssea autóloga continua sendo o método de tratamento padrão ouro, embora apresente morbidade na área doadora e seja considerado insuficiente para reconstrução de grandes defeitos. Recentemente, com o advento da bioengenharia tecidual, novas expectativas surgiram na regeneração óssea. O objetivo deste estudo foi desenvolver um modelo experimental em ratos para o estudo de deformidades craniofaciais e verificar se as células-tronco humanas provenientes de dentes decíduos seriam capazes de regenerar defeitos críticos em calota craniana de ratos não imunossuprimidos. Foram realizados dois defeitos ósseos de espessura total com diâmetro de 5 x 8 mm na região biparietal. O lado esquerdo foi preenchido com membrana de colágeno, enquanto o lado direito com membrana de colágeno associada a células-tronco humanas provenientes de dentes decíduos. Essas células foram caracterizadas previamente in vitro como células mesenquimais. A eutanásia dos animais foi realizada no 7º, 21º, 30º e 60º dia de pós-operatório e amostras de tecido ósseo foram extraídas para realização da análise histológica. A análise da presença de células humanas no novo osso formado foi confirmada através do estudo molecular. A linhagem de células-tronco humanas provenientes de dentes decíduos foi positiva para células-tronco mesenquimais e sua diferenciação em tecido ósseo também foi evidenciada in vitro. Foi observada a formação óssea após 21 dias de cirurgia nos dois lados, sendo o lado direito um osso mais maduro. A reação da cadeia de polimerase para DNA humano foi amplificada apenas no lado direito demonstrando que existiam células humanas nesse novo osso formado. O uso de células-tronco de dentes decíduos humanas em ratos não imunossuprimidos não evidenciou rejeição durante o período estudado. Os achados sugerem que o modelo experimental descrito poderá ser utilizado para o estudo dos defeitos ósseos cranianos em cirurgia craniofacial e que o uso de células-tronco humanas provenientes de dentes decíduos associado à membrana de colágeno parece representar uma importante estratégia para a reconstrução de tecidos ósseos e seu uso pode ser considerado uma opção para o reparo de grandes defeitos ósseos cranianos. / Repair of bone defects caused by severe trauma, resection of tumors, and congenital deformity remains a big challenge to surgeons. As a gold standard for the treatment of bone defects in clinic, autologous bone grafts are usually limited by considerable donor site mobility and available supply of tissue that can be harvested. Recently, tissue engineering has become a promising approach for bone regeneration. The main aim of this study is to create an experimental surgical protocol and evaluate the capacity of human dental pulp stem cells isolated from deciduous teeth, to reconstruct critical size cranial bone defects in nonimmunosuppressed rats. Bilateral 5 x 8 mm cranial full-thickness defects of parietal bone were created. The left side was supplied with collagen membrane only and the right side with collagen membrane and human dental pulp stem cells. Cells were used after in vitro characterization as mesenchymal cells. Animals were euthanized at 7, 21, 30 and 60 days postoperatively and cranial tissue samples were taken from the defects for histologic analysis. Analysis of the presence of human cells in the new bone was confirmed by molecular analysis. The human dental pulp stem cells lineage was positive for the four mesenchymal cell markers tested and showed osteogenic in vitro differentiation. The bone formation was observed 21 days after surgery on both sides, but a more mature bone was present in the right side. Human DNA was polymerase chain reaction-amplified only at the right side, indicating that this new bone had human cells. The use of human dental pulp stem cells in nonimmunosuppressed rats did not cause any graft rejection during this period. Our findings suggest that surgical protocol created may ultimately be used in experimental studies of cranial bone defects in craniofacial surgery and the use of human dental pulp stem cells together with collagen membrane seems to be a promising strategy for in vivo bone tissue reconstruction and their use might provide an option to repair human large cranial bone defects.
413

Estudo da regeneração óssea guiada em mandíbula de ratos idosos / Advanced age impairs guided bone regeneration: a study in rat jaw model

Casadio, Celey Aparecida Eugenio Silveira 01 October 2012 (has links)
Atualmente há um número crescente de idosos necessitando reabilitação com enxerto ósseo, no entanto pouco se sabe sobre o efeito do envelhecimento fisiológico sobre este processo. Este estudo teve como objetivo comparar a regeneração óssea guiada na mandíbula de ratos adultos e velhos. Ratos Wistar machos, com 9 meses (adultos) e 20 meses (velhos) de idade, foram avaliados 0, 7, 28 e 120 dias após a cirurgia. O protocolo cirúrgico incluiu a remoção de osso autógeno da calvária e sua fixação com implante de titânio na mandíbula. A formação óssea foi avaliada através da densidade mineral óssea (DMO), microtomografia computadorizada (?CT), análise histomorfométrica e taxa de aposição mineral. Cento e vinte dias após a cirurgia, os animais velhos apresentaram uma redução da variação da DMO na tíbia quando comparada com adultos (-0,022±0,007 vs. 0,011±0,004 g/cm2, respectivamente, p=0,004) e no fêmur (-0,036±0,01 vs. 0,024±0,007 g/cm2, respectivamente, p=0,000). A análise de ?CT revelou uma redução no percentual de volume ósseo nos ratos velhos quando comparados aos adultos (52,34±1,98 vs. 61,46±2,0 %, respectivamente, p=0,032). A análise histomorfométrica confirmou estes dados, tanto no percentual de área óssea (44,0±1,9 vs. 51,0±1,4 e %, velho vs. adulto, p=0,014) quanto no contacto osso-implante (63,5±3,4 vs. 73,0±1,7%, velho vs. adulto, p=0,028). A taxa de aposição mineral óssea também foi significativamente menor nos ratos velhos em comparação com os adultos, tanto na região da mandíbula (1,23±0,05 vs 2,62±0,33 ?m/dia, respectivamente, p=0,001) quanto na região do implante (0,16±0,03 vs. 1,17±0,06 ?m/dia, respectivamente, p=0,001). Em conclusão, nossos resultados sugerem que o processo de envelhecimento, por si só, afeta a capacidade de regeneração ossea de animais velhos que não são caracterizados como osteoporóticos e sugerem que isso deva ser levado em conta durante o tratamento de pacientes idosos. / Currently there are an increasing number of elderly requiring rehabilitation with bone graft, however little is known about the effect of physiological aging on this process. This study aimed to compare guided bone regeneration in adult and old normal rats. Male Wistar rats with 9 months (adult) and with 20 months (old) were evaluated at 0, 7, 28 and 120 days after surgery. The surgical protocol included the removal of autogenous parietal bone and insertion in the jaw with titanium implant. Bone formation was evaluated through bone mineral density (BMD), X-ray computerized microtomography (3D?CT), histomorphometric analysis and mineralization apposition rate. At baseline, adults and old animals presented similar values of BMD. 120 days after surgery, old animals presented a reduction of tibia BMD when compared with adults (-0.022±0.007 vs. 0.011±0.004 g/cm2, respectively, p=0.004) and of femur (-0.036±0.01 vs. 0.024±0.007 g/cm2, respectively, p=0.000). The 3D?CT analysis revealed a reduction of new-formed bone volume in the old group when compared with adult (52.34±1.98 vs. 61.46±2.0 %, respectively, p=0.032). Histomorphometric analysis corroborates these data, since 120 days after surgery the % of bone area and bone-implant contact were impaired in old rats. Mineralization apposition rate was also impaired in mandible and at implant region of old rat. Together our results suggest that the ageing process per se affect bone regenerative capacity and calls for attention of surgeons to this retard during the treatment of elderly patients.
414

Utilização da matriz dérmica acelular e matriz óssea inorgânica/P-15 na preservação das deformidades da crista óssea alveolar após extração dentária em humanos / Ridge Preservation with Acellular Dermal Matrix and Anorganic Bone Matrix Cell-Binding Peptide P-15 following tooth extraction in humans

Patricia Garani Fernandes 28 May 2010 (has links)
Introdução: A regeneração óssea guiada baseia-se no princípio de seletividade celular, utilizando membranas para impedir a migração de células indesejadas dos tecidos moles e guiar a proliferação de células osteogênicas. A MDA é um biomaterial que tem sido amplamente utilizado em procedimentos regenerativos periodontais, não somente por ser biocompatível, mas também pela sua capacidade reconstrutiva em proporcionar um aumento da faixa de tecido queratinizado. Em pesquisas recentes, foi demonstrado o envolvimento de uma cadeia de 15 aminoácidos do colágeno (P-15) na diferenciação celular de fibroblastos e osteoblastos. A associação de matriz óssea inorgânica bovina com o P-15 (MOI/P-15) tem apresentado bons resultados. O objetivo dessa pesquisa foi avaliar a eficácia da MDA associada à MOI/P-15 na preservação da crista alveolar após extração dentária em humanos. Metodologia: Foram selecionados 18 pacientes que necessitavam de exodontia de dentes anteriores da maxila com pelo menos dois dentes não contíguos. Foi adotado o modelo boca dividida. Após as extrações dentárias foram realizadas cirurgias regenerativas de preservação da crista alveolar utilizando MOI/P-15 (GT) em um alvéolo e o coágulo sanguíneo no outro alvéolo (GC). Após a inserção do substituto ósseo, a MDA foi posicionada e fixada com parafusos sobre os dois alvéolos para servir como membrana. O retalho foi suturado deixando 2 mm da MDA expostos na porção central. As medidas clínicas MVEP, MVEV e MAH foram registradas na primeira cirurgia e após 6 meses, na cirurgia de reentrada, tomando-se como pontos de referência os parafusos de titânio. Resultados Na análise intragrupos, após seis meses, houve redução estatisticamente significante nas medidas MVEP, MVEV e MAH para ambos os grupos. Para o grupo teste, houve redução na MVEP de 2,80 ± 1,61 para 1,97 ± 1,67 mm; na MVEV de 5,80 ± 1,74 para 4,60 ± 2,05 mm e na MAH de 7,40 ± 2,16 para 4,87 ± 1,51 mm. Para o grupo controle, a MVEP variou de 2,50 ± 1,24 para 1,63 ± 1,32 mm; a MVEV de 6,27 ± 1,75 para 4,77 ± 1,59 mm e MAH de 7,60 ± 1,18 para 4,20 ± 1,00 mm. Para a comparação entre os grupos, além das medidas iniciais e finais, foram calculadas as diferenças entre elas para cada grupo. No grupo teste, a diferença para MVEP foi de 0,83 ± 1,53 e no controle foi de 0,87 ± 1,13 mm; e para MVEV foi de 1,20 ± 2,02 e 1,50 ± 1,15 mm para os grupos teste e controle, respectivamente. Na medida horizontal (MAH) foi encontrada diferença estatística quando comparadas as diferenças no grupo teste e controle que foi de 2,53 ± 1,81 mm para o grupo teste e 3,40 ± 1,39 mm para o grupo controle (p<0,05). Conclusão: Os resultados deste estudo mostram que a MDA, associada ou não a MOIP-15, pode ser utilizada com sucesso como membrana para preservação do rebordo alveolar após extração dentária de dentes maxilares anteriores. A associação com o enxerto favorece de maneira significativa a manutenção da espessura no sentido horizontal da crista alveolar. / Background: Preventing ridge collapse with the extraction of maxillary anterior teeth is vital to an esthetic restorative result. Several techniques are available to regenerative procedures and are used for socket preservation. The aim of this study was to analyze by clinical parameters the use of acellular dermal matrix (ADM) and anorganic bovine bone matrix (ABM) with a synthetic cell-binding peptide P-15 to preserve alveolar bone after tooth extraction. Methods: Eighteen patients in need of extraction of maxillary anterior teeth were selected and they were randomly assigned to the test (ADM plus ABM/P-15) or control (ADM only). Clinical measurements were recorded at initial and 6 months after ridge preservation procedures. Results: In the clinical measurements - External Vertical Palatal, External Vertical Buccal and Alveolar Horizontal (EVPM, EVBM and AHM) -, the statistical analysis showed no difference between test and control groups in the initial and at six months. The intragroup analysis, after six months, showed a statistically significant reduction in the measurements for both groups. In the comparison between the groups, the differences (mm), in the test group, were: EVLM=0.83±1.53, EVBM=1.20±2.02, AHM=2.53±1.81 and in the control were: EVLM=0.87±1.13, EVBM=1.50±1.15, AHM=3.40±1.39. The differences in EVLM and EVBM measurements were no statistically significant; however, in horizontal measurement (AHM), there was statistically difference (p<0.05). Conclusion: The results of this study show that ADM, with or without ABM/P-15, can be successfully when it is used as a membrane for preservation of alveolar ridge after tooth extraction of maxillary teeth earlier.
415

Avaliação do uso de matriz óssea bovina inorgânica associada ao peptídeo de adesão celular no tratamento de defeitos infra-ósseos em pacientes com periodontite agressiva. Estudo clínico, radiográfico e laboratorial em humanos / Treatment of intrabony defects with ABM/P-15 or GTR in patientes with agressive periodontitis: a Clinical, Radiographic and gingival fluid cytokines levels evaluation

Adriana Corrêa de Queiroz 19 January 2009 (has links)
Introdução: As periodontites agressivas (PAg) compõem um grupo de formas rapidamente progressivas da doença periodontal. A restauração do periodonto é um objetivo da terapia periodontal, sendo a regeneração tecidual guiada (RTG) e o uso de substitutos ósseos técnicas bem documentadas. Em pesquisas recentes, foi demonstrado o envolvimento de uma cadeia de 15 aminoácidos do colágeno (P-15) na diferenciação celular de fibroblastos e osteoblastos. A associação de matriz óssea inorgânica bovina com o P-15 (MOI/P-15) tem apresentado bons resultados. O objetivo dessa pesquisa foi avaliar a eficácia da MOI/P-15 no tratamento de defeitos periodontais infra-ósseos em pacientes com periodontite agressiva, tendo como controle o uso de membrana de PTFEe com reforço de titânio Metodologia: Foram selecionados 15 pacientes com PAg, com pelo menos dois defeitos periodontais infra-ósseos (profundidade de sondagem (PS)&ge;4mm e componente infra-ósseo&ge;3mm). Foi adotado o modelo boca dividida, sendo realizadas cirurgias regenerativas com MOI/P-15 (GT) de um lado e membrana de PTFEe (GC) do outro. As medidas clínicas de PS, nível de inserção relativo (NIR) e recessão gengival (RG) foram registradas no exame inicial e após 6 meses. Exames radiográficos padronizados foram feitos no exame inicial e após 3 e 6 meses e radiografias de subtração foram realizadas. Medidas lineares e de área foram registradas. Foram colhidas amostras do fluido gengival antes da cirurgia e aos 3 e 6 meses pós-operatórios e a presença de interleucina 1 beta (IL-1&beta;) e interleucina 6 (IL-6) foi quantificada através de ensaio imunoenzimático. Resultados: Houve redução significativa na PS, de 2,27±0,96 mm (P<0,001) para o GT e de 2,57±1,06 mm para o GC (P<0,001); aumento significativo no NIR, de 1,87±0,94 mm (P<0,001) para o GT e 2,09±0,88 mm (P<0,001) para o GC; e aumento significativo na RG, de 0,58±0,29 mm (P<0,001) para GT e 0,64±0,47 mm (P<0,001) para o GC. Não foram observadas diferenças estatisticamente significantes entre os grupos em nenhum dos parâmetros, tanto no exame inicial quanto após 6 meses. Na análise radiográfica, as radiografias de subtração apresentaram ganho médio de área radiopaca em relação ao defeito inicial de 93,16% para o GT, contra 62,03% para o GC. O preenchimento radiográfico do defeito foi maior (P=0,002). para GT (2,49 mm) que para GC (0.,73 mm). Houve um aumento progressivo da densidade radiográfica para ambos os grupos, sem diferenças estatisticamente significantes. Na análise das citocinas, não foram observadas diferenças estatisticamente significantes nas comparações intra e entre os grupos. Conclusão: No tratamento de defeitos infra-ósseos em pacientes com PAg-G, em um período de 6 meses, não foram observadas diferenças significantes entre as duas modalidades terapêuticas avaliadas (MOI/P-15 e RTG) quanto aos parâmetros clínicos e quantificação de citocinas. GT apresentou preenchimento radiográfico do defeito superior ao apresentado por GC. / Background: Intrabony periodontal defects present a particular treatment problem, especially in patients with Generalized Aggressive Periodontitis (G-AgP).Researches have been performed in order to improve the results of regenerative procedures. Material and Methods: The aim of this study was to compare outcomes of intrabony periodontal defects following treatment with anorganic bone matrix/cell binding peptide (ABM/P-15) to guided tissue regeneration (GTR) in patients with GAgP. Fifteen patients, with two infrabony defects &ge;3 mm deep, were selected for the present study. Patients were allocated randomly to be treated with ABM/P-15 or GTR. At baseline and at 6 months after surgery, clinical and radiographic parameters and IL-1&beta; and IL-6 gingival fluid concentrations were recorded. Results: There was a significant PD reduction (P<0.001) for both groups (2.27±0.96 mm for ABM/P-15 group and 2.57±1.06 mm for GTR group) A CAL gain (1.87±0.94 mm for ABM/P-15 group and 2.09±0.88 mm for GTR group) was observed. In between-group comparisons, there were no statistical significant differences in clinical parameters. The radiographic bone fill was more expressive in ABM/P-15 group (2.49 mm) than in GTR group (0.73 mm). In subtraction radiographs, the areas representing gain in density were 93.16% of the baseline defect for ABM/P-15 group versus 62.03% in GRT group. There were no statiscally significant differences in between and intra-group comparison with regard to IL-1&beta; and IL-6 quantification. Conclusion: Treatment of infrabony periodontal defects in patients with G-AgP with ABM/P-15 and GTR significantly improved clinical outcomes. The use of ABM/P-15 promoted a better radiographic bone fill.
416

Uticaj preparata koncentrovanih faktora rasta na regeneratorne i reparatorne procese u postekstrakcionim ranama / The effect of concetrated growth factors on regeneration and reparation of extraction wounds

Tadić Ana 05 April 2019 (has links)
<p>Ekstrakcija zuba je intervencija prilikom koje se zub vadi iz svog leži&scaron;ta u zubnoj alveoli. Rana koja nastaje kao posledica ove intervncije je takvog oblika da njene ivice nije moguće približiti jednu drugoj , te zarasta per secundam intentionem. Ekstrakcija zuba ima za posledicu mnogobrojne promene na tvrdim i mekim tkivima alveolarnog nastavka u periodu od nekoliko meseci do godinu dana nakon intervencije. Savremena stomatologija se i dalje intenzivno bavi proučavanjem procesa zarastanja ekstrakcione rane iz potrebe da se &scaron;to bolje razumeju promene u tkivu koje nastaju po gubitku zuba da bi se mogle prevenirati i/ili usmeriti tako da se omogući kasnija lak&scaron;a protetska rehabilitacija pacijenata. Mnoge studije su pokazale efikasnost faktora rasta u tokom procesa zaceljivanja tkiva.Opisan je veliki broj tehnika za pripremu autolognih krvnih preparata koji sadrže faktore rasta, ali su njihova praktična primena i efikasnost su dalje nejasni zato &scaron;to svaka od ovih metoda dovodi do izrade različitog produkta sa različitom biologijom i potencijalnim indikacijama za upotrebu. Ekstrakcije mandibularnog trećeg molara spadaju u jednu od najče&scaron;ćih intervencija sa kojom se u svom radu svakodnevno sreću oralni i maksilofacijalni hirurzi. Ova hirur&scaron;ka procedura je povezana za postoperativnim efektima koji u velikoj meri utiču na kvalitet života pacijenta kao &scaron;to su bol, trizmus, edem, infekcija i alveolitis. U literaturi postoje dokazi da aplikacija nekog od autolognog krvnog preparata sa visokim sadržajem faktora rasta u određenoj meri može da pobolj&scaron;a proces zarastanja tkiva i da umanji neželjene propratne pojave hirur&scaron;ke intervencije nakon ekstrakcije mandibularnog trećeg molara. Cilj ovog rada je bio da utvrdimo da li primena autolognih krvnih preparata sa koncentrovanim faktorima rasta ubrzava stvaranje ko&scaron;tanog tkiva u ekstrakcionoj rani, kao i da li utiče na učestalost pojave alveolitisa i pojavu aproksimalinih parodontalnih džepova na susednim zubima nakon hirur&scaron;ke ekstrakcije donjeg trećeg molara. Studija je sprovedena kao prospektivna klinička studija split-mouth dizajna. U studiju je bilo uključeno 30 pacijenata kod kojih je indikovana ekstrakcija oba mandibularna treća molara i kod kojih su ovi zubi bilateralno u približno istom položaju u odnosu na drugi donji molar. Nakon hirur&scaron;ke ekstrakcije u jednu alveolu je aplikovan preparat koncentrovanih faktora rasta. Kontrolnu grupu u istraživanju činilo je 30 zubnih alveola u koje nije aplikovan preparat koncentrovanih faktora rasta. U eksperimentalnu grupu spadalo je 30 alveola u koje su aplikovani preparati koncentrovanih faktora rasta nakon ekstrakcije zuba. Pacijentima je prvi obavezan kontrolni pregled zakazivan za 7 dana nakon intervencije, tokom koga su uklanjane suture, a vr&scaron;en je i klinički pregled rane i parodontolo&scaron;kom sondom je proveravana dubina parodontalnog džepa na distalnoj povr&scaron;ini drugog molara. Druga postoperativna kontrola je zakazivana 4 nedelje nakon intervencije, a treća nakon 8 nedelja i na ovim kontrolama je merena dubina parodontalnog džepa na distalnoj povr&scaron;ini drugog molara. Ispitanicima su napravljena tri CBCT snimka operisanih regija i to po sledećoj dinamici- prvi snimak neposredno nakon ekstrakcije zuba, drugi 4 nedelje i treći 8 nedelja po intervenciji. Svaki CBCT snimak je analiziran da bi se prikupili željeni podaci: zapremina &scaron;upljine alveole koja je ostala nakon ekstrakcije zuba i gustina novostvorenog ko&scaron;tanog tkiva, &scaron;to su parametri na osnovu kojih procenjujemo proces zarastanja ko&scaron;tanog tkiva nakon intervencije. Ova metodologija je originalna , obzirom da su do sada kori&scaron;ćene dvodimenzionalne radiografske metode snimanja sa ciljem praćenja ko&scaron;tanog zarastanja nakon ekstrakcije zuba manje precizne i pouzdane. Dobijenu podaci su obrađeni odgovarajućim matematičko-statističkim postupcima. Najznačajniji rezultati istraživanja su zatim tabelarno i grafički prikazani. Na osnovu dobijenih rezultata do&scaron;li smo do zaključka da iako primena koncentrovanih faktora rasta dovodi do intenziviranja procesa ko&scaron;tanog zarastanja i smanjenja dubine parodontalnog džepa na distalnoj povr&scaron;ini susednih zuba, ta razlika nije statistički značajna. Obzirom da ni u jednom slučaju nije do&scaron;lo do pojave alveolitisa, nismo mogli zaključiti na koji način primena koncentrovanih faktora rasta utiče na učestalost ove komplikacije.</p> / <p>Tooth extraction is an intervention during which a tooth is removed from its socket. A wound that remains after this is of specific size and shape and it heals per secundam intentionem. Where once was a tooth, in following months and years, a large number of changes in composition of hard and soft tissues occure. Haeling of extraction wound in still in focus of contemporary dentistry, since it is imperative to understand all tissue changes in order to prevent and/or gide them and enable prosthodontic rehabilitation of the patient. Many studies confirm a benefitial effect of growth factors douring wound healing. A large number of techniques is developed to prepare autologous blood concentrates containing growth factors, like platelet-rich fibrin (PRF) , but their aplicability and efficancy are still unclear because each of these methods results in product with different biology and physical characteristics, as well as different potential indications. Third mandibular molar extraction is one of the most frequent interventions that oral and maxillofacial surgeon face in their everyday clinical practice. This procedure is usually followed by postoperative effects affecting such as pain, trismus, edema, infection and alveolitis. In contemporary literature there is enough evidence to suport beneficial role of autologous blood preparations in wound healing, and some authors even sugest that they can reduce incidence of postextraction complications afther third molar surgery. The aim of this study was to determin weather concentrated growth factors have beneficial effect on bone healing after tooth extraction, as well as their effect on the incidence of alveolitis and do they reduce pocket depth on distal side of adjacent tooth. This study was conducted as prospective clinical split-mouth designed study. 30 patients with both mandibular third molars indicated for the extraction, in similar position, were included in the study. On the same day surgical removal of both mandibular molars was performed, and in one socket PRF was placed. Patients were scheduled for a check-up and suture removals on the 7th postoperative day. During this visit, as well as after 4 and after 8 weeks, depth of distal pocket of the second molar was measured. CBCT was made on the day of surgery, 4 and 8 weeks afther surgery. On these radiographs volume of the bone defect was measured as well as density of newly formed bone tissue in the socket. This is original methodology, while previous studies used two-dimensional radiography methods in order to evaluate bone healing after tooth extractions, with less precision and liability. We processed and analyzed gained data using appropriate mathematical-statistical methods. According to our data we concluded that application of PRF in the extraction socket improves bone healing and reduces depth of pocket on the adjacent teeth, although this effects are not statistically significant. In our study, alveolitis did not occur neither in control nor in the experimental group, so we could not conclude if the application of PRF has any effect on prevention of this complication.</p>
417

Reconstruction mandibulaire segmentaire selon la technique des membranes induites avec greffe d’un biomatériau phosphocalcique, de moelle osseuse totale et de simvastatine / Segmental mandibular reconstruction with induced membrane technique, with implantation of a phosphocalcic biomaterial, total bone marrow and simvastatin

Mones Del Pujol, Erwan de 09 December 2015 (has links)
La technique des membranes induites par un conformateur en polymethylmethacrylate (PMMA) et greffe d’os spongieux autologue a été décrite par Masquelet pour la régénération des pertes de substance osseuse segmentaire des os longs. Cette technique en deux temps pourrait avantageusement être utilisée pour la reconstruction des pertes de substances osseuses segmentaires mandibulaires en cancérologie en cas d’échec ou de contre-indication des greffes osseuse revascularisées. Le premier objectif de ce travail était d’évaluer les propriétés histologiques et biologiques des membranes induites par un conformateur en PMMA avec radiothérapie, et de les comparer avec celles induites par un conformateur en silicone. Ce matériau plus souple que le PMMA a été choisi comme alternative au PMMA dans le but de faciliter l’ablation du conformateur. Les membranes induites par le PMMA ou le silicone en sous-cutané chez des rats Wistar avaient une structure histologique et des propriétés biologiques comparables mais les résultats étaient plus stables pour les membranes induites par le silicone. Le second objectif de ce travail était de proposer un procédé d’ingénierie tissulaire en alternative à la greffe d’os spongieux autologue. La néoformation osseuse au sein d’une membrane induite par un conformateur en silicone avec greffe de différentes combinaisons de céramique phosphocalcique biphasique macroporeuse (MBCP+™), de moelle osseuse totale, de simvastatine et de rhBMP-2 a été évaluée chez des rats Wistar en sous-cutané puis en site osseux fémoral. Les résultats n’ont pas permis de montrer de néoformation osseuse significative dans les groupes avec simvastatine. Par contre, une néoformation osseuse significative a été montrée dans les groupes avec rhBMP-2, avec ou sans radiothérapie. Un effet substantiel de l’adjonction de moelle osseuse totale a également été retrouvé. / Induced membrane technique with a polymethylmethacrylate (PMMA) spacer and autologous cancellous bone graft has been proposed by doctor Masquelet for segmental long bone reconstruction. This two stage technique could be proposed for segmental mandibular bone reconstruction in oncological situations in case of failure or contraindication of revascularized autologous bone graft. The first objective of this study was to evaluate the histological and biological properties of membranes induced by PMMA with radiotherapy, and to compare them to membranes induced by silicone. This material smoother than PMMA has been chosen to facilitate spacer removal. Membranes induced by both materials in subcutaneous models in rats had similar histological and biological properties, but membranes induced by silicone were less affected by radiotherapy. The second objective of this study was to propose a tissue engineering procedure as an alternative to autologous bone graft. The new bone formation inside silicone induced membranes has been analyzed after implantation of different combinations of macroporous biphasic phosphocalcic ceramic (MBCP+™), total bone marrow, simvastatine and rhBMP-2 in subcutaneous and femoral osseous models in rats. No significant new bone formation has been demonstrated in simvastatin groups. However, a significant new bone formation has been demonstrated in rhBMP-2 groups, with or without radiotherapy. An increased new bone formation has also been demonstrated with total bone marrow.
418

Influência do ranelato de estrôncio na reparação de defeitos ósseos em fêmures e nos componentes moleculares do osso em ratas ovariectomizadas / Influence of strontium ranelate on the repair of bone defects in femurs and molecular components of bone in ovariectomized rats

Jucely Aparecida da Rosa 19 November 2014 (has links)
O ranelato de estrôncio (RS) diminui a reabsorção óssea e ao mesmo tempo age como um agente anabólico deste tecido. Este estudo foi realizado para avaliar os efeitos da ovariectomia e do tratamento com RS na reparação de defeitos ósseos em fêmures e nos componentes moleculares do osso em ratas. Vinte e sete ratas adultas foram submetidas a ovariectomia ou cirurgia Sham e, após trinta dias, defeitos ósseos em fêmures foram confeccionados e os animais divididos em três grupos: ovariectomizadas (OVZ), cirurgia Sham (SHAM) e ovariectomizadas + tratamento com 625 mg/kg/dia de RS (RS). A eutanásia foi realizada quatro semanas após a cirurgia do defeito ósseo. A reparação do defeito ósseo foi analisada por microtomografia computadorizada (?CT) e a composição química do tecido ósseo foi verificada por espectroscopia de infravermelho com transformada de Fourier (FTIR) e espectroscopia de energia dispersiva de raios-X (EDS). O grupo SHAM apresentou em média volume ósseo (BV) superior ao grupo OVZ (p=0,014) e o volume ósseo relativo (BV/TV) foi cerca de 8% superior ao grupo OVZ. A comparação entre SHAM e RS apresentou valores limítrofes para essas variáveis. A espessura trabecular (Tb.Th) no grupo RS foi significativamente maior que no grupo OVZ cerca de 1,8% (p = 0,049) e não diferiu em média do grupo SHAM. Não houve diferenças significativas nas relações que avaliam compostos inorgânicos sobre orgânicos nos grupos. A razão das áreas das bandas em 1057 e 1023 cm-1 para o cálculo do IC foi 1.024 no grupo SHAM, 1.015 no grupo RS e 1.108 no grupo OVZ. No estudo da banda de amida III foi observado nos animais ovariectomizados uma possível mudança na estrutura secundária das proteínas da matriz devido a uma diminuição das estruturas ?-hélice e random coil (RC) e aumento de ?-sheet. A maturidade do colágeno estimada pela relação de sub-bandas de amida I (1660/1690) foi menor no grupo RS. Neste grupo houve um aumento significativo de estrôncio (Sr) incorporado ao tecido ósseo e uma diminuição de cálcio (Ca) avaliados pela técnica do EDS. Os resultados demonstram que o tratamento sistêmico com RS promoveu a reparação óssea e melhorou a microarquitetura do osso neoformado no interior do defeito. No entanto, os resultados das análises com FTIR sugerem que o RS não reverteu as alterações na matriz orgânica ocasionadas pela ovariectomia e diminuiu as ligações cruzadas de colágeno maturas. / Strontium ranelate (SR) decreases bone resorption and at the same time acts as an anabolic agent in this tissue. This study was conducted to evaluate the effects of ovariectomy and treatment with SR on the repair of bone defects and molecular components of bones in femurs. Adult female rats (n=27) were subjected to ovariectomy or Sham surgery. Thirty days after surgery, a defect was made in the femur and the animals were divided into three groups: ovariectomy (OVZ), Sham surgery (SHAM) and ovariectomy plus treatment with SR, 625 mg / kg / day (SR). Euthanasia was performed four weeks after surgery to cause the bone defect. Repair in bone defect was assessed by computed microtomography (?CT) and the chemical composition of bone tissue was analyzed by Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy and energy dispersive X-ray spectroscopy (EDS). The SHAM group showed mean values for bone volume (BV) higher than those of the OVZ group (p = 0.014) and the relative bone volume (BV / TV) was about 8% higher than that of the OVZ group. Comparison between SHAM and SR showed borderline values for these variables. In the SR group, the average value for trabecular thickness (Tb.Th) was significantly higher (~1.8%) than that in the OVZ (p = 0.049) group and did not differ from that of the SHAM group. Significant difference was not observed in the relation between inorganic and organic compounds in the three groups. The ratio of the areas of the bands in 1057 and 1023 cm-1 for the calculation of IC was 1,024 in the SHAM group, 1,015 in the RS group and 1,108 in OVZ group. In the study of the amide III band, a change in the proportion of secondary structure of matrix proteins was observed in ovariectomized animals, possibly a decrease in of ?-helical and random coil (RC) and an increase in ?-sheet structures. The collagen cross-linking network maturity estimated by the relation between amide I subbands (1660/1690) showed the smaller number in the SR group. In this group, a significant increase in the amount of strontium (Sr) and a decrease in the amount of calcium (Ca) embedded to bone tissue, as assessed by the EDS technique, were also observed. The results demonstrate that systemic treatment with SR promoted bone repair and improved microarchitecture of the newly formed bone within the defect. However, results of analyses with FTIR suggest that the SR has not reversed the alterations caused by ovariectomy in the organic matrix and decreased cross-linking of collagen mature.
419

Estudo da regeneração óssea guiada em mandíbula de ratos idosos / Advanced age impairs guided bone regeneration: a study in rat jaw model

Celey Aparecida Eugenio Silveira Casadio 01 October 2012 (has links)
Atualmente há um número crescente de idosos necessitando reabilitação com enxerto ósseo, no entanto pouco se sabe sobre o efeito do envelhecimento fisiológico sobre este processo. Este estudo teve como objetivo comparar a regeneração óssea guiada na mandíbula de ratos adultos e velhos. Ratos Wistar machos, com 9 meses (adultos) e 20 meses (velhos) de idade, foram avaliados 0, 7, 28 e 120 dias após a cirurgia. O protocolo cirúrgico incluiu a remoção de osso autógeno da calvária e sua fixação com implante de titânio na mandíbula. A formação óssea foi avaliada através da densidade mineral óssea (DMO), microtomografia computadorizada (?CT), análise histomorfométrica e taxa de aposição mineral. Cento e vinte dias após a cirurgia, os animais velhos apresentaram uma redução da variação da DMO na tíbia quando comparada com adultos (-0,022±0,007 vs. 0,011±0,004 g/cm2, respectivamente, p=0,004) e no fêmur (-0,036±0,01 vs. 0,024±0,007 g/cm2, respectivamente, p=0,000). A análise de ?CT revelou uma redução no percentual de volume ósseo nos ratos velhos quando comparados aos adultos (52,34±1,98 vs. 61,46±2,0 %, respectivamente, p=0,032). A análise histomorfométrica confirmou estes dados, tanto no percentual de área óssea (44,0±1,9 vs. 51,0±1,4 e %, velho vs. adulto, p=0,014) quanto no contacto osso-implante (63,5±3,4 vs. 73,0±1,7%, velho vs. adulto, p=0,028). A taxa de aposição mineral óssea também foi significativamente menor nos ratos velhos em comparação com os adultos, tanto na região da mandíbula (1,23±0,05 vs 2,62±0,33 ?m/dia, respectivamente, p=0,001) quanto na região do implante (0,16±0,03 vs. 1,17±0,06 ?m/dia, respectivamente, p=0,001). Em conclusão, nossos resultados sugerem que o processo de envelhecimento, por si só, afeta a capacidade de regeneração ossea de animais velhos que não são caracterizados como osteoporóticos e sugerem que isso deva ser levado em conta durante o tratamento de pacientes idosos. / Currently there are an increasing number of elderly requiring rehabilitation with bone graft, however little is known about the effect of physiological aging on this process. This study aimed to compare guided bone regeneration in adult and old normal rats. Male Wistar rats with 9 months (adult) and with 20 months (old) were evaluated at 0, 7, 28 and 120 days after surgery. The surgical protocol included the removal of autogenous parietal bone and insertion in the jaw with titanium implant. Bone formation was evaluated through bone mineral density (BMD), X-ray computerized microtomography (3D?CT), histomorphometric analysis and mineralization apposition rate. At baseline, adults and old animals presented similar values of BMD. 120 days after surgery, old animals presented a reduction of tibia BMD when compared with adults (-0.022±0.007 vs. 0.011±0.004 g/cm2, respectively, p=0.004) and of femur (-0.036±0.01 vs. 0.024±0.007 g/cm2, respectively, p=0.000). The 3D?CT analysis revealed a reduction of new-formed bone volume in the old group when compared with adult (52.34±1.98 vs. 61.46±2.0 %, respectively, p=0.032). Histomorphometric analysis corroborates these data, since 120 days after surgery the % of bone area and bone-implant contact were impaired in old rats. Mineralization apposition rate was also impaired in mandible and at implant region of old rat. Together our results suggest that the ageing process per se affect bone regenerative capacity and calls for attention of surgeons to this retard during the treatment of elderly patients.
420

Influência do ranelato de estrôncio na reparação de defeitos ósseos em fêmures e nos componentes moleculares do osso em ratas ovariectomizadas / Influence of strontium ranelate on the repair of bone defects in femurs and molecular components of bone in ovariectomized rats

Rosa, Jucely Aparecida da 19 November 2014 (has links)
O ranelato de estrôncio (RS) diminui a reabsorção óssea e ao mesmo tempo age como um agente anabólico deste tecido. Este estudo foi realizado para avaliar os efeitos da ovariectomia e do tratamento com RS na reparação de defeitos ósseos em fêmures e nos componentes moleculares do osso em ratas. Vinte e sete ratas adultas foram submetidas a ovariectomia ou cirurgia Sham e, após trinta dias, defeitos ósseos em fêmures foram confeccionados e os animais divididos em três grupos: ovariectomizadas (OVZ), cirurgia Sham (SHAM) e ovariectomizadas + tratamento com 625 mg/kg/dia de RS (RS). A eutanásia foi realizada quatro semanas após a cirurgia do defeito ósseo. A reparação do defeito ósseo foi analisada por microtomografia computadorizada (?CT) e a composição química do tecido ósseo foi verificada por espectroscopia de infravermelho com transformada de Fourier (FTIR) e espectroscopia de energia dispersiva de raios-X (EDS). O grupo SHAM apresentou em média volume ósseo (BV) superior ao grupo OVZ (p=0,014) e o volume ósseo relativo (BV/TV) foi cerca de 8% superior ao grupo OVZ. A comparação entre SHAM e RS apresentou valores limítrofes para essas variáveis. A espessura trabecular (Tb.Th) no grupo RS foi significativamente maior que no grupo OVZ cerca de 1,8% (p = 0,049) e não diferiu em média do grupo SHAM. Não houve diferenças significativas nas relações que avaliam compostos inorgânicos sobre orgânicos nos grupos. A razão das áreas das bandas em 1057 e 1023 cm-1 para o cálculo do IC foi 1.024 no grupo SHAM, 1.015 no grupo RS e 1.108 no grupo OVZ. No estudo da banda de amida III foi observado nos animais ovariectomizados uma possível mudança na estrutura secundária das proteínas da matriz devido a uma diminuição das estruturas ?-hélice e random coil (RC) e aumento de ?-sheet. A maturidade do colágeno estimada pela relação de sub-bandas de amida I (1660/1690) foi menor no grupo RS. Neste grupo houve um aumento significativo de estrôncio (Sr) incorporado ao tecido ósseo e uma diminuição de cálcio (Ca) avaliados pela técnica do EDS. Os resultados demonstram que o tratamento sistêmico com RS promoveu a reparação óssea e melhorou a microarquitetura do osso neoformado no interior do defeito. No entanto, os resultados das análises com FTIR sugerem que o RS não reverteu as alterações na matriz orgânica ocasionadas pela ovariectomia e diminuiu as ligações cruzadas de colágeno maturas. / Strontium ranelate (SR) decreases bone resorption and at the same time acts as an anabolic agent in this tissue. This study was conducted to evaluate the effects of ovariectomy and treatment with SR on the repair of bone defects and molecular components of bones in femurs. Adult female rats (n=27) were subjected to ovariectomy or Sham surgery. Thirty days after surgery, a defect was made in the femur and the animals were divided into three groups: ovariectomy (OVZ), Sham surgery (SHAM) and ovariectomy plus treatment with SR, 625 mg / kg / day (SR). Euthanasia was performed four weeks after surgery to cause the bone defect. Repair in bone defect was assessed by computed microtomography (?CT) and the chemical composition of bone tissue was analyzed by Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy and energy dispersive X-ray spectroscopy (EDS). The SHAM group showed mean values for bone volume (BV) higher than those of the OVZ group (p = 0.014) and the relative bone volume (BV / TV) was about 8% higher than that of the OVZ group. Comparison between SHAM and SR showed borderline values for these variables. In the SR group, the average value for trabecular thickness (Tb.Th) was significantly higher (~1.8%) than that in the OVZ (p = 0.049) group and did not differ from that of the SHAM group. Significant difference was not observed in the relation between inorganic and organic compounds in the three groups. The ratio of the areas of the bands in 1057 and 1023 cm-1 for the calculation of IC was 1,024 in the SHAM group, 1,015 in the RS group and 1,108 in OVZ group. In the study of the amide III band, a change in the proportion of secondary structure of matrix proteins was observed in ovariectomized animals, possibly a decrease in of ?-helical and random coil (RC) and an increase in ?-sheet structures. The collagen cross-linking network maturity estimated by the relation between amide I subbands (1660/1690) showed the smaller number in the SR group. In this group, a significant increase in the amount of strontium (Sr) and a decrease in the amount of calcium (Ca) embedded to bone tissue, as assessed by the EDS technique, were also observed. The results demonstrate that systemic treatment with SR promoted bone repair and improved microarchitecture of the newly formed bone within the defect. However, results of analyses with FTIR suggest that the SR has not reversed the alterations caused by ovariectomy in the organic matrix and decreased cross-linking of collagen mature.

Page generated in 0.0958 seconds