Spelling suggestions: "subject:"ciències humanes"" "subject:"ciències bumanes""
641 |
Análisis Histórico del Arte Correo en América LatinaPianowski, Fabiane 06 February 2014 (has links)
Rompiendo con los circuitos oficiales de las galerías y museos, el arte correo enuncia una nueva forma de circulación del trabajo artístico, que enfatiza sobre todo lo colectivo. Esta alternativa es la manera de circulación de propuestas artísticas e ideas. Este modo alternativo de circulación de las proposiciones/ideas artísticas enunciaba la idea de red que, posteriormente, con el adviento de Internet, se haría una cuestión altamente relevante para la contemporaneidad. En los años 1960 y 1970, el uso de los Correos como un medio táctico en el ámbito del arte está relacionado con la apropiación de los medios de comunicación por parte de las manifestaciones artísticas del periodo –un periodo en que la creación de redes y la comunicación eran fundamentales. El arte correo es un conjunto de diferentes estéticas, que tienen en el sistema postal tradicional su canal de expresión, apropiándose de ese canal de modo subversivo para configurarlo en un canal cultural alternativo de intercambio de mensajes artísticos. En la década de los setenta, el arte correo era considerado por algunos críticos e historiadores de arte como uno de los grandes fenómenos de la vanguardia internacional. Su amplia actuación, posibilitaba para los nuevos lenguajes artísticos el desencadenamiento de nuevas situaciones comunicacionales y estructurales, como por ejemplo el anonimato. El objetivo del arte correo es romper con el flujo unidireccional emisor-receptor de los medios de comunicación de masa, a través de la participación activa del espectador en la obra, socializando la autoría y diluyendo las fronteras que separan artista y público. De esta forma el arte correo democratiza el arte. Infelizmente, existen pocos estudios académicos acerca del arte correo, probablemente porque es un campo de estudio complejo, en el cual la información es difícil de conseguir. Es difícil precisar hechos y fechas. Los documentos y producciones son efímeros. A pesar de esto, en esta investigación se han analizado en profundidad las publicaciones en arte correo y las declaraciones de los artistas para entender sus conexiones y estrategias de comunicación, especialmente en el ámbito latinoamericano. / Breaking away from the official circuits of art galleries and museums, mail art heralds a new era for the circulation of artistic work, which focuses primarily on the collective. This alternative means of circulation for artistic proposals and ideas brings forward the concept of network that would later, with the birth of the Internet, become a highly significant issue for contemporaneity. The use of mail in the 1960s and 1970s as a tactical instrument in the field of art relates to the appropriation of the means of communication by the period’s artistic manifestations – a period in which establishing networks and communicating were crucial cultural elements. Mail art is a collection of varied aesthetics, whose means of expression is through official mail. Mail art appropriates this means of expression in a subversive manner to configure an alternative cultural channel for the exchange of artistic messages. In the 1970s, some critics and art historians considered mail art as one of the great phenomena of the international avant-garde. In its broadest sense, its actions enabled the new artistic languages to trigger communicational and structural situations, such as for example the anonymity. The goal of the mail art community was to break away from media’s one-way sender-receiver flow, through the spectators’ active participation in the piece itself. That would socialize authorship and dilute the borders that divide the artist and the public. In so doing, mail art democratizes art. Unfortunately, there are few academic studies about mail art, probably because that field of study is obdurately complex, the information is difficult to obtain. It is difficult to accurate facts and datas. The documents and works were frequently intend as ephemera. In spite of that, in this study we analyse in depth mail artists’ publications and interviews to understand their communicational connections and strategies, particularly in the field of Latin America.
|
642 |
Mimbres Pottery. Production and DistributionSpeakman, Robert J. 30 September 2013 (has links)
Mimbres-Mogollon people inhabited areas of southwestern New Mexico from approximately A.D. 200–1150, with settlements located primarily in the Gila, Mimbres, and Rio Grande Valleys and immediate adjacent areas. Among the most recognizable of Mimbres cultural traïts is the production of a white-slipped brown-paste ceramic decorated with bold, black, geometric designs. By about A.D. 1000, Mimbres pottery came to be more elaborately decorated with finely executed geomètric designs; in some cases, vessels were decorated with naturalistic motifs of animals, humans, plants, and anthropomorphized figures. This research project examines the production and distribution of Mimbres-Mogollon pottery using instrumental neutron activation analysis (INAA, NAA) to identify pottery production sites and the movement of pottery throughout the Mimbres and adjacent regions of the American Southwest.
Since publication of Gilman et al.’s (1994) seminal study of Mimbres pottery from the American Southwest using NAA, dozens of research projects involving the analyses of Mimbres-Mogollon and Jornada-Mogollon pottery have occurred. Projects have ranged in scale from small (<30) to large (e.g., 100–200 samples). These combined efforts have resulted to date in the analyses of thousands of Mimbres-Mogollon and Jornada-Mogollon ceramics and clays. Very little of this research has been formally published, and until now there has been no comprehensive analysis and interpretation that includes most/all extant NAA data.
In addition to hundreds of recent NAA analyses conducted for this project, most extant data generated for earlier Mimbres NAA projects are incorporated into this study. In total, the dataset includes more the 3,600 NAA analyses of pottery and clays obtained from several hundred archaeological sites in Arizona, New Mexico, Texas, and northern Mexico.
Research discussed herein provides—from a chemical perspective—the most accurate and comprehensive interpretation of Mimbres pottery production and distribution to date. Statistical analysis of the NAA dataset resulted in the identification of 35 distinct pottery groups. This finding is in contrast to most previous studies that only identified on average four to six compositional groups. Knowledge of the true group structure allows for a more accurate reconstruction of Mimbres pottery production and distribution and allows for examinations of temporal changes. Ultimately, this research will serve as a basis for archaeologists seeking to examine a broad range of topics related to Mimbres social organization and interaction, gender, and ideology. / Els integrants de la cultura Mimbres-Mogollón habitaven zones del sud-oest de Nou Mèxic des d'aproximadament el 200-1150 dC, en assentaments ubicats principalment a les valls de Gila, Mimbres i de Río Grande i les zones adjacents immediates. Entre el trets culturals més característics de la societat Mimbres hi ha la producció d'una ceràmica de pasta marró i d’engalba blanca decorada amb audaços dissenys negres i figures geomètriques. Cap a l'any 1000 dC, la ceràmica Mimbres va arribar a ser més elaborada, decorada amb dissenys geomètrics finament executats. En alguns casos, les peces estaven decorades amb motius naturalistes d'animals, éssers humans, plantes i figures antropomorfiques. Aquest projecte d'investigació analitza la producció i distribució de la ceràmica Mimbres-Mogollon utilitzant l’anàlisi per activació neutrònica instrumental (INAA, NAA), tècnica d’anàlisi química emprada per identificar els llocs de producció de ceràmica i el moviment de la ceràmica a través de les regions de Mimbres i les regions adjacents del sud-oest dels Estats Units.
Des de la publicació de Gilman et al. (1994) i el seu estudi acadèmic de la ceràmica Mimbres del sud-oest americà a partir de NAA, s'han produït desenes de projectes de recerca que impliquen l'anàlisi de ceràmiques i argiles de Mimbres-Mogollón i Jornada-Mogollon. Els projectes han oscil•lat en escala des de petits projectes (<30) a grans projectes (per exemple, de 100 a 200 mostres). Tots aquests esforços s'han traduït fins ara en l'anàlisi de milers de ceràmiques i argiles de Mimbres-Mogollón i Jornada-Mogollón. Molt poca d'aquesta investigació ha estat publicada oficialment, i fins ara no hi ha hagut una anàlisi exhaustiva i d’interpretació que inclogui la majoria o totes les dades de NAA existents.
A més dels centenars de les darreres anàlisis realitzades per NAA per aquest projecte, les dades existents generades en anteriors projectes per NAA sobre ceràmiques de Mimbres s’han incorporat en aquest estudi. En total, el conjunt de dades inclou més de 3.600 anàlisis per NAA de ceràmica i argiles obtingudes a centenars de llocs arqueològics d’Arizona, de Nou Mèxic, de Texas i del nord de Mèxic.
La investigació descrita aquí ofereix, des de la perspectiva de la química i l’arqueologia, la interpretació més precisa i completa a dia d’avui de la producció de la ceràmica Mimbres i de la seva distribució. L'anàlisi estadística del conjunt de dades de NAA ha resultat en la identificació de 35 grups diferents de ceràmica. Aquesta troballa contrasta amb la majoria dels estudis anteriors, els quals només van identificar de mitjana de quatre a sis grups composicionals. El coneixement de l'estructura dels grups químics permet una reconstrucció més precisa de la producció i distribució de la ceràmica de la cultura Mimbres, així com també proporciona una important eina per avaluar els canvis culturals i temporals. En última instància, aquesta investigació servirà com a base per als arqueòlegs que busquen examinar una àmplia gamma de temes relacionats amb l'organització cultural de Mimbres i la seva interacció social, el gènere i la ideologia.
|
643 |
Deterritorialising patriarchal binary oppositions: Deleuze & Guattari, Virginia Woolf, Masculinities and Film AdaptationsOrtega, Dolors 30 January 2013 (has links)
This thesis aims to problematise the hegemonic set of relations that has been aligned to gender and sex within the framework of binary thought when reading Woolf’s narrative of gender. Woolf’s elusive and intense style, the plasticity and ambivalence of her language and her complex, polyhedric characters make of Virginia Woolf’s literature a literature of her own; a radical literature that is able to draw new undefined landscapes, unsettled territories, dislocating and challenging routes mapped out through her experimental method, her crossing of generic boundaries, and her fluid and limitless characterisations.
This project focuses on Woolf’s male characters as a reaction to the constraints that gender studies have generally imposed upon her writings. Two main objections have been considered; on the one hand, much of the critical effort related to gender and Woolf’s writing has focused on femininity, by ignoring her radical male characters. On the other hand, despite vast female-centred studies and the small amount of studies focused on masculinities there is a number of scholars who have dealt with rigid and fluid male characters (studies that assimilate Woolf’s work on masculinities to the discourse of patriarchy, war, imperialism and fascism; psychoanalytic perspectives on gender; studies that focus on homosexuality; and studies that focus on androgyny). However, most of these approaches to masculinities in Woolf have inscribed gender/sex in rigid binary taxonomies.
My reading of Deleuze’s and Guattari’s collaborative body of work (their fluid conception of individuation and their concept of difference-in-itself) together with my reading of Men’s studies (Connell, Kimmel, Segal) and Difference Feminism (Irigaray, Jardine, Braidotti, Grosz, Olkowski, Colebrook) constitute the theoretical framework for this thesis in order to explore Woolf’s masculinities beyond gender/sex binary oppositions.
This thesis has aimed to contribute to the field of Woolf Studies with an analysis of both Woolf’s criticism of rigid discourses of masculinity and by proving Woolf’s radical concept of gender and her proposal of alternative gender behaviours. My two case studies have been Septimus Warren Smith and Orlando. I have proved these two novelistic characters to be polymorphous and multilayered figurations of gender and paradigmatic examples of the Deleuzo-Guattarian process of becoming-woman (Septimus as the empty BwO and Orlando as the full BwO).
Finally, this thesis evaluates the impact that Woolf’s visionary narrative of gender has had on more contemporary narratives. In order to analyse a more contemporary response to Woolf’s narrative I chose to work with two cinematic texts. This project focuses on Marleen Gorris’s Mrs Dalloway (1997) and Sally Potter’s Orlando (1992) as new texts that extend, reread, implement and reappropriate Woolf’s work to respond to different social demands in relation to gender. It analyses the extent to which the gender narrative of these two cinematic texts fail or succeed in projecting radical figurations of masculinities beyond man/ woman, male/female, heterosexual/homosexual taxonomies.
This thesis approaches literature conceptually, from a philosophical perspective. An interdisciplinary methodology has been used. The whole nature of the project is interdisciplinary in its focus on both different media, novels and film adaptations, and in the crossing of literature, film studies, philosophy, and cultural studies. The main focus throughout is Virginia Woolf’s novelistic narrative of gender and two late twentieth century approaches to Woolf’s gender narrative carried out by two film adaptations of Woolf. The analysis of Gorris’s and Potter’s adaptations has been purely narratological. Formalist devices of the cinematic media have been used in narrative terms. That is to say, I have analysed the transformation, adaptation, amplification, or re-evaluation that these two more contemporary cinematic narratives have carried out from Woolf’s complex narrative of gender at two specific contexts with given social demands. / Aquesta tesi analitza la narrativa de gènere que Virginia Woolf articula a partir de les seves novel•les i la compara amb la narrativa de gènere de dues adaptacions cinematogràfiques més contemporànies (Potter, 1992; Gorris, 1997), centrant-se en l’anàlisi dels personatges masculins. Aquest projecte explora la crítica que Woolf adreça a la representativitat rígida de la masculinitat, així com la seva proposta de construccions de gènere alternatives. Per tal d’atendre aquestes alternatives, la tesi defineix un marc teòric que combina la filosofia sobre el procés d’individuació de Gilles Deleuze i Félix Guattari, el feminisme de la diferència (Grosz, Olkowski, Colebrook) i la teoria i crítica de les masculinitats (Connell, Kimmel, Segal). La tesi postula la radicalitat de la visió de gènere de Woolf, en tant que demostra el seu trencament amb el pensament binari. Septimus Warren Smith i Orlando, els dos estudis de cas, representen exemples paradigmàtics d’una concepció de gènere polimòrfica, fluida, múltiple, i polisexual. És així com la tesi avalua l’impacte de la visionària narrativa de gènere de Woolf sobre narratives més contemporànies. Les adaptacions cinematogràfiques Mrs Dalloway (Gorris, 1997) i Orlando (Potter, 1992) són analitzades com a textos que extenen, rellegeixen, implementen i reapropien els textos de Virginia Woolf per tal de respondre a les demandes socials específiques del seu temps.
|
644 |
Gramàtica del català rossellonèsGómez Duran, Gemma 21 July 2011 (has links)
El rossellonès és el dialecte del català parlat a la Catalunya del Nord. Durant segles, aquesta regió formava part de Catalunya, però després del Tractat dels Pirineus, del 1659, va passar a formar part de França. En aquest moment la dialectalització s’accelera. Tanmateix, s’han publicat ben pocs estudis que expliquin aquestes característiques pròpies. El treball més important és la tesi de Pierre Fouché, publicada el 1924 en els llibres Phonétique historique du Roussillonnais i Morphologie historique du Roussillonnais, Tolosa (Ginebra, Slatkine Reprints 1980). Després de Fouché, no hi ha hagut cap estudi científic sobre el rossellonès.
La present tesi és fonamentalment descriptiva. Recull pràcticament tots els aspectes dialectals rossellonesos que són diferents de la resta del català, tant pel que fa a la fonètica com la fonologia, la morfologia o la sintaxi. El principal punt de vista presentat és sincrònic, però per a alguns trets és diacrònic, especialment quan aquests són compartits amb el francès i, per tant, en podrien ser un calc. A més, la introducció també presenta una breu descripció de la situació sociolingüística actual i dels fets històrics que hi han portat. El punt actual és d’extinció imminent del dialecte.
Pel que fa a la fonètica, els trets més rellevants afecten les vocals. A causa de dos canvis històrics, ara el rossellonès té un sistema de cinc vocals tòniques en comptes dels de set vocals típics de la majoria de dialectes catalans. A més d’aquests canvis, també s’estudien acústicament els formants de les vocals.
En entrar a la fonologia, veiem el comportament de la s final al context Cs##C, la posició de l’accent (reservada a mots oxítons i paroxítons) i els clítics. A més de la descripció superficial, es fa una proposta d’estructura profunda.
A la morfologia es presenten el gènere i els morfemes de plural, els determinants i els morfemes verbals. Els aspectes més remarcables es troben a l’article, amb un comportament únic de lo, i la conjugació verbal, dins de la qual hi ha hagut verbs que han canviat de conjugació.
Finalment, els aspectes sintàctics més rellevants són la posició del subjecte, amb restriccions per a ocupar una posició postverbal, i la negació, que es fa amb la partícula pas. Totes dues característiques es mostren des d’una perspectiva diacrònica i es comparen amb el francès, que té un comportament semblant, per saber si en podria ser l’origen.
La tesi també inclou sis annexos, dedicats als següents temes: els informants, els qüestionaris de les entrevistes fetes al treball de camp, la definició d’alguns adverbis i connectors, catorze converses orals transcrites fonèticament i ortogràfica, la descripció de com es diuen les hores i, finalment, la transcripció d’un manuscrit original de l’any 1691. / Roussillonnais is a dialect of Catalan spoken in North Catalonia (French Department of Pyrénées Orientales). For centuries, this area belonged to the realm of Catalonia, but after the Treaty of the Pyrenees in 1659, it became a department of France. Clearly since 1659, and also some time before, Roussillonnais dialect underwent different changes. However, there are few linguistic studies explaining them. The most important work is the thesis of Pierre Fouché, published in 1924 in the books Phonétique historique du Roussillonnais and Morphologie historique du Roussillonnais, Toulouse (Génève, Slatkine Reprints 1980). After Fouché’s seminal work, no thorough study about Roussillonnais have been developed. For this reason, the dissertation Grammar of Roussillonnais Catalan represents a much needed contribution in this forsaken field of research.
This thesis is fundamentally descriptive. It includes almost all the gramma-tical aspects of the dialect that are different from the rest of Catalan, i.e., phonetics, phonology, morphology and syntax. The point of view is synchronic, but in some aspects it is also diachronic, especially when the resulting feature of an evolution is similar to French. In the introduction there is also a brief description of the sociolinguistic features and the historical reasons that led Rousillonnais to a current situation of virtual extinction.
As regards phonetics, the most special characteristics affect the vowels. After two historical changes, today Roussillonnais has five vowels instead of the seven-vowel system typical of Catalan. The evolution of these changes is studied in the thesis, together with the current properties of vowel formants, explained from an acoustic perspective.
From a phonological point of view, the final s in the context Cs##C, the position of the accent (which avoids presence of proparoxyton words) and the behaviour of clitics are very special. All these distinctive features are described and an explanation is also provided.
In morphology, gender and plural morphemes, determinants and verbal morphemes are described. The most salient aspects are found in the article and in the verbal conjugation. An account is offered of all these morphological phenomena.
Finally, the most important syntactic aspects are related to subject position (with restrictions for post verbal location) and to negation (with the particle pas). Both are compared to French in order to try to know if this language could be in the origin of changes that led to the current characteristics.
This dissertation also presents six appendices, each of which is devoted to one of the following topics: the names of the informants, the questionnaires employed in the interviews, the definition of some adverbs and textual connectors, the (orthographic and phonetic) transcription of fourteen oral conversations, the explanation of expressions for time reports and, finally, the transcription of an original manuscript of the year 1691.
|
645 |
Syllabification and Opacity in Harmonic SerialismTorres-Tamarit, Francesc 31 May 2012 (has links)
Aquesta tesi doctoral explora la teoria del Serialisme Harmònic en el domini de la sil·labificació. El Serialisme Harmònic és una versió derivacional de la Teoria de l'Optimitat (TO) on GEN està constret per una condició de gradualitat segons la qual els candidats generats només introdueixen un sol canvi en relació a l'últim input, fins que la derivació convergeix en el candidat plenament fidel, és a dir, quan cap millora harmònica és possible. Una conseqüència inevitable de la gradualitat és l'existència d'un bucle GEN → AVAL → GEN, ja que les formes superficials normalment són el resultat de l'aplicació de més d'una operació fonològica. En Serialisme Harmònic, AVAL imposa la mateixa jerarquia de restriccions durant tota la derivació. La perdurabilitat de la jerarquia de restriccions en Serialisme Harmònic contrasta amb la Teoria de l'Optimitat Estratal, en què els tres nivells morfològics de l'avaluació fonològica (l'arrel, el mot i la frase) mostren una ordenació específica del conjunt de restriccions. El Serialisme Harmònic també és diferent d'una altra versió derivacional anomenada Teoria de l'Optimitat amb Candidats-Cadena, en què s'avaluen en paral·lel derivacions completes. L'arquitectura del Serialisme Harmònic, quan es compara amb la de la resta de models derivacionals, és més simple. És per això que resulta interessant d'explorar el poder explicatiu del Serialisme Harmònic allà on la TO paral·lela és incapaç de donar compte de certs fenòmens. La pregunta més interessant que guia la recerca en Serialisme Harmònic és definir la gradualitat, això és, explorar què significa introduir un sol canvi a cada pas de la derivació. Aquesta tesi té com a objectiu això mateix, i investiga la gradualitat a partir de fenòmens d'interacció opaca entre la sil·labificació, la prosodificació a nivells més alts de constituència i la morfologia. Defenso que la gradualitat s'ha de definir a partir del concepte d'operació i que totes les operacions que creen estructura, incloses les de sil·labificació, s'apliquen gradualment. Per tal d'explorar aquesta hipòtesi, desenvolupo una teoria serial sobre la sil·labificació en Serialisme Harmònic que té conseqüències per a la interfície fonologia-morfologia, així com per a una formulació més ajustada de les restriccions de fidelitat a l'estructura moraica. Més concretament, proposo que les operacions de sil·labificació no poden produir una síl·laba de tipus binari si només un dels segments en un parell de segments, però no l'altre segment, està contingut en un constituent prosòdic superior a la síl·laba en algun nivell de representació intermedi, i no hi ha cap altra categoria prosòdica que domini tots dos segments. Això significa que les categories prosòdiques superiors a la síl·laba creen dominis opacs per a la sil·labificació. Aquesta situació permet que algunes operacions s'apliquin de manera transparent en estadis intermedis de prosodificació que no coincidiran amb la prosodificació de l'output final, donant lloc a opacitat.
El capítol 1 introdueix al lector els supòsits bàsics del Serialisme Harmònic i en revisa la literatura. El capítol 2 desenvolupa la teoria serial de la sil·labificació en Serialisme Harmònic. El capítol 3 presenta una anàlisi de l'aspiració opaca de /s/ en espanyol en què la resil·labificació a nivell del mot i de la frase contrasagna l'aspiració de /s/. El capítol 4 dóna compte de la sil·labificació direccional i la localització opaca de vocals epentètiques en mongol, que depèn de l'estructura morfològica del mot. Els capítols 5 i 6 exploren l'aplicació opaca de l'assignació de pes per posició. El capítol 5 tracta sobre processos de geminació en català, germànic occidental i dialectes del grec antic. El capítol 6 explora l'allargament compensatori en komi i l'allargament vocàlic opac en friülà i francès alsacià. Finalment, el capítol 7 presenta les conclusions i apunta possibles línies d'investigació futures. / This dissertation explores Harmonic Serialism in the realm of syllabification. Harmonic Serialism is a derivational version of Optimality Theory (OT). In this model, GEN is restrained by a gradualness condition on candidate generation by which candidates only introduce one single modification with respect to the (latest) input, until convergence on the fully faithful candidate is achieved (i.e., no further harmonic improvement is possible). An inescapable consequence of gradualness is the need for a GEN → EVAL → GEN... loop, given that output forms are often the result of applying more than one phonological operation. In Harmonic Serialism, EVAL imposes the same constraint hierarchy at every step of the derivation. The perdurability of the constraint hierarchy in Harmonic Serialism contrasts with Stratal Optimality Theory, in which the three standardly recognized levels of phonological evaluation (stem, word and phrase) show a different ranking of the constraint set. Harmonic Serialism is also different from another derivational version of OT called Optimality Theory with Candidate Chains, in which whole derivations are evaluated in parallel. The architecture of Harmonic Serialism, when compared with that of both Stratal Optimality Theory and Optimality Theory with Candidate Chains, is just more simple. This is why it is of interest to explore the explanatory power of Harmonic Serialism where standard parallel OT is challenged. The most interesting research question behind the Harmonic Serialism enterprise is defining gradualness, that is, exploring what it means to introduce one phonological operation at a time. This dissertation pursues this goal by looking at opaque interactions between syllabification, prosodification at higher levels of constituency, and morphology. I argue in favor of an operation-based definition of gradualness by which all prosody-building operations, including syllabification, apply in a step-wise manner. In doing so, this dissertation presents a novel theory of serial syllabification in Harmonic Serialism that has consequences for the phonology-morphology interface, as well as for the appropriate formulation of faithfulness constraints on moraicity. I defend the idea that syllable formation operations cannot yield a binary syllable in which one of the segments in a pair of segments, but not the other segment, is contained in a prosodic constituent higher than the syllable at some intermediate level of representation, and there is no other higher prosodic category dominating both segments. This means that prosodic categories higher than the syllable create opaque domains for syllable formation operations. This situation permits the transparent application of phonological operations at intermediate stages of prosodification that will not coincide with the prosodification of the final output, thus giving rise to opacity.
Chapter 1 introduces the basics of Harmonic Serialism and reviews the literature. Chapter 2 develops a theory of syllabification in Harmonic Serialism. The hypotheses presented in chapter 2 are then tested against different kinds of data. Chapter 3 gives an account of opaque /s/ aspiration in different dialects of Spanish in which word and phrasal resyllabification counterbleed /s/ aspiration. Chapter 4 accounts for directional syllabification and opaque vowel epenthesis placement in Mongolian, where the location of epenthetic vowels depends on the morphological make-up of the word. Chapters 5 and 6 explore opaque weight by position in Harmonic Serialism. Chapter 5 deals with gemination processes in Catalan, West Germanic, and dialects of Ancient Greek. Chapter 6 explains synchronic compensatory lengthening in Komi and opaque vowel lengthening in Friulian and Alsatian French. Finally, chapter 7 concludes this dissertation and points towards potential future lines of research.
|
646 |
Proceso de urbanización y agentes urbanos en Pereira, Colombia. Desigualdad social, fragmentación espacial y conflicto ambiental, 1990-2012.Rivera Pabón, Jorge Andrés 16 December 2013 (has links)
Con esta investigación que tiene por objetivo general el realizar un análisis geográfico e histórico del proceso de urbanización de la ciudad de Pereira-Colombia, con el propósito de identificar y explicar las causas y factores determinantes de la desigualdad social y fragmentación espacial que caracteriza las diferentes etapas de su desarrollo y crecimiento urbano, se destacan entre los principales resultados, en primer lugar, que su origen es subproducto del proceso de colonización agraria de la vertiente andina establecida desde la segunda mitad del siglo XIX.
Posteriormente, se identifica a Pereira con la inserción territorial de algunas regiones especializadas en recursos estratégicos y materias primas como el café a las redes internacionales del comercio, pero sin una integración planificada a un modelo de desarrollo autárquico nacional. Por otra parte, la “época de la violencia” impacta en forma aguda a las zonas potencialmente más ricas en cuanto a su producción cafetera de exportación, generando un éxodo y desplazamiento campesino, siendo el proceso de urbanización de Pereira durante estos años corolario de esta dinámica social, con tasas de crecimiento intercensal para el área urbana entre 1938-1951 del orden de 68 por cada mil habitantes, y entre 1951-1964 de 50 por cada mil habitantes, siendo estas las cifras más altas en su evolución demográfica.
La ciudad de Pereira ha venido configurando por tanto una urbanización dual, con un crecimiento urbano que ha estado asociado a la instauración de una base económica productiva “formal” instaurada desde el período de modernización local, y de otro lado, un crecimiento espontáneo e “informal” relacionado con la dificultades estatales para atender los requerimientos económicos y habitacionales de la población de menores ingresos provenientes de las diferentes oleadas migratorias.
En este sentido, el desarrollo de la periferia popular obedece a la acción individual o colectiva de organizaciones de viviendistas y a los deficientes programas de desarrollo progresivo para los sectores de bajos ingresos (lotes con servicios para autoconstrucción). En cuanto a las áreas de elitización rururbana (multiplicación atomizada y dispersa de condominios neo-rurales) se puede afirmar que este proceso se ha dado a partir de la relación entre agentes urbanos que han adquirido las tierras baratas rurales anticipando la urbanización, y la posterior llegada de los promotores y constructores, que han sido favorecidos por las débiles políticas de gestión local para frenar los intereses inmobiliarios en un territorio rural con alto potencial agroecológico, paisajístico y ambiental.
Asimismo, cabe reiterar sobre los agentes sociales comprometidos en la urbanización marginal, que éstos han estado históricamente asociados a la falta de políticas de planificación territorial orientadas a prever las demandas de suelo para los estratos de ingresos más bajos, de modo que se pudiera mitigar su proliferación en un contexto social de fuerte inmigración como es el de Pereira, aumentando la acción de los procesos de invasión.
Por último, con el nuevo modelo de vivienda de interés social ofertada por el entramado “sector financiero y constructoras privadas” se ha limitando aún más la posibilidad de acceder al mercado de vivienda formal a los sectores de menores ingresos y pauperizados por la crisis económica que vive la ciudad y la región desde 1990 como consecuencia de la recesión del agro-negocio cafetero y el impacto de las políticas neoliberales y aperturistas en sus principales sectores productivos, entre ellos la manufactura local (textil, etc.). / The main objective of this research is to make a geographical and historical analysis of the urbanization process of Pereira, Colombia, in order to identify and explain the causes of social inequality and spatial fragmentation that characterizes the different stages of its development and urban growth. Among the most important results, the first one is that the origin as a town of Pereira was related with the process of rural land colonization of the mountainous areas of the central Colombian Andes established since the second half of the nineteenth century.
Subsequently, Pereira is part of the territorial insertion of some regions specializing in strategic resources and commodities such as coffee to international trade networks. After that, the "violence period" hits sharply to the potentially richest areas in terms of coffee production for export, generating an peasant exodus, with the urbanization process of Pereira as a main effect of this social dynamic.
Therefore, Pereira has been shaped a dual urbanization, associated with a "formal" productive economic structure from the local modernization period, and on the other hand, a spontaneous growth related with the state difficulties in order to get proper solutions to economic and housing needs of the population who has the lower income.
In this sense, the development of the popular periphery has been produced by individual or collective actions from social organizations, and from public housing politics such as progressive development programs. Finally, rural gentrification has been ocurred because of relationship between urban agents who have purchased cheap land anticipating rural urbanization, and subsequent arrival of developers and builders, with several effects in these areas with high agro-ecological potential, environmental and landscape heritage.
|
647 |
A construção de Cidades no Brasil: Capital, poder público, população e a produção do espaço urbano em Vitória da Conquista (1940 - 2010)Soares dos Santos, Ronan 24 January 2014 (has links)
Este trabalho, baseado em pesquisa empírica e bibliográfica, pretende reconstituir a relação entre o poder público, o capital imobiliário, a população e a produção do espaço urbano na cidade de Vitória da Conquista – Ba, no período compreendido entre 1940 a 2010, e descrever com essa produção resultou numa cidade segregada. Nesse sentido, pretende-se acompanhar a evolução do espaço urbano e da legislação urbanística de Vitória da Conquista, a partir da década de 1940, quando a cidade começa a viver o processo de urbanização, passando pela elaboração do primeiro plano diretor, na década de 1970, quando foi implantada a cultura do café na região de Vitória da Conquista e houve uma intensa migração do campo para a cidade até a década de 2000, quando foi aprovado o novo plano diretor no ano de 2006. Também objetiva analisar o Plano Diretor de 2006 como instrumento da justa distribuição dos benefícios e ônus da urbanização e diminuição da segregação sócio- espacial. Conclui-se com a pesquisa que o embate de forças, intercedida pelo Poder Público através da legislação urbana, constituída entre capital e população, cujos interesses contraditórios e capacidade diferente de apropriação dos recursos socialmente produzidos, explicam a segregação sócio-espacial existente em Vitória da Conquista. Chegou-se, também, a conclusão que o Plano Diretor de 2006 não foi eficaz no combate a segregação e na distribuição dos benefícios da urbanização e que não foi a falta de planejamento urbano o fator responsável pela construção de uma cidade segregada, mas sim a existência de uma legislação urbana excludente, voltada para o interesse de uma minoria. / This paper, based on empirical research and literature, traces the relationship between the government, the property capital, the population and the production of urban space in the city of Vitória da Conquista - Ba, in the period from 1940 to 2010, and describe how this production resulted in a segregated city
In this sense, it is intended to monitor the evolution of urban space and urban legislation of Vitória da Conquista, from the 1940s, when the city starts living the urbanization process, besides this, it´s necessary to go through the preparation of the first Master Plan, which occurred in the late 1970, when it was established coffee culture in the region of Vitória da Conquista and there was an intense migration from the countryside to the city until the 2000s, when it approved the new master plan in 2006.
It also aims to analyze the 2006 Master Plan as an instrument of fair distribution of benefits and burdens of urbanization and reduction of socio-spatial segregation. With the research, it was concluded that the clash of forces between capital and population, mediated by the Government through the urban legislation, whose conflicting interests and different capacity of appropriation of socially produced resources, explain the socio-spatial segregation that exists in Vitória da Conquista.
Came up to the conclusion that the Master Plan 2006 was not effective to combat segregation and to improve distribution of the benefits of urbanization. And that there was not a lack of urban planning the factor responsible for the construction of a segregated city, but the existence of urban legislation exclusionary toward the interests of a minority. / Este trabajo, que se basa en una investigación empírica y bibliográfica, pretende reconstituir la relación entre el poder público, el capital inmobiliario, la población y la producción del espacio urbano en la ciudad de Vitória da Conquista – Ba, en el periodo comprendido entre 1940 y 2010, y describir cómo esa producción llevó a una ciudad segregada. En ese sentido, se pretende acompañar la evolución tanto del espacio urbano como de la legislación urbanística de Vitória da Conquista, desde la década de 1940, cuando la ciudad empieza a vivir su proceso de urbanización, recorriendo la elaboración del primer plan director de la cuidad, en la década de 1970, cuando se implantó la cultura del café en la región de Vitória da Conquista y hubo una intensa migración del campo hacia la ciudad hasta la década de 2000, cuando se aprobó el nuevo plan director en 2006. También objetiva analizar el Plan Director de 2006, como instrumento de la justa distribución de los beneficios y cargas de la urbanización y disminución de la segregación socio espacial. Con la investigación se concluye que el embate de fuerzas, intercedido por el Poder Público a través de la legislación urbana, que se constituye del capital y la población, cuyos intereses contradictorios y capacidad diferente de apropiación de los recursos socialmente producidos, explican la segregación socio espacial existente en Victoria de la Conquista. Se llegó también a la conclusión de que el Plan Director de 2006 fue ineficaz en el combate a la segregación y en la distribución de los beneficios de la urbanización, y que no fue la falta de planificación urbana el factor responsable de la construcción de una ciudad segregada, sino la existencia de una legislación urbana excluyente, conducida al interés de una minoría.
|
648 |
El poblamiento de Mallorca durante la Antigüedad tardía: la transformación del mundo rural (ca. 300-902/903 d.C)Mas Florit, Catalina 02 April 2013 (has links)
El text dels capítols 2 a 6 (ambdós inclosos) ha estat retirat seguint instruccions de l’autora de la tesi, en existir participació d’empreses, existir conveni de confidencialitat o existeix la possibilitat de generar patents / El texto de los capítulos 2 a 6 (ambos incluidos) ha sido retirado siguiendo instrucciones de la autora, al existir participación de empresas, convenio de confidencialidad o la posibilidad de generar patentes / The text of chapters 2 to 6 has been withdrawn on the instructions of the author, as there is participation of undertakings, confidentiality agreement or the ability to generate patent / Este trabajo tiene por objeto abordar el estudio del poblamiento rural durante la Antigüedad tardía en la isla de Mallorca desde el siglo IV hasta la conquista islámica de inicios del siglo X, un periodo que había sido considerado como uno de los peor conocidos de la historia insular. Está compuesto por una compilación de artículos, hasta un total de cinco, y la me metodología de trabajo utilizada combina una exhaustiva revisión bibliografía, el estudio de antiguas prospecciones arqueológicas realizadas en los años 1980 y 1990, así como la realización de nuevas prospecciones en la zona este de la isla. La información obtenida ha sido tratada con un Sistema de Información Geográfica (SIG) y se han realizado diferentes análisis espaciales que han permitido una aproximación a los patrones de asentamiento durante la Antigüedad tardía en la isla de Mallorca.
Las conclusiones permiten detectar una serie de tendencias que ayudan a comprender mejor la distribución de la población insular, así como obtener una visión global de las transformaciones acaecidas en el campo de forma diacrónica en un territorio que hay que recalcar está intensamente marcado por su insularidad. Se observa a partir del siglo III y el siglo IV un descenso en el número de yacimientos ocupados que permiten proponer una concentración de la propiedad. Posteriormente a partir de mediados del siglo V y especialmente en el siglo VI se documenta una reorganización en la ocupación del campo que se mantendrá de manera más o menos estable hasta el siglo VII momento en el que empezará otra vez un descenso en el número de estaciones constatadas.
Los yacimientos que conforman el paisaje tardoantiguo son basílicas paleocristianas, fortificaciones, asentamientos fundados en época romana que perduraron en época tardoantigua, creaciones de nueva planta, reocupación y/o frecuentación de cuevas y antiguos yacimientos indígenas que fueron reocupados o que perduraron.
Para la realización de esta tesis se han consultado publicaciones de carácter local así como numerosas obras de carácter nacional e internacional. En este sentido abundan publicaciones científicas sobre temas específicos cómo metodología propia de los SIG, prospección arqueológica, cerámica arqueológica, así como numerosos estudios específicos sobre territorio en diferentes zonas del Mediterráneo. También se han utilizado obras de síntesis de carácter más general sobre el periodo tardoantiguo y el estudio de sus poblaciones.
|
649 |
Gestao publica e a competitividade de cidades turisticas: a experiéncia da cidade do Salvador, AAquino de Queiroz, Lúcia Maria 30 November 2005 (has links)
O: Esta tese tem por objeto de estudo a gestão pública e a competitividade de cidades turísticas, à luz da experiência da capital do estado da Bahia, Salvador. Tomando-se esta cidade como referencial, procurou-se compreender a importância da gestão pública no alcance da competitividade turística dos centros urbanos, com vistas ao desenvolvimento local, centrando-se na análise de duas temáticas de extrema relevância para o estudo do turismo contemporâneo: o papel do Estado na atividade turística e a busca da competitividade pelos centros urbanos e turísticos. A análise teórica foi realizada com base nos estudos sobre a questão urbana, a competitividade, o desenvolvimento local e o turismo e nos modelos de desenvolvimento turístico, com destaque para aqueles que abordam esse fenômeno nos centros urbanos, investigando-se, inclusive, os adotados em cidades brasileiras selecionadas - Rio de Janeiro e Fortaleza. Com isso, foram evidenciadas as políticas públicas como um dos elementos centrais da competitividade das cidades turísticas. Por meio de uma ampla pesquisa envolvendo levantamento de informações documentais e entrevista direta, pôde-se reconstituir a evolução do Sistema Institucional Público do Turismo Baiano e confirmar a importância por este alcançada para o Sistema Turístico Estadual, desde a sua fase de implantação, na década de 1930, até os dias atuais. Essa reconstituição permitiu observar que o turismo de Salvador, dotado de um modelo centralizador e autoritário, comandado pelo poder público estadual, expandiu-se. Tal expansão, entretanto, ocorreu de forma concentrada, acompanhando o movimento da renda local, ocupando as "bordas" da cidade e contribuindo para agravar o quadro de desequilíbrios sócio-espaciais vigente. Os desafios que se apresentam hoje para que Salvador alcance uma maior competitividade turística são inúmeros e não dependem apenas da forma de gestão, embora isso em muito possa contribuir com esse processo. Pesquisa efetuada com atores do turismo local permitiu confirmar a importância da gestão pública no desempenho do turismo de Salvador e, ao mesmo tempo, reafirmou a necessidade de mudança na gestão turística para o alcance de uma maior competitividade. A gestão do turismo de Salvador é vista aqui como um mecanismo capaz de potencializar as vantagens comparativas desta cidade, transformando-as em vantagens competitivas, a partir de um profundo conhecimento da realidade local, incorporando o território e os atores locais excluídos, totalmente ou parcialmente, dos modelos até então vigentes. Respeitando e compreendendo o processo histórico de desenvolvimento turístico desta localidade, bem como as carências e conflitos existentes no seu território, percebe-se que o fortalecimento do seu turismo não poderá prescindir da ação do Estado. Propõe-se, então, a participação de um Estado fomentador, disciplinador e condutor de um processo em parceria com outros agentes, como a municipalidade, a iniciativa privada e o terceiro setor. Essa nova forma de gestão poderá contribuir para qualificar Salvador, valorizando os recursos existentes e tornando-a atrativa para a recepção de novos fluxos de pessoas e capitais, reforçando, assim, os patamares de competitividade a serem alcançados. Palavras-chave: 1. Turismo 2. Políticas públicas. 3 . Salvador (BA) - Desenvolvimento urbano-turístico 4. Desenvolvimento local - Salvador (BA) 5. Competitividade. / The subject of this thesis is the public management and competitiveness of tourist cities as illustrated by Salvador, the capital of Bahia. Through wide research comprising documented information and direct interviews, it is possible to reconstruct the evolution of the Public Institutional System of Bahian Tourism and confirm its importance for the State Tourist System from its inception in the 1930s until the present. This reconstruction allows one to observe that tourism in Salvador, which has a centralized and authoritarian model controlled by public state power, has expanded. Such expansion, however, has occurred in a concentrated form, following the movement of local income, occupying the peripheries of the city, and further aggravating the current socio-spatial imbalance. The challenges that face Salvador's reaching greater touristic competitiveness are numerous, and they do not depend solely on the form of management, although this could contribute to the process. Research conducted with local tourist agents made it possible to confirm the importance of public management in the performance of tourism in Salvador, and at the same time reaffirmed the necessity of changes in tourist management in order to achieve more competitiveness. Tourist management in Salvador is seen here as a mechanism able to maximize the comparative advantages of this city, transforming them into competitive advantages, stemming from a deep understanding of local reality and incorporating the territory and local tourist agents that have been excluded, in whole or in part, from previous models. It is proposed that the State participate as motivator, regulator, and conductor of the process, in partnership with other agents such as the municipality, the private sector, and the third sector. This new form of management could contribute to the qualification of Salvador, making the most of existing resources and making the city more attractive in order to receive new flows of people and capital, thereby reinforcing the upper echelons of competitiveness to be reached. Keywords: 1. Tourism 2. Public Policy 3. Salvador (BA) - Urban Touristic Development 4. Local Development - Salvador (BA) 5. Competitiveness.
|
650 |
Complexidade territorial e desenvolvimiento: tendências e perspectivas da urbanização no litoral de Camaçari/Bahia/BrasilSandes-Sobral, Léa Ester 10 July 2009 (has links)
O:Esta tese pretende estudar e refletir acerca da complexidade territorial e dos impactos provocados, pela atuação humana nos lugares, a partir da ocupação urbana, com suas múltiplas visões para o desenvolvimento regional e local. A construção dos territórios, nas suas dimensões de complexidade, admite ao longo do tempo novas territorialidades, novas regiões, novas cidades, maiores, mais densas, em regiões metropolitanas, conurbadas, fragmentadas, em rede, sustentáveis, industrializadas, turísticas. A ocupação dos ecossistemas litorâneos brasileiros, desde a chegada dos povos ibéricos, há 500 anos até os dias de hoje, tem sido impactante, com a antropização irreversível dos ambientes costeiros, e produzindo cidades, cada vez mais, com menor qualidade de vida urbana. Situou-se a pesquisa num espaço complexo e plurifuncional, como é a orla marítima do Município de Camaçari, no Estado da Bahia, Brasil, pois retrata as pressões de expansão territorial crescente, da economia globalizada, na escala local. A escolha desta temática reveste-se de importância, na discussão sobre a expansão do Litoral Norte da Bahia, compreendido este como o mais novo e dinâmico vetor de crescimento da Região Metropolitana de Salvador - RMS -, que transforma e re-estrutura todo o território, e que desperta múltiplos interesses dos setores dinâmicos produtores desse espaço. Este estudo objetiva, também, ser um instrumento de análise da complexidade territorial dos lugares, inseridos em espaços de lazer e turismo, próximos a centros urbanos de caráter metropolitano. A partir das diferentes visões sobre a tendência de desenvolvimento urbano local, são abordadas as questões dos impactos do uso e ocupação do solo, quais as tendências e interferências dos segmentos atuantes, quando diferentes modos de ver têm de partilhar o mesmo território, assumindo de forma dialógica e cooperativa a sua gestão. Almeja-se, portanto, mostrar, através da dialógica entre cenários complexos, as lógicas de construção do espaço, nas dimensões de sustentabilidade da complexidade territorial. O cenário real dá o contexto da situação existente e aborda a ocupação urbana contemporânea, o cenário planejado reflete o planejamento e a gestão urbana e ambiental no desenvolvimento local, através do marco legal e seus instrumentos de interação social. O cenário tendencial mostra qual a vocação da orla de Camaçari e o que a população deseja para o seu território. Aplica-se o raciocínio complexo, dialógico e estratégico para a construção dos cenários. A sustentabilidade da orla de Camaçari é resultante das diversas lógicas construídas com os diversos segmentos responsáveis, pela produção do espaço e comprometidos com o desenvolvimento sustentável local e regional. Os impactos da urbanização e os riscos existentes causados por práticas destrutivas, no litoral de Camaçari, são transformados em oportunidades, catalisadas por cenários tendenciais positivos. A construção complexa dos cenários favoráveis ao desenvolvimento humano inclui os pactos territoriais, sem exclusão social, necessários e prováveis à sustentabilidade local. A criação desse espaço de concertação entre setores e agentes atuantes no território estudado, e a aplicação dos novos instrumentos de gestão democrática das cidades potencializa uma nova territorialidade, com interação social e melhor qualidade de vida urbana para a atual e as futuras gerações, desse lugar que é local e ao mesmo tempo global. PALAVRAS-CHAVE: Desenvolvimento Local/Regional. Complexidade territorial. Urbanização. Lazer e Turismo Litorâneo. Sustentabilidade Urbana. Construção complexa de cenários. Gestão democrática das cidades. / This thesis aims the study, and reflection, of a complex territory and the impacts of human action upon it, through the several layers and visions of the local and regional urban occupation. The construction of the territories, in their all dimensions of complexity, has currently admitted new territorialities, new regions, evermore larger and dense; urban sprawl - conurbated -, fragmented, and yet within a network, sustainable, industrialized and touristic. Since the Iberian arrival in 1500 up to our days, the occupation of the Brazilian coast has not only caused a lot of impacts on its ecosystem, with an irreversible and anthropization of the coast environment, but it also has produced more and more cities with lower urban life quality. This research concerns a complex and multifunctional space, the coastal region of the Camaçari Municipality in Bahia State, Brazil, considering that this region clearly illustrates the pressure for the increasing territorial expansion of the global economy in the local scale. The choice of this theme gains importance within the debate concerning of the expansion of the North Coast of Bahia, agreed to be the newest and most dynamic vector of growth in the Metropolitan Region of Salvador. This growth is transforming and restructuring the whole territory, and generating many kinds of interests on the part of the dynamic sectors of production from this area. This study also aims at being an instrument to analyze the territorial complexity of the places located in leisurely and tourist areas near Metropolitan Centres. From different points of view about the tendency of local urban development, some issues concerning the impact of the use and occupation of land are approached as well as the tendencies and the interference of the active sectors in the territory, when people from different perspectives need to share the same area in a cooperative and dialogic management. Therefore, this research intends to show the logic of the space construction as far as its sustainable dimensions of the territorial complexity are concerned, through the dialogue among complex scenario. The real scenario provides the context of the existing situation and touches on contemporary urban occupation, while the planned scenario reflects planning as well as urban and environmental management in local development through the Public Policy, and its instruments of social interaction. The emerging scenario shows what Camaçari Coastline vocation is and what its people hope for their territory. The complex, dialogic, and strategic reasoning is applied to construct all the scenarios. Camaçari Coastline sustainability is the result of the several logics built up with several responsible actors for the space production as well as actors committed with the local and regional sustainable development. The impacts of urbanization and the existing risk caused by destructive practices on the Camaçari Coastline are transformed into opportunities, stimulated by positive emerging scenarios. The complex construction of scenarios that favour human development include territorial treaties involving all sectors of society, which are both necessary and likely for local sustainability. The compromising space created among sectors and actors in the investigated territory, and the application of the new resources of democratic management for cities may increase the potential of the new territoriality, with social interaction and better urban life quality for the present and future generations, in that place which is both local and global. KEYWORDS: Local / Regional Development. Territorial Complexity. Urbanization. Leisure and Coastline Tourism. Urban sustainability. Complex construction of scenarios. Democratic management of cities.
|
Page generated in 0.9442 seconds