• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 8
  • 6
  • 3
  • Tagged with
  • 17
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Efeito da aplicação de inseticida na epidemiologia da clorose letal das Cucurbitáceas (Zucchini lethal chlorosis virus - ZLCV) em abobrinha de moita (Cucurbita pepo L.) / Effect of insecticide spray in lethal chlorosis (Zucchini lethal chlorosis virus - ZLCV) epidemiology in Cucurbita pepo L.

Costa, Caroline Rabelo 14 March 2013 (has links)
O manejo de fitoviroses muitas vezes é realizado com o uso de inseticidas para o controle do vetor. Para o patossistema Frankliniella zucchini / Cucurbita pepo / Zucchini lethal chorosis virus (ZLCV) não existe informação na literatura sobre a eficiência do controle da doença por meio do controle químico do vetor. Para tanto foi proposto este trabalho, que tem ainda por objetivo uma melhor compreensão da epidemiologia da doença em seus aspectos temporal e espacial. Os experimentos foram conduzidos na estação experimental de Fitopatologia da Escola Superior de Agricultura \"Luiz de Queiroz\" no período de março de 2010 a dezembro de 2011. Campos de abobrinha de moita foram divididos em parcelas com e sem aplicação do inseticida neonicotinóide Imidacloprid. As avaliações da doença foram feitas com base nos sintomas foliares característicos da doença, em intervalos de três a quatro dias, e confirmados por meio de teste ELISA. A Clorose Letal apresentou incidências de 11,58% e 52,55% em parcelas com inseticida e de 21,36% e 69,89% em parcelas sem inseticida, para os anos de 2010 e 2011, respectivamente. Em todos os casos, o modelo monomolecular apresentou melhor ajuste aos dados temporais e as plantas sintomáticas distribuíram-se aleatoriamente nas parcelas. Esses resultados sugerem que a disseminação primária é o processo predominante na epidemiologia da doença. A disseminação primária, neste caso, dá-se pelo influxo de vetores virulíferos de fora para dentro da plantação. O pequeno efeito benéfico do uso de inseticida está ligado ao controle da disseminação secundária da doença, de planta infectada para planta sadia dentro da plantação. Para o manejo racional da Clorose Letal é importante a determinação de hospedeiros alternativos do vírus e sua importância epidemiológica. O uso de inseticida, feito isoladamente, não é uma maneira eficiente de controlar da doença. / Management of virus diseases is often accomplished with insecticide spray to vector control. For pathosystem Frankliniella zucchini / Cucurbita pepo / Zucchini lethal chlorosis virus (ZLCV) there are no information about the efficiency of disease control by mean of vector chemical control. This research was proposed to fill this gap and, additionally, to better understand the epidemiology of the disease in its temporal and spatial aspects. Experiments were conducted at the experimental station of the Plant Pathology Department of ESA Luiz de Queiroz from March 2010 to December 2011. Fields of zucchini plants were divided into parcels, with and without insecticide application (Imidacloprid). Disease assessments were made based on disease symptoms at intervals of three to four days and confirmed by ELISA test. Lethal Chlorosis presented incidences of 11.58% and 52.55% in parcels with insecticide and of 21.36% and 69.89% in parcels without insecticide, for years 2010 and 2011, respectively. In all cases, the monomolecular model fitted better temporal data and symptomatic plants were distributed at random. These results suggest that primary dissemination is the predominant process in the epidemiology of the disease. Primary dissemination, in this case, is represented by the influx of viruliferous vectors from outside the field. The small effect caused by the use of insecticide is linked to the control of secondary dissemination inside the field. To manage rationally Letal Chlorosis it is important to identify the alternative hosts of virus and to determine its epidemiological relevance. Only to spray insecticide is not an efficient way for disease control in this case.
12

Efeito da aplicação de inseticida na epidemiologia da clorose letal das Cucurbitáceas (Zucchini lethal chlorosis virus - ZLCV) em abobrinha de moita (Cucurbita pepo L.) / Effect of insecticide spray in lethal chlorosis (Zucchini lethal chlorosis virus - ZLCV) epidemiology in Cucurbita pepo L.

Caroline Rabelo Costa 14 March 2013 (has links)
O manejo de fitoviroses muitas vezes é realizado com o uso de inseticidas para o controle do vetor. Para o patossistema Frankliniella zucchini / Cucurbita pepo / Zucchini lethal chorosis virus (ZLCV) não existe informação na literatura sobre a eficiência do controle da doença por meio do controle químico do vetor. Para tanto foi proposto este trabalho, que tem ainda por objetivo uma melhor compreensão da epidemiologia da doença em seus aspectos temporal e espacial. Os experimentos foram conduzidos na estação experimental de Fitopatologia da Escola Superior de Agricultura \"Luiz de Queiroz\" no período de março de 2010 a dezembro de 2011. Campos de abobrinha de moita foram divididos em parcelas com e sem aplicação do inseticida neonicotinóide Imidacloprid. As avaliações da doença foram feitas com base nos sintomas foliares característicos da doença, em intervalos de três a quatro dias, e confirmados por meio de teste ELISA. A Clorose Letal apresentou incidências de 11,58% e 52,55% em parcelas com inseticida e de 21,36% e 69,89% em parcelas sem inseticida, para os anos de 2010 e 2011, respectivamente. Em todos os casos, o modelo monomolecular apresentou melhor ajuste aos dados temporais e as plantas sintomáticas distribuíram-se aleatoriamente nas parcelas. Esses resultados sugerem que a disseminação primária é o processo predominante na epidemiologia da doença. A disseminação primária, neste caso, dá-se pelo influxo de vetores virulíferos de fora para dentro da plantação. O pequeno efeito benéfico do uso de inseticida está ligado ao controle da disseminação secundária da doença, de planta infectada para planta sadia dentro da plantação. Para o manejo racional da Clorose Letal é importante a determinação de hospedeiros alternativos do vírus e sua importância epidemiológica. O uso de inseticida, feito isoladamente, não é uma maneira eficiente de controlar da doença. / Management of virus diseases is often accomplished with insecticide spray to vector control. For pathosystem Frankliniella zucchini / Cucurbita pepo / Zucchini lethal chlorosis virus (ZLCV) there are no information about the efficiency of disease control by mean of vector chemical control. This research was proposed to fill this gap and, additionally, to better understand the epidemiology of the disease in its temporal and spatial aspects. Experiments were conducted at the experimental station of the Plant Pathology Department of ESA Luiz de Queiroz from March 2010 to December 2011. Fields of zucchini plants were divided into parcels, with and without insecticide application (Imidacloprid). Disease assessments were made based on disease symptoms at intervals of three to four days and confirmed by ELISA test. Lethal Chlorosis presented incidences of 11.58% and 52.55% in parcels with insecticide and of 21.36% and 69.89% in parcels without insecticide, for years 2010 and 2011, respectively. In all cases, the monomolecular model fitted better temporal data and symptomatic plants were distributed at random. These results suggest that primary dissemination is the predominant process in the epidemiology of the disease. Primary dissemination, in this case, is represented by the influx of viruliferous vectors from outside the field. The small effect caused by the use of insecticide is linked to the control of secondary dissemination inside the field. To manage rationally Letal Chlorosis it is important to identify the alternative hosts of virus and to determine its epidemiological relevance. Only to spray insecticide is not an efficient way for disease control in this case.
13

Desarrollo y aplicación de herramientas genómicas para la mejora de especies cucurbitáceas por calidad y resistencia a enfermedades

Esteras Gómez, Cristina 11 September 2012 (has links)
El melón (Cucumis melo) y el calabacín (Cucurbita pepo) son especies cucurbitáceas de gran importancia económica a nivel nacional y mundial. Para optimizar su producción se requiere de la obtención de nuevas variedades mejor adaptadas a los sistemas de cultivo, más resistentes frente a nuevas enfermedades o plagas y con mejores características organolépticas, que respondan a las cada vez mayores exigencias del mercado. La mejora debe realizarse de una forma eficiente y competitiva, apoyándose en los crecientes conocimientos genéticos en estas dos especies y en los últimos avances biotecnológicos. El desarrollo de herramientas genómicas con el fin de impulsar la mejora de estos cultivos es el principal objetivo de la presente Tesis doctoral. El desarrollo de marcadores moleculares es esencial para la construcción de mapas genéticos, para la realización de una selección más eficiente, para el análisis y cartografía de QTLs (Quantitative trait loci) y para el desarrollo de líneas de premejora, además de ser una herramienta fundamental para el análisis de la biodiversidad. En esta Tesis se han desarrollo y/o validado marcadores de alta calidad, de tipo microsatélite (Simple Sequence Repeats, SSRs) y SNPs (Single Nucleotide Polymorphisms), para estas dos especies. La generación de información de secuencia, necesaria para el desarrollo de este tipo de marcadores, ha cambiado en el transcurso de los trabajos presentados en la Tesis, habiéndose abordado finalmente la secuenciación del transcriptoma de melón mediante técnicas de secuenciación de alto rendimiento (NGS, Next generation sequencing). La obtención de grandes colecciones de SSRs y SNPs en ambas especies, resultado del ensamblaje de ESTs (Expressed Sequence Tags) procedentes de secuencias Sanger previamente disponibles y de las nuevas secuencias obtenidas por secuenciación masiva, ha supuesto un gran avance para estas especies no modelo, permitiendo la construcción de mapas más densos en melón y del primer mapa ba / Esteras Gómez, C. (2012). Desarrollo y aplicación de herramientas genómicas para la mejora de especies cucurbitáceas por calidad y resistencia a enfermedades [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/17046 / Palancia
14

Produtos naturais e o parasitoide Trichospilus diatraeae (Hymenoptera: Eulophidae) no controle de Diaphania hyalinata (Lepidoptera: Crambidae) / Natural products and Trichospilus diatraeae parasitoid (Hymenoptera: Eulophidae) in control Diaphania hyalinata (Lepidoptera: Crambidae)

Silva, Isabel Moreira da 19 July 2012 (has links)
Made available in DSpace on 2015-03-26T13:39:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 372648 bytes, checksum: cd5ac829f35876d55f37150e845599f9 (MD5) Previous issue date: 2012-07-19 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / The family Cucurbitaceae presents dicotyledonous plants with food, economic and social importance. Diaphania hyalinata (Linnaeus, 1758) (Lepidoptera: Crambidae) can reduce yield by damaging leaves and fruits of these plants. This pest is controlled primarily with chemical insecticides, but less aggressive methods are been studied. The aim was to evaluate the development of Trichospilus diatraeae Cherian & Margabandhu (Hymenoptera: Eulophidae), the effects of density on parasitism age of the pupae of D. hyalinata on reproduction of the parasitoid, besides evaluating the toxicity of both essential oils and the commercial product Azamax® on eggs, larvae and pupae of this pest. The experiments were developed at the Laboratory of Biological Control of Insects (LCBI) of the Institute of Biotechnology Applied to Agriculture (BIOAGRO) of the University Federal of Viçosa (UFV) in Viçosa, Minas Gerais. In the first study, reproductive aspects of T. diatraeae were evaluated. Ten 48 hours old D. hyalinata pupae were individualized and exposed to parasitism by ten females of this parasitoid during 24 hours. The parasitism and emergence of the progeny was 100% and 90% respectively. Duration of the life cycle of T. diatraeae was 19.11 ± 0.11 days with 167.78 ± 23.79 offspring per pupae and sex ratio of 0.94 ± 0.01. The second study (parasitoid density and age of pupae) had 12 replications per treatment. Pupae of D. hyalinata were exposed to different densities of T. diatraeae (1:1, 4:1, 8:1, 12:1, 16:1, 20:1 and 24:1) females for 24 hours. Parasitoid density did not affect percentage of parasitism and emergence of T. diatraeae. Increasing density of T. diatraeae reduced progeny, sex ratio, longevity and width of head capsule of females and males of this parasitoid. The duration of the life cycle of T. diatraeae was proportional to density increased of its females. The effect of pupae age was assessed with isolating them with different ages (24, 48, 72, 96, 120 and 144h) and being exposed for 24 hours to eight parasitoids each. Age of D. hyalinata pupae did not affect percentage of emergence, parasitism, sex ratio and longevity of T. diatraeae females and males. Increasing pupae age reduced offspring, life cycle and head capsule of T. diatraeae. In the third study, each development stage of D. hyalinata received different concentrations of essential oils of cinnamon, clove, orange and the Azamax® product (0.25% to 25%) dissolved in acetone and the control with only, acetone. Paper disks containing 20 eggs were sprayed with each material on four disks per treatment each representing a replication. Squash leaves were immersed pretreatment and provided to third instar D. hyalinata caterpillars of with four replications of 10 larvae each. Moth pupae were immersed for five seconds in each treatment, with four replications of 10 pupae each. The LC50 was 1.70, 0.97, 40.08 and 1.18 μL/ml for eggs, 14.07, 48.92, 90.31 and 6.18 μL/ml for pupae and LC90 was 6.17, 2.38, 648.50 and 15.67 μL/ml for eggs and 269.06, 642.23, 1079.63 and 16.08 μL/ml for pupae, respectively, with cinnamon, clove and orange oils and Azamax®. The toxicity of cinnamon and clove oils had values for LC50 of 10.82 and 18.75 μL/ml respectively and for the LC90 of clove oil (46.21 μL/ml) and cinnamon (37.21 μL/ml) were estimated for caterpillars of D. hyalinata due to the low mortality on the other treatments. Trichospilus diatraeae parasitized and produced offspring in pupae of D. hyalinata and have the potential to control pupae of this insect. Pupae age is not discriminate by this the parasitoid and up to eight parasitoids per pupae are favorable for its development. The commercial product Azamax® has potential to control this pest. The cinnamon oil was more toxic for larvae and pupae and clove oils more toxic to eggs of D. hyalinata. / Cucurbitaceae apresenta plantas dicotiledôneas com importância alimentícia, econômica e social. Diaphania hyalinata (Linnaeus, 1758) (Lepidoptera: Crambidae), pode causar perdas na produção por danos à folhas e frutos e se destaca entre as pragas dessa família. Seu controle é realizado principalmente com inseticidas químicos, porém métodos menos agressivos ao ambiente vem sendo estudados. O objetivo deste trabalho foi avaliar o desenvolvimento de Trichospilus diatraeae Cherian & Margabandhu, 1942 (Hymenoptera: Eulophidae), o efeito da densidade de parasitismo e da idade da pupa na reprodução desse parasitoide no hospedeiro natural D. hyalinata, além de avaliar a toxicidade de óleos essenciais e do produto comercial Azamax® nas fases de ovo, lagarta e pupa dessa praga. Os experimentos foram realizados no Laboratório de Controle Biológico de Insetos (LCBI) do Instituto de Biotecnologia Aplicada a Agropecuária (BIOAGRO) da Universidade Federal de Viçosa (UFV) em Viçosa, Minas Gerais. No primeiro estudo, aspectos reprodutivos de T. diatraeae foram avaliados. Dez pupas de D. hyalinata com 48 horas de idade foram individualizadas e expostas ao parasitismo por dez fêmeas do parasitoide, cada uma, por 24 horas. O parasitismo e a emergência de progênie foram de 100% e 90%, respectivamente. A duração do ciclo de vida de T. diatraeae foi de 19,11 ± 0,11 dias com 167,78 ± 23,79 descendentes por pupa e razão sexual de 0,94 ± 0,01. No segundo estudo, cada tratamento (densidade de parasitoide e idade de pupa) teve 12 repetições. Pupas de D. hyalinata foram expostas a diferentes densidades de fêmeas de T. diatraeae (1:1, 4:1, 8:1, 12:1, 16:1, 20:1 e 24:1) por 24h. A densidade do parasitoide não afetou a porcentagem de parasitismo e a emergência de T. diatraeae. O aumento da densidade de T. diatraeae reduziu a progênie, razão sexual, longevidade e a cápsula céfalica de fêmeas e machos desse parasitoide. A duração do ciclo de T. diatraeae foi proporcional ao aumento da densidade de suas fêmeas. O efeito da idade de pupas foi avaliado com estas isoladas com diferentes idades (24, 48, 72, 96, 120 e 144h) e expostas por 24h a oito parasitoides cada uma. A idade das pupas de D. hyalinata não afetou a porcentagem de emergência, o parasitismo, a razão sexual e a longevidade (fêmeas e macho) de T. diatraeae. O aumento da idade das pupas reduziu a descendência, ciclo de vida e a cápsula cefálica de T. diatraeae. No terceiro estudo, cada fase do desenvolvimento de D. hyalinata recebeu diferentes concentrações de óleos essenciais (canela, cravo, laranja) e do produto Azamax® (variando de 0,25% a 25%) diluídos em acetona e o controle teve, apenas, acetona. Discos de papel com 20 ovos foram pulverizados com cada material, utilizando-se quatro discos por tratamento, cada um representando uma repetição. Discos de folhas de abóbora foram imersos em cada tratamento e oferecidos às lagartas no terceiro estádio de D. hyalinata, com quatro repetições de 10 lagartas cada. Pupas dessa praga foram imersas por cinco segundos em cada um dos tratamentos, com quatro repetições de 10 pupas cada. As CL50 de 1,70; 0,97; 40,08 e 1,18 μL/ml para ovos, e 14,07; 48,92; 90,31 e 6,18 μL/ml para pupas e CL90 de 6,17; 2,38 e 648,50 e 15,67 μL/ml para ovos e 269,06; 642,23; 1079,63 e 16,08 μL/ml para pupas respectivamente, foram estimados para os óleos de canela, cravo, laranja e do produto Azamax®. Apenas a toxidade dos óleos de canela e cravo com valores para CL50 de 10,82 e 18,75 μL/ml respectivamente e CL90 para os óleos de cravo (46,21 μL/ml) e canela (37,21 μL/ml) foram estimados para lagartas de D. hyalinata devido à baixa mortalidade nos outros tratamentos até o tempo avaliado. Trichospilus diatraeae parasitou e produziu progênie em pupas de D. hyalinata e apresenta potencial para seu controle por não discriminar pupas por idade e até oito parasitoides por pupa são favoráveis para o desenvolvimento desse parasitoide. O produto comercial Azamax® mostrou potencial para o controle dessa praga. O óleo de canela foi mais tóxico nas fases de lagarta e pupa e o de cravo mais tóxico para ovos de D. hyalinata.
15

Breeding Melons for Resistance to Viral and Fungal Diseases. Exploiting the Multi-Resistant Accession TGR-1551

López Martín, María 15 January 2024 (has links)
[ES] Las cucurbitáceas son la segunda familia de hortícolas más importante a nivel mundial, solo por detrás de las solanáceas. Tradicionalmente su cultivo se ha llevado a cabo en las zonas templadas del planeta. Sin embargo, las condiciones de cambio climático, el comercio internacional y los modelos de agricultura intensiva favorecen la aparición de nuevas virosis y enfermedades fúngicas en zonas donde antes no estaban presentes. En este sentido, resulta esencial el monitoreo periódico de las principales zonas productoras, para así poder detectar los virus y hongos emergentes en cada territorio y adaptar los programas de mejora a los objetivos específicos de cada zona. En el caso concreto del melón (Cucumis melo) existe una gran variabilidad intraespecífica que puede servir como fuente de alelos de resistencia frente a estos patógenos. Sin embargo, las fuentes de resistencia suelen encontrarse dentro del germoplasma silvestre, normalmente originario de África o Asia, y en el que el nivel de domesticación es reducido. Para un mejor aprovechamiento de las accesiones resistentes, resulta necesario un estudio del control genético de los caracteres de interés, que permita localizar las regiones asociadas a la resistencia y diseñar marcadores moleculares asociadas a las mismas. Esto facilita los programas de mejora orientados a la introgresión de las resistencias manteniendo el fondo genético de las variedades de interés En la presente tesis doctoral, durante las campañas de verano de 2019 y 2020, se ha llevado a cabo un estudio de la incidencia y diversidad genética de 9 especies virales potencialmente limitantes para el cultivo de cucurbitáceas en el sur este español. Se ha podido observar que los virus transmitidos por pulgones son prevalentes frente a los transmitidos por mosca blanca. Dentro del primer grupo destacó la presencia de watermelon mosaic virus (WMV), cucurbits aphid borne yellows virus (CABYV) y cucumber mosaic virus (CMV), ya que fueron detectados en todas las zonas y cultivos estudiados, apareciendo frecuentemente en infecciones mixtas. Moroccan watermelon mosaic virus (MWMV) y tomato leaf curl New Delhi virus (ToLCNDV) también fueron detectados en algunas zonas, pero con porcentajes de infección más bajos y normalmente en infecciones mixtas con WMV. Los análisis filogenéticos de los distintos aislados encontrados ha permitido la identificación de 7 nuevos perfiles moleculares de WMV y de aislados recombinantes de CMV, lo que es consistente con los resultados obtenidos en otros países y pone de manifiesto la gran variabilidad de estos patógenos. Las accesiones silvestres de melón recogidas en distintos bancos de germoplasma son un valioso recurso para los programas de mejora genética frente a estreses bióticos. La accesión africana TGR-1551 ha sido descrita previamente como resistente a WMV, CYSDV (cucurbit yellow stunting disorder virus), CABYV y el hongo Podosphaera xanthii (Px, razas 1, 2 y 5) agente causal del oídio en melón. Además, es tolerante a la mosca blanca (Bemisia tabaci) y portadora del gen Vat (virus aphid transmission), el cual limita la transmisión de virus por pulgón. Por lo tanto, esta accesión constituye una buena fuente de alelos de resistencia y, al poder utilizar un único parental donante, su uso acortaría los programas de mejora. En el marco de la presente tesis doctoral, mediante el desarrollo de poblaciones segregantes de mapeo y el aprovechamiento de las tecnologías de genotipado masivo se han podido cartografiar los QTLs asociados a la resistencia a CYSDV derivados de esta entrada. En el caso de la resistencia a CYSDV, se han detectado dos QTL en el cromosoma 5. El primero de ellos es de efecto mayor y herencia dominante, estando asociado al desarrollo de síntomas. El segundo QTL, de efecto menor y también de herencia dominante, no confiere resistencia por sí mismo y está asociado a la carga viral durante la infección. Siguiendo una estrategia similar se han podido cartografiar y estrecha / [CA] Les cucurbitàcies són la segona família d'hortícoles més important a nivell mundial, només per darrere de les solanàcies. Tradicionalment el seu cultiu s'ha dut a terme a les zones temperades del planeta. No obstant això, les condicions de canvi climàtic, el comerç internacional i els models d'agricultura intensiva afavoreixen l'aparició de noves virosis i malalties fúngiques en zones on abans no estaven presents. En aquest sentit, resulta essencial el monitoratge periòdic de les principals zones productores, per a d'aquesta manera, poder detectar els virus i fongs emergents en cada territori i adaptar els programes de millora als objectius específics de cada zona. En el cas concret del meló (Cucumis melo) existeix una gran variabilitat intraespecífica que pot servir com a font d'al·lels de resistència enfront d'aquests patògens. No obstant això, les fonts de resistència solen trobar-se dins del germoplasma silvestre, normalment originari d'Àfrica o Àsia, i en el qual el nivell de domesticació és reduït. Per a un millor aprofitament de les accessions resistents, resulta necessari un estudi del control genètic dels caràcters d'interés, que permeta localitzar les regions associades a la resistència i dissenyar marcadors moleculars associats a aquestes. Això facilita els programes de millora orientats a la introgressió de les resistències mantenint el fons genètic de les varietats d'interés. En la present tesi doctoral, durant les campanyes d'estiu de 2019 i 2020, s'ha dut a terme un estudi de la incidència i diversitat genètica de nou espècies virals potencialment limitants per al cultiu de cucurbitàcies en el sud-est espanyol. S'ha pogut observar que els virus transmesos per pugons són prevalents enfront dels transmesos per mosca blanca. Dins del primer grup va destacar la presència de watermelon mosaic virus (WMV), cucurbits aphid born yellows virus (CABYV) i cucumber mosaic virus (CMV), ja que van ser detectats en totes les zones i cultius estudiats, apareixent sovint en infeccions mixtes. Moroccan watermelon mosaic virus (MWMV) i tomatoleaf curl New Delhi virus (ToLCNDV) també van ser detectats en algunes zones, però amb percentatges d'infecció més baixos i normalment en infeccions mixtes amb WMV. Les anàlisis filogenètiques dels diferents aïllats trobats ha permés la identificació de set nous perfils moleculars de WMV i d'aïllats recombinants de CMV, la qual cosa és consistent amb els resultats obtinguts en altres països i posa de manifest la gran variabilitat d'aquests patògens. Les accessions silvestres de meló recollides en diferents bancs de germoplasma són un valuós recurs per als programes de millora genètica enfront d'estressos biòtics. L'accessió africana *TGR-1551 ha sigut descrita prèviament com a resistent a WMV, CYSDV (cucurbit yellow stunting disorder virus), CABYV i el fong Podosphaera xanthii (Px, races 1, 2 i 5) agent causal de l'oïdi en meló. A més, és tolerant a la mosca blanca (Bemisia tabaci) i portadora del gen Vat (virus aphid transmission), el qual limita la transmissió de virus per pugó. Per tant, aquesta accessió constitueix una bona font d'al·lels de resistència i, en poder utilitzar un únic parental donant, el seu ús acurtaria els programes de millora. En el marc de la present tesi doctoral, mitjançant el desenvolupament de poblacions segregants de mapatge i l'aprofitament de les tecnologies de genotipat massiu s'ha pogut cartografiar els QTLs associats a la resistència a CYSDV derivats d'aquesta entrada. En el cas de la resistència a CYSDV, s'han detectat dues QTL en el cromosoma cinc. El primer d'ells és d'efecte major i herència dominant, estant associat al desenvolupament de símptomes. El segon QTL, d'efecte menor i també d'herència dominant, no confereix resistència per si mateix i està associat a la càrrega viral durant la infecció. Seguint una estratègia similar s'han pogut cartografiar i estrényer els *QTLs de resistència enfront de Px. En aquest cas es tracta d'una epistàsia dominant-re / [EN] Cucurbits represent the second most important horticultural family worldwide, second only the Solanaceae family. Traditionally, their cultivation has been concentrated in temperate regions across the globe. However, climate change conditions, international trade, and intensive agricultural practices are contributing to the emergence of new viral and fungal diseases in regions where they were previously absent. In this regard, it is crucial to regularly monitor major production areas to detect emerging viruses and fungi specific to each region. This monitoring allows for the adaptation of breeding programs to the unique goals of each area. In the case of melon (Cucumis melo), it exists significant intraspecific variability that can serve as a source of resistance alleles against these pathogens. However, sources of resistance are often found within wild germplasm, typically originating from Africa or Asia, and characterized by limited domestication. To better utilize these resistant accessions, a study of the genetic control of desirable traits is necessary. This study aims to locate regions associated with resistance and design molecular markers linked to these regions. Such an approach streamlines breeding programs focused on introgressing resistance traits while preserving the genetic background of the desired varieties. During the summer campaigns of 2019 and 2020, this doctoral thesis conducted a study on the incidence and genetic diversity of nine viral species potentially affecting cucurbit cultivation in southeastern Spain. It was observed that viruses transmitted by aphids were more prevalent than those transmitted by whiteflies. Within the first group, the presence of watermelon mosaic virus (WMV), cucurbits aphid borne yellows virus (CABYV), and cucumber mosaic virus (CMV) stood out, as they were detected in all the studied areas and crops, often in mixed infections. Moroccan watermelon mosaic virus (MWMV) and tomato leaf curl New Delhi virus (ToLCNDV) were also detected in some areas but with lower infection percentages, typically in mixed infections with WMV. Phylogenetic analyses of the found isolates have identified seven new molecular profiles of WMV and recombinant CMV isolates, which is consistent with results from other countries, highlighting the extensive variability of these pathogens. Wild melon accessions preserved in various germplasm banks represent a valuable resource for breeding programs against biotic stresses. The African accession TGR-1551 has been previously described as resistant to WMV, CYSDV (cucurbit yellow stunting disorder virus), CABYV, and the fungus Podosphaera xanthii (Px, races 1, 2, and 5), which causes powdery mildew in melons. Additionally, it is tolerant to whiteflies (Bemisia tabaci) and carries the Vat gene (Virus Aphid Transmission), limiting virus transmission by aphids. Therefore, this accession constitutes as an excellent source of resistance alleles, and its use, as a single donor parent, can expedite breeding programs. Within the scope of this doctoral thesis, through the development of segregating mapping populations and the utilization of high-throughput genotyping technologies, the QTLs associated with CYSDV resistance from this accession have been mapped. In the case of CYSDV resistance, two QTLs have been detected on chromosome 5. The first of these, with major effects and dominant inheritance, is associated with symptom development. The second QTL, with minor effects and also dominant inheritance, does not confer resistance by itself and is linked to viral load during infection. A similar strategy was employed to map and narrow down the QTLs for resistance against Px. In this case, it involves a dominant-recessive epistasis, with the recessive gene located on chromosome 12 and the dominant gene on chromosome 5, specifically in the same region where the major CYSDV resistance QTL is located. Regarding resistance against WMV, previous studies conducted by the research / This research was funded by the Spanish Ministerio de Ciencia e Innovación (MCIN/AEI/10.13039/501100011033), grant number PID2020-116055RB (C21 and C22), and by the Conselleria d’Educació, Investigació, Cultura i Esports de la Generalitat Valenciana, grant number PROMETEO/2021/072 (to promote excellence groups, cofinanced with FEDER funds). M.L. is a recipient of a predoctoral fellowship (PRE2018-083466) of the Spanish Ministerio de Ciencia, Innovación y Universidades co-financed with FSE funds. / López Martín, M. (2023). Breeding Melons for Resistance to Viral and Fungal Diseases. Exploiting the Multi-Resistant Accession TGR-1551 [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/202060
16

Ocorrência de fungos fitopatógenos associados ao declínio de ramas de cucurbitáceas, em Caatinga. / Occurrence of fungal pathogens associated with the decline of branches of cucurbits in Caatinga.

RAMALHO, Wannubya Caroline de Almeida Nobre. 11 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-11T19:42:51Z No. of bitstreams: 1 WANNUBYA CAROLINE DE ALMEIDA NOBRE RAMALHO - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 3037884 bytes, checksum: 7074077dbb30f142f093bc66ee56c6f2 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-11T19:42:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 WANNUBYA CAROLINE DE ALMEIDA NOBRE RAMALHO - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 3037884 bytes, checksum: 7074077dbb30f142f093bc66ee56c6f2 (MD5) Previous issue date: 2014-03-28 / Capes / bioma Caatinga é rico em biodiversidade. Muitas espécies de plantas são hospedeiras de patógenos que provocam doenças às culturas e em muitos casos até mesmo a morte das plantas e erradicação dos cultivos. O melão (Cucumis melo) e a melancia (Citrullus lanatus) são culturas de grande importância econômica no Nordeste brasileiro. Entretanto a ocorrência de patógenos radiculares causadores do declínio de ramas em cucurbitáceas resulta em perdas a essas culturas. Essa doença é associada ao fungo Monosporascus cannonballus que é considerado o agente causal, tendo sido recentemente detectado em solos não cultivados da Caatinga. Com a hipótese de que plantas nativas da Caatinga são hospedeiras alternativas deste fungo, o objetivo deste trabalho foi realizar um levantamento de plantas nativas da Caatinga como possíveis hospedeiras alternativas deste fungo. O experimento foi realizado no período de 06∕2013 a 02 ∕2014 com a prospecção das plantas nos estados do Rio Grande do Norte e Paraíba, posteriormente estas plantas foram levadas para os laboratórios de fitopatologia da Universidade Federal Rural do Semiárido e Centro de Ciências e Tecnologia Agroalimentar – Pombal onde foi realizada a identificação botânica e as análises de suas raízes para detectar a ocorrência do fungo. Em seguida realizou-se o isolamento dos fitopatógenos das raízes de todas as espécies coletadas, em um total de 500 plantas distribuídas em 10 áreas nos dois estados em estudo. Logo após o período de incubação foi realizada a identificação dos fungos patogênicos. Em nenhuma das espécies de plantas nativas da Caatinga foi detectada a presença do fungo Monosporascus cannonballus, no entanto foi constatado que das 22 espécies estudadas, 18 são hospedeiras de fitopatógenos causadores de doenças em cucurbitáceas. Os fungos encontrados foram Macrophomina phaseolina e Rhizoctonia solani. Em nenhuma das cinco áreas pertencentes ao estado do Rio Grande do Norte foi constatada a presença de Rhizoctonia solani nas raízes das espécies estudadas. / The Caatinga biome is rich in biodiversity. Many plant species are hosts of pathogens that cause diseases on crops and in many cases even death of plants and eradication of crops. Melon (Cucumis melo) and watermelon (Citrullus lanatus) are economically important crops in Brazilian Northeast. However the occurrence of pathogens causing root decline of foliages in cucurbits results in losses to these crops. This disease is associated with fungus Monosporascus cannonballus which is considered the causal agent, it has recently been detected in Caatinga’s soils no cultivated. With the hypothesis that Caatinga’s native plants are alternative hosts of this fungus, the objective of this study was to conduct a research Caatinga’s native plants as possible alternative hosts of this fungus. The experiment was conducted from 06/2013 to 02/2014 with the prospect of the plants in Rio Grande do Norte and Paraíba states later these plants were taken to the laboratories of plant pathology at Federal Rural University of Semi-Arid and Science Center and Agrifood technology - Pombal where the scientific identification and analysis of their roots to detect the occurrence of fungi was carried out. Then took place the isolation of pathogens from the roots of all species collected in a total of 500 plants in ten areas into two states. Immediately after the incubation period the identification of the pathogenic fungi was performed. In none of the species of plants native to the Caatinga was detected the presence of the fungus M. cannonballus, however it was found that of the 22 species studied, 18 are host to pathogens causing disease in cucurbits. Macrophomina phaseolina and Rhizoctonia solani were the fungi found. In none of the five areas belonging to the state of Rio Grande do Norte was found Rhizoctonia solani in the roots of the species.
17

Biotechnological Application of Potyvirus-Based Vectors in Cucurbit Plants

Houhou, Fakhreddine 29 November 2021 (has links)
[ES] Hoy en día, los virus de las plantas no sólo se perciben como patógenos, sino que también son capaces de establecer una asociación beneficiosa con sus huéspedes y colaborar desde un punto de vista biotecnológico. El virus, como vector, puede ser una herramienta para introducir genes heterólogos en la planta, que se procesarán junto con la información viral y producirán valiosas proteínas recombinantes, metabolitos o nanopartículas. Los vectores virales también son capaces de interferir con la maquinaria de silenciamiento de la planta dando prioridad a los genes virales. Los potyvirus son virus de ARN de plantas, que codifican principalmente una poliproteína con unas diez proteínas maduras con diferentes funciones, de las cuales las responsables de la supresión del silenciamiento son la proteína componente auxiliar (HC-Pro) y la proteína viral ligada al genoma (VPg). En la primera parte de este trabajo, utilizamos un aislado suave del virus del mosaico de la sandía (WMV; género Potyvirus, familia Potyviridae) para construir un vector para el silenciamiento génico inducido por virus (VIGS) en plantas de melón. Utilizando este virus como vector, expresamos un fragmento de ARNm de la Fitoeno desaturasa (PDS) de melón en las modalidades sentido, antisentido y horquilla para investigar el efecto de la construcción viral en el silenciamiento génico. Los resultados mostraron una expresión estable del fragmento de secuencia insertado en la planta en ambas orientaciones, sentido y antisentido, mientras que en la modalidad de horquilla el inserto se perdió pronto. Sin embargo, las tres construcciones indujeron el silenciamiento del gen PDS endógeno. Se confirmó la utilidad del WMV para el análisis genético inverso en melón expresando un fragmento de la subunidad I de la quelatasa de magnesio (CHLI). En general, nuestros resultados apoyaron que el vector WMV es útil para aplicar la tecnología VIGS en melón y, posiblemente, en otras cucurbitáceas. En la segunda parte de este trabajo, con el objetivo de fortificar las frutas comestibles con metabolitos promotores de la salud, se utilizó un vector de ARN viral derivado del virus del mosaico amarillo del calabacín (ZYMV; género Potyvirus, familia Potyviridae) para expresar una fitoeno sintasa bacteriana (crtB) en los frutos del calabacín (Cucurbita pepo L.). Esta enzima cataliza el primer paso de la biosíntesis de carotenoides. La expresión de la crtB mediada por el ZYMV dio lugar a la sobreacumulación de una serie de metabolitos de carotenoides y tocoferoles, concretamente α- y β-caroteno (provitamina A), luteína y fitoeno, así como α- y γ-tocoferol (vitamina E), tanto en la piel como en la pulpa del calabacín. Este resultado ilustra cómo se pueden enriquecer metabólicamente las frutas comestibles utilizando vectores virales sin modificar el genoma de la planta. / [CA] A dia de hui, els virus de les plantes no sols es perceben com a patògens, sinó que també són capaços d'establir una associació beneficiosa amb els seus hostes i col·laborar des d'un punt de vista biotecnològic. El virus, com a vector, pot ser una eina per a introduir gens heteròlegs en la planta, que es processaran juntament amb la informació viral i produiran valuoses proteïnes recombinants, metabòlits o nanopartícules. Els vectors virals també són capaços d'interferir amb la maquinària de silenciament de la planta donant prioritat als gens virals. Els potyvirus són virus d'ARN de plantes, que codifiquen principalment una poliproteïna d'unes deu proteïnes madures amb diferents funcions, de les quals les responsables de la supressió del silenciament són la proteïna component auxiliar (HC-Pro) i la proteïna viral lligada al genoma (VPg). En la primera part d'aquest treball, utilitzem un aïllat suau del virus del mosaic del meló d'Alger (WMV; gènere Potyvirus, família Potyviridae) per a construir un vector per al silenciament gènic induït per virus (VIGS) en plantes de meló. Utilitzant aquest virus com a vector, expressem un fragment d'ARNm de la Fitoeno desaturasa (PDS) del meló en les modalitats de sentit, antisentit i forqueta per a investigar l'efecte de la construcció viral en el silenciament gènic. Els resultats van mostrar una expressió estable del fragment de seqüència inserit en la planta en totes dues orientacions, sentit i antisentit, mentre que en la modalitat de forqueta l'inserit es va perdre prompte. No obstant això, les tres construccions van induir el silenciament del gen PDS endogen. Es va confirmar la utilitat de la WMV per a l'anàlisi genètica inversa en meló expressant un fragment de la Subunitat I de la quelatasa de magnesi (CHLI). En general, els nostres resultats van secundar que el vector WMV és útil per a aplicar la tecnologia VIGS en meló i, possiblement, en altres cucurbitáceas. En la segona part d'aquest treball, amb l'objectiu de fortificar les fruites comestibles amb metabòlits promotors de la salut, es va utilitzar un vector d'ARN viral derivat del virus del mosaic groc de la carabasseta (ZYMV; gènere Potyvirus, família Potyviridae) per a expressar una fitoeno sintasa bacteriana (crtB) en els fruits de la carabasseta (Cucurbita pepo L.). Aquest enzim catalitza el primer pas compromés de la biosíntesi de carotenoides. L'expressió de la crtB mediada pel ZYMV va donar lloc a la sobreacumulación d'una sèrie de metabòlits de carotenoides i tocoferoles, concretament α- i β caroté (provitamina A), luteïna i fitoeno, així com α- i γ--tocoferol (vitamina E), tant en la pell com en la polpa de la carabasseta. Aquest resultat il·lustra com es poden enriquir metabólicamente les fruites comestibles utilitzant vectors virals sense modificar el genoma de la planta. / [EN] Nowadays, plant viruses are not only perceived as pathogens, but also able to build a beneficial partnership with their hosts and co-work together from a biotechnological view. The virus, as a vector, can be a tool to introduce heterologous genes into the plant, which will process together with the viral information and produce valuable recombinant proteins, metabolites or nanoparticles. Viral vectors are also able to interfere with plant silencing machinery giving priority to the viral genes. Potyviruses are plant RNA viruses, mainly encoding a polyprotein of about ten mature proteins with different functions, from which the responsible of silencing suppression are helper-component proteinase (HC-Pro) and the viral protein genome-linked (VPg). In the first part of this work, we used a mild isolate of Watermelon mosaic virus (WMV; genus Potyvirus, family Potyviridae) to build a vector for virus induced gene silencing (VIGS) in melon plants. Using this virus as a vector, we expressed a fragment of melon Phytoene desaturase (PDS) mRNA in sense, antisense, and hairpin modalities to investigate the effect of the viral construct on gene silencing. The results showed a stable expression of the inserted sequence fragment in the plant in both sense and antisense orientations, whereas in the hairpin modality the insert was soon lost. Yet, all three constructs induced silencing of the endogenous PDS gene. The usefulness of the WMV for reverse genetic analysis in melon was confirmed expressing a fragment of Magnesium chelatase subunit I (CHLI). Overall, our results supported that the WMV vector is useful to apply the VIGS technology in melon and, possibly, other cucurbits. In the second part of this work, with the aim to fortify edible fruits with health promoting metabolites, a viral RNA vector derived from Zucchini yellow mosaic virus (ZYMV; genus Potyvirus, family Potyviridae) was used to express a bacterial phytoene synthase (crtB) in zucchini (Cucurbita pepo L.) fruits. This enzyme catalyzes the first committed step of carotenoid biosynthesis. The crtB expression mediated by ZYMV resulted in the overaccumulation of a range of carotenoids and tocopherols metabolites, namely α- and ß-carotene (pro-vitamin A), lutein and phytoene, as well as α- and γ-tocopherol (vitamin E), in both zucchini rind and flesh. This result illustrates how edible fruits can be metabolically fortified using viral vectors without plant genome modification. / This research was supported by grants BIO2017-83184-R, AGL2017-85563-C2-1-R and RTA2017-00061-C03-03 from Ministerio de Ciencia e Innovación (Spain), through Agencia Estatal de Investigación (cofinanced European Regional Development Fund). / Houhou, F. (2021). Biotechnological Application of Potyvirus-Based Vectors in Cucurbit Plants [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/177644 / TESIS

Page generated in 0.4263 seconds