A benthic environments classification system is devised from digital interpretations of multi-spectral IKONOS satellite imagery for 1,360 km2 of the carbonate platform and presented in a comprehensive digitized map. The classification scheme is designed as a 7th order hierarchical structure that integrates 5 Physiographic Realms, 24 Morphodynamic Zones, 11 Geoforms, 39 Landforms, 6 dominant surface sediment types, 9 dominant biological covers and 3 densities of biological covers for the description of benthic environments. Digital analysis of the high-resolution (4 m) IKONOS imagery employed ESRI's ArcMap to manually digitize 412 mapping units at a scale of 1:6,000 differentiated by spectral reflectance, color tones, and textures of seafloor topologies. The context of each morphodynamic zone is characterized by the content and areal distribution (in km2) of geomorphic forms and biological covers. Over 58% of the mapping area is occupied by sediment flats, and seagrasses are colonized in almost 80% of the topologies. / by Jacob Thomas Steinle. / Thesis (M.S.)--Florida Atlantic University, 2011. / Includes bibliography. / Electronic reproduction. Boca Raton, Fla., 2011. Mode of access: World Wide Web.

Thesis (M.Phil.)--Chinese University of Hong Kong, 1996. / Includes bibliographical references (leaves 113-120). / Abstract --- p.i / Acknowledgement --- p.iii / Table of Contents --- p.iv / List of Tables --- p.viii / List of Figures --- p.xii / Chapter CHAPTER 1. --- INTRODUCTION --- p.1 / Chapter 1.1 --- Previous Heavy Metal Studies of Hong Kong Marine Waters and Sediments --- p.4 / Chapter 1.2 --- Speciation of Metals in Aquatic Environment --- p.6 / Chapter 1.2.1 --- Speciation of Metals in Water --- p.7 / Chapter 1.2.2 --- Speciation of Metals in Bottom Sediments --- p.7 / Chapter 1.3 --- AVS in Marine Sediments --- p.10 / Chapter 1.3.1 --- Formation of AVS --- p.10 / Chapter 1.3.2 --- Seasonal and Spatial Variation of AVS --- p.11 / Chapter 1.3.3 --- AVS as Mediator of Metal Toxicity --- p.13 / Chapter 1.3.4 --- Chemical Basis for AVS Sediment Normalization --- p.15 / Chapter 1.3.5 --- Analysis of Pore Water Metals --- p.17 / Chapter 1.4 --- Significance of the Research --- p.18 / Chapter 1.4.1 --- Importance of Metal Bioavailability Study in Hong Kong --- p.18 / Chapter 1.4.2 --- Importance of AVS Study in Hong Kong --- p.19 / Chapter 1.4.3 --- Approach of the Present Study --- p.21 / Chapter 1.5 --- Organization of the Thesis --- p.22 / Chapter CHAPTER 2. --- METHODOLOGY --- p.23 / Chapter 2.1 --- Study Area --- p.24 / Chapter 2.2 --- Sampling Strategy --- p.25 / Chapter 2.2.1 --- Sampling Locations --- p.25 / Chapter 2.2.2 --- Sampling Dates --- p.28 / Chapter 2.2.3 --- Sample Collection and Handling --- p.28 / Chapter 2.3 --- Sample Analysis --- p.32 / Chapter 2.3.1 --- Sediment Analysis --- p.32 / Chapter 2.3.2 --- Pore Water and Overlying Water Analysis --- p.34 / Chapter 2.3.3 --- Limitations --- p.36 / Chapter 2.4 --- Statistical Analysis --- p.39 / Chapter CHAPTER 3. --- METALS IN WATER AND BOTTOM SEDIMENTS --- p.40 / Chapter 3.1 --- Metals in the Water --- p.40 / Chapter 3.1.1 --- Variation of Metal Concentrations --- p.41 / Chapter 3.1.2 --- Metal Pollution Level of the Overlying Water --- p.42 / Chapter 3.2 --- Metals in Bottom Sediments --- p.44 / Chapter 3.2.1 --- Spatial Distribution Pattern of Heavy Metals --- p.44 / Chapter 3.2.2 --- Temporal Variation of Metal Content in the Bottom Sediments --- p.48 / Chapter 3.2.3 --- Metal Pollution Level of the Bottom Sediments --- p.49 / Chapter 3.3 --- Conclusion --- p.50 / Chapter CHAPTER 4. --- SPECIATION OF METALS IN THE OVERLYING WATER AND BOTTOM SEDIMENTS --- p.51 / Chapter 4.1 --- Speciation of Metals in the Overlying Water --- p.51 / Chapter 4.1.1 --- Concentration of Labile Metals in the Overlying Water --- p.52 / Chapter 4.1.2 --- Seasonal and Spatial Variation in the Concentration of Labile Metals in the Overlying Water --- p.54 / Chapter 4.1.3 --- Percentage of Labile Fraction in Total Metals --- p.55 / Chapter 4.2 --- Speciation of Metals in the Bottom Sediments --- p.59 / Chapter 4.2.1 --- Proportion of Various Metal Species in the Sediments --- p.60 / Chapter 4.2.2 --- Variation of the Overlying Water Properties --- p.63 / Chapter 4.2.2.1 --- Chemical Properties of the Water in the Study Area --- p.63 / Chapter 4.2.2.2 --- Seasonal Variation of Water Properties --- p.67 / Chapter 4.2.2.3 --- Stratification of the Water Column --- p.69 / Chapter 4.2.3 --- Implication of the Changes of Water Quality on Metal Remobilization --- p.73 / Chapter CHAPTER 5. --- VARIATION OF AVS AND ITS ROLE IN METAL TOXICITY MEDIATION --- p.77 / Chapter 5.1 --- Variation of AVS in the Study Area --- p.78 / Chapter 5.1.1 --- Spatial Variation of AVS --- p.78 / Chapter 5.1.2 --- Seasonal Variation of AVS --- p.81 / Chapter 5.1.3 --- Vertical Variation of AVS --- p.85 / Chapter 5.1.4 --- Effects of AVS Variation on Metal Bioavailability --- p.88 / Chapter 5.2 --- Role of AVS in Metal Toxicity Mediation --- p.91 / Chapter 5.2.1 --- SEM/AVS Molar Ratio --- p.91 / Chapter 5.2.2 --- Fraction of SEM in Total Metals of the Sediments --- p.94 / Chapter 5.2.3 --- Labile Metals in Pore Water --- p.96 / Chapter 5.2.4 --- Dissolved Sulfides in the Pore Water and Overlying Water --- p.99 / Chapter 5.3 --- Conclusion --- p.100 / Chapter CHAPTER 6. --- CONCLUSION --- p.102 / Chapter 6.1 --- Introduction --- p.102 / Chapter 6.2 --- Major Findings --- p.103 / Chapter 6.3 --- Practical Implication of the Findings --- p.108 / Chapter 6.4 --- Suggestion for Further Studies --- p.110 / Bibliography --- p.113 / Appendix A. AVS Extraction and Detection Method --- p.121 / Appendix B. Sequential Extraction Method for Metals Speciation Analysis --- p.123 / Appendix C. Instrument List for the Experiments --- p.125 / Appendix D. Monthly Total Rainfall and Mean Temperature of1995 --- p.127 / Appendix E. Analytical Results of the Overlying Water --- p.128 / Appendix F. Analytical Results of the Bottom Sediments --- p.132 / Appendix G. Analytical Results of the Pore Water --- p.136 / Appendix H. Concentration (μg/g) and Fraction (%) of Pbin Sediments --- p.140 / Appendix I. Concentration (μg/g) and Fraction (%) of Cuin Sediments --- p.142 / Appendix J. Concentration (μg/g) and Fraction (%) of Cdin Sediments --- p.144 / Appendix K. Concentration (μg/g) and Fraction (%) of Znin Sediments --- p.146 / Appendix L. Concentration (μg/g) and Fraction (%) of Niin Sediments --- p.148 / Appendix M. Fraction of Different Speciations of Metals in the Sediments --- p.150 / Appendix N. Vertical Profile of Dissolved Oxygen in the Overlying Water --- p.155 / Appendix O. Vertical Profile of Salinity in the Overlying Water --- p.159 / Appendix P. Vertical Profile of Temperature in the Overlying Water --- p.163 / Appendix Q. Vertical Profile of pH in the Overlying Water --- p.167

The presence of the sea ice diatom biomarker IP25 in Arctic marine sediments has been used in previous studies as a proxy for past spring sea ice occurrence and as an indicator of wider palaeoenvironmental conditions for different regions of the Arctic over various timescales. The current study describes a number of analytical and palaeoceanographic developments of the IP25 sea ice biomarker. First, IP25 was extracted and purified from Arctic marine sediments. This enabled the structure of IP25 to be confirmed and enabled instrumental (GC-MS) calibrations to be carried out so that quantitative measurements could be performed with greater accuracy. Second, palaeo sea ice reconstructions based on IP25 and other biomarkers were carried out for a suite of sub-Arctic areas within the Greenland, Norwegian and Barents Seas, each of which represent contrasting oceanographic and environmental settings. Further, an evaluation of some combined biomarker approaches (e.g. the PIP25 and DIP25 indices) for quantifying and/or refining definitions of sea ice conditions was carried out. Temporally, particular emphasis was placed on the characterisation of sea ice conditions during the Younger Dryas and the Holocene. Some comparisons with other proxies (e.g. foraminifera, IRD) were also made. A study of a sediment core from Andfjorden (69.16˚N, 16.25˚E), northern Norway, provided unequivocal evidence for the occurrence of seasonal sea ice conditions during the Younger Dryas. The onset (ca. 12.9 cal. kyr BP) and end (ca. 11.5 cal. kyr BP) of this stadial were especially clear in this location, while in a study from the Kveithola Trough (74.52˚N, 16.29˚E), western Barents Sea, these transitions were less apparent. This was attributed to the presence of colder surface waters and the occurrence of seasonal sea ice both before and after this stadial at higher latitudes. Some regional differences regarding the severity of the sea ice conditions were also observed, although an overall general picture was proposed, with more severe sea ice conditions during the early-mid Younger Dryas and less sea ice observed during the late Younger Dryas. A shift in the climate towards ice-free conditions was recorded in northern Norway during the early Holocene (ca. 11.5 – 7.2 cal. kyr BP). Milder conditions were also observed during the Holocene in the western Barents Sea, with three main climate periods observed. During the early Holocene (ca. 11.7 – 9.5 cal. kyr BP), the position of the spring ice edge was close to the study area which resulted in high productivity during summers. During the mid-late Holocene (ca. 9.5 – 1.6 cal. kyr BP), sea ice was mainly absent due to an increased influence of Atlantic waters and northward movement of the Polar Front. During the last ca. 1.6 cal. kyr BP, sea ice conditions were similar to those of the present day. In addition to the outcomes obtained from the Norwegian-Barents Sea region, comparison of biomarker and other proxy data from 3 short cores from Kangerdlugssuaq Trough (Denmark Strait/SE Greenland) with historical climate observations allowed the development of a model of sea ice conditions which was then tested for longer time-scales. It is suggested that the IP25 in sediments from this region is likely derived from drift ice carried from the Arctic Ocean via the East Greenland Current and that two main sea surface scenarios have existed over the last ca. 150 yr. From ca. AD 1850 – 1910, near perennial sea ice conditions resulted in very low primary productivity, while from ca. AD 1910 – 1986, local sea ice conditions were less severe with increased drift ice and enhanced primary productivity. This two-component model was subsequently developed to accommodate different sea surface conditions that existed during the retreat of the Greenland Ice Sheet during the deglaciation (ca. 16.3 – 10.9 cal. kyr BP).

Thesis (MSc)--University of Stellenbosch, 2006. / ENGLISH ABSTRACT: The Barremian to Albian siliciclastic deep-water deposits of the central Bredasdorp Basin were investigated primarily in terms of their stratigraphic evolution, depositional characteristics and facies distribution. Cores from the deep-water deposits reveal that the facies successions are composed of massive, ripple cross- to parallel-laminated sandstones, conglomerate, massive claystone, alternating laminated to interbedded sandstone/siltstone and claystone, laminated and clay-rich siltstone. These facies are grouped into channel-fill, sheet-lobe, overbank and basin plain deposits, by inference. The application of sequence stratigraphy, based on gamma ray and resistivity log patterns, reveals that all 3rd-order depositional sequences comprise 4thorder cycles. The latter are subdivided into three components (lowstand, transgressive and highstand systems tracts), based on vertical facies changes and internal stratigraphic key surfaces. Taking the 13Amfs as the stratigraphic datum for each well, correlation was possible on a regional basis. Lowstand deposits, comprising thick amalgamated massive sandstones, were interpreted to represent channelfills. Their vertical and horizontal stacking forms channel-fill complexes above Type 1 unconformities. Adjacent thin-bedded intervals, comprising parallel- to ripple cross-laminated sandstones, were interpreted as levee/overbank deposits, whereas clay-rich intervals were interpreted to represent basin plain deposits of hemipelagic origin. Facies associations and their distribution have revealed that channel-fills are associated with overflow deposits and sheet sand units. These deposits, as well as downdip sheet sands associated with small channel-fills within the 9A, 11A/12A, 13A Sequences and the 14A Sequence were interpreted to have been deposited in a middle fan to upper fan setting. A similar association occurs in the 10A Sequence, except that thick conglomerate units are present at the base of proximal channel-fills. This led to interpret the 10A Sequence as being deposited in a base-of-slope to upper fan setting. The thickness of each sequence, as revealed by isochore maps, shows sinuous axial flow path which corresponds to channel-fill conduit. The continuous decrease of this sinuosity upward in the succession was interpreted as being related to basin floor control along the main sand fairways. Successive flows result in erosion-fill-spill processes, which locally favour connectivity of reservoirs over large areas. Recognition of higher-order sequences and key stratigraphic surfaces helps to understand internal stratigraphic relationships and reveals a complex and dynamic depositional history for 3rd-order sequences. However, sparse well control and uneven distribution of boreholes, as well as lack of seismic and other data, limited the models derived for this study. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Barremiaanse tot Albiaanse silisiklastiese diepwater afsettings van die sentrale Bredasdorp Kom is hoofsaaklik in terme van stratigrafiese evolusie, afsettingskarakteristieke en fasies distribusie ondersoek. Kerne van die diepwater afsettings toon dat die fasies opeenvolgings uit massiewe, riffelkruis- tot parallel-gelamineerde sandstene, konglomerate, massiewe kleistene, afwisselende gelamineerde tot intergelaagde sandstene/slikstene en kleistene, sowel as gelamineerde en klei-ryke slikstene bestaan. Hierdie fasies word onderverdeel in kanaalopvulsel, plaatlob, oewerwal en komvlakte afsettings. Die toepassing van opeenvolgingsstratigrafie gebaseer op gammastraal en resistiwiteit log patrone toon dat alle 3de-orde afsettingsopeenvolgings uit 4deorde siklusse bestaan. Laasgenoemde word onderverdeel in drie komponente (lae-stand, transgressie en hoë-stand sisteemgedeeltes), gebaseer op vertikale fasies veranderinge en interne stratigrafiese sleutel vlakke. Korrelasie op ‘n regionale basis is moontlik gemaak deur die 13Amfs as die stratigrafiese verwysing vir elke boorgat te neem. Lae-stand afsettings, wat uit dik saamgevoegde massiewe sandstene bestaan, word geïnterpreteer as kanaalopvulsels. Die vertikale en horisontale stapeling van die sandstene vorm kanaalopvulsel komplekse bo Tipe 1 diskordansies. Naasliggende dungelaagde intervalle, wat uit parallel- tot kruisgelaagde sandstene bestaan, word geïnterpreteer as oewerwal afsettings, terwyl klei-ryke intervalle geïnterpreteer word as verteenwoordigend van komvlakte afsettings van hemipelagiese oorsprong. Fasies assosiasies en hul verspreiding toon dat kanaalvul geassosieër word met oorvloei afsettings en plaatsand eenhede. Hierdie afsettings, sowel as distale plaatsande geassosieër met klein kanaalopvulsels binne die 9A, 11A/12A, 13A en die 14A Opeenvolgings, word geïnterpreteer as afgeset in ‘n middelwaaier tot bo-waaier omgewing. ‘n Soortgelyke assosiasie bestaan in die 10A Opeenvolging, behalwe dat dik konglomeraat eenhede teenwoordig is by die basis van proksimale kanaalopvullings. Dit het gelei tot die interpretasie van die 10A Opeenvolging as afgeset in ‘n basis-van-helling tot bo-waaier omgewing. Die dikte van elke opeenvolging, soos verkry vanaf isochoor kaarte, toon ‘n kronkelende aksiale vloeipad wat ooreenkom met ‘n kanaalopvulling toevoerkanaal. Die aaneenlopende afname van hierdie kronkeling na bo in die opeenvolging word geïnterpreteer as verwant aan komvloer-beheer langs die hoof sand roetes. Opeenvolgende vloeie veroorsaak erosie-opvul-oorspoel prosesse, wat lokaal die konnektiwiteit van reservoirs oor groot areas bevoordeel. Herkenning van hoër-orde opeenvolgings en sleutel stratigrafiese vlakke dra by tot ‘n goeie begrip van die interne stratigrafiese verhoudings en ontbloot ‘n komplekse en dinamiese afsettingsgeskiedenis vir 3de-orde opeenvolgings. Beperkte boorgatbeheer en ‘n tekort aan seismiese en ander data het egter ‘n beperkende rol gespeel in die daarstel van modelle vir hierdie studie.

Parmi les méthodes de reconstitution de l'histoire du champ géomagnétique, l'étude des variations de la production atmosphérique d'isotopes cosmogéniques s'est récemment développé. Cette production est modulée au premier ordre et aux échelles multimillénaires par l'intensité du champ géomagnétique. Son enregistrement dans les archives de l'environnement terrestre en apporte une lecture indépendante, donc complémentaire des méthodes paléomagnétiques. Ce travail vise à retracer les changements de taux de production de 10Be enregistrés dans les sédiments marins, afin de restituer les variations du moment géomagnétique depuis environ 800 000 ans. Les rapports 10Be/9Be authigéniques mesurés par Spectrométrie de Masse par Accélérateur le long de trois séquences de différentes latitudes, permettent de caractériser la production globale de 10Be sur deux intervalles de temps. (1) Lors de la baisse du moment dipolaire associée à l'excursion Laschamp (~41 000 ans BP), la surproduction de 10Be à 38°N et 2°S, confirmée par des mesures de 10Be/230Thxs, est identique à celle restituée dans les glaces du Groenland. (2) L'étude menée sur une carotte prélevée à l'équateur couvrant l'intervalle 800 000 – 250 000 ans BP (époque Brunhes), révèle les phases successives de surproduction globale de 10Be déclenchées par les chutes de moment dipolaires liées à l'inversion Brunhes-Matuyama d'une part et d'autre part à une dizaine d'excursions documentées. La calibration de ces enregistrements avec des valeurs absolues disponibles dans la littérature permet la quantification des moments dipolaires. / Among the methods for reconstructing the geomagnetic field history, studying the variations in cosmogenic isotopes production in the atmosphere has recently developed. At multi millennial scales, this production is mainly modulated by the geomagnetic field intensity. Its record in terrestrial archives provides an independent reading to complement paleomagnetic methods. This work aims at tracing the changes in 10Be production rates recorded in marine sediments, in order to reproduce the geomagnetic variations for the past 800,000 years. Authigenic 10Be/9Be ratios measured using Accelerator Mass Spectrometry along three sequences from different latitudes, characterize the 10Be global production during two time intervals. (1) During the dipole moment low associated with the Laschamp excursion (~ 41,000 years BP), the 10Be overproduction at 38°N and 2°S, confirmed by measurements of 10Be/230Thxs, is identical to that recorded in the Greenland ice sheet. (2) Studying a core collected near the equator and covering the interval 800,000 – 250,000 years BP (Brunhes epoch) reveals the successive phases of global 10Be overproductions triggered by dipole moment lows associated to the Brunhes-Matuyama reversal and also to several other documented excursions. Calibrating these records with absolute values available in the literature allows quantifying dipole moments. These are then compared to paleomagnetic reference reconstructions over the same time series. Bearing out the number and extent of these dipole field lows allows considering to refine their chronology before using their features to get a better understanding of the geodynamo rhythms throughout the last Million years.

Thesis (Ph. D.)--Joint Program in Oceanography/Applied Ocean Science and Engineering (Massachusetts Institute of Technology, Dept. of Earth, Atmospheric, and Planetary Sciences, and the Woods Hole Oceanographic Institution), September 2003. / Includes bibliographical references. / The cosmogenic radionuclide ¹⁰Be is a unique tracer of shallow sediment subduction in volcanic arcs. The range in ¹⁰Be enrichment in the Central American Volcanic Arc between Guatemala and Costa Rica is not controlled by variations in ¹⁰Be concentrations in subducting sediment seaward of the Middle America Trench. Sedimentary ¹⁰Be is correlated negatively with ¹⁴³ND/¹⁴⁴Nd, illustrating that ¹⁰Be concentrations varied both between and within cores due to mixing between terrigenous clay and volcanic ash endmember components. This mixing behavior was determined to be a function of grain size controls on ¹⁰Be concentrations. A negative correlation of bulk sedimentary ¹⁰Be concentrations with median grain size and a positive correlation with the proportion of the sediment grains that were <32 [mu]m in diameter demonstrated that high concentrations of ¹⁰Be in fine-grained, terrigenous sediments were diluted by larger grained volcanogenic material. The sharp decrease in ¹⁰Be enrichment in the Central American Volcanic Arc between southeastern Nicaragua and northwestern Costa Rica correlates with changes in fault structure in the subducting Cocos plate. Offshore of Nicaragua, extensional faults associated with plate bending have throw equal to or greater than the overlying subducting sediment thickness. These faults enable efficient subduction of the entire sediment package by preventing relocation of the d6collement within the downgoing sediments. / (cont.) Offshore of Costa Rica, the reduction of fault relief results in basement faults that do not penetrate the overlying sediment. A conceptual model is proposed in which the absence of significant basement roughness allows the d6collement to descend into the subducting sediment column, leading to subsequent underplating and therefore removal of the bulk of the sediment layer that contains ¹⁰Be. Basement fault relief was linearly related to plate curvature and trench depth. The systematic shoaling of the plate from southeastern Nicaragua to northwestern Costa Rica is not explained by changes in plate age for this region. Instead, it is hypothesized that the flexural shape of the plate offshore of southeastern Nicaragua and northwestern Costa Rica represents a lateral response to a buoyant load caused by the thick crust and elevated thermal regime in the Cocos plate offshore of southeastern Costa Rica. / by Robyn K. Kelly. / Ph.D.

Folded map in pocket Bibliography: leaves 136-143

Στην προσπάθεια να μελετηθούν ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ της σύγχρονης ιζηματογένεσης στην περιοχή Porcupine Abyssal Plain στον ΒΑ Ατλαντικό ωκεανό (περιοχή μελέτης ΡΑΡ) και της ιζηματογένεσης που εξελίχθηκε σε παλαιότερες γεωλογικές εποχές, αναλύθηκαν δείγματα ιζημάτων που συλλέχτηκαν από την περιοχή ΡΑΡ και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με γεωχημικά δεδομένα των Ελληνικών ανθρακικών σχηματισμών, από αντιπροσωπευτικές περιοχές των γεωλογικών ζωνών Γαβρόβου-Τρίπολης, την Πελαγονική Ζώνη και την Ζώνη Παιονίας. Η απόθεση ανθρακικών υλικών στα ιζήματα του πυθμένα των ωκεανών σχετίζεται άμεσα με την πρωτογενή παραγωγή που εξελίσσεται στα ανώτερα στρώματα της υδάτινης στήλης. Αυτή είναι και η κύρια διαδικασία της ανθρακικής ιζηματογένεσης. Στην περιοχή μελέτης ΡΑΡ τα ιζήματα έχουν κυρίως ανθρακική προέλευση. Τα επιφανειακά στρώματα είναι εμπλουτισμένα σε CaCΟ3 που προέρχεται από την πρωτογενή παραγωγή που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της υδάτινης στήλης. Οι ανθρακικοί σχηματισμοί αντιπροσωπευτικών περιοχών των ζωνών Παιονίας, Πελαγονικής και Γαβρόβου Τρίπολης προέρχονται από την ανθρακική ιζηματογένεση που εξελίχθηκε σε παλαιότερες γεωλογικές εποχές σε ωκεάνια συστήματα. Το CaCΟ3 συμμετέχει σε διάφορες γεωχημικές αλλά και βιογεωχημικές διεργασίες, που στην εξέλιξή τους οδηγούν στην διάλυσή του και στην παράλληλη δημιουργία άλλων γεωχημικών φάσεων. Επιπρόσθετα η αύξηση του ρυθμού διάλυσης του CaCΟ3 σχετίζεται και με την αύξηση του πληθυσμού των μικροοργανισμών στην περιοχή μελέτης καθώς και με την αύξηση του ρυθμού ανάδευσης των ιζημάτων από τους οργανισμούς. Ο μεγαλύτερος ρυθμός οξείδωσης του οργανικού υλικού λόγω της διείσδυσης του οξυγόνου στο ίζημα, έχει ως αποτέλεσμα την διάλυση του CaCΟ3 στο βάθος των ανώτερων 50 mm ιζήματος. Στην περιοχή μελέτης ΡΑΡ η αύξηση με το βάθος στην συγκέντρωση του Fe και Mn στα ιζήματα που μελετήθηκαν δείχνει ότι δεν παρουσιάζεται το φαινόμενο της διαγένεσης τουλάχιστον για τα βαθύτερα στρώματα (>50 mm) στην περιοχή μελέτης. Tο ίδιο συμπέρασμα υποστηρίζει και η γεωχημική συμπεριφορά των Si, Al, Mg, τουλάχιστον για το βάθος από 50 mm έως 200 mm. H εικόνα είναι πιο συγκεχυμένη για το βάθος από 0 mm έως 50 mm όπου εκτείνεται η ζώνη εισαγωγής O2 και εξελίσσεται η διαδικασία της οξείδωσης του οργανικού υλικού. Tα ευρήματα της παρούσας μελέτης υποστηρίζουν την διαγενετική μετακίνηση του Fe στα ανώτερα 50 mm ιζήματος. H μείωση στην συγκέντρωσή του στο επιφανειακό στρώμα σε ορισμένες περιπτώσεις οφείλεται κυρίως στην επαναιώρηση του επιφανειακού στρώματος των ιζημάτων του πυθμένα. To Mn, έστω και εάν εμφανίζει μια σημαντική διακύμανση στο βάθος από 0 mm έως 50 mm που μπορεί να συνδεθεί με την διαδικασία της διαγένεσης, εντούτοις δεν διαχέεται στο νερό του πυθμένα, διότι επανακαθιζάνει είτε ως υδροξυοξείδιο είτε προσροφάται στα αυθιγενώς παραγόμενα οξείδια του Fe. Η γεωχημική συμπεριφορά του Si στα ανώτερα 50 mm ιζήματος σχετίζεται κυρίως με τις βιογενούς προέλευσης άμορφες οξειδιακές φάσεις, ενώ στα βαθύτερα στρώματα ένα μικρότερο ποσοστό σχετίζεται με τα αργιλοπυριτικά ορυκτά. Η αύξηση της συγκέντρωσης του Al που παρατηρείται με το βάθος οφείλεται και στο ποσοστό Al που προέρχεται από τα αργιλοπυριτικά ορυκτά, τα οποία αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο ποσοστό στο κλάσμα του ιζήματος στα βαθύτερα στρώματα. Το Ca σχετίζεται κυρίως με την ανθρακική φάση των ιζημάτων, ενώ το Mg σχετίζεται κυρίως με το αργιλοπυριτικό κλάσμα των ιζημάτων. Η μελέτη των ανθρακικών σχηματισμών από αντιπροσωπευτικές γεωτεκτονικές ζώνες στον ελληνικό χώρο επιβεβαιώνουν την διαγένεση που έχουν υποστεί τα ανθρακικά υλικά κατά την διάρκεια των γεωλογικών εποχών. Στην ενότητα Βαφειοχωρίου Κιλκίς της ζώνης Παιονίας Η αρνητική συσχέτιση MgO και CaCO3 που εμφανίζεται σε αυτά τα δείγματα επιβεβαιώνει την ανταγωνιστική συμπεριφορά μεταξύ τους. Η θετική σχέση μαγγανίου με το ανθρακικό κλάσμα των υλικών στους ανακρυσταλλωμένους ασβεστόλιθους της ενότητας Βαφειοχωρίου Κιλκίς εξηγείται από πιθανή μετάβαση του Μn από την φάση των οξειδίων στην ανθρακική φάση μέσω μιας διαγενετικής διεργασίας, που περιλαμβάνει την διάλυση των οξειδίων μαγγανίου και την ενσωμάτωση των ιόντων μαγγανίου στο ανθρακικό πλέγμα των υλικών. Ο σίδηρος στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της ενότητας Βαφειοχωρίου Κιλκίς εμφανίζει μια θετική συσχέτιση με το Al2O3 γεγονός που οφείλεται στην σύνδεση του με το αργιλικό κλάσμα των υλικών. Στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της περιοχής η συσχέτιση οξειδίων του σιδήρου και μαγγανίου με το ανθρακικό ασβέστιο είναι αρνητική, γεγονός που υποδηλώνει τον μικρό βαθμός διαγένεσης αυτών των υλικών. Ο σίδηρος με το πυρίτιο στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της ενότητας, εμφανίζει θετική συσχέτιση με τα οξείδια του αργιλίου, δηλώνοντας την σύνδεση τους με το αργιλικό κλάσμα των ιζημάτων, ενώ το μαγγάνιο εμφανίζει αρνητική συσχέτιση με τον σίδηρο αλλά και με το αργίλιο, γεγονός που υποδηλώνει ότι βρίσκεται κυρίως με μορφή οξειδίων-υδροξειδίων και δεν αποτελεί υλικό αποσάθρωσης των πετρωμάτων. Στην σύγχρονη ανθρακική ιζηματογένεση ο σίδηρος και το μαγγάνιο σχετίζονται ισχυρά θετικά με το αργίλιο δηλώνοντας ότι είναι κυρίως λιθογενούς προέλευσης. Στην παλιά ανθρακική ιζηματογένεση στην περιοχή Βαφειοχωρίου οι ανακρυσταλλωμένοι ασβεστόλιθοι εμφανίζουν αντίθετη γεωχημική συμπεριφορά, με τον σίδηρο και το μαγγάνιο να σχετίζονται αρνητικά με το αργίλιο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της περιοχής ο σίδηρος εμφανίζει ισχυρή θετική συσχέτιση με το αργίλιο παρουσιάζοντας την ίδια γεωχημική συμπεριφορά με αυτήν του σιδήρου στην σύγχρονη ιζηματογένεση, ενώ το μαγγάνιο εξακολουθεί και σε αυτά τα δείγματα να σχετίζεται αρνητικά με το αργίλιο. Στην σύγχρονη ιζηματογένεση ο σίδηρος και το μαγγάνιο εμφανίζουν μία ισχυρή αρνητική σχέση με το ανθρακικό ασβέστιο. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως στην παλιά ιζηματογένεση στους ανακρυσταλλωμένους ασβεστόλιθους της περιοχής, ενώ ο σίδηρος εξακολουθεί να εμφανίζει αυτήν την αρνητική συσχέτιση, το μαγγάνιο σχετίζεται θετικά με την ανθρακική φάση. Στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της περιοχής τόσο ο σίδηρος, όσο και το μαγγάνιο εμφανίζουν την ίδια γεωχημική συμπεριφορά με αυτήν, που έχουν στα δείγματα της περιοχής ΡΑΡ όσον αφορά την σχέση τους με το ανθρακικό ασβέστιο. Στους ανακρυσταλλωμένους ασβεστόλιθους της ενότητας Βαφειοχωρίου Κιλκίς η σχέση του σιδήρου και του μαγγανίου παραμένει ισχυρά θετική δείχνοντας την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ανθρακικής ιζηματογένεσης. Αντιθέτως στους βιοκλαστικούς ασβεστόλιθους της περιοχής η σχέση σιδήρου και μαγγανίου παραμένει αρνητική, όχι όμως στατιστικά σημαντική γεγονός που υποδηλώνει μεγαλύτερη κινητικότητα του μαγγανίου στα δείγματα αυτά. Τόσο κατά την σύγχρονη ιζηματογένεση (περιοχή ΡΑΡ), όσο και στην παλιά ιζηματογένεση της περιοχής Βαφειοχωρίου Κιλκίς, το ανθρακικό ασβέστιο εμφανίζει την ίδια ανταγωνιστική σχέση με το μαγνήσιο. Η αρνητική σχέση μαγνησίου και αργιλίου με την ανθρακική φάση τόσο στην σύγχρονη, όσο και στην παλιά ιζηματογένεση δείχνει την διαφορετική προέλευση των υλικών, με τα στοιχεία αργίλιο και μαγνήσιο να σχετίζονται με το αργιλικό κλάσμα και τα υλικά αποσάθρωσης, ενώ το ανθρακικό ασβέστιο να συνδέεται με τα υλικά βιογενούς προέλευσης. Η γεωχημική συμπεριφορά του πυριτίου είναι διαφορετική στην σύγχρονη ιζηματογένεση από ό,τι στην παλιά ιζηματογένεση. Στην περιοχή ΡΑΡ το κλάσμα του πυριτίου που είναι διαλυτό στο υδροχλωρικό οξύ εμφανίζει θετική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο και αρνητική με το αργίλιο. Το πυρίτιο σε όλα τα δείγματα της ενότητας Βαφειοχωρίου εμφανίζει αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό κλάσμα, ενώ θετική με το αργίλιο δείχνοντας την λιθογενή κυρίως προέλευσή του. Στην ευρύτερη περιοχή Κοζάνης - ζώνη Πελαγονική Η ανταγωνιστική σχέση μεταξύ μαγνησίου και ανθρακικού ασβεστίου επιβεβαιώνεται ακόμα μία φορά για τους ανθρακικούς σχηματισμούς και στις 3 περιοχές (Σιάτιστα, Βέρμιο και Κοζάνη). Η αρνητική σχέση μεταξύ σιδήρου και ανθρακικού ασβεστίου στον σχηματισμό της Σιάτιστας αντανακλά την διαφορετική γεωχημική φάση των δύο συστατικών. Επιπρόσθετα η θετική σχέση ανθρακικού ασβεστίου με τον σίδηρο στους σχηματισμούς του Βερμίου και της Κοζάνης δείχνουν την πιθανή προσρόφηση των ιόντων σιδήρου στο ανθρακικό πλέγμα των υλικών. Την ίδια γεωχημική συμπεριφορά με τον σίδηρο παρουσιάζει και το μαγγάνιο. Παρατηρούμε πως η διαγενετική διεργασία που έχει να κάνει με την διάλυση των οξειδιακών φάσεων του σιδήρου και του μαγγανίου και την ενσωμάτωση των ιόντων τους στο ανθρακικό πλέγμα των ιζημάτων είναι μία πιθανή διεργασία για τους ανθρακικούς σχηματισμούς του Βερμίου και της Κοζάνης. Η συσχέτιση του σιδήρου και του μαγγανίου με το αργίλιο και στις τρεις περιοχές είναι θετική δηλώνοντας την σχέση των στοιχείων αυτών με το αργιλικό κλάσμα των υλικών. Η σχέση του πυριτίου με το αργίλιο εμφανίζεται αρνητική στην περιοχή της Σιάτιστας δείχνοντας πως σε αυτήν την περιοχή το πυρίτιο δεν σχετίζεται με τα υλικά της αποσάθρωσης. Στις περιοχές Βερμίου και Κοζάνης το πυρίτιο εμφανίζει μία θετική συσχέτιση με το αργίλιο, δηλώνοντας πως έχει κυρίως λιθογενή προέλευση. Στην περιοχή Κοζάνης η γεωχημική συμπεριφορά του σιδήρου και του μαγγανίου είναι διαφορετική μεταξύ παλιάς και σύγχρονης ιζηματογένεσης. Στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ ο σίδηρος και το μαγγάνιο συσχετίζονται αρνητικά με το ανθρακικό ασβέστιο. Στους ανθρακικούς σχηματισμούς της Κοζάνης τόσο ο σίδηρος όσο και το μαγγάνιο εμφανίζουν μία θετική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο σίδηρος και το μαγγάνιο εμφανίζει επίσης θετική συσχέτιση με το αργίλιο, κάνοντας πιο πολύπλοκη την γεωχημική συμπεριφορά των δύο αυτών στοιχείων στους ανθρακικούς σχηματισμούς της Κοζάνης. Διαφορετική γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ιζηματογένεσης στην περιοχή της Κοζάνης εμφανίζει και το αργίλιο. Στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ το αργίλιο εμφανίζει αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο, ενώ στους ανθρακικούς σχηματισμούς της Κοζάνης το αργίλιο συσχετίζεται θετικά με το ανθρακικό ασβέστιο. Την ίδια θετική συσχέτιση εμφανίζει το πυρίτιο με το αργίλιο στους ανθρακικούς σχηματισμούς της Κοζάνης, δείχνοντας διαφορετική γεωχημική συμπεριφορά σε σχέση με τα ανθρακικά ιζήματα στην περιοχή ΡΑΡ, όπου το πυρίτιο συσχετίζεται αρνητικά με το αργίλιο. Το μαγνήσιο και σε αυτήν την περίπτωση εμφανίζει την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ανθρακικής ιζηματογένεσης δείχνοντας να σχετίζεται αρνητικά με το ανθρακικό ασβέστιο τόσο στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ, όσο και στους ανθρακικούς σχηματισμούς στην περιοχή της Κοζάνης. Στην περιοχή του Βερμίου το μαγνήσιο εμφανίζει την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ παλιάς και σύγχρονης ιζηματογένεσης έχοντας μία αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο. Αξιοσημείωτη είναι η γεωχημική συμπεριφορά του αργιλίου, το οποίο, ενώ κατά την σύγχρονη ιζηματογένεση στην περιοχή ΡΑΡ εμφανίζει μία αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο, στους ανθρακικούς σχηματισμούς του Βερμίου εμφανίζει θετική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο. Τόσο ο σίδηρος, όσο και το μαγγάνιο στην περιοχή Βερμίου σχετίζονται θετικά με το αργίλιο δείχνοντας την ίδια γεωχημική συσχέτιση με αυτήν που έχουν στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ. Αντιθέτως η γεωχημική συμπεριφορά του πυριτίου είναι διαφορετική μεταξύ παλιάς και σύγχρονης ανθρακικής ιζηματογένεσης. Το πυρίτιο στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ εμφανίζει αρνητική συσχέτιση με το αργίλιο, ενώ στους ανθρακικούς σχηματισμούς στην περιοχή Βερμίου εμφανίζει θετική συσχέτιση με το αργίλιο. Στην περιοχή της Σιάτιστας ο σίδηρος και το μαγγάνιο παρουσιάζει την ίδια γεωχημική συμπεριφορά με την σύγχρονη ιζηματογένεση στην περιοχή ΡΑΡ, δείχνοντας μία αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο. Επιπρόσθετα τόσο το μαγνήσιο, όσο και το αργίλιο παρουσιάζουν αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο δείχνοντας την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ παλιάς και σύγχρονης ιζηματογένεσης. Η θετική συσχέτιση του σιδήρου και του μαγγανίου με το αργίλιο τόσο στην παλιά, όσο και στην σύγχρονη ιζηματογένεση δηλώνει την σχέση των δύο στοιχείων με τα υλικά αποσάθρωσης και στις δύο περιόδους. Επίσης στην περιοχή της Σιάτιστας το πυρίτιο εμφανίζεται να έχει την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ παλιάς και σύγχρονης ιζηματογένεσης, έχοντας αρνητική συσχέτιση με το αργίλιο, γεγονός που δηλώνει την σύνδεση του με υλικά βιογενούς κυρίως προέλευσης. Στην περιοχή Χαιρεθιανά, Καστέλι Κρήτης - ζώνη Γαβρόβου-Τρίπολης Η ανταγωνιστική σχέση μεταξύ του μαγνησίου και της ανθρακικής φάσης εμφανίζεται ακόμα μία φορά και σε αυτά τα δείγματα. Η αρνητική συσχέτιση του αργιλίου με το ανθρακικό ασβέστιο δείχνει την διαφορετική προέλευση των υλικών στην περιοχή μελέτης κατά την περίοδο της ιζηματογένεσης. Η θετική συσχέτιση του μαγνησίου με το αργίλιο δείχνει την προέλευσή τους από υλικά αποσάθρωσης. Ο σίδηρος και το μαγγάνιο σχετίζονται θετικά με την ανθρακική φάση και αρνητικά με το αργιλικό κλάσμα των υλικών. Η γεωχημική συμπεριφορά του σιδήρου και του μαγγανίου δηλώνει πως μέσα από μία διαγενετική διεργασία τα δύο αυτά στοιχεία ενσωματώθηκαν στα ανθρακικό πλέγμα των υλικών. Το πυρίτιο εμφανίζει ισχυρή αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο στους ανθρακικούς σχηματισμούς του Καστελίου, ενώ δεν παρουσιάζει την ίδια γεωχημική συμπεριφορά με τα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ, όπου το πυρίτιο σχετίζεται θετικά με το ανθρακικό ασβέστιο. Η διαφορετική αυτή γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ανθρακικής ιζηματογένεσης δηλώνει ότι στην σύγχρονη ιζηματογένεση στην περιοχή ΡΑΡ το πυρίτιο σχετίζεται με υλικά βιογενούς προέλευσης, ενώ κατά την παλιά ανθρακική ιζηματογένεση το πυρίτιο σχετίζεται κυρίως με υλικά αποσάθρωσης και συνδέεται με το αργιλοπυριτικό κλάσμα των υλικών. Διαφορετική γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ανθρακικής ιζηματογένεσης παρουσιάζεται και για τα στοιχεία σίδηρος και μαγγάνιο στην περιοχή Καστέλι Κρήτης. Τόσο ο σίδηρος, όσο και το μαγγάνιο εμφανίζουν θετική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο και αρνητική συσχέτιση με το αργίλιο στους ανθρακικούς σχηματισμούς του Καστελίου. Η εικόνα αυτή γίνεται εντελώς διαφορετική για τα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής ΡΑΡ, όπου τα δύο αυτά στοιχεία εμφανίζουν αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο και θετική συσχέτιση με το αργίλιο. Αυτή η γεωχημική συμπεριφορά σιδήρου και μαγγανίου δηλώνει, ότι ενώ τα στοιχεία αυτά κατά την σύγχρονη ιζηματογένεση συνδέονται με το αργιλοπυριτικό κλάσμα των ιζημάτων, στους ανθρακικούς σχηματισμούς της περιοχής Καστελίου Κρήτης σχετίζονται με το ανθρακικό υλικό. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα πως στην περιοχή Καστέλι ο σίδηρος και το μαγγάνιο μέσα από μία διαγενετική διεργασία ενσωματώθηκαν στο ανθρακικό πλέγμα των υλικών εμφανίζοντας την θετική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο. Τόσο το μαγνήσιο, όσο και το αργίλιο εμφανίζουν την ίδια γεωχημική συμπεριφορά μεταξύ της παλιάς και της σύγχρονης ιζηματογένεσης. Τα δύο αυτά στοιχεία στα ανθρακικά ιζήματα της περιοχής μελέτης ΡΑΡ εμφανίζουν μία αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο, ενώ την ίδια αρνητική συσχέτιση με το ανθρακικό ασβέστιο εμφανίζουν και στους ανθρακικούς σχηματισμούς στην περιοχή Καστέλι Κρήτης, δείχνοντας να σχετίζονται και για τις δύο περιόδους ιζηματογένεσης κυρίως με το αργιλοπυριτικό κλάσμα των υλικών. / In the present study the geochemical processes taking place in sediments collected from the Porcupine Abyssal Plain (PAP) area in the northeastern Atlantic Ocean, are deduced. Additionally, the geochemical processes in carbonate materials from the geological zones in the Greek peninsula are discussed. The primary production taking place in the upper part of the water column is responsible for the CaCO3 enrichment in the surface PAP sediments, while the carbonate materials from the geological zones in the Greek peninsula derived from the primary production that took place in the oceans during past geological periods. The HCl leaching method was considered necessary in order to isolate the aluminosilicate fraction of the sediments, by dissolving the carbonates, the interstitial water evaporates together with some colloidal iron and also removes elements from ion-exchange position. Additionally, the HCl dissolves manganese and iron crystalline oxides and partially attacks clay minerals including iron clay montronite.

[Truncated abstract] In my study of Australonereis ehlersi and Simplisetia aequisetis [Polychaeta: Nereididae] from the Swan River Estuary, Western Australia, I assessed the life history, geographical population structure and production of both species, then measured their roles in microbial denitrification and nitrogen cycling within the sediments of the estuary. Both species exhibit a mean life-span of approximately 1 year, a production:biomass turnover rate of about 3 and potentially are capable of reproducing throughout the year, peaking during winter to spring. A. ehlersi exhibited a marine euryhaline distribution, occurring only in the main basin and lower estuary, typically at a very low density of adults; S. aequisetis exhibited a euryhaline distribution, occurring estuary-wide during both summer and winter. High density and biomass of A. ehlersi occurred in the middle estuary (at Como), predominantly as winter- recruiting juveniles. Gravid, atokous adults spawned pelagically, with a 2 to 4 month larval development period preceding settlement. Intolerance of freshwater by the pelagic larvae possibly is the major reason excluding specimens from the upper reaches of the Estuary. Adult S. aequisetis brood eggs and embryonic larvae in tubiculous burrows; the life-cycle presumably progresses entirely in sediments of relatively stable interstitial salinity (compared to pelagic fluctuations), enabling recruitment by larvae and adults into the upper reaches of the Estuary. ... The ammonification rate was higher for A. ehlersi than S. aequisetis-inhabited cores, and lowest in uninhabited cores where polychaete excretion was absent. In the absence of C2H2, sediments of S. aequisetis inhabited cores indicated a lower net NH4+ influx than uninhabited cores, whereas A. ehlersi inhabited cores exhibited a slight net efflux of NH4+ from the sediment. The difference in magnitude of nitrogenous fluxes imparted by the two polychaete species is hypothesised to relate to the influence of their respective habits on the composition and activity of their associated sedimentary microbial community. Juvenile S. aequisetis are hypothesised to homogenise and aerate sediment continually, enhancing microbial nitrification and retarding anaerobic denitrification. Permanent A. ehlersi burrows would facilitate vertical and radial oxic/anoxic stratification of sediment which, combined with enhanced substrate supply through burrow ventilation, resulted in increased rates of microbial denitrification and nitrification. I have proposed a preliminary framework by which guilds of benthic fauna, each with similar designated habits, may be tested for predictable bioturbative influence on nitrogen cycling, i.e. whether particular habits may be considered 'functional groups'. In conclusion, the fine-scale effects of A. ehlersi and S. aequisetis on microbial nitrogen cycling are integrated with details of broader-scale population dynamics to define the role of polychaetes in estuarine nitrogen cycling, with a view to managing eutrophication.

Submitted by Ana Hilda Fonseca (anahilda@ufba.br) on 2014-10-03T17:24:18Z No. of bitstreams: 1 dissertação completa corrigida_Isa _versão cd.pdf: 2410357 bytes, checksum: 77ffa404390e7378887c7388dd9bcce7 (MD5) / Approved for entry into archive by Fatima Cleômenis Botelho Maria (botelho@ufba.br) on 2014-10-06T15:28:52Z (GMT) No. of bitstreams: 1 dissertação completa corrigida_Isa _versão cd.pdf: 2410357 bytes, checksum: 77ffa404390e7378887c7388dd9bcce7 (MD5) / Made available in DSpace on 2014-10-06T15:28:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 dissertação completa corrigida_Isa _versão cd.pdf: 2410357 bytes, checksum: 77ffa404390e7378887c7388dd9bcce7 (MD5) / CNPq, CAPES, FAPESB e PETROBRÁS / O objetivo deste trabalho foi avaliar a distribuição de elementos essenciais e não essenciais em amostras de quatro espécies de moluscos bivalves e de sedimentos coletadas na Baía de todos os Santos (BTS), Bahia, Brasil, após digestão em forno de micro-ondas com cavidade. As amostras foram coletadas em sete localidades, entre setembro de 2010 e maio de 2011. As amostras foram analisadas para As, Cd, Co, Cu, Cr, Fe, Mn, Ni, Pb, Se, V e Zn por espectrometria de emissão óptica com plasma indutivamente acoplado (ICP OES) e espectrometria de massa com plasma indutivamente acoplado (ICP-MS ). Um procedimento de digestão assistida por micro-ondas otimizado, utilizando ácido nítrico diluído, foi utilizado para digerir as amostras de moluscos bivalves. As amostras de sedimentos foram digeridas em forno de micro-ondas seguindo o procedimento da Agência de Proteção Ambiental, EPA 3051A. A acumulação de metais em tecidos moles dos moluscos bivalves foi dependente da espécie. As amostras da espécie Lucina pectinata apresentaram as maiores concentrações de Cd, Cu e Pb quando comparadas com as espécies Anomalocardia brasiliana, Iphigenia brasiliana e Trachycardium muricatum. Todas as espécies apresentaram concentrações de As e Cr acima do limite máximo tolerável, especificados nas normas brasileiras. A análise exploratória dos dados por HCA e PCA mostrou uma tendência de formação de agrupamentos e caracterizações distintas entre as amostras das espécies Lucina pectinata e Trachycardium muricatum. Os resultados obtidos para as amostras de sedimentos indicaram que para a maioria dos elementos, as maiores concentrações foram encontradas na localidade de Tainheiros, sendo que todos os valores encontrados estão abaixo dos limites estabelecidos pela legislação americana e canadense. Este trabalho contribuiu para o fornecimento de informações inéditas sobre as concentrações de elementos essenciais e não essenciais nas espécies Lucina pectinata, Iphigenia brasiliana e Trachyrcardium muricatum amostradas em diferentes regiões da BTS. Além disso, foram obtidos dados complementares sobre a espécie Anomalocardia brasiliana e sedimentos, contribuindo assim para o monitoramento da região. / The aim of this study was to evaluate the distribution of essential and nonessential elements in samples of four species of bivalve molluscs and sediments collected in the Todos os Santos Bay (TSB), Bahia, Brazil, after digestion in microwave oven cavity. The samples were collected from seven sites in the Todos os Santos Bay, Brazil, between September of 2010 and May of 2011. The samples were analyzed for As, Cd, Co, Cu, Cr, Fe, Mn, Ni, Pb, Se, V and Zn by inductively coupled plasma-optical emission spectrometry (ICP OES) and inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS). An optimized microwave-assisted digestion procedure, using nitric acid diluted, was used to digest the bivalve molluscs samples. The sediment samples were digested in a microwave oven following the procedure of the Environmental Protection Agency, EPA 3051A. Accumulation of metals in bivalve mollusks tissues was specie-dependent. The samples of the species Lucina pectinata showed the highest concentrations of Cd, Cu and Pb. All species showed As and Cr concentrations higher than the maximum tolerable limit, specified in the Brazilian regulation. The exploratory data analysis by HCA and PCA showed a tendency to form two groups between samples of the species Lucina pectinata and Trachycardium muricatum. For the most elements in the results obtained for sediment samples, the highest concentrations were found in Tainheiros, and the values obtained are below the limits set by the Canadian and U.S. law. This work contributed to provide new information about the concentrations of essential and nonessential elements in Lucina pectinata, Iphigenia brasiliana and Trachyrcardium muricatum species sampled in different regions of the TSB. Furthermore, additional data were obtained for Anomalocardia bras