• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 161
  • 5
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 169
  • 72
  • 47
  • 34
  • 34
  • 25
  • 21
  • 20
  • 16
  • 16
  • 15
  • 15
  • 14
  • 12
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
101

Desenvolvimento e implementação de um sistema de controle fuzzy e sua aplicação a um reator de polimerização em batelada de MMA

Antunes, Arnaldo Jose Bannwart 22 February 2005 (has links)
Orientadores: Ana Maria Frattini Fileti, João Alexandre Ferreira da Rocha Pereira / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Quimica / Resumo: Não Informado / Made available in DSpace on 2018-08-04T07:25:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Antunes_ArnaldoJoseBannwart_D.pdf: 3655663 bytes, checksum: adb0d2c9c8215b5c4205125f25e9342c (MD5) Previous issue date: 2005 / Abstract: The present work is concerned with the design and experimental testing of control system with a fuzzy algorithm for temperature control of a methyl methacrylate (MMA) batch polymerization. Ethyl acetate is used as solvent and benzoyl peroxide is the reaction initiator. According to the literature, this reaction is complex and highly nonlinear, therefore there is some dificulty choosing the most appropriate controller. To verify the system complexity and the influence of the fuzzy control algorithm it is compared to a conventional PID (velocity form) controller. The controller tuning parameters were obtained via open-Ioop experiments. For the conventional PID, the Cohen-Coon method was applied followed by stability analysis. For the fuzzy controller, the open loop results helped to shape the knowledge base, with the determination of the membership functions. This work shows the several alternatives for tuning a fuzzy controller. It can be achieved by modifying the knowledge base or scaling factors. Besides, a digital temperature filter was succesfully used in order to prevent the oscillatory behaviour of the reaction temperature. According to experimental results, the PID-fuzzy was considered more suitable and reliable for this polymerization process control since it outperformed PID velocity form algorithm / Doutorado / Sistemas de Processos Quimicos e Informatica / Doutor em Engenharia Química
102

O impacto do consumo de ecstasy em usuários na cidade de Porto Alegre

Remy, Lysa Silveira January 2013 (has links)
Introdução: As club drugs são substâncias geralmente utilizadas em contextos de música eletrônica. Seu uso tem sido associado a consequências físicas e mentais, bem como à exposição a comportamentos de risco. Estudos apontam para ligação entre características demográficas, manifestações psiquiátricas e exposição a riscos; entretanto, pouco se sabe sobre este tema no que se refere à população brasileira. Embora os prejuízos com o uso das club drugs estejam bem-estabelecidos na literatura internacional, estudos anteriores não relatam detalhes sobre os desafios encontrados na implementação de técnicas de amostragem para contextos culturais diferenciados, como é o caso do Brasil. Elementos do processo de recrutamento – como a cooperação e o engajamento dos participantes – nem sempre compõem as descrições dos métodos. Objetivos: Descrever as dificuldades e as soluções encontradas no decorrer da utilização das técnicas de amostragem respondent-driven sampling (RDS), targeted canvassing (TARC) e ethnographic fieldwork (EFW) para recrutar usuários de ecstasy e/ou de lysergic acid diethylamide (LSD) e avaliar as características demográficas, os sintomas psiquiátricos, os padrões de uso de substâncias e os comportamentos sexuais de risco, além de identificar os fatores associados à prática de sexo desprotegido durante os 12 meses anteriores à entrevista. Método: O Artigo 1 descreve a adaptação de três técnicas de recrutamento – RDS, TARC e EFW – usadas em sequência, em resposta aos desafios metodológicos encontrados, a fim de se obter número suficiente de participantes elegíveis. As estratégias utilizadas foram implementadas durante quatro meses em cada método. O Artigo 2 utiliza um desenho transversal com amostra de conveniência recrutada mediante entrevistas face a face, realizadas em bares e festivais de música eletrônica. A amostra foi composta por 240 homens e mulheres jovens que usaram ecstasy e/ou LSD nos 90 dias anteriores à entrevista e que não estavam recebendo tratamento para uso de drogas. Após algumas adaptações realizadas na coleta de dados (referenciadas no Artigo 1), anexou-se um pequeno estudo etnográfico (artigo em preparação) com 20 participantes (10 homens e 10 mulheres). Na ausência de dados coletados de forma progressiva, visou-se examinar a história de vida dos pacientes, sobretudo no que tange à progressão de uso de drogas e às consequências associadas à saúde. O foco principal das entrevistas diz respeito a obter informações relativas ao início do uso de ecstasy e outras drogas, à progressão do uso ao longo do tempo, ao envolvimento dos participantes com a cena rave/clubber de Porto Alegre e aos problemas sociais e de saúde acarretados. Acredita-se que essas entrevistas foram apropriadas às diretrizes do estudo, tendo em vista as peculiaridades que acompanham tal população. Resultados: No Artigo 1, a amostra final incluiu 174 participantes (64,36% do sexo masculino), dos quais 8 (4,6%) foram selecionados por meio de RDS, 26 (14,94%) por TARC e 140 (80,45%) por EFW. O método RDS recrutou participantes com nível de escolaridade superior, com vínculo empregatício e com renda mensal maior do que dois salários. Entre os participantes selecionados via EFW, por sua vez, observou-se de forma evidente maior frequência de uso de drogas e maior número de drogas já utilizadas. Análise de dados sociodemográficos revelou que, embora os participantes selecionados por meio de diversas técnicas tenham idade semelhante, foram recrutados perfis diferentes de sujeito. No Artigo 2, dos 240 participantes (média de idade: 22,9 ± 4,5), 57,9% eram homens e, desses, 52,5% referiram prática de sexo desprotegido nos últimos 12 meses. Do total da amostra, 63,33% referiram o mesmo comportamento. Após análise de regressão multivariada, duas variáveis apresentaram correlação com a prática de sexo desprotegido, a saber: prática de sexo anal, 1,26 (IC95%: 1,044-1,543) e uso de álcool ou drogas para prolongar o sexo, 1,430 (IC95%: 1,181-1,732). Conclusões: No Artigo 1, o método EFW garantiu acesso a maior número de participantes elegíveis. Conhecer pessoalmente os sujeitos, nos seus ambientes naturais, favoreceu a compreensão dos padrões de consumo e tráfico de drogas e promoveu empatia e credibilidade ao estudo, propiciando o recrutamento dos participantes. No Artigo 2, os indivíduos que relataram prática de sexo anal e uso de álcool ou drogas para prolongar o sexo apresentaram menor prevalência quanto à prática de sexo desprotegido quando comparados com aqueles que não relataram esse comportamento. A compreensão dos fatores associados a comportamentos sexuais de risco tem implicações importantes tanto para a implementação de estratégias de prevenção primárias quanto para intervenções destinadas à redução de tais comportamentos, observando características específicas dos usuários de drogas e incluindo o desenvolvimento de habilidades de negociação de sexo seguro (anal e vaginal). / Introduction: Club drugs are substances usually consumed in electronic music contexts. Their use has been associated with physical and mental consequences, as well as with exposure to risk behaviors. Studies report on the association between demographic characteristics, psychiatric symptoms and risk exposure, but little is known about it among the Brazilian population. Although problems associated with the use of these substances have been well established in international literature, previous studies have not reported on details about the challenges in the implementation of sampling techniques in different cultural contexts, such as in Brazil. Elements of the recruiting process, such as participant cooperation and engagement, are frequently not found in method descriptions. Objective: To describe difficulties faced and solutions found during the use of respondent-driven sampling (RDS), targeted canvassing (TARC) and ethnographic fieldwork (EFW) in recruiting users of ecstasy and LSD and evaluating demographic characteristics, psychiatric symptoms, pattern of substance use and sexual risk behaviors, and to identify the factors associated with the practice of unprotected sex during the 12 months before the interview. Method: Study 1 describes the adaptation of the three recruiting techniques, RDS, TARC and EFW, used sequentially as a response to the methodological challenges faced to obtain a sufficient number of eligible participants. The strategies used were implemented one after the other, in a period of 4 months for each method. Study 2 used a cross-sectional design and a convenience sample recruited by means of face-to-face interviews in and electronic music dance events and festivals. The sample comprised 240 young men and women that had used ecstasy, LSD or both in the 90 days before the interview and who were not under treatment for drug abuse. After some adaptations made in the performance of data collection (referred to in Study 1), the results of a small ethnographic study (complementary results) with 20 participants (10 men) were attached to the study. As there were no data collected longitudinally, our purpose was to examine the life history of participants, particularly in terms of drug use progression and consequences to health. The main focus of these interviews was to gather information about the onset of use for ecstasy and other drugs, use progression along time, involvement of the participants with the rave or club scene in Porto Alegre and social and health problems. The interviews were in agreement with this study guidelines considering the particularities of the study population. Results: In Study 1, the final sample comprised 174 participants (64.36% men). Eight (4.6%) were selected using RDS, 26 (14.94%), TARC, and 140 (880.45%), using EFW. RDS recruited participants with a higher level of education, who had a job and a higher monthly income. In contrast, a more frequent use of drugs and a larger number of drugs already used were found in the group of participants selected using EFW. The analysis of socio demographic data revealed that, although participants selected using different techniques were about the same age, each approach recruited individuals with a different profile. In Study 2, of the 240 participants (mean age: 22.9 ± 4.5), 57.9% were men, and 52.5% of them reported having had unprotected sex in the last 12 months. Of the total sample, 63.33% reported this same behavior. After multivariate regression, two variables were correlated with the practice of unprotected sex: anal sex, 1.26 (95% CI: 1.044-1.543) and use of alcohol or drugs to prolong sex, 1.430 (95%CI: 1.181-1.732). Conclusions: In Study 1, EFW ensured access to a greater number of eligible participants. Knowing the subjects personally and being familiar with their natural environment, favored the understanding of the patterns of drug consumption and trafficking, promoted empathy and credibility and favored recruiting. In Study 2, the individuals that reported the practice of anal sex and the use of alcohol or drugs to prolong sex had a lower prevalence of unprotected sex than those that reported those behaviors. The understanding of factors associated with sexual risk behaviors has important implications for the implementation of both primary prevention strategies and interventions to reduce these behaviors, which should take into consideration the specific characteristics of drug users and the development of skills to negotiate safe sex (anal and vaginal).
103

Síntese e caracterização de poli (metacrilato de metila-co-metacrilato de butila) para aplicação odontológica / Synthesis and characterization of poly (methyl methacrylate-co-butyl methacrylate) for dental application

Lucente, Ana Glaucia Bogalhos, 1984- 26 August 2018 (has links)
Orientador: Leila Peres / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Química / Made available in DSpace on 2018-08-26T22:00:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lucente_AnaGlauciaBogalhos_D.pdf: 2114033 bytes, checksum: ddc1d7f9bcfcce3f7ddfd258b22465d3 (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: A falta de um material que viabilize a confecção de uma prótese dentária em um menor número de etapas, economizando tempo e facilitando a vida dos pacientes foi a maior motivação para o desenvolvimento desta tese que se baseia na patente BR n. PI 0602107-7 A: Conjuntos de arcos dentais pré-fabricados, flexíveis e com dentes ajustáveis obtida pelo grupo de pesquisa onde se insere este trabalho, em que se propõe o uso do arco dental flexível pré-fabricado na confecção da prótese, que poderá ser produzida em um menor tempo, com um menor custo. O material usado para o arco dental flexível pré-fabricado por energia de micro ondas, bem como para a prótese dental final deverá conter uma base polimérica que permitirá a flexibilidade inicial do arco, que após receber ajustes na posição dos dentes, adequados a cada paciente, será incorporado à prótese final, sendo o conjunto reticulado de forma simultânea. Para tanto, foi investigada a viabilidade do uso do copolímero de metacrilato de metila-n-metacrilato de butila (PMMA-co-PBMA), sintetizado via técnica de miniemulsão, como a matriz polimérica base para a confecção de arcos dentais pré-fabricados, flexíveis e com dentes ajustáveis e da prótese final. Na síntese do copolímero pretendido, foram estudadas as características dos iniciadores, surfactante, estabilizador e temperatura de reação sobre a distribuição volumétrica (Dv) e populacional (DSD) de tamanhos de partícula, conversão global, temperatura de transição vítrea (Tg), massa molar média ponderal (Mw), massa molar média numérica (Mn) e polidispersividade (Mw/Mn). Verificou-se a influência da solubilidade dos iniciadores em baixas temperaturas na conversão global, Dv e DSD, fator que não interfere em altas temperaturas. Além das análises de Tg, Mw e Mw/Mn dos copolímeros e homopolímeros obtidos por mecanismo de adição. Realizaram-se também análises de Ressonância Magnética Nuclear (RMN) e Espectroscopia no Infravermelho com Transformada de Fourrier (FT-IR) indicando que o copolímero foi formado na configuração alternada ou aleatória. A resina formulada a partir do copolímero sintetizado para uso no arco dental pré-fabricado foi caracterizado, a partir de ensaios de resistência à flexão, microdureza, módulo de elasticidade, coeficiente de Poisson, da Tg do material e monômero residual. Os resultados mostram um material compatível com resinas comerciais em relação à microdureza e módulo de elasticidade / Abstract: The lack of a material that enables the production of a dental prosthesis in fewer steps, saving time and making life easier for the patients was the major motivation for developing this thesis is based on the patent BR n. PI 0602107-7 A: Sets of prefabricated dental arches, flexible and adjustable teeth obtained by the research group which includes this work, it is proposed the use of prefabricated flexible dental arch in the making of the prosthesis, which can be produced in less time, with less cost. The material used for the flexible prefabricated dental arch by microwave energy and for the final dental prosthesis should contain a polymer base which will allow the initial flexibility of the arch, after receiving adjustments to the position of the teeth, adequate to each patient will be incorporated into the final prosthesis being crosslinked together simultaneously. Therefore, it was investigated the feasibility of using n-butyl methyl methacrylate-methacrylate copolymer (PMMA-co-PBMA) synthesized via miniemulsion technique as the base polymer matrix for the manufacture of prefabricated dental arches, flexible and adjustable teeth and the final prosthesis. In the synthesis of the desired copolymer characteristics of primers were studied, surfactant, stabilizer and reaction temperature on the size distribution (Dv) and population (DSD) particle size, overall conversion, glass transition temperature (Tg), mass-average molecular weight (Mw), number-average molecular weight (Mn) and polydispersity (Mw/Mn). It has been found to influence the solubility of the initiators at low temperatures in the overall conversion, Dv and DSD factor that does not interfere at high temperatures. In addition to the analyzes Tg, Mw and Mw / Mn of the copolymers and homopolymers obtained by adding mechanism. Nuclear Magnetic Resonance analysis (NMR) spectroscopy and Fourier transform infrared (FT-IR) were also performed indicating that the copolymer was formed in alternating or random configuration. The resin made from copolymer synthesized for use in prefabricated dental arch was characterized as bending strength tests, hardness, modulus of elasticity, Poisson's ratio, the Tg of the material and residual monomer. The results show a material similar to commercial resins with regard to hardness and modulus of elasticity / Doutorado / Ciencia e Tecnologia de Materiais / Doutora em Engenharia Quimica
104

Investigando os aprendizados subsequentes : mecanismos plásticos e dependência temporal

Crestani, Ana Paula January 2018 (has links)
A formação de memórias de medo contextuais, como as estudadas no presente trabalho, requer a indução da plasticidade sináptica iniciada pela ativação de receptores transmembrana localizados nos neurônios de estruturas encefálicas como o hipocampo. O fluxo iônico mediado pelos receptores N-metil-D-aspartato (NMDARs) é essencial para ativar vias de sinalização intracelular que darão suporte à formação da memória. No entanto, esses receptores parecem não ser necessários em situações onde os animais passaram por uma experiência prévia similar a que está sendo aprendida. Dessa forma, um aprendizado anterior pode modificar os mecanismos de plasticidade que serão utilizados para codificar uma nova informação, caracterizando um fenômeno de metaplasticidade. Esse fenômeno ocorre quando os animais são pré-expostos ao local onde posteriormente serão submetidos a um aprendizado associativo ou quando são re-submetidos a mesma tarefa comportamental com dicas contextuais/espaciais diferentes. No presente trabalho, investigamos (i) os mecanismos de plasticidade sináptica (receptores) e de plasticidade não-sináptica (excitabilidade neuronal) recrutados para a formação do segundo aprendizado e (ii) se a independência dos NMDARs é mantida quando a memória anterior foi adquirida remotamente. Os animais utilizados nesse trabalho (camundongos ou ratos) foram expostos a dois aprendizados sequenciais realizados na tarefa de condicionamento aversivo ao contexto (CAC). O intervalo entre os condicionamentos foi de dois dias nos experimentos do Capítulo I e de três ou quarenta dias nos experimentos do Capítulo II. Cada aprendizado ocorreu em uma caixa de condicionamento com características próprias de formato, odor e iluminação (contexto A ou contexto B), sendo que o primeiro aprendizado ocorreu no contexto A e o segundo no contexto B. Nos experimentos do Capítulo I foram avaliadas no hipocampo dorsal as modificações na excitabilidade neuronal hipocampal induzidas pelo primeiro condicionamento, bem como os receptores envolvidos com a aquisição da memória subsequente e a sobreposição neuronal entre os dois aprendizados. Com a utilização do camundongo transgênico Teg-Tag foi possível identificar os neurônios recrutados para o primeiro aprendizado. Esse animal tem a expressão da proteína fluorescente verde (GFP, do inglês, green fluorescent protein) controlada pela ativação do gene c-fos, que é fisiologicamente transcrito após a atividade neuronal. Dessa forma, os neurônios ativados pelo aprendizado são marcados com GFP. Através da técnica de patch clamp foi observado que os neurônios GFP+ mantiveram a excitabilidade elevada por até dois dias após o treinamento no CAC. Além disso, a identificação dos neurônios recrutados 8 para o aprendizado subsequente foi realizada através da marcação imunofluorescente da proteína Fos, no seu pico de expressão endógena, noventa minutos após o re-treino. Foi observada uma maior sobreposição neuronal (GFP+, Fos+) quando os animais foram retreinados no mesmo contexto dois dias após o primeiro treino. Uma sobreposição intermediária (GFP+, Fos+) foi vista quando os animais tiveram o segundo condicionamento no contexto B, sendo ela significativamente maior do que a sobreposição nos animais não re-treinados. Adicionalmente, foi demonstrado que a aquisição do aprendizado subsequente é mediada por receptores metabotrópicos glutamatérgicos (mGluRs) ao invés de NMDARs. No Capítulo II foi investigado se uma memória remota, adquirida há quarenta dias, ainda seria capaz de influenciar nos mecanismos de plasticidade recrutados para aquisição do aprendizado subsequente. A dinâmica da consolidação sistêmica foi considerada nesses experimentos já que a evocação da memória remota passa a depender de estruturas encefálicas neocorticais, sem recrutar a atividade hipocampal. Apesar da evocação da memória remota não requerer a atividade hipocampal, foi observado que a aquisição do aprendizado subsequente a uma memória remota necessita a atividade de pelo menos uma sub-região do hipocampo (dorsal ou ventral). Complementarmente, os resultados indicaram que, quando o intervalo entre os aprendizados é aumentado (de três para quarenta dias), a formação do aprendizado subsequente, que era independente de NMDARs, volta a depender da plasticidade sináptica mediada por esses receptores no hipocampo (dorsal e ventral). Juntos, nossos resultados sugerem que o primeiro aprendizado causa um aumento da excitabilidade neuronal e modifica a plasticidade sináptica recrutada para o aprendizado subsequente, sendo este último mediado por mGluRs ao invés de NMDARs. Além disso, a metaplasticidade induzida pelo primeiro condicionamento é transiente; quando o intervalo entre as exposições é aumentado, o segundo aprendizado passa a depender novamente da ativação dos NMDARs. / Contextual fear memory formation, like the ones explored in the current work, requires the induction of the synaptic plasticity mediated by the activation of transmembrane receptors that are present in the brain structures as the hippocampus. The ionic flux through the N-methylaspartate- D-aspartate is crucial for activation of the intracellular signaling pathways that will support memory formation. However, these receptors are not necessary when animals had a prior similar learning. In this way, a previous learning can modify the plasticity mechanism that will be recruited to encode a new information, featuring a metaplasticity phenomenon. This phenomenon occurs when animals are pre-exposed to an environment where they will learn an associative learning later or when animals are re-exposed to the same behavioral task with distinct contextual/spatial cues. In the present study, we investigated (i) the synaptic plasticity mechanisms (receptors) and the non-synaptic plasticity mechanisms (neuronal excitability) required for the acquisition of the second learning and (ii) whether a subsequent learning that occurs in a remote time-point is still NMDAR-independent. The animals used in this study (mice or rats) were exposed to two sequential learnings that were performed in the contextual fear conditioning (CFC). The interval between conditionings were two days in the experiments of Chapter I and three or forty days in the experiments of the Chapter II. Each learning was performed in a box with differences on shape, odor and illumination (context A or context B). The first learning occurred in the context A followed by learning on context B. In the experiments of Chapter I it was evaluated the changes in the hippocampal neuronal excitability induced by the first conditioning, the receptors involved with the acquisition of the subsequent memory and the neuronal overlapping between the two sequential learnings. The Teg-Tag transgenic mouse allowed to identify the neurons activated for the first learning experience. This animal has the GFP expression under control of c-fos promoter that is activated by neuronal activity. It was shown by patch clamp that GFP+ neurons are still more excitable two days after learning. Also, the identification of neurons recruited for the subsequent learning was made through immunofluorescent staining of the Fos protein in its peak of endogenous expression, ninety minutes after learning. A greater overlapping (GFP+, Fos+) was observed when animals were retrained in the same context two days after first training. An intermediate overlapping was observed when animals were conditioned in the context B and this expression was significantly higher when compared to animals that were not 10 retrained in either context. Additionally, it was shown that acquisition of the subsequent learning is mediated by metabotropic glutamate receptors (mGluRs) instead of NMDARs In the Chapter II it was investigated whether a remote memory, acquired forty days earlier, is still able to influence in the synaptic plasticity mechanisms recruited for the acquisition of the subsequent learning. Systems consolidation dynamics was considered in these experiments because memory retrieval of a remote memory depends on neocortical brain regions, it not requires hippocampal activity. It was confirmed that hippocampus is not necessary for remote memory retrieval, however at least one longitudinal division of the hippocampus (dorsal or ventral) is essential for learning following a prior remote memory. Moreover, the results indicate that acquisition of the second learning is once again mediated by NMDARs in the hippocampus when the interval between learnings is extended from three to forty days. Altogether, our results suggest that the first learning lead to an increase in the neuronal excitability and modify the synaptic plasticity mechanism recruited for following learning, mGluR are required instead of NMDAR. Furthermore, the metaplasticity induced by first conditioning is transient; the second learning once again requires NMDARs activation when the interval between learnings is longer.
105

Herramientas analíticas en la clasificación de mieles en base a criterios de calidad e inocuidad

Juan Borrás, María del Sol 02 May 2016 (has links)
[EN] The present PhD thesis has two distinct objectives: 1. To evaluate the techniques that have been used routinely in the quality control of honey, at both an industrial and commercial level, and to compare them with other unconventional alternatives, and 2. To evaluate the effectiveness of monitoring the raw material in the packaging industry (carried out on receiving batches of raw honey,) to meet the legal limits regarding the presence of chemical residues. Also, to assess the risk to the consumer as a result of exposure to such residues when there is a legally established maximum residue limit (MRLs). In general, the physicochemical parameters that have been used conventionally in the classification of honey do not permit good differentiation in terms of monoflorality. While the botanical origin of honey has a clear impact on some of them, such as the color and electrical conductivity, levels of certain physicochemical parameters may vary depending on the year of harvest (especially color) and beekeeping practices. In this line, the beekeeper has an important role in the variability of some of these parameters, especially in regard to HMF and moisture, and even in the characteristic varietal color that the market requires. Therefore, good beekeeping practices are essential to obtain the product that the consumer expects and legislation requires. The alternative techniques tested in this study, such as identifying characteristic volatile compounds in the volatile fraction of honey, and the application of an electronic tongue made with metals, have provided useful and promising results in the classification of honey to complement the information obtained by pollen analysis. The use of chemical fingerprinting, such as for methyl anthranilate in citrus blossom honey, is particularly useful when the percentage of pollen is particularly low, as in the case of sterile hybrids or when pollen and nectar production is not simultaneous. This PhD thesis suggests reconsidering the level of this compound required in Spanish citrus honey; proposing a minimum value of 1.2 mg/kg (greater than that recommended in other studies for Italian citrus honey). However, only taking this parameter into consideration in the case of honey with a surprising low percentage of citrus pollen, and after evaluating its organoleptic and physicochemical properties. The presence of certain compounds, in the volatile fraction of the honey, is decisive in its differentiation; botanical origin having the greatest influence on discrimination and to a lesser extent the geographical origin. For example, carvacrol and ¿-terpinene are characteristic of tilia honey; ¿-pinene and 3-methyl-2-butanol of sunflower honey; and cis-linalool oxide of acacia honey. The information obtained with an electronic tongue (made with metal sensors) in combination with appropriate multivariate statistical techniques (Principal Component Analysis and Neural Networks) has demonstrated that this system allows the differentiation of honey by botanical origin with a success rate of 100%. A good correlation between the electronic tongue and the antioxidant capacity of honey has also been confirmed (0.9666). With regard to the control of chemical residues, the results confirm that proper quality control on receiving batches of raw honey, applying appropriate validated analytical methods, is effective in reducing the risk of exposure to sulfonamides in commercialized honey. In commercial samples, the Maximum Residue Level (MRL) was not exceeded for any of the pesticides analyzed; the consumer is exposed to many of them at concentrations below these limits (especially acaricides used against varroa). However, the "hazard index" (HI) for the presence of pesticides in honey obtained as the addition of the individual risk of each pesticide (Hazard Quotient: HQ) present in them, was in the worst case 500 times lower than the value of 1, considered as the limit of acceptability. / [ES] La presente tesis doctoral se plantea con dos objetivos claramente diferenciados: 1. Evaluar las técnicas que se vienen utilizando de forma rutinaria en el control de calidad de mieles, tanto a nivel industrial como comercial, y compararlas con otras alternativas no convencionales y 2. Evaluar la efectividad del control de la materia prima (llevado a cabo en la etapa de recepción industrial) para cumplir los límites legales establecidos en lo referente a la presencia de residuos químicos en miel. Además, valorar el riesgo para el consumidor como consecuencia de la exposición a dichos residuos cuando legalmente tenga establecido un LMR (Límite máximo de residuos). En general, los parámetros fisicoquímicos, no permiten una buena diferenciación de las mismas en términos de monofloralidad. Si bien, el origen botánico de las mieles tiene un claro impacto en algunos de ellos, como es el color y la conductividad eléctrica, los niveles de ciertos parámetros fisicoquímicos pueden variar en función del año de recolección (especialmente el color) y de las prácticas apícolas. Las técnicas alternativas ensayadas en el presente estudio, como es el caso de la identificación de compuestos volátiles característicos en la fracción volátil de las mieles, y la aplicación de un sistema de lengua electrónica construido con sensores metálicos, han proporcionado resultados útiles y esperanzadores en clasificación de mieles para complementar la información obtenida mediante el análisis polínico. La utilización de marcadores químicos, como es el caso del antranilato de metilo en las mieles de cítrico, resulta especialmente útil cuando éstas presenten un bajo porcentaje de polen de la especie botánica de la que mayoritariamente procedan (por variedades híbridas estériles o producción de polen y néctar no simultánea). Se propone reconsiderar la concentración requerida de este compuesto para la miel de cítricos españoles, a un valor mínimo de 1.2 mg/kg, y además sólo tener en cuenta este parámetro en el caso de las mieles con un sorprendente bajo porcentaje de polen de cítricos, y después de la evaluación de sus propiedades organolépticas y fisicoquímicas. La presencia de determinados compuestos, en la fracción volátil de las mieles, resulta determinante en su diferenciación; siendo el origen botánico el que mayor influencia tiene en su discriminación y en menor medida el origen geográfico. Por ejemplo, carvacrol y ¿-terpineno son característicos de la miel de tilo; ¿-pineno y 3-methyl-2-butanol de la miel de girasol, y óxido de cis-linalool de la miel de acacia. La lengua electrónica, construida con sensores metálicos, la combinación de la información con ella generada junto con la aplicación de adecuadas técnicas estadísticas multivariantes (Análisis de Componentes Principales y Redes Neuronales) ha demostrado que este sistema permite la diferenciación de mieles según su origen botánico con un porcentaje de éxito del 100%. Además, se ha confirmado una buena correlación entre la lengua electrónica y la capacidad antioxidante de las mieles (0.9666). Un control de calidad apropiado en la recepción de la materia prima, aplicando una metodología analítica adecuada y validada, resulta eficaz para reducir en la miel comercializada el riesgo de exposición por la presencia de sulfonamidas. En muestras comerciales, no se superó el Límite Máximo de Residuos (LMR) para ninguno de los pesticidas analizados, el consumidor está expuesto a muchos de ellos a concentraciones inferiores a dichos límites (especialmente para los acaricidas destinados al tratamiento de la varroa). Sin embargo, el "Indice de Peligro" (Hazard Index: HI) para la presencia de pesticidas en las mieles obtenido como sumatorio del peligro individual de cada pesticida (Hazard Quotient: HQ) presente en ellas, fue en el peor de los casos 500 veces inferior al valor de 1, considerado como límite de aceptabil / [CAT] La present tesi doctoral es planteja amb dos objectius clarament diferenciats: 1. Avaluar les tècniques que s'utilitzen de forma rutinària en el control de qualitat de mels, tant a nivell industrial com comercial, i comparar-les amb altres alternatives no convencionals i 2. Avaluar l'efectivitat del control de la matèria primera (dut a terme en l'etapa de recepció industrial) per a complir els límits legals establits pel que fa a la presència de residus químics en mel. A més, valorar el risc per al consumidor com a conseqüència de l'exposició als anomenats residus quan legalment tinguen establit un LMR (Límit màxim de residus). En general, els paràmetres fisicoquímics, que s'utilitzen de forma convencional en la classificació de mels, no permeten una bona diferenciació de les mateixes en termes de monofloralidat. Si bé, l'origen botànic de les mels té un clar impacte en alguns d'ells, com és el color i la conductivitat elèctrica, els nivells de certs paràmetres fisicoquímics poden variar en funció de l'any de recol·lecció (especialment el color) i de les pràctiques apícoles. Les tècniques alternatives assajades en el present estudi, com és el cas de la identificació de compostos volàtils característics en la fracció volàtil de les mels, i l'aplicació d'un sistema de llengua electrònica construït amb sensors metàl·lics, han proporcionat resultats útils i esperançadors en classificació de mels per a complementar la informació obtinguda per mitjà de l'anàlisi pol·línica. La utilització de marcadors químics, com és el cas de l'antranilato de metil en les mels de cítric, resulta especialment útil quan estes presenten un baix percentatge de pol·len de l'espècie botànica de què majoritàriament procedisquen (per varietats híbrides estèrils o producció de pol·len i nèctar no simultània).En este sentit, la present tesi doctoral proposa reconsiderar el nivell de MA requerit per a la mel espanyola de cítrics, a un valor mínim de 1.2 mg/kg (superior al suggerit en altres estudis per a mels de cítric italianes), i a més només tindre en compte este paràmetre en el cas de les mels amb un sorprenent baix percentatge de pol·len de cítrics, i després de l'avaluació de les seues propietats organolèptiques i fisicoquímiques. La presència de determinats compostos, en la fracció volàtil de les mels, resulta determinant en la seva diferenciació; sent l'origen botànic el que major influència té en la discriminació i en menor mesurada l'origen geogràfic. Per exemple, carvacrol i ¿-terpineno són característics de la mel de til·ler; ¿-pineno i 3-methyl-2-butanol de la mel de girasol, i òxid de cis-linalool de la mel d'acàcia.En relació amb la llengua electrònica, construïda amb sensors metàl·lics, la combinació de la informació amb ella generada juntament amb l'aplicació d'adequades tècniques estadístiques multivariant (Anàlisis de Components Principals i Xarxes Neuronals) ha demostrat que aquest sistema permet la diferenciació de mels segons el seu origen botànic amb un percentatge d'èxit del 100%. A més, s'ha confirmat una bona correlació entre la llengua electrònica i la capacitat antioxidant de les mels (0.9666). Un control de qualitat apropiat en la recepció de la matèria primera, aplicant una metodologia analítica adequada i validada, resulta eficaç per reduir en la mel comercialitzada el risc d'exposició per la presència de sulfonamides. En mostres comercials, no es va superar el Límit Màxim de Residus (LMR) para cap dels pesticides analitzats, el consumidor està exposat a molts d'ells a concentracions inferiors a aquests límits (especialment per als acaricides destinats al tractament de la varroa). No obstant això, el "Indice de Perill" (Hazard Index: HI) per a la presència de pesticides en les mels, obtingut com a sumatori del perill individual de cada pesticida (Hazard Quotient: HQ) present en elles, va anar en el pitjor d / Juan Borrás, MDS. (2016). Herramientas analíticas en la clasificación de mieles en base a criterios de calidad e inocuidad [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63265 / TESIS
106

Filogenia da sensibilidade da acetilcolinesterase cerebral de peixes ao metil-paraoxon como um possível marcador ambiental / Phylogeny of the sensitivity of fish brain acetylcholinesterase to methyl-paraoxon as a possible marker Environmental

Freitas, Amanda Pereira de January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2011-05-04T12:36:17Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009 / Todos os animais com células nervosas e musculares possuem a enzima acetilcolinesterase (EC 3.1.1.7, AChE) e essa seqüência de aminoácidos está presente em muitas outras proteínas, com ou sem atividade catalítica, fato que permite que essa proteína seja utilizada em estudos de filogenia e de evolução. A grande diferença de afinidade entre substratos e inibidores é utilizada como um biomarcador para estudos genéticos de vários grupos de animais, especialmente insetos. Peixes possuem uma grande diferença na sensibilidade da AChE ao metil-paraoxon (MP) em relação aos animais terrestres e essa diferença pode estar relacionada à evolução. As constantes cinéticas de inibição (CCI) para o mecanismo de inibição progressivamente irreversível da AChE cerebral ao MP foram determinadas em duas fontes de AChE como um modelo para avaliação do potencial de uso das CCI como biomarcador para estudos evolucionários e filogenéticos. As CCI da AChE cerebral de seis exemplares de tainha (Mugil liza), coletados em duas lagoas da costa do Estado do Rio de Janeiro (Araruama e Saquarema), em tempos diferentes (2005 e 2007, respectivamente), foram determinadas em dois laboratórios distintos (CESTEH - FIOCRUZ e Dept. Bioquímica - UERJ). As CCI, medidas separadamente em cada exemplar, indicaram que essas constantes são preservadas em todos os exemplares de uma mesma espécie e que a metodologia empregada pode ser conduzida em laboratórios distintos sem grandes variações. A AChE cerebral de tainha foi tomada como um exemplo de enzima menos sensível (IC50 = 2118nM) e a de galinha comercial (Gallus gallus domesticus) como um exemplo de uma enzima muito mais sensível ao MP (IC50 = 26nM). Alguns testes foram feitos para a validação dessa metodologia. A AChE cerebral dessas duas fontes de enzima foi parcialmente purificada descartando o sobrenadante do homogeneizadoe solubilizando o sedimento com o detergente Triton X-100. A inibição da atividade de AChE nessas preparações pelo substrato acetiltiocolina, comportamento típico da AChE, comprovou a homogeneidade dessa atividade enzimática como representativa da AChE verdadeira em cada animal. A utilização do MP permitiu aferir as soluções de inibidorcom métodos colorimétricos no momento do uso e a preparação solúvel de AChE eliminou artefatos insolúveis que atrapalham a quantificação da enzima. Algumas características matemáticas do cálculo das CCI foram discutidas e um modelo foi validado para ser utilizado em estudos de evolução e filogenia de peixes marinhos da costa brasileira. Como a AChE cerebral de todos os animais terrestres, cujos resultados estão disponíveis, é muito mais sensível ao MP, exemplares de uma espécie de baiacu (baiacu-arara, Lagocephaluslaevigatus) foram testados como um exemplo de peixe mais jovem na escala evolutiva. Os resultados das CCI da AChE cerebral para essa espécie (IC50 = 2243nM) indicaram que entre os peixes a idade evolutiva não está correlacionada com a sensibilidade aos organofosforados. A AChE mais sensível entre os peixes testados foi a de um tipo de bagre (bagre-branco, Genidens barbus, IC50 = 606nM) e a enzima do cação-frango (Rhizoprionodonporosus), exemplo de um peixe mais antigo na evolução, apresentou uma sensibilidade intermediária (IC50 = 1280nM). Estudos com outras espécies correlacionadas com aquelas que se mostraram mais sensíveis ao MP terão que ser feitos para uma resposta mais adequada sobre o uso das CCI de inibição da AChE cerebral por MP como possível marcador evolutivo e filogenético. / The enzyme acetylcholinesterase (EC 3.1.1.7, AChE) is present in all animals with neurons and muscle cells, and many other proteins have the same sequence, with or without catalytic activity, allowing them to be used for phylogenetic and evolutionary studies. The great difference between substrates and inhibitor affinities makes it useful as a biomarker for genetic studies of various animals groups, especially insects. There are great differences among fish in AChE sensitivity to methyl-paraoxon (MP) in relation to terrestrial animals, and these differences can be related to evolution. The inhibition kinetic constants (IKC) for progressive irreversible inhibition of brain AChE with MP were determined in these two AChE sources as models for evaluating IKC as potential biomarkers in evolutionary and phylogenetic studies, especially among fish. IKC of brain AChE from six specimens of Mugil liza, a very common coastal fish, was collected from two of Brazil's lagoons in Rio de Janeiro State during 2005 at Araruama and 2007 at Saquarema. First samples were assayed at CESTEH - Fundação Oswaldo Cruz and the latter at Dept. Bioquímica - Universidade do Estado do Rio de Janeiro. The IKC was measured separately for each fish showing that these constants were maintained for all animals of the same species and that this methodology can be used in different laboratories without variations. The cerebral AChE of tainha was used as an example of a less sensitive enzyme (Concentration which inhibits 50% of enzyme activity after 30 minutes of incubation, or IC50, = 2118nM). The commercial hen (Gallus gallus domesticus) was used an example of a very highly sensitive enzyme to MP (IC50 = 26nM). Some tests were carried out to validate this methodology. The cerebral AChE of these two sources of enzyme was partially purified discarding the supernatant of the homogenate and solubilizing the pellet with Triton X-100 detergent. The AChE activity inhibition in these preparations by excess of the substrate acetylthiocholine, a typical AChE behaviour, proved the homogeneity of this preparation and that it is representative of the real AChE of each animal. Using MP allows checking out the solutions of inhibitor with colorimetric methods in the moment of use. The preparation of soluble AChE eliminates insoluble matters which confound the enzyme quantification. Some characteristics of mathematical calculations of IKC were defined to create a valid model that is able to be used for evolutionary and phylogenic studies of fish and other animals. The cerebral AChE of all terrestrial animals, whose results are available, is highly sensitive to MP. To compare with a similar recently evolved fish, a sample of baiacu (baiacu-arara, Lagocephalus laevigatus) was tested for IKC and the results (IC50 = 2243nM) indicated that evolutionary age of the fish does not correlate with sensitivity to organophosphorus compounds. The most sensitive AChE among the fish tested was a type of catfish (bagre-branco, Genidens barbus, IC50 = 606nM) and the enzyme of an older evolved fish, a small shark (cação-frango, Rhizoprionodon porosus), had an intermediate sensitivity (IC50 = 1280nM). Studies with other species correlated to those being more sensitive to MP have to be made to get adequate answers about the use of IKC for cerebral AChE inhibition by MP as a possible evolutionary and phylogenetic marker.
107

Síntese e aplicações estratégicas de algumas neurotoxinas produzidas por cianobactérias / Synthesis and strategic aplications of some neurotoxins produce for cyanobacteria

Silva, Sidnei Moura e 15 April 2009 (has links)
As cianobactérias apresentam distribuição variada e podem ocorrer desde as regiões frias do ártico até os trópicos, em corpos dágua doce e no ambiente marinho. Algumas espécies de cianobactérias produzem compostos com conhecida toxidade, podendo causar efeitos deletérios em seres humanos e animais. Entre estes compostos estão os com atividade neurotóxica devido aos mais variados mecanismos de ação. O objetivo geral deste projeto é a obtenção por via sintética de algumas neurotoxinas e variantes, entre elas a β-N-metil-L-alanina (L-BMAA), anatoxina-a e anatoxina-a(s), bem como algumas aplicações. Para a L-BMAA, foi buscada a determinação de rotas sintéticas viáveis para a obtenção deste aminoácido modificado sob a forma racêmica e enantiomericamente pura, além de um possível produto cíclico que pode ser gerado naturalmente a partir da L-BMAA. Algumas rotas estratégicas foram determinadas com êxito para a síntese destes compostos. Entre as aplicações dos produtos obtidos podem ser citados: (i) a determinação de um método analítico para a determinação deste aminoácido por RMN de 1H; (ii) um método analítico por LC-MS utilizando D3-L-BMAA como padrão interno e (iii) a indicação de um possível mecanismo de neurotoxidade ligado a neurodegeneração via um intermediário produzido naturalmente do equilíbrio entre L-BMAA e íons bicarbonato. Duas rotas sintéticas estratégicas foram traçadas para a anatoxina-a. Na primeira, que não foi bem sucedida, partiu-se de um biciclo já formado e em sua etapa chave deveria ocorrer à expansão de um anel tropânico que conduziria ao biciclo 1:2:4. Na segunda, tentou-se a síntese a partir de uma molécula extremamente simples, o 1,5- ciclooctadieno, e após cinco passos reacionais obteve-se a síntese total da anatoxina-a sob a forma racêmica. A etapa mais importante para essa rota foi a ciclização utilizando-se paládio divalente. Entre as possíveis aplicações dos produtos obtidos sugere-se: (i) o desenvolvimento de um método analítico por LC-MS utilizando D3-anatoxina-a como padrão interno e (ii) ensaios biológicos com os análogos para se determinar potencial agonista, antagonista ou agonista parcial de receptores nicotínicos para esses compostos. A anatoxina-a(s) apresentou um grande desafio para a sua síntese total. Por se tratar de um organofosforado com uma parte alquílica heterocíclica, buscou-se primeiramente a sua síntese parcial. Assim, foi possivel a síntese da guanidina cíclica sob a forma racêmica e quiral, além da obtenção de alguns compostos análogos inéditos. Para a síntese da N-hidroxiguanidina cíclica traçou-se duas diferentes rotas, uma enantioseletiva, partindo do aminoácido asparagina, e outra racêmica, com a utilização de álcool benzílico como material de partida. No entanto, apesar da produção de intermediários e análogos, não foi possível a obtenção do produto final. Entre as aplicações dos produtos sintéticos obtidos estão: (i) o desenvolvimento e validação de um método analítico para a quantificação indireta de anatoxina-a(s) utilizando a N-hidroxiguanidina cíclica como padrão e (ii) a utilização destes intermediários sintéticos em ensaios para se determinar os mecanismos de ação tóxicos, especialmente como inibidores de colinesterases. / Cyanobacteria are aquatic and photosynthetic organisms that can be present in cold areas, such as the Arctic, as well as in tropical waters, in both marine and freshwater environment. They are important species for aquatic life and terrestrial ecosystems since they are on the base of the food web. However, some cyanobacterial species can produce toxic secondary metabolites that have deleterious effects for animals and human. These toxic metabolites are also called cyanotoxins and show different mechanisms of action ranging from hepatotoxic to neurotoxic effects. The aim of this study is the organic synthesis of some common neurotoxins, including some analogues, such as β-N-methyl-L-alanine (L-BMAA), anatoxin-a and anatoxin-a(s). Moreover, focus was given for some possible application of these compounds, especially as analytical standards for water monitoring. Some synthetic routes were carried out in order to produce L-BMAA in both racemic and enantiomerically pure forms. Also, it was synthesized a possible cyclic analogue that may be formed in vivo from L-BMAA. The racemate and the pure L-BMAA were successfully obtained. Some possible application of these compounds were suggested: (i) the development of an analytical method based on 1H NMR analyses for the determination of L-BMAA in environmental and biological samples; (ii) the development of an analytical method based on LC-MS for the determination of L-BMAA, using D3-L-BMAA as an internal standard, in different matrices and (iii) the indication of a cyclic derivative formed in vivo that can be involved in the neurotoxicity of L-BMAA. Two strategies were planned in order to produce anatoxin-a. The first one was not successful and was started by using the bicyclic precursor. The crucial step was the expansion of tropanic ring to produce the 1:2:4 byciclic anatoxin-a precursor. The second strategy was initiated with the 1,5 cyclicoctadiene and after five reaction steps anatoxin-a was finally synthesized in its racemic form. The most important step for this route was the use of palladium. Similar applications were suggested for anatoxin-a: (i) the development of an analytical method based on LC-MS for the determination of anatoxin-a using D3-anatoxin-a as an internal standard in different matrices and (ii) the screening of anatoxin-a and analogues in bioassays based on nicotinic receptors in order to determine their agonistic and antagonistic mechanism of action. The total synthesis of anatoxin-a(s) is still a challenge. This cyanotoxin is a natural organophosphate with an alkylic heterocyclic chain. Therefore, the first step was the production of the cyclic guanidine in both racemic and enantiomerically pure forms. Some cyclic guanidine derivatives were prepared via asparagine and/or benzilic alcohol. However, anatoxin-a(s) was not achieved. The use of the cyclic guanidine can be recommended for: (i) the development of an analytical method based on LC-MS for the indirect determination of anatoxin-a(s) using its alkylic chain as a standard after sample alkalinization and (ii) the screening of anatoxin-a(s) derivatives in cholinesterase assays to determine their toxicity and mechanisms of action.
108

Estudo da influência das características estruturais da hidroxipropil-metil-celulose (HPMC) nas propriedades de superfície de filmes poliméricos, na incorporação e liberação de nicotina / Study of the influence of hydroxypropyl-methyl-cellulose (HPMC) structural characteristics on the surface properties of polymeric films, on the incorporation and release of nicotine

Marani, Pedro Lazzarin 26 June 2015 (has links)
A hidroxipropil-metil-celulose (HPMC) é um éter de celulose que possui estrutura variável dependendo da quantidade de grupos metila, apolares, e hidroxipropoxila, polares, inseridos na cadeia polimérica celulósica. A polaridade do polímero é controlada através da quantidade de grupos metila (DS) e de hidroxipropoxila (MS) e afeta as propriedades de filmes poliméricos finos e espessos, além de alterar as características de liberação controlada de princípios ativos (neste caso nicotina) incorporados em filmes de HPMC, reticulados através de uma reação de esterificação com ácido cítrico. Com exceção do polímero com baixo DS e alto MS (e por consequência mais polar), filmes finos apresentam valores de energia superficial próximos aos de poliestireno ou poli(metacrilato de metila) (~41 mJ/m/2), indicando forte orientação molecular dos grupos metila ao ar, de acordo com um modelo apresentado. Esta orientação favoreceu as interações com o ar, que se organizou na superfície, formando pequenas cavidades superficiais, de acordo com imagens de microscopia de força atômica (AFM). Apesar de seguirem a mesma ordem de acordo com a polaridade dos polímeros, os valores de energia superficial observados para filmes espessos foram mais elevados, devido a uma menor quantidade de grupos metila orientados ao ar, acarretados por uma maior interação intermolecular no \"bulk\" do filme polimérico e uma consequente diminuição nos graus de liberdade da molécula polimérica. Um modelo para a estrutura de filmes espessos é proposto, no qual a variação nos valores de DS e MS explica as diferentes estruturas superficiais observadas em imagens de AFM. A incorporação de nicotina em filmes espessos também sofre influência dos valores de DS e MS; uma maior incorporação do princípio ativo foi observada em maiores DS e menores MS. A liberação controlada do princípio ativo também é influenciada por esses fatores estruturais, porém o pH do meio externo também é um fator a ser considerado: somente em pHs maiores que 8,8, onde a nicotina se encontra majoritariamente na sua forma neutra/desprotonada, pode-se observar uma cinética mais lenta e controlada para o polímero de maior MS e menor DS. A força iônica também influencia a cinética de liberação, porém em uma extensão muito menor que uma variação no pH. Os resultados obtidos também foram analisados segundo o modelo de liberação de Korsmeyer-Peppas, que quantifica a interação princípio ativo-matriz polimérica e descreve o mecanismo de liberação através do parâmetro difusional n. Ao final, baseado nos resultados obtidos, pode-se recomendar para uso tópico o polímero J, com menor DS e maior MS, como sendo o mais indicado para Terapia de Reposição de Nicotina (TRN), devido à sua liberação quantitativa e em velocidades mais lentas, possuindo a menor retenção de nicotina ao final do processo dentre os polímeros estudados; em casos de peles fortemente oleosas, mais alcalinas, a indicação do polímero E, com maior DS e menor MS, é recomendada pela sua capacidade de liberar uma maior quantidade de princípio ativo quando em pHs mais elevados. / Hydroxypropyl-methyl-cellulose (HPMC) is a cellulose ether with variable structure, depending on the amount of methyl groups, with apolar characteristics, and hydroxypropyl groups, with polar characteristics, inserted on the polymer backbone chain. The polymer polarity is controlled through the amount of methyl (DS) and hydroxypropyl (MS) groups, and affects the properties of thin and thick polymer films, as well as impacts the active principle release rate (in this case, nicotine) from HPMC polymer films, crosslinked through a esterification reaction with citric acid. With exception of the polymer with low DS and high MS (and consequently, more polar), thin films present surface energy values close to those determined for polystyrene or poly(methyl-methacrylate) (~41 mJ/m2), indicating strong orientation of the methyl groups to the air, according to a proposed model. This orientation favored the interactions with the air, which has been organized at the surface, forming small superficial cavities, according to Atomic Force Microscopy (AFM) images. Despite following the same pattern according to the polymer\'s polarities, values of surface energy observed for thick films were higher, due to a lower amount of methyl groups oriented to the air, driven by a higher interchain interaction in the bulk polymer film and consequent lowering in the polymer molecule degrees of freedom. A model to the thick films structure has been proposed, where the variation in the values of DS and MS explains the differences observed in the AFM images. Nicotine incorporation in thick films is also influenced by the values of DS and MS; a higher incorporation of the active principle has been observed in higher DS and lower MS. The active principle\'s controlled release is influenced by these structural parameters as well, although the medium\'s pH should also be considered: only at pHs higher than 8,8, where nicotine can be found mostly at its neutral/non-protonated form, a slower and controlled release can be observed for the polymer with higher MS and lower DS. The ionic strength influences the release kinetics too, but in a much minor extension than the medium pH does. The results obtained were analyzed using the Korsmeyer-Peppas model, which quantifies the active principle-polymer matrix interaction and describes the release mechanism through the diffusional parameter n. At the end, based on the results obtained, the polymer J, with higher MS and lower DS, can be the most indicated for Nicotine Replacement Therapy (NRT), due to its quantitative release and at lower rates and constant amounts over time, allowing the lowest nicotine retention at the end of the process amongst all evaluated polymers; at highly oily skin, more alkaline, the polymer E, with higher DS and lower MS, can be recommended by its characteristics of more quantitative release under higher pHs.
109

Metabolismo de alpha-metil glicosídio em Saccharomyces cerevisiae / Alpha-methyl glucoside metabolism in saccharomyces cerevisiae

Silva, Marcia Aparecida da 07 December 2007 (has links)
O transporte de α-metil glicosídio ( α-MG) em Saccharomyces cerevisiae foi recentemente reportado como transporte ativo, do tipo simporte de &$945;-MG com H+ mediado pela permease Agt1p. A cepa AP77-11B (cepa selecionada em nosso laboratório) 14C-α-MG pelo mecanismo descrito como difusão facilitada porque não existe co-transporte de H+ durante o transporte de α-MG. Os genes HXT1-HXT17 pertencem à família dos transportadores de hexoses em Saccharomyces cerevisiae. Então, nós decidimos investigar a possibilidade que o transporte de α-MG poderia ser mediado pelos transportadores de hexoses. Nós demonstramos que cepa MC966A (tipo selvagem), KY73 (isogênica com MC966A mas deletada nos HXT1-7), BSY08 (isogênica com KY73 com o AGT1 deletado), BSY09 (isogênica com MC966A com o AGT1 deletado) e a EBY.VW4000 (hxt1-17 agt1 gal2-null), não cresceram em α-MG como fonte de carbono. Além disso, estas cepas não transportaram α-MG por difusão facilitada quando as células foram cultivadas em meio com maltose, levando-nos a concluir que os transportadores de hexoses não estavam envolvidos no transporte de α-MG. Nós observamos que a cepa AP77-11B apresentou alta atividade de α-metilglicosidase periplásmica quando as células foram cultivadas em α-MG. Esta atividade enzimática foi ensaiada usando um método descrito primeiramente para invertase periplásmica, no qual as células eram incubadas com fluoreto de sódio, um inibidor da enolase, antes da incubação com α-MG. Então, a glicose produzida durante a hidrólise do -MG poderia ser determinada. A atividade extracelular só está presente em células cultivadas em -αMG. Células de-reprimidas não mostraram atividade de alpha-metilglicosidase. Os parâmetros cinéticos determinados para α-metilglicosidase, indicaram que esta enzima tem baixa afinidade para o alpha-MG. Além do mais, a atividade específica da alpha-metilglicosidase periplásmica aumentou ao longo da curva de crescimento em α-MG. Os resultados reportados mostraram que existem duas vias de utilização de α-MG em Saccharomyces cerevisiae. Uma via é mediada pela Agt1p, responsável pelo transporte ativo de α-MG. Na outra via, a α -metilglicosidase é secretada para o espaço periplásmico das células. Então, a glicose produzida pela hidrólise do α-MG é transportada pelos transportadores de hexoses por difusão facilitada. / Alpha-Methyl glucoside ( alpha-MG) transport in Saccharomyces cerevisiae was previously reported to be an active transport, a H+ -symport mediated by the Agt1p permease. Strain AP77-11B (a strain obtained in our laboratory) takes up 14C- alpha-MG by a mechanism which was ascribed to be facilitated diffusion since there is no H+-cotransport during the alpha-MG uptake. The HXT1-HXT17 there is no H genes belong to a family of hexose transporters in Saccharomyces cerevisiae. Therefore, we decided to investigate the possibility that -MG transport could be mediated by hexose transporters. We demonstrated that strains MC966A (w.t.), KY73 (isogenic to MC966A but hxt1-hxt7-null), BSY08 (isogenic to KY73 with AGT1 deleted), BSY09 (isogenic to MC966A with AGT1 deleted) and even strain EBY.VW4000 (hxt1-hxt17 agt1 gal2-null), were not able to grow on alpha-MG as the sole carbon source. Moreover, none of them presented alpha-MG transport by facilitated diffusion when the strains were grown on maltose leading us to conclude that the HXT glucose transporters were not involved in alpha-MG transport. We found that strain AP77-11B displayed a high periplasmic alpha-methylglucosidase activity when cells were grown on alpha-MG. This enzymatic activity was assayed using a method first described for periplasmic invertase in which cells were incubated with sodium fluoride, an inhibitor of enolase, prior to the incubation with alpha-MG. Then the glucose produced during alpha-MG hydrolysis could be accurately measured. The extracellular activity was present only in cells grown on alpha-MG. Glucose derepressed cells did not show periplasmic alpha-methylglucosidase activity.
110

Regulação hormonal da biossíntese de antocianinas em framboesas (Rubus idaeus) no período pós-colheita / Hormonal regulation on anthocyanin biossynthesis in raspberry (Rubus idaeus) on postharvest.

Moro, Laís 29 August 2013 (has links)
Nos frutos, a cor é fundamental para a aceitabilidade inicial do consumidor, especialmente para os chamados \"pequenos frutos\" como morangos e framboesas, sendo um critério tradicional para a apreciação e seleção do estado de maturação. Em framboesas (Rubus idaeus), as pesquisas têm focado a síntese de antocianinas, os pigmentos mais abundantes nesta espécie. Seus precursores provem da via de biossíntese dos fenilpropanóides, porém os fatores que regulam a atividade dessa via metabólica ainda são pouco conhecidos. Sabe-se que alguns hormônios como o etileno, o ácido indol-3-acético (AIA), o ácido abscísico (ABA) e o metil-jasmonato (MJ) estão relacionados à inibição da síntese ou aumento no acúmulo destes flavonóides. Neste contexto, o objetivo do trabalho é avaliar o efeito destes fatores hormonais sobre a biossíntese de antocianinas em framboesas da cultivar (cv.) Autumn Bliss. Foram avaliados os efeitos dos hormônios sobre as características físico-químicas e fisiológicas dos frutos (açúcares solúveis, ácidos orgânicos, respiração, síntese de etileno, cor), conteúdo de compostos fenólicos e flavonóides. Também foram quantificados os níveis de AIA livre, ABA e MJ e a expressão relativa das enzimas antocianidina sintase (ANS), dihidroflavonol redutase (DFR) e do fator de transcrição MYB10, regulador da transcrição de genes da via de biossíntese de antocianinas em framboesas. As alterações mais significativas foram observadas no tratamento com MJ, para o qual os frutos apresentaram acentuada produção de etileno (sem efeito sobre a respiração) e também na cor, mais acentuada nos frutos maduros deste grupo em comparação com os frutos do grupo controle. O MJ também induziu aumento nos níveis de expressão relativa de MYB, ANS e DFR, nos dois primeiros dias pós-colheita. Outro grupo que se destacou foi o tratado com AIA por apresentar inibição na síntese de antocianinas e compostos fenólicos, a qual foi correlacionada à inibição da transcrição do MYB e ANS. O ABA por sua vez, inibiu o acúmulo de transcritos da DFR, de forma correlata ao menor acúmulo de antocianinas. Exceto pelo ACC, que não produziu efeitos significativos em nenhum dos parâmetros avaliados, os resultados indicam que o metabolismo de antocianinas deve ser regulado por múltiplos sinais hormonais. / The color is fundamental for the fruits, for the initial acceptability of the consumers, is a factor that influence the appreciation and selection of the maturity stage, especially for berries, like strawberries and raspberries. In raspberries (Rubus idaeus), the research have focused on the anthocyanin biosynthesis, the pigments most frequent on this species. Their precursors came from the phenylpropanoid pathway but the factors that regulate this metabolic pathway remain unclear. There are evidences that some phytohormones as ethylene, indole-3-acetic acid (IAA) abscisic acid (ABA) and methyl jasmonate (MJ) are related to the inhibition or increase of these flavonoids on fruits. In this context, the aim of this study is to evaluate the effect of these phytohormones on the anthocyanin pathway in raspberries Autumn Bliss. It was evaluated the effects of these phytohormones in some physico-chemical and physiologic characteristics of these fruits (soluble sugars, organic acids, respiration, ethylene biosynthesis, color), phenolic compounds and flavonoid content. Also, it was quantified the auxin, ABA and MJ levels, and the relative transcript levels of anthocyanidin synthase (ANS), dihydroflavonol 4-reductase (DFR) and the transcriptional factor MYB10, a transcriptional regulator of the anthocyanin pathway in raspberries. The most significant alterations were observed on MJ treatment, in which the ethylene production in berries reach the highest levels (without effect on the respiration) and the most intense red color on ripe fruits in comparison with the control group. MJ also induced the increase on relative expression of MYB, ANS and DFR two days after harvest prior to the anthocyanin accumulation. Other noticeable effect was detected in the IAA group in which anthocyanin synthesis and phenolic compound content were inhibited and related to the inhibition of MYB and ANS transcription. ABA inhibited the DFR transcript accumulation, related to the delay in anthocyanins synthesis in relation to control group. Except by ACC, that did not have significant effects in any of the evaluated parameters, the results suggest that the anthocyanin metabolism might be regulate for multiple hormonal signs.

Page generated in 0.0381 seconds