• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5094
  • 268
  • 187
  • 186
  • 185
  • 185
  • 157
  • 157
  • 101
  • 96
  • 54
  • 29
  • 28
  • 9
  • 7
  • Tagged with
  • 5468
  • 1954
  • 1942
  • 1564
  • 784
  • 667
  • 607
  • 530
  • 523
  • 492
  • 474
  • 415
  • 350
  • 349
  • 313
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
171

Efeitos da exposi??o intraoral e da aplica??o de tratamentos de limpeza sobre arcos ortod?nticos de a?o inoxid?vel

Mattiello, Fabiano Dalla Lana 26 February 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:30:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 458475.pdf: 2844409 bytes, checksum: 082893a404bcf0d98df9b4c4eec7dbf0 (MD5) Previous issue date: 2014-02-26 / Introduction: The purpose of this study was to to evaluate the effects of the intraoral aging on the stainless steel (SS) archwire surface and the effects of four methods of archwire cleaning on the variables of debris, roughness, and friction during sliding mechanics. Methods: Seventeen segments of as-received 0.019 ? 0.025 inch SS archwire, without bends, was designated as C- group, while 85 segments of 0.019 ? 0.025 inch SS archwire were removed from the intraoral environment after four weeks of exposure. These retrieved segments were divided into 5 groups of 17 segments each: C+ (clinical use control group), T1 (sodium bicarbonate jet cleaning), T2 (77oGL alcohol soaked gauze cleaning), T3(ultrasound cleaning) and T4 (steel wool sponge cleaning).The debris level of all those 6 groups were observed by scanning electron microscopy. The Ra was evaluated with a rugosimeter and frictional force was evaluated by the displacement of the segments through the bracket slots assembled in the universal testing machine. The plate containing the bracktes was attached in the machine upper grip to slide at a speed of 5 mm/minute for a distance of 5 mm. Data were analyzed by ANOVA, Student s t-test, Mann-Whitney and Student-Newman-Keuls tests, with &#945;=0,05. Results: The debris of C+ (mean score 2) group increased significantly (p<0.001) in comparison to C- (mean score 0). After the cleaning procedures, only the T2 (p<0.05) and T4 (p<0.01) groups, both with mean score 1, showed significantly decrease in the debris scores. The Ra analysis showed that C+ (mean 0,41&#956;m) group had an increase (p<0.001) in Ra level in comparison to C- (mean 0,18&#956;m), while only the T4 group (mean 0,25&#956;m) showed a decrease after cleaning method in comparison to C+ (p<0.05). The frictional force levels did not show significant difference between C- (mean 6,90N) and C+ (mean 7,89N) groups (p>0.05) and between C+ and T1 (mean 5,73N), T2 (mean 9,49N), T3 (mean 8,56N) and T4 (mean 9,09N) groups (p>0.05). Conclusions: The debris and Ra of SS rectangular wires increased significantly during clinical use, however without causing a significant increase in the frictional force level. The alcohol soaked gauze and the steel wool sponge cleaning methods promoted a significant decrease in the debris scores of retrieved archwires, while the roughness of these archwires decreased only with the steel wool sponge cleaning method. The resistance to sliding of retrieved archwires was not affected by any of the four cleaning methods. / Introdu??o: O objetivo deste estudo foi analisar os efeitos do envelhecimento intraoral sobre arcos de a?o inoxid?vel, assim como os efeitos de quatro m?todos de limpeza sobre esses arcos, nos crit?rios de debris aderidos, rugosidade superficial e resist?ncia friccional ao deslizamento. Materiais e m?todos: Dezessete segmentos de arcos retangulares 0,019 x0,025 , sem dobras, rec?m removidos da embalagem, foram denominados Grupo C- (controle novo), enquanto 85 segmentos de arcos retangulares 0,019 x0,025 , sem dobras, foram removidos do meio bucal ap?s a perman?ncia de quatro semanas. Essa metodologia foi analisada e aprovada pela Comiss?o Cient?fica e de ?tica da Faculdade de Odontotologia (CCEFO-PUCRS) e ao Comit? de ?tica em Pesquisa (CEP-PUCRS). Esses segmentos expostos ao meio bucal foram divididos em cinco grupos contendo 17 segmentos cada: C+ (controle exposto), T1 (limpeza com jato de bicarbonato de s?dio); T2 (limpeza com gaze embebida em ?lcool 77?GL); T3 (limpeza em cuba ultrass?nica com detergente enzim?tico); T4 (limpeza de fric??o com esponja de a?o). Todos os seis grupos foram submetidos ? an?lise de debris em microsc?pio eletr?nico de varredura, em magnifica??o 200x. A rugosidade superficial (Ra) foi analisada atrav?s de rugos?metro, enquanto, para verifica??o da fric??o, os segmentos foram ligados com ligaduras el?sticas ? br?quetes colados em placas de acr?lico. Essa placas foram adaptadas ? m?quina de teste universal, e os segmentos tracionados em velocidade constante de 5mm/min por 5mm. Os dados foram analisados atrav?s dos testes estat?sticos de ANOVA, Teste T de Student, Mann-Whitney e Student-Newman-Keuls, com &#945;=0,05. Resultados: A an?lise de debris superficiais mostrou que os arcos do grupo C- apresentaram ?ndice 0, enquanto o grupo C+ apresentaram uma m?dia de ?ndice 2, e portanto um aumento significativo (p<0,001) na quantidade de debris aderidos na magnifica??o 200x. Apenas os grupos T2 (p<0,05) e T4 (p<0,01), ambos com uma m?dia de n?vel 1 de debris, apresentaram uma redu??o significativa em compara??o com C+. Em rela??o ? Ra, o grupo C+, com m?dia de 0,41&#956;m, apresentou aumento significativo em rela??o a C-, com m?dia de 0,18&#956;m (p<0,001). Apenas o grupo T4, m?dia de 0,25&#956;m, mostrou um redu??o significativa em compara??o ao C+ (p<0,05). A an?lise friccional revelou n?o haver diferen?a significativa (p>0,05) entre os grupos C- (m?dia de 6,90N) e C+ (m?dia de 7,89N), assim como entre os grupos C+ e T1 (m?dia de 5,73N), T2 (m?dia de 9,49N), T3 (m?dia de 8,56N) e T4 (m?dia de 9,09N) (p>0,05). Conclus?es: Os arcos retangulares de a?o inoxid?vel expostos ao meio intraoral por 4 semanas apresentaram um aumento na quantidade de debris aderidos e da rugosidade superficial, entretanto sem afetar a resist?ncia friccional ao deslizamento. A limpeza dos arcos envelhecidos com gaze embebida em ?lcool e por fric??o de esponja de a?o promoveram a redu??o significativa no ?ndice de debris; entretanto, a redu??o da rugosidade superficial ocorreu apenas pela limpeza com a esponja de a?o. A resist?ncia friccional ao deslizamento mostrou-se inalterada pelos quatro m?todos de limpeza superficial empregados.
172

Ergonomia odontológica : fator indutor de saúde e educação para acadêmicos de odontologia /

Diniz, Diego Garcia. January 2009 (has links)
Orientador: Artênio José Isper Garbin / Banca: Alício Rosalino Garcia / Banca: Edgard Michel Crosato / Resumo: A literatura tem sustentado a associação entre a postura de atendimento clínico do cirurgiãodentista com a ocorrência de distúrbios osteomusculares relacionados ao trabalho (DORT). Fato esse que vem gerando danos a saúde, queda de produtividade além do encerramento prematuro da carreira. A ergonomia é uma ciência que vem progredindo na área odontológica interferindo beneficamente nessas situações. A FDI (Federation Dentaire Internacionale) em parceria com a ISO (International Standards Organization) são organizações que tem promovido uma reestruturação para a padronização das rotinas de trabalho odontológico organizadas por normativas e diretrizes ergonômicas visando à otimização do trabalho e conseqüentemente mais saúde, conforto e segurança aos profissionais de saúde bucal. O objetivo deste trabalho foi analisar o nível de conhecimento sobre os requisitos posturais de ergonomia odontológica e a posição de trabalho durante atendimento clínico dos formandos da faculdade de odontologia de Araçatuba-Unesp. Oito requisitos posturais presentes no projeto Norma ISO/TC 106/SC 6 N 411 foram reproduzidos, fotografados e analisados para que se desenvolvesse um teste de percepção visual (TPV). Posteriormente realizaram-se tomadas fotográficas durante o atendimento clínico odontológico de 69 alunos participantes. Após essa etapa, os acadêmicos foram submetidos ao TPV. Observou-se 65,7% de respostas corretas quanto a essa última avaliação sendo que 55,1% dos alunos ficaram situados numa faixa "satisfatória". Em relação à análise fotográfica dos atendimentos clínicos verificou-se 35% situações em acordo com os requisitos ergonômicos com apenas 14,5% dos estudantes acima de um nível considerado "ruim" ou "regular". Concluiu-se que o grau de conhecimento dos alunos sobre as posturas ergonômicas odontológicas... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: A distinct body of literature supports the association between clinical postures of the dental practitioner and work related musculoskeletal disorders (WRMD). This fact comes generating damages to health, decline in productivity beyond premature closure of the career. The ergonomics is a science that comes progressing in the dentistry intervening beneficially with these situations. The FDI (Federation Dentaire International) in partnership with the ISO (International Standards Organization) are organizations that have promoted a restructuring for the standardization of the work dental routines organized by ergonomic standards and guidelines aiming to optimize the work and consequently better health, comfort and safety to the dental professionals. The objective of this work was to analyze the knowledge level about the postures requirements of the dental ergonomics and the work position during dental practice of the graduates students of Dental School of Araçatuba, Paulista State University, UNESP. Eight posture requirements presents in the project Norm ISO/TC 106/SC N 411 had been reproduced, photographed and analyzed so that a test of visual perception was developed (TVP). Subsequently, the dental cares performed by 69 students participating in the research were photographed. After this stage, the students were submitted to TVP In this latest survey were observed 65.7% correct answers with 55.1% of students were located in a level "satisfactory". For photographic analysis of clinical care there have been 193 (35%) cases in accordance with the ergonomics requirements with only 14.5% of students above a level considered "bad" or "regular". It was concluded that the degree of knowledge of students on dental ergonomic posture is not reflected in the implementation of the requirements for clinical practice. It's relevant search the motives of the difficulties encountered... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
173

Sobreviv?ncia de implantes ap?s levantamento de seio maxilar com uso de enxerto ?sseo aut?geno, bio-oss? ou combina??o de osso aut?geno com bio-oss?, revis?o sistem?tica de literatura

Ponte, Monique Est?r 29 February 2016 (has links)
Submitted by Setor de Tratamento da Informa??o - BC/PUCRS (tede2@pucrs.br) on 2016-06-03T16:51:23Z No. of bitstreams: 1 DIS_MONIQUE_ESTER_PONTE_PARCIAL.pdf: 1267785 bytes, checksum: 665a63dd45286a739f916cb42e50926a (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-03T16:51:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DIS_MONIQUE_ESTER_PONTE_PARCIAL.pdf: 1267785 bytes, checksum: 665a63dd45286a739f916cb42e50926a (MD5) Previous issue date: 2016-02-29 / Funda??o de Amparo ? Pesquisa do Estado do Rio Grande do Sul - FAPERGS / The absence of teeth leads to bone resorption, rehabilitate edentulous individuals through implants can be difficult when this is a severe resorption. The maxillary sinus lift is an alternative to allow the placement of implants in patients with extreme jaw bone resorption, particularly in the posterior maxillary. Objectives: Given the variety of grafts available for maxillary sinus lift, this systematic literature review aims to compare the use of Bio-Oss? with the use of autogenous bone with regard to implants survival rate. Methods: Through MeSH terms, entry terms and Boolean operators, a search for clinical and comparative studies of use of Bio-Oss? and use of autogenous bone for maxillary sinus lifting in PubMed, Embase and Cochrane Library. Results: The search initially found 709 articles that after excluding duplicates resulted in 672 jobs that had the title and summary read. 60 studies were read in full and 08 selected for analysis. The best implant survival rate found was 100% using isolated Bio-Oss?, using autogenous bone alone or a combination of autogenous bone with Bio-Oss?. The lower survival rate found was 82.4% for implants placed in the maxillary sinus filled with autogenous bone. There was no statistically significant difference between groups of the included studies. Conclusion: Still not possible to consider the Bio-Oss? as the gold standard for maxillary sinus floor augmentation, but we can suggest that, as the autologous bone, the biomaterial has excellent implant survival rates. / A aus?ncia de elementos dent?rios leva a reabsor??o ?ssea, reabilitar indiv?duos ed?ntulos atrav?s de implantes pode ser dif?cil quando essa reabsor??o se d? de forma acentuada. O levantamento de seio maxilar ? alternativa para possibilitar a coloca??o de implantes em indiv?duos com extrema reabsor??o ?ssea maxilar, em especial na regi?o posterior de maxila. Objetivos: Diante da variedade de enxertos dispon?veis para levantamento de seio maxilar, esta revis?o sistem?tica de literatura visa comparar o uso de Bio-Oss? com uso de osso aut?geno no que diz respeito a taxa de sobreviv?ncia de implantes. Materiais e m?todos: Atrav?s de MeSH terms, entry terms e operadores booleanos, buscou-se por artigos cl?nico-comparativos de uso de Bio-Oss? e osso aut?geno para levantamento de seio maxilar nas bases PubMed, Embase e Biblioteca Cochrane. Resultados: A busca detectou inicialmente 709 artigos que ap?s exclus?o de duplicatas resultaram em 672 trabalhos que tiveram t?tulo e resumo lidos. 60 estudos foram lidos integralmente e 08 selecionados para an?lise. A maior taxa de sobreviv?ncia de implantes encontrada foi 100% para uso isolado de Bio-Oss?, uso de osso aut?geno isoladamente ou uso de combina??o de osso atu?geno com Bio-Oss?. A menor taxa de sobreviv?ncia encontrada foi 82,4% para implantes instalados em seio maxilar preenchido com osso aut?geno. N?o houve diferen?a estatisticamente significativa entre os grupos dos trabalhos inclu?dos. Conclus?o: Ainda n?o ? poss?vel considerar o Bio-Oss? como padr?o ouro para levantamento de seio maxilar, por?m podemos inferir que assim como o osso aut?geno, o biomaterial apresenta excelentes taxas de sobreviv?ncia de implantes.
174

Percepções, conhecimentos, comportamentos e representações sociais de saúde e doença bucal de adolescentes

Flores, Eliane Maria Teixeira Leite January 2001 (has links)
Esta pesquisa teve como objetivo avaliar as percepções, as representações, os conhecimentos e os comportamentos relacionados com a saúde bucal dos adolescentes alunos de escolas públicas de dois bairros de Porto Alegre para averiguar a possibilidade de participação dos jovens como multiplicadores de saúde no programa docente-assistencial realizado pela Faculdade de Odontologia da Universidade Federal do Rio Grande do Sul. Os adolescentes foram avaliados através de dois instrumentos de pesquisa: um questionário e grupos focais que permitiram uma abordagem mais ampla e profunda do tema proposto. Os adolescentes que participaram desta pesquisa foram voluntários e constituíram uma amostra selecionada e intencional em que a representatividade estatística não pode ser considerada. Os resultados mostram que eles manifestam comportamentos que se contrapõe aos bons conhecimentos que possuem a respeito dos cuidados relacionados com a saúde bucal e que a motivação para realizá-los está vinculada com a sociabilização. Demonstraram disponibilidade para transferir seus conhecimentos através de meios interessantes e divertidos, como jogos e encenações teatrais.
175

Uso de crioterapia em dentes inoculados com enterococcus faecalis : um estudo in vitro

Borges, Hedelson Odenir Iecher 10 December 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:29:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 399343.pdf: 1116800 bytes, checksum: e914eb2a8671e0db3d424aa7a7225799 (MD5) Previous issue date: 2007-12-10 / A crioterapia ? uma t?cnica em que s?o utilizadas baixas temperaturas para promover necrose tecidual com finalidades terap?uticas, sendo a temperatura de -20?C considerada letal para as c?lulas. Em Odontologia seu uso ? descrito no tratamento de diversas les?es, tanto em tecidos moles quanto ?sseos. N?o existem, por?m, relatos cl?nicos da aplica??o do congelamento em tecidos dent?rios. Outro aspecto ? a ocorr?ncia de situa??es cl?nicas, de infec??es periapicais recorrentes, onde o tratamento endod?ntico muitas vezes n?o ? bem sucedido, sendo o paciente submetido a tratamento cir?rgico para resolu??o do problema. Assim, os objetivos deste trabalho foram verificar as temperaturas atingidas com o uso do spray de nitrog?nio l?quido em dentes humanos extra?dos e tamb?m investigar se esta terapia, via canal dent?rio, tem efeito letal para col?nias de bact?rias Enterococcus faecalis, cultivadas em laborat?rio e inoculadas em dentes humanos extra?dos. Na primeira parte do estudo, seis dentes humanos foram submetidos a dois ciclos de congelamento de 15 segundos cada, com um intervalo de descongelamento espont?neo de 4 minutos. A aplica??o foi realizada em duas regi?es: 1 mm aqu?m do ?pice dent?rio e tamb?m na entrada do canal radicular. Com a aplica??o a 1mm do ?pice, foi obtida uma m?dia aritm?tica de -36,83?C e de -38,50?C no ?pice dent?rio, ap?s primeiro e segundo ciclos, respectivamente. Com o posicionamento na entrada do canal, as m?dias obtidas foram -2,66?C e - 4,41?C no ?pice dent?rio, ap?s primeiro e segundo ciclos, respectivamente. Com base nestes resultados ? poss?vel concluir que a crioterapia apresenta capacidade de atingir temperaturas consideradas letais em tecidos dent?rios. Na segunda parte da pesquisa, o nitrog?nio l?quido foi aplicado em 11 dentes humanos contaminados com E. faecalis. Foram realizados 3 ciclos de 60 segundos, com descongelamento de 4 minutos entre cada um. A m?dia aritm?tica das porcentagens de redu??o do n?mero de Unidades Formadoras de Col?nias de E. faecalis, foi de 92,00? 3,117 (m?dia ? erro padr?o da m?dia). Conclui-se deste trabalho que a crioterapia foi efetiva na redu??o do n?mero de bact?rias intracanal, podendo apresentar uma efic?cia na descontamina??o do canal radicular.
176

Evaluación de la exactitud de cuatro localizadores electrónicos de ápice: estudio in vivo e in vitro

Stöber Blázquez, Eva Katia 26 July 2012 (has links)
Aquesta tesi doctoral és un compendi de 4 articles basats en la precisió de la determinació de la longitut de treball (LT), pas fonamental en un tractament endodòntic, mitjançant localitzadors electrònics d'àpex (LEAs). Un gran nombre d'estudis reflecteixen els beneficis i el funcionament clínic dels diversos models de LEAs que s'han desenvolupat en els últims anys, entre ells el Raypex 5 (VDW, Munic, Alemanya), l’iPex (NSK, Tochigi, Japó) i el Mini Apex Locator (SybronEndo, Anaheim, CA). No obstant això, es pot observar un buit en la literatura pel que fa al comportament dels LEAs Mini Apex Locator i iPex i una informació limitada pel que fa al Raypex 5, respecte al comportament d'aquests LEAs en condicions clíniques. Per tant, el primer objectiu d'aquesta tesi era avaluar l'exactitud dels LEAs iPex, Raypex 5, Mini Apex Locator i Root ZX (J. Morita Corp, Tòquio, Japó), considerat aquest últim el gold standard dels LEAs contra el que tot nou localitzador hauria de ser comparat, per determinar la LT tant en condicions in vitro com in vivo. Així mateix, a causa de la dificultat d'obtenir mostres per als estudis in vivo, el segon objectiu de la tesi era determinar si l'avaluació in vitro dels LEAs presentava diferències significatives amb l'avaluació in vivo, ja que fins ara aquesta pregunta no es havia contestat i la majoria d'estudis publicats sobre l'exactitud dels diferents LEAs s'han realitzat sota condicions in vitro. D'acord amb les troballes es pot concloure que no existeixen diferències significatives entre els LEAs Root ZX, iPex, Raypex 5 i Mini Apex Locator per a determinar la LT final (establerta 0.5 mm coronal al foramen major) i tampoc hi ha diferències significatives entre les mesures obtingudes en condicions in vivo o in vitro quan es van utilitzar els quatre localitzadors. / Esta tesis doctoral es un compendio de 4 artículos basados en la precisión de la determinación de la longitud de trabajo (LT), paso fundamental en un tratamiento endodóntico, mediante localizadores electrónicos de ápice (LEAs). Un gran número de estudios reflejan los beneficios y el funcionamiento clínico de los diversos modelos de LEAs que se han desarrollado en los últimos años, entre ellos el Raypex 5 (VDW, Munich, Alemania), el iPex (NSK, Tochigi, Japón) y el Mini Apex Locator (SybronEndo, Anaheim, CA). No obstante, se puede observar un vacío en la literatura en lo que concierne al comportamiento de los LEAs Mini Apex Locator e iPex y una información limitada en lo referente al Raypex 5, respecto al comportamiento de estos LEAs en condiciones clínicas. Por tanto, el primer objetivo de esta tesis era evaluar la exactitud de los LEAs iPex, Raypex 5, Mini Apex Locator y Root ZX (J. Morita Corp., Tokyo, Japón), considerado este último el gold standard de los LEAs contra el que todo nuevo localizador debería ser comparado, para determinar la LT tanto en condiciones in vitro como in vivo. Así mismo, debido a la dificultad de obtener muestras para los estudios in vivo, el segundo objetivo de la tesis era determinar si la evaluación in vitro de los LEAs presentaba diferencias significativas con la evaluación in vivo, ya que hasta la fecha esta pregunta no se había contestado y la mayoría de estudios publicados sobre la exactitud de los diferentes LEAs se han realizado bajo condiciones in vitro. En base a los hallazgos se puede concluir que no existen diferencias significativas entre los LEAs Root ZX, iPex, Raypex 5 y Mini Apex Locator para determinar la LT final (establecida 0.5 mm coronal al foramen mayor) y tampoco existen diferencias significativas entre las medidas obtenidas en condiciones in vivo o in vitro cuando se utilizaron los cuatro localizadores.
177

Estabilidad del color del Agregado Trióxido Mineral

Vallés Rodríguez, Marta 12 June 2014 (has links)
El agregado trióxido mineral (MTA) es un material restaurador utilizado en endodoncia. Según su lugar de colocación, su color será importante en el resultado estético final del diente restaurado. El MTA está comercializado en color blanco para estas indicaciones estéticas, sin embargo se ha observado que a veces cambia de color. En este estudio hemos observado que el MTA blanco se oscurece cuando simultáneamente está en un ambiente sin oxígeno y recibe una fuente de luz. Llegamos a la hipótesis que el óxido de bismuto, presente en su composición, es el responable de dicha decoloración. El Biodentine, un material basado en calcio-silicato como el MTA, no cambia de color cuando es expuesta a una fuente de luz, en un ambiente sin oxígeno. Así quizas sería una buena alternativa al MTA, en zonas de compromiso estético.
178

In vitro study of osteoclastogenesis under simulated bone augmentation: The effects of bone-conditioned medium and saliva on osteoclastogenesis

Caballé Serrano, Jordi 17 July 2015 (has links)
The present PhD thesis is a compendium of four publications broadening the knowledge on osteoclastogenesis under simulated bone augmentation, more especially about the effects of saliva and bone-conditioned medium on osteoclastogenesis. Resorption of bone grafts and host bone, can be a challenge especially when a bonny defect has to be regenerated or there is a lack of host bone due to a trauma, pathology, aging or tooth extraction among others. In the oral cavity, saliva is present and can reach mineralized surfaces, however, the relationship between saliva and bone resorption is yet unknown. Herein, we examined whether saliva affects the process of osteoclastogenesis in vitro, possibly affecting bone healing and bone regeneration. Bone regeneration is a common procedure in traumatology, periodontology, oral and maxillofacial surgery that involves the use of bone fillers. Bone autograft is considered to be the gold standard bone substitute due to its trinity of properties: osteoinductivity, osteoconductivity and osteogenesis. Paracrine factors released from bone autografts might contribute to the overall process of graft consolidation, however the underlying mechanisms are unknown. Here, we determined the protein spectrum released from porcine bone chips into the conditioned medium (BCM) to mimic the paracrine environment of cortical bone grafts. Some of the factors released by bone autografts could maybe influence on the autograft resorption and therefore explain why osteoclasts rapidly form on the surface of bone chips at augmentation sites. The underlying molecular mechanism, however, is unclear. Soluble factors released from bone chips in vitro have a robust impact on mesenchymal cell differentiation. Here we determined whether these soluble factors change the differentiation of hematopoietic cells into osteoclasts, still unknown. Based on the in vitro results here presented, it can be observed that saliva suppresses osteoclastogenesis and leads to the development of a phagocytic cell phenotype, therefore affecting function of osteoclasts, the bone resorbing cells. Resorption of bone autografts could be attributed to some of the proteins detected on the secretions of bone autografts, termed bone conditioned medium (BCM). Proteomic analysis showed that BCM contains more than 150 proteins, among which, 43 were categorized into “secreted” and “extracellular matrix”. We discovered growth factors that are not only detectable in BCM, but potentially also target cellular processes involved in bone regeneration e.g. pleiotrophin, galectin-1, TGF-β-induced gene (TGFBI), latency-associated peptide forming a complex with TGF-β1, and TGF-β2. Results here presented on the influence of BCM on osteoclastogenesis demonstrated that activated BCM by heat is able to stimulate osteoclastogenesis in vitro. These in vitro results support the notion that the resorption of autografts may be supported by as yet less defined regulatory mechanisms. Moreover the presented protocols on the use of BCM should encourage to further reveal the paracrine effects of bone grafts during bone regeneration and open a path for translational research in the broad field of reconstructive surgery. Taking everything together, it can be concluded that saliva affects bone resorption towards the development of a phagocytic cell line, and that not only saliva affects bone resorption but also the secretions from autologous bone grafts. There is enough evidence to conclude that bone autografts not only have three properties, but one more: a regulation property, the fourth dimension of autologous bone grafts. / La present tesis doctoral és un compendi de quatre publicacions ampliant el coneixement de l’osteoclastogènesis en les regeneracions òssies, més especialment sobre els efectes de la saliva i el medi condicionat ossi en l’osteoclastogènesis. La reabsorció dels empelts ossis i de l’os de l’hoste, pot ser un repte especialment quan un defecte ossi ha de ser regenerat en condicions desfavorables o grans atròfies com per exemple després de traumatismes, diverses patologies, edat avançada o extraccions múlti¬ples. En la cavitat oral, la saliva pot entrar en contacte amb superfícies mineralitzades, tot i això la relació entre saliva i reabsorció òssia és encara desconeguda. En la present tesis hem examinat si la saliva afecta el procés de l’osteoclastogènesis in vitro, possiblement afectant a la regeneració i cicatrització òssia. La regeneració òssia és un procés comú en traumatolo¬gia, periodòncia, cirurgia oral i maxil•lofacial que involucra l’ús de substituts ossis. Els empelts d’os autòleg són considerats l’estàndard d’or dels sub¬stituts ossis degut a la seva trinitat de propietats: osteoconductivitat, oste¬oinducció i osteogènesis. Els factors paracrins alliberats pels empelts d’os autòleg podrien contribuir en el conjunt de processos que donen com a re-sultat la consolidació del empelts, tanmateix els mecanismes que regeixen aquest processos no són coneguts. En el present treball hem pogut carac¬teritzar un conjunt de proteïnes alliberades per partícules d’os cortical porcí en el medi condicionat ossi (BCM) per imitar l’ambient paracrí dels em¬pelts d’os cortical. Alguns dels factors alliberats pels empelts d’os autòleg podrien influenciar la reabsorció òssia explicant per què els osteoclasts es formen ràpidament a la superfície de les partícules d’os autòleg en els llocs regenerats. Tot i això els mecanismes moleculars que regeixen aquest pro¬cés, encara son desconeguts. Factors solubles alliberats pels empelts d’os autòleg in vitro tenen un impacte robust a la diferenciació de cèl•lules mes¬enquimals. En la present tesis doctoral, hem determinat si aquests factors solubles son capaços de canviar la diferenciació de cèl•lules mare hemat¬opoètiques a osteoclasts, desconegut abans de realitzar els estudis aquí presentats. Basant-nos en els resultats in vitro aquí presentats, es pot observar que la saliva suprimeix l’osteoclastogènesis i promociona el desenvolupament de cèl•lules amb un fenotip fagocític, afectant a la funció dels osteoclasts, les cèl•lules encarregades de reabsorbir l’os. La reabsorció dels empelts d’os autòleg es pot atribuir a l’efecte d’algunes de les proteïnes detecta¬des en les secrecions dels auto-empelts, anomenant aquestes secrecions Medi Condicionat d’Os (BCM). Un estudi proteòmic del BCM va mostrar que aquest medi condicionat conté més de 150 proteïnes, de les quals 43 es van caracteritzar com “secretades” i presents en la matriu extracel•lular. Vàrem descobrir que alguns dels factors continguts en el BCM com per exemple pleiotropina, galectina-1 o TGF-β1 poden afectar processos cel•lulars involucrats en la regeneració òssia. El resultats presentats en aquesta tesis sobre l’influencia del BCM en l’osteoclastogènesis demostra que el BCM termo-activat és capaç d’estimular l’osteoclastogènesis in vitro. Aquests resultats in vitro suporten la noció que la reabsorció dels auto-empelts ossis pot ser que estigui estimulada per mecanismes reguladors encara no definits. En aquesta línia, els protocols presentats sobre l’ús del BCM haurien d’animar a revelar els efectes paracrins dels empelts d’os autòleg durant el procés de regeneració òssia i obrir nous camins a investi¬gacions translacionals en l’ampli camp de la cirurgia reconstructora. Resumint-ho tot, podem concloure que la saliva afecta la reabsorció òssia promocionant el desenvolupament de cèl•lules amb un fenotip fagocític, i que no només la saliva pot afectar a la reabsorció òssia, sinó que també les se¬crecions dels injerts d’os autòleg. En aquest punt, hi ha suficient evidencia per concloure que els auto-empelts d’os no només tenen tres propietats, sinó una més: la propietat reguladora, la quarta dimensió dels empelts d’os autòleg.
179

Estudio para la comparativa de fatiga cíclica, resistencia a la torsión y microfiltración; a nivel in vitro, entre dos conexiones: Interna cónica vs Hexágono externo en Implantes Klockner®

Martín Gili, David 26 October 2015 (has links)
Este estudio valora el posible riesgo de microfiltración in vitro entre dos tipos diferentes de conexiones implante-pilar: externa e interno atornillada a 45Ncm. La originalidad es el uso de una nueva metodología de valoración de la microfiltración. Un sistema de fatiga artificial en medio húmedo utilizando los valores de masticación humana: la compresión y cargas de torsión con una frecuencia de 2 Hz. Los ensayos mecánicos fueron realizados en saliva artificial a 37ºC. Las conexiones de los implantes fueron rellenadas de azul de metileno utilizando pipetas de precisión auto-ajustable. El microespacio en la conexión se midió por software de Análisis de Imágenes incorporado en la microscopìa electrónica de barrido. La cantidad de microfiltración se determinó por espectrometría con alta sensibilidad. Los resultados muestran que la conexión interna tiene un microespacio y microfiltración inferiores a las conexiones externas, estas microfiltraciones aumentan con el número de ciclos mecánicos. Microgaps y la influencia de las cargas mecánicas son muy importantes para el comportamiento a largo plazo de los implantes, evitando la colonización por las bacterias en los implantes dentales.
180

Avaluació in vitro de l’estrès sobre una connexió implant-pilar tipus con morse segons el material restaurador

Cantó Navés, Oriol 20 November 2015 (has links)
L’estudi de les forces oclusives sobre els implants dentals és un tema important avui en dia per a la supervivència a llarg termini de les rehabilitacions implantosoportades. Objectiu: L’estudi objecte d’aquesta tesi doctoral va ser poder valorar si la connexió d’un implant dental, en aquest cas l’implant C1 de MIS (MIS Technologies, Bar-Lev, Israel) que presenta una connexió interna tipus con-morse, es comporta d’igual manera independentment del material rehabilitador i com transmet la força aplicada a l’implant segons diferents materials rehabilitadors. Material i mètode: Per a realitzar l’estudi, es van dissenyar quatre tipus de corones diferents les quals anirien cimentades a un pilar prefabricat: 3 corones metàl·liques, 3 corones metall-ceràmica, 3 corones metall-composite i 3 corones fibra de carboni-composite. Les diferents mostres de l’estudi es van realitzar amb motlles fets a mida, els quals es van omplir amb resina fotoelàstica de barreja manual. Les mostres acabades constaven d’un bloc de resina fotoelàstica amb un implant en el seu interior i amb una corona cimentada. Cadascuna de les diferents mostres es va posar a una màquina d’assajos universals, a les quals se´ls hi van aplicar unes forces verticals de 100, 200 i 300 N. Mitjançant una llum polaritzada blanca de fons, uns filtres polaritzats i una càmera fotogràfica, es van fer fotografies en el moment de cada aplicació de força. Resultats Resultats qualitatius. En una visió de les imatges obtingudes, la diferència de transmissió de les forces aplicades és mínima. Així mateix, les forces aplicades es concentren més en l’àpex de l’implant que en la seva part més coronal. Resultats quantitatius. La valoració de les forces transmeses és molt similars en tots els materials, havent-hi una major presència de franges en la zona més apical en la mostra de la corona metàl·lica. Conclusions: En tots els casos, el comportament de la connexió interna de l’implant C1 en corones unitàries no ve condicionat pel material rehabilitador, donant com a resultat, una connexió molt rígida i estable.

Page generated in 0.053 seconds