• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 74
  • 45
  • 10
  • 5
  • 5
  • 4
  • 2
  • 2
  • Tagged with
  • 158
  • 158
  • 147
  • 71
  • 58
  • 50
  • 35
  • 34
  • 33
  • 30
  • 23
  • 21
  • 21
  • 19
  • 19
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Degradação de Propranolol em efluente modelo através de Processos Oxidativos

BAYDUM, Valderice Pereira Alves 23 November 2012 (has links)
Submitted by Caroline Falcao (caroline.rfalcao@ufpe.br) on 2017-06-07T17:41:34Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) 2012-Tese-ValdereicePereiraBaydum.pdf: 1681832 bytes, checksum: b5c9d3beb02641d325fe71ba0c2037f2 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-06-07T17:41:34Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) 2012-Tese-ValdereicePereiraBaydum.pdf: 1681832 bytes, checksum: b5c9d3beb02641d325fe71ba0c2037f2 (MD5) Previous issue date: 2012-11-23 / A ocorrência de fármacos no meio ambiente tem se tornado um assunto de interesse nos últimos anos. Grande número desses compostos tem sido detectado em efluentes de estações de tratamento de esgoto (ETE) municipais, águas superficiais e, menos frequentemente, em águas subterrâneas e água potável em todo o mundo. Alguns dos efeitos adversos causados por fármacos incluem toxicidade aquática, desenvolvimento de resistência em bactérias patogênicas, genotoxicidade, e desregulação endócrina. Diferentes fontes podem ser indicadas para explicar o aparecimento de fármacos no ambiente aquático. Atualmente, é amplamente reconhecido que a principal fonte de poluição são os efluentes de ETE. Portanto, o descarte de resíduos farmacêuticos nos efluentes de ETE deve ser minimizado o máximo possível. A remoção de poluentes orgânicos recalcitrantes como fármacos na água e em efluentes pode ser obtida utilizando processos oxidativos avançados (POA). O objetivo deste trabalho é avaliar a eficiência de remoção de Propranolol por meio de POA, avaliar a toxicidade dos produtos de degradação durante os tratamentos bem como realizar um estudo cinético de degradação do composto. O fármaco usado neste estudo foi o Propranolol fornecido pelo LAFEPE. Foi utilizada solução modelo a 20 mgL-1 . Os tratamentos por meio de POA (H2O2/UV, Fenton e foto-Fenton) além de radiação UV (fotólise) e H2O2 foram realizados em escala laboratorial em um reator ao longo de 60 minutos. A radiação UV foi obtida por uma lâmpada a vapor de mercúrio de média pressão de 30 W. A agitação do sistema foi feita utilizando um agitador magnético. Sulfato ferroso heptahidratado foi utilizado como fonte de íons de ferro para o processo Fenton e foto-Fenton. A determinação e a quantificação do fármaco após tratamento por POA, foram realizadas em um espectrofotômetro UV-Vis. Em relação aos resultados obtidos pelo tratamento utilizando POA, o propranolol se mostrou pouco sensível a oxidação com peróxido de hidrogênio. O tratamento Foto-Fenton apresentou melhor eficiência de remoção e o Fenton o melhor resultado de toxicidade. A cinética de oxidação do fármaco foi discutida e verificou-se que o modelo cinético de pseudo-primeira ordem pode descrever melhor a oxidação do fármaco. As principais vantagens e desvantagens de cada processos e a complexidade de comparação dos vários processos de oxidação foram discutidos. O processo Foto-Fenton foi o que removeu mais de 80% do propranolol a 20 mg L-1 em 15 minutos. / The occurrence of pharmaceuticals in the environment has become a subject of interest in recent years. A vast number of these compounds have been detected in sewage treatment plant (STP) effluents, surface waters and, less frequently, in groundwater and drinking water, all over the world. Some of the adverse effects caused by pharmaceuticals include aquatic toxicity, resistance development in pathogenic bacteria, genotoxicity and endocrine disruption. Different sources can be indicated to explain the appearance of pharmaceuticals in the aquatic environment. Nowadays, it is widely accepted that the main source of pollution are STP effluents. Therefore, the discharge of pharmaceutical residues to the environment in STP effluents should be minimized. Removal of recalcitrant organic pollutants such as pharmaceuticals in water and wastewater can be achieved using advanced treatment technologies such as advanced oxidation processes (AOP). The objective of this study is to evaluate the removal efficiency of Propranolol by AOP to identify the degradation products toxicity as well as to perform a degradation kinetic study of these compounds. The pharmaceutical used in this study was Propranolol were purchased from LAFEPE. The pharmaceutical were spiked daily at a concentration of 20 mgL-1 were treated by AOP. The treatments by AOP (H2O2/UV, Fenton and photo-Fenton) and photolysis (UV radiation) and peroxide, were performed in a reactor along 60 minutes. UV radiation was provided by a medium pressure mercury lamp of 30 W. The agitation of the system was realized by a magnetic bar. Ferrous sulfate heptahydrate was used as source of iron for the Fenton and photo-Fenton process. The determination and quantification of the pharmaceutical present during the treatment by AOP were performed with UV-Vis spectrophotometer. With regard to the results obtained by using AOP treatment, the propranolol was less sensitive to hydrogen peroxide. Despite photo-fenton treatment presented the highest removal efficiency and Fenton the best treatment toxicity. The kinetics of oxidation of propranolol has been discussed and it was found that the pseudo-first order kinetic model can describe the oxidation. The main advantages and disadvantages of each process and the complexity of comparing the various advanced oxidation processes (AOP) was discussed. In the photo-fenton process it was possible to remove more than 80% from propranolol concentration of 20 mg L-1 in 15 minutes.
42

Avaliação de métodos emergentes visando aumentar a eficiência do ozônio na mineralização do azocorante Preto Remazol B / Evaluation of emergent methods aiming at to increase the efficiency of ozone in the mineralization of the azodye Remazol Black B

Amira Mahmoud 03 October 2006 (has links)
Neste trabalho buscaram-se formas de aumentar a eficiência do processo de ozonização sobre a degradação/mineralização de corantes empregados pela indústria têxtil, especificamente do azocorante Preto Remazol B, avaliando o emprego do processo de ozonização catalítica tanto homogênea quanto heterogênea. O ozônio mostrou uma grande eficiência para promover a degradação dos três tipos de corantes estudados (azo, antraquinona e ftalocianina); permitindo que soluções destes corantes com concentração de 100 mg L-1 sofressem uma total descoloração (destruição do grupo cromóforo) em menos de 2 minutos de ozonização. Em meio ácido, o ozônio tende a reagir via o mecanismo direto e devido a isto a redução no teor de carbono orgânico total (COT) dos poluentes costuma ser menos eficiente. Em 30 minutos de tratamento o processo O3/pH3 permitiu somente 30% de mineralização do azocorante estudado. Por outro lado, o O3 pode ter sua decomposição catalisada por vários materiais, levando à formação de espécies radicalares, principalmente o radical hidroxila (HO.). Devido ao caráter não seletivo dos radicais hidroxila, o mecanismo de ozonização indireto costuma ser mais eficiente na oxidação de compostos orgânicos. Um exemplo clássico deste mecanismo é o processo O3/pH11, que mineralizou 56% do COT do azocorante após 30 minutos de ozonização. Uma estratégia para promover uma melhora na mineralização do corante Preto Remazol B pelo processo de ozonização em meio ácido foi a adição de peróxido de hidrogênio ao meio reacional. O tratamento O3/pH3/H2O2 permitiu um aumento de 51% na mineralização do azocorante após 30 minutos de ozonização. O aumento da eficiência do ozônio também foi avaliado empregando-se o processo de ozonização na presença de metais (Mn2+e Fe3+). Em 30 minutos de tratamento, o processo O3/pH3/Mn2+ mineralizou 67, 78 e 57% do COT dos corantes Preto Remazol B, Azul Brilhante RN e Turquesa Remazol G, respectivamente. No mesmo tempo de tratamento O3/pH3/Fe3+ permitiu uma remoção de COT de 57, 64 e 41% para Preto Remazol B, Azul Brilhante RN e Turquesa Remazol G, respectivamente. A presença dos metais estudados na forma sólida (MnO2) ou em suportes (SiO2/MnO2 e SiO2/Fe2O3), além de permitir uma remoção de até 79% do COT do azocorante em 30 minutos de tratamento, também mostra uma alternativa para viabilizar o emprego dos agentes catalisadores da decomposição do ozônio, uma vez que na forma suportada os mesmos podem ser utilizados de forma contínua, minimizando etapas de recuperação ou perdas destes materiais. / The main goal of this study was to find means to increase the efficiency of ozonation process over the degradation/mineralization of dyes used in the textile industry, mainly the azodye Remazol Black B, evaluating the use of either homogeneous or heterogeneous catalytic ozonation methods. Ozone showed great efficiency to promote the degradation of the three types of studied dyes (azo, anthraquinone and phtalocyanine) enabling the discoloration (destruction of chromophore group) of solutions with 100 mgdye L-1 in less than 2 minutes. In acidic medium, ozone tends to react via the direct mechanism. In this way, the reduction of total organic carbon (TOC) of the polluents uses to be less efficient. In 30 minutes of treatment, the process O3/pH3 allowed only 30% of mineralization of the studied azodye. On the other hand, O3 can be decomposed by several materials, leading to the formation of radical species, mainly the hydroxyl radical (HO.). Due to the nonselective character of hydroxyl radicals, the indirect mechanism of ozonation usually is more efficient in the oxidation of organic compounds. A classic example of this mechanism is the process O3/pH11 that mineralized 56% of TOC of the azodye after 30 minutes of ozonation. Another strategy to promote an improvement in the mineralization of the azodye Remazol Black B using the ozonation process in acid medium was the addition of hydrogen peroxide to the reactional medium. The treatment O3/pH3/H2O2 enabled an increase of 51% in the mineralization of the azodye after 30 minutes. The increase in the efficiency of ozone was also evaluated using the ozonation process in the presence of metallic ions (Mn2+ and Fe3+). In 30 minutes of treatment, the process O3/pH3/Mn2+ mineralized 67, 78 and 57% of the TOC of the dyes Remazol Black B, Blue Brilliant RN and Remazol Turquoise G133, respectively. In the same time of treatment, the process O3/pH3/Fe3+ mineralized 57, 64 and 41% of the TOC of he dyes Remazol Black B, Blue Brilliant RN and Remazol Turquoise G133, respectively. The presence of the studied metals in the solid form (MnO2) or on supports (SiO2/MnO2 e SiO2/Fe2O3), enabled the removal of up to 79% of the TOC of the azo in 30 minutes of ozonation. Moreover, these methods showed an alternative to permit the use of catalytic agents to decompose ozone, as in the supported form, they can be used in a continuous form, minimizing steps of recuperation or loss of these materials.
43

Estudo da degradação do pesticida amicarbazona em meio aquoso por processo de oxidação avançada baseado em ozônio. / Study on the degradation of pesticide amicarbazone in aqueous systems by the ozone-based advanced oxidation process.

Jahn Pierre Vargas Garcia 22 March 2013 (has links)
Muitos estudos têm sido realizados com intuito de desenvolver tecnologias capazes de minimizar o volume e a toxicidade dos efluentes industriais. Uma alarmante fonte de contaminação de efluentes aquosos são os pesticidas encontrados na forma de efluentes e resíduos industriais, agrícolas e domésticos, na aplicação direta para controle de pragas, na lavagem de produtos após a colheita e de maquinário na agroindústria e a lixiviação a partir de resíduos. O presente trabalho tem como objetivo avaliar a degradação do herbicida amicarbazona em solução aquosa, por oxidação por ozônio sob irradiação UV, em um reator fotoquímico tubular com escoamento anular, constituído por um tubo externo em vidro borossilicato Pyrex® (volume irradiado de 3,9 L), no interior do qual se adaptou uma lâmpada tubular germicida concêntrica (Philips, emissão em 253,7 nm). O reator é posicionado verticalmente e o líquido escoa pela região anular entre a lâmpada e a parede interna do tubo externo com fluxo descendente em contracorrente com o fluxo de gás. O reator é acoplado a um gerador de ozônio, sendo a mistura O2+O3 admitida ao reator por meio de um difusor de gases. A concentração de ozônio na fase gasosa foi monitorada por meio de espectrofotometria UV em 254 nm usando uma célula de fluxo em um equipamento Shimadzu MultiSpec-1501. Os efeitos da concentração de alimentação de O3 concentração inicial de amicarbazona, pH (4 e 10) e potência elétrica da lâmpada (36 ou 75 W) foram estudados a partir de um projeto experimental Doehlert modificado. Os resultados indicaram degradação de amicarbazona superiores a 99% em até 20 minutos de tratamento. A análise estatística dos resultados em termos de meia vida e da taxa inicial de degradação confirmou que sendo baixa ou alta a concentração de ozônio a degradação de amicarbazona é efetiva, porém para alcançar a mineralização dos subprodutos é necessário maior consumo de ozônio. O efeito do aumento do pH sobre a remoção de amicarbazona mostrou-se mais importante para níveis baixos de [O3] sendo nítido o efeito do aumento do pH no sentido de promover a mineralização. / Many studies have been carried out that aim the development of new technologies able to reduce the volume and toxicity of industrial wastewaters. Pesticides are an important class of wastewater contaminants. They are found in domestic, industrial and agricultural effluents as a result of direct application to control pests, rinse water from spray equipment and pesticide containers, spills due to improper handling and disposal, agricultural runoff, etc. The main purpose of this work was to study the degradation of the herbicide amicarbazone in aqueous solution by ozonation under UV radiation, in a Pyrex® tubular photochemical reactor with annular flow and irradiated volume of 3.9 L, equipped with a tubular, concentric UV lamp (Philips, emission at 253.7 nm). The reactor is mounted vertically, and the liquid flows downwards through the gap between the lamp and the inner wall of the reactor tube in countercurrent gas-liquid flow arrangement. The reactor is coupled to an ozone generator and the mixture O2+O3 is inflowed through a porous gas diffuser. Ozone concentration in the gas phase was measured at 254 nm with a Shimadzu MultiSpec-1501 spectrophotometer equipped with a quartz low cell. The effects of inlet ozone concentration, amicarbazone initial concentration, pH (4 and 10) and lamp electric power (36 or 75 W) were studied by means of a modified Doehlert experimental design. The results indicated that more than 99% of amicarbazone was degraded in 20 minutes. The statistical analysis of amicarbazone half-lives and initial degradation rates confirmed that amicarbazone degradation is effective at high or low ozone concentration, whereas higher ozone inputs are needed to achieve the mineralization of the herbicide degradation products. The effect of increasing pH on amicarbazone removal showed to be more important at low [O3] levels. Accordingly, pesticide mineralization was higher at the high pH level.
44

Aplicações de modelagem molecular em engenharia química: investigação do mecanismo de degradação do fenol em processos oxidativos avançados. / Molecular modeling applications in chemical engineering: investigation of the mechanism of degradation of phenol in advanced oxidation processes.

Bruno Ramos 06 March 2009 (has links)
O trabalho tem por objetivo a aplicação de técnicas de modelagem molecular como ferramenta de pesquisa em Engenharia Química, em particular no estudo das reações químicas envolvidas na degradação do fenol em processos oxidativos avançados. Os resultados obtidos para reações em fase gasosa mostram que o uso dessa ferramenta, no nível de teoria selecionado (B3LYP/6-31++G(d,p)), é adequado para descrever a maioria das reações do mecanismo proposto. As constantes cinéticas calculadas (através da Teoria do Estado de Transição), quando comparadas com os dados experimentais disponíveis, encontram-se dentro da mesma ordem de grandeza para a rota mais viável. A simulação de um par de reações paralelas mostra o mesmo perfil de queda do fenol encontrado para as constantes cinéticas experimentais. A comparação com resultados teóricos prévios mostra que a adição de efeitos de polarização das nuvens eletrônicas ao conjunto de base resulta em um aperfeiçoamento nos valores das constantes cinéticas. Os estudos do meio solvatado mostram que o modelo de solvatação implícita SM5.42R é adequado para descrever o sistema, por reproduzir bem o valor experimental da energia de solvatação do fenol. Entretanto, não é possível fazer comparações quanto aos radicais devido à ausência de dados experimentais. Dentre os modelos de solvatação explícita construídos, o modelo que conta com uma esfera de solvatação de 4 moléculas de água se mostrou melhor para o fenol. Já para o intermediário radicalar O1, o modelo mais adequado foi o que conta com 6 moléculas de água formando um ciclo sobre as hidroxilas ligadas ao anel. Com os resultados obtidos e suas comparações com valores experimentais discute-se a aplicabilidade de técnicas de Modelagem Molecular em estudos aplicados em Engenharia Química, reforçando a visão desta ferramenta como um instrumento importante no projeto de novos produtos e na otimização de processos de interesse tecnológico. / This work has the main objetive of applying molecular modeling techniques as a research tool in Chemical Engineering particularly on the study of the chemical reactions involved in the degradation of phenol by Advanced Oxidation Processes. The obtained results for gas phase reactions show that the use of this tool, in the selected level of theory (B3LYP/6- 31++G(d,p)) is adequate to describe most of the reactions within the proposed mechanism. The calculated kinetic constants (through Transition State Theory), when compared with the available experimental data, were found to be within the same order for the most likely pathway. The simulation of a parallel reactions pair shows the same declining profile found for experimental kinetic constants. The comparison with previous theoretical results suggest that the addition of polarization effects on the basis set results in a higher accuracy of the kinetic constant values. The studies of the continuum show that the implicit solvation model SM5.42R is adequate to describe the system, since it reproduces well the experimental value of solvation energy for phenol. However, it is not possible to do comparisons for the radicals due to the absence of experimental data. Among the explicit solvation models constructed, the one which represents a solvation sphere of four water molecules has shown better accuracy to phenol. For the radical intermediate O1, the most suitable model found was the one with six water molecules joined in a cycle on the hydroxyls bonded to the ring. With the obtained results and their comparisons with experimental data, the applicability of Molecular Modeling techniques in Chemical Engineering studies is discussed, reinforcing the perspective of this tool as an important instrument for the design of new products and the optimization of technologically relevant processes.
45

Desinfecção de efluentes provenientes de lagoa anaeróbia com o uso de ultravioleta e peróxido de hidrogênio / Effluent disinfection from anaerobic lagoon: with ultraviolet and hidrogenic peroxide

Marques, Adriana 25 August 2018 (has links)
Orientador: Bruno Coraucci Filho / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Civil, Arquitetura e Urbanismo / Made available in DSpace on 2018-08-25T02:14:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Marques_Adriana_M.pdf: 1587467 bytes, checksum: 87b1eed8c16c15a48054969fddf06d83 (MD5) Previous issue date: 2003 / Resumo: Pesquisas de métodos de desinfecção alternativos à cloração vêm sendo desenvolvidas e dentre elas destacam-se a radiação ultravioleta e os processos oxidativos envolvendo geração do radical hidroxila ·OH, por meio da fotólise com uso do peróxido de hidrogênio, as quais foram investigadas neste trabalho. Utilizou-se um fotoreator linear com uma lâmpada germicida e o efluente foi bombeado com fluxo contínuo por meio de passagem única e coletado na saída para as análises físicas químicas e bacteriológicas. Os micro-organismos indicadores foram coliformes totais e fecais provenientes dos efluentes da lagoa anaeróbia. Os parâmetros monitorados nos ensaios fotoliticos e nos ensaios de mistura completa do peróxido de hidrogênio foram cor, turbidez, alcalinidade, sólidos em suspensão, pH e DQO. Os parâmetros de controle de desinfecção UV e UV/H2O2 foram a dose de radiação UV, carga bacteriana pré e pós - desinfecção, tempo de contato e volume e concentração do peróxido de hidrogênio. Os resultados demonstraram que os processos apresentaram eficiência de desinfecção bastantes significativos. No processo utilizando H2O2 com dose de 10 mg/L e tempo de contato de 45 minutos, atingui-se remoções significantes mas não totais de E.coli e coliformes fecais; enquanto que no processo fotolítico com dose de cerca de 25 mW.s/cm2 combinado com o H2O2 a remoção alcançou 99,99% para o referido parâmetro. O processo UV/H2O2 demonstrou ser o mais eficiente em comparação a UV e H2O2 permite a diminuição do volume utilizado de peróxido e do tempo de contato para uma dose de UV relativamente baixa variando de 20 a 35 mW.s/cm2 obtendo uma remoção superior a 4 ordens de magnitude / Abstract: Some alternative disinfection methods to chlorination have been developing recently, and among these, the UV irradiation and oxidation processes involving generation of OH. The use of hydrogen peroxide (H2O2), had deserved special attention, and were investigated in this work. For this purpose, it was utilized inline UV-reator with a germicide lamp. The effluent was mixed with hydrogen peroxide and was conducted through the channel of the reactor by a continue flow. The faecal micro-organisms E.coli and total coliformes were utilized as a pollution indicator combed through the entrance by a continue flow the process to be analysed. The parameters monitored in these process were colour, turbidity, alkalinity, COD and faecal coliformes. The control parameters of UV and H2O2. The results shown that both disinfection processes were efficient for anaerobic lagoon treatment. In the H2O2 process with 10 mg/L and 45 minutes. It was necessary to remove of 3 orders of magnitude faecal and total coliformes. The results shown also that the combined processes are more efficient in the microorganisms inactivation, and whereas for the low doses as 20-35 mWs/cm2 are able to remove 4 magnitude orders remove 4 orders of magnitude / Mestrado / Saneamento e Ambiente / Mestra em Engenharia Civil
46

Degradação de abamectina por processos oxidativos avançados / Abamectin degradation by advanced oxidative processes

Barbosa, Izabela Major 19 August 2018 (has links)
Orientador: José Roberto Guimarães / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Civil, Arquitetura e Urbanismo / Made available in DSpace on 2018-08-19T19:11:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Barbosa_IzabelaMajor_M.pdf: 2150780 bytes, checksum: 874939a28cdf8546758349402fb228e2 (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: A abamectina é uma avermectina amplamente utilizada como antiparasitário na pecuária. Os processos selecionados para degradação do fármaco veterinário foram fotólise (UV), peroxidação (H2O2), peroxidação assistida por luz ultravioleta (UV/H2O2), reagente de Fenton e foto-Fenton. A concentração inicial de abamectina foi de 500 ?g L-1 e cada ensaio teve duração de 600 segundos... Observação: O resumo, na íntegra, poderá ser visualizado no texto completo da tese digital / Abstract: Abamectin is widely used as a pest control in livestock. Photolysis (UV), peroxidation (H2O2), peroxidation assisted by ultraviolet light (UV/H2O2), Fenton's reagent and photo- Fenton were selected for the degradation of this veterinary drug. The initial concentration of abamectin was 500 ?g L-1 and each test was carried out during 600 seconds....Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations / Mestrado / Saneamento e Ambiente / Mestre em Engenharia Civil
47

Degradação de ivermectina por processos oxidativos avançados / Ivermectin degradation by peroxidation, photolysis and advanced oxidation processes

Dal Bosco, Sandra Maria 07 April 2012 (has links)
Orientador: José Roberto Guimarães / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Civil, Arquitetura e Urbanismo / Made available in DSpace on 2018-08-21T02:45:49Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DalBosco_SandraMaria_D.pdf: 1640850 bytes, checksum: 320db8502d6cebf6f31820fec9e7739d (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: Neste trabalho foi avaliada a degradação de ivermectina em solução aquosa (500 ?g L-1) pelos processos de peroxidação, fotólise, peroxidação assistida por luz ultravioleta, reagente de Fenton, foto-Fenton, fotocatálise com TiO2 em suspensão, eletroquímico e fotoeletroquímico. A peroxidação foi ineficaz independentemente da concentração de H2O2 utilizada (0,5 - 10 mmol L-1). A fotólise e a peroxidação assistida por luz ultravioleta apresentaram eficiências superiores a 98% em 300 s de reação (dose de 1.410 mJ cm-2). No processo de degradação Fenton, quando utilizado 1,0 mmol L-1de Fe(II) e 5,0 mmol L-1 de H2O2, a eficiência máxima foi de 80% em 60 s. No foto-Fenton as degradações atingiram 99 % em 600 s de reação. Na fotocatálise com TiO2 em suspensão houve uma degradação de 90% para uma dose de radiação de 1.410 mJ cm-2, e 97% para 2.820 mJ cm-2. No processo eletroquímico em 60 s de reação a eficiência foi entre 50 e 60%, e em 600 s entre 60 e 70% em todas as condições de densidade de corrente elétrica (13,6 a 40,9 mA cm-2) e concentrações de eletrólito suporte (0,01 a 0,25 mmol L-1 de K2SO4) avaliadas. O processo fotoeletroquímico apresentou eficiência de degradação próxima a 95% em 300 s de reação, independentemente das concentrações de eletrólito suporte e densidades de corrente elétrica empregadas. De forma geral, as reduções da toxicidade aguda, utilizando-se o microcrustáceo Daphnia similis como organismo-teste, foram diretamente proporcionais às eficiências de degradação. Ao final de 600 s não foi observada toxicidade nas soluções submetidas aos processos de fotólise, peroxidação assistida por luz ultravioleta, reagente de Fenton (1,0 e 5,0 mmol L-1 de Fe(II) e H2O2, respectivamente), foto-Fenton (todas as condições avaliadas) e fotocatálise com TiO2/H2O2 (0,12 e 0,01 mmol L-1 de TiO2 e H2O2, respectivamente) / Abstract: Ivermectin degradation (500 ?g L-1) by peroxidation, photolysis, peroxidation assisted by UV radiation, Fenton's reagent, photo-Fenton, photocatalysis with TiO2 in suspension, electrochemical, and photoelectrochemical processes were evaluated. Peroxidation was ineffective regardless of H2O2 concentration used (0.5 - 10 mmol L-1). The photolysis and peroxidation assisted by UV radiation reached 98% of degradation in 300 s of reaction (dose of 1410 mJ cm -2). The maximum efficiency in Fenton process was 80% for 60 s (1.0 mmol L-1 Fe(II) and 5.0 mmol L-1 H2O2. For photo-Fenton the degradation efficiency reached 99% in 600 s reaction. In photocatalysis assays the degradation was 90% for a radiation dose of 1410 mJ cm-2 and 97% for 2820 mJ cm-2. In the electrochemical process the efficiency ranged from 50% to 60% in 60 s of reaction and from 60% to 70% in 600 s when the current density ranged from 13.6 to 40.9 mA cm-2 (supporting electrolyte concentration of 0.01 and 0.25 mmol L-1). The photoelectrochemical process presented 95% of degradation efficiency in 300 s of reaction, regardless of the electrolyte concentrations and electrical current densities employed. In general, the acute toxicity reductions using the micro-organism Daphnia similis as organism-test were directly proportional to the efficiencies of degradation. In 600 s of the reaction, no toxicity was observed in the solution submitted to photolysis, peroxidation assisted by UV radiation, Fenton's reagent (1.0 mmol L-1 of Fe(II) and 5.0 mmol L-1 of H2O2), photo-Fenton (all conditions studied), and photocatalysis with TiO2/H2O2 (0.12 and 0.01 mmol L-1 of TiO2 and H2O2, respectively) processes / Doutorado / Saneamento e Ambiente / Doutora em Engenharia Civil
48

Effectiveness of Engineered and Natural Wastewater Treatment Processes for the Removal of Trace Organics in Water Reuse

Cheng, Long, Cheng, Long January 2017 (has links)
Due to their potential health impact on human beings and ecosystems, persistent trace organic compounds (TOrCs) have aroused concern from both the public and professionals. In particular, the discharge of pharmaceuticals, endocrine disrupters, disinfection byproducts and other TOrCs from wastewater treatment plants into the environment is an area of extensive current research. This work studies the fate and treatments of TOrCs, with emphases on advanced oxidation processes (AOPs). This work presents predicted removal efficiencies of a variety of engineered and natural processes for 55 frequently encountered TOrCs in treated wastewater, based on previously reported data and using existing predictive models. Correlations between physicochemical and biological properties of TOrCs and treatment performance were explored. Removal of TOrCs in all processes investigated in this study was found to be sensitive to matrix effects. Heuristic guidelines for selection of sequenced treatment processes for TOrCs management were established. A field reconnaissance of natural process of TOrCs was conducted by analyzing the occurrence and fate of a suite of TOrCs, as well as estrogenic activity in water and sediments in the Santa Cruz River, an effluent-dependent stream in Tucson, Arizona. Some TOrCs, including contributors to estrogenic activity, were rapidly attenuated with distance of travel in the river. TOrCs that have low biodegradability and low octanolwater partitioning coefficients were less removed. Results of independent experiments indicated potential indirect photodegradation of estrogenic compound by reactive species generated from photolysis of effluent organic matter. Utilizing advanced oxidation processes (AOPs) as tertiary water and wastewater treatment is an option to prevent discharge of TOrCs into the environment. Compared to conventional AOPs, the ability of generating hydroxyl radicals (•OH) without additional doses of hydrogen peroxide (H2O2) or ozone makes ultraviolet (UV) photolysis of ferric hydroxo complexes a novel AOP, especially in acidic environments. A Fe(III)/UV254 kinetic model, which combines Fenton-like mechanism, and photolyses of Fe3+, FeOH2+ and H2O2 was proposed and experimentally validated to predict Fenton-like and H2O2 direct UV254 photolysis scenarios, individually. Nevertheless, the model underestimated the ferrous ion development during Fe(III)/UV254 photolysis, perhaps due to the overprediction of the oxidation of Fe2+ by •OH. The UV/H2O2 AOP was also studied in this work. A predictive kinetic model was developed to evaluate process efficiency of oxidation of p-cresol by UV/H2O2 photolysis based on a complete reaction mechanism, including reactions of intermediates with •OH. Results of this study highlight the significance of consideration of radical scavenging effects by the byproducts from oxidation of organic matter in model prediction performance.
49

Fotoeletrooxidação na degradação de nonilfenol etoxilado em águas residuárias

Silva, Salatiel Wohlmuth da January 2013 (has links)
Os poluentes orgânicos emergentes (POE) são compostos químicos presentes numa variedade de produtos comerciais como medicamentos, produtos de higiene, agrotóxicos, surfactantes, dentre outros, podendo ser encontrados em matrizes ambientais e biológicas. Esses poluentes não são usualmente monitorados ou ainda não possuem legislação regulatória correspondente, mas apresentam risco à saúde humana e ao meio ambiente. Dentre esses POE, podemos destacar o nonilfenol etoxilado, um surfactante não-iônico utilizado no desengraxe alcalino da indústria de galvanoplastia. Esse surfactante possui uma recalcitrância e toxidade que aumenta com a diminuição do número de grupos etoxilados, processo que ocorre quando ele é biodegradado. Alguns dos produtos da biodegradação são o nonilfenol com 4, 3, 2 ou 1 grau de etoxilação e nonilfenol, este considerado disruptor endócrino imitando o hormônio natural 17β-estradiol. Tratamentos convencionais de efluentes e água não são eficientes para degradação completa desses compostos. O emprego de processos mais eficientes, como processos oxidativos e oxidativos avançados tais como a Eletrólise (E), Fotólise direta (F), Fotocatálise heterogênea (FH) e a fotoeletrooxidação (FEO), tecnologias limpas que utilizam o elétron e o fóton como reagentes, têm sido proposto como opção para a degradação desses compostos, evitando assim a contaminação dos recursos hídricos. Este trabalho foi realizado com uma solução baseada na composição de um efluente industrial contendo nonilfenol etoxilado com 4 graus de etoxilação. Os ensaios de FEO foram realizados em triplicata, variando-se a densidade de corrente, potência de lâmpada e o tempo de tratamento. Além disso, foram realizados, para efeito de comparação e elucidação de mecanismos, ensaios de eletrólise, fotólise direta e fotocatálise heterogêna. As amostras coletadas antes e após os processos oxidativos foram caracterizadas por diferentes métodos analíticos e por toxicidade. Verificou-se que no tempo de tratamento de 240 minutos as diferentes configurações de FEO não foram suficientemente eficazes na degradação de todo o poluente que se encontra na solução inicial, entretanto, a configuração FEO3 não gerou metabólitos mais tóxicos, não apresentou diferença de germinação e de crescimento de raiz, não apresentando também citotoxicidade e genotoxicidade em alface e em cebola, apresentando toxicidade apenas em peixes em uma concentração de 70,71%, o que pode ser evitado com o aumentando do tempo de tratamento, à vista disso, o processo de FEO torna-se uma opção na degradação do nonilfenol etoxilado e de outros POE, evitando assim que esses atinjam os recursos hídricos. / The emerging organic pollutants (POE) are chemical compounds present in a variety of commercial products such as medicines, toiletries, pesticides, surfactants, among others, can be found in environmental and biological matrices. These pollutants are usually not monitored or have no corresponding regulatory legislation, but present risk to human health and the environment. POE Among these, we highlight the nonylphenol ethoxylate, one non-ionic surfactant used in degreasing alkaline electroplating industry. This surfactant has a recalcitrance and toxicity increases with the decrease of the number of ethoxylate groups, a process which occurs when it is biodegraded. Some of the products of biodegradation are nonylphenol with 4, 3, 2 or 1 degree of ethoxylation of nonylphenol and this considered endocrine disruptor mimicking the natural hormone 17β -estradiol. Conventional treatment of sewage and water are not efficient for complete degradation of these compounds. The use of more efficient processes, such as oxidation and advanced oxidation processes such as direct photolysis (F), Electrolysis (E), heterogeneous photocatalysis (FH) and photoelectrooxidation (FEO), clean technologies that utilize the electron and photon reagents have been proposed as an option to the degradation of such compounds, thereby avoiding the contamination of water resources. This work was carried out with a solution based on the composition of an industrial effluent containing nonylphenol ethoxylate with 4 degrees of ethoxylation. FEO assays were performed in triplicate, by varying the current density lamp power and treatment time. In addition, we performed, for comparison and elucidation of mechanisms, testing electrolysis, photolysis and photocatalysis heterogenous. The samples collected before and after the oxidative processes were characterized by different analytical methods and toxicity. It was found that treatment time of 240 minutes, the FEO different configurations were not efficient enough to degrade any pollutants that is in the initial solution, however, the configuration FEO3 not more toxic metabolites generated no significant difference in seed germination and root growth, no significant cytotoxicity and genotoxicity also in lettuce and onion, showing toxicity on fish only at a concentration of 70.71 %, which can be avoided by increasing treatment time, the sight, the process of FEO becomes an option in the degradation of nonylphenol ethoxylate and other POE, thus preventing it reaches the water.
50

Photoredox catalysis for environmental and chemical applications. A mechanistically-based approach

Martínez Haya, Rebeca 04 January 2019 (has links)
En las últimas décadas, los procesos redox fotoinducidos mediados por luz visible han recibido gran atención debido a las suaves condiciones de operación en que se llevan a cabo. Como resultado, se han logrado posicionar como una alternativa más dentro de los Procesos de Oxidación Avanzada. Además, se han convertido en una metodología excepcional en síntesis orgánica, que ha abierto la puerta a nuevas rutas químicas con aplicaciones sintéticas. Sin embargo, a pesar del crecimiento del campo, se ha prestado poca atención a los mecanismos por los que operan estos procesos. El principal objetivo de esta tesis fue avanzar en la comprensión de distintos procesos fotoredox llevados a cabo empleando fotocatalizadores orgánicos. Más específicamente, se estudió la viabilidad de distintos fotocatalizadores orgánicos, y además, se realizó un estudio mecanístico detallado basado en técnicas resueltas en el tiempo. A partir de estos resultados, se estableció una metodología para determinar los puntos clave a considerar en un sistema fotoredox. En primer lugar, en la Parte I, se eligieron dos fotocatalizadores basados en sales de pirilio y tiapirilio, que operan mediante transferencia electrónica oxidativa, con distintos objetivos. En el Capítulo 3, se evaluó su aplicabilidad en la fotodegradación de dos contaminantes de la industria del corcho y se estudió el mecanismo por el que se produce dicha fotodegradación. En el Capítulo 4, se demostró la utilidad de la detección directa de todos los intermedios de vida corta derivados del TPP+ implicados en la oxidación fotocatalizada como herramienta para evaluar el nivel de fotodegradación. En el Capítulo 5, se empleó TPTP+ para establecer las mejores características de un fotocatalizador y la influencia de la concentración de las sustancias a oxidar en la eficiencia de los estados excitados, o en general, de los intermedios clave de vida corta. En segundo lugar, en la Parte II, en el Capítulo 6, se evaluó el potencial del Rosa Bengala en la eliminación de dos fármacos. Éste es un fotocatalizador típico en la remediación de aguas residuales conocido por actuar via mecanismo Tipo II. Se incluyó además un segundo fotocatalizador, Perinaftenona, cuyo rendimiento cuántico de oxígeno singlete es incluso mayor a Rosa Bengala. En el Capítulo 7, se llevó a cabo la fotooxidación de tres contaminantes, usando NMQ+, un fotocatalizador inusual, capaz de generar oxígeno singlete desde su estado excitado singlete. En todos los casos se pudo demostrar la mayor contribución del mecanismo Tipo I sobre el mecanismo Tipo II en la fotodegradación de los diferentes contaminantes. Finalmente, en la Parte II, el Capítulo 8 se dedicó a la reducción fotocatalítica de bromuros orgánicos, empleando Riboflavina, un colorante orgánico no metálico, como fotocatalizador. De nuevo, se prestó especial atención a la detección y comportamiento de las especies intermedias, lo que resultó de acuerdo a los datos termodinámicos. / En les últimes dècades, els processos redox fotoinduïts mitjan per llum visible han rebut gran atenció degut a les suaus condicions d'operació en que es donen. Com a resultat, s'han aconseguit col·locar com una alternativa mes dins dels Processos d'Oxidació Avançada. A més, han estat convertint-se en una metodologia excepcional en síntesi orgànica, que ha obert la porta a noves rutes químiques amb aplicacions sintètiques. No obstant això, a pesar del creixement del camp, s'ha prestat poca atenció als mecanismes pels que operen aquests processos. El principal objectiu d'esta tesi va ser avançar en la comprensió de diferents processos fotoredox duts a terme emprant fotocatalitzadors orgànics. Més específicament, es va estudiar la viabilitat de distints fotocatalitzadors orgànics, i a més, es va realitzar un estudi mecanístic al detall basat en tècniques resoltes en el temps. Amb aquests resultats, es va establir una metodologia per a determinar els punts clau a considerar en un sistema fotoredox. En primer lloc, en la Part I, es van elegir dos fotocatalitzadors basats en sals de pirili i tiapirili, els quals operen per mitjà de transferència electrònica oxidativa, amb distints objectius. En el Capítol 3, es va avaluar la seua aplicabilitat en la fotodegradació de dos contaminants de la indústria del suro i es va estudiar el mecanisme pel qual es produeix dita fotodegradació. En el Capítol 4, es va demostrar la utilitat de la detecció directa de tots els intermedis de curt temps de vida derivats del TPP+ implicats en l'oxidació fotocatalitzada com a ferramenta per avaluar el nivell de fotodegradació. En el Capítol 5, es va emprar TPTP+ per a establir les millors característiques d'un fotocatalitzador i l'influencia de la concentració de les substàncies a oxidar en la eficiència dels estats oxidats, o en general, del intermedis claus de vida curta. En segon lloc, en la Part II, en el Capítol 6, es va avaluar el potencial del Rosa Bengala en l'eliminació de dos fàrmacs. Aquest es un fotocatalitzador típic en la remediació d'aigües residuals conegut per actuar via mecanisme Tipus II. Es va incloure a més un segon fotocatalitzador, Perinaftenona, el del qual rendiment quàntic d'oxigen singlet és inclús major a Rosa Bengala. En el Capítol 7, es va dur a terme la fotooxidació de tres contaminants, usant NMQ+, un fotocatalitzador inusual, capaç de generar oxigen singlet des del seu estat excitat singlet. En tots els casos es va poder demostrar la major contribució del mecanisme Tipus I sobre el mecanisme Tipo II en la fotodegradació dels diferents contaminants. Finalment, en la Part II, el Capítol 8 es va dedicar a la reducció fotocatalítica de bromurs orgànics, emprant Riboflavina, un colorant orgànic no metàl·lic, com fotocatalitzador. De nou, es va prestar especial atenció a la detecció i comportament de les espècies intermèdies, el que va resultar d'acord amb les dades termodinàmiques. / In the last decades, photoinduced-redox processes mediated through visible light have obtained great attention due to the generally mild operating conditions that they offer. As a result, they constitute a further alternative within the so-called Advanced Oxidation processes. Besides, they are becoming an outstanding methodology in organic synthesis, which has opened the door to new synthetic and chemical routes. However, despite the growth of the field, little attention has been paid to the mechanisms pathways behind these processes. The main objective of this thesis was to gain deeper understanding of different photoredox processes carried out using organic photocatalysts. More specifically, the viability of several organic photocatalysts was studied, and besides, a careful mechanistic study based on time resolved techniques supported the postulated mechanisms. With this information, a methodology determining the key points to consider in a photoredox system were stablished. Firstly, in Part I, two photocatalysts based on pyrilium and thiapyrilium salts, which operate through an oxidative electron transfer, have been used with different objectives. In Chapter 3, the viability of the photodegradation of two common pollutants from cork industry and the mechanism behind it has been evaluated. In Chapter 4, the direct detection of all the TPP+ derived short-lived intermediates in the photocatalyzed oxidation of a mixture of pollutants using TPP+ was proposed as a methodology to assess the photodegradation extent. In the last chapter of Part I, Chapter 5, TPTP+ is used to stablish the best characteristics of a photocatalyst. Besides, the study claimed the influence of the concentration of the target substances in the efficiency of the excited states or, in general, of the key short-lived intermediates. Secondly, in Part II, in Chapter 6, Rose Bengal, a typical photocatalyst used in wastewater remediation, known for working via Type II mechanism, was evaluated for the removal of two common drugs. In addition, a second one, Perinaphtenone, which exhibits even a higher singlet oxygen quantum yield than Rose Bengal was tested. In Chapter 7, NMQ+, a non-typical photocatalyst able of generate singlet oxygen from its singlet excited state, was used in the photooxidation of three different pollutants. In every case, the major contribution of Type I vs Type II mechanism was demonstrated. Finally, in Part III, Chapter 8 was devoted to the photocatalytic reduction of organic bromides. In this case, Riboflavine, a non-metallic organic dye, was used as a photocatalyst. Analogously, careful attention was paid to the behavoiur of the intermediates, which were in agreement, as well as to the thermodynamics of the steps involved in the photocatalytic cycle. / Martínez Haya, R. (2018). Photoredox catalysis for environmental and chemical applications. A mechanistically-based approach [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/114828 / TESIS

Page generated in 0.1439 seconds